“ခေါင်းမာမနေဘဲ ပြောင်းလိုက်ကြရအောင်ပါ”

“ခေါင်းမာမနေဘဲ ပြောင်းလိုက်ကြရအောင်ပါ”

 

 

မနေ့ညနေစောင်း အောင်တော်မူဘုရားကအပြန်မှာပေါ့။

လမ်း၃ဝ အတိုင်း အနောက်ဘက်ကို ဆင်းလာပြီး ၇၈လမ်းရောက်တော့

တောင်ဘက်ကိုကွေ့ပြီးလာခဲ့ပါတယ်။

၃၆လမ်းရောက်တော့ လမ်း၈ဝဘက်ပြန်သွားဘို့ ဆိုင်ကယ်ကို အကွေ့

မျက်လုံးဒေါင့်မှာ  ရိပ်ကနဲမြင်လိုက်လို့ကြည့်လိုက်တော့

လမ်းပြောင်းပြန်စီးလာတဲ့ ဆိုင်ကယ်နှစ်စီးကိုဘွားကနဲတွေ့လိုက်ရပါတယ်။

ကျနော်ကလဲ ဆိုင်ကယ်ဘရိတ်ကိုဆောင့်အုပ်လိုက်တော့ ဟန်ုချက်ပျက်ပြီးဆိုင်ကယ်လဲမလိုဖြစ်သွားပါတယ်။

ကျနော့်ရှေ့တည့်တည့်မှာ တစ်စီးကို သုံးယောက်စီ စီးလာတဲ့ ဦးထုပ်မပါ ဘာမပါနဲ့

လူငယ်တွေကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။

လဲသွားသူကို ထူပေးရကောင်းမှန်းလဲမသိ။

ဆိုင်ကယ်ပေါ်ကမဆင်းဘဲ  ကြည့်နေတဲ့  သူတို့မျက်နှာပေး မထီတရီကိုမြင်ရတော့

စိတ်ထဲမှာထောင်းကနဲဖြစ်သွားပါတယ်။

ဘေးနားမှာရပ်နေတဲ့ ကောင်လေးနှစ်ယောက်က ပြေးလာပြီး

“လေးလေး ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ” လာမေးတော့ မှလမ်းပြောင်းပြန်စီးလာတဲ့ ဆိုင်ကယ်သမားတွေက ဝေါကနဲမောင်းပြေးကြပါတယ်။

ဒါနဲ့ဘဲ ဆို်င်ကယ်ဆက်မောင်းလာခဲ့တော့ ဒီ ၃၆လမ်း ၇၈-၈ဝကြား မှာ

တစ်လမ်းမောင်းလုပ်ထားတကိုကို သိပါလျက်နဲ့အနောက်ကနေ အရှေ့ကို ဆန်တက်လာကြတဲ့

ကားတွေ ဆိုင်ကယ်တွေကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

နေဝင်စ ခပ်မှောင်မှောင်မှာ မီးမထွန်းဘာမထွန်းနဲ့ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ တဝေါဝေါမောင်းလာကြတဲ့

ဆိုင်ကယ်တွေမြင်ရတော့  “ငါ့များ ဝင်တိုက်လိုက်ရင်”ဆိုတဲ့ အတွေးကြောင့်

ကျောချမ်းလာတာတော့အမှန်ပါဘဲ။

ဒါပေမယ့်လဲ မန်းလေးမြို့ရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း မသိစိတ်ရဲ့အလိုလိုညှိနိုင်းမူ့နဲ့ဘဲ

လွတ်တဲ့နေရာကနေ ရှောင်ကွင်းပြီးသွားကြတော့တာပေါ့။

အားလုံးအတွက်ကတော့ ဒါမျိုးကရိုးနေသလိုပါဘဲ။

 

နောက်နေ့မနက်အလုပ်အသွားမှာ ဘုရားကြီးစာတိုက်ကွေ့အရောက် အရှေ့ဘက်ကနေ

အရှိန်ကုန်မောင်းပြီးပြောင်းပြန် ဆင်းလာတဲ့ ဆိုင်ကယ်မြင်တော့

ကမန်းကတန်း လွတ်အောင်ရှောင်ရပြန်ပါတယ်။

အဲဒီကနေ ဆက်သွားတော့ ၄၂လမ်းကျောက်ထိုးရုံကွေ့ရောက်တော့လဲ ဒီအတိုင်းပါဘဲ။

ကုန်းအောက်ဖက်ကနေ ဆိုင်ကယ်နဲ့ တက်လာတဲ့ “ကိုကို“မမ” တွေက ၄၂လမ်းထဲကို

လမ်းပြောင်းပြန် ဝင်ကြပါတော့တယ်။

အရှိန်လဲမရှော့ ဝင်လာတဲ့ ပုံကလဲ အလုအယက် တကယ့်ကို ဇွတ်ဘဲ ဆိုတော့

လမ်းမှန်စီးလာတဲ့သူကဘဲ အလိုက်တသိရပ်ပေးလိုက်ရပါတယ်။

မသေချင် မကျုးိချင်တဲ့လူ တွေက အလိုကတသိရှောင်ပေးပေါ့။

 

**********************************************************************

မန္တလေးမြို့မှာအရင်ကတော့ တစ်လမ်းမောင်းဆိုတာ မရှိခဲ့ပါဘူး။

မှတ်မှတ်ရရ ၁၉၈၄-၈၅လောက်မှာ ကျုံးနံဘေးက၂၆ဘီလမ်း ကို ၆၆လမ်းကနေ တရုတ်တန်း

လမ်း ၈ဝအထိကိုတစ်လမ်းမောင်းသတ်မှတ်လိုက်ပါတယ်။

အရှေ့ကနေ အနောက်ကိုဘဲသွားခွင့်ပြုတာပါ။

အနောက်ဘက်နေလာရင်တော့ ၂ရလမ်းကသွားပေါ့။

အဲဒီအချိန်တုံးက မန်းလေးမြို့က အခုလိုလဲ လူမစည်ကားပါဘူး။

အနောက်ကနေ အရှေ့ကိုလာရင် ၇၃လမ်းကျော်ပြီး မြို့တော်ခန်းမလွန်တာနဲ့

လူနေအိမ်ခြေကျဲသွားပါတယ်။

ရှိတဲ့အိမ်ကလည်း ကိုယ့်ဝင်းကိုယ့်ခြံနဲ့သီးသန့်နေကြတဲ့သူတွေဘဲရှိပါတယ်။

ည ရနာရီကျော်ရင်အဲဒီလမ်းမှာ လူအသွားအလာမရှိသလောက်။

နန်းရှေ့ကနေ မြို့ထဲကိုလာပြီးအလုပ်လုပ်တဲ့သူတွေအခက်တွေ့ကုန်တာပေါ့။

လမ်းမီးကမူန်ဝါးဝါး လူကလဲပြတ်ဆိုတော့ မကြာခဏ လုတာ လူကိုရိုက်သွား တာတွေရှိလာပါတယ်။

သီးသန့်နေတဲ့ လူတန်းစားတွေဘဲရှိတဲ့ရပ်ကွက်ဖြစ်နေပြန်တော့ အော်ခေါ်ပြီးအကူအညီတောင်းလည်း

ထွက်ကြည့်မယ့်သူမရှိပါဘူး။

အတော်လေးကို အခက်အခဲတွေ့ခဲ့ကြရတာပါ။

နောက်တော့  ကျုံးနံဘေးကအရင်လိုဘဲ နှစ်လမ်းသွားပြန်ဖြစ်သွားပါတယ်။

 

နောက်ပိုင်းမှာတော့ မြို့ထဲက အသွားအလာများတဲ့ လမ်းတွေကို

တစ်လမ်းမောင်းတွေ သတ်မှတ်လို့လာခဲ့ပါတယ်။

မန်းလေးလမ်းတွေက ကျဉ်းမြောင်းတယ် ယာဉ်အသွားအလာများတယ်ဆိုပြီး တစ်လမ်းမောင်းသတ်မှတ်ခဲ့တာပါဘဲ။

 

အစဦးဆုံးလုပ်ခဲ့တာကတော့ ၂၆ဘီလမ်းကနေ၃၅အေလမ်းကြားက လမ်းတွေကို

တောင်မြောက်လမ်းတွေကို အရင်ဆုံးတစ်လမ်းမောင်းအဖြစ်သတ်မှတ်ခဲ့တာပါ။

၈၁လမ်းကို တောင်ကနေမြောက်၊

၈၂လမ်းကိုမြောက်ကနေတောင်၊

၈၃လမ်းကို တော့ တောင်ကနေမြောက်ဘက် တစ်လမ်းသွားလို့သတ်မှတ်ခဲ့ပါတယ်။

အစကတော့ လမ်း၈ဝနဲ့၈၄လမ်းမကြီးကတော့ နှစ်လမ်းသွားပေါ့။

နောက်ဈေးချိုတစ်ဝိုက်ဖြစ်တဲ့ ၈၄-၈၅ကြားမှာ ၂၈လမ်းကအရှေ့ကနေအနောက်၊

၈၅လမ်းက မြောက်ကနေတောင်၊

၂၉လမ်းကတော့ အနောက်ကနေအရှေ့ အဦးဆုံးသတ်မှတ်ခဲ့တဲ့တစ်လမ်းမောင်းတွေပါဘဲ။

အဲလိုတစ်လမ်းမောင်းလုပ်ခါစမှာ တော့ အကျွမ်းမဝင်သေးတဲ့ ယာဉ်မောင်းသူတွေမှာမကြာခဏအဖမ်းခံ

ရပါတယ်။

အဲဒီအချိန်တုံးကတော့ မသိလို့လမ်းပြောင်းပြန်ဝင်ကြတာပါ။

သိသိနဲ့ဝင်တဲ့သူကလည်း မရွှံ့မရဲ မဝံ့မရဲနဲ့ လမ်းပြောင်းပြန်ဝင်ကြတာပါ။

အဲလိုဝင်ရင်လဲ လမ်းတစ်ဖက်ဖက် ကို ကပ်ပြီး မောင်းကြတာများပါတယ်။

လမ်းပြောင်းပြန်ဝင်တဲ့သူလဲနည်းပါတယ်။

အဲဒီအချိန်တွေတုံးကလဲ မန်းလေးမြို့မှာ ဆိုင်ကယ် ကားအရေအတွက်ကနည်းသေးတာလဲ

ကြောင့်လဲဖြစ်နိုင်ပါတယ်၊

*************************************************************************

တစ်လမ်းမောင်းလုပ်တယ်ဆိုတာက လမ်းကျဉ်းလို့ လုပ်တာပါ။

ဒါပေမယ့် တစ်လမ်းမောင်းလုပ်လိုက်တာနဲ့အဲဒီလမ်းပေါ်မှာရှိနေတဲ့ အိမ်တွေ ဆိုင်

တွေအတွက် ယာဉ်ရပ်နားစခန်းဖြစ်သွားပါတော့တယ်။

ကျောက်လမ်းမရဲ့ ဟိုဘက်ဒီဘက်နှစ်ဖက်စလုံးမှာ ကားအပြည့်ရပ်ထားတာ မရွှေ့စတမ်းပါဘဲ။

အဲတော့ ကားနှစ်စီးရပ်ထားတဲ့ကြားက အလည်လမ်းလေးမှာသာ စက်ဘီး ဆိုင်ကယ် ကား

ကျပ်ကျပ်သိပ်သိပ်နဲ့ သွားကြရပါတော့တယ်။

အထူးသဖြင့် ၈၃လမ်းဆိုရင် ၂၉လမ်းနဲ့၂၆ဘီလမ်းအကြားက အဆိုးဆုံးပါဘဲ။

စာအုပ်ဆိုင် ၊လျပ်စစ်ပစ္စည်းရောင်းတဲ့ဆိုင်၊အသံချဲ့စက်တွေရောင်းတဲ့ဆိုင်၊ဟိုတယ်တွေ

ဘဏ်တွေနဲ့ ဆန်စက် ရေစုပ်စက်အစရှိတဲ့လယ်ယာသုံးပစ္စည်းရောင်းတဲ့ဆိုင်တွေတသီ

တတန်းကြီးရှိနေတဲ့ အမြဲတမ်းလူတွေရှုပ်ထွေးကျပ်သပ်နေတဲ့ လမ်းပေ့ါ။

ကိုယ်ပိုင်ကားတွေက လမ်းတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ အသေရပ်ထား။

အဲဒီလမ်းမှာဖွင့်ထားတဲ့ ဆိုင်တွေကို ပစ္စည်းလာချတဲ့ကားတွေကလမ်းတစ်ဝက်လောက်ပိတ်ပြီး ကုန်တင်ကုန်ချလုပ်။

ဟိုတယ်တွေကိုလာတဲ့ယာဉ်တွေကော

ဘဏ်တွေကိုလာတဲ့ ကားတွေဆိုင်ကယ်တွေကလဲ လမ်းမပေါ်မှာရပ်။

စက်ပစ္စည်းရောင်းတဲ့ သူတွေကလဲ လမ်းမပေါ်မှာ သူုတို့ရောင်းတဲ့ပစ္စည်းတွေချ။

လမ်းပေါ်မှာတင် ရေပိုက်တွေဖြတ်တဲ့သူက ဖြတ်။

ဒီဆိုင်တွေကို ဈေးဝယ်လာတဲ့ကားတွေကလဲ လမ်းမပေါ်မှာနှစ်ထပ်ရပ်။

အဲဒီနားက ဆိုင်တွေက ရေပိုက်တွေ စက်တွေ ကို သယ်ပြီးကားဂိတ်တွေကို

သွားပို့မယ်လက်တွန်းလှည်းတွေ ဆိုက်ကားတွေကလည်း မနိုင်မနင်းနဲ့

လမ်းပြောင်းပြန်ဝင်လာနဲ့မနက်မိုးလင်းက မိုးချုပ်ရှုပ်ယှက်တွေခပ်နေတာပါဘဲ။

၈၂လမ်းပေါ်မှာတော့ သုံးဘီးကားအပျက်တွေကို လမ်းပေါ်မှာရပ်ထားတဲ့သူကရပ်။

လမ်းဘေးထွက်တဲ့မုန့်ဆိုင်လေးတွေကလဲ ပလက်ဖောင်းအရှေ့မှာဆိုင်ခင်း။

အဲတော့ တစ်လမ်းမောင်းကနေ ကားတစ်စီးဘဲမောင်းလို့ရတဲ့အနေအထားကို

ရောက်သွားပြန်ပါတယ်။

အဲလိုကျဉ်းကျဉ်းကျပ်ကျပ်လမ်းထဲကို လက်တွန်းလှည်းတွေစက်ဘီးတွေ

ဆိုင်ကယ်တွေက လမ်းပြောင်းပြန်ဝင်လာတော့ပိုကျပ်သထက်ကျပ်သွားပါတယ်။

ပြောင်းပြန်ဝင်ကြတာက တစ်ဘက်ထည်းမဟုတ်ပါဘူး။

ဘယ်ဘက်ကလူကလဲဝင် ညာဘက်ကလူကလဲဝင်နဲ့နှစ်ဖက်ညှပ်ဝင်ကြတာပါ။

ဒီတော့တစ်စီးနဲ့တစ်စီးလွတ်တယ်ဆိုရုံလေး ဖြည်းဖြည်းခြင်းသွားကြရတော့တာပေါ့။

အဲဒီလိုကျပ်နေတဲ့အထဲကနေ ဆိုင်ကယ်စတန့်မင်းသားတွေက ဟိုကွေ့ဒီကောက်

ဟိုဝင်ဒီထွက်နဲ့ ကားတွေကြားထဲကနေ ရှေ့မရောက် ရောက်အောင်စီးကြ။

အဲဒါကတော့ တစ်လမ်းမောင်းလုပ်ထားတဲ့နေရာတိုင်းမှာအနည်းနဲ့အများမြင်တွေ့နေရတဲ့

မြင်ကွင်းတွေပါဘဲ။

ဈေးချိုရှေ့က ၈၄လမ်းမကြီးကို အရင်က ကားတွေရပ်ခွင့်မပေးတော့ အရင်ထက်စာရင်

အရမ်းကိုကျယ်ပြန့်လို့သွားပါတယ်။

မရပ်ရလို့ စည်းကမ်းသတ်မှတ်ပြီးကာမှ ခဏတော့ ရပ်လို့ရတယ်လို့ ခွင့်ပြုလိုက်ပြန်တော့

လမ်းတစ်ဘက်တစ်ချက်မှာရပ်ထားတဲ့ကားတွေကတော့ရှိနေမြဲ။

ဒါပေမယ့် ၂ရလမ်းထိပ်အစ ကုန်းကျော်တံတားအောက်မှာတော့ ဆိုက်ကားတွေက

လမ်းပိတ်ရပ်ထားပြန်တော့ အဲဒီနားလေးက လမ်းကအရင်လိုရှုပ်ယှက်ခတ်စမြဲပါဘဲ။

 

****************************************************************

၂၀၁၂မှာတော့ မော်တော်ကား အဟောင်းတွေအပ်နိုင်တယ်ဆိုရင် ကားဝယ်ခွင့်ပါမစ်တစ်စောင်ပြန်ရပါတယ်။

အဲဒီအခါမှာတော့ အရင် က ဆီထုတ်ရောင်းဘို့လောက်သာ အသုံးချဘို့ အိမ်ထဲမှာသိမ်းထားတဲ့

ဘီးလှိမ့်ရုံလောက်သာမောင်းလို့ရတဲ့ ကားအိုကားဟောင်း ကားစုတ်ကားပြတ်တွေကနေ

ကားအကောင်းတွေအဖြစ်ဘဝပြောင်းပြီး လမ်းမပေါ်ကိုရောက်လာကြပါတယ်။

နောက် တရုပ်ဘက်က ယိုးဒယားဘက်က ခိုင်းဝင်လာတဲ့ဆိုင်ကယ်တွေကို တရားဝင်လိုင်စင်တွေချ

ပေးလိုက်ပြန်ပါတယ်။

ငွေကျပ်တစ်သိန်းစွန်းစွန်းလောက်ရှိရင် လမ်းပေါ်မှာပြေးလို့ရတဲ့ ဆိုင်ကယ်ကိုဝယ်လို့ရတော့

အရင်က စက်ဘီးနဲ့စခန်းသွားနေရတဲ့ အခြေခံလူတန်းစားတွေကလဲ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ရောက်သွားပါတယ်။

ပြည်ပက ကားတင်သွင်းခွင့်တွေ ကို လျော့ပေါ့လိုက်တာရယ်၊

လွတ်လပ်စွာတင်သွင်းခွင့်ပြုလိုက်တာရယ်၊

ကားအဟောင်းပိုင်ရှင်တွေကို ကားအသစ်တင်သွင်းခွင့်ပေးလိုက်တာကြောင့် ကားဈေးတွေပြုတ်ကျကုန်ပါတယ်။

အဲတော့ အရင်ကသိန်းထောင်ချီတဲ့ကားက သိန်းရာကြီးဂဏန်းဖြစ်သွားပြီး

အရင်းက သိန်းရာကြီးဂဏန်းရှိတဲ့ကားလေးတွေက သိန်းရာဂဏန်းစွန်းစွန်းဖြစ်ပြီး

သိန်းရာဂဏန်းရှိတဲ့ကားလေးတွေက သိန်းဆယ်ဂဏန်းကိုရောက်သွားပါတယ်။

အဲတော့ ဂျစ်ပုလေးတွေတို့ စက်မူ့ဇုံထုတ် လိုက်ထရပ်လေးတွေကို သာမန်လူလတ်တန်းစားက

ဝယ်စီးနိုင်တဲ့အဆင့်ကိုလျောကျသွားပါတယ်။

အဲတော့လဲမန်းလေးမှာ ရှိတဲ့အိမ်တိုင်းလောက်မှာ ကားမရှိတဲ့အိမ် ဆိုင်ကယ်မရှိတဲ့အိမ်ကမရှိသလောက်။

အချိုအိမ်တွေဆိုရင် အိမ်ရှိလူကုန် ဆိုင်ကယ်တစ်စီးစီတော့ရှိတဲ့အနေအထားကိုရောက်သွားပါတယ်။

ယာဉ်အရေအတွက် တွေ တိုးလာပေမယ့် ထပ်ကျယ်အောင်ချဲ့လို့မရတာကတော့မန်းလေးမြို့ရဲ့လမ်းမ

အကျယ်အဝန်းပါဘဲ။

ဟိုရှေးရှေး မြင်းလှည်းခေတ် ဆိုက်ကားခေတ် စက်ဘီးခေတ်တုံးကတော့ မန်းလေးမြို့ရဲ့ကျောက်လမ်းမ

ကျဉ်းကျဉ်းလေးတွေက ပြဿနာမရှိ သူ့အိုးနဲ့သူ့ဆန်တန်ရုံလောက်ပါဘဲ။

အခုလို ယာဉ်တွေပေါများလာချိန်မှာတော့ ဝင်းတွေနဲ့ တည်ထားခဲ့တဲ့ လေးထောင့်စပ်စပ်မြို့ဖွဲ့စည်း

ပုံကြောင့် လမ်းထပ်ချဲ့စရာနေရာမကျန်တော့ပါဘူး။

 

ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အပြီးနဲ့ မန္တလေးမြို့ ကြီးမီးသင့်ပြီးတဲ့အခါ အိမ်တွေပြန်ဆောက်ကြတဲ့အချိန်

မှာ လမ်းမတန်းမှာနေသူအတော်များများက လမ်းမြေကို ကိုယ်ပိုင်မြေအဖြစ်

ဝင်းခတ်ပြီးအပိုင်ယူခဲ့ကြပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ၁၉၈၈အလွန် စစ်အုပ်ချုပ်ရေးပြောင်းလဲချိန်မှာတော့ ကျုံးပါတ်ပါတ်လည်နဲ့ ၂၆ဘီလမ်းမကြီးပေါ်ကလမ်းမြေကိုယူထားတာတွေကို ပြန်သိမ်းပြီးလမ်းချဲ့ပါတော့တယ်။

အဲဒီအချိန်ကတော့ မန်းလေးမြို့လည်း မီးမလောင်စစ်မဖြစ်ဘဲမြို့ပျက်ကြီးလိုဖြစ်သွားပါသေးတယ်။

မြေတိုင်းရုံးနဲ့ စည်ပင်ပေါင်းပြီး ကျကျနန တိုင်းပြီး ရှေးကတည်းက ရှိခဲ့တဲ့လမ်းမြေကို အတိအကျပြန်

ယူကြတဲ့အခါ လမ်းမြေပေါ်မှာ အခို်င်အမာဆောက်ထားခဲ့တဲ့ အိ်မ်တွေကိုဖျက်တာဖျက် နောက်ဆုတ်တာ

ဆုတ်ပေးရဆိုတော့ လက်သမားပန်းရံနဲ့ တိုက်ကန်ထရိုက်ဆောက်သူတွေအတော်လေးအလုပ်ဖြစ်

သွားခဲ့တယ်ဆိုရင်လဲ မမှားပါဘဲ။

ငြိမ်-ပိလက်ထက်မှာတော့ မန်းလေးမြို့ရဲ့လမ်းတျွေကျယ်လာတာအမှန်ပါဘဲ။

လမ်းကြိုလမ်းကြားကအစ လမ်းတော်တော်များများ ဟာ မြေလမ်းကျောက်ကြမ်းလမ်းကနေ

ကတ္တရာလမ်းမတွေဖြစ်ကုန်တာလဲအမှန်ပါဘဲ။

ဒါပေမယ့် ကျယ်လာတဲ့လမ်းက တစ်စထက် တစ်စ တိုးလာတဲ့ယာဉ်အစီးအရေ နောက်ကို

အမှီမလိုက်နိုင်တဲ့အခါ လမ်းတွေကျပ်နေတာလဲအမှန်ပါဘဲ။

********************************************************************

မန်းလေးမြို့ဖွဲ့စည်းပုံထဲမှာ လက်ရှိခေတ်ကာလနဲ့ မကိုက်ညီတော့တဲ့ အဆောက်အဦးကတော့

မန္တလေးဘူတာကြီးပါဘဲ။

၇၈နဲ့၇၉လမ်းမ  တစ်ပြပေါက်ကြီးကို ၂၆ဘီလမ်းကနေပိတ်လိုက်တာ ၃၅အေလမ်းအထိပါဘဲ။

မီးရထားသံလမ်းကလဲ လမ်းမကြီးကို ၇၉လမ်းနဲ့လမ်း၈ဝအကြားမှာ လမ်း၃ဝကနေ ဟိုးရှမ်းစုဘူတာ

ရောက်တဲ့ အထိပါဘဲ။

ဒါပေမယ့် ၃၅လမ်း ၄၂လမ်းနဲ့ ရှမ်းစုဘူတာအလွန် ဦးပွားဘုရားနားမှာသာကုန်းကျော်တံတားရှိပါတယ်.။

ဒီတော့ကျန်တဲ့နေရာတွေမှာ မီးရထားလာတာနဲ့ လမ်းကို ခေတ္တပိတ်ရပြန်ပါတယ်။

ဟိုးအရင်ကတော့ ကုန်းကျော်တံတားတွေကို ဆိုင်ကယ်တွေဖြတ်သန်းခွင့်ပေးထားပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ကုန်းကျော်တံတား ကို ဖြတ်ကြတဲ့ ဆိုင်ကယ်တွေက စည်းကမ်းအတော်လေးမဲ့

ကြပါတယ်။

ကုန်းကျော်ပေါ်က ဆင်းလာတဲ့ ဆိုင်ကယ်တွေက မီးနီမိတယ်ဆိုရင် အတက်လမ်းကြောပေါ်ထိ

ပိတ်ပြီး နေရာယူကြ ကုန်းကျော်ကို တက်လာတဲ့ ယာဉ်တွေကို လမ်းပိတ်ထားသလိုဖြစ်ပြီး

လမ်းတွေကျပ် ပြီး လမ်း၈ဝ ကုန်းကျော်ကနေ ၇၈လမ်းကုန်းကျော်အထိ ပိတ်ကုန်ပါတော့တယ်။

အဲလိုမကြာခဏဖြစ်လာတဲ့အခါ ကုန်းကျော်တံတားသုံးခုရှိတဲ့အထဲကနေ ဦးပွားကုန်းကျော်တံတား

တစ်ခုဘဲ ဆိုင်ကယ်တက်ခွင့်ပြုပါတော့တယ်။

ကျန်တဲ့ ၃၅လမ်းနဲ့၄၂လမ်းကို စက်ဘီးဆိုင်ကယ် မတက်ရတော့ပါဘူး။

ကုန်းကျော်မတက်ရ ရုံတင်မကဘဲ အရင်နှစ်လမ်းမောင်းဖြစ်တဲ့ ရ၈လမ်းနဲ့လမ်း၈ဝကြား ကို

၃၆လမ်းကနေ လမ်း ၄ဝအထိတစ်လမ်းမောင်းအဖြစ်ပြောင်းလိုက်ကြပါတယ်။

၃၆လမ်းကို အရှေ့ကနေအနောက်၊

၃ရလမ်းကတော့ အနောက်ကအရှေ့၊

78စူပါမတ်ကက်နံဘေးက ၃၈လမ်းကိုတော့ နှစ်လမ်းသွား၊

၃၉လမ်းကအနောက်ကအရှေ့၊

လမ်း၄ဝကတော့အရှေ့ကအနောက်သတ်မှတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

အဲတော့ ဆိုင်ကယ်ကားတွေကို တစ်ဖက်တည်းစုပေးသလိုဖြစ်သွားပါတယ်။

နောက်ပြီး ကိုယ်သွားချင်တဲ့နေရာကိုရောက်ဘို့ တစ်ပြပိုမောင်းရသလိုလဲဖြစ်သွားပါတယ်။

၇၈လမ်းကနေ လမ်း၈ဝဘက်ကိုကူးဘို့ရာဆိုရင် ၂ရလမ်းနဲ့၃၅လမ်းကြားထိလမ်းဖြတ်ကူးစရာနေရာ မရှိ။

ဘူတာကြီးက ကန့်လန့်ခံပြီးလမ်းပိတ်ထားပါတယ်။

၂၉လမ်းအကျော်မှာ မီးရထားကုန်းကျော်တံတားရှိပေမယ့် လမ်းဖြတ်သန်းခ ငါးဆယ်ပေးရပါတယ်။

ဒါပေမယ်လည်း ဒီတံတားက ကားတစ်စီးစာလောက်ဘဲကျယ်တော့ များများ ဖြတ်လို့မရသလို

တွင်ကျယ်အောင်သုံးလို့ရမနို်င်ပါဘူး။

 

မန်းလေးဘူတာကြီး ရထားလမ်းကလဲ ရ၈လမ်းနဲ့လမ်း၈ဝအကြားမှာ ဘုရားကြီးအထွက်ရှမ်းစုဘူတာထိရှိနေပြန်ပါတယ်။

တစ်ရက်တစ်ရက် ဒီလမ်းပေါ်ကိုဖြတ်တဲ့ ရထားအစင်းရေကလဲမနည်းပါဘူး။

အဲတော့ရထားဖြတ်တိုင်းလမ်းကို ပိတ်ရပါတယ်။

ဒီတော့ နေ့စဉ်နဲ့အမျှသွားလာနေရတဲ့အခါ မီးရထားဖြတ်လို့လမ်းပိတ်ထားတာကိုစောင့်ရတာလဲ

အချိန်ကုန်လူပန်းပါဘဲ။

တစ်ခါတစ်လေမီးရထားမလာသေးဘဲကြိုပိတ်ထားတာကြာရင် လူတွေကို နေပူလှမ်းထားသလိုပါဘဲ။

မီးရထားလာဘို့ကြာလေလေ လမ်းဖြတ်ကူးဘို့စောင့်နေတဲ့ ကားဆိုင်ကယ် အစီး ရေကများလေလေပါဘဲ။

ဒီအထဲမှာ လမ်းပြောင်းပြန်ဝင်လာတာနဲ့ဆုံရင် ဘယ်သူမှသွားမရဘဲ ပိတ်နေတတ်ပါတယ်။

 

ဟိုအရင်အချိန်က လမ်းပြောင်းပြန်စီးရဲသူနည်းပါတယ်.။

မော်တော်ပီကယ် အဖမ်းခံရမှာကြောက်ကြပါတယ်။

ဆပ်ပရိုက်ချက်တာမဟုတ်ဘဲလဲ ဖမ်းချင်ဖမ်းပါတယ်။

အခု အစိုးရသစ်လက်ထက်မှာ သိပ်အဖမ်းအဆီးမလုပ်ဘဲ လွှတ်ထားပေးလိုက်တဲ့အခါ လူတွေက

အကမ်းတက်လာပါတယ်။

ယဉ်ထိန်းတွေက လဲ ပြဿနာတက်မှာ အခြေအတင်ဖြစ်မှာစိုးရိမ်တဲ့အတွက်

ရှောင်တစ်ခင်စစ်ဆေးချိန်ကလွဲရင် သူတို့ရှေ့မှာ လမ်းပြောင်းပြန်ဖြတ်ဖြတ် ဦးထုပ်မပါဘဲသွားသွား

သုံးယောက်ဘဲစီးစီး နံပါတ်ပြား ပါချင်ပါ မပါချင်နေ မဖမ်းတော့ပါဘူး။

ဖမ်းလိုက်လို့ပြဿနာတစ်စုံတစ်ရာပေါ်ခဲ့ရင်သူ့ဘဲဖြေရှင်းနေရမှာစိုးတော့ ကြည့်နေတာများပါတယ်။

အဲလို နည်းနည်းလေး လွှတ်ပေးလိုက်တာနဲ့ လူတွေကလဲ အကမ်းတက်ပါတယ်။

လမ်းပြောင်းပြန်မှန်းသိလျက်နဲ့ တမင်ဝင်ပါတယ်။

လမ်းအလည်ခေါင်ကမောင်းပါတယ်။

အဲတော့ လမ်းမှန်လာသူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တိုက်မိကြပါတယ်။

အထူးသဖြင့် ၃၆-၃၇-၃၉-၄ဝ တစ်လမ်းမောင်းတွေမှာ လမ်းပြောင်းပြန်ဝင်ကြပါတယ်။

တစ်ခါတော့ ၃၆လမ်းမှာ လမ်းမှန်လာတဲ့ကားနဲ့လမ်းပြောင်းပြန်လာတဲ့ကားခေါင်းခြင်းဆိုင်ပြီး

ရပ်နေကြတာ လမ်းတွေပိတ်တာ နာရီဝက်နီးပါးကြာပါတယ်။

တစ်လမ်းမောင်းကိုပြောင်းပြန်ဝင်တာအဆိုးဆုံးကတော့ ဘုရားကြီးပါတ်ပါတ်လည်ကလမ်းတွေပါဘဲ။

ဘုရားကြီးအရှေ့မုဒ်တည့်တည့်ကလမ်းက အရှေ့ဘက်၇၈လမ်းကနေဘဲ အနောက်ဘက်ကိုဆင်းလို့ရပါတယ်။

ဘုရားကြီးအရှေ့၈၁လမ်းကလဲ တောင်ကနေမြောက်ကိုသွားရတာ ၄၂လမ်းအထိ။

ဘုရားကြီးမြောက်ဘက်မုဒ်ရှေ့ကလမ်းက အနောက်ကနေဘဲအရှေ့တက်လို့ရပြီး ၄၂လမ်းကတော့ အရှေ့ကနေဘဲ

အနောက်ကိုသွားလို့ရတဲ့ တစ်လမ်းမောင်းပါ။

ဒါပေမယ့် ဒီလမ်းကို လူအတော်များများက ပြောင်းပြန်မောင်းကြပါတယ်။

အဲလိုစည်းမဲ့ကမ်းမဲပမောင်းရင်းက ကြာတော့ ဒီလမ်းတွေကို တစ်လမ်းမောင်းသတ်မှတ်ထားမှန်းတောင်မသိတော့သလောက်ဖြစ်ကုန်ပါတယ်။

တစ်လမ်းမောင်းကိုအရှိန်မရှေ့ာမောင်းသူနဲ့ငါလမ်းမှန်ဘဲကွ ဆိုပြီးဘေးကပ်မပေးတဲ့သူ

တိုက်မိရင် ပွဲချင်းပြီးပါဘဲ။

ဒီလမ်းပြောင်းပြန်တွေက ကျန်တဲအချိန် သွားချင်သလိုသွားလွှတ်ထားပေး။

ယာဉ်ထိန်းရှေ့ဖြတ်သွားလဲမဖမ်းဘဲ ဒီအတိုင်းကြည့်နေ။

ဘဏ္ဍာတော်ငွေလိုမှ ဆပ်ပရိုက်ချက်ဆိုပြီးလမ်းပိတ်ပြီး တသီတတန်းကြီးဖမ်းဆိုတော့

ထားချင်သလိုထားခဲ့ပြီးမှ သိမ်းကျုံးဖမ်းပြီး ဒဏ်ငွေဆောင်ခိုင်းတာက တော့

တမင်သက်သက် အကွက်ဆင်ထားသလိုပါဘဲ။

 

လမ်းကျဥ်းလို့ဆိုပြီး တစ်လမ်းမောင်းလုပ်ပါတယ်။

တစ်လမ်းမောင်းလို့သတ်မှတ်လိုက်တာနဲ့ ကားတွေကို တစ်နေကုန်ရပ်ချင်သလိုရပ်ထား

ပြောင်းပြန်ဝင်တဲ့သူကဝင်ဆိုတော့ လမ်းက ကျဉ်းတဲ့အပြင်ပိုရှုပ်ထွေးပြီး လမ်းပိတ်ကုန်ပါတယ်။

တစ်လမ်းမောင်းလို့သတ်မှတ်ထားပေမည့်လည်း မဖမ်းဘူးဆိုပြန်တော့ တမင်လမ်းကိုပြောင်းပြန်

ဝင်တော့ အမြဲတမ်းတိုက်မိခိုက်မိကြပါတယ်။

ဘူတာကြီးလမ်းက ကန့်လန့်ခံနေတော့၇၈လမ်းနဲ့လမ်း၈ဝကူးဘို့အတွက် အတော်ခက်ခဲပါတယ်။

ဒီတော့လဲ လမ်းတွေမှာယာဉ်တွေများပြီး ပိတ်ဆို့မူ့ရှိနိုင်ပါတယ်။

 

ပြီးခဲ့တဲ့လက ဂျပန်လေ့လာရေးအဖွဲ့လာသွားတော့ မန်းေးလဘူတာရုံကြီးကို ရွှေ့ဘို့ အကြံပေးသွားပါတယ်။

အခုအချိန်ခါမှာကားတွေလဲပေါ ကားလိုင်းတွေလဲပေါဆိုပြန်တော့မီးရထားနဲ့ခရီးသွားတဲ့လူလည်းနည်းလာပါပြီ။

အဲတော့ ဘူတာကြီးကိုရွှေ့မယ်ဆိုရင်ရွှေ့လိုရတဲ့အချိန်ရောက်နေပါဘဲ။

ခရီးသည်အများစု အသုံးပြုနေတဲ့ကားကြီးကွင်းကလဲ ကျွဲဆည်ကန်မှာအခြေတကျ။
ကုန်စည်ပို့ဆောင်တဲ့ ကားဂိတ်တွေကလဲ မန်းလေးမြို့အထွက်မှာ အခြေကျစ။

အဲတော့ မြို့လည်ခေါင်မှာ ပိတ်နေတဲ့ ဘူတာကြီးရယ် ၊တစ်ဖက်ထဲကဘဲ လာလို့ရတဲ့ မြို့ဟောင်းကကုန်တင်

့နေရာနှစ်ခုကို ဟိုဘက်ဒီဘက်သွားနို်င်တဲ့ မြို့ပြင် မှာပြောင်းသင့်တယ်လို့ထင်ပါတယ်။

ကျွဲဆည်ကန်ကားဝင်းအလွန် အမြန်လမ်းမကြီးနံဘေးက တံခွန်တိုင်ဘူတာလိုနေရာမျုးိကိုပြောင်းရင်

အတော်လေးကိုသင့်တော် မြို့ထဲမှာလည်း လမ်းပိတ်တာ မီးရထားလာလို့ရပ်ထားရတာမရှိနိုင်တော့ပါဘူး။

******************************************************************************

နောက်တစ်ချက်ကတော့ မန်းလေးမြို့လမ်းကျဉ်းကျဉ်းမှာ တလမ်းမောင်းလုပ်လိုက်လို့လဲပိုထူးမသွားပါဘူး။

တစ်လမ်းမောင်းလုပ်ထားတဲ့လမ်းမှန်သမျှမှာ ယာဉ်တွေကို တရားဝင်ရပ်ခွင့်ပေးထားသလိုဖြစ်နေတာရယ်

တစ်လမ်းမောင်း နာမည်ခံထားပေမယ့် စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ သွားချင်သလိုသွားနေကြတာရယ်ကြောင့်

မန်းလေးမြို့မှာတစ်လမ်းမောင်းစံနစ်ကို ဖျက်သိမ်းသင့်တယ်လို့ယူဆပါတယ်။

တစ်လမ်းမောင်းဆိုပြီးလမ်းမှန်မောင်းတဲ့သူကလဲ အရှိန်မလျော့၊

လမ်းပြောင်းပြန်ဝင်တဲ့ယာဉ်ကလဲ တိုက်ချင်တိုက်ဂရုမစိုက် အဲလိုဆိုတော့ ပိုလို့တောင်အန္တရာယ်များပါသေးတယ်။

အန္တရာယ်များရုံတင်မကဘဲ စည်းကမ်းဖောက်ဖျက်တယ်ဆိုပြီးထောင်ဖမ်းလို့ရတဲ့ထောင်ချောက်တစ်ခုလိုဖြစ်နေ

တယ်ဆိုတာလဲ တကယ်တွက်ကြည့်ရင် မသင့်တော်ပါဘူး။

အဲတော့ခေါင်းမာမနေဘဲပြောင်းစရာရှိတာကိုပြောင်းလိုက်ကြရအောင်ပါ။

 

ကိုပေါက်(မန္တလေး)

16-5-2013