တစ်ကယ်လို့များ..

တစ်ကယ်လို့များ..

ကျွန်ုပ်သည်သာ ငှက်တစ်ကောင်အဖြစ် ဒီလောကကြီးထဲမှာ မွေးဖွားလာခဲ့မယ်ဆိုလျင် အတောင်တစ်စုံကို ဖြန့်ကျက်ပြီး ကောင်းကင်ကြီးထက်တွင် စိတ်တိုင်းကျပျံဝဲရင်း လေဟုန်နှင့်အတူ မျောလွင့်ပါရင်း အရာရာတိုင်းအထက်မှ ပျံသန်းသွားလာနေပေလိမ့်မည်။ ကျွန်ုပ်သည်ကား အမြင့်ပေ ၁၀၀ဝ ကျော်မှသော်လည်းကောင်း၊ အမြင့်ပေ ၁၀ဝ ကျော်မှသော်လည်းကောင်း ပျံသန်းမြဲ ပျံသန်းနေပေမည်။

သေချာခြင်းတစ်ခုကတော့ ကျွန်ုပ်သည် လွတ်လပ်စွာ ပျံသန်းနေရခြင်းဖြစ်၏။

ကျွန်ုပ်အတွက် နိုင်ငံတစ်ကာ နယ်နိမိတ်များသည်လည်း အရေးမပါ၊ မပျံသန်းရဇုန်ဆိုသည်မှာလည်း လားလားမှ မဆိုင်ပေ။

လက်တည့်စမ်းမည့် လောက်လေးခွရန်မှ ကင်းလွတ်ရာ အမြင့်ပေမှသာ ပျံသန်းရန်လိုပေ၏။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

တစ်ကယ်လို့များ..

ကျွန်ုပ်သာ ရေပျော်ငါးတစ်ကောင်ဖြစ်ခဲ့ပါမူ ကျွန်ုပ်ရှင်သန်ခြင်းတစ်ခုအတွက် မွေ့လျော်ရာ ရေပြင်တစ်နေရာတွင်သာ ကူးခတ်လှုပ်ရှားနေပေလိမ့်မည်။ ကြယ်ငါးတစ်ချို့လိုတော့ ကမ်းခြေစပ်များတွင် ရှင်သန်ခြင်းမပြုလိုပေ။ ထိုမနုဿလူသားဆိုသူများ ချစ်သလိုလိုနှင့် အလွယ်လေး ကောက်ယူသွားကြခြင်းသာခံရသည်။ တစ်ချို့မှာတော့မူကား ဟင်းလျာအဖြစ်တောင် ချက်စားခြင်းခံကြရသေးပြန်သည်။

ငါးတစ်ကောင်အတွက်မူ “ရေ” ဆိုသည်မှာ မရှိမဖြစ် ဖြစ်သဖြင့် ငါးတစ်ကောင်ဘဝအနေဖြင့် ရေထဲတွင်သာ နေနေသင့်သည်။

အနေမတော်သဖြင့်လည်းကောင်း၊ ကိုယ့်ဖြစ်တည်မှုတစ်ခုကို မကျေနပ်ခြင်းကြောင့်လည်းကောင်း ကုန်းမြေပေါ်တက်နေလျင်တော့မူ မျက်ခုံးမရှိသည့် မျက်လုံးကြီးများ ကုန်းမြေကြီးကို ပြူးပြူးကြီး ကြည့်နေရင်းနှင့် ဆန့်ဆန့်ကြီး အသက်ထွက်သွားရပေမည်။

ငါးတစ်ကောင်ဖြစ်ရခြင်းအတွက် ပင်လယ်ပြင်ရေပိုင်နက်များသည် အနည်းငယ်မျှ အရေးမပါပေ။ သင်ကြားပို့ချရန်လဲ မလို။ လွတ်လပ်စွာ ကူးခပ်နိုင်သမျှ ကူးခပ်ရုံသာဖြစ်၏။

ငါးဖမ်းကြမ်းသည့် သင်္ဘောများ သွားလာ လှုပ်ရှားရာမှ ဝေးရာတွင်သာ နေထိုင်ရန် လိုပေ၏။

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

တစ်ကယ်လို့များ..

ကျွန်ုပ်သည်သာ ကလေးတို့အဖေ ဖြစ်ခဲ့လျင် ကျွန်ုပ်သည် မိုးလင်းသည်နှင့် ကလေးငိုသံဖြင့် နိုးထရပြီး ညဆိုလျင် ကလေးငိုသံတိတ်မှ အိပ်ပျော်ခြင်းသို့ရောက်ရပေမည်။ မနက်မိုးလင်းသည်နှင့် ကလေးများအား တစ်ယောက်ချင်းစီလိုက်နှိုး၊ သွားတိုက်၊ မျက်နှာသစ်သည်ကို စောင့်ကြည့်၊ ရေချိုးပေးပြီးမှ မနက်စာကို ကလေးများနှင့် ဆူလိုက်၊ အော်လိုက်နှင့် တက်သုတ်ရိုက်စား၊ ကလေးကုန်အောင် ကျောင်းလိုက်ပို့ပြီးမှ အလုပ်သို့ စိတ်ဖြောင့်ဖြောင့် သွားရပေမည်။

ညနေတွင်မတော့ ကလေးများ ကျောင်းမှ ပြန်ကြို၊ ပေတလူးခါအောင် ဆော့နေသော ကလေးများကို ထိန်း၊ ရေချိုးပြင်ဆင်ပေးပြီး သူတို့ကြိုက်ရာ ကာတွန်းကားများ ဖွင့်ပေးထားပြီးမှ လုပ်စရာရှိတာ အလုပ်တွေလုပ်၊ ညမအိပ်ခင် ကလေးပုံပြင်များပြောပြ၊ တစ်ယောက်ချင်းစီအိပ်ပျော်သွားမှ တစ်ယောက်ချင်းစီကိုနမ်းပြီး မီးပိတ်၊ အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်သောအခါမှ ကျွန်ုပ်တစ်ရက်တာ ကုန်ဆုံးရပေမည်။

ထိုမျှဖြင့်ပင် ကလေးအဖေတစ်ယောက်ဖြစ်ရန် ထိုက်တန်ပါပေ၏။

ကျွန်ုပ်ဘဝတွင်…

ညအိပ်ယာဝင်တိုင်း တစ်ခါဖူးသော်မျှ အနမ်းမခံရစဖူး
ကျောင်းသွားတိုင်း မိဘတစ်ခါဖူးမျှ မပါစဖူး
ညအိပ်ယာဝင်တိုင်း အိပ်ယာဝင်ပုံပြင်တစ်ပုဒ်တစ်လေမျှ နားမထောင်စဖူး
အတန်းစဉ်ဆုရသည့်အတွက် မိဘလိုက်ပါပြီး ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားသည်ကို မခံရစဖူး
သားသမီးအနာဂါတ်အတွက် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားသည်ကို မခံရစဖူး

ယုတ်စွအဆုံး…

သားကြီးဩရသမင်္ဂလာဆောင်
ပွဲထုတ်စရာမိဘ မရှိ ရှိအောင် တောင်းပန်ချော့မော့ပြောသည်သော်မျှ

မိဘမစုံမလင်၊ ဆွေမျိုးတစ်ယောက်မရှိသည့်
မင်္ဂလာဆောင်ကြီးတစ်ခု
ခမ်းခမ်းနားနား
ခြောက်ခြောက်ကပ်ကပ်
တစ်ဖက်ဆွေမျိုးအစုံအလင်ဖြင့်
ဆောင်ပြီးသည့်နောက်…..

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ငှက်တစ်ကောင်အလား လွတ်လပ်စွာ ပျံသန်းရင်း
ငါးတစ်ကောင်အလား ပျော်မွေ့ရာ တစ်နေရာတွင်သာ နေထိုင်ရင်းနှင့်

ကလေးများအဖေတစ်ယောက်ဘဝကား

ဝေးမြဲဝေးလျက်သာတည့်။ ။

စိုင်းကွမ်းခေး
(ခေတ္တလူ့ပြည်)