ကဗျာချစ်သူများရဲ့ ကဗျာပြခန်းအမှတ် (၁၅) နှင့် သမိုင်းထဲက ဖေဖော်ဝါရီ

==========================

တပို့တွဲလ

သာစွလေ၊
နေလည်းချမ်းမြ၊ လလည်းနှင်းရီ၊
ပီပီမထွန်း၊ တောင်ထက်ဝန်းလည်း၊
ဆူးပန်းလဲပေါက်၊ ဝင်းဝင်းတောက်လျက်၊
ကမ်းလျှောက်ရေးရေး၊ သဲဖြူဖွေးနှင့်၊
ငှက်ကျေးပျံကြွ၊ ကောင်းကင်လဝယ်၊
မာဃယှဉ်မှီ၊ ကုံရာသီဟု၊
အညီခေါ်မြဲ၊ တပို့တွဲမူ၊
မဖွဲမိုးလေ၊ သုံးလူ့ဆွေလျှင်၊
လေးထွေအင်စုံ၊ ကြိုက်ကြုံအဟုတ်၊
ပါဋိမုတ်ကို၊ ဖော်ထုတ်စိစစ်၊ ပြမြဲဖြစ်လျက်၊
ရပ်ရှစ်မျက်နှာ၊ သင်္ဃာတို့အား၊
ဆယ်ပါးဝတ္ထု၊ ယာဂုအဖျော်၊
ပူဇော်ရွှင်ပြုံး၊ ပွဲမဆုံးလျှင်၊
မီးဖုံးသဘင်၊ လှူကြီးရင်သည်၊
ရောက်ချင်နိဗ္ဗာန်ကျွန်းတည့်လေ၊
ပွင့်လင်းစည်သည်၊ ရွှေပြည်ရွှေဝနန်းတည့်လေ။

=======================================

ည

ဒီည..
အိပ်ဖို့ ကြိုးစားရင်း သက်ပြင်းတွေ အခါခါချ
စိတ္တဇ တွေသာ အဖတ်တင် ကျန်ရစ်
စိတ် အသစ် တွေ ကို မမှတ်နိုင်ခင်
အတွေးစဉ် မှာ မျော..
ငါ .. မောပြီး ရင်း မော..။

စစ်ပွဲတွေ ကြား ကျည်ဆံဗုံးသံ တွေ က
ငါ့ ကို မသတ်ဖြတ်နိုင်လင့်ကစား
ဒီ စကားလုံး တွေ ..က
ငါ သေရတော့မယ့်အလား ..
ဘာ ကြောင့်များ… ထိတ်လန့် တုန်လှုပ်နေရတာလဲ ။

အမှား တစ်ခု အတွက် ပေးဆပ်ရဲပါတယ်..
မကျေအေး သေး သ၍ ပေါ့.
သိသိ ကြီး နဲ့ ကျူးလွန်မိတဲ့ မုသားစကား
ဘယ် သင်္ခ ါရက် က.. ဘယ်လို သညာနဲ့
တိုက်တွန်းလှုံ့ဆော်သွားသလဲ.. ပြန်ကြည့်
မင်း.. ကို ငါ ချစ်မိတာ သိ လိမ့်မယ်။

ည. .. … များစွာ .. အတွက်
ဒီ စကားလုံး တွေ က
ကျိန်စာ တစ်ပုဒ် ..
ကျောက်ဘုတ် မှာ ထွင်းတာထက်..
ပို အဖျက်ခက်..ပိုခိုင် မြဲတဲ့
နှလုံးသား ထွင်းထုရာ..နီ ရဲရဲစွေး
သွေး တွေ ဖြာစီး ပစေ…
ငါ ကြိတ်မှိတ် ခံမည် ။ ။

=====================================

“လ” ဝှက်ထားတဲ့ ကိုယ်

နီးနီးလေးပေမဲ့ နီးစပ်ခွင့်မရခဲ့ကြ

မင်းဟာ……

ကိုယ် နာကြားလို့ မရတဲ့ တရား…….

မင်းဟာ……
ကိုယ် ရှာဖွေမတွေ့ရှိနိုင်မဲ့ လျှို့ဝှက်သောလမ်း ….

မင်းဟာ……
ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပျောက်ဆုံးသွားစေတဲ့ မာယာ …….

မင်းဟာ……
ကိုယ့်ကို ဖြတ်ရှစီးဆင်းသွားတဲ့ ဂီတ….

မင်းဟာ……
ကိုယ့် စိတ်စေတသိက်ကို လိုရာ ကြိုးဆွဲနိုင်တဲ့ ကဝေ ….

မင်းဟာ……
ကိုယ့်အိပ်စက်ခြင်းတွေကို ဖွက်ထားတတ်တဲ့ တစ္ဆေ …..

မင်းဟာ……
ကိုယ့် ဝိဉာဉ်ကို တစ်လွှာခြင်း ဖဲ့ခြွေနေတဲ့ မိစ္ဆာ ……

မင်းဟာ……
ကိုယ့် မျက်ဝန်းအိမ်ကို လှိုင်းထန်စွတ်စိုစေတဲ့ မုန်တိုင်း….

မင်းဟာ……
ကိုယ် ဝေခွဲမရတဲ့ တိမ်တိုက်တစ်ခုပေါ့ …..

ဇူလိုင်အလွန်မိုးနဲ့ … ကိုယ့် သီလတွေ ခိုးခိုးသွားတဲ့ “လ”…

အဲဒီ “လ” ကိုမှ ….. ကိုယ်က… နှစ်နှစ်… ကာကာ……..

သံ သ ရာ …. တစ်…….. ဆုံး………

====================================

” ရောက်ပါပေါ့ ဖေဖော်ဝါရီ “

ဖေဖော်ဝါရီ တစ်ဆယ့်သုံးဟာ
ဗိုလ်ချုပ်မွေးနေ့ပါ။
ဖေဖော်ဝါရီ ဆယ့်နှစ်ရက်
ပြည်ထောင်စုနေ့တဲ့။
သမိုင်းမှတ်တိုင် ထွန်းပြောင်မည်
ထို ထို ရက်တွေသည်
မမေ့စရာနေ့ရက်များ
မှတ်ကာသွားပါလား။
ဤကာလ ဒီရာသီမှာ
ခွာညိုအလှ ပွင့်လှပြီဗျာ
ပြာသိုမှာ ဆင်ယှဉ်ခဲ့
မြင်းခင်းသဘင်ပါတဲ့၊
စည်းလုံးမှုကို အသွင်ပြ
ထမနဲထိုးတဲ့လ။
တပို့တွဲ ပေါက်လဲရယ်တဲ့အစုံစုံ
ဆက်ရက်တွေ သံစုံကျုးတယ်
မြူဝေလို့ မြူးတဲ့ရာသီ
ရောက်ပါပေါ့ ဖေဖော်ဝါရီ။

=================================

“အမေ့မေတ္တာကြောင့် မျက်နှာငယ်သွားရတဲ့ ဒီကဗျာ”

(၁)
အမေ့တစ်ကိုယ်လုံး
နေလောင်ခံပြီး ဈေးဗန်းခေါင်းရွက်ထားတာ
သားအတွက်တဲ့
အဖေမရှိတဲ့နောက်
ငါးတစ်ကောင် ကူးရာလမ်း
ရေမနည်းရအောင်
အမေဖြည့်ထားလိုက်ပုံများ
မလွယ်မှန်းလည်း သားသိရဲ့။

(၂)
အမေဟာ
သားအတွက်ဆို
ဘယ်တော့မှ မကုန်ခမ်းနိုင်တဲ့
ချွေးနဲ့သွေးကို ဖောက်တိုက်ထား
ဒီလို ကြောက်ခမန်းလိလိ ပေးဆပ်မှု
ပင်လယ်ဟာ အမေပဲ။

(၃)
ဘယ်စကားလုံးနဲ့ အမေ့ကို သုံးနှုန်းရမလဲ
ဘယ်တင်စားမှုနဲ့ အမေ့ကို ဖွဲ့နွဲ့ရမလဲ
အနန္တစကြာဝဠာဆိုတာ…
အမေ့မေတ္တာအောက် အပ်နဖားလောက်တောင် မကျယ်။

(၄)
မိခင်တိုင်းရဲ့ သမိုင်းဟာ သရဖူအကြီးစား
ဘုရားဟော ဒေသနာတော် အစ
သမ္မာကျမ်းစာ အလယ်
ကုရ်အာရ်ကျမ်းစာ အဆုံး
နေရာတိုင်း,နေရာတိုင်း နေရာယူထားတာ
နေရာပေးထိုက်သူမို့
ဘာသာတရားရဲ့ ပလ္လင်တိုင်းမှာ
အမေဟာ ခမ်းနားကြီးကျယ်သလို
ကမ္ဘာကြီးရဲ့ နေရာတိုင်းမှာ
အမေဟာ ခမ်းနားကြီးကျယ်တယ်။

(၅)
ဘယ်သူကရော
အသက်နဲ့ရင်းပြီး အသက်တစ်ချောင်း
ခေါ်ရဲသလဲ
ဒီသတ္တိဟာ ရင်သွေးအပေါ် အမေရေးတဲ့ကဗျာ
သိပ်လှတယ်။

(၆)
ကောင်းမှု/မကောင်းမှု
မခွဲတတ်တဲ့ တိရစ္ဆာန်တောင် မိခင်မေတ္တာရှိသတဲ့
လူသားတစ်ယောက်ရဲ့ မိခင်မေတ္တာ
ရင်သွေးအပေါ် အစဉ်မွှေးတဲ့ပန်း
ဘယ်တော့မှ မညှိုးနွမ်းဘူးဆိုတာ…
ရင်သွေးဆိုးနဲ့မိခင် တွဲမြင်ရင် သိမှာပဲ။

(၇)
သားသမီးက မိခင်ကိုချစ်တာ နည်းနည်း
မိခင်က သားသမီးကိုချစ်တာ
အများကြီး
အလျော်အစား ထည့်မတွက်တဲ့ ပုစ္ဆာကို
အမေတွက်ထားတာ
မေတ္တာကြောင့်။

(၈)
တစ်သက်လုံး
မွေး/ကျွေး ကျေးဇူးကို
ဒီသား မဖွဲ့နိုင်တာ မဆန်းပါဘူး အမေ
ဘယ်သူကရော
မိခင်မေတ္တာကို လုံလောက်အောင် ဖွဲ့ပြနိုင်မလဲ
အမေဟာ သားအတွက် တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ကဗျာ
ဒီလိုပဲ
မိခင်တိုင်းဟာ ရင်သွေးအတွက် တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ကဗျာ
ဒီအတွေးမှာ
ပြည်တန်ပတ္တမြားလည်း မျက်နှာငယ်ရသလို
ကျွန်တော်ရေးတဲ့ကဗျာလည်း
အမေ့မေတ္တာနဲ့ နှိုင်းလိုက်တိုင်း
မျက်နှာ တော်တော်လေး ငယ်ရမြဲ ။ ။

====================================

စိုးရိမ် ရေမှတ်

ပျံလွှားငှက်ကလေးတွေ ပျံသွားတယ်
စစ်လေယာဉ်တွေ ပျံဝဲနေတယ်
စစ်ဟာ ဘီးစိတ်နဲ့ တိုက်ချလိုက်သလိုပဲ
အခုပဲ ဆီးရီးယား
အခုပဲ လိုင်ဇာ
ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက် စစ်တိုက်တယ်လို့ ဆိုကြ
ဒုက္ခသည်တွေက အန်ဖတ်လို ပြန့်ကျဲနေခဲ့ပြီ
ဧရာဝတီဟာ စိုးရိမ်ရေမှတ်…
ချက်ကြိုးတန်းလန်းနဲ့ မလွတ်မြောက်နိုင်သေးဘူး
ချစ်မေတ္တာ ဟာ သူ့ကိုယ်သူ သေကြောင်းကြံနေပြီ
ပေါက်ကွဲမယ့်မီးတောင်ကို ရင်နဲ့အပ် ကဗျာရေးနေသူမှာ
ဝိညာဉ်ထဲ ကျောက်ခဲတွေ ကျလာတယ်
စိတ်ထဲက ငှက်အုပ် လန့်ပျံပြေးတယ်
ချိုးငှက်တွေချည်း ။ ။

=====================================

ပစ်ကွင်း

အ ဆင် ပြေ သ လို ဖြန့် ကျဲ ပစ် ခဲ့ ပါ
လူ ကြည့် ကောင်း အောင် ပြန် ပြင် ထား ပါ မည်…။

ကျ နော် ဟာ
ပစ် ကွင်း တစ် ခု ဖြစ် ကြောင်း ဝန် ခံ ပါ သည်
သို့ သော် …
အ ဖြူ ရောင် သက် သက် ဖြင့် မွန်း မံ ထား ၏…။

အ ထပ် ထပ် စိုက် ဝင် နေ သော
မြား ချက် များ သက် သေ ရှိ နေ သည့် တိုင်
သင် လဲ အောင် နိုင် သူ ဖြစ် လာ မည် မ ဟုတ်…။

အ ကြောင်း မှာ…
ကျ နော် ၏ ဗ ဟို တွင်
အ မည်း စက် တစ် ခု တည် မ နေ ခဲ့ ပါ…။

=======================================

မြတ်နိုးခြင်း

ပွင့်လင်း နှလုံးသား..
. မြင့်မား အတွေးအခေါ်…
နူးညံ့ စိတ်ထား…
ခိုင်မာ အနုပညာ…
ခံစား နားလည်လွယ် သဘောထား…
ဒါတွေ အားလုံးရှိမှတော့ …..
သူ့ ကို……..
မမြင်ဖူးလည်း.မြတ်နိုးတယ်!

==============================

၊။။။။။ ဘဝသည် ။။။။။။

ဘဝသည်…………
တစ်ခါတစ်ရံ နားကြားရပြီး
တစ်ခါတစ်ရံ နားပင်းသည်။

ဘဝသည်………..
တစ်ခါတစ်ရံ လန်းဆန်းစိမ်းနေသော သစ်သီးဖြစ်ပြီး
တစ်ခါတစ်ရံ ကြွေကျနေတဲ့ သစ်ရွက်ဖြစ်သည်။

ဘဝသည်……….
တစ်ခါတစ်ရံ စကားပြောနေပြီး
တစ်ခါတစ်ရံ ဆွံ့အ နေ သည်။

ဘဝသည်………
တစ်ခါတစ်ရံ ဆတ်ဆတ်ထိ မခံ
တစ်ခါတစ်ရံ မလှုပ်မရှား။

ဘဝသည်………
တစ်ခါတစ်ရံ အပေါ်ယံ
တစ်ခါတစ်လေ နက်ရှိုင်းသည်။

ဘဝသည်……..
တစ်ခါတစ်ရံ ခြောက်သွေးပြီး
တစ်ခါတစ်ရံ စိုစွတ်သည်။

ဘဝသည်………
တစ်ခါတစ်ရံ ဂုဏ်သိက္ခာရှိပြီး
တစ်ခါတစ်ရံ အလကား။

ဘဝသည်……..
တစ်ခါတစ်ရံ ဘုရင်တစ်ပါးဖြစ်ပြီး
တစ်ခါတစ်ရံ လူပြက်တစ်ဦး။

ဘဝသည်………
တစ်ခါတစ်ရံ အပြည့်အစုံ
တစ်ခါတစ်ရံ အခေါင်း အပေါက်။

ဘဝသည်……..
တစ်ခါတစ်ရံ မိန်မိန် မှုန်မှုန်
တစ်ခါတစ်ရံ လင်းလင်း လက်လက်။

ဘဝသည်……..
တစ်ခါတစ်ရံ တိုးတက်သည်
တစ်ခါတစ်ရံ စီးဆင်းသည်။

ဘဝသည်………
တစ်ခါတစ်ရံ လျှင်မြန်သည်
တစ်ခါတစ်ရံ နှေးကွေးသည်။

ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဘဝဆိုတာ
ဖြောင့်ဖြောင့် ရပ်နိုင်ရမယ်
ဘယ်တော့ ဘယ်တော့ ဘယ်တော့မှ
မရိုးမဖြောင့်လုပ်ပြီး ဦးခေါင်းမညွတ်နဲ့
ဝမ်းသာစရာ ကျန်နေပါသေးတယ်
ဘယ်တော့ ဘယ်တော့ ဘယ်တော့မှ
ဝမ်းမနည်း နဲ့ အောက်တန်းမကျနဲ့..။

=====================================

“အိပ် မက် မှ နိုးထခြင်း”

လူ့ ဘဝကြီးဆိုတာ
အခက်သားလားဗျာ။
တစ်ခါတစ်ခါမှာ
ဘ ဝ မှား သွား ရင်
မရောက် ဘူးတဲ့ နေရာ ရောက် လို့ ရောက်
မကြားဘူး တာကြားလို့ကြား
မစားဘူး တာစားလို့ စား
မမြင်ဘူး တာမြင်လို့မြင်
မတွေ့ဘူးတာ တွေ့ လို့တွေ့
မဝတ်ဘူးတာ ဝတ်လို့ ဝတ်
မထိဘူးတာ ထိလို့ထိ
မငြိဘူးတာ ငြိ လို့ ငြိ
မရှိဘူးတာ ရှိလို့ ရှိ
မသိ ဘူးတာ သိ လို့ သိ
အဲဒီ ခဏ မှာတော့
ပျော် လို ပျော်
မော်လို့မော်
အချိန်တန်
နွားပိန်ကန်တော့
အိပ်မက်မှ နိုးထ
တကယ့်ဘဝမှန်
ပြန်ရောက်ချိန်မှာတော့
နေမထိ ထိုင် မသာ
ဘဝကြီး ဟာ ခါးသီးလွန်းပါ တယ်လို့
နာနာကျည်းကျည်း
ငြီး တွား ပါ လေ ရော ။

===================================

မြစ်

နင့်အကြောင်းခေါင်းထဲရောက်လာတိုင်း

အသက်ရှုကြပ်သွားလို့

ပင့်သက်ကို ရှိုက်မိရင်

ခံစားချက်တွေ လှိုက်ခနဲနာတယ်။

မာယာ

နင်ရိုက်သတ်ခဲ့တာ ငါ့ကိုမဟုတ်ဘူး

ငါ့အတွေးကိုမဟုတ်ဘူး

ငါ့ခန္ဓာကိုမဟုတ်ဘူး

ငါ့ မျှော်လင့်ချက်ကို ရိုက်သတ်ခဲ့တာ။

အခုဆို

ငါ့အနာဂတ်ဟာ မွဲခြောက်လို့

ဘယ်လိုလုပ် ဆက်လျှောက်ရမလဲ။

အိမ်မက်အသေတွေကြားထဲ

တလွန့်လွန့်တလူလူး

ညကို လက်ပစ်ကူးကြည့်တော့

မနေ့ညကလေ…

ခံစားချက်တွေ လှိုက်ခနဲနာတယ်။

=====================================

သောနုတ္တိုရ်လို လူစား

ခါချဉ်ကောင်ရယ် အင်ကြင်းခက်မှာလ
ခိုဝင်ကာ တမင်ရက်စက်ပါလို့
သုဘဒ္ဒါက ငြှိုးမာန်ဖွဲ့တယ်…
ဆဒ္ဒန်ငယ် အစွယ်ပြတ်ရှာပေ့ါ
သခင်မကို ချော့ဖို့ဆို
သောနုတ္ထိုရ် သူလိုယောကျင်္ား
စေလိုရာသွား ထားရာမှာနေ
သခင်မ အလိုကျစေဖို့
မျက်နှာလိုရ ဆက်သမယ်လေ…
ဆုလာဒ်တွေ ရစေကြောင်း
နားထောင်းကွပ်နဲ့ အမယ်အို
လှသကို ဆိုဆိုသလောက်
အမောင်လျှောက်ပါတဲ့ မုသား
သူ့နားဝမှာ ချိုလှတယ်…
(အားနာပါတယ် ထိပ်ထား)
တုပပြိုင်လို့ လှနိုင်သူ ရှားပေလိမ့်
ပီတိတွေနှင့် ဖြေသိမ့်ပါလေ…
သုဘဒ္ဒါရယ်လေ ဘဝင်စိတ်ကယ်မှ
မရွှင်စိတ်က လာခိုဝင်
ချစ်ဖူးသမျှကို ဇာတ်ကြောင်းငင်တော့
ပြန်ပြောင်းမြင် ရင်ကွဲရှာ
သောနုတ္တိုရ် လူညိုရိုင်းကြောင့်သာရယ်
နတ်ရွာလမ်းကို မြန်း…။
မသွေတမ်း
ဖေကမ်းလို့ ဆက်ခဲ့တယ်
သေလမ်းက တမင်ပြန်လာ
သခင်မကို သတ်ပါလို့ရယ်
အစွယ်ကို လိုတယ်ဆို အသက်ကိုရင်း
ဆဒ္ဒန်နှင့် စစ်ခင်းပါတယ်
ဆင်မင်းရယ် ပရိယာယ်ကြွယ်လှ
သူ့ဝိညာဉ် သူ့အစွယ်မှာ ကိန်းဝပ်မှသာ
ထိပ်ထားလေးက ပျော်ရှာမယ်
ခုတော့ကွယ် ဒီဇာတ်လမ်း
တစ်ခန်းရပ်တဲ့ မှတ်တမ်းမှာ
သောနုတ္တိုရ်သာ လူကြမ်းပါလို့
(ကွယ်…)
ရင်နာလိုက်တဲ့ ဇာတ်ဝင်ခန်း…။ ။

=======================================

သုည

အကြံသမားတွေဟာ ကြံရင်းသေကြရတယ်
ငှက်ကလေးတွေဟာလည်း ပျံရင်းသေကြရတာပဲ
လောကဓံ မတရားဘူးလို့လဲ မခံပြင်းပါနဲ့
နှစ်ယောက်အတူ ရှင်သန်ခြင်းဆိုတာပဲ ငါတို့နဲ့ဆိုင်တာ။

တစ် နဲ့ တစ် ပေါင်းမှ နှစ် ဖြစ်မယ်ဆိုလည်းရပါတယ်
သုည နဲ့ တစ် ကိုပေါင်းရင်တော့ တစ် ဖြစ်နိုင်တာပဲမဟုတ်လား
နင်ကတစ်ဆို ငါကသုည
နင်ကသုညဆို ငါကတစ်
တစ်ယောက်လိုအပ်ချက်ကို တစ်ယောက်ဖြည့်ဆည်းရင်း
တနေ့တော့ နှစ် ဆိုတာဖြစ်လာမှာပဲ

ငါတို့ရဲ့မျှော်လင့်ချက်တွေကို ချည်နှောင်လို့
အိပ်မက်တွေကို တောင်းဆုတစ်ခုနဲ့ အတူလွှတ်တင်လိုက်တယ်
ငါတို့နှစ်ယောက် ဘဝတစ်ခုကို အတူတည်ထောင်ဖို့
သေချာတယ် ငါတို့တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ချစ်နေဖို့ပဲ လိုပါတယ်။  ။

=====================================

“ပေးပါ”

မျက်လုံးများ
မြင်ချင်ရင် မြင်ကြည့်ဖို့
မြင် ကြည့် ပိုင်ခွင့်။

နားများ
ကြားချင်ရင်ကြားဖို့
ကြားပိုင်ခွင့်။

နှာခေါင်းများ
အနံ့ခံဖို့၊ လေရှုဖို့
နံပိုင်ခွင့် မွှေးပိုင်ခွင့် ရှူပိုင်ခွင့်။

လျှာ နှင့် ညီအစ်ကို ပါးစပ်များ
ချုပ်မထားနဲ့
အရာသာခံဖို့
ပြောရေးဆိုခွင့်ရှိဖို့၊ ပြောရေး မဆိုခွင့် ရှိဖို့
ပြောဆိုခံစား ရသာခံပိုင်ခွင့်။

ခြေထောက်များ
ချူပ်မထားနဲ့
လိုရာသွားဖို့
သွားပိုင်ခွင့်။

လက်များ
ချူပ်မထားနဲ့
လက်သီးများဆုပ်ဖို့
လိုရာ “ဆန္ဒ”လက်မြှောက်တောင်းဖို့
လက်သီးဆုပ်ပိုင်ခွင့် လက်မြှောက်ပိုင်ခွင့်။

ဦးဏှောက်များ
တွေးချင်ရာတွေးဖို့
ရေးချင်ရာရေးဖို့
ငေးချင်ရာငေးဖို့
ရွေးချင်ရာရေးဖို့
တွေး ရေး ငေး ရွေး ပိုင်ခွင့်။

===================================

နွားတစ်ထောင်ကျောင်းလိုက်ချင်ရဲ့

တော့်သမီး
စောစောတင် ရိပ်ခနဲမြင်ရဲ့
ဆံစအသားချ ပနံရ သူ့ပါးပြင်
ပါးကွက်တော်ရွှေရွှေဝင်းရယ်နဲ့
နားသယ်မှာ နှင်းဆီခင်း
နံ့သာဖြူ ခြေတော်နင်းတယ်
ဘယ်ဆန့်လို့ခင်း..။

မသိပေါင် မယ်နှင်း
နွားတစ်ထောင် မများပေါင် တစ်ယောက်
တစ်မိပေါက် တစ်ယောက်ထွန်းတယ်
ညှင်းရက်ဖို့မလွယ်
ခုပင် ဖူး
ပွင့်မယ် ကြံရွယ်
လမ်းအလယ် ပန်းအမယ် အလှ
ညနေရီ မှောင်အစမှာ
ဘွားမယ်ရဲ့ နင့်ခြေ သူနင်းတယ်ထင်..။

ဒီမယ် ဒီမယ် အဘိုးအို
တော်ပျိုးမှ ကျုပ်အအို
ရုပ်အပျိုရှင်ငေး ရှင်သွေးမှ ချစ်ရည်ယို
ချစ်အချို ရှင်စား ရှင်သကာစကားမှာ
ကျုပ်ကသာစိုက် အလိုက်ရယ်အထုပ်ပိုက်
အရှက်ကအမှိုက်ပမာ စွန့်ခဲ့တာပါ
ခုစကား ရှင်တွေး ရှင့်သမီးပျို ရှင်မတွေးလို့
မအေတူ ခြေနင်းထပ်တယ်လို့
တော်မို့လို့ ယိုးရက်တယ်
ခက်ခက်လေတယ်။

အို့ အိုမယ်
ဘိုးမယ်ဖွဲ့မယိုး နိုးလက်စ ငယ်စိတ်ကိုကွယ်
ချစ်စိတ်မပြယ်
ရွယ်ဓလေ့မို့ကွယ် မယ်နင်း
ပျို့အလို ဒီအရွယ်တုန်းက ဒီစိတ် ဒီအရိပ်တွေပြေး
သစ်ရွက်တွေလေပုတ်နိုးတောင်
ခစ်ခစ်မြည်သေး
မပူပါ ငယ်သွေး
မရှိပူရ ကုန်မှအေးမယ်
သားသမက်ရမှ အေး..။

ပြောတယ်တော့ ပြောတယ်
ပလက်ရယ်ထိုင်ကာ ဆေးလိပ်ရယ်ဖွာ
ရှိုက်ကာသာ သူပြော မောဖို့မပါ
ကိုယ်ချင်းစာတရား မွေးပါတော့ တစ်ရွာသားရယ်
မသိသလိုထား ခိုးရာပါ ငါ့မယားကို မအပ်မရာ ငွေတစ်ပြားနဲ့
လာအပ်မှ ရှင့်နား
တောက် ခေါက်ကာ ရှင်စိတ်တွေသူပုန်မမွေး
ဗျာပူပေါင် အဆွေး ပြာပူအောင် ရှင်မနွေးပဲနေတော့
ဆိတ်ဆိတ်နေလေ။

……………….
………………..
…………………….
မယ်နှင်း
ဘာတုန်း

မယ်နှင်း
ဘာတုန်းဆို အဘိုး ရှင်မပင်းတာလည်း ကျုပ်အသိ
ပြောမယ်ဆိုအသင့် နားခံဖို့အသင့်ရှင့်

ဒိုးဒိုးဒေါင်ညံ
နံရံမှာ ရှစ်စိတ်ချိုး မိုးလရယ် ချုပ်လှပေါ့
နင့်သမီးအရိပ် ငါမမြင်
ငါ့စိတ်ထင် ရွာရိုး
အပျိုဖော်သသိုက်နဲ့ စရိုက်ရယ်ဖြိုး
ခိုးခစ်ကာရယ်ကြ မိုးညရယ်မှောင်မှ နာရီသော်မကြည့်ကြပဲနေသလား
လာကွဲ့ ဓါတ်မီး ကိုင်ဆွဲကာ လိုက်ခဲ့လေတော့
သမီးတော်တစ်ယောက်
ခရီးအတော်မပေါက်ခင် အရီးကျော့အိမ်အရောက် တို့ကြိုမှ သင့်မဟဲ့
ဟင်း နွားတစ်ထောင် ကျောင်းလိုက်ချင်သေးတယ်
မိုးညနတ်သားရယ်။

=============================

သူပုန်

ငွေစက္ကူ တစ်သောင်းတန်ကို မြင်ဖူးရုံနဲ့
ငါဟာ
တစ်ခါက
မျက်နှာစုံညီ ထမင်းဝိုင်းကို
သတိရ ရတယ်လို့ . . .။

ခက်တာက
ငါ့ရဲ့ ရိုးအမှု ဟာ
အသံထက် မြန်နေတာပါပဲ . . .။

သူတစ်ပါးကို အားနာလို့
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပုန်ကန်မိတဲ့
အပြစ်တစ်ခုပဲ ရှိပါတယ် . . .။

ပြီးတော့
ပိုမို ကျစ်လျစ်လာတဲ့ ကမ္ဘာကြီးကိုလည်း
ချစ်လျက်နဲ့ မုန်းယောင်ဆောင်ရင်း
ပရိုယဉ်ကျေးမှုကို ကြောက်လန့်နေတာလည်း
ဝန်ခံပါရစေ . . .။

ငါဟာ
သရောကြီး ကျတဲ့ခေတ်မှာမှ
ရောမန္တိက ကို အရှက်မရှိ
ဂ ငယ်ကွေ့ ပြန်ကွေ့လို့
သူမကလည်း
ခေတ်နဲ့ လျှော်ညီစွာ ကိုယ့်ကိုချစ်ပုံက
လမ်းခွဲရမလား မသိဘူး ကိုကိုရယ် . . .တဲ့ . . .။

ငါဟာ
ကိုယ်လေးလက်ဝန်ကို
တောကျလို့ . . .။

================================

ဘဲကင်သို့ တမ်းချင်း (ရှစ်လုံးဖွဲ့)

ဗိုက်မှာဖောင်းကား၊ ပေါင်ထွားထွားနဲ့
အသားကနီ၊ အဆီ ရွှဲရွှဲ
အိတွဲချိုအီ၊ ဘာယီနဲ့ဆွဲ
သွားရည်ရွှဲ ၊ ငါဆွဲမယ့်ဘဲကင်။

ငါ၏အော်ဒါ၊ မုချလာသော်
ဒီစားပွဲထက်၊ တလက်လက်နဲ့
တောက်ပဖိတ်ကြွား၊ ဘော်ငွေရောင်ဓား
ငါအားသုံးပြီး၊ လှီးဖြတ်မကြာ
ချိုမြိန်စွာ၊ ငါးစားသုံးလို့သာ။

တယောက်တည်းစား၊ ဗိုက်ကားလာပြီ
ဘာယီတကျိုက်၊ ဘဲကင်ကိုက်နှင့်
လောကစည်းဇိမ်၊ ခပ်မြိန်မြိန်သာ
သုံးဆောင်ရင်း၊ ခင့်လွမ်းရပ်ဝေးမှီ။

ကြာခဲ့ပါပြီ၊ မျှော်ကိုးကာလေ
သည်ဟာဒွေကို၊ မျိုဖို့ စို့ဖို့
မောင်လေကြိုးစား၊ ပျိုအားမှာစေ
ကြိုမှာပေး၊ ပိုဆွေးမောင့်သက်သေ။

 ===================================

လေးစားစွာဖြင့်

ဦးမာဃ (ခေတ္တ လူ့ပြည်)