“ ဝေး လွင့် ကြေ ကွဲ”
“ ဝေး လွင့် ကြေ ကွဲ”
ဒီ နေ့ က တော့ ထ မင်း စား နေ ရင်း စ ကား တစ် ခွန်း ကြား လိုက် တော့ ထ မင်း တောင် နင် သွား ပါ တယ်။
ကျ နော် ရ န်ကုန် ရောက် နေ တုန်း ကျ နော် ့ ရုံး က က လေး တွေ ကို အိမ် ရှင်း ပေး ထား ဘို့ အ ကူ အ ညီ တောင် း လိုက် ပါတယ်။
မ လို တဲ့ အ ဟောင်း တွေ လွှင့် ပစ် လိုက် ဘို့။
ရှုပ် နေ တာ ကို ရှင်း ပေး ဘို့။
ကျ နော် ့ အ ိမ် က ပစ္စည်း တွေ စု ပုံ ထား တဲ့ စဉ် ပေါ် မှာ ဂျာ နယ် အ ဟောင်း တွေ ရှိ တာ ကို ရောင်း လို့ ရ ရင် ရောင်း ရောင်း မ ရ လဲ လွှင့် ပစ် လိုက် လို့ ဖုန်း နဲ့ လှမ်း ပြော လိုက် ပါ တယ်။
ဒီ နေ့ နေ့ လည် သူ တို့ နဲ့ ထ မင်း စား နေ ရင်း က လေး တစ် ယောက် က
ငွေ 2000 လာ ပေး ပါ တယ်။
ဂျာ နယ် တွေ ရောင်း လိုက် တာ 4000 ထောင် ရ တယ် သူ တို့ လက် ဖက် ရည်
သောက် လိုက် တယ် ဒါ က ပို တဲ့ ပိုက် ဆံ လို့ ပြော ပါ တယ်။
” အေး အေး ” လို့ ပြော ပြီး မှ တစ် ခု သ တိ ရ လိုက် မိ ပါ တယ်။
” ဆက် တီ ပေါ် မှာ ထား ပြီး အ ဝတ် နဲ့ အုပ် ထား တာ တွေ ရော ရောင်း တဲ့ အထဲ
ပါ သေး လား ” လို့ မေး တဲ့ အ ခါ မှာ တော့
” လေး လေး အိမ် မှာ ရှိ သ မျှ ဂျာ နယ် အား လုံး ရောင်း လိုက် တာ လေ” လို့ လဲ ပြန် ဖြေ လိုက် တာ ကြား ရော စား နေ တဲ့ ထမင်း တောင် နင် သွား ပါ တယ်။
“သေ ပြီ ” လို့ ဘဲ ေ အာ် လိုက် မိ ပါ တယ်။
ကျ နော် က လဲ သေ ချာ မ မှာ မိ တော့ သူ တို့ ကို လဲ အ ပြစ် တင် လို့ မ ရ။
အ ဝတ် တွေ နဲ့ သေ သေ ချာ ချာ ဖုံး အုပ် ပြီး သိမ်း ထား တော့ သူ တို့ မ တွေ့
လောက် ဘူး ထင် တော့ မ မှာ မိ လိုက် ဘူး လေ။
အဲ ဒီ ဂျာ နယ် တွေ က ကျ နော် 2009 -2014 ခုနှစ် အ တွင်း မှာ
မန်း လေး တို်င်း၊ မန်း တောင် ရိပ ်၊မ န္တလေး ဂေဇက်၊မြ နန္ဒာ၊ ကု မု ဒြာ နဲ့ မော် ဒန်
မ ဂ္ဂ ဇင်း တွေ မှာ ပုံ နှိပ် ဖော် ပြ ထား တဲ့ ကျ နော် ရဲ့ စာ မူ ပါ တဲ့ ဂျာ နယ် တွေ
ကို သိမ်း ထား တာ ပါ။
စုစု ပေါင်း ဂျာ နယ် အစောင် ၂၀ဝ ကျော် ပါ တယ်။
စိတ် ထဲ မှာ တော့ အ တော် လေး နှ မျော မ ိပါ တယ်။
ပြန် ရှာ လို့ လဲ မ ရ ။
အစား ထုးိ လို့ လဲ မ ရ။
လော က သ ဘာ ဝ ကြီး က ဒီ လို ပါ ဘဲ။
ကိုယ့် နှစ် သက် မြတ် နိုး တယ် ဆို တဲ့ အ ရာ တွေ ဟာ
ကိုယ် ကြောင့် မ ဟုတ် ဘဲ ပျက် စီး ဆုံး ရှုံး တာ မျိုး ကြုံ တတ် ပါ တယ်။
အဲ တော့ အငြိမ် ့ ထဲ က လူ ပျက် တွေ ပြော သလို
“ ဒ ကာ ကြီး တ ရာ န ဲ့ ဖြေ ပါ “ လို့ ဘဲ ကိုယ့် ကို ကိုယ် ပြန ်ပြီ း နှစ် သိမ့် ရ ပါ တယ်။
ကိုယ့် ဆီ က နေ ပြန် မ လာ တော့ ဘဲ အပြီး တိုင် ထွက် ပြေး သွား တဲ့ အ ရာ များ အ တွက်က တော့
စိတ ်ထဲ မှာ ဝမ်း နည်း ကြေ ကွဲ တာ က လွဲ လို့ ဘာ မှ မ တတ် နိုင်။
တစ်စုံ တစ်ခု ဝမ်း နည်း စ ရာ ကြုံ လာ ရင် တော့ အ ချိန် က ကု စား ပါ လိမ့် မယ် လို့ ပြော တတ် ကြ ပါတယ်။
ဒါ ပေ မယ့် ဝေး လွင့် ပျောက် ဆုံး သွား ခြင်း အ တွက် ဘယ် အ ချိန် ထိ ကြေ ကွဲ နေ မ လဲ
ဘယ် အချိန် ဘယ် က ာ လ ထိ သ တိ ရ နေ မယ် ဆို တာ တော့
မ ပြော နိုင် တော့ ပါ။
ကို ပေါက် လက ်ဆောင် အ တွေး ပါး ပါး လေး
21-2-2014
6 comments
alinsett ( Gazette )
February 21, 2014 at 5:47 pm
နှမြောစရာကြီးးးး
ကျနော်ဆိုလည်း ကိုယ့်သမိုင်းကြောင်းးအစုအဝေးတစ်ခု ပျောက်ဆုံးသွားတာ ဆိုပြီး ကြေကွဲဆုံးမှာမဟုတ်. .
လိုက် ရင် မှီ ဦး မလား ဟင် . . .
ကိုပေါက်(မန္တလေး)
February 21, 2014 at 6:14 pm
ထူး အိ မ ်သင် သီ ချင်း ဆို သွား ပါ တယ်
ပြန ်မ လာ တော့ ဘူူး ကွယ် တဲ့
myat pearl phyu
February 22, 2014 at 1:33 pm
ဦးလေးလည်း သတိ တစ်ချက် လွတ် သွား တယ်ပေါ့ နော်…
မမြင်လောက်ပါဘူး ဆိုပြီး အုပ် ထား လို့ ရ ဘူး ဂျ …
စာလေးကပ်ထားရမှာ …
အရေးကြီးသည် မပစ်ရတို့ .. မယူရတို့ ….ပေါ့…
ရှင်းတဲ့လူဒွေကတော့ စိတ်ချရတယ်နော်.. အပြတ်ကိုရှင်းပလိုက်တာပေါ့…
ခြေရာလေးတောင် ခံလိုက်လို့ မရတော့ပု …
တူညားကိုဒါ ကြောဒါ တမီးလည်း တတိဒွေက မကောင်းပုရယ် …:D
ကိုပေါက်(မန္တလေး)
February 23, 2014 at 1:35 pm
တ စ် ခါ တစ် ရ ံ လော က ကြီး မှာ မ ဖြစ ်လောက် ဘူး ထင် တာ တွေ က ဘ ဝ အပြောင် းအ လဲ ဖြစ် စေ ပါ တယ်
မမချွိ
February 23, 2014 at 7:38 pm
ကြားရတာ စိတ်မကောင်းပါဘူးလေးပေါက်ရေ။
ဂျာနယ်တိုက်တွေကို ဖုန်းဆက်တောင်းရင်ရော ရနိုင်မလားဟင်?
ကိုပေါက်(မန္တလေး)
February 23, 2014 at 10:32 pm
ကျေ နာ် ရေး သော ဂျာ နယ် တို်က် များ မှာ ပိတ် သော တိုက် က ပိတ် သွား ပါ ပြီ