လူမုန်းခံ အတွေးတစ်စ

လူမုန်းခံ အတွေးတစ်စ

            အခုတစ်လော ကျွန်တော်တို့ဆီမှာ အမြဲလိုလို ကြားနေရတဲ့စကားလေးတွေ ရှိပါတယ်။ အဲဒီ့အထဲကမှ ကျုပ် အနေနဲ့ စိတ်ထဲသိပ်ဘဝင်မကျခဲ့ရတဲ့ စကားလေးက “ဥပဒေ ပြဌာန်းရေးနဲ့ ပြင်ဆင်ရေး” ဆိုတဲ့စကား။

ဥပဒေတစ်ခုဆိုတာ လွယ်လွယ်နဲ့ ပြဌာန်းလို့ ရရိုးမရှိသလို၊ ပြဌာန်းပြီးသား ဥပဒေဆိုတာကလဲ လွယ်လွယ်နဲ့ ပြင်လို့ရရိုးမရှိတာ အားလုံးနားလည်ပြီးပါဖြစ်မှာပါ။ ဒီလိုကြောင့်လဲ ကျွန်တော့မှာ ဒီအတွေးတွေဝင်လာတယ် ဆိုရမှာပေါ့။

ခုနကပြောတဲ့ ပြင်ဆင်ရေးဆိုတဲ့ ကိစ္စကိုတော့ ကျုပ်အနေနဲ့ သိပ်ထွေထွေ ထူးထူးမပြောလို။ နိုင်ငံရေးဆိုတာ နိုင်ငံရဲ့အရေးဆိုရုံလောက်သာ သိတဲ့ ကျုပ်အတွက် နိုင်ငံရေး ဘိုးအေကြီး ပဂေးကြီးတွေ ဆောင်ရွက်နေကျတဲ့ ဒီအလုပ်ကို ဘာမှဝင်မပြောချင်။

သို့ပြောမယ့် ပြောချင်တာက တစ်မျိုးသားလုံးနဲ့သက်ဆိုတယ်လို့ ဆိုလေတဲ့ ဥပဒေပြဌာန်းရေးကြီးကိုတော့ တစ်နေရာ တစ်ထောင့် ပါဝင်ကြည့်မိသည်။

တစ်မျိုးသားလုံးလို့ ဆိုလိုက်တာနဲ့ နိုင်ငံတွင်းမှာနေထိုင်ကျတဲ့ ၁၃၅မျိုးသော တိုင်းရင်းသားတွေဖြစ်တဲ့ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် တိုင်းရင်းသားတွေရော ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် မဟုတ်တဲ့တိုင်းရင်းသားတွေ (ဥပမာအားဖြင့် ကရင်နှင့် ချင်းလူမျိုးအများစုမှာ ခရစ်ယာန် ဘာသာကိုးကွယ်သူများဖြစ်ကျသည်) ရောနဲ့ သက်ဆိုင်တဲ့ ဒီဥပဒေနဲ့ ပက်သတ်လို့ ကျုပ်တော်တော်ကို ကြီးကြီး တွေးထားမိတာအမှန်။

အခုတော့ အသေးစိတ်မဟုတ်ပေမယ့် အကြမ်းဖျင်းတော့ သိခွင့်ရခဲ့ပါပြီ။

အဲဒီ့အချိန်မှာပဲ ကျုပ်ရဲ့ ဒီအတွေးတွေ စခဲ့လေပြီ။

တစ်ကယ်တော့ ယဉ်ကျေးသော လူနေမှုအဖွဲ့အစည်းတစ်ခုမှာ လူတစ်ယောက်ရဲ့ အကျင့်စာရိတ္တနဲ့ အပြုအမူကို အဓိက ထိန်းကွပ်ပေးနေတာ ဥပဒေနဲ့လား အသိတရားနဲ့လားဆိုတာဟာ မေးခွန်းထုတ်စရာပါ။ ကဲ… စဉ်းစားကြည့်ရအောင်။

ကျုပ်တို့ရဲ့ လူနေမှုဆိုင်ရာ ဥပဒေတွေထဲမှာ ၃၇၆ဆိုတဲ့ ပုဒ်မကို လူတိုင်း သိကျပါတယ်။ ဒီဥဒေကို မကျူးလွန်မိအောင် ကျုပ်အထင် လူဦးရေရဲ့ ၉ဝရာခိုင်နှုန်းနီးပါးဟာ လိုနာကျပါတယ်။ သူတို့ဘာလို့ လိုက်နာကျလဲ။ ကျူးလွန်မိရင် အပြစ်ပေးခံရမှာကို ကြောက်လို့လား။ ဒါမှမဟုတ် မိမိရဲ့ ကိုယ်ကျင့်တရား အတွက်လား။

ဆက်ပြီး တွေးကြည့်ရအောင်။ ခိုးမှု၊ လုယက်မှု၊ ဓါးပြမှုဆိုတာတွေနဲ့ ပက်သတ်လို့ ဥပဒေမှာ မည်သို့မည်ပုံ အပြစ်ရှိကြောင်းကို အတိအလင်းဖေါ်ပြပြီး ဖြစ်ပေမယ့် ခိုးသူတွေက ခိုးနေစဲ၊ လုသူတွေက လုနေစဲ၊ တိုက်သူတွေက တိုက်နေစဲ။ သူတို့တွေ ဘာကြောင့် ဒီလိုအပြစ်တွေ ကျူးလွန်နေကျလဲ။ ပြီးတော့ သူတို့လိုမဟုတ်တဲ့ လူများစုက ဘာကြောင့် ဒီအပြစ်တွေကို မကျူးလွန်အောင် ရှောင်ကြင်နေကျလဲ။ ရေးရေးလေး အဖြေပေါ်လာတယ်။ ကိုယ်ကျင့်တရား ကောင်းမွန်သူများအတွက် ဥပဒေဆိုတာမလို၊ သူ့အလိုလိုရှောင်ကြင်ပြီးသား ဖြစ်နေပြီ။

ငယ်ငယ်ကကြားဖူးတဲ့ ဆရာဦးအောင်သင်းရဲ့ ဟောပြောချက်လေး တစ်ခုကို သွားသတိရမိတယ်။ “ထုတ်စီးထိုးတဲ့အခါမှာ ထမင်းရေပူစည်းဆိုတာရှိတယ်၊ ဒီစည်းကိုကျော်ရင် ရှုံးပြီဆိုတာ ဘယ်သူတွေက ဘယ်လို ထွင်သွားမှန်းတော့ မသိဘူး ဒီကစားနည်းကို ကစားတဲ့ ကလေးတိုင်း လိုက်နာကျတယ်” ဆိုတာပေါ့။ ဒီနေရာမှာ စည်းကမ်းဆိုတာပါလာပြီ။ စည်းကမ်းဆိုတာကို ဥပဒေတစ်ခုအနေနဲ့ ပြဌာန်းပြီး ထိန်းကြောင်း ပေးခြင်းထက် အသိတရားလေး နားလည်မှုလေးနဲ့ ထိန်းကွပ်ပေးတာ ပိုပြီးထိရောက်တယ်ဆိုတာကို သိလိုက်ရတယ်။

ဉာဏ်မှီသလောက် ပြောရရင် ဥပဒေဆိုတာ အပြင်စည်းပါ။ ကိုယ်ကျင့်တရား (သို့) အသိတရားဟာ အတွင်းစည်းပါ။ အပြင်မှာ လေမုန်တိုင်းတွေ တိုက်ခတ်နေချိန် အိမ်ထဲမှာနေတဲ့ လူတစ်ယောက်အတွက် နံရံများဟာ အလွန်ခိုင်ခံ့တဲ့ မဟာတံတိုင်းကြီးပေါ့။ ဒါပေမယ့် ဒီလူသာ အသိတရားမဲ့စွာ အိမ်အပြင်ကို ထွက်ခဲ့ရင်တော့… ကိုယ့်ဘဝနဲ့ကိုယ်။

ဒီလိုပါပဲ ဥပဒေဆိုတာ နံရံ တံတိုင်းကြီးပါ။ ပြင်ပက အန္တရာယ်တွေ မကျရောက်အောင် ကာကွယ်ပေးတဲ့ အရာပါ။ သို့ပေမယ့် လူတစ်ယောက်ရဲ့စိတ်မှာ အန္တရာယ်ရှိနိုင်မှန်း သိသိကြီးနဲ့ နံရံကို ကျော်ခဲ့ရင်၊ ဥပဒေကို ဖေါက်ဖျက်ဖို့ စိတ်ရှိနေခဲ့ ရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ အဓိက ကတော့ အကြောင်းအကျိုး၊ အကောင်းအဆိုးကို ဝေဖန် ပိုင်းခြားနိုင်တဲ့ အသိတရားလေး ရှိနေဖို့က အရေးအကြီးဆုံးပါ။ အသိတရားကသာ လူတစ်ယောက်ကို ထိန်းကွပ်နိုင်မယ်ဆိုရင် ဥပဒေဆိုတာကြီး မရှိလဲ ဖြစ်ပါတယ်။

ဆိုလိုချင်တာက ဥပဒေပြဌာန်းပြီး လူတွေကို ထိန်းချုပ်ခြင်းထက်၊ အသိတရားရှိအောင် သွန်သင်ဆုံးမပြီး ထိန်းကျောင်းပေးခြင်းက အဓိက မဟုတ်ဘူးလားလို မေးချင်တာပါ။

ကဲ… တော်ဦးစို့။ လူမုန်းခံ အတွေးတွေကို ဇာတ်တော်တစ်ခုထဲက စည်းဖေါက်လို့ ကိုယ်ကျိုးနည်းရတဲ့ အဖြစ်လေးနဲ့ နိဂုံးချုပ်ရအောင်။

ရာမာယဏ ဇာတ်တော်ထဲမှာ ဒဿဂီရိက သီတာဒေဝီကို ခိုးယူခန်း ဆိုတာပါ ပါတယ်။ အားလုံးလဲ သိပြီးသားဆိုတော့ အကျယ်မပြောတော့။ ဒဿက သီတာကို ခိုးယူတဲ့နေရာမှာ လက္ခဏာ ချထားတဲ့ စည်းကိုဘယ်လိုမှ ကျော်မရ ဖြစ်နေချိန် ရသေ့၊ ရဟန်ယောင်ဆောင်ကာ သီတာနေရာ ကျောင်းနားကို ချည်းကပ်လာပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာ သီတာဟာ တောကြီးမျက်မည်းထဲမှာ တွေ့ရခဲတဲ့ သူတော်စဉ်အထင်နဲ့ လက္ခဏာ ချထားတဲ့ စည်းသုံးတန်ကို ကျော်ကာ ဆွမ်းထွက် လောင်းခဲ့ပါတယ်။ အဲ့နောက်မှာတော့ သိတဲ့အတိုင်းပေါ့။

ဒီနေရာမှာ အဓိကမှတ်ရမှာက အပြင်ရန်မဝင်နိုင်အောင် စည်းသုံးတန်ဟာ ဘယ်လောက်ပဲ ကာစီးနိုင်ပါစေ၊ အတွင်းထဲမှ လူက အပြင်ကို ထွက်ချင်စိတ်ရှိနေရင် ဒီစည်းတွေဟာ အလကားပါပဲ။ ဒီလိုပဲ ဥပဒေ ဘယ်လောက် ကောင်းကောင်း လူတွေမှာ အသိတရားမရှိရင် အချည်းအနှီးပါပဲ… … … ။

အသိတရားရှိစွာ နေထိုင်သူ၊ အသိတရားရှိအောင် သွန်သင်နိုင်သူများ ဖြစ်ကျပါစေလို့ ဆုတောင်းပေးရင်း…။           ။

COURAGE