Courageပေါက်ပန်းလေးဆယ် စကားဝိုင်း – ၃ (ပုတ်လို့ပေါ် ဟုတ်လို့လျှော်) ‘ဟ မောင်ကာကြီးရ… ပျောက်ချက်သားကောင်းလှချည်လား’ သူထိုင်နေကျ မာစတာကြီးကဖေးဆိုင်ရှေ့ကို မောင်ကာကြီးရောက်ပီဆိုကတည်းက ဆိုင်ရဲ့ အပြင်ဘက် ထောင့်ဆုံးစားပွဲဝိုင်းမှာ ကွမ်းပလုပ်ပလောင်း တူးဝေးကိုယ်တော်လှမ်းနှုတ်ဆက်သည်။ ‘ကိုယ်တော်ရေ ပျောက်လှဆို ခရီးသွားရာသီ ကထိန်ရာသီ မင်္ဂလာဆောင်ရာသီဆိုတော့ မအားရဘူးလေဗျာ’ တူးဝေးကိုယ်တော်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်ရင်း မောင်ကာကြီးပြန်ပြောသည်။ ‘အလို မင်းက ကထိန်တွေခင်း ခရီးတွေသွား မင်္ဂလာဆောင်တွေလိုက်တက် လုပ်နေတယ်ပေါ့လေ’ ‘မဟုတ်ရပါဘူးကိုယ်တော်ရယ်။ ကထိန်တွေမှာအလှူလိုက်စားရင်း မင်္ဂလာဆောင်ပွဲတက်ရင် လက်ဖွဲ့ဖိုးကုန်မှာစိုးလို့ ခရီးသွားချင်ယောင်ဆောင်ရင်း အိမ်ထဲမှာပုန်းနေတယ်လို့ပြောတာဗျ ဟားဟား’ ‘မင်းကတော့ဖြစ်ရမယ် မောင်ကာကြီးရာ… ဟား… ဟာ… ဟား…’ ထုံးစံအတိုင်း တူးဝေးကိုယ်တော်ရဲ့ အရယ်တောသတ်အောင် မောင်ကာကြီးအတော်ပင်စောင့်ပြီးမှ […]
ပေါက်ပန်းလေးဆယ် စကားဝိုင်း – ၂ (ဗုံးခွဲခြင်း) ‘ကိုယ်တော်ရာ ကျွန်တော်တော့ဖြင့် ဟိုနေ့ကလုပ်သွားတဲ့ ရသစာပေစကားဝိုင်းမှာ ဦးဆောင်ဆွေးနွေး သွားတဲ့သူကို နိုင်ငံတော်၏အတိုင်ပင်ခံပုဂ္ဂိုလ်ထက် သမ္မတဟောင်းကြီးကဆွေးနွေးတာကို ပိုပြီးမြင်ချင်တာပဲဗျာ’ ‘ဖူး… ဖလူး… ဖူး’ ကျွန်တော့စကားအဆုံးတွင် တူးဝေးကိုယ်တော်တစ်ယောက် သောက်နေသော ကော်ဖီများပါးစပ်အတွင်းမှ ထွက်ကျလောက်အောင်ပင်သီးသွားသည်။ ‘ဘာတုံးဟ မင်းစကားကြီးက အလန့်တကြားနိုင်လိုက်တာ။ ငါသောက်နေတဲ့ အိတ်စ်ပရစိုတောင်သီးတယ်’ တူးဝေးကိုယ်တော်ရဲ့စကားအဆုံးမှာ အားရပါးရရီမိသည်ကတော့ ကျွန်တော်။ ‘ဟား…ဟား…ဟား။ ဖြစ်မှဖြစ်ရလေကိုယ်တော်ရာ အိတ်စ်ပရစိုတဲ့။ နတ်စ်ကော်ဖီတောင် နို့စိမ်းမပေါက်နိုင်လို့ ပလိန်းပဲသောက်နေရတာများ’ ‘ဟ ဟိတ်ကောင်ရ။ လူဆိုတာကိုယ်ထင် ကုတင်ခြေလေးချောင်းကွ။ ငါ့ပါငါနတ်စ်ကော်ဖီကို အိတ်စ်ပရစို အထင်နဲ့သောက်ရတာ ဘုဂရုစိုက်မတုံး’ ‘ထားပါလေ ထားပါ။ ခင်များပြောသလိုပဲ ကိုယ်ထင်ကုတင်ခြေလေးချောင်းပေါ့’ တူးဝေးကိုယ်တော် ကော်ဖီကို အားပါးတရမော့သောက်လိုက်ပြန်ကာ ‘နေစမ်းပါဦး မောင်ကာကြီးရ။ ဘာတဲ့မင်းစကားကြီးက […]
ပေါက်ပန်းလေးဆယ် စကားဝိုင်း ‘ဒီလိုရှိတယ် မောင်ကာကြီးရ’ တူးဝေးကိုယ်တော်တစ်ယောက် ဒီလိုစကားစလိုက်ပြီးဆို ဆက်လာမယ်စကားက အကောင်းအကန်းတော့မဟုတ်။ ပေါက်ပန်းလေးဆယ်တွေဖြစ်မယ်ဆိုတာ မောင်ကာကြီးက ခန့်မှန်းပြီးသားပါ။ ‘ဒီခေတ်ကြီးမှာ မိန်းမတွေက ပိုက်ဆံမရှိတာ မအောင်မြင်တာပဲကောင်းတယ်ကွ’ အလို ဒီဘဲကြီးထူးထူးဆန်းဆန်းစကားတွေဆိုလို့ပါလား။ ‘ကိုယ်တော့စကားကြီးကလဲမဟုတ်သေးပါဘူးဗျာ။ ဘယ်နှယ့် လူပဲဗျာ… ပိုက်ဆံရှိချင် အောင်မြင်ချင်တာပဲလေ။ ဒီလို ဆန္ဒတွေပြည့်သွားမကောင်းဘူးလား’ ‘နိုးနိုး… မကောင်းဘူး။ ပုဂ္ဂိလိက ဆန္ဒအရတော့ ကောင်းချင်ကောင်းပေမယ့် တို့တိုင်းပြည်တို့ဘာသာတို့ယဉ်ကျေးမှုအတွက်တော့ လုံးလုံးကိုမကောင်းဘူး။ ဘာကြောင့်ဆို မိန်းမတွေက ပိုက်ဆံရှိလာ အောင်မြင်လာရင် ပေါ်ပေါ်လှော်လှော်တွေအပြိုင်ဝတ် အရှက်တွေအပြိုင်ကင်း ဟိုဟိုဒီဒီလမ်းသလားနံ့ကျောစွဲပြီး ယဉ်ကျေးမှု၊ဘာသာရေး စံနှုန်းတွေနဲ့ဝေးဝေးလာကျရော’ သူ့စကားတွေက တော်တော်တော့ တော်တော်ဖြစ်နေပြီး။ ‘ဒီလိုကွာ။ မင်းပဲသေချာစဉ်းစားကြည့်။ မင်းပတ်ဝန်းကျင်မှာ ပိုက်ဆံရှိတဲ့လူနဲ့ပိုက်ဆံမရှိတဲ့သူ ဘယ်သူကပိုပြီး ရင်ပေါ်တွေတင်မလုံတွေအဝတ်များလဲ’ ‘အင်း… ပိုက်ဆံရှိတဲ့လူတွေပိုများမယ်ထင်တယ်’ ‘အေး… ပြီးတော့ အောင်မြင်တဲ့သူနဲ့ […]
သူချစ်တတ်သည် “ခလွမ်… … …” စက်ရာဆောင်အတွင်းမှ ပြုတ်ကျ ကွဲကျေသံများက ရာဝဏကို မနှစ်မျို့ဖွယ် စီးကြိုလိုက်သည်။ “သွား… ငါဒါတွေမစားချင်ဘူး” “ဒါ… ဒါဆို… သခင်မဖုရားအနေနဲ့ ဘယ်အရာကိုများ ပွဲတော်တည်ဖို့ အာသီသရှိတော်မူပါ သလဲ မိန့်ကြားပါ ဘုရား” “ငါ ဘာကိုမှလဲ မစားချင်သလို ဘာကိုမှလဲမသောက်ချင်ဘူး။ ပြီးတော့ နင်တို့တွေရဲ့ အသားနီမျက်နှာတွေကိုလဲ မမြင်ချင်ဘူး။ သွား… ထွက်သွား… ငါ့အနားက အခုထွက်သွားကြ။” ချိနဲ့တုံရင်နေတဲ့ ရွှေစာရဲ့ အသံနဲ့ဆန့်ကျင်စွာ ခက်ထန်သောအသံတစ်ခုကို ရာဝဏကြားလိုက်ရသည်။ ‘အလို… သီတာ… သီတာ… နှမတော်လေးရယ်။ မင်းရဲ့ နှင်းဆီဖူး နှုတ်ခမ်းနုနုလေးကနေ ဒီလိုစကားကြမ်းကြမ်းတွေ ဘာကြောင့်များ ထွက်ကျလာတာပါလိမ့်’ သူ့ရဲ့တစ်ကိုယ်ရေ ရေရွတ်မှုမဆုံးခင်မှာပဲ စက်ရာခန်းအတွင်းမှ ရွှေစာထွက်လာတာကို ရာဝဏတွေ့လိုက်ရသည်။ […]
ကျွန်တော်ချစ်တဲ့မြို့ မန္တလေးမြို့နဲ့ ၄၂ မိုင်ဆိုတဲ့ အကွာအဝေးဟာ တစ်ကယ်ဆိုရင်တော့ နီးနီးလေးပါ။ ဒါပေမယ့် မြွေနဂါးကြီးတစ်ကောင်ရဲ့ ကျောပေါ်မှာ လမ်းလျောက်နေရသလို အချိုးအကွေ့တွေများလွန်းလှတဲ့ တောင်တက်လမ်းကြောင့် ၁ နာရီသာသာလောက်တော့ ကားမောင်ချိန်က ကြာတတ်တယ်လေ။ ဒီမြို့လေးက မင်းတုန်းဘုရင်နန်းစိုက်ရာ ရတနာပုံရွှေမြို့တော်ကြီးရှိတဲ့ မန္တလေးတိုင်းအတွင်းရှိပေမယ့် ထူးခြားလှစွာပဲ ရှမ်းအနွယ်ဝင် ဓနုတိုင်းရင်းသားတွေ အခြေချနေထိုင်ခဲ့တဲ့မြို့ဖြစ်နေတယ်။။ တောင်လှေခါး၊ ပန်းမြို့တော်၊ ချယ်ရီမြေစတဲ့ အမည်နာမတွေအမျိုးမျိုးနဲ့ တင်စားခဲ့တဲ့မြို့၊ ရဟန်းပညာရှိ လူပညာရှိများစွာရဲ့ စာပေ ပန်းချီ ဂီတတွေနဲ့ ဂုဏ်ယူအလှဘွဲ့ ဖွဲ့ခဲ့တဲ့မြို့လေ။ ဒီမြို့လေးက မောင်ကာကြီးချစ်ရတဲ့မြို့လေးပေါ့…။ မေမြို့ သို့မဟုတ် ပြင်ဦးလွင်လို့ အများကခေါ်ပေမယ့် မောင်ကာကြီးကတော့ ပြင်ဦးလွင် သို့မဟုတ် မေမြို့ သို့မဟုတ် ပြင်ဦးလွင်လို့ ခေါ်လိုက်ချင်ရဲ့။ သိကျတဲ့အတိုင်းလေ မောင်ကာကြီးဆိုတာက အလွန့်အလွန် အတွန့်တက်ချင်တဲ့သူမို့လာ။ တကယ်ဆို […]
ရှက်လိုက်တာ လက်ကုန်ပါပဲ ဘာရယ်တော့မဟုတ်ပါဘူး။ ဒီနေ့ကျောင်းကအပြန် ဗိုက်နည်းနည်း ဆာလာတာနဲ့ အိမ်ကိုတန်းမပြန်ပဲ အိမ်နားက လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ကို ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်ပေါ့။ အဲ့ရောက်တော့ လက်ဘက်ရည်ရယ် ကြက်ဥပလာတာရယ်မှာပြီး အိပ်ထဲပါလာတဲ့ ipadကိုထုတ်ပြီး ဆရာ ရွှေဥဒေါင်းရဲ့ စုံထောက်မောင်စံရှား ဝတ္ထုကိုဖတ်လိုက်တယ်လေ။ သိပ်မကြာခင်အချိန်မှာ ဆိုင်ထဲကို အမျိုးသမီးနှစ်ဦး (အရွယ်ကတော့ သိပ်မကြီးသေးပါဘူး ကိုယ်တွေနဲ့မတိမ်းမယိမ်းလောက်ပဲ ရှိမှာပါ) ဆိုင်ထဲကိုဝင်လာတယ်။ တစ်ယောက်က ဖူးစကဒ်ဆိုဒ် စာအုပ်လေးကိုင်လို့ တစ်ယောက်က ယူခူလီလီ(Ukulele) ဂစ်တာလေးကိုင်လို့။ သိလိုက်ပါပြီ… ဒါအလှူခံတွေပဲ ဆိုတာကိုလေ။ ဒါနဲ့ပဲ နဂိုကတည်းက သဒ္ဓါတရား ထက်သန်သူဖြစ်တဲ့အလျောက် မျက်လုံးတောင် ပင့်မကြည့်တော့ပဲ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်လေ။ ဒါမဲ့ သိပ်မကြာပါဘူး ရှေ့ကဝိုင်းကို အလှူခံ ဂျေဆင်မရပ်စ်ရဲ့ အိုင်အမ်ရော့စ် သီချင်း တစ်ပိုင်းတစ်စဆိုပြပြီး အနားကိုရောက်လာလေရဲ့။ ပြောပြီးသလိုပဲ သဒ္ဓါတရားက သိပ်ကောင်းတာဆိုတော့ […]
နှင်းဆီများနှင့် စီးမျောခြင်း နှင်းဆီလို့ ဆိုလိုက်တာနဲ့ ချစ်ခြင်းရဲ့ သင်္ကေတအဖြစ် အများက သတ်မှတ်ထားမယ်ဆိုတာ ယုံမှားဖွယ်တော့မရှိပါဘူး။ ဒီအယူက ယေဘူရအားဖြင့်တော့ မှန်နိုင်ပေမယ့် တစ်ကယ်တန်းနှင်းဆီမှာ သူ့အရောင်နဲ့သူလိုက်ပြီး ဆင့်ပွား အဓိပ္ပါယ်တွေလဲများစွာရှိနေပါတယ်။ နှင်းဆီအရောင်ကွဲများစွာရှိတဲ့ အထဲမှာမှ အတွေ့များ အမြင်များရတဲ့ နှင်းဆီပန်းများနှင့် သူ့အရောင်နဲ့လိုက်ကာ ဖေါ်ဆောင်နေတဲ့ အဓိပ္ပါယ်တွေကို လက်လှမ်း မှီသလောက် ဖေါ်ပြရမယ်ဆိုရင် အနီရောင် နှင်းဆီ (Red Rose) – အချစ်။ ချစ်ရေးချစ်ရာနှင့် သက်ဆိုင်ခြင်း ပန်းရောင် နှင်းဆီ (Pink Rose) – ချစ်ခြင်း။ ကျေးဇူးတင်ရှိခြင်း။ တန်ဖိုးထားခြင်း။ နားလယ် သဘောပေါက်ခြင်း။ အဖြူရောင် နှင်းဆီ (White Rose) – ထိမ်းမြားလက်ထပ်ခြင်း။ ယုံကြည်သက်ဝင်မှု။ ပြန်လည်စတင်ခြင်း။ အပြစ်ကင်းစင်ခြင်း။ […]
လူမုန်းခံတော့မည် ကျွန်တော့ ဘဝမှာ အကြောက်ဆုံး အရာတစ်ခုရှိခဲ့ပါတယ်။ လူမုန်းခံရမှာကိုပါ။ ဒါကြောင့်လဲ ကျွန်တော်ဟာ အလွန်တရာမှ အငြင်းသန်သူဖြစ်ပေမယ့် လူတွေနဲ့ အတိုက်အခံဖြစ်စေမယ့် ဝိဝါဒ ကွဲပြားမှုအခြေခံကာ အမုန်းတရားတွေဖြစ်စေမယ့် စကားတွေကို ပြောဖို့အတွက် အတတ်နိုင်ဆုံးရှောင်ရှားခဲ့သူပါ။ ဒီအတွက်ကြောင့် နိုင်ငံရေးနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ ကိစ္စတွေမှာ ဝင်ရောက်ပြောဆိုခြင်း မပြုခဲ့တာ တော်တော်ကြာပါပြီ။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ ကျွန်တော် လူမုန်းပဲခံပါတော့မယ်။ ဟုတ်ပါတယ်။ ဘယ်ဘက်ခြမ်းကိုမှ မလိုက်ပဲ ခြံစည်းရိုးကိုခွထိုင်ပါတော့မယ်။ မြင်သမျှကို ကြားလူအနေနဲ့ ပြောမှာ ဖြစ်တဲ့အတွက် နှစ်ဖက်စလုံးက ကျွန်တော့ကို မုန်းကြပါတော့မယ်။ မုန်းကြပါစေတော့။ မုန်းကြပါတော့။ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း ကျွန်တော်အကြိုက်ဆုံးစာသားလေးတစ်ကြောင်းရှိပါတယ်။ ဖေ့စ်ဘုတ်ပေါ်မှာ တွေ့ခဲ့တာပါ။ ဘယ်သူရေးမှန်းတော့ မသိ။ “ ကိုက်တတ်တဲ့ခွေးမှန်းသိနေရက်နဲ့ မကိုက်ကိုက်အောင် ခွေးရှေ့သွား မျက်စိနောက်နေမှတော့ အကိုက်ခံရမှာပေါ့”တဲ့။ […]
ကျွန်ုပ်၏ အမှတ်တရ ကဗျာများ ဧည့်သည်ကြီးနှင့် ကဗျာသုံးပုဒ် “က ကလေးငယ် ချစ်စဖွယ်။ ခ ခရေကုန်း မလေးပြုံး”။ ဒီသင်ပုန်းကြီး ဖတ်စာကဗျာကို ဖတ်မိလိုက်တော့ မောင်ကာကြီးရဲ့ အတွေးထဲမှာ ဆရာတင်မိုးကိုချက်ခြင်းပဲ ပြေးမြင်လာမိပါတယ်။ ပြောရရင်တော့ ဆရာတင်မိုးဆိုတာ မောင်ကာကြီး အသက်တော်တော်ကြီးလို့ ကဗျာတွေရေး စာတွေရေးနေတဲ့အချိန်ရောက်မှ သိခဲ့တဲ့ဆရာကြီးပါ။ သိခဲ့ရင်ပဲ သိသိခြင်း အလွန်တရာမှကို ကြည်ညိုလေးစားသွားရတဲ့သူ၊ မောင်ကာကြီးအတွက် ရှေ့ဆောင် ကဗျာဆရာကြီးဖြစ်ခဲ့သူပေါ့။ တစ်ကယ်တော့ ဆရာတင်မိုးဆိုတာကို မောင်ကကြီးတို့လို နှောင်းပိုင်းလူတွေ သိပ်မရင်းနှီးရိုးအမှန်ပါ။အစပိုင်းကဆိုခဲ့သလိုပဲ ဗျည်းကဗျာတွေ၊ “မမ ဝဝ ထထက”ဆိုတဲ့ အရေးအဖတ်ကဗျာတွေ၊ “ယုန်ကလေးက နားရွက်ထောင်”ဆိုတဲ့ ပညာပေး ကလေးကဗျာတွေကို သိခဲ့ပေမယ့် ဒါတွေဟာ ဆရာတင်မိုးရဲ့ လက်ရာမှန်း တော်တော်များများကတော့ မသိကျဘူး။ ဒါဆို ဆရာတင်မိုးဆိုတာ […]
ကျွန်ုပ်၏ အမှတ်တရ ကဗျာများ မယ်လမ်းပါလား (ဇော်ဂျီ) ရိုးသားစွာ ဝန်ခံရရင်တော့ ဒီစာစဉ်လေးဟာ ဆောင်းပါးတစ်ပုဒ်မဟုတ်နိုင်ပါဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ အခု မောင်ကာကြီး ရေးသားမယ့် အကြောင်းအရာတွေဟာ မောင်ကာကြီးဘဝအတွက် အမှတ်တရဖြစ်စေတဲ့ ကဗျာတွေအကြောင်းကို ပြန်လည်ရေးသားထားခြင်း ဖြစ်တဲ့အတွက် ဆောင်းပါးဆိုတာထက် ခံစားမှု စကားပြေ စကားစုသာဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ တစ်ကယ်တော့ မောင်ကာကြီးဆီမှာ ကြိုက်နှစ်သက်ခဲ့ရတဲ့ ကဗျာတွေ၊ စာတွေဆိုတာ နည်းမှ မနည်းတာ။ အနုပညာကို ခံစားတတ်ကာစ အရွယ်ကတည်းက ကဗျာဆိုလဲ ခေတ်ဟောင်းရော မော်ဒန်ရော ပြောရရင် ပျို့တို့ ရတုတို့ကိုတောင်မှ ကြိုက်ခဲ့တာ။ စာဆိုလဲ အစုံကြိုက်တာပဲ။ ဒီကြားထဲ ဂီတသမားဆိုတော့ သီချင်းပိုင်းမှာဆို ပိုလို့တောင်များသေး။ ဒါပေမယ့် ဒီစာစဉ်မှာတော့ ကဗျာအကြောင်းတွေကိုပဲ အသားပေးဖေါ်ပြပါမယ်။ အကြောင်းအရင်းကတော့ ရေးချင်လို့ပေါ့ဗျာ။ အခုစတင်ပြီး မောင်ကာကြီးရဲ့ […]
ကျွန်တော် ပြောချင်ရာပြောပါမည် ဂျူနီယာများသို့… သူများအကြောင်းတွေကို ပြောချင်ရာမပြောခင်၊ အရင်ဆုံး မောင်ကာကြီး အကြောင်းကိုတော့ နည်းနည်း ပြောပြထားရမယ် ထင်ပါ့။ တစ်ကယ်တော့ မောင်ကာကြီးဆိုတာ တစ်ခြားသူမဟုတ် မျိုးဆက်သစ် အင်ဂျင်နီယာများစွာကိုမွေးထုတ်ပေးနေတဲ့ သန်လျင်နည်းပညာတက္ကသိုလ်မှာ ၂၀၀ရခုနှစ်ကနေ ၂၀၀၉ခုနှစ်ထိ ပညာသင်ကြားဖူးတဲ့ သူပေါ့။ အသေးစိတ်ပြောရရင်တော့ ၂၀၀ရခုနှစ်မှာ ကျောင်းစတက်၊ ပြီးတော့ ပထမနှစ်စာမေးပွဲကိုကျကာ ၂၀၀၈မှာမှ ပထမနှစ်ကိုအောင်၊ ၂၀၀၉ခုနှစ်ကျတော့ ဒုတိယနှစ်စာမေးပွဲကို B.Techဝင်ခွင့်မပါပဲ ရိုးရိုးပဲအောင်ပြီး ကျောင်းတော်ကြီးကို လက်ပြကာ နှုတ်ဆက်ခဲ့ရသူ။ နောက်တော့ ၂၀၁၁ခုနှစ်ကလားတော့ မမှတ်မိတော့ဘူး။ အဲဒီ့နှစ်မှာ B.Tech ဝင်ခွင့်တွေပြန်ခေါ်လို့ ဝင်ဖြေရာမှာ မရှုမလှနဲ့ ထပ်ပြုတ်ကျခဲ့ပြန်သူပေါ့။ပြောရရင်တော့ ဘဝကကြမ်းပါတယ်လေ။ ဘဝက ကြမ်းပါတယ်ဆိုတာထက် မောင်ကာကြီးကိုက ဆိုးခဲ့၊မိုက်ခဲ့၊ ကြမ်းခဲ့တာလဲ ပါပေမပေါ့။ ထားဦးတော့ ထားဦးတော့။ ပြောချင်တာက […]
ကျွန်တော် ပြောချင်ရာ ပြောပါမည် အခုတစ်လော မောင်ကာကြီးတို့ ရပ်ကွက်ထဲမှာ ပြောစရာ ဆိုစရာ ဆွေးနွေးစရာ ကိစ္စတွေက ပေါင်လံလို့နေပါရောလား။ နားကြပ်တတ်ဖို့ အခက်တွေနေတဲ့ ဘဘကြီးကိစ္စ၊ ခေါင်းလောင်းကြီးရယ် နဂါးကြီးရယ် ရှာဖွေသူရယ်ရဲ့ သုံးပွင့်ဆိုင် မုန့်ကြိုးလိမ်ဇာတ်လမ်း။ ကမာ္ဘသိ တရားဝင်လူကုန်ကူးမှုအဖြစ်သတ်မှတ်ရမယ့် နန်းချခံမယ်လေရဲ့ အမှားဆုံးသူသာ တောင်းပန်ပါဆိုတဲ့ ပြဿနာ (မောင်ကာကြီး စိတ်ဝင်စားတာက အဲ့ကလေးမ တစ်ကယ်ခွဲစိတ်သလား မခွဲစိတ်သလားဆိုတာကိုပါ)။ ပြီးတော့ မကျေနပ်တာက ဥပဒေ၊ ရန်မယ်ရှာခံရတာက ဘွဲ့ဝတ်စုံဖြစ်သွားတဲ့ ကျောင်းသားများရဲ့ ဆန္ဒသဘောထား။ နောက်တစ်ခုက အားလုံးလိုလို စိတ်တွေပျက် မေတ္တာတွေတုံးပြီး အားပေးမယ့်သူ ဘယ်သူမှ မရှိတော့မှ ဖလားတွေ ဆက်တိုက် ယူပေးနေတဲ့ လက်ရွေးစင်ဘောလုံးအသင်းအကြောင်း။ အောင်မလေး… ပြောရရင်တော့ အများကြီး အများကြီး အများကြီး။ ဒါတောင် […]
လူမုန်းခံ အတွေးတစ်စ အခုတစ်လော ကျွန်တော်တို့ဆီမှာ အမြဲလိုလို ကြားနေရတဲ့စကားလေးတွေ ရှိပါတယ်။ အဲဒီ့အထဲကမှ ကျုပ် အနေနဲ့ စိတ်ထဲသိပ်ဘဝင်မကျခဲ့ရတဲ့ စကားလေးက “ဥပဒေ ပြဌာန်းရေးနဲ့ ပြင်ဆင်ရေး” ဆိုတဲ့စကား။ ဥပဒေတစ်ခုဆိုတာ လွယ်လွယ်နဲ့ ပြဌာန်းလို့ ရရိုးမရှိသလို၊ ပြဌာန်းပြီးသား ဥပဒေဆိုတာကလဲ လွယ်လွယ်နဲ့ ပြင်လို့ရရိုးမရှိတာ အားလုံးနားလည်ပြီးပါဖြစ်မှာပါ။ ဒီလိုကြောင့်လဲ ကျွန်တော့မှာ ဒီအတွေးတွေဝင်လာတယ် ဆိုရမှာပေါ့။ ခုနကပြောတဲ့ ပြင်ဆင်ရေးဆိုတဲ့ ကိစ္စကိုတော့ ကျုပ်အနေနဲ့ သိပ်ထွေထွေ ထူးထူးမပြောလို။ နိုင်ငံရေးဆိုတာ နိုင်ငံရဲ့အရေးဆိုရုံလောက်သာ သိတဲ့ ကျုပ်အတွက် နိုင်ငံရေး ဘိုးအေကြီး ပဂေးကြီးတွေ ဆောင်ရွက်နေကျတဲ့ ဒီအလုပ်ကို ဘာမှဝင်မပြောချင်။ သို့ပြောမယ့် ပြောချင်တာက တစ်မျိုးသားလုံးနဲ့သက်ဆိုတယ်လို့ ဆိုလေတဲ့ ဥပဒေပြဌာန်းရေးကြီးကိုတော့ တစ်နေရာ တစ်ထောင့် ပါဝင်ကြည့်မိသည်။ တစ်မျိုးသားလုံးလို့ […]