ကြွေးဟောင်းဆပ်ရတဲ့တစ်နေ့ရောက်လိမ့်မယ်

ပုံပြင်မဟုတ်တဲ့ တကယ့်ဘဝတွေ ပိုစ့်ရဲ့ အဆက်ပါ။

ဒီလို မိုးသံလေသံတဝေါဝေါ ဆူညံနေတဲ့ ရွာအခြေအနေအချိန်အခါထဲမှာ ဒီလိုစာလေးတွေ ရေးတင်ဖို့ ဆိုတာက. . . နည်းနည်းတော့ စွန့်စားရပါတယ်။

 

ဒါပေမယ့် ပထမတစ်ပိုင်းနဲ့ သိပ်မကြာစေလိုတာကြောင့် ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဆိုပြီး တင်လိုက်ရပါတော့တယ် ။

 

—————————————

 

မောင်သူရတို့က သနားလို့ အိမ်ပေါ်ခေါ်တင်ထားတဲ့ မိသားစု . . .

အချိန်တန်လို့ ဆင်းပါတော့ဆိုတော့

” ဆင်းမပေးနိုင်ဘူး ”တဲ့။

 

—————–

 

အိမ်လခလည်း မရတဲ့အပြင်. . .

ပေးကမ်းကြည့်ရှုခဲ့သေးတဲ့ မျက်နှာကိုမှမထောက်ထားပဲ. . .

အဲဒီ မိန်းမက ”ဆင်းမပေးနိုင်ဘူး” လို့ ပြောပါလေရော ။

 

အဲဒီတော့ မောင်သူရရဲ့ မေမေက စိတ်ဆိုးပြီပေါ့။

မောင်သူရတို့မိသားစုကလည်း အဲဒီ အိမ်မှာ နေမှကို ဖြစ်တော့မှာဆိုတော့. . .ဒီထက် ပို အားမနာနိုင်တော့ဘူးလေ။

ကိုယ်တွေက အိမ်ရှင်ဖြစ်ပြီး သနားလို့ ခေါ်တင်ထားတဲ့လူတွေက . . .ဆင်းမပေးနိုင်ဘူးဆိုတိုင်း ငြိမ်နေလို့မှ မရတော့တာ ။

 

သူတို့က. . .

” ဒီအိမ်မှာနေလာတာ သုံးနှစ်သုံးမိုးရှိပြီ ။ ကျုပ်တို့အိမ် ဖြစ်နေပြီ” ဆိုပြီး. . .အပိုင်စီးတာဗျို့ ။

 

ပညာမရှိ အသိဉာဏ် မစွမ်းတဲ့လူတွေဆိုတော့. . .ဆင်ခြင်စွမ်းမဲ့စွာ တရားလက်လွတ်ပြောကြတာ။

သူတို့ ဘယ်လောက်ပဲ အပိုင်စီးချင်နေပါစေဦး ။

ဒီအိမ် ဒီခြံနဲ့ပတ်သက်သမျှ စာချုပ်စာတမ်းတွေ / ပိုင်ဆိုင်မှုပြစရာတွေက မောင်သူရတို့ မေမေ လက်ထဲမှာပဲလေ ။ ကိုယ့်အိမ်အသေအချာပဲမို့ ဘယ်လို ရင်ဆိုင်ပါစေ ကိုယ်ပဲနိုင်ရမှာပေါ့ ။

 

ဒါလောက်လေးကိုတောင် သူတို့မတွေးနိုင်ဘူး ။ ဒီတော့. . .ရပ်ကွက်လူကြီးကို ခေါ်ရှင်းရုံပေါ့။

 

———————————

 

အဲဒီမိန်းမအကြောင်း

ပြောပြပါရစေ။

နာမည်က မတင်ဝင်းတဲ့ ။

လေးဒေါင့်ကန်ရွာရဲ့ မနက်ဈေးကလေးထဲမှာ ဈေးသည်ဈေးဝယ်တွေကို သောက်ရေ ခပ်ပြီးရောင်းစားတာ။

အဲဒီတုန်းက တစ်ခွက်ကိုတစ်ကျပ်ပေါ့ ။

ဈေးသည်တွေကလည်း သူတို့မိသားစုကို သနားတာနဲ့ ရေကို သောက်ကြပါတယ်။ တစ်ကျပ်စီလည်း မတွန့်မတိုပေးကြပါတယ် ။

အဲဒီမိန်းမက ကလေးတွဲလောင်းနဲ့ ရေရောင်းပြီး ရတဲ့ ပိုက်ဆံကို သူ ့ယောကျာ်း အရက်သမားအတွက် . . .

အရက် ဆက်သရတယ်။

ရေကိုရောင်းပြီး အရက်ဝယ်တယ်ပေါ့ဗျာ ။

 

အဲဒီ အရက်ဖိုး ပိုမှ သားအမိတွေစားဖို့ . . .ဆန်ကွဲထမင်းအနိုင်နိုင် ဝယ်ရ/

ချက်ရ/ဟင်းကတော့ ထုံးစံအတိုင်း . . .ဈေးထဲက ဟိုကောက် ဒီကောက် / ဟိုဈေးသည် ဒီဈေးသည်က ပေးကမ်းစွန့်ကြဲတာလေးတွေကို ပြုတ်သလို ချက်စားရတာ။

 

အဲဒီ ဆင်းရဲမွဲတေမှုတွေကို သနားလို့ တတ်နိုင်သလောက် ပေးကမ်းစောင့်ရှောက်ခဲ့တာ သုံးနှစ်သုံးမိုး . . .ကို. . .

 

အဲဒီမျက်နှာကိုမှ သူတို့ မထောက်ထားကြဘဲ အိမ်ပေါ်က. . .ဆင်းမပေးနိုင်ဘူးဆိုပြီး. . . သူ့ယောကျာ်း အမူးသမားနဲ့ ပေါင်းပြီး အိမ်ရှင်ကို ပြန်ချဲတာ။

 

မိုက်ရူးရဲတွေ. . .

မောင်သူရရဲ့ မေမေက အရမ်းစိတ်ကုန်သွားပြီး (ဒေါသကလည်း ထွက်တာပေါ့) အခုချက်ချင်း ဆင်း ဆိုပြီး နှင်ချပါလေရော . . .ရပ်ကွက်လူကြီးတွေကိုပါ ခေါ်ပြီး ချက်ချင်းရှင်းတာ. . .

 

ရပ်ကွက်လူကြီးက မောင်သူရရဲ့မေမေကို ကြားကနေတောင်းပန်တယ်။

ငါးရက်လောက် အချိန်ပေးပါပေါ့။

ငါးရက်အတွင်း သူတို့ ဖယ်ပေးအောင် ဖြေရှင်းပေးမယ်ဆိုပြီး ညှိပေးတယ်။

အိုကေလေ ။ ကောင်းပြီ ။

 

အဲဒီ ငါးရက်မြောက်တဲ့နေ့မှာ မောင်သူရကို လက်ဆွဲပြီး. . .

ဆင်း/ မဆင်း သွားကြည့်တယ်။

 

အင်းးးး

မောင်သူရနဲ့ မေမေ အဲဒီကို ရောက်လာတော့မှ အထုပ်အပိုးလေးကောက်ပြင်ပြီး ဆင်းသွားလေရဲ့ ။

 

ဒါပေမယ့်. . . .

 

———————————-

 

အဲဒီနေ့က မတင်ဝင်းတို့ မိသားစု မောင်သူရတို့ရဲ့ အိမ်ပေါ်က ဆင်းတော့ ဆင်းသွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒီ မတင်ဝင်းက အဲဒီအချိန်မှာ ကိုယ်ဝန်အရင့်အမာကြီးနဲ့ ။

 

မောင်သူရရဲ့မေမေက သနားလည်း သနားတတ်တယ်။

စိတ်လည်း ကြီးတယ်။ သူ ့ကို ကြောသလိုမောသလို လာလုပ်ရင်တော့ မရဘူး ။

ဒါပေမယ့်. . .ဒေါသနဲ့ ဆင်းခိုင်းလိုက်ပေမယ့်. . .

ဗိုက်ကြီးတကားကားနဲ့ မတင်ဝင်း ဆင်းသွားရတာကိုကြည့်ပြီး သနားကျန်ရစ်ပြန်ရော. . .

 

နေ့စေ့လစေ့ကြီးနဲ့တူပါရဲ့

ကလေးမွေးပြီးတဲ့အထိ ပြန်ခေါ်ထားမှနဲ့တူပါရဲ့. . .ဆိုပြီး

ပြောကျန်ရစ်တာ ။

 

မောင်သူရတို့ မေမေရဲ့ အမျိုးအဆွေတွေက . . .”ဇာတ်လမ်း ထပ်အရှုပ်မခံနဲ့တော့” ဆိုပြီး ဝိုင်းပြောလို့. . .

 

ဒါနဲ့ပဲ. . . .

သူတို့ ဘဝနဲ့ သူတို့ ရှိပါစေတော့ပေါ့ ။

 

သနားလျက်နဲ့ ရက်စက်သလို လုပ်ခဲ့ရတဲ့ အဖြစ်ပေါ့ဗျာ ။

 

—————–

 

ဗိုက်ကြီးနေ့စေ့လစေ့နဲ့ ဆင်းသွားတဲ့ အဲဒီ မြင်ကွင်းကို မောင်သူရတို့ တော်တော်နဲ့ မမေ့နိုင်ခဲ့ဘူး ။

 

သနားစိတ်နဲ့ . . .သူတို့ အဆင်မှပြေကြရဲ့လားဆိုပြီး ပူပန်နေခဲ့ကြပါသေးတယ်။

 

———————

 

တစ်နေ့မှာတော့. . . .

 

———————

 

”ဝဋ်လည်တာ” လို့ မောင်သူရရဲ့မေမေက တတွတ်တွတ် ရေရွတ်နေမိတဲ့အဖြစ်တစ်ခု ဖြစ်လာတယ် ။

 

ဘဝတစ်ကွေ ့မှာ. . .

မောင်သူရတို့ကိုယ်တိုင် အိမ်ငှားနေရတဲ့ ဘဝ ရောက်လာပါတယ် ။

 

အိမ်တစ်အိမ်ကို ငှားခဲ့ပါတယ်။

အဲဒီမှာ အိမ်ရှင်နဲ့လည်း ရင်နှီးပြီးသားဆိုတော့ အိမ်ရှင် အိမ်ငှား စာချုပ်ကို အေးအေးဆေးဆေးမှ ချုပ်မယ်ပေါ့ ဆိုပြီး လောလောဆယ် ငှားတဲ့အိမ်ပေါ်တက်နေ ဆိုလို့ နေ နေလိုက်တာ ။

 

နေလို့မှ တစ်ရက် နှစ်ရက်ပဲ ရှိသေးတယ် ။

ငှားမိတဲ့ အိမ်ရှင်ရဲ့ အမေဆိုတဲ့ အဖွားကြီးက လာ နှင်ချပါလေရော ။

 

မောင်သူရတို့မှာ တောထဲတောင်ထဲ ချက်ချင်းပဲ အထုပ်ဆွဲပြီး ပြေးရမလိုပဲ ။

 

ဒီအိမ်ကို မောင်သူရတို့ကို ငှားလိုက်တဲ့ အိမ်ရှင်အမျိုးသမီးရဲ့ အမေတဲ့ဗျာ ။ အဲဒီ အဖွားကြီးက သူ့ကို အသိမပေးပဲ ငှားထားရပါ့မလား။ ဒီအိမ်ပေါ်တက်

နေရပါ့မလားဆိုပြီး ပြဿနာ ရှာတာ ဝက်ဝက်ကိုကွဲရော ။

အဖွားကြီးရဲ့ သဘောက ဒီအိမ်ကို ဘယ်သူ့ကိုမှ လခနဲ့ မငှားနိုင်ဘူး တဲ့ ။

သူ မသိပဲ ငှားတဲ့ သူ့သမီးဖြစ်သူကိုလည်း ပြဿနာရှာတဲ့အပြင်

အခပေးပြီး တက်နေမိတဲ့ မောင်သူရတို့ကလည်း ငါးရက်အတွင်း ပြန် ပြောင်းပေးရမယ် တဲ့လေ ။

 

မောင်သူရတို့ ဘာကို သွားသတိရလဲဆိုတော့. . . .လွန်ခဲ့တဲ့

ဆယ်နှစ်လောက်က မတင်ဝင်းတို့မိသားစုကို နှင်ချခဲ့မိတဲ့အဖြစ်/အဲဒီတုန်းက မြင်ကွင်းလေးကို ပြန်မြင်ယောင်သွားကြတာဗျို့ ။

 

အော်. . . . ဒါဟာ တစ်ပတ်ပြန် လည်ခြင်းများလား ပေါ့။

မေမေပြောသလို ဝဋ်များ လည်တာလားပေါ့ ။

 

———

 

အိမ်ရှင်အိမ်ငှား ထုံးစံအရ. . .

မနေနိုင်တဲ့ အိမ်ငှားဘက်ကဖြစ်စေ / ဆက်မထားနိုင်တဲ့ အိမ်ရှင်ဘက်ကဖြစ်စေ တစ်လ ကြို ပြောရမယ်ဆိုတဲ့ သတ်မှတ်ချက်လေးနဲ့ပဲ မောင်သူရတို့ အယူခံ ဝင်ကြရတယ် ။

တစ်လလောက် နေပြီး နောက်တစ်အိမ်ပြောင်းဖို့ ရှာကြံရဦးမှာကိုး ။

နောက်တစ်အိမ်ရှာဖို့ဆိုတာက တစ်လလောက် အချိန်ယူမှ ဖြစ်မှာလေ ။

သဘော မတူချင်ပေမယ့်

သူတို့ဘက်က လျှော့ပေးရှာပါတယ်။

တစ်လအတွင်း ပြန် ပြောင်းနိုင်ဖို့ကြိုးစားခွင့်တော့ မောင်သူရတို့ ရလိုက်ပါတယ်။

 

ဒါပေမယ့် နောက်ဆယ်ရက်လောက်မှာပဲ အိမ်အသစ်တစ်လုံး ငှားလို့ရသွားပါတယ် ။

ငှားလို့ ရတာနဲ့ လက်ရှိ အိမ်ပေါ်ကနေ ချက်ချင်း ဆင်းပေးလိုက်ပါတယ် ။

 

အဲဒီရက်တွေမှာ . . . မိသားစု ခုနှစ်ယောက်ရှိတဲ့ မောင်သူရတို့ မိသားစုကြီးဟာ ဆယ့်ငါးရက်လောက်အတွင်းမှာ အထုပ်အပိုးတွေ အိုးတွေခွက်တွေ ပလုံစီပြီး

ဟိုရွှေ ့ရ ဒီပြောင်းရနဲ့ တော်တော်လေးတော့ ဒုက္ခရောက်သွားပါတယ် ။

 

မငှားနိုင်ဘူး။ ဆင်းပေးပါ ဆိုတဲ့ အိမ်ရှင်ကို . . .

နေသွားခဲ့တဲ့ ဆယ့်ငါးရက်စာ အိမ်လခလေး သွားပေးပြီးတော့. . .

မောင်သူရကြီး အတွေးတစ်ခု တွေးမိသွားတာပါ။

 

အော်. . .ကြွေးဟောင်းတစ်ခုတော့ ဆပ်လိုက်နိုင်ပြီ လို့. . .

နောက်ထပ် ဘယ်လိုကြွေးသစ်မျိုးမှ

ထပ် မယူချင်တော့ပါဘူး လို့. . .

 

အဲဒါလေး တွေးမိတာ. . .

 

———————

 

လေးစားစွာဖြင့် . . .

 

အလင်းဆက်(Gazette)