“ ခေတ်သစ်ဈေးလည်ခြင်း”

“ ခေတ်သစ်ဈေးလည်ခြင်း”

 

 

ဇူလိုင်လ၂၂ ရက်နေ့ က ကျနော် ခရီးအတိုတစ်ခုထွက်ဖြစ်ပါတယ်။

မန်းလေးကလုမ္မဏီအိပ်စပရက်စ် နဲ့  နေပြည်တော် ကိုလာခဲ့ ပါတယ်။

ရန်ကုန်ကနေလာတဲ့ မိတ်ဆွေ နှစ်ယောက် နဲ့ နေပြည်တော်မှာ

ဆုံပြီးမြေကွက်တွေ လိုက်ကြည့် ကြ ပါတယ်။

ညနေလေးနာရီလောက်ရောက်တော့ ရန်ကုန် ကိုသူတို့ နဲ့ အတူကျနော် လိုက်လာခဲ့ပါတယ်။

လမ်းမှာမိုး က ရွာလိုက် တိတ် လိုက်ဆိုတော့ ကားကိုဖြည်းဖြည်းဘဲမောင်းရပါတယ်။

အဲတော့ ည မိုး အတော်ချုပ် မှ ရန် ကုန် ကိုရောက်ပါတယ်။

 

၂၃ရက်နေ့ မနက် ရောက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက်နဲ့ ရုံးကိစ္စတွေ

လိုက်လုပ်ကြတာမွန်းလွဲပိုင်းမှာ မှ အလုပ်တွေ ပြီး ပါ တယ်။

အဲဒီညဘဲရန်ကုန်ကနေမန်းလေးမှာပြန်မယ်ဆိုတော့

အလုပ်ကိစ္စ နဲ့ တွေ့ ဘို့ လိုတဲ့ မိတ်ဆွေ တစ်ယောက်နဲ့ ဆုံဘို့ချိန်း ကြ ပါတယ်။

သူနဲ့ ကိုယ်နဲ့ နှစ်ယောက် ရဲ့ အလည်ခေါင် ဆုံရပ် ဖြစ်တဲ့ ၈မိုင်က Mart မှာ

ညနေငါးနာရီလောက် ဆုံဘို့ ချိန်းလိုက် ပါတယ်။

သူနဲ့ ဆုံစကားပြောပြီးရင် ကျနော် က မန်းလေး ပြန ်ဘို့ အောင်မင်္ဂလာကား ဝင်း ကိုတန်း သွားလို့ ရတယ် ဆိုတော့ လမ်း ကြောသင့် ပါတယ်။

ကျနော်စောရောက်လို့ ကော်ဖီဘားမှာထိုင်စောင့် နေတုန်းဒီMartကိုဈေးလာ

ဝယ်သူတွေကို ငေးမောလို့ ကြည့် နေမိပါတယ်။

ညနေရုံးဆင်းချိ်န်ရောက်တော့ Mart မှာလူစည်ပါတယ်။

ရုံးဝတ်စုံရောင် စုံနဲ့ အိမ်ရှင်မပေါင်းစုံ က ညနေချက်စရာ

အတွက် ဈေးလာ ဝယ် တာလဲတွေ့ ရ၊

မိသားစုလိုက် အပျော်ခရီးထွက်သလိုဈေးလာ ဝယ် တာလဲတွေ့ ရ။

သမီးရီးစားအပျင်းပြေMartထဲမှာပစ္စည်းလျောက်ကြည့် တာလဲတွေ့ ရ

ဆိုတော့ ရှေး က ဈေး ဝယ်  တာနဲ့ အခုဈေးလည် ကိုနိူင်းယှဉ်ကြည့် နေမိပါ တယ်။

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ဟိုရှေးရှေးကတော့

အချဉ်ပေါင်းတို့ ဇီးထုပ်တို့ ငရုတ်သီးမူန့် တစ်ထုပ်တို့ ဆီတစ်ဆယ်သားလောက်တို့ ကို

ဝယ်ချင်ရင်ရပ်ကွက်ထဲက အိမ်ဆို်င်မှာဝယ်ပေါ့။

ရှေးတရုပ်တွေ ဖွင့် တဲ့ ကုန်စုံဆိုင်မှာဝယ်ပေါ့၊

များများ ဝယ် ချင်ရင် ဝယ်ချင်ရင်တော့ ဈေးထဲသွား ဝယ်ပေါ့။

တကယ်တော့ ဈေး သွားဝယ် တာတစ်နေရာထဲမှာအကုန်မ ရ နို်င်ပါ။

ဟိုပစ္စည်းကတစ်နေရာဒီပစ္စည်းကတစ်နေရာအဲလို လိုက်ဝယ်ရတာပါ။

နောက်ပိုင်းမှာတော့ အလှကုန်တို့  စာရေးကိရိယာတို့ ကျူလယာပစ္စည်းလို့ ခေါ်တဲ့

ဓါတ်မီးတို့ လက်သဲညှပ်တို့ လိုလူသုံးကုန်ပစ္စည်း

တိုလီမုတ်စလေးတွေဝယ်လို့ ရ တဲ့စတိုးဆိုင်လေးတွေပေါ်ပေါက်လာပါတယ်။

နောက်တော့ လူသုံးကုန်ပစ္စည်းလေးတွေ ကိုအတော်စုံစုံလင်လင်ရနိုင် တဲ့

ဆိုင်လေးတွေ mini mart လေး တွေ စပြီးတော့ ပေါ်လာ ပါတယ်။

၂၀၀ဝ ခုနှစ်ပါတ်ဝန်းကျင်မှာတော့ ကျနော်တို့ ရဲ့ ရောင်းဝယ်မူ့ပုံစံတွေပြောင်းလဲလို့လာပါတယ်။

တစ်နေရာထဲမှာအကုန်ရနိုင်တဲ့ ဈေးအသေးစားလေးတွေပေါ်လာတာပါဘဲ။

Window shopping လို့ခေါ်တဲ့ လွတ်လပ်စွာဈေးဝယ်ခြင်းကို

စတင်ပြီးမျုးိစေ့ချပေးတယ် လိုုဆို်နိုင်ပါတယ်။

ကိုယ်ဘာသာကိုယ်လှည့်ပါတ်ကြည့်။

ကိုင်ကြည့် ချင် ရင် လဲကိုင် ကြည့်။

ကိုင်ကြည့် ပြီးယူမယ်လုပ်ပြီးမှ မလိုချင် ရင်လဲထားခဲ့ လို့ ရပါတယ်။

ဈေးနူန်းတွေ ကပ် ထားပြီးသားဆိုတော့ ဈေးဆစ် စရာမလို။

ဆစ်စရာမလိုတဲ့ အတွက် ဈေးမမှန် မှာမပူရ။

ဒီတော့လဲဈေး ဝယ်သူတွေ မှာစိတ်ချမ်းသာရ ပြန် ပါတယ်။

နောက် အရင်ကစတိုးဆိုင်တွေ အထည်ဆိုင်တွေလို

ကိုယ်သွားရာနောက်တကောက်ကောက်လိုက် မယူမချင်းနားပူ။

အလစ်သုတ်သွားမလားလို့ကိုယ့် ကိုတစ်ယောက်က

ခပ်ဝေးဝေးကစောင့်ကြည့် နေ။

အတော်လေးကိုစိတ်ညစ်စရာကောင်းခဲ့ပါတယ်။

 

ဒီ Mart မှာတော့ ဒါမျိုးမရှိ။

လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြည့်။

ပစ္စည်းနဲ့ပါတ်သက်တာကြည့်ချင်ရင်အဲ့ ဒီက ဝန်ထမ်းလေးတွေခေါ်မေး။

သူတို့ကလဲအေးအေးဆေးဆေးရှင်းပြပါမယ်။

ကိုယ်လိုချင်တဲ့ပစ္စည်းမတွေ့ရင်မေး။

လိုက်ပြပေးပါလိမ့်မယ်။

 

ဈေး နူန်းကလဲကပ် ထား ပြီးသားဆိုတော့

ကိုယ်လက်ထဲပါတဲ့ ပိုက်ဆံနဲ့ချိန်ပြီးဝယ်လို့ ရပါတယ်။

 

(လိုတဲ့ပစ္စည်းမေးလိုက်ရင် ရှာပေးဘို့ ဝေလားဝေး။

ဝယ်ချင်ဝယ်မဝယ်ချင်နေ မေးနေတာတောင်မဖြေချင်ဖြေချင်နဲ့

ဖြေပေးနေတဲ့ဟိုအရင်က သမဝါယမ ဆိုင်က

အရောင်းစာရေးမများနဲ့တော့ အများကြီးကွာပါတယ်)

 

ဒီလို Mart တွေနဲ့ပါတ်သက်ရင်စိတ်ညစ်စရာကောင်းတာတစ် ခုကတော့

လူစည်ရင် စည်သလောက် ငွေရှင်းတဲ့ ကောင်တာမှာအကြာ ကြီးတန်းစီရတာရယ်

တစ်ခါ တစ်ရံမှာကုန်ဘိုးငွေတွက်တာမှားယွင်းတတ်တာရယ်ပါဘဲ။

(ကိုယ်ဝယ်ထားတဲ့ ပစ္စည်းများအတွက်ငွေရပြေစာကို ပြန်စစ်ဆေးသင့်ပါတယ်)

ဆိုးတဲ့အချက်တစ်ချက်ကတော့ တစ်ခါတစ်ခါမှာ

ငွေမချေ ဘဲမေ့ လျော့ ပြီးအပြင် ထွက်မိရင် လုံခြုံရေးအတွက် ကပ် ထားတဲ့

ကုဒ်နံပါတ်တွေက ထ အလုပ် လုပ် လုပ် တဲ့ အခါ တကွီကွီထမြည်

လို့ ပြ ဿ နာဖြေရှင်းရတာဆယ် ဆ လျော် တာအရှက်ကွဲတာ

မျုးိတော့ ရှိနိုင်ပါတယ်။

ဖြစ်တော့ ဖြစ် တယ်  ဒါပေမယ့် ဖြစ်တောင့် ဖြစ် ခဲလို့ ပြောရင်

ရနိုင်ပါတယ်။

ရန် ကုန် က Mart  တစ်ခုမှာကိုယ်တွေ့ ကြုံခဲ့ ရပါတယ်။

ဆွေမျိုးတွေစုံကြတော့ ညနေခင်းလမ်းလျောက်ရင်းစားရင်းသောက်ရင်း

အိမ်ကတူမ တွေဝယ်နေကြ Mart တစ်ခုမှာဈေး သွားဝယ်ကြပါတယ်။

ကျနော်တို့ ထဲမှာတစ် နှစ်သားအရွယ်ကလေးတစ်ယောက်လဲပါ လာပါတယ်။

ဦးထုပ်တွေထားတဲ့နေရာရောက်တော့ ကလေး အတွက်ဆိုပြီးဦးထုပ်လေးတစ်လုံးဝယ်

ပေးပြီးကလေးကိုဆောင်းပေးထားလိုက်ပါတယ်။

ကျနော်တို့သွားတဲ့အချိန် ညနေပိုင်းကနည်းနည်းအေးတော့ ကလေးခေါင်းအေးမှာစိုးလို့

ဆောင်းပေးထားတာ ပါ။

ဟိုလျောက်ကြည့် ဒီလျောက်ကြည့် နဲ့ အထည်တွေရောအိမ်သုံးပစ္စည်းရော

အလှကုန်တွေရော ဝယ် ကြ တာအတော်လေးများပါတယ်။

ခန့်မှန်းခြေ ရသောင်း၈သောင်းဘိုးလောက်ရှိပါမယ်။

ငွေရှင်းတဲ့ကောင်တာနားမှာလူများတော့ အလှည့် ရောက်အောင်

တန်းစီနေတုံးကလေး က ငိုပါတော့ တယ်။

အဲဒါ နဲ့ ကလေးအမေကိုအပြင်ထွက်စောင့် နေလို့ မှာလိုက်မိပါတယ်။

ကလေးအမေ က ထွက်လို့ အဝါမျဉ်းလဲလွန်ရော တကွီကွီမြည်တော့လုံခြုံရေး

တွေရောက်လာပါတော့တယ်။

အဲဒီမှာသူတို့ကရုံးခန်းလိုက်ခဲ့ တွေဘာတွေဖြစ်လာပါတယ်။

ကျနော့် တူမ က ကောင်တာမှာငွေရှင်းနေတာမပြီးသေးတဲ့အကြောင်း

ဝယ်ထားတာကို က ၈သောင်းကျော်ဘိုးရှိတဲ့အကြောင်း

ကလေးခေါင်းမှာဆောင်းထားတာကိုမေ့ ပြီးထွက်မိတဲ့အကြောင်းပြောလဲမရ။

လူတွေကလဲဝိုင်းအုံကြည့် စိတ်ပျက်စရာထက်ရှက်စရာပိုကောင်းပါတယ်။

နောက်တော့သူတို့ကပစ္စည်းတန်ဘိုးရဲ့ဆယ်ဆလျော်ပေးရမယ်တဲ့။

အဲဒါက ပြဿ နာမရှိသေးကိုယ်ကမှားထားတော့ မတန်လဲလျော်ပေးရမှာအမှန်ပါဘဲ။

ဒါပေမယ့် အဲဒီက ဝန်ထမ်းတွေက ကျနော်တို့ ကိုဖမ်းလိုက်ရတာကိုပျော်နေတဲ့ပုံစံပေါက်နေပါတယ်။

အဲမှာကျနော်နဲ့ပြဿနာဖြစ်တော့တာပါဘဲ။

ဟုတ်ပြီမတော်တဆမှားယွင်းမူ့အတွက် ဒီလောက်အပြစ်ကြီးလေးသလား။

ကိုယ်ဆိုင်မှာလာအားပေးတယ် ကောင်တာမှငွေရှင်းတာလဲမပြီးသေး၊

မင်းတို့ကလျော် ဆိုလို့ အလျော်ပေးမယ်ပြောတာကိုလဲသဘောတူ ပြီးသား

ဘာတွေ လက် မှတ် ထိုးပေး ရ မှာလဲ။

အဲလောက်ကြီးကျယ်မယ်ဆိုရင်တော့ရဲခေါ်လိုက်ပါ။

ရဲစခန်းမှာရှင်းမယ်ဆိုတော့မှ နည်းနည်းရှိန်သွားတယ်ထင်ပါတယ်။

ရပါတယ်ဖြစ်သွားကြပါတယ်။

အဲတော့ ကိုယ်ဆီလာအားပေးတဲ ဈေးဝယ်က

မေ့လျော့ပြီးပါလာတာလေးကဒီလောက်ထိအရှက်ကွဲအောင်လုပ်ဘို့လိုသလား။

အမှတ်တမဲ့ဖြစ်သွားတာလား

ရည်ရွယ်ချက် ရှိရှိနဲ့ အလစ် သုတ် မယ့် လူလားအဲလောက်တောင် လူကဲမခတ်တတ်ဘူးလား။

ဆိုတဲ့ မေးခွန်းတွေ ထုတ် တော့ သူတို့ရဲ့စည်းကမ်းကစည်းကမ်းပါဘဲတဲ့။

အဲတော့ ကျနော်တို့ဘက်ကတုန့်ပြန်မူ့ ကလဲရှင်းပါတယ်။

သူတို့ပြောတဲ့ ဒဏ်ကြေးဆယ် ဆ ပေးခဲ့ပါတယ်။

ဝယ်ထားတဲ့ပစ္စည်းတွေကို တော့ မ ယူတော့ သလိုနောက်လဲအဲဒီ Mart ကိုလည်းမသွားတော့ပါဘူူး။

တစ်ထောင်ကျော် တန်တဲ့ ကလေးဦးထုပ်လေးကို တစ်သောင်းကျော်ပေးဝယ်ခဲ့ရတာကတော့

တစ်သက်မမေ့နိုင်စရာပါဘဲ။

 

တစ်ရက်မှာတော့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ဝါဆို သင်္ကန်းကပ် ဆွမ်းကျွေး ဖိတ်လို့ ရောက်သွားပါတယ်။

ကျနော့် သူငယ်ချင်းကကျနော်မသိသေးတဲ့လူတစ်ယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးပါတယ်။

“ကိုပေါက်ရေမင်းသိချင်တယ် ဆိုတဲ့ Mart တွေအကြောင်းကိုစိန်သီးကိုသာမေးပေတော့ “

လို့ပြောပါတယ်။

ကိုစိန်သီးကနာမယ်ကျော်  Martတစ်ခုမှာနှစ်ပေါင်းများစွာအလုပ်လုပ်လာခဲ့သူပါဘဲ။

စားသောက်ပြီးတော့သူနဲ့ကျနော် စကားတွေထိုင်ပြောဖြစ်တော့ လုပ်ငန်းတွေအကြောင်း

ရောက်သွားပါတယ်။

ကျနော်ကသူ့ကိုကျနော်ကြုံရတာလေးကိုပြန်ပြောပြတော့ သူ က လည်းခပ်ပြုံးပြုံးလေးနဲ့

နားထောင်နေပါတယ်။

ပြီးမှ ကျနော်ပြောပြမယ် ကိုပေါက်ရေ …………လို့အစချီပြီးပြောပြပါတော့တယ်။

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Mart ပေါ်စကတည်းကကျနော်တို့ ခေါင်းခဲနေရတဲ့ ဖြေရှင်းရခက်တဲ့ပြဿနာထဲမှာ

ပစ္စည်းပျောက်မူ့ကအကြီးဆုံးပေါ့။

ကောင်တာတစ်ခုခုကပစ္စည်းပျောက်ပြီဆိုတာနဲ့ အဲဒီကောင်တာက ဝန်ထမ်းရော

လုံခြုံရေးတွေပါ လျော်ရတာလေ။

လျော်ရုံတင် မပြီးသေးဘူးထုခြေလွှာလဲတင် ရ

ကောင်းမွန်စွာလုပ်ကိုင်ပါမယ့် အကြောင်းဝန်ခံ ကတိရေး ရ ဆိုတော့

သူတို့လဲသူခိုးတွေအပေါ်မှာအတော်စိတ်နာကျည်းကြတာအမှန်ပါဘဲ။

အဲတော့ သူတို့ကလည်းသူခိုးမိဖို့ အတွက် အသေရရအရှင်ရရအားစိုက်ကြတော့တာပါဘဲ။

CCTV တွေတပ်ထားတာမှန်ပေမယ့် လက်တွေ့မှာအသုံးမဝင်သလိုပါဘဲ။

ဖြစ်သွားပြီးမှ ပြန်ဖွင့်ကြည့် တော့ လူသာ မြင်လိုက်ရတယ် ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်းမသိ။

ပစ္စည်းပါသွားတယ်ဆိုတာနဲ့ တာဝန်ခံဝန်ထမ်းတွေကလျော်ဘို့ အဆူခံဘို့အတွက် အဆင်သင့်ပြင် နေရတော့တာပေါ့။

ဒီတော့ သူတို့ကသူခိုးမိရင်ပျော်တယ်။

လက်ပူးလက်ကြပ်မိပြီဆိုတာနဲ့သူတို့ကတရားဝင်အောင်ရုံးတင်ဘို့စဉ်းစားပါတယ်။

သူတို့တာဝန်က တကယ်ခိုးသူဟုတ်တာမဟုတ်တာထက် ခိုးသူကိုသက်သေနဲ့မိဘို့ ပါဘဲ။။

ဒီတော့ ခိုးသူကိုမိဘို့ အဓိကလိုဖြစ်နေပါတယ်။

တကယ်ခိုးသူအစစ်ဟုတ်မဟုတ်ကသူတို့ အလုပ်မဟုတ်။

အကဲဖြတ်ဘို့ကသူတို့ အလုပ်မဟုတ်။

သူတို့အလုပ်ကခိုးသူကိုမိဘို့ပါဘဲ။

 

ခိုးသူကိုဖမ်းမိတယ်ဆိုရင်ဘဲသူတို့မှာပျော်နေကြရတာပါဘဲ။

 

ခင်ဗျားတို့လို မှ မဟုတ်ဘူးတစ်ခါကဆိုရင်ထိပ်ထိပ်ကြဲအရာရှိတစ်ယောက်

အဲလိုမိလို့ ကျနောတို့မှာ ပြဿ နာပိုမကြီးအောင်တောင်းပန်ရပြန်ပါတယ်။

အဲတော့ ဒီကလေးတွေကိုကိုယ်ချင်းစာစေချင်ပါတယ်။

သူ့ တို့ မစားရမသောက်ရ ၊သေချာဂရုစိုက်နေပါလျက်နဲ့ ပျောက်နေတယ်

ဆိုတော့ သူတို့လဲသူခိုးမိတယ်ဆိုတာနဲ့ တရားဝင်အောင် ရုံးခန်းပို့ပြီးဖြေရှင်းခိုင်း

ပါတယ်။

ဒါမှလဲသူတို့ ဂရုတစ်စိုက်လုပ်ပါတယ်ဆိုတာကိုသက်သေပြသလိုဖြစ်မှာပေါ့။

နောက်တစ်ချက်စဉ်းစားကြည့်ဗျာစကားပုံတောင်ရှိသေးတာဘဲ။

“သူခိုးဆိုတာ ဂျို ပါတာမှ မဟုတ်” ဆိုတာလိုပေါ့။

အခုမှ တွေ့ တဲ့ လူတစ်ယောက်ကိုသူတို့ က လူကောင်းလား

သူခိုးလားဘယ်ခွဲ ခြားနိုင်လိမ့်မလဲနော်။

သူတို့ အနေနဲ့ လဲဦးနှောက်အခြောက်ခံ ပြီးတွေးစရာမလိုသူတို့ တာဝန်က

ယူနေတာမိရင် ခိုးနေတာမိရင် သူ့ နဲ့ သက်ဆိုင်ရာရုံးကိုတင်ပေးလိုက်ရုံဘဲ။

အလျော်ခို်င်းတာလွှတ်ပေးတာ က သူ့ တို့ အထက်ကလူအလုပ်ဖြစ်သွားပြီလေ။

တစ်ခါတစ်ခါ မှာအဲလိုခုးိမူ့ ကျူးလွန်သူတွေကလူတစ်ကိုယ်လုံးရွှေအပြည့်

ကိုင်ထားတဲ့ပိုက်ဆံအိတ်ကြီးကတစ်တောင်လောက်။

ဝတ်စားထားတဲ့ အကျီတွေကအဖိုးတန်တွေ။

ရုပ်ရည်သန့်ပြန့် တဲ့ ယောကျာ်းလေးမိန်းကလေးတွေ၊

အသက်အရွယ်လဲရှိဂုဏ်သရေရှိလူ ကြီးမင်းပုံစံတွေ

ဆိုတော့ သူတို့လဲဘယ်လိုလုပ် အကဲဖြတ်နိုင်ပါ့ မလဲဗျာ။

 

ကျနော်တို့ martတွေမှာကုဒ်နံပါတ်ထည့် တယ်ဆိုတာ က ပစ္စည်းအားလုံးတော့

ထည့် ဘို့ အဆင်မပြေဘူးဗျ။

ပက်ကင်ထုတ်ထားတဲ့ပစ္စည်းဆိုရင် အပေါ်ကအိတ်ခွံဘူးခွံကိုသာကုဒ်ထည့်နိုင်တာလေ။

နောက်ကုမ္ပဏီကပရိုမိုးရှင်းပွဲအနေနဲ့ တိုက်ရိုက်လာရောင်းတဲ့ပစ္စည်းတွေဆိုလဲ

ကုဒ်ထည့်မ ထားနိုင်ဘူး။

အချို့ အစားအသောက်တွေမှာလဲထည် ့ မထားနိုင်ဘူး။

ဒီလိုအားနည်းချက် တွေကိုသိတဲ့ သူ ကအသုံးချပြီးခိုးသွားတာလဲမကြာခဏခံရဘူးတယ်။

တစ်ခါကအရက်ကောင်တာမှာဆိုရင် ဈေးကြီးတဲ့အရက်ပုလင်းတွေမသွားတာခံလိုက်ရတယ်။

သူတို့ကနှစ်ဖွဲ့ သုံးဖွဲ့ခွဲလာတာ။

ပ ထမတစ်ဖွဲ့ က အရက်အကောင်းစားတွေမေးတယ်။

သူတို့ရောက်လာပြီးမ ကြာခင် ခပ် သန့်သန့် မိန်းကလေး၃ ယောက်က ဝိုင်တွေမေးတယ်။

နောက်ထပ် တစ်ဖွဲရောက်လာပြီးဟိုဟာပြဒီဟာပြခိုင်းတယ် ဝယ်လဲဝယ်တယ်။

အဲဒီမှာပထမဆုံးတစ်ဖွဲ့က “ဒီမယ်နော် ထားခဲ့ပြီ”လို့ပြောပြီးထွက်သွားတယ်။

အားလုံးလဲပြပြီးရောင်းပြီးလို့ ပစ္စည်းလဲသိမ်းရော ၂သိန်းတန်အရက်ပုလင်းကအခွံဘဲကျန်နေခဲ့တော့တယ်။

နောက်မှ CCTV ပြန်ကြည့်မှ ဘလက်လေဘယ်တစ်လုံးဘိုးပိုက်ဆံရှင်းနေချိန်မှာ

တစ်ယောက်ကကွယ်ပေးထားပြီးပုလင်းကိုဂျာကင်အိတ်ထဲဆွဲထည့် လို်က်တာကို

တွေ့ လိုက်ရပါတယ်။

 

နောက် ကျနော် တို့ mart တွေမှာ ကိုယ်ဝယ်ထားတာ တွေ ထည့် ဘို့ အတွက် ခြင်းတောင်း

တွေ ချပေးထားပါတယ်။

လျှောက်ကြည့် နေရင်းကို်ယ်ကြိုက်တာတွေ့ ရင်ထည့် ပေါ့။

ဘာတွေဘဲယူခဲ့ယူခဲ့  ကောင်တာမှာငွေရှင်းခါနီးရောက်မှ မလိုချင်ဘူးဆိုလဲ

အဲဒီနားတင်ထားခဲ့လို့ရပါတယ်။

တစ်ချို့က ဒါ ကိုအခွင့်ကောင်းယူပါတယ်။

နှစ်ယောက်သုံးယောက်လာတယ်။

စားစာရာတွေ အအေးဘူးတွေကိုယူတယ်။

ပစ္စည်းတွေကိုစုံနေအောင် ခြင်း ထဲမှာ ထည့် ထားတယ်။

ခပ်တည်တည်နဲ့ လူမမြင်အောင်မုန့်တွေစားအအေးတွေသောက်လုပ်တယ်။

Mart ထဲမှာလျှောက်သွားလို့ အားရ တဲ့ အခါ မှ

ငွေရှင်းကောင်တာနားမှာ ခြင်းကိုခပ် တည်တည်ချထားလိုက်တယ်။

ပြီးမှ နောက်ထပ်ပစ္စည်းဘဲထပ် ယူတာလိုလိုနဲ့ထွက်သွားတယ်။

ဒီပြင့်အပေါက်ကနေပြီး အပြင် ဘက်ကိုထွက်သွားကြတယ်။

အဲလိုလူလည်ကျ တာမျိုးလဲရှိတယ်။

 

တစ်ခါကတော့ အဖိုးတန် တဲ့ ငှက်သိုက်ဘူးတွေပျောက်တာ။

ရက်ခြားလိုပျောက်တော့ CCTV ကိုပြန်စစ်တော့မှ

ခိုးတာကမိန်းမ ဖြစ်နေတာကိုတွေ့ ရတော့ တယ်။

သူကငှက်သိုက်ဘူးတွေကိုပေါင်ကြားထဲညှပ်ပြီးသယ် တာလေ။

နောက်ရက်သူလဲဝင်လာတာမြင်ရော CCTV ကနေစောင့်ကြည့်ပြီးဖမ်းတော့မှ

လက်ပူးလက်ကြပ်မိပါတော့တယ်။

အမယ် သူကပြောသွားသေးတယ် ပေါင်ကြားထဲညှပ်ပြီးဟန်မပျက်လမ်းလျောက်နိုင်အောင်

အိမ်မှာအုတ်နီခဲထည့်ပြီးလေ့ကျင့် ရတယ် လို့ ပြောပါတယ်။

 

အဲဒီတော့ခင်ဗျားတို့ကကျနော်တို့ကိုမေးခွန်းပြန်ထုတ်မယ်။

CCTV တွေဒီလောက်နေရာအနှံ့တပ်ထားတာတောင်မှ ခိုးတာမသိလိုက်ဘူးလားလို့ပေါ့။

တပ်ထားတာတော့မှန်တယ်။

အဲဒါတွေကိုအမြဲစောင့်ကြည့် ဘို့ ဝန်ထမ်းတွေကိုတာဝန်ပေးထားတာလဲမှန်တယ်။

ကျနော်တို့ကကွန်ပြူတာတစ်လုံးကိုလေးပိုင်းပိုင်းပြီးကြည့်တော့တစ်ကွက်နဲ့တစ်ကွက်

အကူးအပြောင်းမှာလဲမမြင်ဘဲလွတ်နိုင်ပါတယ်။

တစ်ခါတစ်လေကျတော့ လဲကျနော်တို့မှာစာရင်းပေါက်ထားတဲ့သူ ဝင်လာတာမြင်

လို်က်တာနဲ့ သူလျောက်သွားနေတဲ့ နေရာကို အောက်ကလုံခြုံရေးဝန်ထမ်းတွေနဲ့

လှမ်းချိတ်ဆက်ပြီးအဲဒီလူကိုလိုက်ကြည့် နေတဲ့အခါမှာလဲ

ကျန်တဲ့သူတွေကိုမကြည့် မိဘဲလွတ်နိုင်ပါတယ်။

တကယ်တော့ပစ္စည်းတစ်ခုပျောက်တယ်ဆိုတာနဲ့ အတွင်းပိုင်းက ဝန်ထမ်းလား

အပြင်လူလားဆိုတာအမြဲဆန်းစစ်နေရတာပါ။

 

သူကပြောရင်းမောသွားတော့ ရေနွေးကြမ်းတစ်ခွက်မော့ သောက်လို်က်ပါတယ်။

ကျနော်က “ကွန်ပြူတာစစ်စတမ်နဲ့ ဆောဖ်ဝဲသွင်းပြီးလုပ်တာတောင် ငွေတွက်တာ

မှားတာတွေ တွေ့ နေရတယ်” လို့မေးတော့

“အဲ ဒါ ကိုကျနော်လဲပြောပြချင်တာဗျာ”ဆိုပြီးဆက်ပြောပါတယ်။

 

 

 

**********************************************************

 

သာမန်ရက်တွေကကိစ္စမရှိပေမယ့်  အခါကြီးရက်ကြီး နေ့တွေဆိုငွေလက်ခံကောင်တာတွေ

အများကြီးဖွင့် ပေးထားလဲမနိုင်တော့ ကြာတတ်ပါတယ်။

ကျနော်တို့ဆီကကလေးတွေကအထူးလေ့ကျင့် ပေးထားတဲ့ကလေးတွေ

ဆိုတော့ ဖောက်သယ်ကိုဂရုစိုက်ပါတယ်။

မလေးမစားမလုပ်ရဲ ပါ ဘူး။

စုန်းပြူးတစ်ယောက်တစ်လေတော့ရှိနိုင်တာပေါ့ နော်။

နောက်ပစ္စည်းအမယ်များတော့ သူတို့လဲကုဒ်နံပါတ်ရိုက်တာ

အရေအတွက်ရိုက်တာမှားနိုင်ပါတယ်။

တစ်ခါတစ်လေ ဖြစ်တတ်တာက  ဈေးဝယ်တစ်ယောက်ယောက်အတွက်

တွက်နေရင်းသူကခဏလေးဆိုပြီးနောက်ထပ်ပစ္စည်းတစ် ခုကိုသွားယူတဲ့အခါ

တွက်လက်စကိုခဏထားပြီးနောက်လူတစ်ယောက်ကိုတွက်ပေးရတော့တာပေါ့။

အဲဒီအခါမျိုးမှာလဲမှားတွက်တတ်ပါတယ်။

လူ က စက် ကိုခိုင်းရတယ်ဆိုတော့ လဲ လူမှားတဲ့အခါရှိသလိုစက်မှားတဲ့

အခါလဲရှိနိုင်ပါတယ်။

ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် စစ် ဆေး ပြီးယူတာတော့ အကောင်းဆုံးပေါ့ဗျာ။

ဒီငွေလက်ခံကောင်တာ က ကလေးတွေလဲ တာဝန်ကြီးရှာပါတယ်။

သူတို့ခမျာမှ ာ လိုရင် စိုက်ရတယ် ။

ပိုရင်လဲအပြစ်ပေးခံရတယ်ဗျ။

ပိုတဲ့ပိုက်ဆံသူတို့ လုံးဝ မရပါဘူး။

သူတို့ ကိုအမြဲစစ်ဆေးနေတဲ့ ဝန်ထမ်းက ရှိနေတတ်ပါတယ်။

ကျနော်တို့ လုပ်ငန်းကမပိုကြေးမလိုကြေးလေ။

လျော့ ယူမိတယ်ဆိုရင် ဖောက်သည်ကအထင်သေးမယ်။

အလုပ်ကိုသေချာမလုပ်ဘူးပေါ့။

ပို်ယူလိုက်ရင်တော့ ဆိုးတာပေါ့ဗျာ။

ကျနော်တို့ အပေါ်မှာအယုံအကြည်မရှိနိုင်တော့ဘူးလေ။

ဒီတော့ ကျနော်တို့ က ကောင်တာတွေကိုလိုက်စစ်ဆေးတဲ့အလုပ်ကိုအမြဲလုပ်ပါတယ်။

ဘယ်အချိန်ရယ်လို့ မသတ်မှတ်ဘဲ လျပ်တစ်ပျက်ဝင်စစ်လေ့ရှိပါတယ်။

ကွန်ပြူတာမှ ဖော်ပြ ထားတဲ့ငွေလက်ကျန်နဲ့ အံဆွဲထဲကပိုက်ဆံလိုတာပိုတာရှိနေရင်

စစ်ဆေးသူ က မှတ် ချက် ရေးပေးခ ဲ့ ပါတယ်။

အဲလိုမှတ်ချက်များရင်  ဆုကြေးငွေလျော့ တာ ၊

ရာထူးတိုးမပေးတာဆိုပြီးအပြစ်ပေးလေ့ ရှိတတ်တယ်လေ။

တစ်ခါ တစ်လေဘာမဟုတ်တဲ့ငွေကြေးကြောင့် အပြစ်ပေးခံရတာမျုးိလဲရှိပါတယ်။

အထူးသဖြင့်လူများတဲ့နေမျုးိမှာ။

ပြန်အမ်းငွေ ၁၀၀-၂၀ဝ ကိုမစောင့် နိုင်လို့ ပြန်သွားတဲ့ အခါ ဒီငွေတွေက

စုမိပြီးထောင် ဂဏန်းဖြစ်သွားတတ်ပါတယ်။

အဲဒီအခါမှာစစ်ဆေးသူ က တွေ့ ခဲ့ ရင် ရေရေရာရာရှင်းမပြနို်င်ရင်

ကောင်တာထိုင်သူမှာအပြစ်ပေးခံရတတ်ပါတယ်။

အဲတော့ mart  တိုင်း mart တိုင်းမှာ ဒီလို မှားယွင်းမူ့လေးတွေတော့

ရှိတတ်ပါတယ်။

ကျနော်တို့ကလဲ မတော်တဆမှားတာလား တမင်မှားအောင်လုပ်တာလား

ဆိုတာကိုအမြဲ မပြန်စစ်ဆေး နေ တာတော့ အမှန်ဘဲဗျ။

ဒါပေမယ့် လဲ နေ့ စဉ်နဲ့ အမျှ အမျုးိအမည်ပေါင်းများစွာ ရောင်းဝယ်နေတယ်

ဆိုတော့ လဲ အမှား အယွင်းကတော့ ရှိ မှာ အမှန်ပါဘဲ။

နည်းအောင်တော့  ဝိုင်းဝန်းပြီး ကျုးိ စားရ တာပေါ့ဗျာ။

ပိတ်ရက်မရှိ တစ်နေကုန်မတ်တပ်ရပ်ပြီးလုပ်နေရတဲ့

ကလေးတွေကလည်းသွေးနဲ့ကိုယ်သားနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့

အမြဲတန်းတော့ ဘယ်စိတ်ကြည်လင်နို်င်ပါ့ မလဲဗျာ။

ဒီတော့ တစ်ချိန်မဟုတ်တစ်ချိန်မှာ မှားမှာအမှန်ပါဘဲ။

 

သူက စကားအရှည်ကြီးပြောပြီး မောသွားပါတယ်။

ကျနော်လဲသူပြောတာတွေနားထောင်ရင်းမောလာပါတယ်။

အော် တကယ်တော့ အတော် မလွယ် သော Mart တွေလို့ဘဲတွေးမိပါတယ်။

 

 

 

 

 

ကိုပေါက်လက်ဆောင်အတွေးပါးပါးလေး

8-8-2014