မန်းဂေဇက် မိုနိုဒိုင်ယာလော့ခ်

အဟမ်း..အဟမ်း..အဟမ်း ၊ မင်္ဂလာပါ စာဖတ်သူများ ခင်ဗျား

(သည်းခံကြပါ ချစ်လှစွာ ၊ စာဖတ်သူ အပေါင်းတို ့ခင်ဗျား ၊ ဒီရက်ပိုင်းအတွင်း ရွာလိုက်တဲ့ မိုးနှယ် ၊ မစို ့မပို ့လေး ဆိုတော့ နှာစေး ချောင်းဆိုး ဖြစ်နေလို ့ပါ )

ကျန်းမာရေး က သိပ်အလန်းကြီး မဟုတ်ပေမယ့် လည်း ၊ ရေးစရာလေး နဲနဲ ရလာလို ့ ရောက်အောင် လာရေးရပါတယ် ။

ဂေဇက်ဝင် တွေ အတွက် ပြန်ဖောက်သည်ချ ချင်ဇောအားကြီးစွာနဲ ့ လာခဲ့ရပါတယ် ။

ပထမဦးစွာ မန်းဂေဇက် မိုနိုဒိုင်ယာလော့ခ် လို ့ခေါင်းစဉ်တပ်ရခြင်း ကတော့ ၊ ဆရာ ဂျက်ကွမ်းခြံကုန်း ကို သဘောကျ လို ့အတုယူ၊အတုခိုးထားခြင်းပါ ။

ရေးပေါက်လေးတွေ ပါ အတုခိုးထားပါတယ် ။

ဂေဇက် က မိတ်ဆွေ တစ်ဦးက ဘာသာထပ်ပြန်ပေးတာကတော့ အသေးစား အတွေးအမျှင်တန်းများ လို ့သိရပါတယ် ။ ကဲရေးချလိုက်ပြီဗျို  ့ ။

ကမ္ဘာ ့စီးပွားပျက် ကပ် ၊ မြန်မာ့ စီးပွားပျက် ကပ် စသဖြင့် ဂျာနယ် တွေ ထဲ မှာ စုံနေအောင် ဖတ်ရပါတယ် ။

ဪ..မောင်ပေ တို  ့ဈေးတန်း ထဲ က လူတွေ လည်း ညည်းကြတာ ကို ကြားရလို ့၊ စိတ်မကောင်း ဖြစ်ရတယ် ။

မောင်ပေ တို ့ဈေးတန်းဆိုတာက ဈေးဆိုင်တွေ တန်းစီဖွင့်ကြတာပေါ့ဗျာ ။

ထို  စီးပွားပျက် ကပ် တွေ နဲ ့အတူ ၊ ပေါ်ထွန်းလာတဲ့ စီးပွားအသစ် တစ်ခု ကို လေ့လာ တွေ ့ရှိမိတယ် ဗျ ။

သူများတွေ စီးပွားပျက်လို ့ထိုင်မှိုင်နေချိန် ၊ သူတို ့တတွေ က တော့ ပျော်ပျော်ပါးပါး ကြီး ပဲ ။

ဆုကြေးတွေ ထောင်နေကြတာ ဗျို  ့၊ အားရစရာကြီးပဲ ။

တစ်ရက် တစ်ထောင် ကျပ် ဆုကြေး မှ သည် ၊ တစ်သောင်း တစ်သိန်း အစရှိသဖြင့် ၊ အစားစား ဆုနိုင်ပါတယ် ဆိုကလား

ဆုတဲ့ ပိုက်ဆံ ကို ဘယ်လို ပြန်ထုတ်ပေးသလဲ ဆိုရင်..

စဆုတဲ့ နေ ့က စလို ့ခုနှစ်ရက် ပြည့်တဲ့နေ ့မှာ ၊ ဆုတဲ့သူတွေ အားလုံး လူစုပြီး ဂဏန်းစဉ်လိုက် မဲနှိုက်ကြမယ် တဲ့ ။

ဥပမာ ။ ။ မောင်ပေ က ဝင်ဆုထားရင် ၊ မဲသွားနှိုက်လို ့ နံပတ်၁ ရရင် ၊ ဆုကြေး ပိုက်ဆံ ကို ပထမ ဆုံးရမယ်ပေါ့ ။

အဲ..နေဦးဗျ ၊ ပထမ ဆုံး မဟုတ်ပါဘူး တဲ့ ၊ ဆုကြေးလိုက်ကောက်ပေးတဲ့သူ က ယူပါတယ် တဲ့ ။

ဒီတော့က…လူအယောက် နှစ်ဆယ် ၊ တစ်ရက် ကို တစ်ထောင်ကျပ် ဆုတယ်ဆိုရင် ၊

တစ်လ တစ်ခါ ဆုတဲ့ပိုက်ဆံ ကို ပေးတာဆိုတော့  ကိုယ့် အလှည့်ရောက်လို ့ရှိရင် ၊ ခြောက်သိန်းကျပ် ရမယ်ပေါ့ ဗျာ ။

ဒါပေမယ့် ပထမ ဆုံး လ ကို တော့ ၊ ဆုကြေးကောက်ပေးတဲ့သူ က ယူမှာဆိုတော့ ဒုတိယ လ မှ စပေးမှာပေါ့ ။

ပေးမယ့်ပုံစံ က ကိုယ်နှိုက်လို ့ရတဲ့ နံပါတ်စဉ်အတိုင်း ပေါ့ ။

ဒါနဲ ့မောင်ပေ လည်း စိတ်ဝင်စားသွားပြီး ၊ ပါဝင်စု ဖြစ်တာပေါ့လေ ။

ကံကောင်းသူ မောင်ပေ က တော့ ၊ ဆုကြေးထုတ်ဖို ့မဲနံပါတ် နှစ် ကို ရတဲ့ အတွက် ၊ သိပ်မစောင့်လိုက်ရပါဘူး ။

သို ့ပေသည့် မောင်ပေ တစ်ယောက် လည်း ရထားတဲ့ ဆုကြေး ပိုက်ဆံလေး ကို သုံးလို ့မကုန်ခင်မှာ ပဲ ။

ဆုကြေး လိုက်ကောက်တဲ့ သူ က ၊ မောင်ပေတို ့ဈေးတန်းထဲ က လူအများကြီး ဝိုင်းထည့်ဝင် စုထားတဲ့ ပိုက်ဆံထုပ်ကြီး မပြီး ပြေးပြီတဲ့ဗျာ ။

တစ်ရက် တစ်ထောင်စု သူတွေ ၊ တစ်ရက် တစ်သောင်း စု သူတွေ ၊ တစ်ရက် တစ်သိန်း စု သူတွေ အများကြီးပါပဲ ။

လိုက်ကြပေဦးတော့…

မောင်ပေ တစ်ယောက် က တော့ ၊ ဘုရားဘုရားဘုရား…ငါ ကံကောင်းပေစွ ၊ ငါ သာ မဲနံပါတ် အနောက်မှာ ရောက်ခဲ့ရင် ၊ ငါလဲ ပါမှာပါလား ပေါ့ ။

ဒါနဲ ့စိတ်ဝင်တစား နဲ ့လိုက်မေးမိတယ် ။ မောင်ပေ တို ့က အထက်ပိုင်း က လူတွေ ဆိုတော့ ၊ အောက်အကြေ ဘက်ကို ပြေးတာတဲ့ ဗျာ ။

သူ  ့မိသားစု တွေ က လည်း သိပ်မလည်ရှာပါဘူး ။

သူ ငွေထုပ်ပိုက်ပြေးတဲ့ နေကတည်းက အမွေပြတ် စွန် ့လွှတ်ကြောင်း ၊ သတင်းစာမှာ တန်းကြေငြာထည့်တာ ကလား ။

“ သူနဲ ့ပတ်သက်သမျှ ၊ ဘာတစ်ခု မှ တာဝန်မယူဘူး ” တဲ့

အားပါးပါး…နောက်နှစ်လ လောက် နေတော့ ပြန်မိတယ်ဗျာ ။ သို ့သော် ပိုက်ဆံများ ကတော့ ဖြင့် တစ်ပြားမှ ပါမလာတော့ဘူး ။

မျက်နှာ ပြောင်ပြောင် နဲ ့လုပ်ချင်ရာလုပ် ဆိုတဲ့ သဘောနဲ ့ဈေးတန်းထဲ ကို ပြန်လာတယ် ။

ပိုက်ဆံ ပြန်မရနိုင်မှန်း သိတော့ ၊ ဘယ်သူ မှ လည်း ၊ ငွေကုန်ခံ တရားမစွဲကြဘူး တဲ့ ။

သဘောထား ပြည့်ဝ ကြ တာလား ၊ အမှုအခင်း ဆိုင်ရမှာ ကြောက်ကြတာပဲလား တော့မသိ ။

ဒါနဲ ့ အဲဒီကောင် ကို သွားဗျူးကြည့်တော့

“ မင်း..ဘယ်လို မျက်နှာနဲ ့လုပ်တာလဲ ကွာ ” လို ့ဝိုင်းမေးကြတော့

“ ခင်ဗျား လုပ်ရဲရင် စံရမှာပဲ ” တဲ့

“ မင်း ဘာကောင်လဲ ၊ သံသရာ ဆိုတာ ၊ နောက်ဘဝ ဆိုတာ ကို မကြောက်ဘူးလား ၊ ငရဲ ဆိုတာ ၊ ဝဋ် လည်တယ် ဆိုတာကော မသိဘူးလား ” လို ့ပြန်မေးလိုက်တော့

မိုက်ကြည့် ကြည့်ခံ လိုက်ရတယ်..

သူ ့အဖြေတွေ ကို ကြားရရုံနဲ ့တင် ၊မောင်ပေ တစ်ယောက် မိုးကောင်းကင် ကို မော့ကြည့်မိတယ် ။

စုတဲ့သူတွေ ထဲ မှာ အလှူလုပ်ဖို ့ရည်စူးပြီး စုတဲ့သူ ၊ ဘုရားပြင်ဖို ့စုတဲ့သူတွေ လည်း ပါတယ်ဗျ ။

မိုးတွေများ အုံ  ့လာလေသလား ပေါ့ ။ မိုးကြိုးပစ်ချ လာမှ ကို ကြောက်သွားတာပေါ့ဗျာ ။

ဒါနဲ ့မြန်မြန်မေးမြန်း ပြောဆိုပြီး လစ်ခဲ့ရတာပ ။

ထား.. ။

စကားမစပ် ။ ။ ဒီပို ့စ်ရဲ  ့အရှေ  ့မှာ ကိုဘီလူး ရဲ  ့“ ကိုယ်တိုင်ဗျူးသည်…အဆိပ်သီး။။။ ” ဆိုတဲ့ ပို ့စ် ကို ဖတ်ပြီးတော့ အိုင်ဒီယာ ရတာလည်း ပါပါတယ် ဗျာ

မောင်ပေ့ အလုပ် ကို မန်းတလေးမြို  ့အရှေ  ့ဘက် ရန်ကင်းတောင်အရှေ  ့ဘက်မှာ  ရှိတဲ့ MID အရှေ  ့ဘက် က ရွာ က ဘွားဒေါ်တစ်ယောက် ရောက်လာတယ် ။

MID ဆိုတာ ရှေးတုန်း က ခေါ်တဲ့ နာမည်ပေါ့ ၊ နည်းပညာတက္ကသိုလ်ပေါ့ ဗျာ ။ BE ဘွဲ  ့တွေ ထွက်ရာကျောင်းကြီးပါ ။

ဘွားဒေါ်က သူ ့အလှူအတွက်  ၊  အလှူထမင်း၊ဟင်း ချက်စရာ လိုအပ်တာလေး တွေ လာဝယ်တာပေါ့ ။

မောင်ပေ လဲ ဈေးကို အဖော်လိုက်ပေးရတယ် ။ လိုတာတွေ ( ငါးခြောက် ၊ ကြက်သွန် ၊ ခရမ်းချဉ် အစရှိသဖြင့် )  လိုက်ဝယ်ရင်း  ၊ နောက်ဆုံးဝင်ဖြစ်တဲ့ ဆိုင်က “ မုတ်သုံမ ” အရောင်တင်မှုန် ့ဆိုင် ကို ရောက်ခဲ့တယ် ။

“ သန် ့လည်း သန် ့တယ်  ၊ တန်လည်း တန်တယ် ” ဆိုပြီး ဘွားဒေါ် ခဗျာ ဝယ်တော့တာပေါ့ ။

သူ ဝယ်ဖို ့ပစ္စည်းများ စုံတာနဲ ့၊ ရန်ကင်းတောင် ဘက် သွားတဲ့ လိုင်းကားပေါ် လိုက်တင်ပေးလိုက်တယ် ။

ဟူး..မောလိုက်တာ ၊ သူများ အလှူအတွက် အပင်ပန်းခံ လိုက်ကူညီပေးတာပဲ ၊ ကုသိုလ် ရမှာပါလေ လို ့စိတ်နှလုံးသွင်းပြီး အလုပ်ကို ပြန်ခဲ့တဲ့ ။

နောက်ရက်ကြ..ဖုန်းဆက်လာတယ် ။

မနေ ့က ဈေးဝယ်သွားတဲ့ ဘွားဒေါ် ။ ဘာများ ကျန်နေပါလိမ့် ဆိုပြီး စကားပြောတော့

သူဝယ်သွားတဲ့ ငရုတ်သီးမှုန် ့၊ အရောင်တင်မှုန် ့တွေထဲမှာ  ဖွဲမှုန် ့တွေ ကို ကြိတ်ပြီး ရောထည့်ထားတယ် တဲ့ ။

ဟောဗျာ..ဒါဆို အဲဒီဟာတွေ အားလုံး ပြန်ယူခဲ့ဗျာ လို ့၊ ကျွန်တော် သွားရှင်းပေးမယ် ။ လူသိရှင်ကြား ဖြစ်အောင် လုပ်ရမယ် လို ့ဆိုတော့

နေပါစေတော့..တဲ့ ။ သူ  ့လုပ်ရပ် အတွက် သူ အကျိုးပေးပါလိမ့်မယ် တဲ့ ။  ဆိုင်ကို သွားပြဿနာ မလုပ်တော့ပါဘူး တဲ့ ။

သူတို ့ဒီလိုလုပ်တယ် ဆိုတာကိုတော့ မင်းတို ့သိထားဖို ့လှမ်းပြောပေးတာပါတဲ့ ။

ဒါနဲ ့..ကိုယ့်အသိတစ်ယောက် ခံ လိုက်ရတယ် ၊ နောက်ထပ်လည်း စားသုံးသူတွေ လည်း ဘယ်လောက်တောင် ခံကြရမလဲ ပေါ့ ။ မဖြစ်ပါစေနဲ ့ဆိုပြီး ..

ဒေါသဖြစ်ဖြစ်နဲ ့ ၊ နီးစပ်ရာ ခင်မင်တဲ့ သူတွေ ကို ဒီအကြောင်းလိုက်ပြောတော့ ၊ ဟုတ်တယ် တဲ့ ။ သူတို ့လဲ ကြုံဖူးလို ့၊ အဲဒီမှာ ထပ်မဝယ်ဖြစ်ဘူး တဲ့ ။

“ ခင်ဗျား တို ့ဘာလို ့တရားမစွဲကြတာလဲ ၊ ဒီကိစ္စ က အစားအသောက်စစ်ဆေးရေး ဌာန ကို သွားပြ ပြီး နစ်နာကြေး တောင်းပစ်ရမှာ ” လို ့ပြောတော့

“ နစ်နာကြေး က ရမှာ က ဘယ်လောက် မှန်းမသိ ၊ ရုံးရောက် ဂါတ်ရောက် ၊ ရှေ  ့နေတွေ တရားသူကြီးတွေ နဲ ့အရင်စကား ပြောရမယ် ။ အချိန်ကုန် မခံနိုင်ပါဘူး ” တဲ့

“ ဒါဖြင့်..အဲဒါပါတဲ့ ဟင်းများ စားမိရင် လည်ချောင်းထဲ တစ်ဆို ့ကြီးဖြစ်နေမှာပေါ့ ” လို ့ဆိုတော့

“ ဒါများ ချဉ်ရည်ဟင်းလေး ရှူးခနဲ ခပ်သောက် ၊ ဂေါက်ဂက် နဲ ့ဆင်းသွားတာပေါ့ ကွာ ” တဲ့

ဒီလိုနဲ ့၊ အဲဒီ ဆိုင် ကို ပဲ ရှောင်ဝယ်တော့တယ် တဲ့ ။ ကောင်းရောဗျာ လို ့ပြောရုံမှ လွဲပြီး ဘာတတ်နိုင်မလဲ ။

မောင်ပေ့ ထက် ပိုပေသော စားသုံးသူများ ပါတကား ..

ထား..။

ကျုပ်တို ့လူမျိုးတွေ က ဒီလို သည်းခံတတ် လို ့၊ အမှုဆိုင်ရမှာ ကို ကြောက်ကြလို ့လဲ ၊ ဒီလူတွေ လုပ်ကိုင်စား၊ ကြီးပွားချမ်းသာနေကြတာပဲ လို ့ …။

ကောက်ချက်ချမိတယ် ဗျာ ။

အဲဒီနေ ့က စပြီး ၊ အပြင်မှာ ထမင်းစားလို ့၊ မှာလိုက်တဲ့ဟင်း က အရောင်လေးတွေ များ ရဲရဲတောက်နေတာများ မြင်ရရင်  …

“ ဟဲ့..နင်တို ့ဆိုင် က ဘာအရောင်တင်မှုန် ့သုံးတာလဲ ” လို ့မေးမိတယ် ။

ကိုယ် သိထားတဲ့ ဟာ မဟုတ်မှပဲ ၊ စိတ်ချ လက်ချ စားရဲတော့တယ် ဗျာ ၊ မြိုကျ တယ် ။

နို ့မဟုတ်ရင်..မှာထားတဲ့ ဟင်းဖိုးထမင်းဖိုး ချက်ချင်း ပိုက်ဆံရှင်းပေးပြီး ၊ အားမနာတမ်း ဆိုင်ပြောင်းရတာပေါ့ ။

ကိုယ့်လည်ချောင်း ၊ ကိုယ့်အစာအိမ် ၊ ကိုယ့်ကိုကိုယ် တော့ ကိုယ်သနားရမှာ မဟုတ်ပါပေလော …ချစ်မိတ်ဆွေ

xxxxxxxxxxxxxx ပြီးပါပြီ xxxxxxxxxxxxxx

————————– အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါသည် ————————–