အသစ်ဘယ်လို်ကောင်းကောင်း၊ အဟောင်းကိုတော့တလည်လည်ပါခင်ရယ်

တက္ကသိုလ်တက်တုံးက သူငယ်ချင်း၊ အထက်တန်းကျောင်းတုံးက ကျောင်းနေဖက်၊ ဇာတိမြို့ကမိတ်ဆွေ စတာတွေနဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာကင်းကွာပြီးမှ ပြန်တွေ့တာမျိုးကို လူတိုင်းကြုံဖူးကြမှာပါ။ နေ့စဉ် ြမြင်နေကျသူတွေထက်ပိုပြီး ဝမ်းသာအားရဖြစ်ရသလို အတိတ်ရဲ့အရိပ်လေးတွေလည်းပြန်ပြောင်း အောက်မေ့သတိရ တ တတဖြစ်ဘူးကြမယ် လို့ထင်ပါတယ်။
အဲဒီလိုဘဲ ချောင်ကြိုချောင်ကြားရောက်နေတဲ့ ဓါတ်ပုံဟောင်းလေးတွေ၊ အမှတ်တရ ပစ္စည်းလေးတွေကို တွေ့မိတဲ့ခံစားချက်ကိုလည်းခံစားဘူးကြပါလိမ့်မယ်။
တစ်ရက် ကျွန်မရဲ့အဖိုးလေးဖွင့်ထားတဲ့ ့ဈေးဆိုင်ဘေးက ဖြတ်အလျှောက်မှာ အဖိုးလေးက ကျွန်မကိုလှမ်းခေါ်ပြီး ဒီမှာနင့်အမေအပျိုတုံးက အဖော်တွေနဲ့ရိုက်ထားတဲ့ဓါတ်ပုံဆိုပြီးပေး ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်မအမေဟာအသက် ၆ဝ အရွယ်မှာကွယ်လွန်သွားခဲ့ပါပြီ။ အဖိုးလေးပေးတဲ့ အမေ့ဓါတ်ပုံလေးကို ဝမ်းသာအားရယူပြီး အဖော်တွေနဲ့အတူရိုက်ထား တဲ့ထဲက အမေ့ငယ်နုစဉ်ပုံလေးကို တမ်းတမ်းတတကြည့်ရပါတယ်။ သူတို့ငယ်စဉ်က ဝတ်စားဆင်ယင်မှုအတိုင်း ပဒုမ္မာအင်္ကျ ီပါး Disco လက်လိုလက်အထွက်လေးရဲ့အောက်မှာ ဇာဘော်လီရှေ့ခွဲကိုမြင်နေရပြီး ၊ တူတယ် ထမီအထက်ဆင်ကအပြားကြီးကြီး၊နောက်တွဲ ဆံထုံးမှာ ပန်းလေးပန်လို့ ပြုံးပြုံးလေးတွေ့ရတဲ့ကျွန်မအမေဟာ သူများတွေအတွက်အကျည်းတန်ချင် တန်မယ်၊ ကျွန်မအတွက်တော့ သိပ်လှနေပါတယ်။ ဒီဓာတ်ပုံလေးကို အမြတ်တနိုးသိမ်းပြီး ရင်းနှီးသူတိုင်းကို ထုတ်ထုတ်ကြွားရပါတယ်။
ဒီလိုအဖြစ်မျိုးအခြားသူတွေမှာလည်း တွေ့ဖူးပါတယ်။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁ဝ နှစ် ဝါးခယ်မ မြစ်ကူးတံတားဖွင့်ပွဲမှာ ဇော်ဝင်းထွဋ်နဲ့အဖွဲ့ဟာ လာအားပေးတဲ့ ပရိသတ်တွေ ပြောစမှတ် ဖြစ်လောက်အောင် ရေကုန်ရေခမ်းဖျော်ဖြေခဲ့ကြပါတယ်။ ဇော်ဝင်းထွဋ်ရဲ့အဖေ ဒေါက်တာကြည်ခင် ဟာ ဝါးခယ်မသားပါ။ ဇော်ဝင်းထွဋ်ရယ်လို့ နာမည်ကျော်ကြားမလာ ခင်ကတည်းက ဝါးခယ်မမြို့ရဲ့အမှတ်တရပွဲတွေမှာ မိခင်ဖြစ်သူထားနဲ့ အမြဲလာပြီး ဖျော်ဖြေခဲ့ပါတယ်။ သူအောင်မြင်လာချိန်မှာ သူ့အဖေမရှိတော့ပေမယ့် သူတို့ရဲ့ဇာတိမြေလို့ ဘဲယူဆပြီး အန်တီထား ရော ကိုညီထွဋ်ပါ ဝါးခယ်မပွဲတိုင်း မေတ္တာနဲ့ဖျော်ဖြေ ပေးလေ့ ရှိကြပါတယ်။ အဲ့ဒီတံတားဖွင့် ပွဲကတော့ ကိုညီထွဋ်နာမည်အတက်ဆုံးအချိန်လဲဖြစ် နေတော့ ဝက်ဝက်ကွဲအောင်မြင်ခဲ့ တယ် လို့ပြောလို့ရပါမယ်။ ဒီပွဲအပြီးမှာလုပ်တဲ့ ဝါးခယ်မအသင်းနှစ်စဉ်သက်ကြီးပူဇော်ပွဲနဲ့ ပညာရည်ချွန်ဆုပေးပွဲမှာ ဝါးခယ်မအသင်းက ကိုညီထွဋ်ကို ဂုဏ်ပြုလက်ဆောင်ပေးပါ တယ်။ ဒီလက်ဆောင်စီစဉ်သူက ဝါးခယ်မ ဦးရဲမောင်ပါဘဲ။ သူပေးတဲ့လက်ဆောင် ကတော့ ဝါးခယ်မမြို့ရဲ့ တချိန်ကနာမည်ကြီး မျိုးမြင့်ဓါတ်ပုံတိုက်ကရှာတွေ့တဲ့ ဒေါက်တာ ကြည်ခင်နဲ့ ထား မင်္ဂလာဆောင်ပြီးခါစက ဓာတ်ပုံကို ပုံကြီးချဲ့ပြီးလက်ဆောင်ပေးပါတယ်။ လက်ဆောင်ပေးတဲ့သူရော လက်ဆောင်ရတဲ့သူသာမက ပရိသတ်ပါ ပီတိဝေရတဲ့ ရှေးဟောင်းဓာတ်ပုံကလေးပါ။
ဒီနေ့ဒီအချိန်အတွက် အခုလက်ရှိပစ္စည်းတွေဟာ သူ့ပကတိတန်ဖိုးအတိုင်းသာ တန်ပေမယ့် နောင် ၁ဝ နှစ်၊ အနှစ် ၂ဝ ၊ အနှစ် ၃၀၊ အနှစ် ၄ဝ စသည်ကြာလာတဲ့အခါမှာ ပျက်စီးယိုယွင်းမှုမရှိအောင် ထိန်းသိမ်းနိုင်တာနဲ့အမျှ ပစ္စည်းရဲ့တန်ဖိုးဟာ ပိုလေးနက်လာ ပါတယ်။ နှစ် ၅၀၊ နှစ် ၁၀ဝ ဆိုရင်တော့ ရှေးဟောင်းပစ္စည်း Antique စာရင်းဝင်ဖြစ်ပြီး ဖန်မီးအိမ်လေး တုတ်ကောက်လေးကအစ တန်ဖိုးကြီးသွားတာ သတိပြုမိကြမှာပါ။
ကိုယ့်မိသားစုနဲ့ဆိုင်တဲ့ပစ္စည်းဟာ ကိုယ့်မိသားစုအတွက် အဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ အမွေ ပစ္စည်းဖြစ်သွားသလို၊ အများနဲ့ဆိုင်တဲ့ပစ္စည်း၊ သမိုင်းနဲ့ဆိုင်တဲ့ ပစ္စည်း၊ အနုပညာနဲ့ဆိုင်တဲ့ ပစ္စည်း၊ ယဉ်ကျေးမှုနဲ့ဆိုင်တဲ့ပစ္စည်းတွေဆိုရင် ပိုပြီးတော့တောင် မပျောက်မပျက်အောင် ထိန်းသိမ်းကြသင့်ပါတယ်။
အင်မတန် ခေတ်မီပါတယ်ဆိုတဲ့ U.S မှာတောင်မှ San Francisco ရဲ့ Tourist Attraction ထဲမှာ Victorian Houses ခေါ်တဲ့ ဝိတိုရိယခေတ်အဆောက်အဦတွေ ပါဝင်ပါတယ်။ ထိန်းလည်း ထိန်းသိမ်းထားကြပါတယ်။
တစ်ချိန်က ရန်ကုန်ဆေးရုံကြီး၊ အခုဗိုလ်ချုပ်အောင်ဆန်းဈေး ခေါ်တဲ့ စကော့ မားကက်၊ ဝန်ကြီးများရုံး၊ အခုပြန်ကြားရေးဝန်ကြီးဌာန အမြန်ချောပို့ E.M.S ရုံးဖွင့်ထားတဲ့ ဆိုရန်တိုဗီလာ အဆောက်အဦ၊ ဗဟိုတရားရုံး (ဟိုက်ကုတ်)စတာတွေကို ရှေးဟောင်းပစ္စည်းအဖြစ် သတ်မှတ်ပြီးတော့ မဖြိုမဖျက်ဘဲ ရှေးမူမပျက်ထိန်းသိမ်းဖို့ သတ်မှတ်ခဲ့တာတွေ့ရပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ဆန့်ကျင်ဖက် သတင်းကတော့ ပုဂံဘုရားတွေကိုပြုပြင်မယ်ဆိုပြီး အလှူရှင်တွေ ခေါ်ပြုပြင်ခဲ့တာပါဘဲ။ အလှူရှင်တွေကလည်း ဘုရားပျက်ပြုပြင်ရင် ကုသိုလ်ရတယ် ဆိုပြီး ရွှေတွေချ ရှေးမူတွေ ပြင်ကြတော့ ရှေးဟောင်းလက်ရာတွေ ပျက်တဲ့ ဘုရားမှာ ပျက်ကုန်တာ နှမျောစရာ ပါဘဲ။
ဒါအပြင် အခုတလောကားဟောင်းတွေအပ်၊ ကားသစ်တွေသွင်းဆိုတဲ့ အစီအစဉ် လေးစတော့ ကားဟောင်းပိုင်ရှင်များအတွက် ဝမ်းသာစရာပါ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီကားတွေထဲမှာ ရှေးက Morris Minor လေးတွေ၊Mini Austin,Opel ,Fiat နဲ့Ford တွေ၊ Chevrolet တွေ စတဲ့ ကျွန်မတို့ မမွေးခင်က ကားအမျိုး အစားတွေကို ပိုင်ရှင်တွေက ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနဲ့ ပြုပြင်လာကြတာလေးတွေလည်း ပါပါတယ်။ဒီကားတွေ သံရည်ကျိုစက်ထဲ ရောက်သွားရင် ဘယ်လောက် နှမျောစရာကောင်းလိုက်မလဲ။
ကျွန်မတို့ငယ်ငယ်က လူရွှင်တော် ဦးသန်းနွဲ့နဲ့ ဦးမြင့်ဖေ သရုပ်ဆောင်တဲ့ ဦးရှံစား ဦးဒိန်းဒေါင်စီးတဲ့ကားလေးမျိုးတွေ့တိုင်း ဦးရှံစားကားလေးဟေ့လို့ ချစ်စနိုးပြောရတဲ့ (ကျွန်မစိတ်ထင် Mini Minor ကားဖြစ်မယ်ထင်ပါတယ်)ကားသားသားလေးတွေရော၊
အထူးသဖြင့် ့ဂျာနယ်တစ်ခုထဲမှာ ဖတ်လိုက်ရတဲ့ သင်္ကြန်မိုးရုပ်ရှင်ထဲက ကားကို ရီမြင့်ရုပ်ရှင်က ထည့်အပ်လိုက်တော့မယ်ဆိုတာကြားရတော့ တော်တော်နှမျောမိပါတယ်။ ဒါလေးတွေက အဟောင်းသက်သက်မဟုတ်ဘဲ အနုပညာမှတ်တမ်းဝင်၊ ယဉ်ကျေးမှု သမိုင်းဝင်တွေ ဖြစ်နေပါပြီ။ အရင်ခေတ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မှတ်တမ်းတင် ဇာတ်ကားများ ပြန်ရိုက်ချင်ရင် (သို့) အမေရုပ်ရှင်လိုမျိုး၊ သင်္ကြန်မိုးရုပ်ရှင်လိုမျိုး ။ခေတ်ကို အရိပ်ထင်စေမယ့် ကားမျိုးတွေရိုက်ချင်ရင် သဘာဝကျကျ ဘယ်လိုရိုက်ကြအုံးမလဲ။
ပိုင်ရှင်တွေအနေနဲ့ သူတို့အခွင့်အရေးကို အဆုံးရှုံးခံပြီး ဒါလေးကိုပိုက်မထားနိုင်တာ ကိုယ်ချင်းစာပါတယ်။ ဒီနေရာမှာ ဖြစ်နိုင်ရင်တော့ နိုင်ငံတော်က တနည်းအားဖြင့် ပြန်ကြားရေးဝန်ကြီးဌာနက တာဝန်ယူပြီး အဲဒီသမိုင်းဝင်ကားလေးတွေ သံရည်ကျိုစက်ထဲ မရောက်ခင် ပြန်ဝယ်၊ ရုပ်ရှင်သမိုင်းပြတိုက်လိုမျိုးလုပ်ပြီးပြထားမယ်။ ရှေးခေတ်နဲ့ပတ် သက်တဲ့ ရုပ်ရှင်တွေရိုက်မယ့်သူကို အခနဲ့ငှားပေးမယ် ဆိုရင် ရှေးဟောင်းပစ္စည်းအမွေ အနှစ်တွေကို ထိန်းသိမ်းရာရောက်မယ်လို့ အကြံပြုချင်ပါတယ်။