ကျနော်တို့ ၄ ယောက် ဇာတ်ပေါင်းသောအခါ

“အိသဒ္ဓါမိုး… ရယ်…”

တစ်ခါတုန်းက ရှိခဲ့ဖူးသော ရိုးသားမှုခေါင်းစဉ်အောက်မှ သံယောဇဉ်များကို ကျွန်တော်မက်မောနေဆဲဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်က တကယ်ညံ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ဇာနည်နှင့် အီးတီ၊ သူမတို့ကြားက ဘာမှမဖြစ်စလောက်သော အမှားအယွင်းကို သူမလက်ခံလာအောင် ပြေလည်အောင် မဖြေရှင်းပေးနိုင်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူမနှင့် ပတ်သက်သော နာကျင်မှုမှန်သမျှကို ဟာသလုပ်ပစ်တတ်သူသာဖြစ်သည်။

အချစ်ဖြင့် ထုံးမွှမ်းထားသည့် အိသဒ္ဓါမိုးနှင့် ကျွန်တော်တို့ သုံးဦး သဘောတူ ရက်စွဲများ ကုန်လွန်သွားသည့်အခါ ကိုယ့်ဒဏ်ရာကိုယ်မေ့နေလျက် သူမ သိပ်များနာကျင်နေမလားဟု တွေးမိသေးသည်။ ကျွန်တော်တို့ အဖြစ်ကို မကြည်လင်လေသူ တချို့က ထိုစကားကို ရယ်မောနေမည်ဆိုပါကလည်း ရှိစေတော့။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ အိသဒ္ဓါမိုးရယ်… ခေတ်စနစ်တွေဘယ်လောက်ပဲတိုးတက်လာလာ လူသုံးယောက်ပေါင်းပြီး မောင်းလို့ရတဲ့ ကားတော့ မပေါ်သေးဘူးပေါ့။ သူမရဲ့ နှလုံးသားကားလေးကိုတော့ ဇာနည်က ဂွေကိုင်၊ အီးတီက လီဗာနင်း၊ ကျွန်တော်က ဂီယာထိုးပြီး မောင်းထွက်သွားလို့တော့ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ အိသဒ္ဓါမိုးရယ်…။ သိုပေမယ့် နင်မလိုအပ်ဘူးဆိုရင်တော့ ဘတ်ဂီယာလေးတစ်ခုအဖြစ်နဲ့တော့ ကျွန်တော်ကို အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။

အိသဒ္ဓါမိုးရယ်… ငါတို့ သူငယ်ချင်းသုံးယောက်က နင့်ဆီက အချစ်ကို ယုံကြည်မှုများစွာနဲ့ မျှော်လင့်နေခဲ့မိတာပါ။ ငါတို့ဘဝမှာ ကြေးစားဆန်တဲ့နေ့ရက်များ ရှိနေသည့်တိုင်အောင် လူဆိုတာကလည်း မိမိယုံကြည်မှုတစ်ခုကို စွန့်လွှတ်ရန် ခေါင်းမာတတ်ကြတာပဲမဟုတ်လား။ အိသဒ္ဓါမိုးရယ်… ဇာနည်ကတော့ အရှေ့ကျွန်းမှာ ဓါတ်ပုံရိုက်၊ အင်တာနက်သုံးရင်း ဘဝကို အရသာယူနေတယ်…။ အီးတီကတော့ ကားတစ်စီးနဲ့ နေရာအနှံ့လျှောက်ပတ်ရင်း ဘဝအရသာယူနေတယ်…။ ကျွန်တော်ကလည်း ကော့ညှက်တစ်ခွက်၊ ပေါင်မုန့်တစ်ချပ်နဲ့ ဘဝအရသာယူနေမိတယ်…။ အိသဒ္ဓါမိုးကော… ဘာတွေနဲ့များ ဘဝအရသာကို ယူနေပါလဲ၊၊၊ လူဆိုတာ ဒီလိုပဲ ကိုယ့်အရသာရှိမှုကို ကိုယ်ငြိမ်သက်စွာ ကာကွယ်တတ်ကြသည်မဟုတ်လား။

နောက်ပိုင်းရက်စွဲများကတော့ အိသဒ္ဓါမိုးကို သိပ်တွေ့ခွင့်မရတော့ဘဲ သူမကိုယ်စား အလွမ်းတွေကိုသာ လက်ခံရရှိပါသည်။ ကြားရသည့်သတင်းတချို့မှာ အိသဒ္ဓါမိုးကို လူတစ်ယောက်က မနက်ဆိုကားနှင့် လာကြိုတတ်သတဲ့။ အီးတီများလားလို့ စုံးစမ်းကြည့်ပြန်တော့လည်း လူပုံစံကမတူ။ ဒါနဲ့ ဇာနည်များ အရှေ့ကျွန်းက ပြန်ရောက်လာပြီး ဂျပန်က ကားပါတစ်ခါတည်းသွင်းလာပြီး အိသဒ္ဓါမိုးကို ဖယ်ရီလုပ်နေပြီလား စုံးစမ်းပြန်တော့လည်း ဇာနည်ခမျာ အရှေ့ကျွန်းမှာ သောင်တင်နေဆဲ။ ကျွန်တော်က သူမကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး စကားတစ်ခွန်း နှစ်ခွန်းခန့်ပြောဖို့ ကြိုးစားကြည့်သေးသော်လည်း ဘယ်လိုမှအခွင့်အရေးမရခဲ့ပေ။

ဘာပဲလုပ်လုပ်ပါ… အိသဒ္ဓါမိုးလေးရယ်… သူမသာ ပျော်ရွှင်သည်ဆိုလျှင် ကျွန်တော်ကျေနပ်ပါသည်။

အိသဒ္ဓါမိုးလေးသည် တစ်စုံတစ်ရာအတွက် အမြဲတမ်းပြိုင်ဆိုင်နေပုံရသည်။ ဒါကလည်း အိသဒ္ဓါမိုးလေးတင်မဟုတ်။ တခြားမိန်းမတွေလည်း ဒီအတိုင်းပဲမဟုတ်လား။ မိန်းမဆိုတာ ကျွန်တော် အမျိုးအစားမခွဲခြားတတ်သော ပြိုင်ပွဲများကို အမြဲတမ်းပြိုင်ဆိုင်နေကြသူများဖြစ်ပါသည်။

ကျွန်တော်တို့ (ဇာ၊စည်၊တီ) အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းသုံးယောက်နှင့် အိသဒ္ဓါမိုးလေး သည် “ချစ်တယ်” ဟုပြောစရာမလိုဘဲ ချစ်သူတွေ ဖြစ်လာခဲ့ကြပြီးနောက် “မုန်းတယ်” လို့ပြောစရာမလိုပဲ လမ်းခွဲမိလျက်သားဖြစ်နေခဲ့၏ ဘာမှတ်တမ်း မှတ်ရာမှ မကျန်ရစ်ခဲ့သော ကျွန်တော်တို့၏ ချစ်သူဘဝများသည် တစ်မျိုးတော့ လွမ်းစရာကောင်းနေပြန်သည်။ သူမနေထိုင်ရာ အိမ်ရှေ့သို့ဖြတ်သွားသောအခါ ကျွန်တော် ရင်ခုန်နေမိသေးသည်။ ထိုအချိန်တွင်ပင်…

“ဟိတ်… စည်သူ”

အနောက်ဘက်ဆီမှ ကျွန်တော်နာမည် ခေါ်သံသေးသေးစူးစူးလေးအား ကြားရသည်။ အို… ဒါ အိသဒ္ဓါမိုးလေးပါလား။ ကျွန်တော် လှည့်ကြည့်မိလိုက်သည်။ သူမသည် ယခင်ကထက် ပိုလှလာပါသည်။

“ဘာငေးနေတာလဲ”

ကျွန်တော် နည်းနည်းရှက်သွားပြီးအကြည့်လွှဲလိုက်မိသည်။

“ဪ… ခက်နေပါပြီ… သူကပဲ ရှက်နေရသေးတယ်။ ဒါနဲ့ စည်သူကော ဒီကို ဘာလာလုပ်တာလဲဟင်”

“ဒီလိုပါပဲ… အလွမ်းပြေပေါ့”

ကျွန်တော် အဖြေစကားကြောင့် သူမက ခပ်သော့သော့ရယ်၏ ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို သူမလက်ကိုင်အိတ်ထဲက ဖိတ်စာတစ်စောင် ထုတ်ပေးပါသည်။ သူမဟာ ကျွန်တော်မဟုတ်တဲ့ တခြား သူစိမ်းယောက်ျာတစ်ယောက်နဲ့ လက်ထပ်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါရောလား။ ကျွန်တော်က ဖိတ်စာကို ကိုင်ထားရင်း သူမကို စိုက်ကြည့်နေမိသည်။

“ရှေ့အပတ် တနင်္ဂနွေနေ့ကျရင် ကျွန်မလက်ထပ်တော့မှာ။ ရှင့်သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်လုံး မဟုတ်ဘူနော်… ခစ်ခစ်…

ဒီတစ်ခါ စာမမှားအောင် ကျွန်မကိုယ်တိုင်ပေးလိုက်တာနော်…”

“ဪ”

ကျွန်တော့်ထံတွင် ဘာစကားလုံးမှ ပြောစရာမရှိဘဲ ရင်ခွင်တစ်ခုလုံး ဆွတ်ပျံ့နေလေတော့သည်။ သူမကို အရမ်းချစ်ကြသည့် ကျွန်တော်တို့ ဇာ၊စည်၊တီ သူငယ်ချင်းသုံးယောက်ထဲမှာမဟုတ်ဘဲ တခြားသူစိမ်း ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို လက်ထပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ရဲသော သတ္တိကိုတော့ လေးစားရ၏ ဖိတ်စာပေါ်တွင် အသည်းပုံ နှစ်ခုကို စွယ်တော်ရွက်ကဲ့သို့ ထပ်ထားတာ မြင်ရ၏။

“ဘယ်လိုလဲ မင်္ဂလာပွဲကို လာမယ်မဟုတ်လား။ ရှင့်သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကိုလည်း လာခဲ့ဖို ဖိတ်တယ်နော်”

“လာမှာပေါ့”

ကျွန်တော့်အဖြေစကားကြောင့် သူမက တိုးသွဲ့စွာရယ်၏ နောက်…

“ဪ.. စည်သူ ပြစရာတစ်ခုရှိသေးတယ်”

အိသဒ္ဓါမိုးသည် သူမ၏ လက်ကိုင်အိတ်ထဲမှ တစ်စုံတစ်ခုကို ရှာဖွေနေသည်။ ခဏကြာတော့ သူမလက်ထဲမှ အနည်းငယ် ဟောင်းနွမ်းနေသော ဖိတ်စာတစ်ခု ထပ်ပါလာပြန်သည်။

“ရော့… ဒီဖိတ်စာကို အိမ်ရောက်တော့မှ ဖတ်ကြည့်၊ ကျွန်မသွားတော့မယ်”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူမက ကျွန်တော့်လက်ထဲကို ဖိတ်စာထည့်ပေးပြီး ကျောခိုင်းသွားတော့သည်။ ကျွန်တော့်လက်ထဲတွင် ကျွန်တော်နာမည်ရေးထိုးမထားသော ဖိတ်စာနှစ်စောင်သည် ငြိမ်သက်နေ၏ ကျွန်တော်က ဖိတ်စာနှစ်စောင်စလုံးကို မဖတ်သေးဘဲ ဘီယာဆိုင်သို့ ထွက်လာခဲ့သည်။

ကောင်တာမှဖွင့်ထားသော သီချင်းသံက ကျွန်တော့်အား လှောင်ပြောင်နေသလိုထင်ရ၏

“တိမ်ပြာပြာနေ့တစ်နေ့ ဆန်းဒေးမှာကွယ်

မင်္ဂလာဆောင်ပွဲလေးကျင်းပနေတယ်

ပျော်ရွှင်စရာလေးပေါ့။ ချစ်တဲ့သူရယ်….

သူများကို အားကျမိတယ်… အချစ်လေးရယ်.. ဘယ်လိုလဲပြော…။ ။”

ဖိတ်စာနှစ်စောင်အနက် ပထမဖိတ်စာသည် လာမဲ့အပတ်တနင်္ဂနွေတွင် ကျင်းပမည့် သူမ၏ မင်္ဂလာဖိတ်စာမှန်း ကျွန်တော်သိထားပြီး ဖြစ်သည်။ ထိုဖိတ်စာထဲတွင် အိသဒ္ဓါမိုးလေး၏ ခင်ပွန်းလောင်းသည် အရှေ့ကျွန်း ဇာနည်၊ သင်္ဘောသီး စည်သူ၊ အီးတီတို့ထက် ဂုဏ်ရည်ငွေကြေးမြင့်မားလေသော အင်္ဂလန်၊ ဖင်လန် တို့တွင် ပညာသင်ကြား၍ YKKO (ဝိုင်းကောင်းကောင်းဦး) သည့်ဆုနှင့် အခြား ချီးမြင့်သော ဘွဲ့များစွာရသော လိပ်ခေါင်းနှင့် မီးယပ်အထူးကု ဆေးသမားတော်ကြီးတစ်ဦး၏ အမည်ကို တွေ့ရလေသည်။

ဒုတိယဖိတ်စာကသာ ကျွန်တော့်အတွက် ပဟေဌိဖြစ်နေ၏ ကျွန်တော်သည် ဒုတိယဖိတ်စာအဟောင်းလေးကိုပဲ ဖွင့်ဖတ်လိုက်မိသည်။

မောင်စိန်ပေါက်ပေါက်နှင့် မအိသဒ္ဓါမိုး

တို့၏ မင်္ဂလာဧည့်ခံပွဲ

အိုးးးးးး…

ကျွန်တော် အလန့်တကြာနာကျင်သွားမိသည်။ မင်္ဂလာဆောင်သည့် ရက်စွဲကို အလျင်အမြန် ဖတ်ကြည့်လိုက်တော့ လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးနှစ်တုန်းက နေ့ရက်တစ်ခုဖြစ်နေ၏။ အိသဒ္ဓါမိုးသည် ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်နှင့် မပတ်သက်ခင် လွန်ခဲ့သော သုံးနှစ်လောက်တုန်းက အိမ်ထောင်ကျခဲ့ဖူးသည်တဲ့။ ကျွန်တော် တကယ်ပဲ အံ့ဩတုန်လှုပ်ရပါသည်။

မယုံချင်သော်လည်း အမှန်တရားကို လက်ခံဖို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အဆင်သင့်ဖြစ်အောင် ကျွန်တော် ကြိုးစားရတော့မည်။ အိသဒ္ဓါမိုး၏ ကျွန်တော်တို့ သူငယ်ချင်းသုံးယောက်ကို ထားရစ်ခဲ့ခြင်းမှာ ရက်စက်စွာ လှပခဲ့ပါသည်။

ဒီအကြောင်းတွေကိုသာ အရှေ့ကျွန်းမှ ဇာနည်သိလျှင် ဘာပြောဦးမည်နည်း။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရှေ့အပတ် တနင်္ဂနွေနေ့တွင် အိသဒ္ဓါမိုးလေးသာ တကယ်ပျော်ရွှင်မည်ဆိုလျှင် ကျွန်တော်ဝမ်းသာပါသည်။ သူမသည် ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို နောက်တစ်ကြိမ်လက်ထပ်ရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ခြင်းအတွက် မျှော်လင့်စရာတွေ ရှိကောင်း ရှိပါလိမ့်မည်။

လူဆိုသည်မှာ အသက်အရွယ်အလိုက် မျှော်လင့်ချက်တွေ ပြောင်းလဲတတ်သည်မဟုတ်လား…။

~`~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ပြီးပါပြီ `~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ကျွန်တော် ရေးသားခဲ့သော အသူရာချစ်ခြင်းဖြင့် စစ်ခင်း၍ ယူပါမည်ပို့စ်မှ ဇာတ်လမ်းဆက်လာကာ ကိုရင်အင်ဇာဂီက ဆက်လက် ဇာတ်ညွှန်းရေးသားလာရာ ကျွန်တော်က ကိုယ်စတဲ့ ဇာတ်ကိုကိုယ်ပဲ ပြန်သိမ်းပေးလိုက်ပါတယ်ခင်ဗျာ။ ရောင်းရင်းတို့ရေ… တာဝန်ကျေပြီနော်…. 😀

ဒါကို

https://myanmargazette.net/96183/creative-writing

ဒါလေးနဲ့

https://myanmargazette.net/91557/creative-writing

ဒါလေးကိုပါ

https://myanmargazette.net/87354/creative-writing

တွဲဖတ်ပါမှ ဇာတ်ရည်လည်မည် ဖြစ်ကြောင်းရယ်ပါ…