ဆရာတူ တွေဘဲမဟုတ်လား?…

လောကမှာ

မတူညီမှုတွေဆိုတာ အများကြီးပါ…
– တခြားသော မတူညီမှုတွေကိုတော့.. များလွန်းလို့ မပြောလိုတော့ပါဘူး…

အထူးသဖြင့်ပြောလိုတဲ့ မတူညီမှုက…

– တအူတုံဆင်း ညီရင်း အကို မောင်နှမသားမြေးတွေရဲ့ မတူညီမှု
ကိုပြောလိုပါတယ်…

အဲဒီမောင်နှမတွေမှာ တူတာတွေတော့ရှိပါတယ်..

– မိဘ၊ အဖိုး အဖွါး တူပါတယ်..အမေက ဗမာ၊ အဖေက ရှမ်း စသည့်လူမျိုး
အသားအရောင်၊ဘာသာ ၊မွေးဖွါးရာဒေသ ခုနှစ် သက္ကရာဇ် စသည့် မတူညီတာတွေကို မကြည့်ဘဲ မိဘ နှစ်ဦးပေါင်းစပ်လို့ ကိုယ်ကလူ ဖြစ်လာရတယ် ဆိုတဲ့ တူညီမှု တခုကိုယ်သာကြည့်ရန်…

အထက်ပါ တူညီမှုတွေကိုတော့ ဒီမောင်နှမတွေ အားလုံး
လက်ခံကြပါတယ်..ဒီတူညီမှုတွေကြောင့်လည်း သူတို့
ရန်မဖြစ်ကြပါဘူး..မငြင်းခုံကြပါဘူး…

မိဘတွေရဲ့ နာမည်၊ မွေးဖွါးရာဒေသ၊ခုနှစ်သက္ကရာဇ် တူရုံနဲ့ အတူတူနေလို့ရတယ်၊
စည်းလုံးတယ်လို့ ပြောလို့မရသေးပါဘူး..

တကယ်မြင်ရမှာက…မိဘက ဘဝမှာ ဘယ်လို ကျင့်ကြံနေထိုင်ရမယ် စသည်ဖြင့် လမ်းညွှန်မှုပေးပြီး…ကိုယ်ကလည်း နားလည်ကြမယ်ဆိုရင်.. အသိတူ၊ အမြင်တူ၊ အကျင့်တူတွေဖြစ်လာကြလို့ အတူတူနေနိုင်ကြတယ်..စည်းလုံးကြတယ် လို့မြင်ကြရမှာ…

ဒီအဆုံးအမ လမ်းညွှန်မှု အမွေကို ပထမမျိုးဆက်ဖြစ်တဲ့ မိဘတွေက အမွေ
ရနိုင်တာမှန်ပေမဲ့ မြေး၊ မြစ်၊ တီ၊ တွတ်၊ ကျွတ် စသည်စသည် လက်ထက်တွေမှာ
ကျတော့ အဖိုးအဖွါးတွေ ပြောခဲ့တဲ့ စကားကို တောင်သိချင်မှ သိမယ်၊
မှတ်မိချင်မှ မှတ်မိမယ်၊ သိတယ်ထားလိုက်ဦး သူတို့ပြောတာ နားလည်မှု လွဲမှားချင်မှားဦးမှာ ဆိုတာ လူတိုင်း လက်ခံမယ်ထင်တယ်…

ကျွန်တော်တောင်မှ အဖိုးရဲ့ မိဘ နာမည်ကို သူများမေးရင် မသိတော့ဘူး..
မှတ်လို့လည်းလွယ်၊ စဉ်းစားစရာလည်းသိပ်မလိုတဲ့ နာမည်တောင်မှ မသိတော့ဘူး
ဆိုရင် ….

သူပြောဆိုခဲ့တဲ့ စကားတွေ အဆုံးအမတွေဆိုတာ မှတ်မိဖို့လွယ်ပါ့မလားပေါ့..
ဒါတွေလည်း ကျွန်တော်စဉ်းစာမိတယ်…

ဒါပေမဲ့ သမိုင်းဆိုတာရှိတယ်..သမိုင်းဆိုတာ လူတစ်ဦးတစ်ယောက်က
သူရဲ့လုပ်ဆောင်ခဲ့တဲ့…
အကောင်း၊အဆိုး စသည့် အကြောင်းအရာ အမှန်တွေကို ဖေါ်ပြတာဘဲ…ဒီအမှန်အတိုင်း
လက်ဆင့် ကမ်းသယ်ဆောင် လာနိုင်ခဲ့ရင် နောက်ကလူတွေ အတွက် ကောင်းတာဆိုရင် အတုယူ အားကျစရာတွေ ရစေတယ်..မကောင်းတဲ့အရာတွေဆိုရင်လည်း ရှောင်စရာတွေ..
သင်ခန်းစာ ယူစရာတွေ… စသည့် တန်းဖိုးတွေ မဖြတ်နိုင်ပါဘူး…

ဒါပေမဲ့ အင်မတန်မှ ရှည်လျှားတဲ့ ရာစုနှစ်တွေနဲ့ချီတဲ့ သမိုင်းတွေကျတော့
အဲဒီလူပြောခဲ့တဲ့ စကားဟုတ် မဟုတ်ဆိုတာ ယုံကြည်လက်ခံဖို့ တော်တော်ကို
စဉ်းစားရမှာဖြစ်တယ်..

ရာစုနှစ် ထောင်နဲ့ချီပြီး ပြောတဲ့လူရဲ့ စကားတောင်မပြောနဲ့ ဒီမြန်မာပြည်ရဲ့
အနှစ်လေးငါးဆယ်သမိုင်းကို အမှန်တွေရော အမှားတွေရော ကပြောင်းကပြန် ဖြစ်အောင် လုပ်နေကြသေးရင် နှစ်ထောင်ချီတဲ့ သမိုင်းကတော့ မလေ့လာလို့ မစိစစ်လို့ မဖြစ်ဘူး..

ဒီလိုဘဲ ဘဝလမ်းညွှန်အဖြစ် ခေါင်းပေါ်မှာ ဦးထိပ်ပန်ဆင်ပြီး ရှိခိုးလာတဲ့
မိရိုးဖလာတွေလက်ခံခဲ့တဲ့ ..ဘုရားရဲ့ အဆုံးအမဟာလည်း ဘုရားရဲ့ စကားတကယ်
အစစ်အမှန် ဟုတ်မဟုတ် ဆိုတာ စဉ်းစားစရာတွေ ဖြစ်လာတယ်..

ဒါကြောင့်မို့လည်း နောက်ပိုင်း ဂိုဏ်းအမျိုးမျိုးတွေဖြစ်လာတယ်
ပင်မခွဲထွက်လာတဲ့ ဂိုဏ်းနှစ်ဂိုဏ်းကတော့… ထေရဝါဒနဲ့ မဟာယာနပေါ့..
အဲဒီမှာ အဓိက ငြင်းခုံတာကတော့…ဓမ္မ(ဆောင်စရာ)မဟုတ်ဘဲ.. ဝိနည်းစည်းကမ်း
( ရှောင်စရာ)တွေသာ ဖြစ်တယ်…

ထေရဝါဒကတော့… ဘုရားဟောတဲ့ ဝိနည်းစည်းကမ်းအတိုင်း မပြုမပြင်ဘဲ…မထေရ်ကြီးများကလက်ကိုင်တဲ့ ဝါဒပေါ့….

မဟာယာန ကတော့… ဘုရားက ဝိနည်း အသေးတွေကို မလိုအပ်ရင်..သံဃာတွေ
အချင်းချင်းက သဘောတူရင် ပြုပြင်နိုင်တယ် ဆိုတဲ့ ဘုရားစကားကို ထောက်ပြီး..
သူတို့ပြင်တယ်..သူတို့က ပြုပြင်တဲ့ ဝါဒပေါ့…

သူတို့က တဂိုဏ်းကို တဂိုဏ်းဘယ်လို ရန်ဖြစ်ကြလဲဆိုတော့..

– မဟာယာနကလည်း.. ထေရဝါဒကို.. သူတို့က ဘာသိလို့လည်း..ဘုရားကိုယ်တိုင်
ပြုပြင်နိုင်တယ် လို့ပြောနေတာဘဲ?..

– ထေရဝါဒကလည်း..မဟာယာနကို..သူတို့များ ဘုရားထက်ပိုသိတာမှတ်လို့?..
စသည်ဖြင့် ငြင်း ခုံကြတယ်…
မဟာယာနကို ဘုရားလောင်းဝါဒလို့ ပြောပေမဲ့ ကိုယ်ဘက်ကျတော့ ဆုကြီးပန်..နေတာ
တွေကလည်းရှိတော့…ဒါလည်း ဘာထူးလို့လဲ? စကားလုံးသာကွဲတာ အတူတူဘဲ..

ကိုယ်က သာဝက ဆုပန်ရင် သူတို့က ဘုရားလောင်းဝါဒ ဆိုတော့..သူတို့ရဲ့နောက်
လိုက်တပည့် ရဟန်းဖြစ်မယ် စသည်ဖြင့်..ဒီလိုဘဲ စကားများကြမလား?..
သူတို့က အတူတူနေလို့ရတယ်လို့တာ ပြောနေတာ…သူတို့ တတွေဟာ စစ်အေး
တိုက်ပွဲတွေ ဖြစ်နေတယ်…

တကယ်တော့ ဂိုဏ်းဆိုတာ ဘုန်းကြီးတွေနဲ့ဘဲ ဆိုင်တယ် လို့ပြောချင်တယ်..
ကျွန်တော်တို့က ဂိုဏ်းကိုလေ့လာတာ မဟုတ်တဲ့ အတွက်.. ဘုန်းကြီးဆိုတဲ့ ဂိုဏ်းအမျိုးမျိုးရဲ့ အဝတ်ကိုမကြည့်ဘဲ…. ဓမ္မကိုလေ့လာရမှာ…
အခုက ဂိုဏ်းကြောင့်လူတွေစကားများ ရန်ဖြစ်နေကြရတာ “ဘုန်းကြီးအမှု ရွှာပတ်”
ဆိုတဲ့ စကားဟာ ဒီနေရာမှာ..သိပ်မှန်သွားပြီလို့ ပြောရမလိုဘဲ…

တကယ်တော့ ဘုရားမဟောတဲ့ အဗျာကတ တရားကို ဘယ်သူကမှ ဖေါက်ထွက်ပြီး
မမြင်ကြဘူး…မြင်ပြပေးတဲ့ ဆရာတော်တွေ ရှိပြန်တော့လည်း ..စဉ်းစဉ်းစားစား
မလုပ်ဘဲ..သူတို့နဲ့ မတူရလား ဆိုပြီး မတရားပုဒ်မတွေ တပ်ပြီး အကျည်းချ?…

သူတို့တတွေဟာ…ဘုရားလမ်းညွှန်သွားခဲ့တဲ့ ဓမ္မလမ်းကြောင်း ဟုတ်မဟုတ်
ဆိုတာကို ဆွေးနွေးသုံးသပ်ခြင်းမျိုး သိပ်မလုပ်ကြဘဲ…
ဝိနည်းစည်းကမ်းပေါ်မှာ ပြုပြင်ချင်တဲ့လူနဲ့ မပြုပြင်ချင်တဲ့လူဆိုပြီး ဖြစ်ကြတာ…

တကယ်တော့ ဒီစည်းကမ်းတွေကို ငြင်းခုံတာက အကျိုး
သိပ်မများဘူး..
တကယ်ဆွေးနွေးသုံးသပ် ရမှာက ဓမ္မဗျာ ..ဒီဓမ္မ လမ်းကြောင်း အပေါ်ဆွေးနွေးကြပါမှ
အမှန်လမ်းကြောင်းပေါ်ရောက်မှာ..

ဥပမာ..ဘာနဲ့တူလည်းဆိုတော့…ကျောင်းနှစ်ကျောင်း ဖြစ်တဲ့ အ.ထ.က(၁) နဲ့ အ.ထ.က(၂) ဆိုပါတော့..
– အ.ထ.က (၁)က ကျောင်းသူကျောင်းသားကို ထမီအပြာ၊အင်္ကျီအဝါ ၊ဘိနပ်က အနက်၊
..ကျောင်းတက်ချိန်က ၈းဝဝနာရီ..ဆိုပါတော့..
– အ.ထ.က (၂)က ကျောင်းသူကျောင်းသားကို ထမီအစိမ်း၊အင်္ကျီအဖြူ..ဘိနပ်က အဖြူ၊
ကျောင်းတက်ချိန်က ၈း၃ဝ နာရီ ဆိုပါတော့…

ဒီအပေါ်မှာ စည်းကမ်းမတူညီတာကို ဆရာတွေက ငြင်းခုံဖို့ မဟုတ်ပါဘူး…

– ရှင်းရှင်းပြောရရင် စာသင်ကျောင်း တကျောင်းဟာ ကျောင်းရဲ့စည်းကမ်းနဲ့
ပတ်သက်ပြီးတကျောင်းနဲ့ တကျောင်း ဆရာတွေက ငြင်းခုံနေကြဖို့ မဟုတ်ဘဲ…

တကယ် ဆွေးနွေးအဖြေရှာရမှာက ဒီကျောင်းရဲ့ သင်ရိုးညွှန်းတမ်းမှာပါတဲ့ စာတွေဟာ
တကယ်ပညာရှိက ဆိုလိုတဲ့ စကားနက်နဲ့ သူ
ပြောတဲ့ စကား ဟုတ်မဟုတ်..သူ့စကားကို သင်ပေးလိုက်လို့ လူသားတွေ အတွက်
ငြိမ်းချမ်းမှု တကယ်ရမရ(စာတွေ့နဲ့ လက်တွေ့ တစ်ထပ်တည်း ကျမကျ)၊ အဲဒီစာရဲ့
တန်ဖိုးရှိမှု မရှိမှု၊ အသုံးဝင်မှု ရှိမရှိ ဆိုတဲ့ တန်ဖိုးကို ကြည့်ရမှာ
ဖြစ်တယ်…

ယနေ့နိုင်ငံတော် အစိုးရမှာ ပညာရေးစနှစ်ကို ကောင်းသထက် ကောင်းအောင်
လူပုဂိ္ဂုလ်တွေတောင်မှဘဲ…
တယောက်ကို တယောက် အပြစ်မမြင်ကြဘဲ.အာဃာတ တရားတွေလည်း မထားကြဘဲ
နိုင်ငံတော်ရဲ့ အကျိုးကိုရည်မျှော်ပြီး.လောကလူသားတွေရဲ့ ကောင်းကျိုးကို ဦးတည်ပြီး ဆွေးနွေးနိုင်ကြသေးတယ် ဆိုရင်..

ဆရာတစ်ဆူတည်းက မွေးထုတ်ပေးတဲ့ ရဟန်းသာမဏ လို့ခံယူထားတဲ့ ဘုရားသားတော် အချင်းချင်းတွေဟာ ပိုပြီးတွေ့ဆုံ ဆွေးနွေးနိုင်ရပါ့မယ်..တွေ့ဆုံဆွေးနွေးခြင်းဖြင့် အဖြေ
ရှာကြပါမှ ငြိမ်းချမ်းမှုရကြမှာပါ…

– ဒို့တတွေဟာ တအူတုံဆင်းညီရင်း အကိုမောင်နှမတွေပါ…နေ့စဉ်နဲ့ အမျှ တွေ့နေကြ
မြင်နေကြရမည့် လူတွေပါ..တချိန်တုံးက မှားခဲ့တာတွေကိုသင်ခန်းစာယူကြပြီး..မြန်မာရော
ကမ္ဘာပါ..လူသားတွေငြိမ်းချမ်းရေး အတွက် ရှေ့ခရီးလမ်းမှာ အတူလှမ်းကြပါစို့လား?…