မရဏတံခါးတစ်ချပ်ဖွင့်ခဲ့သည့် လေယာဉ်ခရီးစဉ်မှ အပိုင်းအစများ

ဘဝတွင် သေခြင်းတရားကို နီးကပ်စွာ ခံစားရခြင်းသည် မနေ့က လေယာဉ်စီးရာမှ ရရှိလေသည်။
မနေ ့က မန္တလေးသို့ ့အလုပ်ကိစ္စကြောင့် လေယာဉ်ဖြင့် နေ ့ချင်းပြန် သွားရသည်။
လေယာဉ်သဘောအရဆင်းသက်မည့်ကွင်းတွင်ဖြစ်စေထွက်ခွာမည့်ကွင်းတွင်ဖြစ်စေ ရာသီဥတု မကောင်းပါက စောင့်ရသည်ကြောင့် ကြန့်ကြာတတ်ခြင်း
ထွက်လာသည့်ကွင်းသို့ ပြန်လည်ဆင်းသက်ခြင်းများကိုမြကြာခဏဆိုသလို တွေ့ကြုံရဘူးပါသည်။

မနေ့က ဖြစ်ပုံကတော့ သာမန်နှင့် မတူပါ။ မန္တလေးရန်ကုန် လေယာဉ်ပျံသန်းချိန်သည် ပျမ်းမျှအားဖြင့်၁နာရီမိနစ်၂ဝခန့်
ရှိပါသည်။ ကျွန်မတို့ ရန်ကုန်သို့အပြန်လေယာဉ်စီးရာတွင် လေယာဉ်စီးချိန် မိနစ်၂ဝခန့်အကြာ လေယာဉ်တက်နေချိန် မဟုတ်ပါဘဲနှင့် ရုတ်တရတ် ကျွန်မနားတွေမခံနိုင်အောင်အူလာသည်။တဖြည်းဖြည်း နားအုံတွေပါကိုက်ပြီးခေါင်းတွေမူးလာသည်။သို့ပေမယ့် အအေးပတ်တာလို့သာ ထင်ခဲ့သည်။

ခေါင်းမူးသဖြင့် ထိုင်ခုံကိုမှီရန်ပြုသော်ဘေးနားတွင်ထိုင်နေသော ပြင်သစ်လူမျိုးသက်ကြီးပိုင်း
အဘွားတစ်ယောက်သည် နားထင်ရှိသွေးကြောများ ထောင်ပြီးဖောင်းနေသဖြင့်ကြိုးစားနှိပ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ကျွန်မသူ့ကိုကြည့်နေတာတွေ့တော့ အသက်ရှူကြပ်ပြီနေရခက်ကြောင်းပြောလာသည်။

ထိုချိန်မှာပင် ကျွန်မရှေ ့က မြန်မာမိန်းကလေးနှစ်ဦးလုံး အန်လေသည်။ ဒီနေ ့ဘာတွေဖြစ်နေကြတာပါလိမ့်ဟု တွေးမိစဉ်ပင် လေယာဉ်သည် တုန်ခါလာလေသည်။
ချက်ချင်းဆိုသလို အကြီးတန်းလေယာဉ်မယ်မှ announce လုပ်လေသည်။လေယာဉ်သည် စက်ပိုင်းဆိုင်ရာ အသေးစားချို့ယွင်းမှု တစ်ခုကြောင့် မန္တလေးသို့ ပြန်လည်ဆင်းမည်ဖြစ်ကြောင်း စိတ်ပူစရာမရှိကြောင်းနှင့် မိနစ်အနည်းငယ် စောင့်ပြီးလျှင် ပြန်ထွက်မည် ဖြစ်ကြောင်းများ ပြောခြင်းဖြစ်၏။။

စိတ်မပူရန်ပြောနေသော လေယာဉ်မယ်အစ်မ၏ နဖူးတွင်ကျနေသော ချွေးစီးများကိုလည်းကောင်း ကြေညာနေရင်း တုန်ခါနေသော လက်အစုံသည်လည်းကောင်း
သူ့ကိုမမြင်ရသော အခြားဧည့်သည်များအတွက် ဘာမှဖြစ်မည် မဟုတ်သော်ငြား မြင်နေရသော သူ့ရှေ ့နားတွင်ထိုင်နေသော ကျွန်မကို ဖြေသိမ့်ခြင်းငှာ မစွမ်းသာပါ။
သူတို့အချင်းချင်း ပြောနေပုံအရဆိုလျှင် လေယာဉ်တွင်းနှင့် ပြင်ပလေဖိအား မညီမျှခြင်း။လေဖိအား နည်းလာသည့်အတွက် အသက်ရှူကြပ်ခြင်းမျိားကိုရင်ဆိုင်လာရသည်။ ေ

လေယာဉ်ဆိုက်ဖို့ အချိန်အလုံအလောက်မရခဲ့လျှင်ကျွန်မတို ့ဘာဖြစ်ကြမည်နည်း။
ဒီချိန်မှာ သေရမည်ဆိုလျှင် ဘဝကူးကောင်းစေရန် ကိုယ့်နောက်ပါမည့် ပြုခဲ့ဘူးသော ဒါနသီလ ဘာဝနာများကို ပြန်လည်တွေးသည်။မိဘဆွေမျိုးသူငယ်ချင်းများနှင့် စိတ်စွွဲဲနေစေမည့် အရာများကို မေ့ပစ်လိုက်ပြီး တရားမှတ်နေလိုက်သည်။

ပုထုစဉ်ပီပီ တရားမှတ်လိုက် လေယာဉ်ပျက်ကျမည်ကိုကြောက်လိုက်ဖြင့် ကျွန်မအတွက် မိနစ်နှစ်ဆယ်သည် တစ်သံသရာစာ ကြာညောင်းခဲ့ပါ၏။
မန္တလေး လေဆိပ်ကို အခက်အခဲကြားမှဆိုက်ရောက်ခဲ့သည်။ ပြန်ထွက်ရန်၃နာရီကျော်အောင် စောင့်ရသော်လည်း စက်ပြင်လို ့မရခဲ့သော်ငြား ရန်ကုန်မှ ကူညီရန်ရောက်လာသောလေယာဉ်အပိုဖြင့် ကျွန်မတို ့မနေ ့က ည၁၁နာရီမှ ရန်ကုန်ပြန်ရောက်ခဲ့ပါသည်။

ကျွန်မ ခေါင်းမူးခြင်းမှ အပ ဘာမှ မဖြစ်တော့ပါ။ မရဏတံခါးကို နီးကပ်စွာ ခေါက်ခဲ့ရသော်လည်း ကံကောင်းထောက်မပြီး ပြန်လည်ရှင်သန်ခဲ့ရသော နေ့ရက်တစ်ရက်သည် မမေ့နိုင်စရာပါ။ တစ်နေ ့မဟုတ်တစ်နေ ့ကြုံတွေ့လာရမည့် သေခြင်းတရားကို တုန်လှုပ်မှုကင်းစွာ ရင်ဆိုင်နိုင်ရန်ပြင်ဆင်ရပေဦးမည်။