အာဖျံကွီး နဲ. အရိပ်တစ္ဆေ (Shadow Ghost i met)

နာနာဘာဝ၊ ဝိနာဘာဝတွေဆိုတာ တစ်ကရ် ရှိတရ်ဗျ။ လောဘနဲ.သေရင် ပြိတ္တာဘုံ၊ ဒေါသနဲ.သေရင် ငရဲဘုံ၊ မောဟနဲ.သေရင် တိရိစာ္ဆန်ဘုံ ကိုရောက်တတ်တရ်လို. အာဖျံကွီးတို.ရဲ. မြတ်စွာဘုရားရှင်က ဟောကြားခဲ့တရ်။ သေခါနီး တစ်ခုခုကို စွဲလမ်းမိသွားလို.ကတော့ နာနာဘာဝ၊ ဝိနာဘာဝ ပြိတ္တာဘုံကို ရောက်ကြရရောတဲ့။ အဲ … အခုအကြောင်းကတော့ အာဖျံကွီး တစ္ဆေကို ဘယ်လိုမြင်ခဲ့တရ်ဆိုတာကို Senior တွေဆီမှာ ဖေါက်သည်ချမလို.ဗျ။ နာနာဘာဝ၊ ဝိနာဘာဝတွေကို မြင်ချင်တိုင်းလဲ မမြင်နိင်ဘူးဗျ … ကိုယ့်ရဲ.ဘုန်းတန်ခိုး မှေးမှိန်နေချိန်ရယ်/သူတို.က ကိုယ့်ရဲ.အကူအညီ (အမျှအတမ်းဝေဖို.) လိုအပ်လို ့ ကိုယ်ထင်ပြတာရယ်ကြောင့် သူတို.ကို တွေ.မြင်နိင်ပါတရ်တဲ့။ (တခြားမြင်နိင်တဲ့နည်းတွေကိုလဲ စာအုပ်တချို.မှာ ဖတ်ဖူးသဗျ … ဥပမာ။ ။ထူးဆန်းတဲ့ဆေးမြစ်တစ်ချို. ရဲ.အစွမ်းကြောင့်လဲ မြင်နိင်ကြတရ်ဆိုလားပဲဗျာ … ထားလိုက်ပါတော့လေ)
အစကတော့ ဒီ Post လေးကို ထုတ်ဖေါ်ရေးဖို. ရည်ရွယ်ချက် မရှိဘူးဗျ။ အိတုန်ရဲ. မှင်စာအသံ၊ ဆူးရဲ. အမှောင်ကြိုက်တဲ့တစ္ဆေ Post လေးတွေကို ဖတ်ပီးတော့မှ … အာဖျံကွီးလဲ ကိုယ့်အတွေ.အကြုံ ကိုပြန်ပြောပြချင်စိတ်ပေါက်လာတာလေ။
အဲဒီညနေခင်းလေးကိုတော့ အာဖျံကွီး ဘယ်တော့မှ မေ့မှာမဟုတ်ဘူး။ မှတ်မှတ်ရရ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်နေ.။ အာဖျံကွီး လေးတန်းဖြေပီးလို ့ ကျောင်းပိတ်ထားတုန်းပေါ့။ ဒီလိုနေ ့ရက်မျိုး ညနေခင်းလေးတွေမှာ အာဖျံကွီးတို ့လူမျိုးတွေက သူငယ်ချင်းအပေါင်းအသင်းတွေနဲ. စုပီးတော့ အိမ်ရှေ ့မှာ ထမင်းချက်စားတဲ့ ဓလေ့လေးတစ်ခုရှိတရ်။ ကတ်ဆက်ကို အသံအကျယ်ကြီးဖွင့်၊ ကကြခုန်ကြ၊ သီချင်းတွေဆိုကြနဲ. ပျော်စရာပေါ့ဗျာ။ အဓိကဟင်းတွေကတော့ ကြက် ဘဲ အမဲသားကို ကာလသားချက်တာပေါ့လေ။ မိန်းကလေးအဖွဲ. ့ဆိုရင်တော့ ဈေးထဲက ပံ့သကူသား ဝယ်ပီးချက်တရ်။ ယောက်ျားလေးများ ဆိုရင်တော့ ကိုယ်တိုင်သတ်စားကြတရ်ပေါ့လေ။ အာဖျံကွီးရဲ. ချစ်လှစွာသော ဦးလေးတို.လူပျိုအဖွဲ.ကလဲ အိမ်ရှေ.မှာ ဆူညံပွတ်လောတွေ ရိုက်လို ့။ ဘဲနှစ်ကောင် ကြက်တစ်ကောင်ကလဲ ခြေထောက်မှာ ကြိုးတန်းလန်းနဲ. သေမိန်.ကိုစောင့်လို.ပေါ့။ အသောက်အစားလေးကလဲပါသေး။ လူကြီးတွေကတော့ ဓလေ့ကလဲဖြစ်၊ တရက်တည်းပဲဆိုတော့ ဘယ်သူမှ ဝင်မစွက်ဘူးဗျ။
ဒီလိုနဲ. အာဖျံကွီးရဲ. ချစ်လှစွာသော အဘိုးက အုတ်ဖိုကနေ အလုပ်သိမ်းပီးပြန်လာတရ်။ ရေမိုးချိုး … ပီးရင်ထမင်းစားမရ်ပေါ့။ နယ်မှဆိုရင် လျှပ်စစ်မီးက ၆ နာရီမှလာတရ် (အဲဒီအချိန်တုန်းက ပြောပါတရ်)၊ ၆ နာရီမထိုးသေးတော့ မီးကမလာသေးဘူး။ ထုံးစံအတိုင်း ဖယောင်းတိုင် အားကိုးရတာပေါ့။ အရေးထဲဗျာ … ချစ်လှစွာသော အဘိုးရဲ. ထမင်းစားဝိုင်းအတွက် ဖယောင်းတိုင် ၃ ချောင်းထွန်းရမှာကို ၁ ချောင်းလိုနေတရ်။ အောက်ထပ်က ဖယောင်းတိုင်ထားတဲ့ နေရာမှာလဲ မရှိတော့ဘူး။ ဒါနဲ. အာဖျံကွီးရဲ. ချစ်လှစွာသောအမေက အာဖျံကွီးကို အပေါ်ထပ်က ဖယောင်းတိုင်သွားယူခိုင်းတရ်။
အပေါ်ထပ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး၊ မီးလဲမရှိဘူး။ ဒါပေမဲ့လဲ အာဖျံကွီး သွက်သွက်လက်လက်နဲ. တက်လာခဲ့တရ်။ (ခါတိုင်းလဲ ဒီလိုပဲတက်နေကျပဲလေ)။ ပထမအခန်းကိုကျော်လာပီ။ ဒုတိယ အခန်းဖြစ်တဲ့ အာဖျံကွီးတို.ရဲ. အခန်းကို သွက်သွက်လက်လက်နဲ.
ဆက်လျှောက်လာခဲ့တရ်။ အခန်းထဲရောက်လို. ကုတင်ဘောင်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်တရ်ဆိုရင်ပဲ … အာဖျံကွီးရဲ.အရှေ.ခပ်လှမ်းလှမ်း (ခြေလှမ်း ရ လှမ်းလောက်မှာ) မည်းမည်းနဲ. အရိ်ပ်တစ်ရိပ်ပေါ်လာပီးတော့ အာဖျံကွီးဆီကို တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်လာတရ်။ အရမ်းအံ့ဩစရာကောင်းတာက ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် ငုံ ့ကြည့်လို. သေချာမမြင်ရတဲ့ အမှောင်ထဲမှာ အဲဒီအရိပ်ကို ကောင်းကောင်းမြင်နေရတရ်။ ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ပုံတော့ မဟုတ်ဘူး၊ သာမန်လူတစ်ယောက်လိုပဲ။ လူတွေရဲ. အရိပ်နဲ.တူတရ်။ ဒါပေမဲ့ သူ.မှာထုထည်ရှိတရ်။ မျက်စိ နှာခေါင်း ပါးစပ်တွေကိုတော့ မမြင်ရဘူး။ ပီးတော့ ယောက်ျားလေး။ အာဖျံကွီး အံ့ဩလွန်းလို. လည်ချောင်းထဲက ဘာသံမှ ထွက်မလာဘူး။ အော်ဖို.လဲ သတိမရဘူး။ အဲဒီအရိပ် အာဖျံကွီးနားကိုရောက်ခါနီး လက်မတင်လေးမှာပဲ သတိပြန်ဝင်လာပီး အောက်ထပ်ကို ပြေးဆင်းခဲ့တရ်။ ထမင်းစားခန်းထဲလဲ သွားမနေတော့ဘူး။ အပြင်ဘက်ကိုပဲထွက်လာခဲ့တော့တရ်။ အပြင်လဲရောက်ရော … မီးလဲလာရောပဲ။
အဲဒီနေ ့ကတော့ လူကြီးတွေကို ပြောမပြခဲ့ဘူး။ နောက်တစ်ရက်မှ ပြောပြလိုက်တရ်။ အာဖျံကွီး မလိမ်တတ်မှန်းသိပေမဲ့ ဘယ်သူမှ မယုံဘူး။ ကလေးကလဲ ဖြစ်ပြန်၊ သူတို ့လဲ တစ်ခါမှ မတွေ.ဖူးတော့ ယုံရခက်နေတာ နေမှာပေါ့လေ။ ဒါပေမဲ့ … အာဖျံကွီး ဘာကိုတွေ ့ခဲ့တရ်ဆိုတာ နောက်နှစ်လလောက်မှာ အဖြေပေါ်ခဲ့တရ်/လက်ခံခဲ့ကြတရ် …
ဘာအကြောင်းကြောင့်နဲ ့လဲ ဆိုတာကိုတော့ ဒုတိယပိုင်းအနေနဲ. နောက်တစ်ခေါက် ရေးတင်လိုက်မရ်ဗျာ … နော် …
အခုတော့ စာလဲအရမ်းများနေပီဗျာ၊ လက်လဲညောင်းနေပီ။ ပီးတော့ အာဖျံကွီးက ကိုယ်တင်တဲ့ Post စာမူကြမ်းတွေကို သိမ်းထားတတ်တော့ … Net Book ထဲမှာ တစ်ခါစာရိုက်၊ Post တင်ပြန်တော့လဲ Myanmar Font မတူလို ့ Gazette ထဲမှာ နောက်တစ်ခါစာရိုက်ရနဲ. မိအေးနှစ်ခါနာတရ်ဗျာ ….