More explanation နိုင်ငံကိုတကယ်မချစ်လို့စွန့်ရစ်လေရော့သလား
In fact, this is the further explanation for ကိုပေါက်(မန္တလေး) comment in Padonmar’s Article,
“ ပဒုမ္မာရေး သလိုပါဘဲ အလွှာမျုးိစုံက ပညာရှင်တွေ
ဒီလိုနဲ့ဘဲ တိုင်းပြည်အပြင်ကိုရောက်ခဲ့တာ အမှန်ပါဘဲ။
သင်ထားတဲ့ပညာနဲ့ထိုက်တန်တဲ့ဝင်ငွေမရခဲ့ကြလို့ပါ ”
But, this Padonmar’s Article was a very touching article for me &
this explanation seems too long, so, I made it as a post.
Dear ကိုပေါက်(မန္တလေး),
” ထိုက်တန်တဲ့ဝင်ငွေ ” is not a main reason ( at least for us ),
(1) The First & main reason is “ပညာတတ် were not valued by government”
( သူတို့ကို နိုင်ငံတော်က တန်ဖိုးမထားလို့ )
(2) The second reason is “သူတို့ မျိုးဆက်သစ်တွေ နောင်ရေးအတွက် လုံခြုံစိတ်ချရတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုပေးချင်လို့”
(3) ” ထိုက်တန်တဲ့ဝင်ငွေ ” might be a third priority.
(4) The fourth reason is to reduce “A Ku Tho” ( misdeed )
For your information,
75 % of my friends (all are Captains & Chief Engineers) migrated to Singapore &
Naturalized (changed) as Singaporean.
Their Salary in Myanmar is between 7000 to 11000 US$ per month.
Recently, their salary in Singapore is not more than 6000 US$ ( 7200 S$ ) per month.
You can see their salary is lesser in Singapore.
They didn’t migrated to Singapore for money.
The main reason, they migrated to Singapore is the better future for their children.
Let say, better government, better education, better justice system, better ideology &
(even) better ground to reduce “A Ku Tho”.
They even confessed,
“We sacrificed our luxurious rich life in Myanmar for our children future”
(Because, now, they have no chance to become a rich person in Singapore with this salary )
One of my friends said,
He love our country “Myanmar” too much,
he waited & expected our country will better since 1988,
he terribly wanted to catch his hope,
even the chances are narrow,
even most of his friends have already migrated for so long.
But, after waiting for more than 20 years &
He didn’t see any narrow improvement for the past & for the future either.
Finally, he surrendered his hope & his wish to stay in Myanmar.
Migrated to Singapore.
Another thing is we gave a lot of tax money to our government
( as a dutiful citizen ), ( minimum 500 US$ for every month ).
But, we have no voice in deciding our life & our country future.
We have no voice where we want our tax money to use.
We feel like we are the second-class citizens.
Of course, the first-class citizens are uneducated barbarian soldiers (alone).
We cannot stand in this situation for so long.
We are not that much stupid,
Let say, we are well educated up to international level &
Let say, we are amongst the bests of Myanmar.
(recently, Maritime Uni entrance mark is 25 marks more than Medicine )
Singapore warmly welcomes this type of management level, educated, professional people.
Then, we naturalized (changed) as Singaporean.
The last, but, not the least is,
In foreign country, we don’t need to lie much,
In addition, in foreign, you rarely see unfair practice,
As for me, this is the most important reason of why I want to stay in foreign.
I don’t need to commit much “A Ku Tho” ( misdeed ) in foreign (especially, in Australia).
Don’t forget, seeing unfair practice is also “A Ku Tho” ( misdeed ).
Quote “ ဒါကြောင့် ဘူတန်မှာသွားအလုပ်လုပ်တာပါ။
အဲဒီမှာ ဒီကိစ္စတွေ ဘာမှ မရှိတော့ အနည်းဆုံး နှစ်နှစ်တော့
အကုသိုလ်လည်းကင်း စိတ်လည်း ချမ်းသာခဲ့ပါတယ်” Unquote
From “ပေတများ” “Dr. Soe Min”
Now, I feel release to say out my feeling. 😛
Thanks for reading. 😛
4 comments
forever
August 16, 2011 at 9:49 am
လူတိုင်း ကိုယုံကြည်ရာ မျော်မှန်းချက်တွေနဲ.
အနာဂတ်ကိုပုံဖေါ်ကြရာမှာ ရရှိလာတဲ.အခွင်.အလမ်း ချင်း
မတူကြတဲ.အတွက် နောက်ခံဘက်ဂရောင်း နဲ.ဓနအင်အားကွဲပြားတဲ.အလျောက်
မတူတဲ.ဘဝလမ်းတွေကိုလျောက်ကြရတာပါဘဲ
FR တို.လို နိင်ငံရပ်ခြားမှာ ရောက်နေရတဲ.လူတွေ ရှိသလို
ကျွန်တော်တို.ရဲ. ဒါ်အောင်ဆန်းစုကြည်လို နိင်ငံထဲမှာ လာပြီး
ယုံကြည်ချက်အတွက် အသက်စွန်.နေကြတဲ. သူတွေလဲရှိတာဘဲ
ဘယ်လိုဘဲဖြစ်ပါစေ အားလုံးရဲ.ရင်ထဲမှာ ကို.မွေးရပ်မြေ မြန်မာပြည်ကို
ချစ်တဲ.စိတ်ကတော. တန်းတူရှိ ကြမှာပါ….
weiwei
August 16, 2011 at 10:02 am
ကျွန်မသူငယ်ချင်းတွေအများစုက နိုင်ငံခြားမှာနေကြပါတယ် … အထူးသဖြင့် သိပ်တော်တဲ့သူတွေပေါ့ … ကျွန်မကိုလဲ ခေါ်ပေမယ့် လိုက်မသွားခဲ့ဘူး … ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ နံပါတ် (၁) က ကျွန်မမှာ သားသမီးမရှိလို့ … နံပါတ် (၂) က မိဘတွေကို မခွဲနိုင်လို့ … နံပါတ် (၃) က တော့ ကိုယ်တတ်သလောက်လေးနဲ့ နဲနဲလေးပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်တိုင်းပြည်အတွက် အလုပ်လုပ်ချင်နေသေးလို့ပါ … နဲနဲအသက်ငယ်သေးလို့ အခုအထိ ရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုကို မျှော်လင့်ချက်ထားနေတုန်းလို့လဲ ဆိုနိုင်ပါတယ် …
padonmar
August 16, 2011 at 10:26 pm
င်္FR ပြောသလိုပါဘဲ၊
ကျွန်မတို့မှာ အလိုလိုနေရင်း ကံငါးပါးမလုံနိုင်တဲ့ဘဝရောက်နေရပါတယ်။
အမြတ်ခွန်စစ်ရင် မညာချင်လည်းညာရတယ်။ ကိုယ်က အမှန်အတိုင်းပြောလို့ အမှန်အတိုင်း အကောက်ခံချင်တောင် သူများတွေဆီက စားထားတာတွေနဲ့ တန်းမညီမှာစိုးလို့ သူတို့ကပိတ်ကြတယ်လေ။
မလိုအပ်ဘဲတောင်းတဲ့ စာရွက်စာတမ်းတွေကြောင့်လည်း လိမ်နေရတာတပုံကြီးပါဘဲ။
အခြားတိုင်းပြည်တွေက head hunting လုပ်နေတဲ့အချိန်မှာ သူတို့က ပညာတတ်တွေ လူမှန်တွေ ခါထုတ်နေတယ်လေ။ မိုးကလည်းခါးလွန်းနေပါတယ်။
MaMa
August 17, 2011 at 7:01 am
တခါတုန်းက Physis က ဆရာကြီးတစ်ယောက် nuclear physic ဘာသာရပ်နဲ့ နိုင်ငံခြားပညာတော်သင်သွားရတယ်။ ပြန်လာတော့ ကျောင်းမှာလည်း အဆင်မပြေတော့ စက်ရုံကိုပြောင်းခိုင်းလိုက်တယ်။ သူ့ဘာသာရပ်နဲ့သက်ဆိုင်တာဆိုလို့ ဘယ်ပို့ရမှန်းမသိတော့ မီးခြစ်ထုတ်လုပ်တဲ့ စက်ရုံကို ပို့လိုက်တယ် တဲ့။ ကြားဖူးတာလေး ပြောပြတာပါ။ 🙁