ဆောင်းဦးပုံပြင်

အေးသည် ။ ခိုက်ခိုက်တုန်နေအောင် ချမ်းမိသည် ။ ဦးခေါင်းထက်တွင် ပြင်ဦးလွင်ထုတ် ပြည်တွင်းဖြစ် ခေါင်းစွပ်ကလေး လည်း အပြည့်အဝ မနွေးထွေးတော့ပြီ ။ ယိုးဒယားမှာ ဝင်တဲ့ အအေးလှိုင်းကား မြန်မာနိုင်ငံ ကို အဖျားခတ်နေပြီတဲ့ ။ အဖျားဘဲခတ်လို ့တော်သေးပါရဲ ့လို ့၊
အအေးလှိုင်းသာ တစ်ကယ် ဝင်ခဲ့ရင် ၊ ဘယ်ဆီသွားနေရမလဲ မသိလို ့။
ဘယ်ဆီသွားနေရမလဲ မသိဆိုလို ့၊ ဒီလိုမျိုး အေးတဲ့ အချိန်ဆိုရင် ခိုလှုံစရာ ရင်ခွင်တစ်ခု ကို အရမ်းတမ်းတ မိသည် ။
ဆောင်းည ကို တစ်ကိုယ်ထဲ လျှောက်လှမ်းလာရင်း ၊ ဂစ်တာတွေတီးပြီး သီချင်းလိုက်ဆိုနေတဲ့ ၊ ခရစ်ယန်လူငယ်များ ကို တွေ ့တော့မှ ၊ ဒီဇင်ဘာ ခရစ်စမတ်နေ ့၊ ခရစ်စမတ် ပွဲတော် ကို ရောက်တော့မှာပါလားလို ့အတွေးထဲဝင်လာတယ် ။
ဪ…တစ်ရက်..တစ်ရက် ၊ သမုဒ္ဒရာဝမ်းတစ်ထွာ အတွက် စိတ်ရောကိုယ်ပါ နှစ်မြုပ်နေခဲ့တာနဲ ့အတိတ်တွေ ကို မေ့ထားခဲ့တာ ကြာနေပေါ့ လို ့၊ သက်ပြင်းချမိတယ် ။
လူတိုင်းမှာ အတိတ်ဆိုတာ ရှိကြပေမယ့် ၊ အများထက် ပို နာကြည်း ဝမ်းနည်းစရာ ကောင်းတဲ့ ကိုယ့် အတိတ် ကို အတင်းမေ့ထားခဲ့တာ ကြာခဲ့ပါပြီ ။
စဉ်းစားရင်း လမ်းလျှောက်ရင်း နဲ ့၊ အလင်းဖွင့်တဲ့ လမ်းဘေး လဘက်ရည်ဆိုင်သေးသေး လေး ထဲမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်မိတယ် ။
ဆိုင်လေးထဲမှာ သီချင်းတစ်ပုဒ်ကို တိုးတိုးလေး ဖွင့်ထားတယ် ။
နားထောင်ကြည့်မိတော့ ၊ ကိုယ် အရမ်း ကြိုက်တဲ့ “ထူးအိမ်သင်” ရဲ ့ “ မြို ့ပြညများ ” ဆိုတဲ့ သီချင်း ဖြစ်နေတယ် ။ သောက်ဖို ့မှာထားတဲ့ ကော်ဖီ ပလိန်းတောင် ဖောက်မဖျော်ဖြစ်အောင်ဘဲ …တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်သွားမိတယ် ။
“ အိုး..မြို ့ပြ ညများ မူးယစ်သွားခဲ့တယ်
ရင်ခုန်သံလေးရယ် ဆွံ ့အ နေခဲ့
ငါ့ ဝိညာဉ် ရယ်… ”
စိတ်ဓါတ်တို ့သည် လဲပြိုကျသွားခဲ့သည် ။ ဇွတ်အတင်း မေ့ ထားသော အတိတ်တို ့သည် ၊ ရုပ်ရှင်ပိတ်ကား တစ်ချပ် ကို ကြည့်နေရသလို မျက်လုံးထဲ ပေါ်လာသည် ။
ဆောင်းလေညင်း ကြောင့်လား ၊ ခံစားချက် ကြောင့်လား လို ့မေးလျှင် မဖြေနိုင်သော မျက်ရည်ပူ တစ်စက် ကျလာသည် ။
မျက်ရည်…မျက်ရည်
နောက်ထပ် သီချင်း တစ်ပုဒ် ထပ်နားထောင်ဖြစ်သည် ။ “ ထူးအိမ်သင် ” ပါဘဲ ။ တစ္ဆေအနမ်း
“ သွေးကြောများ ရပ်တန် ့သွားပြီလား ၊ ငါ့ ရင်မှာ တုန်လှုပ်သွား…
အေးစက်တဲ့ မင်းရဲ ့လက်တွေက ငါ့ ကိုယ်မှာ ဆော့ကစား…အား မင်းထွက်သွား..
အသက်မဲ့နေတဲ့ မင်းအကြည့်တွေနဲ ့နှလုံးသားအား ဖမ်းစားထားတယ်
အခန်းထောင့် အမှောင်ထဲက စကားပြောသံများလား… အား ထိတ်လန် ့နေဆဲ…
စိတ္တဇည ခေါင်းလောင်းထိုးသံများ ငါ့ သန်းခေါင်ယံ အိပ်မက်လား
သွေးစုပ်တဲ့ မင်းရဲ ့နှုတ်ခမ်းတွေ က အရိပ်တွေ လို လေလွင့်သွား.. ”
………………………….
“ သူ ့နဲ ့ဖြူ ချစ်သူ တွေ ဖြစ်သွားကြတယ် ဆိုတာ က ၊ သူ ဖြူ ့ကို မရရင် သူ ့ကိုယ် သူ စာမေးပွဲ အကျခံ မယ် ဆိုလို ့ပါ ”
ချောက်ကနဲ ပိတ်လိုက်သော ဆိုနီဝေါ့မင်း လေး အဆုံးမှာ ၊ နာကြည်းစရာ စကားပြောသံများ တိတ်ဆိတ်သွားသည် ။
“ သူငယ်ချင်း စိတ်မကောင်းပါဘူး ”
တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သွားသော သူငယ်ချင်း နှင့် ကျွန်တော် တို ့ကြားမှာ ၊ ဆိုနီဝေါ့မင်း ကတ်ဆက် အနက်ရောင် ကလေး က ပြောင်ပြနေသလို ။
တက္ကသိုလ်၏ တစ်ဆိုင်ထဲသော ကန်တင်းဆိုင်ရှင်သည်လည်း ၊ ကျွန်တော့် အဖြစ် ကို နားလည်ရှာသည်ထင် ။ ကျောင်းဆင်းပြီး ဆိုင်ပိတ်ချိန်ရောက်နေတာတောင် ၊ သူ ့ဆိုင် ကို မပိတ်သေးဘဲ စောင့်ပေးနေရှာသည် ။
“ မင်း..အခု ဘယ်လို ဆက်လုပ်မယ် ၊ စိတ်ကူးသလဲ ”
သက်ပြင်းရှည်ကြီး တစ်ချက် ချမိလိုက်ပြီး
“ လေဒီဖက်စ် ဆိုတဲ့ အတိုင်း ၊ သူ ့ဆန္ဒ ကို ဘဲ ဦးစားပေးရတော့မှာပေါ့ကွာ ”
“ မဟုတ်သေးဘူးလေကွာ ၊ မင်းတို ့နှစ်ယောက် က သိပ်ချစ်ကြတဲ့ ချစ်သူတွေ လို ့တစ်ကျောင်းလုံးက သိထားကြတာလေ ၊ စိတ်ဆိုးလို ့စိတ်ကောက်လို ့ဆိုရင်တောင် မင်းဘက် က သွားချော့လိုက်ပါကွာ ”
“ မရတော့ဘူးကွ ၊ ငါ နဲ ့သူ နဲ ့က တောင်ကိုရီးယား နဲ ့မြောက်ကိုရီးယား လို ဖြစ်နေတာ ကြာပါပြီ ကွာ ၊ ထားပါ ၊ မင်း အခုလို ၊ လာသတင်းပေးတာကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ၊ ငါတို ့လစ်ကြရအောင် ၊ ဆိုင်ရှင်လဲ ပိတ်ချင်နေရှာရောပေါ့ ”
“ အင်း…မင်း ဒီကိစ္စအတွက် စိတ်ညစ်ပြီး အရက်တွေ အများကြီး သောက်မနေနဲ ့ဦးနော် ”
“ အေး.. ”
ဖြူ နှင့် ကျွန်တော့် ကြားမှာ ၊ နားလည်မှုတွေ ဘာလို ့ဒီလောက် ဝေးကွာသွားခဲ့ရတာလဲ ၊ ကျွန်တော် အပြင်းအထန် စဉ်းစားခန်း ဖွင့်မိသည် ။ အဖြေတော့ ထွက်လာသည် ။ ထိုအဖြေ ကို ကျွန်တော် အပြင်းအထန် ငြင်းဆန်မိသော်လည်း ၊ ထိုအဖြေ မှ လွဲပြီး အခြားအဖြေ မရှိ ။
တက္ကသိုလ် ၏ ဒုတိယ နှစ် ကျောင်းသား ဘဝ နေ ့ရက်များသည် ပျော်စရာ အလွန်ကောင်းခဲ့သည် ။
ကြောင်စိုးလွင် ၊ မှောင်မျိုးသူ နှင့် ကျွန်တော် စိုးသူ တို ့သုံးယောက်သည် ပထမ နှစ် ကို ဆပ်ပလီ အတူတူ ဖြေပြီးမှ ဒုတိယ နှစ်သို ့တက်လာကြရာ ၊ ဒုတိယနှစ် တွင် သူငယ်ချင်း ဆိုတာထက် ပိုသော ခင်မင်ခြင်း ကို တည်ဆောက်နိုင်ခဲ့ကြသည် ။ ညီအစ်ကို ရင်းတွေထက်ပင် ပိုချစ်ခင်ကြသည် ။
ကြောင်စိုးလွင် ဆိုသည်မှာ နာမည်ပြောင် ဖြစ်၍ မိန်းခလေး များ ကို ဖွန်အရမ်းကြောင်တတ်သူ
မှောင်မျိုးသူ ကတော့ မှောင် ဆိုတဲ့အတိုင်း ၊ မှောင်လျှင် ပလောင်ထင်းသူ ဖြစ်သည် ။
ကျွန်တော် မောင်စိုးသူ တစ်ယောက် သာ ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ် အကောင်းစားလေးရယ်ပါ
ရည်းစားမရှိကြသော ကျွန်တော် တို ့သုံးယောက်စလုံးသည် အလွန် တွဲဘက်ညီကြသည် ။
ရန်ဖြစ်မလား ၊ ဖဲရိုက်မလား ၊ ဖွန်မလား ၊ အရက်သောက်မလား အကုန်လာထားဘဲ ။
ဖြူ သည် ကျွန်တော် တို ့နှစ် တစ်နှစ်ထဲ အတူ တက်လာသော ၊ အလှဘုရင်မ အဖြစ် ရွေးခြယ် ခံရသော ၊ ပြုံးလိုက်လျှင် မျက်ခုံးလေး ပင့်တတ်သော ၊ ချစ်စရာ အရမ်းကောင်းသည့် ကောင်မလေး ဖြစ်သည် ။
ပထမ နှစ် တုန်းက သူမ ကို ဝိုင်းပြီး ချစ်ရေးဆိုကြသူ အများကြီး ရှိခဲ့သော်လည်း ၊ ဖြူ ဆိုသော ပန်းပွင့်လှလှလေးမှာ မည်သူမှ မခိုနားနိုင်ခဲ့ကြ ၊ ခိုနားခွင့် မပေးခဲ့ ။
အားလုံးကို ကြိုးရှည်ရှည် နဲ ့လှန်ထားသလို လုပ်သည် ။ စိတ်မရှည်ဘဲ ဇွတ်ကပ်လျှင် ၊ နာပြီသာ မှတ်တော့ ၊ သူမ အလှကား အဲဒီလောက် ဖြစ်သည် ။
ဖြူ ့ကို ကြိုးစားခဲ့သူများထဲတွင် ကျွန်တော် သည် နံပါတ် တစ် ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း ဆန်ပြုတ် သောက်ခဲ့ရ၍ နောက်ပိုင်းတွင် အဆက်အသွယ် မရှိတော့ ။
ကျွန်တော် ဆိုတဲ့ကောင်ကလည်း စိတ်ပျော့ပေမယ့် ၊ ကိုယ့် ကို ငြင်းပယ် လိုက်ပြီဆိုလျှင်တော့ ထပ် မလှည့်ချင်တော့အောင် စိတ်နာမိသည် ။
ဒုတိယ နှစ် ကျောင်းစဖွင့်ပြီး ၊ နှစ်လခန် ့အကြာတွင် ၊ ကျွန်တော် တို ့အခန်းမှ ကျောင်းသား ကျောင်းသူ များ စုကာ ပုဂံသို ့ခရီးထွက်ဖြစ်ကြသည် ။
သီတင်းကျွတ် လပြည့်ည တွင် ပုဂံ၌ မီးပုံပွဲတစ်ခု ဖြင့် ၊ ဆော့ကစား ပျော်ပါးရင်း အားလုံး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင် ၊ တည်းခိုသော ဘုန်းကြီးကျောင်းကြီးမှာ လည်း ကျွန်တော် တို ့ကျောင်းအဖွဲ ့များ သာ ရှိသဖြင့် လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပင် ။
ပြည့်ဝ လှပနေသော လကြီး ကို ထိုင်ကြည့်ရင်း ၊ မှောင်မျိုးသူ ဝှက်ယူလာသည့် အရက်ပုလင်း ကို ကြောင်စိုးလွင် က တစ်ခွက်စီ ထည့်ပေးသည် ။
သကောင့်သားရှင်ဂွမ်းဂွိ ရောက်လာပြီး နှာခေါင်းရှုံ ့ရင်း မဲ့ပြသည် ။ နှစ်ယောက် က ခွက်တိုက်ပြီးသည် နှင့် တန်းမော့လိုက်ကြသော်လည်း ၊ ကျွန်တော့် မှာ မသောက်ဖြစ်သေး ။ မီးပုံပွဲဘေးတွင် ပါတီလုပ်နေကြသော ကျောင်းသား ကျောင်းသူများ ကို လှမ်းငေးကြည့်နေမိသည် ။ အားလုံးသည် လန်းဆန်း တောက်ပနေကြသည် ။ ဖြူ ့ကို လည်း တစ်ချက် ကြည့်ဖြစ်သည် ။ သူမ ပုံစံ ကြည့်ရသည်မှာ နေမကောင်းနေပုံရသည် ။ မျက်နှာ သိပ်မလန်း ။
ကျွန်တော်တို ့သုံးယောက် ထိုင်နေသည့် ဘက်သို ့၊ မိန်းခလေး အီးစီ ရှင်ဂွမ်းဂွိ ရောက်လာပြီး
“ ဟဲ့…ဘာတုန်း ၊ မျက်နှာကြီးက အီးမှန်တဲ့ ရုပ်နဲ ့၊ ဘာလဲ သောက်ချင်လို ့လား ဟဲဟဲ ”
“ မှောင်မျိုးသူ ၊ နင်ဟာလေ မှောင်ဆိုတဲ့ ဂုဏ်ဘွဲ ့ကိုတော့ ရောက်ရာအရပ်မှာ အသက်နဲ ့လဲပြီး ထိန်းတဲ့ကောင် ၊ တော်ပြီ ငါ မပြောချင်တော့ဘူး ၊ စိုးသူ ကို လာခေါ်တာ ၊ ဟဲ့..စိုးသူ ငါ နဲ ့ခဏ လိုက်ခဲ့စမ်းပါ ၊ နင် ့ကို ပြောစရာ ရှိလို ့”
“ ဟိတ်ဟိတ်..ဘာလဲ ၊ ငါတို ့သူငယ်ချင်းကြီး ကို မှောင်ထဲခေါ်ပြီး ဗရုတ်တော့ မကျ နဲ ့နော် ၊ သူ က ခံမှာ မဟုတ်ဘူး ၊ ဟီးဟီး ”
“ သေပါ့လား ၊ လာဟဲ့..စိုးသူ ရဲ ့၊ ပြီးရင် နင့်ကောင်တွေ လဲ ပြန်ပြောလို ့ရတယ် ၊ ငါပြောမှာ က သတင်းကောင်း ဟဲ့ ”
ကျွန်တော် လည်း ရှင်ဂွမ်းဂွိ ခေါ်ရာ နောက်သို ့လိုက်သွားတော့ ၊ တည်းခိုဆောင်များ ဘက် သို ့ရောက်ဖြစ်သွားသည် ။
“ ကဲ..မယ်မင်းကြီးမ ၊ ပြောစရာ ရှိတယ် ဆိုတာ ဘာတုန်း ၊ ပြောတော်မူ ”
“ နင် ့အတွက် သတင်းကောင်းပါဟဲ့ ၊ ဟိုဟာလေ…နင် ဖြူ ့ကို ဘယ်လို သဘောထားလဲ ၊ အဲဒါ ပြောပြစမ်းပါ ”
“ ဟင်…နင် ပြောစရာ ရှိတယ် ဆိုတာ ဒါဘဲလား ၊ ဒါဆို ငါ အရက်ဘဲ သွားသောက်တော့မယ် ဟာ ၊ ငါ့မှာ အဲ့ကိစ္စအတွက် ပြောစရာ စကားမရှိဘူး ”
“ မင်းသားရယ် ၊ စကားကို ဆုံးအောင် နားထောင်ပါဦး ၊ နင် ဖြူ ့ကို ချစ်နေသေးလား ဟင် ၊ ငါပြောချင်တာက ဟာ ၊ နင် ဖြူ ့ကို တစ်ကယ်အတည်ကြံခဲ့တာလား ”
“ နေစမ်းပါဦး ၊ နင် နဲ ့ဘာဆိုင်လို ့၊ ငါ့ ကို ဒါတွေ လာမေးနေတာလဲ ၊ ဟိုကဖြင့် ၊ အစားအသောက်တောင် မပျက်ဘူး ”
“ ဒီလိုဟဲ့ ၊ ငါ ့ကို ဖြူ က ပြောတယ် ၊ နင် သာ ဖြူ ့ကို အတည် ဆိုရင် ဖြူ ့အနေနဲ ့လက်မခံနိုင်စရာ အကြောင်း မရှိပါဘူး တဲ့ ၊ သိပြီလား ”
“ ဟင်..နင် ဘာပြောလိုက်တယ် ၊ ရှင်ဂွမ်းဂွိ ငါ့ကို ပြန်ပြောပြစမ်းပါ ”
“ ဟင်း..အခုမှ ၊ ဖြူ က သူ ့ကို နင်ပြန်ဝိုက်ရင် လက်ခံမယ်တဲ့ ဟေ့ ”
“ အဲဒါ သူ ပြောခိုင်းတာလား ၊ တစ်ကယ်လား ”
“ အေးပေါ့ဟဲ့ ၊ အလကားနေ..ငါက လျှောက်ပြောပါ့မလား ”
ကျွန်တော့် ရင်ထဲ ဘယ်လို ပျော်လို ့ပျော်မှန်းမသိ ဝမ်းသာမိသွားသည် ။ ဟုတ်သည် ။ ဖြူ ့ကို ကျွန်တော် အရမ်းချစ်ခဲ့သည် မှာ အမှန် ။ သူမ အနားတွင် ကျောင်းသားများ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေသည် ကို ကြည့်ရတာ တစ်ကြောင်း ၊ ကျွန်တော့် ပရိုပို ့စ် ကို အင်းမလုပ် အဲမလုပ် နေသည် မှာ တစ်ကြောင်း ၊ မုန်းချင်သလို ဖြစ်ခဲ့ပြီး နောက်ဆုတ်ခဲ့သော်လည်း ၊ သူမ ကို ချစ်နေသေးကြောင်း ၊ ယခုမှ ပြန်သိရသည် ။ သို ့သော်လည်း ယောက်ျားတို ့သိက္ခာ ၊ မာန ဆိုတာ က ရှိနေသေး၍ ခပ်တည်တည် ဖြင့် ဟန်ပြန်လုပ်ရသည် ။
“ သူ ့မှာ ရွေးခြယ်စရာတွေ ဒီလောက် အများကြီး ရှိနေတာဟာ ၊ ငါ့ လို ကောင် ကို ဒီလို ပြောပါ့မလား ”
“ ကဲ..ယုံတာ မယုံတာ တော့ နင့်အပိုင်းဘဲ ၊ ငါကတော့ ငါ့တာဝန်ကျေပြီ ၊ ဒါဘဲ လစ်ပြီ ”
“ ဟဲ့ဟဲ့..နေပါဦးဟဲ့ ၊ ဟီး..နင်ကလဲ ၊ ငါ ကျေးဇူးမမေ့ပါဘူးဟာ ၊ ဒီအကြောင်း အတွက် တို ့ကျောင်းပြန်ရောက်တဲ့အခါ ရှယ်ပြုစုမယ် ၊ နောက်ပြီး ဖြူ ့ကို ပြောလိုက်ပါဟာ ၊ သူ အဆောင် ကို ပြန်ရောက်မှ ငါ သူ ့ဆီ လာခဲ့တော့မယ်လို ့၊ နော်..အဲဒီလို ပြောပေးပါနော် ”
“ ဟုတ်ပါပြီ မင်းသားရယ် ၊ အခုတော့ ကျွန်တော်မျိုးမ ပြန်ပြီး သွားကစားလိုက်ဦးမယ်နော် ”
“ အေးအေး.. တစ်ကယ်ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဟာ ”
ကြောင်စိုးလွင် နှင့် မှောင်မျိုးသူ ဆီ ပြန်ရောက်တော့ ၊ မျက်နှာကား ထိန်းမရ ၊ စိတ်အပျော်တွေ သည် မျက်နှာတွင် ရောင်ပြန်ဟပ်နေသည် ထင်သည် ။
“ ဟေ့ကောင် ၊ ဘာမှိုတွေ ရလာသလဲ ၊ ပြောစမ်းပါဦး ”
“ ဟုတ်ပ ၊ မျက်နှာကြီး ကို ဖြီးနေတာဘဲ ”
“ ဒီလိုကွ… ”
ကျွန်တော် ကြားခဲ့ရသည် များကို ပြန်ပြောပြလိုက်တော့ ၊ သူရို ့နှစ်ယောက်ပါ ပျော်သွားကြပြီး ၊ ထိုည က အရက်သောက်ဖြစ်ကြခြင်း သည် ကျွန်တော့် အတွက် ဂုဏ်ပြုပွဲ ဖြစ်သွားခဲ့သည် ။
ပုဂံမှ ပြန်လာအပြီး ၊ လူစု ခွဲကြတော့ ၊ ဖြူ ့အနား ကို ကပ်ပြီး “ ညနေကြ ၊ ငါ နင့်အဆောင် လာခဲ့မယ်နော် ” ဟု ပြောလိုက်တော့ ၊ သူမ လှပစွာ ပြုံးလိုက်ပြီး ၊ ခေါင်းညိတ် ပြခဲ့သည် ။ သူမ အပြုံးကို မြင်လိုက်ရသော ကျွန်တော် သည် အသက်ရှူရန် ခဏမေ့သွားမိသည် ။ လှလွန်းလိုက်လေခြင်း ။ ထိုအချိန်တွင် ကျွန်တော့် စိတ်ထဲတွင် ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ၊ တစ်ခုခု ကို ကြောက်မိလာသလိုလို နှင့် ၊ ကြက်သီး ထသလိုလို…
*********************
ဇါတ်သိမ်းပိုင်း ကို ဆက်လက်ရေးတင်ပါမည် ။
——- သပ္ပူရိသ စာချစ်သူ စာဖတ်သူ အားလုံးကို လေးစားကျေးဇူးတင်ပါသည် ——-