ကမ်းစပ် ဂ ငယ်ကွေ့လေးဆီက လှိုင်းရိုက်သံသဲ့သဲ့လေး လွင့်လာတယ်…..။ အနောက်တောင် မုတ်သုန်လေရယ် ဆားငံရနံ့ရယ်… ပင်လယ်ကဗွီးနဲ့ အုန်းပင်တန်းကို တညီတညွတ်တည်း နမ်းကြတယ်…..။ ကျောက်စရစ်သားဖြူဖြူနဲ့ မြိုု့မုဒ်ဦးစာသားပြာပြာမှာ သူ့က္ကန္ဒြေကို ခင်းပြလို့ ပြာမှောင်မှောင်ပင်လယ်ဝက ဝပ်ပျနေတဲ့ မြို့ကလေးလေ……။ အင်္ဂလိပ်စာရေးဆရာကြီး မောရစ်ကောလစ် နေဖူးခဲ့တဲ့မြို့ကလေး နှစ် 180 သက်တမ်းကို ကျော်လွန်ခဲ့ပြီဖြစ်တဲ့ ငါ့ရဲ့မြို့ကလေး…. တန်ခိုးကြီးဘုရားများနဲ့ ရေပေါ်ရေအောက် မြေပေါ်မြေအောက် တန်ဖိုးကြွယ်ဝလွန်းတဲ့ မြို့ကလေး….။ ငါ့ရဲ့ ပုန်းကွယ်နေတဲ့အလှတရားလေး ငါချစ်တဲ့မြို့ကလေးဟာ.. တစ်ခါတစ်ရံများမှာ ဘင်္ဂလားပင်လယ်အော်ရဲ့ လေဆင် လေရိုင်းတွေကို ကြောက်ရရုံကလွဲလို့ ပကတိတည်ငြိမ်အေးချမ်းလွန်းတဲ့ ချက်မြှုပ်ဌာနေလေး..။ အခုတော့ မြို့ကလေးရေ့.. ဘင်္ဂလားတစ်ဖက်ကမ်းက အရိုင်းအစိုင်းရန်စွယ်တွေက ရှိနေပေမဲ့….မကြောက်နဲ့ ဘာကိုမှ မကြောက်လေနဲ့မြို့ကလေးရေ့ သင်ဟာ အမှန်တရားအတွက် သစ္စာတိုင်ခဲ့တာ…. နှစ်ပေါင်း (180)တောင် ကျော်လွန်လာခဲ့ပြီဖြစ်လို့ပါပဲ။ […]

ငါဟာ …. ယဉ်ကျေးစွာ မိုက်ရိုင်းခံရသူ..။ သူတို့ အပြုံး…. သူတို့ ရက်ရောမှု…. သူတို့ ဂရုဏာ… သူတို့ မေတ္တာတရား သူတို့ လိမ္မာပါးနပ်မှုရဲ့ မိတ္တဗလ လိပ်မျိုး ဗီဇက တောင်အမေရိက တစ်တိုက်စာ ကပ်ပါလာ..။ မြွေများ အရေခွံတစ်ကြိမ်လဲပြီးတိုင်း ပိုမိုလတ်ဆတ် တောက်ပလာသလို သူတို့ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း တစ်ကြိမ်ကြံပြီးတိုင်း ပိုမို စိမ်ပြေနပြေ ကျင့်သားရလာ..။ နွယ်ရှင်တွေလို မျက်နှာဖုံးတပ် မိတ်ဆွေတွေ. ငတ်လို့ အသားစားသတ္တဝါ ဖြစ်သွားတဲ့ယုန် ကြေးစားဝံပုလွေများရဲ့ နှာဝမှာ မီးခိုး တလူလူ ထောပတ်စက်ရုံ . . ။ ဒီဒေသမှာ ကျားက ကျားလို မသဲကွဲဘူး မုဆိုးက သားကောင်ဖြစ်တတ်ပေမဲ့ သားကောင်က မုဆိုးပြန်ဖြစ်မယ့် ရက်ရာဇာ မလာတော့ဘူး…..။ သူတို့က […]

မင်းနဲ့ငါ…. စကားမပြောဖြစ်ဘဲ စာချုုပ်တစ်ခု ချုပ်ခဲ့ကြ… …… မင်းဆီမှာ တစ်ခြမ်း ငါ့ဆီမှာ တစ်ခြမ်း မိတ္တူမထင် အလိုအလျှောက်ထွက်တတ်တဲ့ သာယာ ကြည်နူးသံကလွဲလို့ ဘယ်သူမှ မသိလိုက်ကြ…။ ။

အမှောင်ရောင် ကောင်းကင်မှာ နုညံ့တဲ့ စံပါယ်တစ်ခင်း စိုက်ပျိုးဖို့ ငါ…..ကြိုးစားမယ် နန္ဒာ….. တိုက်ပွဲအောင်နိုင်လာတဲ့ စစ်သူကြီး တစ်ယောက်ရဲ့ ဓားချက်နဲ့ ခုတ်သတ် ခံရသလို အပိုင်းပိုင်းပြတ်ကျေနေတဲ့ နှလုံးသား ဝရုန်းသုန်းကား မငိုချင်ပါဘူး…။ ငါ့ရင်ထဲမှာ လျှပ်စစ်ပန်း နွယ် တွေ ထွေးလိမ်ရစ်ပတ် ဆူးရိုင်းတော အထပ်ထပ်နဲ့ ကာဆီးထားရင်တောင် နောက်မဆုတ်တမ်း မင်းကိုချစ်တယ် . . .။ ကဗျာနဲ့ မြို့တော်တည် ဂစ်တာနဲ့ တိုက်ဆောက် စာအုပ် အထပ်ထပ်နဲ့ ကျုံးရိုးဆောက်ထားတဲ့ အန္ဒတို့ရဲ့ အနုပညာမြို့တော်မှာ ဖြစ်တည်မှု သမိုင်းမရှိဘဲ အပြိုင်းအရိုင်း အသည်းကွဲကြတဲ့ အုံ့ပုန်းလို တစ္ဆေကောင်တွေ နေထိုင်ကြတယ်. . . နန္ဒာ . . .။ ခန်းခြောက်နေတဲ့ ငါ့ရဲ့အိပ်မက် လွင်ပြင်ထဲက […]

ဒီစာကို ရေးဖြစ်သွားတာက ဂျာပွန်ကြီးကြောင့်ပါ..။ စိတ်ကို အရိုးခံအတိုင်း သွားချင်ရာသွားဖို့ လွတ်မထားခဲ့ရတာ အတော်ကြာပါပြီ။ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုလောက်တောင် ရှိပြီလို့ ဆိုနိုင်ပါတယ်။ မနေ့ကတော့ ဂျာပွန်ကြီးကို ချစ်သူ ခင်သူတို့ လေးစားသူတို့က… အခုတ်တရ တွေ့ကြဆုံကြတာပေါ့.။ ကမ်းကြီးကတော့ အလုပ်ထဲမှာ သင်္ကြန်နယ်ပြန်သွားကြ တဲ့ကောင်တွေကမရောက်သေး..။ တစ်ယောက်ချင်းစီရဲ့ တာဝန်နဲ့ ယန္တရားတစ်ခုလို လည်ပတ်ရတဲ့အလုုပ်မှာ တစ်ယောက်ယောက် ပျက်ကွက်ရင်  အလုပ်ဆက်လက်လည်ပတ်ဖို့က တော်တော်ကသီတာမလား.လေ..။ ဒီတော့ အဲဒီတစ်ယောက်စာ နှစ်ယောက်စာ အလုပ်တွေ တစ်ပုံကြီးကိုတစ်နေကုန်တစ်နေခန်းလုပ်နေ ရင်း ဂျာပွန်ကြီးနဲ့ အပေါင်းအပါတို့ရဲ့ ပါတီကိုတော့ သေချာပေါက်လွဲပါပြီလို့ ဝမ်းနည်းပက်လက် စိတ်လျှော့ထားလိုက်ပါတယ်။ စိတ်လျှော့လိုက်ကာမှ လုပ်သာ လုပ်နေရတယ် အလုပ်မှာလည်း စိတ်က ဘယ်ပါတော့မှာလဲဗျာ။ ဒါပေမဲ့ ဗျာချစ်လှစွာသော ရွာသား နော်တော်တွေ  အစ်ကိုတော်တွေရော…ဂျာပွန်ကြီးကရော ငကမ်းကို လာစေချင်ကြတယ်…။ […]