ကျွန်ုပ်သည် မသိနိုးနား မလိမ်မိုးမလိမ္မာ ငယ်စဉ်အခါက သိုင်းပညာကို လွန်စွာရူးသွပ်ခဲ့၏။ လွန်ခဲ့သော နှစ်အစိတ်ခန့်က တီဗွီတစ်လုံး ပိုင်ဆိုင်ရေးမှာ မလွယ်ကူလှပါ။ ကျွန်ုပ်သည် တီဗွီရှိသော အိမ်တကာကိုလှည့်၍ သိုင်းကားများကို မလွတ် တမ်းကြည့်လေ့ရှိသည်။ ဗွီဒီယိုရုံများတွင်လည်း သိုင်းကားများ မလွတ်စေရ။ ကြည့်စရာမရှိလျှင် အိမ်တွင် သိုင်းကျင့်ကာ နေ၏။ ဖခင်၏ ပုဆိုးများ၊ မိခင်၏ ပုဝါများ၊ စောင်များ စသည်တို့မှာ ကျွန်ုပ်၏ အဆောင်အယောင်များ ဖြစ်လေသည်။ ဝါး လုံးများ၊ သစ်ကိုင်းခြောက်များ၊ တုတ်များ၊ သံတိုမယ်နများသည် ကျွန်ုပ်၏လက်နက်များ ဖြစ်ကုန်၏။ တစ်နေ့သ၌ ကျွန်ုပ်သည် ဦးလေး၏ ခမောက်စုတ်တစ်လုံးကို ခေါင်းတွင်ဆောင်း၊ စောင်ပြဲတစ်ခုကို ကိုယ်တွင်ပတ်ကာ တုတ်တစ်ချောင်းဖြင့် သိုင်းရေးပြနေခိုက် ဖခင်သည် အနားသို့ရောက်လာလေ၏။ “သားရယ်..တုတ်တွေ ဘာတွေနဲ့ မွှေ့ရမ်း မဆော့ပါနဲ့၊ […]


တစ်နေ့သ၌ ကျွနိုပ်သည် အကြောင်းခြင်းရာ တစ်စုံတခု မသဲကွဲဘဲ စိတ်ဓာတ်ကျကာ ဝမ်းနည်းလျက် ဧည့်ခန်းအတွင်း ထိုင်နေစဉ်တွင် တက္ကသိုလ်တက်နေသော နှမတစ်ယောက်နှင့် ကိုးတန်းတက်နေသော ညီတို့မှာ ဘေးချင်းကပ် အခန်းတစ်ခုစီတွင် နေရာယူ၍ စာကျက်နေကြလေသည်။ ကျွနိုပ်မှာ စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းနှင့် ဝမ်းနည်းရခြင်း၏ လက်သည်အကြောင်းအရာကို အသည်းအသန်စဉ်းစား လျက်ရှိစဉ်မှာပင် ၎င်းတို့မောင်နှမ နှစ်ယောက်၏ အပြိုင်အဆိုင် စာအံသံသည် တဖြည်းဖြည်း ဆူညံလာလေရာ မကြာမီ ရန်ပွဲဆင်တော့မည့် ရှေ့ပြေး အရိပ်လက္ခဏာဖြစ်ကြောင်း သတိပြုမိ၏။ ကျွနိုပ်သည် ရှေးယခင်က အငယ်များကို ရိုက်နှက်ညှဉ်းဆဲလေ့ရှိရာတွင် တုံ့နှေးဦးလေးသူ တစ်ယောက် မဟုတ် ရကား ဒင်းတို့နှစ်ယောက်သည် ကျွနိုပ်အား ကြောက်ရွံ့ကြသည်။ ယခုမူ အငယ်များအပေါ်တွင် ရိုက်နှက်ခြင်း သည် ကောင်းသောစေတနာထက် ဒေါသဖြင့် နှိပ်စက်လိုသော မိမိစိတ်အကြောင်း ကောင်းစွာမြင်မိ၍ နောင်တ […]


အပိုင်း -၁ အပိုင်း-၂ မနက်ခင်းသည် သာသာယာယာပင် ကျော်လွန်သွား၏။ နေ့လည်ခင်း တစ်ချိန်လုံးကို နှစ်ယောက်သားသည် ဂေါက်ကစား ခြင်းဖြင့် ကုန်လွန်စေရာ ညနေခင်းကျမှပင် တည်းခိုရာ အင်းသို့ လမ်းလျှောက်ပြန်ခဲ့ကြလေသည်။ အင်း ၏ထောင့်ချိုးတစ်နေရာတွင် အရှိန်ဖြင့်ပြေးလာသော သူငယ်လေးတစ်ယောက်နှင့်တိုက်မိ ၍ ကာနယ်ကြီးခမျာ ပက် လက်လန် လဲလုနီးပါးဖြစ်သွားရာ စိတ်ဆိုးဆိုးဖြင့် သူငယ်လေး လက်ကိုဆွဲ၍ အော်ဟစ်ကြိမ်းမောင်းတော့၏။ ဖြစ်ဖြစ်ချင်း ဒေါသထွက်မိသော်လည်း သူငယ်လေးမှာ ကြောက်လွန်း၍ စကားပင်မဆိုနိုင်ကြောင်း သတိပြုမိ၍ အကြောင်းအရင်းကို လူကြီးနှစ်ဦးက မေးမြန်း လေသည်။ “ဘယ့်နှယ်ဖြစ်လာတာတုန်း။ ဘာမြင်လို့လဲကွဲ့။ ဘယ်သူက မင်းကို ခြောက်လှန့်လွှတ်လိုက်တာတုန်း..။” “ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့..ဦးလေး..အဲဒါကြီးက ပြတင်းပေါက်ကနေ ကျွန်တော့်ကို လက်ပြနေလို့..။ ကျွန်တော် ကြောက်တယ်..။” “ဘယ်ပြတင်းပေါက်တုန်းကွ..သေချာပြောစမ်းပါဦး..။” “အင်း အပေါ်ထပ်က ရှေ့ပြတင်းပေါက်ပဲ..။” သူငယ်လေးကို […]


အပိုင်း-(၁) “လက်တင် ဘာသာနဲ့ရေးထားတာကိုး..။ အင်း..အဓိပ္ပါယ်က လာနေတဲ့သူ ဘယ်သူလဲ ဖြစ်မယ်ထင်ပါ့။ ကိုင်း ဘယ်သူလဲ သိရအောင် မှုတ်ကြည့်ရတာပေါ့။” ပက်ကင်သည် မိမိဘာသာ တစ်ကိုယ်တည်း ရေရွတ်ပြီး ခရာကလေးကို နှုတ်ခမ်းတွင်တပ်ကာ မှုတ်လိုက် လေသည်။ ချက်ချင်းလိုပင် ရပ်လိုက်ပြီး ထွက်လာသောအသံကို အံ့အားသင့်ကာ သဘောကျလျက်ရှိ၏။ ခရာသံမှာ စူးရှခြင်းမရှိ သော် လည်း အတော်ဝေးဝေးသို့ ပျံ့နှံ့ရောက်ရှိသွားပုံရသည်။ ရုတ်တရက် သူ့စိတ်ထဲတွင် ထူးဆန်းသောပုံရိပ်များ ထင်ထင်ရှား ရှားပေါ်လာ၏။ အကာလ ညအခါတွင် မှောင်မဲလျက်ရှိသော နေရာ တစ်ခု၌ လေများတဟူးဟူးတိုက်ခတ်လျက်ရှိပြီး အလယ်တွင် တစ်စုံတစ်ယောက်သည် အထီးတည်း ရပ်လျက်ရှိသည့် ပုံရိပ်ပင် ဖြစ်လေသည်။ ထိုခဏ၌ လေပြင်းများ အပြင်တွင် တိုက်ခတ်လာသဖြင့် ပက်ကင်၏ စိတ်ထဲမှ ပုံရိပ်များ ပျောက်ကွယ်သွားလေသည်။ […]


“ဒီ ပိတ်ရက်တွေမှာ တစ်နေရာ သွားမလို့ဆိုဗျ။” စိန့်ဂျိမ်း ကောလိပ် ညစာစားပွဲတွင် ဇီဝဗေဒ ပါမောက္ခ ပက်ကင်၏ ဘေးတွင် ထိုင်နေသူတစ်ယောက်က မေးလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ “ဟုတ်သဗျ..မနက်ဖြန်ပဲ သွားတော့မှာ..။” ပါမောက္ခ ပက်ကင်က ပြန်ဖြေသည်။ “ဂေါက်ကစားတာ သေသေချာချာလေး လေ့ကျင့်ချင်လို့ပါဗျာ..။ အရှေ့ဘက်ကမ်းခြေက ဘန်းစ်ထရိုး ကို တစ်ပတ် နှစ်ပတ်လောက် သွားမယ်..။ လက်ရည် တက်လာအောင် ကစားဖို့ပါပဲ။” ပါမောက္ခ ပက်ကင်သည် မည်သည့်အရာလုပ်သည်ဖြစ်စေ လေးနက်စွာလုပ်လေ့ရှိသည့် တည်တည် ကြည်ကြည် လူရွယ် တစ်ဦးဖြစ်၏။ နောက်တစ်ဦးက ထပြောသည်။ “အဲ..ပက်ကင် ရေ..။ အဲဒီ ဘန်းစ်ထရိုးမှာ ရှေးတုန်းက ဝတ်ကျောင်းသူရဲကောင်းတွေရဲ့ ကျောင်းပျက်တစ်ခု ရှိ ဆိုဗျ..။ ခင်ဗျား အဲ့ဒီဘက်များသွားဦးမလား..။ တကူးတက သွားကြည့်ထိုက်လား ကျွန်တော်က […]


ေမာင္ဘလိူင္September 30, 20141min20114
အနာဂတ်ကာလ တစ်ခုတွင် နေဖြစ်စဉ်များ ပိုမို လှုပ်ရှားထကြွလာမှုနှင့်အတူ ကူးစက် ကပ်ရောဂါဆိုးများ ကျရောက်လာကာကမာ္ဘကြီးတစ်ခုလုံး ပျက်စီးမတတ်ဖြစ်နေသည်။ သိပ္ပံအဖွဲ့အစည်းတစ်ခုက မျိုးဆက်သစ် လူငယ်များ အနေဖြင့် ဤအခြေအနေများကို ခံနိုင်ရှိမရှိ စမ်းသပ် သုတေသနပြုကြသည်။ အစမ်းသပ်ခံလူငယ် များသည် အလွန်ကြီးမားပြီး အမြဲတမ်းပြောင်းလဲနေသည့်ဝင်္ကဘာကြီး တစ်ခု၏ အလယ်သို့ ပို့ဆောင်ခြင်းခံ ရပြီး မိမိတို့ နာမည်မှလွဲ၍ မည်သည့်အရာကိုမျှ မှတ်မိခြင်းမရှိချေ။ သောမတ်စ် တစ်ယောက် ဤဝင်္ကဘာအလယ်သို့ ပို့ဆောင် ခံရပြီးနောက် အခြေအနေ အရပ်ရပ်ကို စုံစမ်း သည်။ သူ့အရင် ရောက်နှင့်နေသော လူငယ်အတော်များများရှိသည်။ သူတို့အဖွဲ့ကို ဂလိတ်ဒ် ဟု အမည်ပေး ထား၏။ အယ်ဘီက ထိုအထဲတွင် ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သည်။ ဝင်္ကဘာဝင်ပေါက်သည် မနက်စောစောတွင် တစ်ခါပွင့်ပြီး ညနေစောင်းတွင် ပြန်ပိတ်သည်။ ထိုအချိန်အတွင်း […]


ေမာင္ဘလိူင္September 25, 20141min28538
Brotherhood of blades မင် မင်းဆက် နောက်ဆုံးကာလများတွင် ဆရာတူ ညီအစ်ကိုသုံးယောက်သည် ဂျင်းရိဝေ ခေါ် ဘုရင့်လျှို့ဝှက်ရဲအဖွဲ့ တွင် ဝင်ရောက်အမှုထမ်းကြသည်။ တစ်ကယ်တော့ သူတို့က ညီအစ်ကို လေးယောက်ဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်မှာ လေလွင့်နေ၍ ရံဖန်ရံခါ ညီအငယ်ဆုံးထံ အကြွေးလာ တောင်းလေ့ရှိသည်။ သူတို့လုပ်ခလစာမှာ တစ်နှစ်မှ ငွေစ နှစ်ဆယ်ခန့်သာရှိသည်။ အစ်ကိုကြီး ကရာထူးတိုးချင်သည်။ အထက်အရာရှိကို တောင်းပန် မျက်နှာချိုသွေးသော်လည်း အရာရှိက ငွေ သာလိုချင်၍ အခက်တွေ့ရသည်။ အစ်ကိုလတ်ကလည်း သူ့ပယောဂမကင်းဘဲ ဆောင်ကြာမြိုင် ရောက်သွားရရှာသော မိန်းကလေးကို ပြန်ရွေးချင်သည်။ အငယ်ဆုံးညီကလည်း လေလွင့်နေသော အစ်ကိုက ငွေစ တစ်ရာ လာတောင်းနေ၍ ဒုက္ခရောက်နေသည်။ တစ်နေ့တွင် ဘုရင့်နန်းတော်မှ ကုန်းကုန်းတစ်ယောက်ရောက်လာပြီး သစ္စာဖောက် ကုန်းကုန်း ဝေကျုံးရှန် […]


ေမာင္ဘလိူင္September 15, 20141min19714
ကမာ္ဘ့စီးပွားပျက်ကပ် ပြီးသည့်နောက် ဆယ်နှစ်အကြာတွင် ဩစတြေးလျ နိုင်ငံသို့ ကမာ္ဘ့ဒေသ အသီးသီးမှ လူများ ပြောင်းရွှေ့လာကြသည်။ ဩစတြေးလျ ဒေါ်လာထက် အမေရိကန်ဒေါ်လာ က ပို၍ အလုပ်ဖြစ်နေသည်။   အဲရစ်သည် လယ်ဆုံး၊ ယာဆုံး၊ မိသားစု ဆုံးရှုံးသွားခဲ့သော စစ်မှုထမ်းဟောင်းတစ်ဦး ဖြစ်ပြီး လောကကြီးကို စိတ်အချဉ်ပေါက်ကာ အလွန်ရန်လို၍ လူသတ်ရန်ဦးမလေးသူ တစ်ယောက် ဖြစ်၏။ ကားတစ်စီးဖြင့် ဩစတြေးလျ ကန္တာရအတွင်း စိတ်ကူးတည့်ရာ လေလွင့်နေစဉ်တွင် ဓားပြသွားတိုက်ပြီး ထွက်ပြေးလာသော ဟင်နရီတို့လူစုက အဲရစ်ကားကို ခိုးယူမောင်းနှင် ထွက်ပြေးသွားသည်။   အဲရစ်က ဟင်နရီတို့ထားခဲ့သော ကားဖြင့်လိုက်ရာ နောက်ဆုံး ဟင်နရီ လက်ချက်ဖြင့် သတိလစ်ကျန်ခဲ့သည်။ တွေ့ကရာလူများကို မေးမြန်းရင်း ဒဏ်ရာရနေသော ဟင်နရီ၏ ညီ ရေးနိုးလ် နှင့်တွေ့သည်။ […]


ေမာင္ဘလိူင္September 2, 20141min23015
စူးခနဲ တစ်ချက်အော်၍ ဆွဲဆွဲငင်ငင်အော်ငိုလိုက်သော အသံကြောင့် ဘုန်းတော်ကြီး ဦးသီလ ကျိန်းနေရာမှ နိုးလာခဲ့သည်။ သူ့ကျောင်းဆောင်လေး ရှေ့ထွက်ကြည့်တော့ နွမ်းနွမ်းပါးပါး ကလေးမလေး တစ်ယောက် ငိုယိုနေတာ တွေ့မိသည်။ ညကြီးမင်းကြီး အချိန်မတော် ဘာဖြစ်လို့ပါလိမ့်ဟု ဦးသီလ စဉ်းစားနေသည်။ ကလေးမကို မေးတော့ လည်း အတွင်သာ ငိုနေသဖြင့် အငိုတိတ်အောင် ခဏမျှစောင့်နေလိုက်၏။ အတန်ကြာတော့ ကလေးမလေးက ဦးသီလ မေးသမျှ ရှိုက်သံစွက်၍ ဖြေရှာသည်။ “ဒကာမလေး ဘာဖြစ်လို့တုန်းကွဲ့။” “တပည့်တော် နာမည် မိထူးပါ ဘုန်းဘုန်း။ တပည့်တော်အဖေ သေတော့မယ် ဘုရား..။” “ဒကာမလေး အဖေက ဘယ်သူတုန်းကွဲ့။” “ဦးနေမျိုးပါ ဘုရား..။” “ဦးနေမျိုး..။” ဦးသီလ သံယောင်လိုက်ပြီး စဉ်းစားလိုက်သည်။ အိမ်သာကျင်းတူးတဲ့ နေမျိုးကို ပြောတာဖြစ်မယ်ဟုတွေး မိသည်။ […]


ဒါက အပိုင်း(၁) ဒါက အပိုင်း(၂) “အဲဒီမှာကြည့်..စာအုပ်တွေ၊ စာရွက် အများကြီး…မြင်တယ်မို့လား..။ အေး..အဲဒါတွေက..ဒီမှာ ဟိုး.. ရှေးနှစ်ပေါင်းများစွာက နေသွားတဲ့ ကိုယ်တော် ဒေါမနီ စလော့ ရဲ့ဟာတွေပဲ။ အဲဒါတွေအားလုံးက အောက်လမ်း မှော်ပညာနဲ့ ဆိုင်တာတွေချည်းပဲ။ အဲဒီအချိန်တုန်းက မှော်တွေ၊ စုန်းတွေဆို သိတာ တွေ့တာနဲ့ မီးနဲ့ရှို့၊ ဆီနဲ့ကြော် ပစ်တာကွ။ ဒါကို ကိုယ်တော်ကြီး စလော့က သိတာပေါ့။ ဘယ်သူ့ မှ မပြောဘဲ ဒီပညာရပ်တွေကို ကြိတ်ပြီးလေ့လာနေတာ..။ ပုံမှန်တော့ တရားလေး ဘာလေးဟော ပေါ့..။ဒါပေမဲ့ သူ့တကယ့်ရည်ရွယ်ချက်က ဒီမှာ အဲဒီအောက်လမ်းပညာတွေ လေ့လာဖို့ပဲ။ ဖန်တကောင်းတွေထဲက အသေကောင်တွေရော၊ ကျိန်စာတွေ ရွတ်ဆိုတာရော အားလုံးသုံးတာ ပေါ့။ အဲဒါ ဘယ်သူမှ မသိဘူး..။ အဲ..ကိုယ်တော် စလော့နဲ့ […]


ဒါက အပိုင်း(၁) အဲဒီနောက်မှ မက်ခ်ဟိန်းစ် သတိရမိတာက ကိုယ်တော် ဗန်ဒါဟုဖ် ရယ် တူဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော့်အကြောင်းကို ပြောတာ ကြားဖူးတဲ့အကြောင်းပေါ့။ အဲဒါ ကျွန်တော့်ဦးလေး ကိစ္စရှင်းလင်းနိုင်ဖို့ တစ်ခုခုများ ကျွန်တော် သိလေမလား ဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်နဲ့ သူက ကျွန်တော့်ကို စာရေး ခေါ်တာပဲ။ ကျွန်တော်လည်း ဟိန်းစ်ကို ပြောပြရတယ်။ တကယ်တော့ ဦးလေးအကြောင်း ကျွန်တော် ဘာမှ မသိဘူးရယ်။ အမေ တစ်ခါပြောဖူးတာ ရှိတယ်။ ဦးလေးက လူကောင်သာကြီးတာ သရဲဘောကြောင်သတဲ့။ဟိန်းစ် ပြောတာတွေ နားထောင်ပြီးတော့ ကျွန်တော် နာရီငုံ့ကြည့်တယ်..။ နေ့လည်တောင် ကျော်နေပါပကော။ “ဘုရားကျောင်းကို ဒီကနေ ဘယ်လောက်ဝေးဦးမလဲဗျ…နေမဝင်ခင် အရောက်သွားနိုင်မလားလို့” ကျွန်တော် မေးမိတယ်။ “အေး..အသေအချာပဲ ကောင်လေးရေ..အဲဒီကို..အဓိက အဲဒီနေရာကို ညကြီး မသွားလေနဲ့..” […]


ရမ်မာပို တောင်တန်းက ဝမ်းနည်း ငြီးငွေ့စရာ ဒယ်ဘာဂျန်ရွာကလေးမှာရှိတဲ့ ရွာခံနည်းနည်းတွေထဲက တစ်ချို့ပဲ ကျွန်တော့်ဦးလေး အဘိုးကြီး ဒေါမနီ ဗန်ဒါဟုဖ် တကယ်သေရှာပြီလို့ ယုံကြတယ်။ တစ်ချို့က တော့ ဘုရားကျောင်းစောင့် အဘိုးကြီးရဲ့ ကျိန်စာကြောင့်  ကောင်းကင်ဘုံနဲ့ငရဲကြားမှာ ဟိုမရောက် ဒီမ ရောက် ဖြစ်နေတယ်လို့ ထင်ကြတာ..။ ဒီ မှော်ဆရာအိုကြီးကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် မြက်ရိုင်းပင်တွေ ဟို တဖက်နားက စွတ်စိုထိုင်းမှိုင်းတဲ့ သူ့ ဘုရားကျောင်းအိုကလေးမှာ တရားတွေ ဟောနေဦးမှာတဲ့။ ဒယ်ဘာဂျန်ရွာ မှာ ကျွန်တော် တွေ့ကြုံဖြစ်ပျက်ပြီးတာတွေနောက်မှာ ဒီရွာသားတွေရဲ့ အထင်အမြင် တွေကိုလည်း ဝေမျှနိုင်ဦးမှာပါ။ ဦးလေး သေမသေ ကျွန်တော် မသေချာပေမဲ့ ဟောဒီ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အသက်နဲ့ ခန္ဓာတွဲလျက် မရှိတာတော့ သေချာတယ်။ ဘုရားကျောင်းစောင့် အဘိုးကြီးက […]


ဝန်ကြီးချုပ် ကျောက်ကျီနဲ့ သူ့လက်ထောက် ဝမ်ယန်ပို က ရှေ့ထွက်လာတဲ့ပြီး ကျောက်ကျီက – “ကူးစက်ရောဂါဆိုးကြီးက လျော့ပါးသွားသည် မရှိ တိုးလို့သာ ဆိုးလာပါသဖြင့် လူသူအများ သေဆုံးနေကြ ပါသည် အရှင်မင်းကြီး။ ကျွန်တော်မျိုးတို့အနေဖြင့် အရှင်မင်းကြီးသည် နတ်ဒေဝတာများကို တောင်းပန် ပူ ဇော်စေချင်ပါသည်။ ရာဇဝတ်သားများကိုလည်း အပြစ်ပေါ့လျော့ပေးစေ လိုပါသည်။ အခွန်များကိုလည်း လျော့ချပေးစေ လိုပါသည်။ မိုးကောင်းကင်အား တိုင်တည်၍ လူအများ ဤကပ်ဆိုးကြီးမှ ချမ်းသာရာရ စေကြောင်း ဆုတောင်းစေလိုပါသည်။” ဒီလို လျှောက်တော့ ဧကရာဇ်ကလည်း ချက်ချင်းပဲ ဟန်လင်း အကယ်ဒမီက စာရေးတော် ပညာရှိတွေကို အမိန့်ပြန်တမ်း ရေးစေသတဲ့။ ပြစ်ဒဏ်တွေ လျော့ဖို့၊ အခွန်တွေ လျော့ဖို့၊ ဘုန်းကြီးကျောင်းတွေ၊ ဘုရားကျောင်း တွေမှာ ရောဂါဆိုးကြီးက လွတ်ဖို့ […]