လုံမလေးမွန်မွန်Tourism မှာ အလုပ်လုပ်တုန်းက အမြဲတမ်းတွေးဖြစ်နေခဲ့တာတွေ။ Religion, Tradition, Culture ကြားမှာ ခဏခဏ တွေးရခက်တာတွေ အများကြီးပဲ။ ဥပမာဆို ကိုယ့်အတွေးအရ ရှင်လောင်းလှည့်တာဟာ မလိုအပ်ဘဲ ပိုက်ဆံအများကြီးကုန်တယ်၊ အဲဒီကုန်တဲ့ပိုက်ဆံဟာ အလှူကျွေးမွေးစရိတ်ထက် အဆများစွာ ပိုကုန်တယ်၊ အဲဒီငွေတွေကို တကယ်လိုတဲ့နေရာမှာ လှူတာဖြစ်ဖြစ်၊ ကျွေးမွေးစရိတ်ထဲ ထည့်လိုက်တာဖြစ်ဖြစ်ဆို ပိုမကောင်းဘူးလား။ ဒီလိုပဲ ဆိုင်းတွေထည့်တာလည်း အပိုငွေကုန်တယ်၊ အလှူက ပကာသနတွေများနေတယ်လို့ တွေးဖြစ်တယ်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပဲ နိုင်ငံခြားသားဧည့်သည်တွေအတွက် ပုဂံမှာ ရှင်ပြုပွဲ စီစဉ်ပေးရတယ်။ ရှင်လောင်းလှည့်တာတွေ၊ ဆံချတာတွေ၊ အလှူကျွေးတာတွေ အကုန် ကုန်ကျစရိတ်ကို သူတို့ဆီက ကောက်တာ။ မှတ်မှတ်ရရ မင်းနန်သူရွာမှာ ထင်တယ်၊ ဘုရားလေးတွေကြားထဲကနေ တန်းစီပြီး ရှင်လောင်းလှည့်ထွက်လာတာ၊ တအားလှတာပဲ။ နိုင်ငံခြားသားတွေက အဲဒါကို တကူးတကကြည့်ပြီး ဓာတ်ပုံရိုက်ကြတာ။ […]
တဈခါသား သူငယျခငြျးတဈယောကျရဲ့ရှာကို အလညျသှားရငျး သူ့အိမျမှာ ထမငျးစားဖွဈတယျ။ သူငယျခငြျးသားအမိနဲ့အတူ ဟငျးခကြျတာကို ဝိုငျးကူပေးနရေငျး သူငယျခငြျးအမကေ ကိုယျ့သူငယျခငြျးကို အသီးသှားဝယျခိုငျးရော။ ထမငျးစားပွီးရငျ အခြိုတညျးဖို့တဲ့။ “သမီး ရှာထဲမှာ အသီးသှားဝယျခြေ။ ဈေးမှနျအတိုငျး ဝယျခဲ့နောျ။ ဈေးကွီးလညျး မမိလာစနေဲ့။ ဈေးဆဈပွီးလညျး မဝယျခဲ့နဲ့။” ကိုယျ့သူငယျခငြျးလညျး အံ့ဩသှားတာပေါ့။ “ဈေးကွီးပေးပွီး မဝယျရတာတော့ ဟုတျပါတယျ အမရေယျ။ ဒါပမေယျ့ ဈေးဆဈလို့ရရငျတော့ ပိုကျဆံအကုနျအကြ သကျသာတာပေါ့။” “မွို့ကွီးတှမှောတော့ ဟုတျတာပေါ့ သမီးရယျ။ ဒါပမေယျ့ အမတေို့နတော ရှာသေးသေးလေးလေ။ တဈရှာလုံး သတိထားမိသှားလိမျ့မယျ။” သားအမိနှဈယောကျ ပွောနတောကိုကွားတဲ့ ကိုယျက နားမလညျနိုငျဘူး။ ဘာလို့မြား ဈေးဆဈပွီး မဝယျသငျ့တာလဲ။ အနျတီက အဖွပေေးတယျ။ “ပစ်စညျးတဈခုကို ဈေးလြှော့ရောငျးတယျဆိုတာ ရောငျးတဲ့သူဘကျက မတတျသာလို့ ရောငျးလိုကျရတယျဆိုပမေယျ့ ဒါကို […]
လုပျငနျးခှငျပတျဝနျးကငြျမှာ ကွားနရေတာတဈခုပေါ့။ အထူးသဖွငျ့ အလုပျရဲ့ first impression ဖွဈမယျ့နရောမြိုးတှပေါ။ လှတဲ့သူကို ဦးစားပေးခနျ့မယျ။ အရညျအခငြျးမရှိတာက သငျပေးလို့ရတယျ။ ရုပျမလှတာက ပွငျပေးလို့မရဘူးတဲ့။ အဲ့ဒီစကားကို တဈခါက နှဈခါ၊ နှဈခါက သုံးခါ၊ သုံးခါကနေ အခါခါကွားမိတော့ အရမျးကို အံ့ဩမိတာ။ အရညျအခငြျးမရှိဘဲ ရုပျလှရုံနဲ့ အလုပျလုပျလို့ ရပွီလား။ အရညျအခငြျးဆိုတာ တကယျပဲ သငျပေးရုံနဲ့ ရပွီလား။ ရုပျရညျကရော တကယျပဲ ပွငျလို့မရဘူးလား။ ကြှနျမ ခံယူခကြျနဲ့ ပွောငျးပွနျကွီး ဆနျ့ကငြျနတောပါ။ အရညျအခငြျးဆိုတာ မလုပျတတျသေးတဲ့အရာကို လုပျတတျအောငျ သငျပေးရုံ အပေါျယံလေးတငျ မဟုတျပါဘူး။ တကယျ့အရညျအခငြျးဆိုတာ ပငျကိုယျဗီဇ attitude နဲ့ intelligence လို့ပဲ ကြှနျမ မှတျယူထားပါတယျ။ attitude ကို ကြှနျမတို့ သငျပေးလို့ […]
Unicode အကွောငျး နားလညျမိသမြှ ယူနီကုတျဆိုတာ data တှကေို စနဈတကြ သိမျးဆညျးနိုငျတဲ့ စာရေးသားနညျးစနဈပါ။ ဒီနရောမှာ အငျ်ဂလိပျစာက ရှငျးပါတယျ။ သူ့ရဲ့ စာတှအေကုနျလုံးကို A to Z အက်ခရာ 26 လုံးနဲ့ပဲ ရေးသားထားတယျ။ ဒါကွောငျ့ အငျ်ဂလိပျစကားလုံးတှအေတှကျ ရေးသားနညျး သီးသနျ့မလိုဘူး။ သိမျးထားပွီး ပွနျရှာဖို့လညျး လှယျကူတယျ။ မွနျမာစာမှာကြ ကကွီး ကနေ အထိ အက်ခရာ ၃၃ လုံးအပွငျ ပငျ့၊ ရဈ၊ ဆှဲ၊ ထိုး တှေ၊ သရသံတှေ အမြားကွီး ထပျပါလာရော။ အဲဒီတော့ ဒါတှအေကုနျလုံးကို လူတိုငျးက ရေးသားနညျးတဈမြိုးတညျးနဲ့ ရေးထားမှသာလြှငျ စနဈတကဩိမျးထားနိုငျမယျ။ ပွနျရှာလို့လညျး လှယျကူမယျ။ ဇောျဂြီနဲ့ ယူနီကုတျ ကှာသှားတာ အဲဒီနရောပဲ။ […]
တဈခြို့လူတှရှေိတယျ.. ပွောသမြှစကားတိုငျး… လုပျသမြှအလုပျတိုငျး… အရာရာတိုငျးဟာ.. သူတို့အကြိုးကို ပဓာနထားတယျ…။ တဈခါတဈခါ.. အခွားသူအကြိုးကို လိုလားသယောငျ… စကားတှပွေောမယျ.. အပွုအမူတှပွေမယျ…။ ဒါပမေယျ့.. အဲဒါတှရေဲ့ နောကျကှယျမှာ.. အခွားသူကို အကွောငျးပွုပွီး ရရှိလာမယျ့.. သူတို့အကြိုးတှရှေိတယျ..။ သူတို့အကြိုးထိခိုကျလာမယျ.. ဒါမှမဟုတျ.. သူတို့အတှကျ အကြိုးအမွတျ ရနိုငျဖှယျမရှိတဲ့.. အရာတှနေဲ့ ကွုံတှေ့လာရငျ… အဲဒီအရာတိုငျးကို … ကနျ့ကှကျတယျ… ကနျ့လနျ့တိုကျတယျ… နောကျဆုံး.. ပကြျစီးအောငျ လုပျတတျတယျ…။ သူတို့အတှကျ အကြိုးရှိမယျ့အရာတှေ… ရလာပွီဆိုရငျ… ပြောျရှငျတယျ… ဝမျးသာတယျ… အခွားသူတေှ အဆငျပွပေါ့မလား.. ထညျ့မစဉျးစားတော့ဘူး..။ ဒါကွောငျ့.. ဒီလိုအရာတှေ ကွုံတှေ့လာရငျ… တဈခုတညျးပဲ ဆုံးဖွတျမိတယျ…။ ငါဟာ.. ကိုယျ့အကြိုးတဈခုတညျးကို ရှေ့ရှုတဲ့.. တဈကိုယျကောငျး၊ အတ်တဆနျသူ မဖွဈစရေဘူး။ အမြားအကြိုးကို ကွညျ့ပွီး… ဖွဈသငျ့တာကို လုပျတတျတဲ့သူ.. […]
Community Based Tourism in Myanmar အခုနောက်ပိုင်း မြန်မာပြည်မှာ ခေတ်စားလာတဲ့ ခရီးသွားလုပ်ငန်းတစ်မျိုးကတော့ CBT လို့ခေါ်တဲ့ Community Based Tourism ပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ မြန်မာလိုတော့ လူထုအခြေပြုခရီးသွားလုပ်ငန်း၊ ရပ်ရွာအခြေပြုခရီးသွားလုပ်ငန်း စသဖြင့် ခေါ်ဝေါ်ကြပါတယ်။ ပုံမှန်လည်ပတ်တဲ့ sightseeing tour နဲ့ မတူတာက CBT ဆိုတာ အခြားဒေသမှာရှိတဲ့ ဒေသခံတွေဆီကို သွားလည်တာပါ။ အထိမ်းအမှတ်တစ်ခုခု၊ စေတီပုထိုးတစ်ခုခု၊ နေရာတစ်ခုခုကို သွားကြည့်ပြီး လည်ပတ်တာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒေသခံလူတွေဆီကို သွားလည်တာပါ။ သူတို့အိမ်တွေကို သွားလည်တာပါ။ ကိုယ့်ကို ဧည့်ခံတဲ့သူတွေကလည်း ဒေသခံတွေပါ။ ဒီခရီးသွားလုပ်ငန်းကနေ ဝင်ငွေရမယ့်သူတွေကလည်း ဒေသခံတွေပါပဲ။ကိုယ်နဲ့မတူကွဲပြားတဲ့ ဒေသခံတွေဆီ သွားမယ်။ သူတို့အိမ်တွေကို သွားလည်မယ်။ ညအိပ်မယ်။ သူတို့ရဲ့ ဒေသစာတွေကို စားမယ်။ ရိုးရာယဉ်ကျေးမှုဓလေ့ထုံးစံတွေကို […]
အခုလက်ရှိ အချို့သော facebook user တွေ ရင်ဆိုင်နေရတဲ့ စိတ်ပျက်စရာကောင်းတဲ့အရာတစ်ခု ရှိပါတယ်။ အဲဒါကတော့ အချို့မီဒီယာတွေက တင်ထားတဲ့ စိတ်ပျက်စရာ အင်တာဗျူးတွေ ကိုယ့် News Feed မှာ လာပေါ်တာပါပဲ။ မီဒီယာတွေရဲ့ trend မှာကျ အဲ့လိုအင်တာဗျူးတွေဟာ viewer ပိုများပါတယ်။ အဲလို့ ဗီဒီယိုတွေမှာဆိုရင် လုပ်ငန်းရှင်တွေက ကြော်ငြာပိုထည့်ကြပါတယ်။ ဝင်ငွေပိုရပါတယ်။ ဒါကြောင့် သူတို့ကလည်း ပေါက်ရင်ပြီးရောဆိုပြီး အဲလိုလူတွေဆီ တကူးတကသွားပြီး အင်တာဗျူးတွေလုပ်ပါတယ်။ ဆဲချင်လို့ ဝင်ကြည့်ကြတဲ့အတွက် viewer ပိုများပါတယ်။ angry တို့ haha တို့ စတဲ့ react ပေးတာတွေ၊ ဝင်ဆဲတဲ့ comment တွေ၊ တစ်ဆင့်ပြန်ဖြန့်တဲ့ share တွေကြောင့် engagement တက်ပါတယ်။ ပို့စ်က […]
ဘဝမှာ အကြီးမားဆုံးအတ္တတစ်ခုကို ပြောပါဆိုရင် အမေ လို့ပဲ ပြောရမယ်ထင်တယ်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက စိတ်ထဲမှာ မတင်မကျဖြစ်နေခဲ့ရတဲ့အရာက အဖေနာမည်ဖြည့်ရတဲ့အရာပါပဲ။ ဘာလို့ အဖေ့နာမည်ပဲ ဖြည့်ရပြီး အမေ့နာမည်ကို မဖြည့်ရတာပါလိမ့်။ အမေဆိုတာ အရေးမပါတာလား။ အမေဆိုတာ သိစရာမလိုတာလား။ အဖေ့နာမည်တစ်ခုတည်းနဲ့ ကိုယ့်ဘဝက ပြီးပြည့်စုံသွားတာလား။ ကျွန်မမှာ အတွေးတွေ အများကြီးပါပဲ။ အထူးသဖြင့် စာမေးပွဲမှာ ဆုရလို့ ဂုဏ်ပြုလွှာတွေ ရလာတိုင်း အမေ့နာမည်မပါဘဲ အဖေ့နာမည်ပဲပါရင် အမြဲတမ်းစိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်။ မိဘနှစ်ပါးမှာ ဘယ်သူကမှ ပိုအရေးမပါရင်တောင် အတူတူအရေးပါကြတာပါပဲ။ သားသမီးတစ်ယောက်ရဲ့ အောင်မြင်မှု၊ ကျရှုံးမှုတိုင်းအတွက် အမည်ခံရမယ်ဆို အဖေရော အမေပါ အမည်ခံသင့်ပါတယ်လေ။ ငယ်ငယ်ကဆို ကျွန်မနာမည်ကိုပြောလိုက်တိုင်း အဖေ့သမီးလို့ လူတိုင်းသိကြပေမယ့် အမေ့သမီးလို့ သိကြတာ ရှားတယ်။ တစ်ချို့ဆို အဖေနဲ့အမေ့ကိုတောင် တွဲမသိကြလို့ ကျွန်မကို […]
⏩ ရွှေမြန်မာတို့ ခရီးသွားခြင်း ⏪ 🔹 မြန်မာနိုင်ငံမှာ ခရီးသွားခြင်းအလေ့အထ အတော်လေး ထွန်းကားလာခဲ့ပါပြီ။ ဟိုးအရင်က မိသားစုတွေ၊ အိမ်နီးနားချင်းတွေစုပြီး သွားကြတဲ့ ဘုရားဖူးခရီးကနေ အလည်အပတ်ခရီး၊ အပန်းဖြေခရီး၊ တောင်တက်ခရီး၊ တောတွင်းလမ်းလျှောက်ခရီး၊ အပျော်စီးသင်္ဘောခရီး စသဖြင့် ပြည်တွင်းပြည်ပ ခရီးစဉ်မျိုးစုံကို သီးသန့်၊ အဖွဲ့လိုက် သွားကြတဲ့အထိ ခရီးသွားခြင်းအလေ့အထဟာ အရှိန်အဟုန်နဲ့ တိုးတက်လာခဲ့ပါတယ်။ 🔹 လက်ရှိခေတ်ရေစီးကြောင်းအရ မြန်မာတွေ ဘာလို့ခရီးသွားလဲဆိုရင် ဓာတ်ပုံရိုက်ချင်လို့ လို့ပဲ ဖြေရမယ်ထင်ပါရဲ့။ မြန်မာလူမျိုးတွေအများစုဟာ ငွေကုန်ကြေးကျခံပြီး ခရီးသွားလို့ တစ်နေရာရောက်ပြီဆိုရင် ရှုခင်းလှလှကို နောက်ခံထားပြီး ကိုယ့်ပုံကို ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ ဓာတ်ပုံရိုက်ကြမယ်။ ပြီးရင် Social Media တွေမှာ Check-in ဝင်မယ်၊ ဓာတ်ပုံတင်မယ်။ ပြီးရင် နောက်တစ်နေရာကို ဆက်သွားကြမယ်။ ဒါနဲ့ပဲ […]
🔹 ဟိုတစ်လောက သင်တန်းမှာ ဆရာက ကိုယ့်ဘဝရဲ့ Best Time နဲ့ Worst Time (၅) ခုစီကို အဖြစ်အပျက်၊ အသက်၊ ခုနှစ် အတိအကျတွေနဲ့ ချရေးခိုင်းတယ်။ 🔹 This too will pass ဆိုတဲ့ စကားလေးကို အရမ်းကြိုက်လို့ ကိုယ့်ဘဝရဲ့ ဆောင်ပုဒ်အဖြစ် လက်ကိုင်ထားခဲ့တာ အဲဒီသင်တန်းမှာ သက်သေပါပဲ။ 🔹 ကိုယ့်ရဲ့ အပျော်ဆုံးအချိန်တွေ၊ အခက်ခဲအပင်ပန်းဆုံး အချိန်တွေဟာ အခုချိန်မှာ အဖြစ်အပျက်တစ်ခုထက် မပိုခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီအချိန်တုန်းကတော့ ကိုယ့်ဘဝရဲ့ အကြီးမားဆုံးသော အရာတွေ ဖြစ်ခဲ့တာပေါ့။ 🔹 ငယ်ငယ်တုန်းက ကျောင်းတက်ရင် ကိုယ်တက်ရတဲ့အတန်းက စာတွေက အရမ်းခက်ပြီး ပြီးခဲ့တဲ့နှစ်က စာတွေက လွယ်တယ်လို့ ထင်ခဲ့ကြဖူးတယ်မို့လား။ အဲဒီလိုပဲ ကိုယ့်ထက် […]
အညွန့်ခူးစားခံရခြင်း ****************** ဒီနေ့ ဂုဏ်ထူးတွေပလူပျံနေတဲ့ ဘော်ဒါတစ်ခုရဲ့ အောင်စာရင်းကို ရှယ်တဲ့သူကရှယ်.. အားကျတဲ့သူကအားကျပေါ့.. ကိုယ်တွေကတော့ အတွေးတစ်မျိုးရယ်.. အစကတည်းက ဝင်ခွင့်နဲ့စစ်ချပြီး တော်တဲ့သူတွေပဲ ရွေးခေါ်သင်တဲ့ကျောင်းက အောင်ချက်ကို စိတ်မဝင်စားတာတော့ အမှန်ပါပဲ.. ကိုယ်တိုင်လည်း စာသင်တဲ့ဆရာမ လုပ်ခဲ့ဖူးတော့ စာတော်တဲ့ကျောင်းသားကို သင်ရတဲ့ခံစားချက်နဲ့ စာမတော်တဲ့ကျောင်းသားကို သင်ရတဲ့ခံစားချက်ကို ကောင်းကောင်းသိပါတယ်.. ပြီးတော့ ဒီကျောင်းသားတွေအကုန်လုံး ဒီလိုတော်အောင် တကယ်ပျိုးထောင်ပေးခဲ့တာ သူတို့မဟုတ်ပါဘူး.. ကျောင်းသားတွေရဲ့ ငယ်ဆရာတွေပါ.. ကိုယ် ဆယ်တန်းတုန်းက အဖြစ်အပျက်လေးကို သတိရမိတယ်.. ဆယ်တန်းနှစ်မှာ စာတော်တဲ့ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က ကျောင်းပြောင်းသွားခဲ့တယ်… ငါးတန်းကတည်းက တက်လာပြီး ဆယ်တန်းမှ ပြောင်းသွားတော့ ဆရာ ဆရာမတွေ ရင်နာကြတာ.. သူက ဂုဏ်ထူးတွေအများကြီးထွက်မှာ သေချာတဲ့သူ.. တစ်သက်လုံး ကိုယ်တွေပျိုးထောင်လာခဲ့ပြီး တကယ်တမ်း ကျောင်းဂုဏ်ဆောင်ရမယ့်အချိန်မှ တစ်ခြားကျောင်းကို […]
ပါမောက္ခချုပ်ဆရာတော်ကြီး ဒေါက်တာအရှင်နန္ဒမာလာဘိဝံသ ဟောကြားတော်မူထားသည်ကို ကျွန်မ ဖတ်ဖူးခဲ့ပါသည်။ “ဣဿာဆိုတာ သူတစ်ပါးကို ဂုဏ်မပြုနိုင်တာ၊ အကောင်းမပြောနိုင်တာ၊ ဣဿာရှိရင် အကောင်းမပြောနိုင်ဘူး၊ congratulations မလုပ်နိုင်ဘူးပေါ့လေ။ မစ္ဆရိယဆိုတာ ကိုယ့်အရည်အသွေးမျိုး သူများကို မရစေချင်တာ၊ ကိုယ့်အခြေအနေမျိုး သူများ မရစေချင်တာ၊ ကိုယ်နဲ့ လာယှဉ်ပြိုင်မယ်ဆိုရင် ကိုယ့်အရည်အသွေးမျိုးကို ကိုယ်ပဲ ပိုင်ဆိုင်ထားချင်တယ်၊ ဒါ မစ္ဆရိယ ခေါ်တယ်။” ပုထုဇဉ်လူသားတိုင်း မကင်းနိုင်သော ဣဿာ ကို ကျွန်မကိုယ်တိုင်လည်း ခံစားနားလည်ခဲ့ဖူးပါသည်။ ကိုယ်လိုချင်သော အောင်မြင်မှုတစ်ခုကို ကိုယ်မရနိုင်သေးခင် တစ်ပါးသူရနေလျှင် ရုတ်တရပ် ဝမ်းသာပေးဖို့ ဆွံ့အနေခဲ့ဖူးသည်။ “သူက အောင်မြင်ပြီး ငါက ဒီလိုဖြစ်နေတယ်” ဟူသော ကိုယ့်ကိုယ်ကို အလိုမကျစိတ်က ဦးစွာဝင်လာသည်။ ထိုအရာကို ဣဿာ ဟု ခေါ်ရမည်လား။ ထိုမှတစ်ဖန် အတွေးတစ်မျိုး […]
ကထိန်နီးလာပြီဆိုလျှင် နေရာအနှံ လော်သံတွေကြားရသည်။ လော်နှိပ်စက်သမျှကို ခံစားနေရသူတို့ အော်ကြသည်။ ကျွန်မကတော့ ကံကောင်းသည်ဟု ဆိုရမလားမသိ။ နယ်မှာနေချိန်တုန်းကလည်း လော်ဒဏ်မခံခဲ့ရ။ ယခု ရန်ကုန်မှာရှိနေစဉ်တစ်လျှောက်လုံးလည်း လော်သံမကြားရ။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကံကောင်းသည်ဟု တွေးတောရင်းနှင့်ပင် နယ်က လော်ကို လွမ်းမိနေသေးသည်။ နှစ်တိုင်း သီတင်းကျွတ် တန်ဆောင်မုန်းဆိုလျှင် နယ်က ကျွန်မတို့လမ်းထိပ်တွင် ဗဟိုလူငယ်အဖွဲ့က အလှူခံမဏ္ဍပ်ထိုးပြီး အလှူခံကြသည်။ သီတင်းကျွတ်လပြည့်မတိုင်ခင် တစ်ပတ်အလိုဆိုလျှင် နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူဘုရားများမှ မဲပေါက်ရာဘုရားတစ်ဆူကို ပင့်ဆောင်ပြီး အလှူခံကြသည်။ သီတင်းကျွတ်လပြည့်ကျော်တစ်ရက်နေ့ရောက်လျှင် မဲပေါက်ရာ ရပ်ကွက်အဖွဲ့အစည်းအသီးသီးမှ ဘုရားများအားလုံး ဒေသစာရီကြွချီပူဇော်ကြသည်။ ထို့အတူ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်မတိုင်ခင်တစ်ပတ်အလိုတွင် ပဒေသာပင်နှင့် မြို့စေတီတော်အတွက် ရွှေသင်္ကန်းကပ်လှူရန် အလှူခံကြသည်။ တန်ဆောင်မုန်းလဆန်း (၁၄) ရက်နေ့တွင် ရပ်ကွက်အဖွဲ့အစည်းအသီးသီးမှ ပဒေသာပင်များအားလုံးကို မြို့တွင်းစီတန်းလှည့်လည်ကြသည်။ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်နေ့တွင် မြို့စေတီတွင် မြို့နယ်မှ ဘုန်းကြီးကျောင်းများကို […]