ေၾကာင္ေလးစေတီနဲ့ ဌာပနာ “အခုခေတ်တော့.. စေတီပုထိုးကြီးတွေ..မြင့်မားထိုးထောင်များပြားအောင်လုပ်.. အဲဒီကထုံးသင်္ကန်း..အဲဒီကနေ.. ရွှေရောင်..အဲဒီကနေ..ရွှေအစစ်.အဲဒီကနေ.. စိန်ဖူးတော်..အဲဒီကနေ..ကျောက်မျက်ရတနာတွေ.. အဲဒီကနေ.. အဲဒီကနေ..အဲဒီကနေ.. မဆုံးနိုင်အောင်အားစိုက်နေတာနဲ့..ငွေအရင်းအမြစ်တွေဆုံးရှုံးနေတာမို့……” သဂျီးရဲ့ကွန်မန့်လေးဖတ်လိုက်ရတော့ စေတီတည်တာနဲ့ ဌာပနာထည့်တဲ့ကိစ္စကို ဆရာတော်တစ်ပါးမှတ်ချက် ချတာလေးသတိရသွားတယ်။ ဗုဒ္ဓဘာသာရဲ့ အမှန်စေတီလေးမျိုးက ဓာတုစေတီ၊ဓမ္မစေတီ၊ဥဒ္ဓိသစေတီ၊ ပရိဘောဂစေတီ ဆိုပြီး ရှိတာအများသိပြီးဖြစ်ပါမယ်။ အကျယ်မချဲ့တော့ပါဘူး၊ ဓါတုစေတီဆိုတာ မြတ်စွာဘုရားရဲ့ ဓါတ်တော်တွေကိုဌာပနာထားပြီး အုတ်နဲ့ စေတီ တည်ထားတာပါ၊ ဓါတ်တော်တွေကိုရည်မှတ်အာရုံပြုပြီး ပူဇော်ကိုးကွယ်ကြတာပါ။ နောက်ပိုင်းမှာ ရှေးဘုရင်တွေက သူ့ထက်ငါအပြိုင် စေတီတွေ တည်ပါတယ်၊“လှည်းဝင်ရိုးသံ တညံညံ ပုဂံဘုရာပေါင်း”၊တို့ “သဇင်ပန်းခိုင်တမြိုင်မြိုင် ရခိုင်ဘုရားပေါင်း”တို့ကြားဖူးကြမှာပါ။ ရခိုင်ဘုရားကပိုများပါတယ်။ ပုဂံဘုရားတွေဧရာဝတီမြစ်ရေတိုက်စားလို့ ပါသွားတာက “ရွှေလသာဝါဝါဝင်း၊ဘုရားရေချိုးဆင်း” ဆိုတော့ နှစ်ခုပေါင်းမှ လေးသန်းကျော်ပါ၊ရခိုင်ဘုရားက ခြောက်သန်းကျော်၊ အဲဒီအထဲကို ထည့်စရာ ဗုဒ္ဓရဲ့ အမွေအနှစ်တွေ ထည့်စရာမရှိတော့ ရွှေငွေကျောက်သံပတ္တမြားတွေထည့်ကြတယ်၊ […]
နှစ်သိန်းတန် ဂျီအက်စ်အမ် ဖုန်းတွေ စတင်ရောင်းချနေပါပြီ။ အချို့ဒေသတွေမှာ မတ်လ ၂၈ ရက်နေ့မှ ရောင်းမယ်၊အချို့ဒေသတွေကတော့ ဧပြီ ၅ ရက်နေ့မှာ ရောင်းမယ်ဆိုတဲ့ သတင်းတွေလည်းအမျိုးမျိုးပေါ်ထွက်နေပါတယ်။ အဲဒါကအရေးမကြီးပါ။ အရေးကြီးတာက ကျေးလက်နေ သူတွေနဲ့ မြို့ကြီးတွေရဲ့ဆင်ခြေဖုန်းမှာ နေသူတွေဟာ ဖုန်းဝယ်တော့မယ်ဆိုရင် မိမိနေထိုင်ရာ/ အများဆုံးသွားရောက် ပြီး (ဖုန်းနဲ့) အလုပ်လုပ်မည့်နေရာဟာ ဆက်သွယ်မှု ဧရိယာမိတဲ့နေရာဟုတ်မဟုတ် ကို သေချာသိသူများနဲ့ မေးစမ်းလေ့လာပြီးမှ ဝယ်သင့်ကြပါတယ်။ တချို့ကျေးရွာတွေ ဟာ စီမံကိန်းလျာထားတဲ့ အထဲမှာပါလို့ ရမယ်လို့ သတင်းအသေအချာထွက်ပေါ်နေပေမဲ့ လတ်တလောမရသေးတဲ့ဒေသတွေ ရှိပါတယ်။ စီမံကိန်းကို အကောင်အထည်ဖော်ရာမှာ အဆင့်လိုက် ပထမ၊ဒုတိယ၊ တတိယ စသည်ဖြင့် ခွဲပြီးအကောင်အထည်ဖော်နေတာပါ၊ ဒါကြောင့်မိမိဒေသဟာ လက်ရှိသုံးလို့ရနေပြီလား၊ဘယ်တော့လောက်မှရမှာလဲဆိုတာ ဆက်သွယ်ရေးမှာ အရင်စုံစမ်းသင့်ပါတယ်၊ အဲဒါလဲ ဆက်သွယ်ရေးရဲ့ နယ်ကအဆင့်တွေ သေချာမသိပါဘူး၊ […]
လိတ်တက်နောက်ကလိတ်တက်များ ကျနော်တု့ိ ဗွီစီဒီတွေပေါ်တုန်းက အကောင်းဆုံးစနစ်ဆိုပြီး အသဲအသန်ဝယ်သုံးခဲ့ကြတယ်၊ဟောသိပ်မကြာဘူး၊ဒီဗွီဒီဖြစ်ပြန်ရော။ နောက်သိပ်မကြာပါဘူး အီးဗွီဒီ တဲ့။ နောက်ဘလူးရေး သရဲဖတ်တွေပါဖြစ်လာပါတယ်။ တီဗွီတွေဆိုလည်း ဒီလိုပါပဲ မှန်ပြား၊ ပလာစမာ ၊အလယ်စီဒီ၊ အယ်လအီးဒီ ဆိုပြီးပေါ်လာလိုက်တာ အရင်ဦးအောင် ဝယ်သုံးနိုင်တဲ့သူတွေက သိန်း ဆယ်ချီပြီးဂုဏ်ယူနေတဲ့အချိန် မရှိမရှားတွေက လိုက်ဝယ်၊ဟော …ခုတော့…………. အခုခေတ်နည်းပညာနဲ့ပတ်သက်တဲ့ပစ္စည်းတွေ စောစောဝယ်လေ ခံရလေပဲ၊ နောက်မှဝယ်တဲ့သူက ပိုမြင့်တဲ့နည်းပညာကို လျော့နည်းတဲ့ တန်ဘိုးနဲ့ ကိုင်ရတယ်။ အချိန်တော့ ယူရတာပေါ့။ အဲဒီတော့ ဘာစဉ်းစားမိလည်းဆိုတော့ ကိုယ့် အခြေအနေနဲ့ကိုယ် မဖြစ်မနေလိုအပ်တယ်ဆိုရင်တော့ဝယ်ပေါ့။ သူများဝယ်သုံးလို့ ကိုယ်လည်းကြွားချင်လို့ ဝယ်သုံးတယ်ဆိုရင်တော့ ခံပေါ့၊ နေလို့ ရရင်တော့ နေလိုက်ပေါ့၊ နောက်ကျလေ ပိုကောင်းလေ၊ပိုသက်သာလေ ဖြစ်မှာပဲ။ အခုခေတ်က ရိုက်စားလုပ်လို့ သိပ်မရတော့ဘူး၊ယှဉ်ပြိုင်မှုတွေဖြစ်လာပြီ၊များများယှဉ်ပြိုင်ခွင့်ပေးလေ၊ များများတိုးတက်လေပဲ။ […]
ရထားလမ်း “ပေါ်…တူ…………” “ပေါ်တူ …….ပေါ်……………” “ဟာ မမသိမ့်ရေ ရထားကြီးဟေ့ ၊အရှည်ကြီးပဲ” “ဟုတ်တယ်ဟေ့မောင်လေးရေ အရှည်ကြီးပဲ တာ့တာ တာ့တာ” “ဟေး ………ဟေး ……..တာ့တာ တာ့တာ” “ဟဲ့ သားနဲ့သမီး တိတ်တိတ်နေကြစမ်း၊ ရထားလာတာကို ဘာလို့ ဒီလောက်အော်နေတာလဲ၊ ရထားမမြင်ဖူးဘူးလား၊တောကျလိုက်တာ၊ နင်တို့မရှက်ဘူးလား” ကိုဘမောင်တို့ မိသားစု ဟာ ပင်လယ်ပိုင်းမြို့လေးတစ်မြို့မှာနေထိုင်ကြတာပါ။ ကိုဘမောင်ကတော့ မြို့ကြီးသားဖြစ်ပေမဲ့ ပင်လယ်ပိုင်းမြို့လေးမှာ တာဝန်ထမ်းဆောင်ရင်း အိမ်ထောင်ကျပြီး ကလေးတွေကိုမွေးခဲ့တာပါ။ အခုမိဘများရှိရာကိုခေတ္တ အလယ်ပြန်လာခဲ့ရင်း အိမ်ရှေ့ကိုက်တစ်ရာကျော် ကွင်းပြင်ထဲမှာရထားဖြတ်သွားတော့ ရထားနဲ့စိမ်းနေတဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်ဟာ ဝမ်းသာအားရခုန်ပေါက်အော်ဟစ်ရင်း လက်တွေဝှေ့ရမ်းလို့ တာ့တာပြနေကြပါတယ်။ ဒါကိုအဖေလုပ်သူ ကိုဘမောင်က အနည်းငယ်ရှက်ပြီး ကလေးတွေကိုအော်ငေါက်လိုက်ပါတယ်။ တကယ်တော့ ကိုဘမောင်တို့ ငယ်ငယ်ကလေးဘဝကလည်းရထားဝင်လာရင် ဒီလိုပဲ လက်ပြခဲ့တာပါပဲ။ “ဖေဖေကလည်း သမီးတို့ကတောကျတာမဟုတ်ပါဘူး၊ […]
ရထားလမ်း “ပေါ်…တူ…………” “ပေါ်တူ …….ပေါ်……………” “ဟာ မမသိမ့်ရေ ရထားကြီးဟေ့ ၊အရှည်ကြီးပဲ” “ဟုတ်တယ်ဟေ့မောင်လေးရေ အရှည်ကြီးပဲ တာ့တာ တာ့တာ” “ဟေး ………ဟေး ……..တာ့တာ တာ့တာ” “ဟဲ့ သားနဲ့သမီး တိတ်တိတ်နေကြစမ်း၊ ရထားလာတာကို ဘာလို့ ဒီလောက်အော်နေတာလဲ၊ ရထားမမြင်ဖူးဘူးလား၊တောကျလိုက်တာ၊ နင်တို့ မရှက်ဘူးလား” ကိုဘမောင်တို့ မိသားစု ဟာ ပင်လယ်ပိုင်းမြို့လေးတစ်မြို့မှာနေထိုင်ကြတာပါ။ ကိုဘမောင်ကတော့ မြို့ကြီးသားဖြစ်ပေမဲ့ ပင်လယ်ပိုင်းမြို့လေးမှာတာဝန်ထမ်းဆောင်ရင်း အိမ်ထောင်ကျပြီး ကလေးတွေကိုမွေးခဲ့တာပါ။ အခုမိဘများရှိရာကိုခေတ္တ အလယ်ပြန်လာခဲ့ရင်း အိမ်ရှေ့ကိုက်တစ်ရာကျော်ကွင်းပြင်ထဲမှာရထားဖြတ်သွားတော့ ရထားနဲ့စိမ်းနေတဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်ဟာ ဝမ်းသာအားရခုန်ပေါက်အော်ဟစ်ရင်း လက်တွေဝှေ့ရမ်းလို့ တာ့တာပြနေကြပါတယ်။ ဒါကိုအဖေလုပ်သူ ကိုဘမောင်က အနည်းငယ်ရှက်ပြီး ကလေးတွေကိုအော်ငေါက်လိုက်ပါတယ်။ တကယ်တော့ ကိုဘမောင်တို့ ငယ်ငယ်ကလေးဘဝကလည်းရထားဝင်လာရင် ဒီလိုပဲ လက်ပြခဲ့တာပါပဲ။ “ဖေဖေကလည်း သမီးတို့ကတောကျတာမဟုတ်ပါဘူး၊ မိတ္ထီလာသွားတုန်းကတောင် […]
မှော်ဆရာရဲ့ ဂူ (ယခုကျနော်ရေးသားသော စာထဲမှ မှော်ဆရာသည် ရွာသားမှော်ဆရာမဟုတ်ကြောင်း ကြိုတင်ပြောကြားပါရစေချင့်၊ အဲလေ ခင်ဗျာ့။) သစ်ပင် ပန်းမာလ်များနဲ့အင်မတန်လှပတဲ့ တောအုပ်ကြီးတစ်ခုရှိပါတယ်။ သီးပင်စားပင်များနဲ့ အရိပ်အာဝါသကောင်းမွန်ပြီး ပြောင်၊ဆင်၊ကျားနဲ့ ၊ သမင်၊ဒရယ်၊ချေငယ်၊ဆိုင်၊ဆတ်၊ဖွတ်၊ပဒတ်နဲ့၊ ကျေးငှက် သာရကာ၊ အင်းဆက်ပါမကျန်မှီတင်းနေထိုင်ကြပါတယ်။ သူ့အုပ်စုနဲ့သူ၊ သူ့နေရာ သူ့အစာ၊ မျှတစွာနဲ့ ရှာဖွေ စားသောက်လို့ အင်မတန်ကောင်းသော တောအုပ်ကြီးဖြစ်ပါတယ်။ တနေ့မှာတော့ အလွန်ဆိုးသွမ်းတဲ့ မှော်ဆရာကြီး တစ်ဦးဟာ ထိုတောအုပ်ကိုဘွားကနဲ ရောက်လာပါတယ်။ ရောက်လာပြီးတဲ့အခါ သူ့ရဲ့အစွမ်းနဲ့တောသတ္တဝါတွေ အားလုံးကို ငြိမ်ဝပ် သွားအောင် လုပ်လိုက်ပါတယ်။ ဘယ်ခွေးတစ်ကောင်ကြောင်တစ်မြီးမှ အီး တောင်ကျယ်ကျယ်မပေါက်ရဲပါဘူး။ နားရွက်မလှုပ်ရဲ လက်မထုတ်ရဲပါဘူး။ ပြီးတော့မှော်ဆရာကြီးကပြောပါတယ်။ “ဒီနေ့က စပြီး ဒီတောကြီးကို ငါပိုင်သွားပြီ၊ ဒီတောကြီး ကိုဒါထက် အေးချမ်းသာယာအောင် ငါဆောင်ရွက်မယ်။ဒီတောကြီးကို ဂူကြီးတစ်ခုအဖြစ်ငါဖန်တီးလိုက်မယ်၊မင်းတု့ိတွေဟာ၊ဒီဂူကြီးထဲမှာနေထိုင်ကြရမယ်” […]
ဘက်ညီ လက်ညီ ရွေ့ကြဖို့လိုပါသည်။ နွားလှည်းတစ်စီး ရှေ့ကိုရွေ့ဖို့ဆိုင်ရင် ရှေ့ကလှည်းတံပိုးကိုထမ်းနေတဲ့ နွားနှစ်ကောင်လုံး ပြိုင်တူ ဟန်ချက်ညီညီ ဆွဲဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ တစ်ကောင်ထဲ ဆွဲရင် တစ်ဖက်ဆွဲပြီးလမ်းကြောင်းလွဲသွားနိုင်ပါတယ်။ တစ်ကောင် က သိပ်မရုံးပဲ ရေသာခိုလိုက်နေရင်လည်း ရုံးရတဲ့ တစ်ကောင်တည်း ပင်ပမ်းပြီး လိုရာခရီးကို လွယ်လွယ်နဲ့ မရောက်နိုင်တော့ပါ။ ကားတစ်စီးမှာလည်း ရှေ့ဘီးနှစ်ဘီးလုံးဘရိပ် ကပ်နေရင် ရှေ့ကိုအလွယ်တကူဘယ်ရွေ့မလဲ၊တစ်ဘီးပဲ ဘရိပ်ခွာပြီး တစ်ဘီးက ဘရိတ်ကပ်ပြီးပုံမှန် မလည်ရင် အပေါ်က ဂွေ ကိုင်ထားရတဲ့ ဒရိုင်ဘာကြီး ဘယ်သက်သာမလဲ။ အဲဒီတော့ “ဟိုဘက်ကနွား မင်းသွားဖို့လိုတယ် ” ဆိုပြီးအော်နေရင်းနဲ့ ကိုယ် ကိုယ်တိုင်လဲ ခြေလှမ်းစရွှေ့ဖို့လိုပါလိမ့်မယ်၊ ကိုယ်က အင်အားကောင်းနေရင် တစ်ဘက်ကနွား မရွေ့ချင်ဘူးဆိုရင်တောင် ယက်ကန်ယက်ကန်နဲ့ ပါလာပါလိမ့်မယ်။ လှည်းကိုမောင်းနေတဲ့သူကလည်း တဘက်ကနွား အာဟာရလိုသလား၊ သက်သက် […]
တွန်းလိုက်ကြစို့ ရွာသားတို့…………. အဲယားမွန်း၊ဖုံလုံ၊ချွေးအိတ်၊ ကားကြီးတစီးဟာ ကျောက်ချောခင်းအဝေးပြေး လမ်းမကြီးမှာ တရွေ့ရွေ့ မောင်းနှင်လာပါတယ်။ ကားကြီးရဲ့နာမည် ကတော့ “တိုးတက်ရေး” တဲ့ ။ နာမည်လိုက်ပါတယ်၊ ရှေ့ပိုင်းမှာသာ ချောင်ချောင်ချိချိဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်းမှာတော့ ကုန်တွေ ကြားကို တိုးတက်ရတာပါ၊ ထုိုင်ခုံတွေ အောက်မှာလည်း ငါးခြောက်အိတ်၊ ပုဇွန်ခြောက် အိတ်တွေနဲ့မို့ ကားစီးသူများဟာ ခုံပေါ်မှာ တင်ပါးနဲ့ ပေါင် တသားတည်းဖြစ်အောင် ခြေထောက်ချပြီး သက်တောင့် သက်သာလိုက်ရတာမဟုတ်ပါဘူး၊ ဒူးနှစ်လုံး ထောင် ပြီး မြီးညှောင်းရိုးနဲ့ ထိုင်လိုက်ရတာပါ။ ခုံနှစ်တန်းရဲ့ အလယ်လမ်းမှာလည်း စီချထားတဲ့အိတ်တွေပေါ်မှာ ကော်ခုံလေးတွေချထားပြီးအလယ်လူတင်ပါသေးတယ်။ ဒါကြောင့် တက်တဲ့ လူတွေ က တိုးတက်ရတာပါ၊ ဪ မဖွင့် ဖြိုးသေးတဲ့ မြို့လေးက ကားပဲ ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့။ ကားပိုင်ရှင် […]
သင်္ဘောသား ယနေ့ နေ့လယ် ၁၁နာရီတွင် Summer Palace Hotel တွင် ကျင်းပမည့် အဘဖောနှင့် MG ရွာသူားများတွေ့ဆုံပွဲတွင် ရွာသူားအယောက်(၂၀) ကျော်အား နေ့လယ်စာ ဘူဖေးဖြင့် ဧည့်ခံကျွေးမွေးမည့် ဇီ ဘဖောအားဂုဏ်ပြုသေားအားဖြင့် ဤစာအားရေးသားပါသည်။ အဘဖောသည် သင်္ဘောသီးဖြစ်သည့်အားလျှော်စွာ ဂိုဏ်းတူ အခြားသင်္ဘောသီးများအား ဤစာတွင် ထည့်သွင်းရေးသားသွားမည်ဖြစ်ပါသည်။ မှားယွင်းမှုတစုံတစ်ရာ ရှိပါက မေတ္တာဖြင့် ခွင့်လွှတ်ကြပါရန် ကြိုတင်တောင်းပန်အပ်ပါကြောင်း။ ။ ကြောင်လေး။ ။ ကျနော် ခပ်ငယ်ငယ် ငါးတန်းကျောင်းသား ဘဝလောက်က အဖြစ်လေးကိုသတိရတယ်ဗျ။ ကျနော်တို့ အိမ်ခေါင်းရင်းမှာ ဒေါ်ရှိန်ဆိုတဲ့ အပျိုကြီးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူ့ကိုတစ်လမ်းလုံးက ဂျီးတော်ကြီးလို့ခေါ်ကြတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူ့မှာ ဒေါ်ငွေ ဆိုတဲ့ ညီမတစ်ယောက်ရှိတယ်။ အဲဒီဒေါ်ငွေ ဆိုတာ အိမ်ထောင်ရှိတယ်။ သူ့ယောကျားနာမည်က […]
တကယ်ပူးတာလား အလေ့အကျင့်လား-၂ ပထမပိုင်းမှာ မြို့တဘက်ကမ်းမှာပူဇော်ပွဲကျင်းပ ပုံကိုတင်ပြခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီနှစ်ပဲထင်ပါတယ်၊ မြို့ဘက်ကမ်းမှာ ပူဇော်ပွဲလုပ်ပါတယ်။ ကျနော်အရင်ပို့စ်မှာပြောခဲ့သလို၊ ဟိုဘက်ကမ်း ဒီဘက်ကမ်း သီးခြားလုပ်တာပါ၊ ကျနော်အမှတ်မမှားရင် လှေကျင်းဘက်ရပ်ကွက်မှာလဲ တစ်ခုသီးသန့်လုပ်တယ်လို့ထင်ပါတယ်။ အစဉ်အလာအရ မြို့လည်ပိုင်းကအရင်၊တဖက်ကမ်းကဒုတိယ၊ လှေကျင်းက နောက်ဆုံး စသည်ဖြင့် အစဉ်လိုက်လုပ်ရာမှာ မြို့လယ်က အမြဲတမ်းအရင်းဆုံးလုပ်ရတာပါ။ အဆင့်လည်းအမြင့်ဆုံးလုပ်တာပါ၊ ဦးရှင်ကြီးစီးတဲ့မိကျောင်းဟာစက်မိကျောင်းပါ၊ ဘယ်လိုလုပ်ထားသလဲတော့မသိပါ၊ အဲဒီမှာကြတော့ ကျနော်ဇာတ်စင်ပေါ်တက်ကြည့်ခွင်းမရပါဘူး။ ပွဲခင်းထဲကပဲကြည့်ရတာပါ။ဦးရှင်ကြီးက စောင်းကြီးပိုက်ပြီး မိကျောင်းပေါ်မှာမတ်တတ်ရပ်လိုက်လာတယ်၊ မိကျောင်းကြီးက အမြီးကို ဟိုဘက် ဒီဘက်ရမ်းပြီးဇာတ်ခုံနောက်ကနေ ရှေ့ကိုတဖြည်းဖြည်းထွက်လာတယ်၊ဘီးတပ်ပြီးစက်သီးကြိုးနဲ့ဆွဲသလားမသိပါ။ အဆင့်မြင့်ပုံကိုပြောပြတာပါ။ ဒီမှာတော့ပြဿနာမရှိပါဘူး။ ပြဿနာက ဦးရှင်ကြီးလား၊ ကိုးမြို့ရှင်လားမသိဘူးပြောတဲ့စကားပါ။ ကိုးမြို့ရှင်လို့ ကျနော်ထင်ပါတယ်။ အဲဒီနှစ် က တဘက်ကမ်းကအရင်လုပ်လိုက်ပါတယ်။ မြို့ဘက်ကမ်းမှာ လုပ်တဲ့အခါ ဝင်ပူးတဲ့နတ်က ဟိုဘက်ကမ်းကိုကြိမ်းမောင်းပါတယ်။ ဟိုဘက်ကမ်းကကောင်တွေ အစဉ်အလာကိုဖျက်တယ်၊ နောက်မှလုပ်ရမဲ့ဟာကို ဒင်းတို့က […]
တကယ်ပူးတာလား အလေ့အကျင့်လား ကျနော် နတ်ကိုးကွယ်မှုအကြောင်းတော်တော်များများရေးခဲ့တယ်။ တကယ်တော့ နတ်လို့ အများသုံးနှုန်းနေကြတဲ့ ပရလောက မရှိဘူးလို့ဆိုလိုတာမဟုတ်ပါ။ ကိုးကွယ်နေသူများကိုလည်း ရှုံ့ချလိုခြင်းမရှိပါ။ ကျနော်ဆိုလိုချင်တာက ယုံကြည်မှုတစ်ခုကို အစဉ်အလာအရ သော်လည်းကောင်း၊ ယုံကြည်စရာကောင်းလောက်တဲ့မျက်မြင်အရသော်လည်းကောင်း ဇွတ်မှိတ်မယုံလိုက်ပဲနဲ့ အရင်းအမြစ်ကိုသေချာလေ့လာသုုံးသပ် ဆုံးဖြတ်ပြီးမှ ယုံစေချင်တာပါ။ ဒီနေရာမှာ ကျနော်ကိုယ်တိုင် တွေ့ကြုံပတ်သက်ခဲ့တဲ့ တကယ့်အဖြစ်မှန်ကလေးတွေကို တင်ပြချင်ပါတယ်။ ကျနော်ငါးတန်းကျောင်းသားဘဝက အဖေတာဝန်ကျတဲ့ ဝါးခယ်မမြို့ကိုလိုက်သွားပါတယ်။ အဖေတာဝန်ကျတာမြို့ပေါ်မှာမဟုတ်တော့ ကျနော်က မြို့ပေါ်က အဒေါ်အိမ်မှာနေပြီးကျောင်းတက်ပါရတယ်။ မြို့ပေါ်ဆိုပေမဲ့ မြို့ရဲ့တဘက်ကမ်းမှာပါ။ငှက်သမ္ဗာန်လို့ခေါ်တဲ့ အမြီးနှစ်ခွ လက်ခပ်ကူးတို့လှေနဲ့ ကူးရတာပါ။ ဝါးခယ်မမှာ တနှစ်တစ်ကြိမ် ဦးရှင်ကြီး၊ ကိုးမြို့ရှင်နဲ့ ရိုးရာနတ်တွေပူဇော်ပွဲကိုကြီးကြီးကျယ်ကျယ်ကျဉ်းပပါတယ်။ တနှစ်တစ်ကြိမ်ဆို်ပေမဲ့ မြို့ဘက်ကမ်းကတစ်ကြိမ် တဖက်ကမ်း(တရုပ်တန်း)ကတစ်ကြိမ်သီးခြားစီလုပ်တာပါ။ အခုတော့ ဘယ်လိုလဲမသိပါ။ တရုပ်တန်းဘက်မှာ ပူဇော်ပွဲမလုပ်ခင်တစ်လလောက်ကတည်းက အလှူ လိုက်ခံပါတယ်။ အလှူခံတဲ့အခါ ဦးရှင်ကြီးရဲ့ စီးတော်ကျားအဝတ်အစားဝတ်ထားသူတစ်ယောက်ပါ ပါတယ်။ […]
မနက်လင်းလို့ မုန့်စားမဲ့ စားသုံးသူတွေရောက်လာတဲ့အခါကမှာတော့………………….. မနက်မိုးလင်းတော့ မုန့်စားမယ့်ကောင်မလေးနှစ်ယောက် အရင်ဆုံးရောက်လာပြီးမုန့်မှာစားတယ်။ တစ်ယောက် ကသုံးဇွန်းလောက်စားပြီး ဆက်မစားတော့ ဘူး၊ တစ်ယောက်ကတော့ ဟိုကြည့် ဒီကြည့်နဲ့ ဖြစ်ညှစ်စားပါတယ်။ နောက် သားအမိသုံးယောက်ရောက် ရောက်လာပြီး ကောင်မလေးက အသုတ်တစ်ပွဲနဲ့ အမေနဲ့ သားက ညှပ်ခေါက်ဆွဲ မှာစားပါတယ်၊ အမေ ကစားရင်းနဲ့ ဆက်မစားပဲ ဇွန်းနဲ့ ဟိုမွှေ ဒီမွှေလုပ်နေပေမဲ့ အားမနာတတ်တဲ့ သားလေးက လှမ်းပြောပါတယ်။ “အဒေါ်ခေါက်ဆွဲ ကလည်းခါးလိုက်တာ၊ ဘယ်လိုကြီးမှန်းလည်းမသိဘူး” “ဟုတ်လားသား၊ဘာဖြစ်လို့ လဲ အဒေါ်ကိုပြပါအုန်း” ဆိုင်ရှင် က မုန့်ပန်းကန်ကို ယူပြီး မြည်းကြည့်လိုက်တော့ခါးသက်သက်ဖြစ်နေပါတယ်။ “အို အားနာလိုက်တာအမရယ်၊ အသုတ်ကလေးပဲစားလိုက်ပါနော်၊ ကျမပြန်လုပ်ပေးပါ့မယ်။ အဲဒီမုန့်မစားပါနဲ့တော့၊ ဟဲ့ သမီးရေးခဏလာပါအုန်း၊ ဒီကို” သမီးကိုလှမ်းခေါ်ပြီး အသုတ်နှစ်ပန်းကန် သုတ်ပေးရင်း ရောက်လာတဲ့ […]
သူ့နေရာနှင့် သူ ရွာတစ်ရွာတွင် မိသားစု တစ်စုနေထိုင်ကြသည်။ အိမ်ထောင်ဦးစီး လုပ်သူမှာ အဖွဲအစည်းတစ်ခုမှ အရာရှိအဆင့် ဖြင့်ကျန်းမာရေးပင်စင် ယူထားသူဖြစ်ပြီး မိဘအမွေအနှစ်ဖြစ်သော ခြံဝန်းလေးထဲတွင် အေးချမ်းစွာ သီးပင် စားပင်များ စိုက်ပျိုးစားသောက်ကြလေသည်။ ဇနီးမှာမူ မောင်တစ်ထမ်း မယ်တရွက် ဆိုသကဲ့သို့အိမ်ရှေ့တွင် ကုန်စုံဆိုင်လေးနှင့်တွဲ၍ မုန့်ဟင်းခါး ခေါက်ဆွဲ အသုတ်များကို သွားရေစာအဖြစ် ရောင်းချကာ တဖက်တလမ်းဝင်ငွေရှာလေသည်။ သူတို့တွင် သားနှစ်ယောက်ရှိပါသည်။ သမီးလေးတစ်ယောက်လည်း ရှိလေသည်။ အကြီးဆုံးနှင့် အငယ်ဆုံးမှာ သားများဖြစ်ကြသည်။သမီးကတော့ အလတ်မလေးဖြစ်ပါသည်။ စုပေါင်းညီညာအောင်ကြောင်းဖြာ၊ တစ်ယောက်တလက် ကျောင်းသားလက် ဆိုသလို ကလေးများဟာလည်း မိဘရဲ့ လုပ်ငန်းတွေမှာ ဝိုင်းဝန်းကူညီလုပ်ကိုင်ကြရင်းပညာသင်ကြားနေကြတာ၊ အကြီးကောင်က အထက်တန်းရောက်လို့ မြို့ကိုတက် ပြီးပညာသင်ကြားနေပြီဖြစ်ပါသည်။ အလတ်မကတော့ အလယ်တန်းရဲ့ အမြင့်ဆုံးအဆင့်ရောက်နေပြီး သားထွေးလေးကတော့ အလယ်တန်းရဲ့အောက်ဆုံးတန်းမှာပညာသင်ကြားလျှက်ရှိပါသည်။ အကြီးဆုံးသားကတော့ […]