ငယ်စဉ်တောင်ကျေး ကလေးဘဝ လူလားမြောက်စ အချိန်မှစ၍ သင်ယူခြင်းကို စတင်ခဲ့သည်။ သင်ယူခြင်းသည် တနေ့ပြီးတနေ့ ၊ တလပြီးတလ၊ တစ်နှစ်ပြီးတစ်နှစ် သင်ယူခြင်းများစွာ ရှိခဲ့ကြပေသည်။ သင်ယူသော သင်ခန်းစာသည် ကျောင်းသားများအားလုံး တစ်နေရာနှင့်တစ်နေရာ မတူကွဲပြားစွာ သင်ယူ မှတ်သားကြပြီး အတန်းတက်ရန်အတွက် သတ်မှတ်သော စံချိန်စံညွှန်းအရ ဘွဲ့အသီးသီးရရှိခဲ့ကြပေပြီ။ ဘွဲ့အသီးသီးတွင် ပညာရှင် နှင့်ဆိုင်သော ဒေါက်တာဘွဲ့များ၊ ဆေးကုသခြင်းနှင့်ဆိုင်သော ဒေါက်တာဘွဲ့ များ၊ ဆောက်လုပ်ရေး၊ ပြင်ဆင်ရေး၊ ပုံပြုရေး၊ ဆက်သွယ်ရေးနှင့်ဆိုင်သော အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့များ မတူကွဲပြား စွာ လေ့လာသင်ယူ ပြီးမြောက်ကြသူများ ရှိကြပေသည်။ အချို့ကားနိုင်ငံခြားတွင်တာဝန်ထမ်းဆောင်၍ အများစုမှာ မိမိနိုင်ငံတွင် တာဝန်ထမ်းပြီး နိုင်ငံရိပ်က္ခာလစာဖြင့် မိသားစုစားဝတ်နေရေး လောက်ငှပါက လှူဒါန်းပေးကမ်းစွန့်ကျဲခြင်း၊ လစာနည်းပါက မိမိဝင်ငွေတွက်ချက်၍ ခြိုးခြံချွေတာခြင်း၊ ဥပုသ်သီလဆောက်တည်ခြင်း၊ မိမိတို့မြန်မာမှုဘဝအတွက် တန်ဖိုးထားခြင်းမိမိနိုင်ငံအတွင်း […]

လွန်ခဲ့တဲ့နှစ် (၃၀)လောက်က အဲဒီတုန်းကတော့ ရန်ကုန်တိုင်း ယခုတော့ ရန်ကုန်တိုင်းဒေသကြီး လှိုင်နယ်မြေ ဒေသကောလိပ်၊ ပထမနှစ် ၊ ဒုတိယနှစ် တက်ပြီး စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်ရလို့ မေခဆောင်ဆိုတဲ့ အဆောင်မှာနေခွင့်ရခဲ့တယ် ။ အဆောင်မှူးက ဒေါက်တာမြသန်း၊ ဟောကျူတာ က ဦးဉာဏ်လင်း၊ ဇွဲကပင်ဆောင်က ဦးစိန်မြင့် တို့နှင့် တရင်းတနှီးရှိခဲ့တယ် ။ တက္ကသိုလ်ဓမ္မာရုံ နှစ် (၅၀) ရွှေရတုမှာ စီးပွားရေးတက္ကသိုလ် အငြိမ့်နှင့် တင်ဆက်ခွင့် ပါဝင်ခွင့်ရခဲ့တယ် ။ အဲဒီတုန်းက ဝိဇ္ဖာ သိပ္ပံ္ပံ တက္ကသိုလ် ၊ စီးပွားရေးတက္ကသိုလ် တဝင်းတဆက်တည်း နေရာအနှံ အတန်းအားတာနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ သွားကြတယ် ။ ရေတမာတန်းကိုလည်းလျှောက်တယ် ။ ထင်းရူးတန်းလမ်းက ဘွဲ့နှင်းသဘင်ကိုလည်းသွားတယ် ။ ဘွဲ့နှင်းသဘင်က အဓိပတိလမ်းကိုလည်းလျှောက်တယ်။ ရိုးတံကျဲကျဲ သစ်ပုတ်ပင်ကြီးကိုလည်း […]

အမှတ်တမဲ့ မှ မမျှော် လင့် ပဲဖြစ်တာလေးတွေကိုနောင်ကာလများစွာကုန်လွန်သွားသော်လည်းကိုစိုးလူ အတွေးမှာ အမှတ်တရနေ့များစွာသို့…….. ဆယ်တန်းအောင်ပြီးတော့ဒေသကောလိပ်ကျောင်းစတက်တဲ့နေ့မှာ..ကျောင်းသူတွေကရှေ့မှာထိုင်ကြတယ်ကို စိုးလူတို့ကျောင်းသားတွေက မေဂျာတူကျောင်းသူအချောအလှလေးတွေကိုရွေးပြီးပါလာတဲ့ဗလာစာအုပ်ထဲက စာရွက်ယူပြီးမျှားကလေးတွေလုပ်ပြီးပစ်ကြတယ်…မောင်မယ်သစ်လွင်တွေဆိုတော့မချောလေးတွေရဲ့ ဆံပင်တွေထဲမှာ မျှားတွေစိုက်သွားတယ်..သူတို့ စိတ်ဆိုးတဲ့အမူအယာမပြတော့ ကိုစိုးလူလည်းအား ကျပြီးပစ်ဖို့လုပ်တယ်..ခုံတန်းမှာအတူထိုင်နေတာကကိုစောအောင်(ရန်ကုန်သား)၊ကိုစိန်ဝင်း၊ကိုမြင့်ဦးတို့ လို… လိုက်ပစ်ဖို့လုပ်တယ် .. ရှေ့မှာကပ်လျှက် မချောလေးယောက်လည်းထိုင်နေတယ်…အတုမြင် အတတ်သင် ကိုစိုးလူလိုက်လုပ်တာပါပဲ… ကိုစိုးလူရှေ့ဆုံးတန်းကို လှမ်းပစ်တယ် … စာရွက်မျှားလေး ပေါ့… အရှိန်အားထဲ့ပစ်လိုက်တယ်… ရှေ့ဆုံးကို မသွားပဲ ရှေ့ခုံမှာကပ်ထိုင်နေတဲ့ မချောလေးရဲ့ဆံပင် ထဲကိုစိုက်ဝင်သွားတယ်.. အဲဒီအချိန်မှာ ကိုစိန်ဝင်းတို့လည်း ရှေ့ကိုပစ်ဖို့အားယူနေတုန်း မချောလေး လှည့်အကြည့်နဲ့တွေ့ပြီး“ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလည်း အိန္ဒြေကိုမရဘူး” “ အယ်.. သူများလည်းဟုတ်ပဲနဲ့ ..” လို့သူငယ်ချင်းတွေကပြောကြတယ်.. ဒါပေမယ့် သူခေါင်းကို အရှိန်ပြင်းပြင်းစိုက်ဝင်သွားတာ ဖြစ်တဲ့အတွက် သူ့မျက်နှာဖြူဖြူလေးဟာ ပန်းရောင်သမ်းပြီး စိတ်ဆိုးနေတယ်.. ကိုစိုးလူလည်း ငြိမ်နေမိ […]

လွန်ခဲ့တဲ့နှစ် (၃၀)လောက်က အဲဒီတုန်းကတော့ ရန်ကုန်တိုင်း ယခုတော့ ရန်ကုန်တိုင်းဒေသကြီး လှိုင်နယ်မြေ ဒေသကောလိပ်၊ ပထမနှစ် ၊ ဒုတိယနှစ် တက်ပြီး စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်ဝင်ခွင့်ရလို့ မေခဆောင်ဆိုတဲ့ အဆောင်မှာနေခွင့်ရခဲ့တယ် ။ အဆောင်မှူးက ဒေါက်တာမြသန်း၊ ဟောကျူတာ က ဦးဉာဏ်လင်း၊ ဇွဲကပင်ဆောင်က ဦးစိန်မြင့် တို့နှင့် တရင်းတနှီးရှိခဲ့တယ် ။ တက္ကသိုလ်ဓမ္မာရုံ နှစ် (၅၀) ရွှေရတုမှာ စီးပွားရေးတက္ကသိုလ် အငြိမ့်နှင့် တင်ဆက်ခွင့် ပါဝင်ခွင့်ရခဲ့တယ် ။ အဲဒီတုန်းက ဝိဇ္ဖာ သိပ္ပံ္ပံ တက္ကသိုလ် ၊ စီးပွားရေးတက္ကသိုလ် တဝင်းတဆက်တည်း နေရာအနှံ အတန်းအားတာနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေ သွားကြတယ် ။ ရေတမာတန်းကိုလည်းလျှောက်တယ် ။ ထင်းရူးတန်းလမ်းက ဘွဲ့နှင်းသဘင်ကိုလည်းသွားတယ် ။ ဘွဲ့နှင်းသဘင်က အဓိပတိလမ်းကိုလည်းလျှောက်တယ်။ ရိုးတံကျဲကျဲ သစ်ပုတ်ပင်ကြီးကိုလည်း […]

သတင်းစကား တစ်ထောင်နှင့် အချင်းများတဲ့လူ့ဘောင် အမှောင်နှင့်အလင်း အတွင်းနှင့်အပြင် အထင်နှင့်အရှိမသိကြတဲ့လောက၊ ဘယ်ကစလို့  ဘယ်မှာဆုံးမှန်းမသိ အသက်ရှင်ဘို့ လုံးပမ်းရင်း အမုန်းအချစ်တွေဖြစ်၊ အချစ်အမုန်းရဲ့ နိဂုံးဟာဘာလဲ …. စည်းစိမ်ဆိုတာ ခြင်းကျားနှင့် ရေခပ်သလို လိုချင်လို့သာရှာရ ဘယ်ဟာမှ အဖတ်မတင် ဖြစ်ချင်သလိုဖြစ်ကြ၊ သူကမပစ် ကိုယ်ကပစ်၊ ကိုယ်ကမပစ် သူကပစ် အနှစ်ဆိုတာဗလာ ပူလောင်မှုသာ ကျန်ခဲ့။ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ ဘာမျှမသိခဲ့လျှင် အပယ်လမ်းသို့သွားဘို့ပြင် အသင်ဘယ်သို့သွားမည်နည်း အပယ်သို့လား …. အချစ်အမုန်း နိဂုံးသို့လား ….. အပယ်သို့မသွားလိုလျှင် သင်ပထမဆုံးလုပ်ရမှာက ကိုယ့်မီးကို အရင်ငြိမ်း။ ပူလောင်လှတဲ့ ဒီလောကမှာ သီလကို ထီးလုပ်ဆောင်း အကောင်းအဆိုး၊ အကြောင်းအကျိုး မြင်အောင်ကြည့် ကြည့်ကားကြည့်၏ မမြင်လျှင် သမာဓိမျက်မှန်ကိုတပ် ဝိဇ္ဖာဓါတ်ပေါ်လိမ့်မည် ဝိဇ္ဖာဆိုတာ အသိ […]

ဝေဒနာသည် စိတ်ခံစားမှုတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ လူအမျိုးမျိုးစိတ်အထွေထွေရှိပါသည်။ အသစ်အသစ်တို့အားမြတ်နိုးခြင်းသည်လည်း ဝေဒနာဖြစ်ပါသည်။ အဟောင်းအဟောင်းတို့ကို စွဲလမ်းခြင်းမြတ်နိုးခြင်းသည်လည်း ဝေဒနာဖြစ်ပါသည်။ အဟောင်းကြောင့်ဖြစ်ပေါ်သောဝေဒနာ ၊ အသစ်ကြောင့်ဖြစ်ပေါ်သော ဝေဒနာ အကြောင်း ကိုစိုးလူမည်သို့ ခံစားရမည်ကို တွေးဆနေမိသည်။ ဝေဒနာ၏ အပိုင်းအစများကို စဉ်းစားဆင်ခြင်နေမိတော့သည်။ ညှိုးငယ်ခြင်းပုံရိပ်များနှင့် ကြည့်မှန်တစ်ချပ်ကို ကြည့်မိသွားသည်။ ဖုန်ထူနေသော မှန်၏တုန့်ပြန်မှု ရုပ်ပုံလွှာမကြည်လင်ပါ။ ညိုသောမျက်လုံးအစုံနှင့် ခြောက်သွေ့သောအသွင်သည် ထင်ဟပ်နေသည်။ မပြည့်စုံဟု ခံစားမှုကြောင့် ဖြစ်ပေါ်သောပုံရိပ် ၊ လိုအပ်ချက်ဖေါ်ပြနေသောပုံရိပ် ၊ အကြောင်းအရာတစ်မျိုးမျိုး သည် မှန်သားပြင်တွင် ထင်ဟပ်နေသည်။ ဤဝေဒနာသည် ပြေးလွှားနေသော ပုံရိပ်ဖြစ်ပါသည်။ တစ်နေ့ပြီးတစ်နေ့ ပြောင်းလဲသောပုံရိပ်ကို တွေ့ရသည်။ တောက်ပသောမျက်လုံးအစုံ၊ တက်ကြွသောအသွင် ဖုန်အလိမ်းလိမ်းကပ်နေသော မှန်သား ပြင်တွင် မြင်ရသည်။ စိတ်ခံစားမှု ပဲ့တင်သံများ စကားသံလိုကြားရသည်။ “ မင်းရဲ့ […]

သာယာလှပ ဝတီမှာ ၊ လက်ပံတန်း လို့ စီရီကာ ။ မင်းကလေးမှာ လှှလှပ ၊ မိုးကလေး ညိုလို့ဗျ ။ အုတ်ဖိုဆိုတာက အလယ်လောက် ၊ ကြို့ပင်ကလေးက ကောက် ။ ဇီး ကလေးက ကုန်းပေါ်မှာ ၊ ရွှေ နတ်တလင်း အနီးပါ ။ ခရိုင်သာယာ မြို့နယ်များ ၊ ရေတွက်ကြည့်ပါ ရှစ်ခု ဗျား ။       ။ ရွှေရည်စိုး ကဗျာလေးရေးဖြစ်တဲ့အကြောင်းလေးကတော့ … ဟိုးအညာကနေ ရန်ကုန်မြို့ကိုသွားတော့…. ဧရာအနောက်ဆိုတဲ့ အမြန်ကားစီးရတာပေါ့ …. ညနေ မကွေးမြို့ကနေ သုံးနာရီလောက်ထွက်တယ်… ပြည်ကိုရောက်တော့ ည (၁၂)နာရီပေါ့… ပြည်ကိုကျော်လာပြီး လမ်းဘေးဝဲယာမြို့ကလေး တွေလည်း မေးကာမေးကာနဲ့ ဘယ်ဟာက ပြည်ခရိုင် […]