ကောင်းကင်ပြာ ရွာထဲရောက်တာ သုံးနှစ်လောက်ရှိပေမယ့်…ပို့စ်တွေ သိပ်မတင်ဖြစ်ဘူး…။ အလုပ်များတယ်၊ ကွန်နက်ရှင်မကောင်း ဆင်ခြေအမျိုးမျိုးနောက်မှာ ပုန်းအောင်းနေခဲ့မိတယ်..။ အမှန်တော့ စာရေးသိပ်မကောင်းတာ ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ် သိလို့ပါ….။ ခုနောက်ပိုင်းတော့ မနက်နိုးတာနဲ့ ရွာဝင်လည်ဖြစ်နေတယ်..။ ဘယ်သူဘာတွေ တင်လဲ..၊ ဘယ်သူ ဘယ်လိုလေးများ မန့်ထားလဲပေါ့လေ….။ တခါတလေကျ မနေနိုင်တော့လဲ မန့်ပေါ့..။ တချို့ ပိုစ့်လေးတွေကျ ဒီတိုင်းလေး ကြည့်ပြီး ပြန်ထွက်သွားဖြစ်တယ်..။ ကိုယ်မန့်လိုက်မှ အရသာပျက်သွားမှာ စိုးလို့ပါ..။ အိမ်မှာ ဖုန်းနဲ့သုံးတာဆိုတော့ စာရေးရသိပ်အဆင်မပြေ၊ ရုံးမှာတော့လဲ ရောက်တာနဲ့ရွာထဲဝင်တယ်..။ ဒါပေသိ ကိုးနတ်ရှင်က မချေငံပါဘူး…။ အင်းပေါ့လေ…ဒီလိုင်းလေးရှိတာ…အားလုံးဝိုင်းဆွဲကြတာကိုး…။ ကွန်ပလိန်းနိုင်တဲ့ လူကြီးတွေကို အိုင်တီကသီးသန့်လုပ်ပေးထားလေတော့ သူတို့ ဒီဘက်ကို လျစ်လျူရှုနိုင်ကြတာပေါ့လေ…။ အိုင်တီ တော်ချက်.. ရွာသူားတွေ တစ်နေ့ထဲ ၂ ပုဒ်လောက်တင်တာ မြင်တော့ ကောင်းကင်ပြာလဲ အားကျတယ်..။ […]

လူတိုင်း လူတိုင်းမှာ သမိုင်းကိုယ်စီရှိကြပါသည်။ လူတို့သည် ကိုယ့်သမိုင်းကို ကိုယ်ဖော်ဆောင်ကြသည် ဆိုသည်မှာ ပြောစရာလိုမည် မထင်ပေ။ ကောင်းသော လုပ်ရပ်များကို လုပ်ဆောင်လျှင် ကောင်းကျိုးရဲ့ ရလဒ်ကို စံစားရသလို မကောင်းသော လုပ်ရပ်များကို လုပ်ဆောင်ကြသူများ၏ ရလဒ်သည်လည်း ထိုနည်းတူ ခံစားရမည် ဖြစ်ပါသည်။ အမှန်တကယ်တော့ လုပ်ရပ်ရှိလို့ ရလဒ်ဆိုတာ ဖြစ်ပေါ်လာရခြင်းသာ ဖြစ်ပါသည်။ လုပ်ရပ်နှင့် ရလဒ်ရဲ့ အဓိကဇာတ်လိုက်ကျော်ကတော့ စိတ်ဓာတ်ဆိုတဲ့အရာက ဦးဆောင်ခေါ်ယူသွားခြင်းပင် ဖြစ်ပါသည်။ လူတို့မှာ စိတ်ဓာတ်ကိုယ်စီရှိကြပါသည်။ ထိုစိတ်ဓာတ်သည် မွေးရာပါ ပင်ကိုစိတ်ပင် ဖြစ်ကြပါသည်။ တချို့ကျတော့ အကျင့်စာရိတ္တဟူ၍လည်း သုံးနှုန်းပြောဆိုလေ့ရှိကြပါသည်။ မည်သို့ပင် ဆိုသည်ဖြစ်စေ လူအများစုသည် ကိုယ့်သမိုင်းကို ကိုယ်ရေးနေကြသည်ကို အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ နေထိုင်လေ့ရှိကြသလို ကိုယ်ပြုသောကံ ကိုယ့်ထံပြန်သည်ကို မေ့လျော့နေကြလေသည်။ တစ်ဦးတစ်ယောက်၏ လုပ်ရပ်သည် […]