ေက်ာ္စြာေခါင္ဘိုးလေးဖိုးခွေးဆိုတာ အဘွားရဲ ့ မောင် ၂ဝမ်းကွဲလားတော်ပါတယ်…..။ နာမည်ရင်းက ဦးဖိုးခွေးပါ….ဘိုးလေးတော်တယ်ဆိုတော့လည်း ကျနော်တို ့တစ်တွေက ဘိုးလေး ဖိုးခွေး လို ့ဘဲ ခေါ်ကြတာပါ…. ကျနော်က အဘွားနဲ ့အတူတူနေတာဆိုတော့ ဘိုးလေးဖိုးခွေးကို ခဏခဏ မြင်ဘူးပါတယ်..။ ဘိုးလေးက တစ်ကိုယ်ရေသမားကြီးဆိုတာတော့ သိတယ်..။ ဘိုးလေးက ခပ်ပေပေ၊ ခပ်ဆိုးဆိုးပါ….။ ဘိုးလေးစတိုင်က အမြဲတမ်း ကတုံးနဲ ့၊အကျီင်္ င်္ဘယ်တော့မှ မဝတ်ဘူး၊ ပုဆိုးဝတ်ရင် ဒူးခေါင်းလောက်၊ ပုဆိုး ခါးပုံစကြီးကတော့ အကြီးကြီး။ အိမ်ကိုလာရင်တော့ အဘွားကို အစ်မတင်၊ အစ်မတင်နဲ ့ တော်တော် ချစ်ပုံ ရပါတယ်..အဘွားကလည်း သံယောဇဉ်ကြီး ပါတယ်.. အဘွားမှာကလည်း မောင်”ဆိုလို ့မောင်အရင်း တစ်ယောက်နဲ ့ ဒီမောင်ဝမ်းကွဲ ဘဲ ရှိတာကိုး…။ […]
လူကေလး“ဗျို့ ဦးဖိုးလူ .. ဦးဖိုးလူကြီးရ.. ဘယ်နှယ့်တုံး.. အလှူပြီးကတည်းက ခင်ဗျား နဲ့ ကျွန်တော် စကားကို အေးအေးဆေးဆေးမပြောရဘူးဗျာ.. ကျွန်တော့်အိမ်လေးဘက်တောင် ခင်ဗျား လှည့်မလာပါလားဗျ..” ကျွန်တော် ရန်ကုန်ပြန်မယ့်ရက်မို့ ကျွန်တော်နဲ့ အေးဆေးမတွေ့တာကြာနေတဲ့ ဦးဖိုးလူအိမ်ကိုဝင်လို့ ကျွန်တော်နှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်.. ဟုတ်တယ်ဗျ ဒီလူနဲ့ကျွန်တော် မတွေ့တာကြာပေါ့.. အလှူပြီးကတည်း က ကြွေးမြန်မြန်ကြေအောင်ဆိုပြီး ဒီလူကြီးအလုပ်တွေချည်းဖိလုပ်နေလေရဲ့ .. အရင်ကဆို ကျွန်တော်ကလေးတွေ ကျောင်းဆင်းပြီးပြီဆိုတာနဲ့ ကျွန်တော်နေတဲ့ ဖွားစိန်ရဲ့ အိမ်ကို အရင်ရောက်နှင့် နေသူက ဒီ ဖိုးလူကြီးပါပဲဗျာ .. ခုနောက်ပိုင်းတော့ ကျွန်တော့်ကျောင်းသားလေးတွေ စာမေးပွဲဖြေနေရတဲ့ အချိန်မို့ ကျွန်တော်လည်း အလုပ်ရှုပ်နေတာမို့ ဦးဖိုးလူကြီးကိုတောင်မတနိုင်တော့ဘူး.. ခုတခါ စာမေးပွဲပြီးတော့လည်း ကျွန်တော်အမေ့ဆီပြန်ဦးမှာမို့ ဝင်နှုတ်ဆက်ရတယ်.. နို့ သူ့မနှုတ်ဆက်လို့ဆိုပြီး ပြန်လာတဲ့အခါ ထပ်ရစ်နေမှာ ကျွန်တော်သိပါ့ […]
ေမာင္ရိုးအချိန်ကားးးးးး … ၁၁ ရက် စက်တင်ဘာလ ၂၀၁၃ …. ခုနစ်စင်ကြယ်ပြောင်အမြီးထောင်သည့်ညသန်းကောင်ကျော် ….. ဂဇက်ရွာတစ်ရွာလုံးသည် အထူးပင်တိတ်ဆိတ်လျှက် အိပ်မောကျနေလေသည်။ တချက်ချက် ဆွဲဆွဲငင်ငင် အူလိုက်သောခွေးအူသံမှတပါး ဆိတ်ငြိမ်လျက် ………. ရွာတောင်ပိုင်းမှ အဘဖော၏ချောင်းဟန့်သံပင် ယနေ့ည မကြားမိချေ။ ထိုအခိုက်……….. ရွာပြင်စည်းရိုးစပ်မှလူရိပ်သဏ္ဍန်တစ်ခုသည် ရွာဆီသို့ဦးတည်၍တရွေ့ရွေ့ဖြင့်ချည်းကပ်လာခဲ့သည်။ ထိုလူရိပ်သဏ္ဍန်အား အနီးကပ်ကြည့်မည်ဆိုပါက …. လွယ်အိပ်ဟောင်းကြီး တစ်လုံးက်ုစလွယ်သိုင်းထားပြီးလျှင် လက်တစ်ဖက်က ဓတ်မီး ၊ ကျန်သောလက်၌ ခွေးရိုက်တုတ်ကိုကိုင်၍ ပုခုံးထက်တွင် ကြက်ဆင်တံဆိပ် ထီးကောက်ကြီးကိုချိတ်ထားသည်ကိုတွေ့ရပေလိမ့်မည်။ ထိုသူကားးး…. တစ်လှမ်းခြင်းအေးဆေးစွာ ရွာလည်လမ်းတစ်လျောက် ဝင်ရောက်လာခဲ့လေသည်။ ထိုသူသည် မည်သူဖြစ်မည်နည်း။ ပုံပြင်ထဲက ကျိကုန်းဘိုးတော်ပင်လော …။ ဖြစ်နိုင်သည်မှာ အိမ်ခြေရာမဲ့ ခရီးသွားတစ်ဦးသာဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပါလိမ့်မည် ။ ထိုလူစိမ်းအား မည်သူမျှ မမြင်ဖူးလိုက်ပေ။ […]
နွမ်းကြေတဲ့ ခြေလှမ်းများစွာနဲ ့ငေးမောခြင်းကို အဖော်ပြုရင်း အိ်မ်အပြန်တောင်ကုန်းလေးကို တက်လာခဲ့ရင်း ကိုယ့်ကိုကို သတိပြုမိတော့ ဒီလောက်အေးတဲ့ ရာသီမှာတောင် လက်၂ဖက်လုံး ချွေးစေးတွေ ။ ဘာဖြစ်တာလဲ…။ ပန်းချီဆွဲရင်း ခင်မင်ရင်းနှီးခဲ ့တဲ့ ပန်းချီကိုနေမျိုး( စာရေးဆရာ နေမျိုး မန ္တလေးကို သတိရနေတယ်..။ ချိုင်းထောက်၂ဖက်နဲ ့သီချင်းဆိုနေတဲ့ ချင်းအဆိုတော်မလေး မီလာနျန်းကို မျက်စေ့ထဲ မြင်လာတယ်…။ အရောင်တွေ ..ဆေးရောင်စုံတွေ.. ရောင်စုံပဝါပါးတွေလို တစ်လွှာချင်း တစ်လွှာချင်း ကိုယ့်ရှေ ့မှာ လွှမ်းခြုံလာတယ်… မောလိုက်တာ..ရင်ဘတ်ထဲမှာ နင့်နေအောင်မောလိုက်တာ…။ အရောင်တွေကို ခင်တွယ် ကစားနေတဲ ့ ပန်းချီသမားတယောက်က အရောင်တွေရဲ ့အတ္တကို ကိုယ်နားလည်သလောက် ခွဲခြမ်းမိတယ်..။ အတ္တ…။ ဖြူစင်လွန်းပါတယ်ဆိုတဲ့ အဖြူရောင်မှာတောင်..အဖြူ ဆိုတဲ့ အရောင်အတ္တစွဲနဲ ့ပါလား..။ နီ …ဝါ …ပြာ……စိမ်း…. ခရမ်း…နက်ပြာ……….. အို…ရှိသမျှ အရောင်တွေ..။ အားပြိုင်နေတဲ့ အရောင်တွေ… […]
မႏွင္းျဖဴ မွန္မွန္ေျပာကီနို၏အိပ်မက် ကီနိုတစ်ယောက်ပုလဲရှာတွေ့သွားတယ်ဆိုတဲ့ သတင်းဟာ တမုဟုတ်ချင်းမြို့လေးထဲမှာ မထင်မှတ်လောက်အောင်ကို ပျံ့နှံ့သွားတယ်။ ကီနို၊ ဂျူနာနဲ့အခြား ငါးဖမ်းသမားတွေဟာ ကီနိုရဲ့ သစ်သားအိမ်လေးဆီကို ပြန်လာကြတယ်။ တစ်မြို့လုံးမှာတော့ ကီနိုတစ်ယောက် ကမ္ဘာ့အကြီးဆုံးပုလဲကြီးကို ရှာတွေ့သွားပြီဆိုတဲ့ သတင်းပျံ့နှံ့နေတယ်။ ဘယ်လောက်များမြန်လဲဆိုရင် သားသည်အမေတွေဟာ သူတို့ကလေးတွေ အဲဒီသတင်းအကြောင်း လာပြောတဲ့အချိန်မှာ သူတို့က သိနှင့်နေပြီ။ ဒီသတင်းဟာ သစ်သားအိမ်လေးတွေတင်မက လူချမ်းသာတွေနေထိုင်တဲ့ ကျောက်တုံးအိမ်တွေအထိပါ ပျံ့နှံ့သွားတယ်။ ဘုန်းတော်ကြီး ဟာ အဲဒီသတင်းကြားတော့ သူရဲ့ ဘုရားကျောင်းမှာ ပြင်ဆင်ဖို့လိုအပ်နေတဲ့ နေရာတွေအကြောင်းကို စဉ်းစားမိတယ်။ ဘုန်းတော်ကြီးဟာ ပုလဲရဲ့ တန်ဖိုးကို ခန့်မှန်းနေတယ်။ ကီနိုဟာ ကိုရိုတီတိုကို ဘုရားကျောင်းကိုများ ခေါ်လာဖူးသလား လို့ စဉ်းစားနေတယ်။ နောက် ..ကီနိုနဲ့ ဂျူနာကို သူ လက်ထပ်ပေးဖူးခဲ့သလားဆိုတာကို အသည်းအသန် စဉ်းစားနေတယ်။ ဈေးဆိုင်တွေဆီကို […]
ေက်ာ္ဘသစ္(၁) လိပ်ဆိုတဲ့ကောင်ဟာ သိပ်ပြီး အာချောင်တယ်တဲ့ အရင်ဆုံး ငါးစင်လုံးက ထပြောတယ်။ ဟုတ်ပါ့၊ တစ်နေ့တစ်နေ့ တွေ့ရာလူနား လိုက်ကပ် သူ့ခွင်ထဲဝင်တာနဲ့ 150 wps နှုန်း ပစ်ခတ်တော့တာပဲတဲ့ အနားက ဖားက ဝင်ထောက်ခံတယ်။ ဒါတင် ဘယ်ကမလဲဗျ သူပြောတာတွေကိုလည်း ကြည့်ကြဦး အန္တာတိကဒေသမှာ မြေဈေးဘယ်လောက် သက်သာတယ်ဆိုတာမျိုး ကမ္ဘာကြီး တဖြေးဖြေး ပူနွေးလာနေလို့ နေလုံးကြီးကို ဘယ်အရပ် ပို့ရမယ်ဆိုတာမျိုး သက်တံတွေကို ကွန်နဲ့ပစ်ဖမ်းပြီး ပန်းထုတ်လုပ်ရင် ဘယ်လို လှပမယ်ဆိုတာမျိုး သူ့အချိုးတွေ ရိုးနေပြီတဲ့ ပိုးနသန်ကောင်ကလည်း ဝင်လှောင်ပြန်တယ်။ နောက်တစ်ခါ ပုရွက်ဆိတ်ခေါင်းကြီးက ခေါင်းထောင်ပြီး ပြောတယ် လိပ်ဆိုတဲ့ကောင် ပါလေရာကြောင်ချေးတဲ့ တစ်ခါက ပုရွက်ဆိတ်တွေ အခွန်ကိစ္စ တိုင်ပင်နေကြတုန်း […]
ကီနို ပုလဲ ရှာပြီ! ငါးဖမ်းသမားတွေရဲ့ အိမ်ဟာ ပင်လယ်ကမ်းခြေအနားမှာ ဆောက်ထားတယ်။ အိမ်တွေရဲ့အရှေ့မှာ ကနူးလှေတွေရှိကြတယ်။ ကီနိုနဲ့ဂျူနာဟာ သူတို့ရဲ့ ကနူးလှေရှိရာကို ဖြေးဖြေးခြင်း သွားနေကြတယ်။ အဲဒီကနူးလှေဟာ ကီနိုပိုင်ဆိုင်သမျှထဲက တန်ဖိုးအရှိဆုံးပစ္စည်းတစ်ခုပါ။ ဒီ အိုဟောင်းနေပြီဖြစ်တဲ့ ကနူးလှေဟာ ကီနိုရဲ့ အဘိုး ၊ အဖေနဲ့ လက်ထက်ကထဲက အသုံးပြုလာကြတာ ခု ကီနို လက်ထက်အထိပဲ။ ကနူးလှေဟာ သူတို့အတွက်ကတော့ စားစရာ ရတနာသိုက်ကြီးပါပဲ။ ကနူးလှေတစ်စီးရှိတာနဲ့ စားစရာအတွက် ပူစရာမလိုဘူး။ စားစရာမရှိမှာကို ကြောက်စရာမလိုဘူး။ နှစ်တိုင်းနှစ်တိုင်း ကီနိုဟာ သူ့ရဲ့ ကနူးလှေလေးရဲ့အပြင်ပိုင်းကို သူ့အဖေသင်ပေးခဲ့သလို အထပ်ထပ် ပလာစတာကိုင်လေ့ရှိတာကြောင့် သူ့ရဲ့လှေလေးဟာ ပိုပြီး ခိုင်မာကောင်းမွန်နေတယ်။ ခု ကီနို သူ့ရဲ့ လောင်းလှေကလေး ရှိရာကိုလာပြီ။ သူဟာသူ့ရဲ့ […]
“ဆရာဝန်က လာမှာမဟုတ်ဘူး” လို့ တံခါးပေါက်ကလူတွေက ပြောကြတယ်။ “ဟုတ်တယ်” “ဆရာဝန်က ငါတို့ပင့်လည်း လာမှာ မဟုတ်ဘူး” လို့ ဂျူနာကို ကီနိုလှမ်းပြောတယ်။ ဂျူနာတစ်ယောက် အေးစက်စက်မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကီနိုကိုလှမ်းကြည့်တယ်။ ကိုရိုတီတိုဟာ ဂျူ့နာ့ရဲ့ သားဦးလေး.. သားဟာ သူမဘဝအတွက် အရေးအကြီးဆုံးပဲ။ “သူမလာရင် ငါတို့ သူ့ဆီကိုသွားမယ်” လို့ ဂျူနာပြောလိုက်တယ်။ တဘက်တခြမ်းကို ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး တခြမ်းကိုတော့ ကလေးရဲ့ မျက်နှာပေါ်ကို လွမ်းခြုံလိုက်တယ်။ တံခါးနားက လူတွေကို တွန်းဝှေ့ပြီး ဂျူနာ အိမ်ပြင်ကိုထွက်လိုက်တယ်။ ကီနိုနဲ့ဂျူနာ ထွက်သွားတဲ့အနောက်ကို အိမ်နီးချင်းတွေပါ လိုက်ကြတယ်။ သူတို့အားလုံးလည်း ကီနိုတို့နဲ့အတူတူ ဆရာဝန်ဆီကိုလိုက်လာကြတယ်။ အားလုံးဟာ ခြေလှမ်းသွက်သွက်နဲ့ မြို့လယ်ကို လျှောက်လာကြတယ်။ ဂျူနာနဲ့ကီနိုကတော့ ရှေ့ဆုံးကနေပေါ့။ အိမ်နီးချင်းတွေရော ကလေးတွေပါ သူတို့အနောက်ကနေ လိုက်လာကြတယ်။ […]
အရင္ကေက်ာ္စြာဦးႀကီးမိုက္Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4 /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:”Table Normal”; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:””; mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt; mso-para-margin:0in; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:”Times New Roman”; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} ဘဝသစ်မှာအချစ်စစ်နဲ့ ထောင်တွင်းရှိ စိုက်ခင်းတွင် ဖားသက်ပြင်း အလုပ်များလျှက်ရှိသည်။ ထိုအခိုက်တွင်ထောင်အရာရှိတစ်ဦးရောက်လာပြီး ဖားသက်ပြင်းအားရုံးခန်းဆီသို့ခေါ်ဆောင်သွားလေသည်။ ရုံခန်းထဲအရောက်တွင် ထောင်ပိုင်ကြီး ဦးကျောက်ခဲမှ အရေးကြီးသောစာရွက်တစ်ရွက်ပေးသည်။ ဖားသက်ပြင်းအားထောင်မှလွှတ်လိုက်ပြီဟု အသိပေးသောစာ။ ဖားသက်ပြင်းသည် ပျော်ရွှင်ဟန်လည်းမပြ၊ စိတ်ဝင်စားဟန်လည်းမပြပဲ စာရွက်ကိုယူသည်။ အမှန်တော့ သူ လေးနှစ်တိတိထောင်ထဲတွင်နေရမည်ဖြစ်သည်။ အခုသူရောက်ခဲ့သည်မှာ ဆယ်လမျှရှိခဲ့ပြီ။ အမှန်အားဖြင့်သူ ထောင်ကျတိုင်း […]
Juvenilemay“သဘာဝဟာ.. သဘာဝပါ…….” စိုင်းထီးဆိုင်ဆိုထားတဲ့ သီချင်းလေးကို ကျွန်မပြန်ကြားယောင်နေမိတယ်။ ဟုတ်ပါတယ်။ သဘာဝဟာ.. သဘာဝပါပဲ။ ဘာမှပြုပြင်ပြောင်းလဲလို့မှမရနိုင်တာလေ……. (၁) ကျွန်မဟာ Retail Shop တစ်ခုရဲ့ Customer Service Desk မှာ အလုပ်လုပ်ရတဲ့ ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ပါ။ နေ့စဉ်ရက်ဆက် ဝယ်သူတွေနဲ့ ဆက်ဆံနေရတယ်။ အမြဲတမ်း ဘာသာစကားမတူတဲ့ လူမျိုးခြားတွေ၊ ယဉ်ကျေးမှုမတူတဲ့ လူမျိုးတွေ၊ အကျင့်စရိုက် စိတ်နေစိတ်ထားမတူတဲ့ လူမျိုးတွေနဲ့ နေ့တိုင်းထိတွေ့ဆက်ဆံနေရပါတယ်။ ကုလားလူမျိုး၊ အင်္ဂလိပ်လူမျိုး၊ အာရပ်လူမျိုး၊ တရုတ်လူမျိုး၊ ဖိလစ်ပိုင်လူမျိုး စတဲ့ လူမျိုးပေါင်းမြောက်များစွာနဲ့ နေ့စဉ်မြင်နေတွေ့နေရပါတယ်။ ဘာသာစကားမတူ၊ ယဉ်ကျေးမှုမတူတဲ့အတွက်ကြောင့် ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရတာ တစ်ခါတလေ ထိုင်ငိုချင်လောက်အောင်စိတ်ညစ်ခဲ့ရတဲ့အချိန်တွေလည်းအများကြီးပါပဲ။ တချို့လူတွေက ပိုက်ဆံအရမ်းချမ်းသာတော့ စကားအပြောအဆိုမှာ အရမ်းမောက်မာကြတဲ့လူတွေရှိတယ်။ တချို့လူတွေက ကြည့်လိုက်ရင် ခြွတ်ခြုံကျနေတဲ့ပုံစံမျိုးနဲ့ စကားပြောတာအရမ်းရိုင်းဆိုင်းကြတယ်။ တချို့တွေကျပြန်တော့ တစ်ပြားကို […]
ကီနို နိုးတော့ မနက်အစောကြီးပဲရှိသေးတယ်။ ကောင်းကင်မှာ ကြယ်တွေကို မြင်နေရတုန်းပဲ။ ကြက်တွေက တွန်စပြုပြီး ဝက်တွေလည်း စားဖို့ရှာဖွေနေကြတယ်။ သစ်သားအိမ်လေးရဲ့ အပြင်မှာတော့ ငှက်ကလေးတွေ တစ်ကိုင်းကနေတစ်ကိုင်းကူးပြီး သီချင်းသီကျူးနေကြတယ်။ ကီနို တံခါးကလာတဲ့ အလင်းရောင်ဆီကို မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။ နောက် ..သားဖြစ်တဲ့ ကိုရိုတီတို အိပ်နေတဲ့ ပုခက်ဘက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ပုခက်ကြိုးကို အိမ်ခေါင်မိုုးမှာ ချိတ်ဆွဲထားတယ်။ နောက်ဆုံး သူ့ဘေးနားက ဖျာပေါ်မှာအိပ်နေတဲ့ သူ့ရဲ့ မိန်းမဖြစ်တဲ့ ဂျူနာဘက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ တဘက်တစ်ထည်က ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တစ်ဝက် မျက်နှာကိုတစ်ဝက်ဖုံးထားတယ်။ ဂျူနာရဲ့ မျက်လုံးက ပွင့်နေတယ်။ ကီနို နိုးတဲ့အချိန်တိုင်း ဂျူနာက အရင်နိုးနေပြီ။ သူမရဲ့မျက်လုံးတွေက ကြယ်ကလေးတွေလိုပဲ။ ကီနို အိပ်ယာအနိုးကို လှမ်းကြည့်နေတယ်။ ကီနိုတစ်ယောက် ကမ်းခြေက လှိုင်းပုတ်သိုံတောင် ကြားနေရတယ်။ အဲဒီ […]
ရက်တော်တော်များများ ကုန်လွန်တဲ့အထိ ကျွန်တော် ဘယ်သူ့ကိုမှ အတွေ့မခံခဲ့ဘူး။ စကားလည်းမပြော၊ မစားမသောက် ၊ မအိပ်ဘဲ နေနေတဲ့ သူ့ကိုကြည့်ပြီး မေမေ စိုးရိမ်ပူပန်နေတယ်။ မကြာခဏ မြစ်ကမ်းနံဘေးမှာပဲ တစ်ယောက်ထဲ သွားထိုင်နေတယ်.. တစ်ချိန်လုံး ကျွန်တော် စဉ်းစားနေတာက မာရီယာ့အကြောင်းပဲ .. တစ်နေ့ . သတင်းစာက ခေါင်းကြီးသတင်းတစ်ပုဒ်ကို ကျွန်တော်ဖတ်မိတယ် .. “သူဋ္ဌေးကြီး နှင့် သူ၏ လှပသော သတို့သမီး” တဲ့ အဲဒီခေါင်းစဉ်အောက်မှာတော့ မာရီယာနဲ့သူမရဲ့ ခင်ပွန်းဓါတ်ပုံ သူမက ဂါဝန်ရှည် အဖြူရောင်ကို စိန်လည်ဆွဲနဲ့ တွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားတယ် သူမရဲ့ ခင်ပွန်းကတော့ အသက်ကြီးကြီး ခပ်ဝဝ လူကြီးပါ ကျွန်တော် သတင်းစာရဲ့ နောက်စာမျက်နှာကို ဒေါသတစ်ကြီးနဲ့ လှန်လိုက်တယ် သတင်းစာရဲ့နောက်ဆုံးစာမျက်နှာက ကြေငြာတစ်ခုကို ကျွန်တော်သွားတွေ့တယ် […]
လှပတဲ့ နွေညနေခင်းတစ်ခုမှာပေါ့။ ကျွန်တော် အရမ်းပျော်နေတယ်။ စာမေးပွဲတွေပြီးသွားပြီ။ နောက်ထပ်စာမေးပွဲတွေ မရှိတော့ဘူး။ ကောလိပ်ပြီးသွားပြီ။ ခု ကျွန်တော် လိုတာက အလုပ်တစ်ခု။ ကျွန်တော်က သတင်းစာအတွက် ရေးတဲ့ စာရေးဆရာဖြစ်ချင်တယ်။ ဒါပေမယ့် ခုလောလောဆယ် ကျွန်တော် အနားယူရမယ်။ အိမ်ထဲမှာ တော်တော်ပူတယ်။ လေကလည်းမတိုက်ဘူး။ မြစ်ကမ်းဘေးကို ငါလမ်းလျှောက်ထွက်ဦးမှပဲလို့ ကျွန်တော် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြောလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် နေထိုင်တာက မြို့ငယ်ငယ်လေးတစ်မြို့မှာဆိုတော့ ခဏနဲ့ပဲ မြို့ပြင်ကိုရောက်သွားတယ်။ မြစ်ကမ်းဘေးမှာလမ်းလျှောက်ရင်း ရေမှာ ကျက်စားနေတဲ့ ငှက်မျိုးစုံကို ကြည့်တယ်။ ရုတ်တရက် ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို ကျွန်တော် တွေ့တယ်။ သူမက တစ်ယောက်ထဲ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ရေထဲကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ သူမက ခပ်ငယ်ငယ် နောက် သူမ တော်တော်လှတယ်။ သူမမှာ မဟူရာရောင် […]