“ အလုပ်ထွက်စာပါအစ်ကို…” ကျွန်တော်မော့ကြည့်လိုက်မိသည်… မွန်မွန်ဆိုသောမိန်းခလေးတစ်ယောက်… ကျွန်တော့်ထက် တစ်နှစ်မျှသာငယ်သော်လဲ အလုပ်ရာထူးအရတလေးတစား “အစ်ကို”ဟု သူခေါ်လေ့ခေါ်ထရှိသည်…   “ ဘာလို့အလုပ်ထွက်ချင်ရတာလဲ… မွန်မွန်…”   “ ညီမဆက်မလုပ်ချင်တော့ဘူး… ရုံးထဲကလူတွေကိုလဲညီမရင်မဆိုင်ချင်တော့ဘူး…”   “ ရုံးကလူတွေက မွန်မွန့်ကို ဘာပြောလို့လဲ… မွန်မွန်အလုပ်မှာအဆင်ပြေနေသားနဲ့…”   မွန်မွန်ငြိမ်ကျသွားသည်… ထို့နောက်…   “ အားလုံးနဲ့ညီမအဆင်ပြေပါတယ်… ဒါပေမယ့်ဟိုနေ့ကဖြစ်တဲ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး… ညီမအလုပ်ဆက်လုပ်ချင်စိတ်မရှိတော့လို့ပါအစ်ကို…” ကျွန်တော်နားလည်လိုက်ပါပြီ… သူ့အလုပ်ထွက်စာကိုလက်ခံထားပြီး… နောက်ထပ်(၃)ရက်ခန့် စဉ်းစားစေလိုကြောင်းနဲ့ အကယ်၍အလုပ်မထွက်လိုသေးလျှင် ပြန်လာနိုင်သေးကြောင်းပြောပြီပြီး မွန်မွန်ကို အိမ်သို့ပြန်စေပါသည်… အခန်းအတွင်းမှထွက်သွားသော မွန်မွန်ကိုကြည့်နေရင်း ကျွန်တော့်စိတ်ထဲတွင် မည်သည့်အခါမှပြန်မလာသောထွက်သွားခြင်းကို ခံစားမိလိုက်ပါသည်….   လွန်ခဲ့သော ဆယ်နှစ်ခန့်ကအဖြစ်အပျက် အကျိုးအကြောင်းတိုက်ဆိုင်သဖြင့် ဒီနေ့ကျွန်တော်တွေးလိုက်မိ၏… အဲဒီနေ့က မွန်မွန်ဘာကြောင့်အလုပ်ထွက်သွားခဲ့သလဲ… အဲဒီနေ့မတိုင်ခင် (၃)ရက်လောက်က မွန်မွန်ရုံးကနေခွင့်ယူခဲ့သည်… အကြောင်းကား […]

လူသားလို့ဆိုလိုက်ကတည်းက အသားအရောင်၊ လူမျိုး၊ ဘာသာ၊ တစ်ခုမှမပတ်သက်သော ဖြူဖြူ၊ မဲမဲ၊ နူနူ၊ ရွဲရွဲ ပုခုံနှစ်ဖက်ကြားမှာ ခေါင်းထွက်လာသော လူသားမျိုးနွယ်အားလုံးနှင့်ပတ်သက်ပေးတော့သည်… ကျွန်ုပ်တို့ မန်းဂေဇက်စုပေါင်းအလှူ နှစ်ကြိမ်တိတိပြုလုပ်ခဲ့ကြသည်… ပထမဆုံးအကြိမ်တုန်းက နာရေးကူညီမှု အသင်းတွင်ဖြစ်၏… ဘယ်လိုသေသေ… ဘယ်လူသေသေ… ဘယ်နားသေသေ… ကူညီပေးမည့် တိုင်းသိပြည်သိ နိုင်ငံတကာသိအသင်းအဖွဲ့တွင် ကျွန်ုပ်တို့၏ချွေးနဲစာလေးများကို ဖဲ့ကာအလှူကို ပီတိအပြည့် လှူဒါန်းခဲ့သည်… ဒုတိယအကြိမ် ပန်းတနော်၊ အစုကြီးကျေးရွာရှိ လူသားမှန်လျှင်ဆေးကုသခွင့်ရသော ဆေးရုံအားပံ့ပိုးရန် အတွက် ကျွန်ုပ်တို့ထပ်မံကြိုးစားခဲ့ကြပြန်သည်… ထိုသည်ကား လူသားချင်းစာနာထောက်ထားမှုဆိုသည့် ခေါင်းစဉ်အောက်မှ မန်းဂေဇက်၏ ရွာသူရွာသား ကြီးငယ်မရွေး၏ ကြိုးပမ်းချက်များတည်း… မကြာသောအချိန်ကလေးကမှ မန်းဂေဇက်ကို လူမျိုးရေလှုံ့ဆော်သောဆိုဒ်တစ်ခုအဖြစ် မီဒီယာတစ်ခုမှပြောဆို စွပ်စွဲသောအခါ ရွာချစ်ရွာသူရွာသားများမှ စိတ်မကောင်းကြီးစွာဖြစ်မိသေးသည်… သဂျီးကတော့ ကျိတ်ဝမ်းသာ နေမည်လားမပြောတတ်… အတွေးချော်သည်ပဲပြောပြော… အတွေးခေါင်သည်ပဲဆိုဆို ဘာကြောင့်မန်းဂေဇက်ကို […]