ကို ၿပံဳးနဂါးဦးနှောက်အတွင်းသို့ ဖောက်ထွင်းဝင်ရောက်ခြင်း (အပိုင်း-၁) အား ပြန်လည်ဖတ်ရှု့ရန် SSPP/SSA အဖွဲ့ တပ်မတော်နှင့် ဝမ်ဟိုင်းဒေသတွင် တိုက်ပွဲများဖြစ်ပွားခဲ့စဉ်အတွင်း ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူ ပန်ဖနှင့် ခေါင်းဆောင်ပိုင်းအများစု ပန်ဆန်းသို့ သွားရောက်တိမ်းရှောင်ခဲ့ရဖူးသည်။ အပြန်အလှန်အကျိုးစီးပွားများ အတွက် ညှိနှိုင်းမှုများဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ ဝမ်ဟိုင်း၏နောက်ပေါက်မှတစ်ဆင့် ပန်ဆန်းသို့ဆက်သွယ်ရေးလမ်းထွင် ထားသည်။ ပန်ဆန်း၏ ရှေ့ကာအဖြစ်နေပေးမည်။ လိုအပ်သည်များထောက်ပံ့ကူညီပါရန် ညှိနှိုင်းသဘောတူထား သည်။ ဝမ်ဟိုင်းဒေသသည် မြန်မာနိုင်ငံအတွင်းပိုင်းသို့ ရောက်ရှိနေခြင်းကြောင့် မြန်မာ့တပ်မတော်၏ အချိန်မရွေး ချေမှုန်းခြင်းခံရနိုင်ကြောင်း သုံးသပ်လျက် “ ဝ ” တပ်ဖွဲ့နှင့် စစ်ရေးမဟာမိတ်ပြုကာ အားကိုးရှာထားခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ SSPP/SSA တပ်ဖွဲ့ဝင်များ လူ၊ လက်နက်တိုးပွားလာမှုကစဉ်းစားစရာဖြစ်သည် KIO/KIA အဖွဲ့ ဝမ်ပေါင်အိပ်မက်ရှည်ကို မက်ဆဲဖြစ်သည်။ ဗိုလ်ချုပ်ဂွမ်မော်က ဖေဖော်ဝါရီလ ၄ ရက်နေ့၊ ရွှေလီဆွေးနွေးပွဲတွင် ငြိမ်းချမ်းရေးစကားကို […]
naywoon niရိုးရာ ယဉ်ကျေးမှု ဆိုတာကို သက်ဆိုးရှည်စေချင်တာနဲ့ပဲ မနေ့က မှားပြီးသား အမှားတွေကို နောက်ဆက်တွဲ ဇယားနဲ့သယ်ယူလာပြီး ဒီကနေ့ ဆက်မှားလိုက်ကြ နောက်နေ့ အတွက်တောင် စရံသတ်လိုက်ကြသေး….။ ကိုယ်တိုင်တွေးတောကြံဆထားတဲ့ အသုံးမကျတဲ့ အတွေးအခေါ်တင်မဟုတ် လက်လှမ်းမှီရာက သုံးစားမရတဲ့ အတွေးအခေါ်ပါသွတ်သွင်းရင်းနဲ့ ရှေ့ကလက်ဆင့်ကမ်းသွားတဲ့ ယဉ်ကျေးမှုဆိုတာ ကြာလေ ပုပ်အဲ့လာလေပဲ….။ ဒီလိုနဲ့ပဲ နောက်မျိုးဆက်တွေကို သုံးစားမရတဲ့ အမွေတွေ လက်ဆင့်ကမ်းပေးဝေနေလိုက်ကြပေါ့………..။ နေဝန်းနီ
(၁) ဟော့ဒိ ကမ္ဘာလောကကို ဖန်တီးသူဟာ အဘယ်ဘုရားသခင်မှမဟုတ် ငါသာလျှင်ဖြစ်တော့သကိုးးးးး………။ အဲဒိလိုကြွေးကျော်ရင်း စာရေးစားပွဲပေါ်က ရေးလက်စဝတ္ထု ဆက်ပြီး နှိပ်စက်ကလူ ပြုလိုက်ဦးမယ်…..။ အောင်မာ…..အောင်မာ….. ကျွန်ုပ်ရဲ့ ဇာတ်လိုက်မ သူ့သနားလို့ တိုက်ပေါ်တင်ထားတာများ ကော်ဖီနဲ့ ဟမ်ဘာဂါ မစားချင်ဘူးဆိုပဲ…..။ မရဘူးကောင်မ တစ်ခြားသူဌေးတွေဘာစားစား နင်ကတော့ ငါကျွေးတာပဲစားရမယ်…။ ငါစားဖူးတာ ဟုတ်သည်ဖြစ်စေ မဟုတ်သည်ဖြစ်စေ ငါက…. ဒီလို ကော်ဖီနဲ့ ဟမ်ဘာဂါစားတယ်လို့ရေးလိုက်ရင် နင်စားကို စားရမယ်…။ ဒါငါ့ဇာတ်လမ်း နင်ကဇာတ်ရုပ် …. ငါထားသလိုနေ….။ ဟဲ့…..။ ဟို အကြော်သည်မသား….. မင်းက ဘယ်လောက်ပဲ ဆင်းရဲတယ်ပြောပြော ဆယ်တန်းအောင်ကိုအောင်ရမယ်….။ တက္ကသိုလ်လည်း တက်ကိုတက်ရမယ်…။ ဒါမှ……… မင်းသားနဲ့ မင်းသမီး ဇာတ်လမ်း ငါဆက်ရေးလို့ ရတော့မပေါ့……….။ ဟုတ်လား? ကဲ…. ခင်ဗျားတို့ […]
ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဖြစ်ခဲ့တယ်…။ ငါဟာ ဘောလုံးတစ်လုံး ဖြစ်ခဲ့တယ်….။ ခြေထောက်နဲ့ ကန်ကန် လက်နဲ့ပဲ ပုတ်ပုတ် ကန်သလောက် ပုတ်သလောက် ဝေးဝေးပြေး “ဘုန်း” ကနဲ “ဖုန်း” ကနဲကန်ထွက် သိပ်ကို သွက်လက်ခဲ့…….။ ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဖြစ်ခဲ့တယ်…။ ငါဟာ ဘောလုံးတစ်လုံး ဖြစ်ခဲ့တယ်….။ အခွဲ့က မာမာ အနာအဆာ မရှိပေမဲ့ ကွဩွားတဲ့ အခါကျတော့ အတွင်းမှာ ဗလာ အနှစ်သာရမရှိ ။နတ္ထိ……..။ ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဖြစ်ခဲ့တယ်…။ ငါဟာ ဘောလုံးတစ်လုံး ဖြစ်ခဲ့တယ်….။ ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဖြစ်ခဲ့တယ်…။ ငါဟာ ဘောလုံးတစ်လုံး ဖြစ်ခဲ့တယ်….။ အခုတော့ လက်နဲ့ပဲ ပုတ်ပုတ် ခြေနဲ့ပဲကန်ကန် အရင်လိုဝေးဝေးမပြေး ကန်သလောက် ပုတ်သလောက်မှာ “ဘုတ်” ကနဲ “ဘုတ်” ကနဲပြုတ်ကျ လေးလံနှေးကွေးသွားရပြီ……။ […]
ဘာ သတင်းအချက်အလက် အသစ်မှလည်းမပေး အတင်းလို့ ပြောရအောင်လည်း စကားလုံးတွေပြည့်နှက်နေပြီး ငြီးငွေ့ဖွယ် စာမျက်နှာတွေပေါ်မှာ စာလုံးတွေ ပြည့်နှက်နေပေမဲ့လို့ အဓိပါ္ပယ် တစ်စုံတစ်ရာမရှိ…… အသံတွေ ဆူညံနေပေမဲ့လည်း ဘာအသံရယ်လို့မှ မဝေခွဲနိုင်အောင် ဆူညံလွန်းနေတော့ စိတ်ပျက်စရာ………………။ ယိမ်းထိုးနေတဲ့ မင်းရဲ့လက်တွေကလည်း ဘာကိုဆိုလိုတယ်ဆိုတာပုံဖော်မရ စည်းမကျ ဝါးမကျနဲ့ အရက်မူးသမားလမ်းလျှောက်လာတာတောင် မင်းလို ဗရမ်းဗတာ မနိုင်ပါဘူး ……..။ ငါတော့ကွာ မင်းရေးတဲ့စာတွေဖတ်မဲ့အစား မင်းဆိုတဲ့သီချင်းတွေနားထောင်မဲ့အစား မင်းနဲ့စကားပြောမဲ့အစားတော့ ငါတို့ရပ်ကွက်ထဲက စကားမပြောတတ်တဲ့ လူလည် အ,အ သာ အကြောင်းအရာ တစ်ရပ်ရပ်ကို အချေအတင်ငြင်းခုံလိုက်ချင်တော့တာပါပဲ………. နေဝန်းနီ
တစ်ကယ်လည်း မဟုတ်ပါပဲနဲ့ လွမ်းပြလိုက်ကြ….။ ချစ်ပြလိုက်ကြ …… လမ်းခွဲကြနဲ့ သဏ္ဍာန်လုပ်ပြနေကြတာ ကို တစ်ကယ်မဟုတ်မှန်းသိတဲ့ ငါတို့က သူကလွမ်းရင်လိုက်လွမ်း သူတို့ချစ်တော့ကြည်နှူး သူတို့လမ်းခွဲတော့ …… အံမာ…. မျက်ရည်များတောင်ကျလို့……….. ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျော်ကြားသူတို့ရဲ့ မျက်လှည့်ဝိုင်းထဲက ရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့ကြ…..။ (တစ်ချို့ကလည်းတစ်မင်တိုးဝင်နေကြ….) ဒါနဲ့များ…… လက်တွေ့မှတ်တမ်းတင်ထားတဲ့ ဗွိဒီယိုဖိုင်လေးကျမှ ဟိုလိုပြော ဒီလိုပြော နဲ့ အ-မနာပတွေ ပြောတတ်လိုက်ကြတာ…. အဲဒါ ညာနေတာမဟုတ်ဘူး (တစ်ကယ်တဲ့ဟဲ့) အဲဒါ သရုပ်ဆောင်နေတာမဟုတ်ဘူး အဲဒါ…………. အဲဒါ…………. ဒါမှ တစ်ကယ့်လက်တွေ့ဘဝ ဘာဖြစ်သလဲ ………. ဒီနွံ ထဲက ဘယ်သူရုန်းထွက်နိုင်သေးလို့လဲ….. ကြည့်ပေါ့ ….. ဇာတ်ညွှန်းနဲ့ ညာနေတာတွေထက် ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ညာနေတာတွေ ကင်မရာ ထရိတ်ဒ်နဲ့ ဖြီးနေတာတွေတောင် ညာနေမှန်းသိရဲ့နဲ့ ဟန်ဆောင်နေမှန်းသိသိကြီးနဲ့ ကြည့်နေကြရသေးတာ…..။ […]
ဘာဆိုရင် ဘာမှ လုပ်လို့မရမဲ့အတူတူတော့ အိပ်မက်တွေပဲတပ်မက်မောမော မက်လိုက်ရ…….။ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာတွေကို ကဗျာတွေထဲ ထည့်ပြီးအိပ်မက် ဝတ္ထုထဲက ဇာတ်ကောင်နဲ့ ပေါင်းပြီးအိပ်မက်….. နေ့တိုင်းလာတဲ့ တီဗွီ ဇာတ်လမ်းတွဲထဲ ထည့်ပြီး အိပ်မက်…. နေ့ခင်းကြောင်တောင် ငုတ်တုပ်ထိုင်းနေရင်းလည်း အိပ်မက်…. နောက်ဆုံး ဂျီတော့ ချက်တင်မှာလည်းအိပ်မက်……. ဝက်ဆိုဒ်ထဲက ပို့တွေမှာလည်းအိပ်မက်…….. လ္ဘက်ရည်ဆိုင်ထဲက ငိုက်နေတဲ့စားပွဲထိုးကိုခေါ်ရင်းလည်းအိပ်မက်…. မိနစ် ကိုးဆယ် ဘောလုံးပွဲမှာလည်း အိပ်မက်…….. တစ်နေ့နှစ်ကြိမ် ကြေငြာတဲ့ ယိုးဒယားဈေးကွက်ကိုလည်းအိပ်မက်……. တစ်လနှစ်ခါပြန်ထွက်တဲ့ ထိုင်းလော့ထရီထဲ ကိုလည်း အိပ်မက်တွေ ထည့်မက်….. ဂျာနယ်ထဲက မော်ဒယ်လေးတွေကြည့်ရင်းလည်းအိပ်မက်….. လမ်းသွားလမ်းလာတွေကို ငေးကြည့်ရင်းလည်းအိပ်မက်…….. ညည ကေင်းကင်ပေါ်က ကြယ်တွေကြည့်ရင်းနဲ့လည်း အိပ်မက်……. ညည ခန္ဓာငှားစားတဲ့ မိန်းကလေးတွေနဲ့လည်းအိပ်မက်……… အဲဒိလို အိပ်မက်တွေ မက်ရင်းနဲ့ အိပ်ပျက်ညတွေမှာလည်းအိပ်မက်…….. အိပ်မက်တွေ မက်ရင်းနဲ့ပဲ……… […]
ငုံးဆူတာ လူမသိတဲ့ ကွယ်….။ ရှေးစကားရှိပါရဲ့……….. သို့ပေမဲ့ ငုံးဆူတာ သိခဲ့သူမှာတော့ ရင်ပူကာ ရေတွေငတ်….. အာခေါင်တွေလည်းခြောက်ကပ်လို့……….။ နေဝန်းနီ
မျှော်လင့်ချက်မိုးရေစက်တွေကို သဲထဲကိုတော့သွန်ချမပစ်လိုက်နဲ့ဦး ဟော့ဒိက ပျိုးပင်လေးတွေက အသင်ရွာချပေးမဲ့ မိုးကိုမျှော်လင့်နေကြတာ သိသိကြီးနဲ့တော့……။ ငါတို့တစ်တွေဟာ…….. ဒီအိပ်မက်တွေကို ပရိဿတ်လက်ခုတ်သံမျှော်လင့်ပြီးမက်ခဲ့ကြတာမဟုတ်ဘူး တစ်ကယ့်လက်တွေ့ဘဝနဲ့ရင်းနှီးပြီးကာမှ တို့တစ်တွေအားလုံးဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့မက်ခဲ့ကြတာ….. လမ်းခုလပ်ကြမှလမ်းခွဲထွက်မသွားကြပါနဲ့……။ တစ်ခါလာလည်းမဲပြာပုဆိုးနဲ့တဲ့ ဟိတ်ဟန်ထုတ်ပြီးမျက်လှည့်ဆရာအိုက်တင်တွေနဲ့ လူတွေကိုလမ်ညာနေရတာမငြီးငွေ့ကြသေးဘူးလားကိုယ့်ဆရာ….. တစ်ခါတစ်လေလည်းမျက်နှာဖုံးလေးချွတ်ကြပါဦး မင်းတို့အလိမ်အညာတွေက အစဉ်အလာကြီးဖြစ်နေပါဦးမယ်တဲ့……။ အဲဒိတော့ မျှော်လင့်ချက်မိုးရေတွေကို သဲထဲတော့ သွန်ချမပစ်လိုက်ကြပါနဲ့……..။ နေဝန်းနီ
ဖြူတဲ့သူက မဲချင် မဲတဲ့သူကျပြန်တော့…. နီချင်ဝါချင် ရွှေချင်ကြောင်ချင်နဲ့ ဆံပင်ဆေးဆိုးပေးနေရတဲ့သူမှာတော့ အလုပ်တွေရှုပ်ပေါ့…..။
ဒုက္ခတွေ ထမ်းပိုးပြီး ခရီးနှင်နေသူတစ်ယောက် ငါ့အနားက ဖြတ်လျှောက်သွားစဉ်ခဏ သူထမ်းပိုးလာတဲ့ ဒုက္ခတစ်ချို့ ငါ့ရှေ့မှာကျကျန်ရစ်လို့ ငါ့လက်နဲ့ ကောက်ယူပြီး သူ့ကျောပေါ်ပြန်တင်ပေးမိ….။ အဲဒိအချိန်မှာပဲ သူ့ကျောပေါ်ထမ်းပိုးလာတဲ့ အခြားဒုက္ခတွေနဲ့ ထိမိပြီး တစ်ချို့ ထွက်ကျလာပြန်လေရော….. ငါလည်း ကျသမျှ သူ့ကျောပေါ်ပြန်တင်လိုက် ကျောပေါ်က ဒုက္ခတွေ လျောကျလာလိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတုန်း ခဏ ရယ်သံဖွဖွ ကြားလိုက်ရတယ်……။ ဒုက္ခတွေ ထမ်းပိုးလာတဲ့သူဆီကပေါ့……… ပြီးတော့သူကဆက်ပြောလိုက်တာက “ အဲသဟာပြောတာပေါ့………. ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ်ရှာတယ်ဆိုတာ မင်းရှေ့ထွက်ကျ ဒုက္ခ……. မမြင်ယောင်ဆောင်ရှောင်ထွက်လို့ရပါလျက်ကယ်နဲ့….” တဲ့ ဟုတ်ပါ့ ငါကလည်းငါ အလုပ်မရှိကြောင်ရေချိုးသလိုသာပ လောကထဲမှာ ဒုက္ခတွေ ရှင်းစေ့ချင်တာနဲ့ သူပြောသလို ပါပဲ “ ကိုယ့်ဒုက္ခကိုယ်ရှာနေသူ…………” နေဝန်းနီ
အရပ်ကတို့ရေ ကြည့်လည်းလုပ်ကြပါဦး နှစ်ယောက်ထဲတောင်မှ ညီအောင်မကနိုင်ပဲ တစ်တိုင်းပြည်လုံးယိမ်းတိုက်နေလိုက်ကြပုံကို…..။ တစ်ယောက်ကခြေထိုးတဲ့အချိန်မှာ တစ်ယောက်က လက်မြှောက် ဟိုတစ်ယောက်ကခေါင်းငဲ့လိုက်နဲ့ မညီမညာကနေလိုက်ကြပုံများ ပရိဿတ်မှာတစ်ဝါးဝါး တစ်ဟားဟားနဲ့ ပွဲကျနေကြပေါ့…..။ ထိုစဉ်ခဏ သိုရင်းဝတ်ရုံဖို့ရို့ဖားရားနဲ့ ချွေးပြန်တဲ့ နွေခေါင်ခေါင်မှာ ကို့ရို့ကားယား တိုင်းပြည်တည်နေတဲ့ဝန်ကြီးမှာ သနားစရာ…….။ ပရိဿတ်ကတော့ ဒီပွဲ….ရယ်ရတယ်တဲ့… ဒီလိုပဲ မှတ်ချက်ချပြီး အိပ်ရေးပျက်ခံပွဲဆက်ကြည့်နေကြတယ်…။ နေဝန်းနီ
အစဉ်အလာကို ချိုးဖျက်ဝံ့သူတို့ငဲ့ ငါ့ကိုကူကယ်ဖေးမပါ……။ မြနန္ဒာမပါပဲ သင်္ကြန်မဖြစ်သူတို့ကြားမှာ ငါမွန်းကြပ်လှချည်ရဲ့……။ နေဝန်းနီ