တကယ်က  ဒီလဆယ့်ခြောက်ရက်နေ့ သောကြာနေ့မှာ  ကျုပ်တို့သူငယ်ချင်းသုံးဖေါ်တွေ့ကြတော့  ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းလေးတွေပြောရင်း သင်္ကြန်အကြောင်းလေးတွေလဲ ပြောဖြစ်လို့ အဲဒါလေး မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ပွားမလို့ ရည်ရွယ်တာပါ။ ဒါပေမယ့်  ရေးရင်းနဲ့ စိတ်တိုင်းမကျတာနဲ့  ဒီတပတ်သောကြာနေ့စကားဝိုင်းမှာ  ဗေဒင်ဆရာပြောတဲ့ပုံပြင်လေးပဲ အရင်ရေးလိုက်ပါရစေ။ သူ့ကိုပုံမပြောတတ်ဘူးလို့ရေးမိလို့  နှာတင်းပြီး  အစွမ်းပြတယ်ထင်ရဲ့..။ အားနာနာနဲ့သာနားထောင်ရတယ်  ဘယ်လိုမအီမလည်ပုံပြင်ကြီးမှန်းလဲမသိဘူး..။ ကျုပ်ပြောတော့လဲ ကျုပ်အဆိုးဖြစ်ဦးမယ်။  သူပြောတဲ့ပုံပြင်  အမြီးအမောက်တည့်မတည့်  ခင်ဗျားတို့သာနားထောင်ကြည့်ကြပါတော့..။ = = = = = = = = = =   တစ်ခါတုန်းကပေါ့ကွာ…. မြင်းနဲ့ပတ်သက်တာတွေ  မြင်းအကြောင်းတွေကို  သင်ကြားပို့ချပေးတဲ့  တက္ကသိုလ်ကြီးရှိသတဲ့…။ အဲဒီတက္ကသိုလ်ကြီးမှာဆိုရင်ဖြင့်  မြင်းနဲ့ပတ်သက်သမျှ အကြောင်းအရာ ဗဟုသုတတွေ စုံနေအောင် သင်ပေးတယ်ဆိုပဲ..။ မြင်းမျိုးစိတ်တွေဘယ်နှစ်မျိုးရှိကြောင်း…. ဘယ်ဒေသတွေမှာဘယ်လိုမြင်းမျိုးတွေ […]

      ပွဲစားအိမ်..။ ပွဲစားအိမ်…။  ဘယ်မှာလဲ ပွဲစားအိမ်..။ ဒီမြို့လဲဟုတ်ပါသည်။ ဒီရပ်ကွက်လဲဟုတ်ပါသည်။ ဒီလမ်းလဲဟုတ်ပါသည်။ ဒါပေမယ့် တခြားမြို့တခုရောက်သွားသည့်အလား..။ ယခင်ကဆူညံလှုပ်ရှားနေသော မြို့စွန်ရပ်ကွက်ကလေး တိတ်ဆိတ်လို့နေသည်။ ယခင်က လမ်းဖြောင့်ဖြောင့်မှ လျှောက်မရအောင် ဆိုင်ကယ်တဝီဝီ ကားတဝီဝီဖြင့် ပျားပန်းခပ်မျှ ရှုပ်ထွေးနေသောမြို့ဆင်ခြေဖုံးကလေးသည် ကျီးနှင့်ဖုတ်ဖုတ်ပမာ..။ သွက်သွက်လည်သောအရူးမအား စိတ်ငြိမ်ဆေးတိုက်လိုက်သလို မမှတ်မိနိုင်လောက်အောင် ပကတိငြိမ်သက်သွားတော့သည်။ ဘယ့်နှယ်ဖြစ်တာပါလိမ့်..။ ရင်ထဲမှာထိတ်ကနဲဖြစ်၏။  လွန်ခဲ့သောဆယ့်သုံးနှစ်က  ပဲခူးမြစ်ကမ်းပါးမှ  ဒိုက်နံ့မှော်နံ့တွေ  ပြန်ရလာသယောင်ယောင်။ သို့နှင့်ပင် ပွဲစားကြီးနှင့် မြေဝယ်ခဲ့သောအိမ်ကလေးကို မှန်းကာ ဆကာ ရှာရတော့သည်။ လမ်းတိုလေးကို ရှေ့ပြန်နောက်ပြန် သုံးလေးခေါက်လျှောက်ရှာလေမှ လုံးဝ မမှတ်မိနိုင်အောင် ပြောင်းလဲသွားသော ပွဲစားကြီးအိမ်ကို အပ်ချမတ်ချ လက်ညှိုးထိုးနိုင်လေတော့သည်။ ဘယ်လို မှတ်မိနိုင်မည်နည်း……။ အိမ်ရှေ့ ကလဖျင်းပမာ တဖက်ရပ်မိုးထားသော ပီနံစယာယီအမိုးလဲမရှိတော့။ အိမ်ရှေ့တွင်ကစဉ့်ကလျှားချထားသည့် […]

    ယောက်ျားတို့လုံ့လ မိုးချုပ်ခါမှလျှော့မည်ဟု သံဓိဌာန်ခိုင်ခိုင်ချကာ တစ်နာရီနီးပါး စောင့်ရင်းတိုးရင်းဖြင့် ပွဲစားအနီးသို့ရောက်လေမှ ဦးပါလေရာတယောက် အောင့်ထားသောသက်မကိုချရ၏။ ဒါက အနားရောက်တာပဲရှိသေးတာ။ ကိုယ့်အလှည့်ကားမကျသေး။ အခြားဝယ်လက်သုံးလေးဦးတို့နှင့် တလှည့်စီငြင်းရင်းခုန်ရင်း စာရွက်တထပ် ဖုံးနှစ်လုံးဖြင့် ပတ်ချာလည်အလုပ်ရှုပ်နေသော ပွဲစားကြီးမျက်နှာကို ဖူးမျှော်လျှက် မိမိတို့အလှည့်ကို စောင့်ရရှာလေသည်။ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ အမျိုးသမီးကြီးကတော့ စိတ်မရှည်ပုံရသည်။ “ဒါဆိုလဲ သုံးဆယ်တော့လျှော့ခိုင်းမယ်.. ရ မရ သာ မေးကြည့်လိုက်တော့..” ဟုလောဆော်သည်။ “ကျောက်လမ်းပေါ်တော့ ကိုးရာအောက်တကွက်မှမရှိတော့ဘူး၊ ဂုတ်ကွက်တကွက်တောင် ခွန်နှစ်ရာအော်နေတာ၊ အမကြီးမယူရင် ခုနက ဦးလေးကြီးပဲ ခေါ်ပေးလိုက်တော့မယ်..” ဟူသော ပွဲစားမင်း၏ တင်းတင်းမာမာစကားကိုကြားရသည်၌ ထိုအမျိုးသမီး၏မျက်နှာမှာ ပန်ထားသောစိန်နားကပ်ကြီးထက်ပင် သေး၍သွားသည်မှာ သနားဖွယ်ကောင်းသေးတော့သည်။ စကားခဏအပြတ်၌ ဘေးတဖက်မှ ဝယ်သူတဦးက ကမန်းကတမ်း “ခုနက အေးမေတ္တာကွက်ကရော လေးရာ့ငါးဆယ်ထက်လျော့ဦးမလား” ဟု […]

        ပင်ပန်းသည်။ ခေါင်းတွေထဲ မူးနောက်နောက်နဲ့..။ တကိုယ်လုံး နှုံးချည့်နေသလိုလို..။ စိတ်ထောင်းတော့ ကိုယ်ကြေသည်ပေါ့..။ ဒီတော့လဲ စိတ်ပြေလက်ပျောက် လဘက်ရည်ဆိုင်လေးဝင်ပြီး ကော်ဖီမစ်လေးတခွက်လောက်သောက်လိုက်ဘို့ စိတ်ကူးမိလေသည်။ ဆိုင်ဝကလှမ်းကြည့်တော့ နေ့လည်ကြောင်တောင်ကြီးမှာတောင် စားပွဲတွေကသိပ်မလွတ်ချင်။ တိုက်နှစ်လုံးကြား အပြင်ဒေါင့်က စားပွဲလေးသာကိုယ့်အတွက်ကျန်သည်။ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။ ရတဲ့နေရာပေါ့…။ တကယ်တော့ ဒီစားပွဲကသိပ်ထိုင်လို့ကောင်းသည်မဟုတ်။ ဘေးမှာကလဲ တိုက်နှစ်လုံးကြားမှရေမြောင်းငယ်ရှိတော့ နဲနဲညစ်တီးညစ်ပတ်နိုင်လေသည်။ ပိုဆိုးတာက အပေါ်ထပ်အခန်းမှ အဲယားကွန်းရေပြန်ပိုက်ကို စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့အပြင်ထုတ်ထားတော့ ရေစက်တွေ ရေမြောင်းထဲတည့်တည့်ကျကာ အပြင်ကို စင်တတ်သည်။ ကိုယ့်ခြေထောက်လာမထိအောင် ခပ်ရှောင်ရှောင် လွှဲထိုင်ရလေသည်။ နက်စ်ကော်ဖီမစ်တခွက်မှာရင်း ဆေးလိပ်ဗူးထုတ်ကာ တလိပ်ညှိလိုက်သည်။ ပြီးတော့ မှုတ်ထုတ်လိုက်သည့် ဆေးလိပ်မီးခိုးများကိုကြည့်ရင်း လွန်ခဲ့တဲ့လနည်းငယ်ဆီ စိတ်က ပြန်ရောက်သွားပြန်သည်။   အော်… လုပ်စားတော့ မိုးခေါင်ဆိုလား…. သည်တနှစ်လုံးအဆင်မပြေလှ။ တရုတ်မကြီးပိုက်မိလိုက်လို့ […]