ေအာင္ မိုးသူလုံ၍ ခြုံသော “ချက်…. ချက်…. ချက်” တိတ်ဆိတ်မှုမှာ ထွက်ပေါ်နေတဲ့နာရီလက်တံရဲ့ ရွေ့လျားသံ ဟာ ကျွန်မကို သတိပေးနေလိုလို။ ကွန်ပျူတာကိုပိတ် နာရီကိုမော့ကြည့်မိတော့ (၈)နာရီနဲ့ (၂၇)မိနစ်။ ပိတ်စရာရှိတဲ့ ခလုတ် တွေကိုပိတ် အားလုံးစစ်ဆေးပြီး ရုံးအပြင်ကို ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ညမီးရောင် မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်နဲ့ အတူ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ ညအလှက ခပ်ဝါးဝါးပဲ။ ဒီနေ့ဟာ အရင်ညတွေနဲ့မတူ လမ်းမပေါ်နဲ့ မုန့်ဆိုင် နဲ့ သောက်စားလို့ ရတဲ့ဆိုင်တွေမှာ လူစည်ကားနေတယ်။ ဟုတ်တယ် ဒီနေ့က ပေးဒေးဆိုတဲ့ လစာထုတ်ရက်ပါပဲ။ ကျွန်မအတွက် သာမာန်နေ့တွေလိုပဲ ဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်ကို လမ်းလျှောက်တယ် ဘတ်စ်ကားအလာကိုစောင့်နေလိုက်တယ်။ သာမာန်နေ့တွေနဲ့ မတူတာ တစ်ခုပဲရှိတယ်။ ပေးဒေးမို့ ရတဲ့လစာ တစ်လစာဟာ ကျွန်မရဲ့ လက်ဆွဲအိတ်ထဲမှာ ဆိုတာပါပဲ။ […]
တစ်ဖျတ်ဖျတ်တောက်ပနေတဲ့ ကြယ်တွေကို ကျွန်မမော့ကြည့်မိနေတယ်။ ကျွန်မစောင့်ကြည့်နေတယ်။ ကြာခဲ့ပါပြီ။ မိုးတစ်ဖွဲဖွဲကျရောက်နေပေမယ့် လက်တစ်ဖက်က ထီးကိုဆုပ်ကိုင်ထားပြီ စောင့်ကြည့်နေမိတယ်။ မြစ်ကမ်းဘေးနားမှာ လူတစ်ယောက်မှရှိဘူး။ ကူးတို့ဆိပ်နားက လှေကိုစောင့်ရင် နားဖို့ထားတဲ့ ဝါးတဲအိမ်က ကတော့ ခပ်တည်းတည်း။ လှေစီးမယ့်သူမရှိတော့တဲ့အချိန်မှာ ညကမှောင်မိုက်နေတယ်။ ချောင်းရေပြင်ပေါ် မှာတော့ မိုးပေါက်တွေရဲ့ ကျရောက်မှုကြောင့် လှိုင်းပွက်ကလေးတွေက ခပ်ဖျောက်ဖျောက်ပေါ်နေတယ်။ ကြယ်တွေကတော့ မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်။ တိမ်မည်းမည်းတွေ အနည်းငယ်အုပ်မိုးထားတော့ ကြယ်တွေကို သိပ်မတွေ့ရဘူး။ တစ်စုံတစ်ရာကြယ်များ ကြွေမလားလို့ပေါ့။ ဆုတောင်းဆိုတာ တောင်းတိုင်းပြည့်သလားလို့ ကျွန်မကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပြန်မေးကြည့်မိတယ်။ နောက်ဆုံးတော့လည်း မျှော်လင့်ချက်တွေသာ အဖတ်တင်ခဲ့ သလားလို့ ပြန်အဖြေထုတ်မိပြန်တယ်။ အခုတော့ ကျွန်မစောင့်ကြည့်တဲ့အချိန်ထိ ကြယ်တွေမကြွေသေးဘူး …မောင်။ …………………………………………………………………………………………………………………… မှုန်ပျပျနံနက်ခင်းဟာ နေ့တိုင်းလိုလိုပါပဲ။ အုံ့မှိုင်းမှိုင်းရာသီဥတုက ပိုသတိရလွမ်းဆွတ်နေသလိုလို။ အိမ်ရှေ့ထွက်လိုက်တာနဲ့ တူတူစိုက်ခဲ့တဲ့ ထားဝယ်ပန်းတွေဟာ […]
နံနက်စောစော မိုးရွာပြီးကာစ အိမ်ရှေ့သစ်ပင်ဖျားတို့မှ မိုးစက်ကလေးများကျသံကို ကြားကြားခင်း ကျွန်တော် သူမကိုသတိရလိုက်မိသည်။ နှုတ်မှ June လတောင်ရောက်လာပြန်ပြီပဲဟုတ် ပြက္ခဒိန်မှ First June ကိုကြည့်ရင်း ရေရွတ်လိုက်မိ၏။ မိုးစက်ကလေးတွေနှင့် အပြေးလာသည် June ကိုသူမ သိပ်သဘောကျသည် ကို ကျွန်တော်သိသည်။ ယခုအချိန်မှာများ သူမစိတ်နှင့်ကိုယ် တစ်ထပ်တည်းကျနေပြီလားဟု ကျွန်တော်တွေး နေမိသည်။ June ဆိုသည့် အသံကြာသည်နှင့်ပင် သူမကိုကျွန်တော်ပြေးမြင်မိလိုက်၏။ သူမနှင့် June သည် ခွဲခြားလို့မရသော သက်ရှိတစ်ခုနှင့်နာမတစ်ခု ဆက်စပ်နေသော အရာဖြစ်နေသည်။ ရိုးရှင်းသောအရာများ သည် ဆန်းပြားသောအရာများထက် ပိုပြီးတက်ရှိုင်းလွန်းသည်ဟု သူမနှင့်တွေ့မှ ယုံကြည်စွာလက်ခံလိုက် ရသည်။ မိန်းမတစ်ယောက်၏စိတ်ထားနှင့်လက်များသည် နူးညံ့စွာပင် အရာရာကိုပုံဖော်စွမ်းရှိသည်ဟု သူမက သက်သေပြသွားခဲ့၏။ သူမ၏နာမည်သည် June နဲ့နီးနီးစပ်စပ် (သို့) နီးနီးကပ်ကပ်ဖြစ်နေသည့် […]