ယုန်….ရုပ် ရေးသူများ

လူမမယ် ကလေးဘဝမှာတော့ ကလေးငယ်တိုင်းဟာ သူတို ့ရင်ထဲက အားကျပြီး သူရဲကောင်းအဖြစ်သတ်မှတ်ထားသူတွေ
ကိုယ်စီရှိကြတာဘဲ…။ ရွှေဓါးဗိုလ်၊ သူခိုးကြီး ငတက်ပြား၊ မြင်းညိုရှင်၊အရိုင်း…စုံနေတာဘဲ…။ တစ်ယောက်ကို အကြိုက်တစ်မျိုးပေါ့..။
ကျနော့် အဖေကတော့ ကျနော့်အတွက်သူရဲကောင်းပေါ့..။ ကျန်တဲ ့ညီအကိုတွေလည်းဒီလိုပါဘဲ….။ အဖေ့ကို သူရဲ ကောင်းတယောက်သတ္တိခဲ တစ်ယောက်အဖြစ်မြင်ကြတယ်၊ အထင်ကြီးကြတယ်..။
အဖေကစစ်သားဗျ…၊ဒါပေမယ့် အဖေတို ့ညီအကိုတွေက ထူးခြားတယ် ၊ ညီအကို ၄ ယောက်ရှိတာ ၊ ဦးလေး၂ယောက်ဆို ကုပ်ချောင်းချောင်းနဲ ့…အဲ …မူးလာရင်တော့ ငါက အလံဖြူကွ၊ ငါက အလံနီကွ…နဲ ့သတ္တိပြကြတယ်….

အဲ သူတို ့က အဖေ့ကိုတော့ဖြုံတယ်…အဖေက ပြတ်တယ် ၊ရှင်းတယ်…သူ ့ညီအကိုတွေကို ပြောလို ့ရချင်ရ၊ မရရင်ဆွဲထိုးပစ်တာ…ပုံနေတာဘဲ။
အဖေက စစ်သားဆိုပေမယ့် အိမ်ထောင်ကျတာနဲ ့စစ်သက်ပြည့်တာနဲ ့ဆုံပြီး တပ်ကထွက်လာတာ..။

အဖေပြောတာတော့ သူ ့အထက်ကဗိုလ်မှုးနဲ ့အတူ လွိုင်လင်တပ်မှာတော်တော်ကြာတယ်ပြောတာဘဲ…။
အဲတော့က အဖေ့မှာ ပြောမကုန်တဲ့ စွန့်စားခန်းတွေ ရှိတယ်…ရန်သူ၊ ပျောက်ကြား၊ တောတွင်း သဘာဝရန်….နောက်ဆုံး..သရဲတစ္ဆေနဲ ့တွေ ့ရတာတွေက အစပေါ့…။
ကျနော်တို ့ မောင်နှမတွေကတော့ သရဲတစ္ဆေအကြောင်းဆို ပိုကြိုက်ကြတယ်…အဖေပြောနေပြီဆိုအဖေ့ဘေးမှာ ဝိုင်းပြုံနေတာဘဲ…
နောက်ကိုလဲ လှည့်ကြည့် လှည့်ကြည့်နဲ ့…ကျောချမ်းတာကိုး…။
အဖေကလည်းပြောပြီဆို အာဝဇ္ဇန်းကောင်းပ….ဘလက်ကော်ဖိလေးသောက်လိုက် ဆေးလိပ်လေးဖွာလိုက်နဲ ့…ပြောလိုက်တာများ..သူပြောတဲ ့သရဲတောင် ပြန်ငေးပြီးနားထောင်ရလောက်တယ်…။အဟုတ်။
လွိုင်လင်တပ်မှာ နေတုန်းက အဖေကညဆို အပြင်ထွက် မြို ့ထဲမှာလျှောက်လည်….မိုးချုပ်ညဉ့်နက်မှ ပြန်လာ…အဲဒီမှာ ယူကလစ်ပင်တွေ ကြားက မဲမဲအကောင်ဆင်းလာ ပြီး ဆေးလိပ်မီး တောင်းညှိတာပေါ့…လက်မှာလဲ အမွှေးရှည်ကြီးတွေနဲတဲ့…

အဖေကအေးဆေးဘဲ…စကားတွေ ဘာတွေတောင် ပြောနေသေးတာ…တဲ ့။မီးညှိပြီးသွားရင် ခြေသံဘဲ ကြားရတယ်….အကောင်မတွေ ့တော့ဘူး…အဲဒါ ခဏခဏတဲ ့.။။တော်ရုံသတ္တိဆိုဗျာ…ဘယ်ရမလဲ…ပြေးတာပေါ့..၊ အဖေကတော့ စကားစမြည်တောင်ပြောသေးတာ၊ ၊
ရှေ ့တန်းမှာ ဆိုလည်း ခဏခဏဘဲတဲ ့…သရဲတစ္ဆေနဲ ့တွေ ့တာ..။
မာမီနဲ ့အိမ်ထောင်ကျပြီး တောင်ငူမှာ လိုက်နေသေးတာ..တောင်ငူအိမ်နောက်ဖက်မှာ ရေတွင်းတစ်တွင်းရှိတယ်တဲ ့…ညဘက် အဖေ အပြင်ထွက်ဆေးလိပ်သောက်တော့ လျှာတန်းလန်းနဲ ့သရဲ က ရေတွင်းဘောင်ပေါ်ကထိုင်ပြီး ခြောက်ပြလို ့ အဖေ ပြေးထိုးပစ်တာ..
သရဲ က ကျွတ်သလိုတောင်ဖြစ်သွားတယ်တဲ ့..။
အဲလိုများ တောင်ငူ သရဲ အကြောင်းပြောရင် တောင်ငူသူ မာမီပါ သူ ့ဘာသာ စာဖတ်နေရာကနေဟိုလှဲ ့ဒီလှဲ ့နဲ ့

ကျနော်တို ့ဝိုင်းနား လာကပ်ထိုင်တော့တာ…။

နောက်ပြီး ကျနော်တို ့နေတဲ ့မြို ့လေးကလဲ ခြောက်တဲ ့နေရာ တော်တော်များတာ…။ဆန်စက်တွေနားက သံလမ်းဂိတ်ဆို ..ညဘက်ဘယ်သူမှ မဖြတ်ချင်ကြဘူး…အဖေက သွားတယ်…တစ်ယောက်ထဲဘဲ..။အဖေက ညဉ့်ဘက်အပြင်သွားရင် လက်နှိပ်ဓါတ်မီးတစ်လက်နဲ ့ ၂တောင်ကျော်ရှည်တဲ ့

ဝါးရင်းတုတ် တစ်ချောင်း အမြဲ ဆောင်တာ..။

သံလမ်းဂိတ်က သရဲဆို ညဘက် ဂိတ်တံခါးပေါ် တက်ထိုင်ပြီး လာသမျှလူဆေးလိပ်မီးလိုက်တောင်းညှိတာလို ့ပြောကြတာ..။
အဖေတစ်ည အဘွားတို ့အိမ်ကပြန်လာတော့ သံလမ်းသရဲ ဆေးလိပ်တောင်းညှိတယ်တဲ ့…။အဖေပြောတာတော့ ပေးညှိလိုက်တဲ့အပြင်..ဘယ်ကလဲ..ဘာလို့သေတာလည်း…မကျွတ်သေးဘူးလား…

ဘာညာတောင်စကားစမြည် ပြောလိုက်သေးဆိုတာဘဲ…။
အဖေ့ကို အထင်ကြီးတာ အဲဒါတွေ…အဖေက ကျနော့်အမြင်တော့ တစ်ကယ့် သူရဲကောင်းပါ…။
ဒါပေမယ့်ကျနော့်မှာလည်း ဒီသူရဲကောင်းလက်နဲ ့အဆော်ခံရမယ့်ကံက နဂိုထဲက အကျင့်ပါနေတော့…တစ်ချီမှာ ထိပ်တိုက်တွေ ့တာဘဲ…။
ကျနော်က ငယ်ငယ်တည်းက ရုပ်ရှင်ပြတာ၊ဖန်တီးတာကို ဝါသနာပါတာ…

အဘွားတို ့ကလည်း ရုပ်ရှင်လုပ်ငန်းလုပ်နေတာဆိုတော့ ရုပ်ရှင်ပြတဲ ့လူတွေဆီမှာ ဖလင်လေးတွေတောင်း…ဖြတ်ဆက်ပြီး

မီးနဲ ့ထိုးပြ…သီတင်းကျွတ်မီးပုံးလုပ်တဲ ့ရောင်စုံစက္ကူအကြည်လေးတွေနဲ ့ဆလိုက်ထို း…အမျိုးမျိုးလုပ်တာ…။

ဒါပေမယ့် အိမ်ကလူတွေက ကျနော်ဓါတ်မီးလက်နှိပ်မီးကိုင်တာကို မကြိုက်ကြဘူး…ရုပ်ရှင်ဆလိုက်ထိုးရိုးရိုး ၊ ဓါတ်ခဲတွေ ခဏလေးနဲ ့အားကုန်တာကိုး..။ ဖွက်ထားလဲ ရအောင်ရှာပြီး ဆော့တာ..။တစ်ညနေတော့ လက်နှိပ်မီးအဖဲ ့ဖွင့် မှန်ဝိုင်းလေးကို ထုတ်၊ပြီးမှ ရောင်စုံစက္ကူ နီ၊ဝါ၊စိမ်း ၃ရောင်ကို မှန်အတွင်းထဲကကပ် …ပြီးတော့ အဖုံးပြန်ပိတ်၊

ဒါဆို ခဏခဏ မကွာထွက်တော့ဘူး..။ပြီးမှ ရောင်စုံဆလိုက်ထိုးပြီး…ဆေးရောင်စုံ ရုပ်ရှင် ထွင်နေတာ…။

အမှောင်ချောင်လေးထဲမှာ ကစားနေတုန်း…ထမင်းစားမယ် ညီညီရေ…ဆိုတော့ ၊ဓါတ်မီးလေး အသာထားပြီး မိသားစု ထမင်းစားလိုက်တာ…ကစားတာကို မေ ့သွားရော…။
ထမင်းစားပြီးတာနဲ ့အဖေက မြို ့ထဲ ထွက်တော့တာဘဲ…အဲလို မြို ့ထဲသွားမယ်ဆို လမ်း၃လမ်းဘဲရှိတာ…လူများတဲ ့ဘူတာရုံလမ်းဆို ဝေးတယ်…နောက်တခုက ခုနင်ကပြောတဲ ့သံလမ်းဂိတ်…နောက် အနီးဆုံးဖြတ်လမ်းက…ကန်ကြီး ကန်လေးလမ်း…ကန်၂ကန်ကြားမှာ လမ်းဖြစ်နေတာ…ဆိုးမှဆိုး…နာမည်ကြီးတယ်…လူတိုင်းညဆို လက်ရှောင် ခြေထောက်ရှောင်ဘဲ…ဘယ်သူမှ မသွားရဲဘူး…။
အဖေကတော့ ပြောတယ်…ကန်လမ်းကဘဲ သွားမယ်တဲ ့…မာမီကတောင်ပြောသေးတာ……….

“ ဘူတာလမ်းကသွားပါလား..ဒီကန်လမ်းကသွားမလို ့လား” ဆိုတော့..
“ မြင့်…ရာ..၊ ကိုယ့်ကို ဘာကောင်က စမ်းရဲမှာလဲ..လာစမ်းပါ” တဲ ့..။
အဖေထွက်သွားပြီး …၈ မိနစ်လောက်နေတော့ ပြေးလွှားသံ ကြားရပြီးအမောတကြီးနဲ ့အဖေ ပြန်လာတာ…ကျန်တဲ ့မိသားစုက အဖေများရန်ဖြစ်လို ့လားပေါ့…အဖေက မပြောဘူး ..အကိုကြီးနဲ ့အကိုလတ် ၂ယောက်..ကို လက်နက်တွေ မီးအိမ်တွေ ယူပြီးသွားကြဘို ့ပြောတော့..
စိုးရိမ်တာပေါ့…အဖေကပြောတယ်“ ဒီတခါခြောက်တာ အကောင်ကြီးတဲ့ ၃ကောင်ပေါင်းခြောက်တာတဲ ့..သူက လမ်းကြားကို လက်နှိပ်မီးနဲ ့လှမ်းထိုးလိုက်တာ…လူနီ(မှင်စာ) တွေ အစိမ်းသေတွေ..ခြုံကြားကထိုးထွက်လာလို ့လက်နှိပ်မီးတောင်ပစ်ချပြီး အိမ်ပြန်လက်နက်လာယူတာ့“ ပြီးတော့ ဒါးတွေလှံတွေနဲ ့ချီတက်သွားတာ…။
ကန်ကြားရောက်လို ့ခြောက်တဲ ့နေရာ ရောက်တော့ အဖေက စိန်ခေါ်ထုတ်တာပေါ့…
ဘာမှ ထွက်မလာဘူး။ဒီတော့ အကိုကြီးက ဘယ်လိုဖြစ်လို ့လည်း ဆိုပြီးအကိုကလည်း ကျနေတဲ ့ဓါတ်မီးလေး ကောက်ယူပြီး…
ကောင်းသေးလား..မီးသီးကျွမ်းသွားပြီလား သိချင်လို ့ခလုပ်နှိပ်လိုက်မှ…အဖေပြောတဲ ့သရဲတွေ အကို ့မျက်နှာမှာလာပေါ်တော့တာပေါ့…။
အကိုလတ်က ရောင်စုံ ဆလိုက်တွေပါလား ဆိုမှ…။
အဖေ့ဒေါသ က မှင်စာတွေ အစိမ်းသေတွေ ဘက်ကနေ ကျနော့်ဘက်လှည့်တော့တာပေါ့..။
အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ ့ညီညီ လာဦးဆိုပြီး နားရင်းကို ၄ ချက်လောက် ဆော်တာ…လူကို မူးသွားတာဘဲ..။
ကျနော်ကလည်း “ ကျနော် ဘာလုပ်လို ့လည်း”ဆိုတော့…
မင်းငါ့ဓါတ်မီးကို ဘာယူလုပ်ထားလဲ..ဆိုမှ၊ ကျနော်သတိရတာ…။
ကျနော်ကလည်းကျနော်…ရိုက်ခံထိလို ့ခေါင်းလေးပွတ်နေရင်း ဘယ်လို အတွေ းဝင်သွားလည်း မသိပါဘူး…
“ အဟီး…ခွီးခွီးခွီး”ဆိုပြီး မထိန်းနိုင်ဘဲ ရီမိသွားရော….အဖေလေ…သွားနေရာကနေ လှည့်ပြန်လာပြီး…“မင်းက ရီတာလားကွ”နောက်တစ်ချက် ထပ်ဆော်လိုက်သေးတာ…။
ကျနော်လည်း ပါးစပ်လေးပိတ်ပြီး အဖေ့ကို မကြည့်ရဲတော့ပါဘူး….။
အဖေ့မျက်နှာတွေကလည်းရဲ နေတာဘဲ..။
မပြောချင်လို ့သာနေတာ…ရိုက်ခံရတော့ ကျနော်တစ်ယောက်တည်း.။ သိတာပေါ့…အကိုတို ့အမတို ့အမှောင်ကွယ်ပြီးပြုံးနေကြတာ။
အဲဒီကစပြီး ကျနော်လည်း ဓါတ်မီးမကိုင်ရတော့ဘူး…။
အဲဒီနောက်ပိုင်း အဖေလည်း သရဲ ဆေးလိပ်တောင်းညှိတာတွေ ဘာတွေ မပြောတော့ဘူး..။
ကျနော်က ဒါတောင် တခါတခါ မဆီမဆိုင်တွေးမိသေးတာ….
သံလမ်းဂိတ်က သရဲများကျွတ်သွားပလားပေါ့…တွေးဆို…အ

အဖေ့ဆီက ဘာသတင်းမှ မကြားရတော့တာ..။ ။

…..

…..

……

ပြောရမယ် ဆိုရင်တော့ အရိပ် အရောင်….ကိုကြည့်ပြီးလန် ့သူတွေထဲမှာ အဖေလည်းပါတာပေါ့လေ..။

ကျနော့် အဖေက စစ်သားတာပြောတာ …………

“ ယုံတမ်းစကားတွေ သိပ်ပြောတတ်တာ ” ။

အဖေ…လူဇိုး…။

အဖေ နဲ ့စစ်သားစစ်စစ်ကြီးတွေကို လေးစားချစ်ခင်တဲ့

ကျော်စွာခေါင်