The Adventure of ဦးလန်ဘား

စုံထောက်ကြီး ဦးလန်ဘား တစ်ယောက် ရန်ကုန်သို ့ရောက်နေပါသည် ။

ရွာသာယာ မှ ဦးသာဝ နှင့် ဒေါ်မြ တို ့၏ သီတင်းကျွတ်မင်္ဂလာပွဲ အပြီး ၊ သူတို ့လင်မယား က  ဦးလန်ဘားကို ဘုရားဖူး၊အလည်အပတ်ခရီးအတွက် စပွန်ဆာပေးခြင်း ဖြစ်သည် ။

ရန်ကုန်မြို  ့သို ့တစ်ခါ မှ မရောက်ခဲ့ဖူးသူ ၊ ဦးလန်ဘား အတွက် တွေ  ့သမျှ ၊ မြင်သမျှ အားလုံးထူးဆန်းနေသည် ။

ဘုန်းကြီးလမ်း ရှိ ဦးသာဝ အမျိုးအိမ်တွင် တည်းခိုရသည် ။

ဦးသာဝ အမျိုး ကမ်းကြီး ဆိုသော လူငယ်က ဦးလန်ဘားကို ရန်ကုန်မြို  ့ထဲ အဖော်အဖြစ် လိုက်ပေးသည် ။

ရွှေစင်များဖြင့် ဝင်းအိနေသော ရွှေတိဂုံ ဘုရား ကို ဖူးမျှော်ခွင့် ရသည် ။

ဆူးလေ စေတီတော်ကြီးကို လည်း ဖူးမျှော် ခဲ့သည် ။

ဟက်ပီးဝေါ ကစားကွင်း ထဲ မှာ ကလေးတွေ နဲ ့တိုက်ကားသွားစီးပြီး ပျော်ရွှင်ကြည်နူးရသည် ။

ကန်တော်ကြီး ၊ အင်းလျားကန်ဘောင်ပေါ်တွင် အတွဲ များကို ငေးကြည့်ခဲ့သည် ။

ညနေပိုင်းသို ့ရောက်သော အခါ ဦးလန်ဘား တစ်ယောက် နေရထိုင်ရ နဲနဲခက်လာသည် ။

ကမ်းကြီး ဆိုသော သူငယ်ကိုလည်း ဖွင့်ပြောရမှာ အားနာနေမိသည် ။

ရွာမှာ ဒီလို အချိန်ဆိုလျှင် ထွေးညို နှင့် နှစ်ပါးသွားနေကြ ။

ဦးလန်ဘား တစ်ယောက် လေချဉ် စတက်လာပြီ ။

မြွေမြွေချင်း ခြေမြင်သော ကမ်းကြီး သည် ဦးလန်ဘားကို တရုတ်တန်း သို ့ခေါ်သွားလေတော့သည် ။

ဆိုင်ရောက်တော့ ၊ ဦးလန်ဘား တစ်ယောက် ထွေးညို ရလား မေးနေသဖြင့် ၊ ကမ်းကြီး မှ ကမန်းကတမ်းနှင့် သောက်စရာ မှာလိုက်လေသည် ။

မြန်မာ ဘီယာ တဲ့ ၊ အရသာ မှာ ရွာက ကိုပု ထန်းတောမှ ထန်းရည်လောက် မပြင်း ၊ မစူးရှ ။

ရန်ကုန်က လူတွေ က တော့ ဒါမျိုးတွေ ပဲ သောက်နေကြ ဆိုတော့လည်း ၊ ဦးလန်ဘားတစ်ယောက် မြန်မာဘီယာ နဲ ့ပဲ စိတ်ဖြေရတော့သည် ။

သူတို ့၂ ယောက် သောက်ရင်းစားရင်း  တောပြော တောင်ပြော ဖောရှောရိုက်ကြသည် ။

တရုတ်တန်းက ငါးကင် က ရွာမှ ကိုကြောင်ကြီး ရဲ  ့ဖားကင် လောက် စားမကောင်းဟု ဦးလန်ဘား က ပြောသည် ။

ကမ်းကြီး က အခွံနွှာပြီး ဆီ၊ဆားဖြင့် နယ်ထားသော မြေပဲပြုတ် တစ်ဇွန်းကို ဝါးရင်း ၊ ဒီလိုမျိုး ခင်ဗျားတို ့ရွာမှာ ရှိလို ့လား ဟု ပြန်ဘုတောသည် ။

ဦးလန်ဘား တစ်ယောက် ရွာတွင် သူ၏ စွန် ့စားခဲ့ပုံ များကို ပြန်ပြောပြနေသည် ။

ကမ်းကြီးကတော့ နားပူလို ့လား မသိ ၊ ဘီယာကိုသာ တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် ကစ်နေသည် ။

အချိန်ကား..ညနေ ၆နာရီကျော်ခန် ့..ရှိသွားပြီ

လူသုံးယောက် ၊ ယောက်ျား၂ယောက် နှင့် မိန်းမ တစ်ယောက် ။

တိတိကျကျ ဆိုရလျှင် အသက်၃ဝကျော်ဗမာတစ်ယောက်၊အသက်၃ဝနီးပါးတရုတ်တစ်ယောက် နှင့် ငယ်သည်ဟု ထင်ရသော ့ဗမာမ တစ်ယောက် ။

သူတို ့သုံးယောက် ဦးလန်ဘားနှင့် ကမ်းကြီးတို ့ထိုင်နေသော ဆိုင်ထဲ ဝင်လာကြပြီး ၊ ဘေးကပ်ရပ် ဝိုင်းတွင် ဝင်ထိုင်ကြသည် ။

စုံထောက်ကြီး ဦးလန်ဘား လည်း သူ ပြောနေသည်ကို ကမ်းကြီးက အရေးမစိုက်သဖြင့် ၊ ဘေးဝိုင်း ဘက်ကို အာရုံစိုက်နေလိုက်သည် ။

သူတို ့၃ယောက် က နောက်မှ ရောက်လာပြီး ၊ ဘီယာ ၂ လုံးခန် ့အကုန်တွင် စကားသံများ ကျယ်လာသဖြင့် ၊ ဦးလန်ဘား တစ်ယောက် စပ်စုလိုက်ရာမှ အကြောင်းပေါ်လာတော့လေသည် ။

၄ဝ = ညီမလေး….နင် အတွေးမမှားစေချင်ဘူးနော် ၊ အခုလို အခွင့်အရေးပေါ်တုန်း နင် လိုက်သွားသင့်တယ်

မ = အင်း…သမီးလည်း သေချာစဉ်းစားနေတာပဲဟာ..ကိုလူး က လဲ

၃ဝ = မိန်မိန်း..ဘာမှ စဉ်းစားမနေနဲ ့တော့ ၊ နင့်အတွက် လက်မှတ်ဖြတ်လိုက်တော့မယ် ၊ ဟိုက ပြန်လာရင်  နင် ပိုက်ဆံ ရှာရတာ အရမ်းလွယ်တယ် ဆိုတာ သိသွားမယ် ၊ ငါလဲ အကူအညီ ပေးမယ့် ကိစ္စပဲ

မ = ကိုပေါက်ဖော် က ပြောတာက လွယ်တယ် ၊ ညီမလေး ကိုကို ့ ကို ဘာမှ မပြောရသေးဘူး ၊ တစ်ကယ်လို ့သူ ခွင့်မပြုရင် ညီမလေး က မကောင်းဘူးလေ

၃ဝ = ဘာလဲ..နင်ကောင်းဖို ့အတွက် သွားမှာပဲလေ ၊ အချိန်ကလဲ ၂ နှစ်လောက်ပဲ ကြာမယ့်ဟာ ၊ ရှုပ်ပါတယ်ဟာ ၊ သဘက်ခါငါသွားမယ့် ကားနဲ ့သာ တခါထဲ လိုက်ခဲ့တော့

၄ဝ = ဟုတ်တယ်..စဉ်းစားမနေနဲ ့တော့ ၊ နင့် ကိုကို ကိုလည်း ဟိုရောက်မှသာ ဖုန်းလှမ်းဆက်လိုက်တော့ ၊ နို ့မို  ့ဆို သူတားနေမှာ

အမျိုးသမီးလေး ပုံကြည့်ရသည် မှာ မလွန်ဆန်နိုင်တော့သည့် ပုံနှင့် ခေါင်းညိတ် ပြလိုက်ဟန်တူသည် ။

ဦးလန်ဘား တစ်ယောက် မနေနိုင်တော့ပဲ ၊ သူတို ့ဝိုင်းဘက်သို ့သွားကာ စပ်စုလိုက်တော့လေသည် ။

“ ဒီက တူလေးတို ့တူမလေး တို ့ကြည့်ရတာ ခရီးသွားဖို ့တိုင်ပင်နေကြဟန်မှတ်တယ် ၊ စိတ်မရှိဘူး ဆိုရင်..ဘယ်သွားကြမှာပါလိမ့် အဘကို ပြောပြပါလား ဟင် ”

သုံးယောက်စလုံး ၊ ဒီအဘိုးကြီး တယ်စပ်စုရန်ကော ဟူသည့် အကြည့်စူးများဖြင့် ဝိုင်းကြည့်ကုန်ကြသည် ။သူတို ့ထဲမှ

၃ဝ = ကျုပ်တို ့ဘာသာ ကျုပ်တို ့ဘယ်သွားသွား ၊ ခင်ဗျားနဲ ့ဘာဆိုင်လို ့လဲ ၊ ဘာကိစ္စနဲ ့ပြောပြရမှာလဲ ဗျ..ဟင်

“ စိတ်မရှိပါနဲ ့ကွယ် ၊ ဒီလိုပါ ၊ ဘ က ဗေဒင်လေးဘာလေး နဲနဲတွက်တတ်တော့ ၊ မောင်တို ့ခရီးသွားမယ် ပြောသံကြားလို ့၊ ဟောချင်လာလို ့ပါ ၊ အလကားဟောပေးမှာပါ ”

၄ဝ = သွားစမ်းပါဗျာ..အလကားဟောပေးပါမယ်ဆိုပြီး ၊ ဟောပြီးမှ သဒ္ဒါသလောက် ပေးပါဆိုပြီး တောင်းမှာမလား ၊ သွားတော့သွားတော့ ၊ စိတ်မဝင်စားဘူး

မ = ကဲ..အဘိုး ၊ သမီးတို ့စကားပြောစရလေး တွေ ရှိလို ့သွားလိုက်ပါဦးနော်

ဦးလန်ဘား တစ်ယောက် မချိုမချဉ်လေးပြုံးကာ ကိုယ့်ဝိုင်းကို ပြန်လာထိုင်သည် ။

ကမ်းကြီးတစ်ယောက် ကတော့ နဲတောင် နဲသေးတယ် ဟူ ထုတ်မပြောရုံတမယ် လှောင်ပြုံး ပြုံးနေလေသည် ။

“ နေနှင့်ဦးပေါ့ကွာ ၊ လန်ဘား အကြောင်း သိစေရမယ် ” ဟု စိတ်ထဲတွင် ပြောနေမိသည် ။

ဦးလန်ဘား ၏ စိတ်ထဲတွင်မူ ၊ သူရန်ကုန် မလာသေးခင် ၊ ရွာက ထော်လာဂျီပိုင် ဦးသစ်မင်း ၏ ပြောစကားများကို ပြန်ကြားယောင် နေမိသည် ။

“ အခုခေတ် များ တယ်ကြောက်စရာ ကောင်းသဗျ ကိုလန်ဘားရဲ  ့၊ လူကုန်ကူးကြသတဲ့ ဗျာ ၊ မိန်းကလေးတွေ ကို အဓိက ပစ်မှတ်ထားကြသတဲ့ ဗျို  ့၊ ခင်ဗျား က ကျုပ်တို  ့ ရွာရဲ  ့  တစ်ဦးတည်းသော စုံထောက်ကြီး ဆိုတော့ ဒီအကြောင်းတွေ မှတ်ထားဦး ၊ ဒါနဲ ့ဒီဖုန်းနံပါတ်တွေ ပါ မှတ်ထား ၊ တစ်ခုခု မသင်္ကာတာတွေ ့တာ နဲ ့၊ သူကြီးအိမ် က ဖုန်းဆီသာ တန်းပြေး ဆက်ပေတော့ ဗျို  ့ ”

ဦးလန်ဘား ၊ သူလွယ်ထားသော လွယ်အိတ်လေး ထဲ မှ ပိုက်ဆံအိတ်ကလေးကို ထုတ်လိုက်သည် ။ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲတွင် ဦးသစ်မင်း ရေးပေးလိုက်သော ဖုန်းနံပါတ်ပါသည် ။

ခဏတာမျှ စဉ်းစားခန်း ဖွင့်ပြီးအနောက် ၊ ဦးလန်ဘား တစ်ယောက် သူတို ့ထိုင်နေသော စားသောက်ဆိုင် ကောင်တာမှ ဖုန်းဆီသို ့ ထသွားလေတော့သည် ။

ဟိုဘက်ဝိုင်းမှ သုံးယောက်ကတော့ စားလိုက်သောက်လိုက် နှင့် စကားကောင်းနေကြဆဲ ။

ဦးလန်ဘား တစ်ယောက် စားဝိုင်းကို ပြန်ထိုင်တော့ ၊ ကမ်းကြီး က တော်တော် ကောင်းနေချေပြီ ။ ( ကောင်း=သောက်လစ်မစ်ပြည့် )

“ ဦးလန်ဘား ၊ အပေါ့သွားနေတာလား ၊ ဘီယာက ဒီလိုပဲ ၊ သောက်ရင် ဆီးရွှင်သဗျ ဟားဟား ၊ ခင်ဗျားတို ့တောက ထန်းရေ လို ပေါ့ ဗျာ ”

“ အေးကွ ၊ ဒါပေမယ့် ထန်းရေ လောက် ငါ့ကို မစွဲလန်းစေတာတော့ အမှန်ပဲမောင် ”

“ ခင်ဗျားကြီးနှယ်…ဒီမှာ ရဖို ့မလွယ်ပါဘူး ဆိုနေမှ ၊ ဒါချည်း ရွတ်နေတယ် ၊ သောက်ဗျာ..ခင်ဗျား သောက်လို ့ပြီးရင် ပြန်မယ် ၊ ကျုပ်တော့ ကောင်းနေပြီ ”

“ အေးအေး..ခဏပါကွာ ၊ ငါ သောက်လိုက်ဦးမယ် ”

ခဏကြာတွင် လွယ်အိတ်လေးများ ကိုယ်စီနှင့် လူ၂ယောက် ရောက်လာပြီး ဦးလန်ဘားတို ့တစ်ဘက်ဝိုင်း ကို ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။

ဦးလန်ဘား တစ်ယောက် မိန် ့မိန် ့ကြီး ကြည့်နေသည် ။

အရပ်ဝတ်တွေ နှင့် ဖြစ်သော် လည်း ဆံပင်ကေများမှာ တိုတိုနှင့်မို ့ရဲ တွေ ဆိုတာ သိသာသည် ။

စကားပြောနေသော သုံးယောက်မှာ လည်း ကြောင်ကုန်ကြသည် ။

“ ဒီက အကိုတို ့၂ ယောက် နဲ ့ဒီက ညီမလေး နဲ ့က ဘယ်လို ပတ်သက်ပါသလဲ ၊ နောက်ပြီး ဘာအလုပ်တွေ လုပ်သလဲ ဆိုတာလေး ဖြေပေးပါ နော် ”

၄ဝ = လာပြန်ပြီ ၂ ယောက် ၊ နေစမ်းပါဦး ၊ ခင်ဗျားတို ့ကကော ဘာတွေ မို ့၊ ကျွန်တော်တို ့က မေးသမျှ ဖြေရမှာလဲ

လာထိုင်သော ၂ ယောက် က လွယ်အိတ်များထဲ မှ ဘာကဒ်များလဲ မသိ ၊ အသီးသီး ထုတ်ပြလိုက်လေသည် ။

၃ဝ = အမ်..ကျုပ် တို ့က ကျုပ်တို ့ဘာသာ အေးအေးဆေးဆေး ဘီယာထိုင်သောက် ၊ အကင်စားရင်း ၊ စကားပြောနေကြတာလေ ဗျာ

“ မှန်ပါတယ် ၊ စောနလေးတင် ကျွန်တော်တို ့ဆီကို တာဝန်သိသူတစ်ယောက် က လှမ်းပြီး ဖုန်းဆက် အသိပေးလို ့လာစစ်ဆေးရတာပါ ၊ မေးတာကို ဖြေပေးစေချင်ပါတယ် ”

မ = ကဲပါလေ ၊ ကျွန်မ ပဲ ဖြေပေးပါတော့မယ် ၊ ညီမ နဲ ့အတူ ထိုင်နေတဲ့ အကို ၂ ယောက် က ညီမ အိမ်နီးနားချင်းတွေပါ ၊ ကိုလူးနဲ ့ကိုပေါက်ဖော် တဲ ့၊ ၂ ယောက်စလုံး တရုတ်ပြည်ကနေ အထည်အလိပ်တွေ တက်သယ်ကြပြီး ၊ ဒီမှာ ပြန်ရောင်းကြတာပါ ၊ ညီမ က သူတို ့လုပ်ငန်းကို စိတ်ဝင်စားတယ် ဆိုလို ့၊ သူတို ့နဲ ့အတူ တရုတ်ပြည် အတူလိုက်ပြီး ပစ္စည်း လိုက်ဝယ်ဖို ့ပြောဆိုနေကြတာပါ ၊ သူတို ့နှစ်ယောက်နဲ ့သိတာ၊ခင်လာတာ ကြာလှပါပြီ ၊ ဒီက တာဝန်ရှိတယ် ဆိုတဲ့ အကို တို ့တွေ က ဘာသတင်းများ ကြားလို ့ပါလဲရှင် ၊ ပြောပြပါဦး

“ အေးဗျာ..ဒါဆို ဒီက ညီမလေး ပြောတာ အမှန်ပဲ ဆိုရင်တော့ ခွင့်လွှတ်ပါဗျာ ၊ တရုတ်တစ်ယောက်နဲ ့ဗမာ တစ်ယောက် က အမျိုးသမီး တစ်ယောက် ကို လူကုန်ကူး ဖို ့ဖျားယောင်း နေတယ် ဆိုပြီး ဖုန်းဆက် အကြောင်းကြားလာလို ့ပါ ၊ ဖုန်းနံပါတ် ကို သေချာမှတ်ပြီး ဖုန်းရုံးကို လိပ်စာလှမ်းမေးတော့လည်း ၊ သူ ပြောတဲ့ နေရာက နား က ဖုန်းပဲ ၊ မှန်း..အခု ညီမတို ့ထိုင်နေတဲ့ ဆိုင်က ဖုန်းများလား မသိဘူး ၊ သွားမေးကြည့်လိုက်ဦးမယ် ”

ထိုအချိန်တွင် ဦးလန်ဘား တစ်ယောက် ပိုက်ဆံ ခပ်သွက်သွက်ရှင်းပြီး ၊ ကမ်းကြီးကို ပြန်ဖို ့ခေါ်နေသည် ။

“ ဟေ့ကောင် ..ထဟ ၊ ထ ၊ ပြန်ကြစို ့၊ မိုးတောင် ချုပ်နေပြီ ”

ကမ်းကြီးက ဇိမ်ပျက်သွားဟန် ဖြင့်

“ အဘိုးကြီးဗျာ..တော်တော်ရှုပ်တာ ပဲ ၊ အေးဆေး ဆက်ထိုင်လဲ ရနေတဲ့ဟာ ကို..ဟင်း ”

ဦးလန်ဘားတစ်ယောက် ကမ်းကြီး လက်ကို ဆွဲကာ သွက်သွက်လေး လစ်လာခဲ့သည် ။

ဆိုင်ထဲ သို ့ဝင်စုံစမ်းသော ၂ ယောက် မှာ ဆိုင်ရှင် က မဖြေချင် ဖြေချင် လုပ်နေသဖြင့် တော်တော်လေး ပြောယူလိုက်ပြီး မှ ၊ သုံးယောက်ဝိုင်းကို ပြန်ရောက်လာသည် ။

“ စောနက ညီမတို ့ဝိုင်းဘေး ထိုင်တဲ ့အဘိုးကြီးတစ်ယောက် လာဖုန်းဆက်တယ် လို ့ပြောတာပဲ ၊ ညီမ တို ့သတိထားမိလား ”

၃ဝ = ဟုတ်ပြီ..သေချာပြီ ၊ စောန က ဗေဒင်ဆရာယောင်ယောင် ၊ တောင်းစားတဲ့သူယောင်ယောင် နဲ ့လာမေးသွားသေးတယ် ၊ ကြည့်ရတာ..အဲဒီ အဘိုးကြီးပဲနေမှာ

၄ဝ = တောက်…သေချာပါတယ်ကွာ ၊ ဒီက အကိုတို ့ ၂ယောက် ဆိုင်ထဲ ဝင်သွားတော့ သူတို ့ကမန်းကတမ်း ထပြန်သွားတာ သတိထားမိလိုက်တယ် ၊ ဟေ့ကောင် ပေါက်ဖော် လာကွာ ၊ လိုက်ရအောင် ၊ မှီရင် နဲနဲပါးပါး ပညာပေးရအောင် ၊ ငါတို ့ကိုများ လူကုန်ကူးသလေး ဘာလေး နဲ ့ ၊ တောက်….

မ = တော်ပါတော့ ၊ ကိုလူး ရယ် ၊ ကိုပေါက်ဖော် လည်း စိတ်လျှော့တော့ ၊ အခု ဘာမှ မှ မဖြစ်တဲ့ဟာ ပဲ ၊ နေပါစေတော့ ၊ အဘိုးကြီးပုံ ကြည့်ရတာ ကြီးမှ သူငယ်ပြန်နေတာ နေမှာပါ ၊ ခွင့်လွှတ်လိုက်ပါ

ဆံပင်တိုနှင့် လူ၂ယောက် လည်း အားတုံ ့ အားနာ ဖြစ်ဟန်ဖြင့်

“ ကျွန်တော် တို ့သတင်းအမှားကြောင့် ၊ ဒီက ညီမတို ့ကို အနှောင့်အယှက် ဖြစ်စေခဲ့တာ ကို ခွင့်လွှတ်ပါနော် ၊ သွားခွင့်ပြုပါဦး ဗျာ ”

ဦးလန်ဘားနှင့် ကမ်းကြီးတို ့လည်း သုတ်ခြေတင် ပြေးလာရင်းမှ ၊ ဦးလန်ဘား က အကြောင်းစုံ ပြန်ရှင်းပြ လိုက်သဖြင့်

“ အဘိုးကြီး..ခင်ဗျားတော့ အသက်ကြီးမှ ဆွမ်းကြီးအလောင်းခံချင်နေပြီလား ၊ ကံကောင်းလို ့၊ အထမြန်လို ့ပေါ့ ၊ နို ့မို ့ဆိုရင် ကျုပ်ပါ အချောင်တွယ်ခံ ရနိုင်တယ် ၊ တော်ပြီ ၊ နောက်နေ ့တွေ ခင်ဗျား ဘာသာ ဒိုးပေတော့ ၊ ကျုပ် ဘယ်မှ မလိုက်ပို ့နိုင်တော့ဘူး ၊ ဒါပဲ ”

“ အေးပါကွာ…”

ဦးလန်ဘားတစ်ယောက် ဘာများ ပြောနိုင်ပါဦးမည်နည်း ။

( ကိုသစ်မင်း ၏ “ လူကုန်ကူးမှုဆိုင်ရာ အရေးပေါ်ခေါ်ဆိုနိုင်သည့် Hot Line တယ်လီဖုန်းနံပါတ်များ ” စာကို ဖတ်ပြီးသကာလ စိတ်ကူးရသဖြင့် လက်တမ်းချရေးမိပါသည် ။ ကိုသစ်မင်း ကို ကျေးဇူးအထူးတင်ရှိပါသည် ။ စာပါ ရဲဘော် တို ့ကတော့ ပြုံးရယ်ရင်း ၊ စိတ်မဆိုးကြပါနဲ ့ဟု )

—————————— အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါသည် ——————————