mgsaiအခုပြောမဲ့အကြောင်းကတော့ ဆိုးဆေးတွေအကြောင်းပါ။ဘာလို့ဒီအကြောင်းကို ပြောရတာလဲဆိုရင် ကျွန်တော်တို့နေ့စဉ်ဘဝမှာ စားသောက်နေရတဲ့အစားအစာတွေမှာဆိုးဆေးတွေပါဝင်နေလို့ပါပဲ။ဒီနေရာမှာ ဆိုးဆေးကို ပရိတ်သတ်များအလွယ်တကူမြင်နိုင်တဲ့ဆိုးဆေးရှိသလို မမြင်နိုင်တဲ့ဆိုးဆေးတွေလဲရှိပါတယ်။ဘာတွေလဲ မျှစ်တွေကို ဆိုးဆေးအနီရောင်တွေ၊အဝါရောင်တွေဆိုးကြတာကို မြင်ဘူးကြပါလိမ့်မယ်။ဒါပေမယ့်အခုတင်ပြမယ့်အကြောင်းအရာတွေက ပရိတ်သတ်တွေ အလွယ်တကူသတိမထားမိတဲ့ ဆေးဆိုးထားတဲ့ပစ္စည်းတွေဖြစ်ပါတယ်။ ပထမဆုံးစပြောရရင် ကျွန်တော်တို့နေ့စဉ်စားသုံးနေတဲ့ ဝက်သား၊အမဲသား၊ဆိတ်သားတွေအကြောင်းက စရပါလိမ့်မယ်။ဒီအသားတွေကို ဆိုးဆေးတွေဆိုးထားသလား??ဟုတ်ကဲ့ အင်းစိန်ရွာမမှာသားသတ်ရုံတွေရှိပါတယ်။အဲဒီသားသတ်ရုံတွေမှာ ဘယ်လိုသတ်ကြလဲဆိုတော့ သူတို့ကအရင်ဆုံး သွေးတွေကို ထုတ်ပါတယ်။နွားရဲ့လည်ပင်းကို ဓါးထက်ထက်နဲ့ အပေါက်သေးသေးလေးဖေါက်ပါတယ်။သွေးတွေပန်းထွက်လာတာပေါ့၊သွေးထွက်တာနဲနဲနည်းသွားပြီဆိုရင် အပေါက်ကိုထက်ချဲ့ပါတယ်။ထွက်လာတဲ့သွေးတွေနဲ့ ဝက်ဆိုလဲဝက်သွေးပေါ့၊အမဲဆိုလဲ အမဲသွေးခဲတွေလုပ်ပါတယ်။အသားတွေကို ခွာတဲ့အခါမှာ အသားတွေမှာ သွေးမကျန်သလောက်ပါပဲ။အဲဒီအသားဖြူဖြူတွေကို ဆိုးဆေးအနီတွေနဲ့ ဆိုးပါတယ်။အသားကရဲနေတော့လတ်ဆက် တယ်ပေါ့။သူတို့ကို ဘာလို့ဆိုးရတာလဲမေးတော့ ဝယ်တဲ့သူတွေက အသားဆိုနီနေမှကြိုက်တယ်။ဖြူနေရင်မရောင်းရလို့ပါတဲ့။ နောက်တစ်ခုက ငါး။ပုဇွန်။ ငါးဒိုင်တွေမှာတော့ငါးတွေဝယ်လာတုန်းက ပါးဟက်တွေကနီနေပါတယ်။ဒါပေမယ့် အချိန်ကြာလာရင် ပါးဟက်တွေက မည်းလာပါတယ်။စဉ်းစားကြည့်ပါ သတ္တဝါတွေသေပြီးတာနဲ့ တဖြည်းဖြည်းအတွင်းကနေပုပ်လာမဲလာတာပါပဲ။လူတောင်သေပြီးရင် အသားတွေမဲပြီး ခြောက်သွားတတ်တာ သဘာဝပဲလေ။ငါးသည်တွေဆီရောက်တဲ့အခါ ငါးတွေက ပါးဟပ်တွေမဲနေပြီ။ဒီတော့ဘာလုပ်လဲ။ငါးတွေရဲ့ပါးဟပ်ထဲကို ဆိုးဆေးအနီမှုန့်တွေ ပက်ထည့်ပါတယ်။ငါးကပါးဟက်လေးတွေနီနေတာပေါ့။ဝယ်တဲ့သူတွေကလဲ ငါးပါးဟက်ကို […]
အခုပြောမယ့်အကြောင်းကတော့ ပိုးသတ်ဆေးအနာ္တရာယ်ပါပဲ။ဘာလို့ဒီလိုပြောရတာလဲ။အရင်ကတော့ပိုးသတ်ဆေးကို ကိုယ့်ကိုကိုယ်သတ်သေဖို့အတွက်သောက်သေကြတယ်။အခုတော့ ပိုးသတ်ဆေးကို သောက်စရာမလိုတော့ပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့နေ့စဉ်စားသောက်နေတဲ့ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေမှာပိုးသတ်ဆေးတွေပါဝင်နေပါတယ်။အရင်တုန်းကတော့မသိသာပေမယ့် အခုအခါတော်တော်များများ အသီးအရွက်တွေစားမိပြီး သေတာတွေ၊ဆေးရုံရောက်တာတွေ အများအပြားကြားနေရပါတယ်။ ပထမဆုံးပြောချင်တာကတော့ ကန်စွန်းရွက်ကနေ စရပါမယ်။ဟို တလောက ကန်စွန်းရွက်စားမိလို့ လူ၁၃ရောက်ဆေးရုံရောက်တာ သတင်းစာတွေ၊ဂျာနယ်တွေမှာ ပါလာပါတယ်။ဘာကြောင့်ဖြစ်ရတာလဲ???ကန်စွန်းရွက်က အဆိပ်ပြေစေတဲ့အရွက်တစ်မျိုးပါ။။အရင်ကဆို အစာအဆိပ်တစ်ခုခုဖြစ်ပြီဆိုရင် ကန်စွန်းရွက်ကိုအရည်ညှစ်ပြီးတိုက်ချလိုက် အဆိပ်တွေကင်းရော။အခုကြတော့ရော ကန်စွန်းရွက်ကို ကြော်စားတာတောင် ဆေးရုံရောက်တာတို့ဘာတို့။တကယ်တမ်းတော့. . . ဟိုနေ့က လှိုင်သာယာကိုရောက်ပါတယ်။ဘူတာဈေးအလွန်မှာ ရေအိုင်လေးတွေရှိပါတယ်။အဲဒီမှာ ကန်စွန်းရွက်စိုက်ကြပါတယ်။ကန်စွန်းရွက်တွေများ သန်သန်မာမာ အရွက်တွေက ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းတွေ၊ကျွန်တော်မေးကြည့်ပါတယ်။ကန်စွန်းရွက်တွေက ကောင်းလျချည်လားပိုးပေါက်တွေဘာတွေလဲမပါ၊စိမ်းပြီးတော့ လှလိုက်တာဆိုတော့။လှမှာပေါ့ဗျာ မနေ့ကမှ ပိုးသတ်ဆေးဖြန်းထားတာတဲ့။သူတို့ပြောတာတော့ ပိုးသတ်ဆေးကို အပင်ငယ်စဉ်ကတည်းကဖြန်းပါတယ်။ခူးခါနီးကြရင် အရွက်တွေ ပိုးပေါက်တွေမပါအောင်ပိုးသတ်ဆေးတွေဖြန်းပြီး နောက်နေ့ဆိုခူးတာပဲတဲ့။စဉ်းစားကြည့်ပါ။ကျွန်တော်တို့တွေ ဒီကန်စွန်းရွက်ကိုသာ ရေစင်အောင်မဆေးလို့ကတော့. . . . . နောက်တစ်ခုက ဂေါ်ဖီထုပ်။ပန်းဂေါ်ဖီလဲပါတာပေါ့လေ။ဂေါ်ဖီထုပ်မှာသုံးတဲ့ပိုးသတ်ဆေးက အရမ်းပြင်းဆိုပဲ။ပင်လုံးဖြတ်ပိုးသတ်ဆေးလို့ ခေါ်ကြတယ်။ဂေါ်ဖီဟာ အလွှာအထပ်တပ်ရှိတာမို့ အဲဒီအလွှာတွေအကုန်လုံးဖြတ်ပြီးစိမ့်ဝင်အောင် […]
ပိုးသတ်ဆေးကိုစုပ်ယူထားသော အသီးအနှံများ အခုပြောမယ့်အသီးအနှံတွေက ပိုးသတ်ဆေးကို စုပ်ယူထားပါတယ်။အဲဒီသီးနှံတွေကို ရေဘယ်လောက်ပဲဆေးဆေး၊ဆားရေပဲစိမ်စိမ်၊ဘယ်လောက်ပဲချက်ပြုတ်ချက်ပြုတ် အဲဒီအသီးတွေထဲက ပိုးသတ်ဆေးတွေ ကပြန်မထွက်နိုင်ပါဘူး။အဲဒီအသီးတွေကို ကမာ္ဘ့ကျန်းမာရေးဌာနကသတ်မှတ်ထားပါတယ်။အဲဒီအသီးတွေကတော့ (၁)မက်မန်းသီး(၁၀၀%) မက်မန်းသီးကို ပိုးသတ်ဆေးတစ်ခါဖြန်းထားရင် အဲဒီပိုးသတ်ဆေးတွေအကုန်လုံးကို မက်မန်းသီးက စုပ်ယူထားပါတယ်။အဲဒီမက်မန်းသီးကို ဘယ်လောက်ဆေးဆေးပိုးသတ်ဆေးတွေ မလျော့သွားပါဘူး။ဒီကြားထဲ မက်မန်းသီးကို အရောင်လှအောင်ဆိုးဆေးအနီတွေဆိုးလိုက်သေးတယ်. .. (၂)ပန်းသီး(၈၉%) ဒီထဲမှာ ပန်းသီးက ဒုတိယနေရာမှာပါတဲ့အတွက်တော်တော်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိပါတယ်။ဘာလို့လဲဆို ပန်းသီးကိုတစ်နေ့တစ်လုံးစားရင် ဆရာဝန်တောင်မလိုဘူးလို့ ဆိုရိုးရှိပါတယ်။ပန်းသီးဟာ ရောဂါတော်တော်များများအတွက် ကောင်းစေပါတယ်။ဒီလိုပန်းသီးကို ပိုးသတ်ဆေးဖြန်းထားပြီး ကျွန်တော်တို့ကလဲတစ်နေ့တစ်လုံးသာမှန်မှန်စားမယ်ဆိုရင်. . . . (၃)ငရုတ်ပွ(၈၆%) ငရုတ်ပွ အနီရောင်တွေ၊အစိမ်းရောင်တွေ၊အဝါရောင်လဲပါတာပေါ့ဗျာ ပိုးသတ်ဆေးတစ်ခါဖြန်းမိလို့ကတော့ မတွေးဝံ့စရာ. . . . . (၄)တရုတ်နံနံ(၈၅%) တရုတ်နံနံတွေထဲမှာလဲ ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ပိုးသတ်ဆေးတွေ ပါဝင်နေပါတယ်။ (၅)စတော်ဘယ်ရီ(၈၂%) စတော်ဘယ်ရီသီးတွေကို ကလေးတွေတော်တော်များများက ကြိုက်နှစ်သက်ကြပါတယ်။စတော်ဘယ်ရီမှာ ပိုးသတ်ဆေးတွေပါဝင်နေရုံမက ဆိုးဆေးအနီတွေလဲဆိုးထားတယ်လို့ သိရပါတယ်. […]
ကျောင်းကို တော့အထူးတလည် မိတ်မဆက်ပေးတော့ပါဘူး။ ဇတ်လမ်းဆက်ကြစို့ ကျွန်တော်တို့ ကျောင်းတွေမှာ ခေတ် ဆိုတာရှိတယ်။ ကြုံဖူးကြလား၊ အရုပ်ခေတ်တို့၊ ပုံကဒ်ခေတ်တို့၊ ဘောလုံးခေတ်တို့ တစ်ခါတစ်လေ အီစွတ်ကြိုး ခေတ်ဆိုတာတောင်ရှိပါတယ်။ ခေတ်တစ်ခေတ်ကို သတိထားမိသလောက် တစ်လ၊ အလွန်ဆုံးကြာ နှစ်လပဲခင်ဗျ။ ပြီးရင်တော့ အဲဒီခေတ်ကုန်သွားပြီး နောက်ခေတ်တစ်ခေတ်ကူးပြောင်းပါတယ်။ ကျောင်းဖွင့်ခါစ မိုးတွင်းတို့လို အချိန်တွေမှာ သေချာကစားလို့မရဘူး။ ဘောလုံးကန်လို့မရဘူး၊ မိန်းခလေးတွေဆိုလဲ ကြိုးခုန်တာတို့ ဘာတို့မရဘူး။ အဲဒီတော့ မှတ်မိသလောက် အဲဒီအချိန်ဆို ပုံကဒ်ခေတ်ပါ။ ကျွန်တော်တို့ ငယ်ငယ်က ကိုရီးယားကားဆိုတာ စပြီးခေတ်စားလာတော့ ကိုရီးယားကားထဲက မင်းသားမင်းသမီးပုံတွေ၊ ပါဝါရိန်းဂျားကလဲ ခေတ်တော်တော်စားတော့ ပါဝါရိန်းဂျားပုံတွေ၊ ကာတွန်းကားထဲက ပုံတွေကို ကတ်ထူပြားမှာ ထုတ်ပြီး၊ ပုံ ၈ဝ ပါတဲ့ကတ်ပြားတစ်ပြားကို ၅ဝ နဲ့ ရပ်ကွက်ထဲက ဆိုင်တွေမှာရောင်းပါတယ်။ အဲဒါတွေကို ဝယ်ပြီးတဲ့ ကတ်ကြေးနဲ့ဖြတ်၊ပုံတောင်မှ အသေး၊ အကြီးကပိုတန်ဖိုးရှိပါတယ်။ တန်ဖိုးအရှိဆုံးကတော့ ပုံကဒ်အကြီးရဲ့ နောက်မှာ သီချင်းစာသားတွေရေးထားတဲ့ပုံကဒ်ပါ။ ကျောင်း ကော်ရက်ဒါ တွေမှာ မြေဖြူကို ရေဆွတ်ပြီး လေးထောင့်ကွက်လေးဆွဲ၊ ပြီးရင်ပုံတွေထပ်ပြီးတော့ ဖိနပ်နဲ့ ပုံထုတ်တမ်းဆော့ကြပါတယ်။ […]
သူ့နာမည်က ဒေါ်ပြောင်းဖူး။ အားလုံးက ခေါ်တဲ့ နာမည်ပေါ့။ အသက်က ၄ရနှစ်။ ကလေးက ၄ ယောက်။ ယောက်ျားက အရက်သမား လေဖြတ်။ အလုပ်အကိုင်ကတော့ ကျောက်တော်ကြီးဘုရားမှာ မုန့်တီတို့ အသုပ်တို့ ရောင်းတယ်။ အရင်တုန်းက ပြောင်းဖူးပြုတ်ရောင်းတော့ အနားက ဈေးသည်အားလုံးက ဒေါ်ပြောင်းဖူးလို့ပဲ ခေါ်ကြတယ်။ တစ်နေ့ ကျောက်တော်ကြီးဘုရား ချစ်ချစ်နဲ့သွား၊ ဗိုက်ဆာလာတော့ အဲဒီဆိုင်လေးမှာ ထိုင်ဖြစ်တာပေါ့။ ထိုင်ဖြစ်တော့ ထုံးစံအတိုုင်းအသုပ်နဲ့ မုန့်တီမှာတာပေါ့။ အဲဒီမှာ ကလေးလေး နှစ်ယောက်က ပန်းကန်လေးတွေနဲ့ အစုံသုပ် ၁၀ဝ ဖိုးနှစ်ပွဲဆိုပြီးတော့ လာဝယ်ကြတာ။ ကျွန်တော်လဲကြည့်နေတာ အဲဒီအဒေါ်ကြီးရဲ့ ၁၀ဝ ဖိုးကလဲ ပုံမှန်ပွဲလောက်ပဲ သုပ်ပေးပြီးတော့ ဟင်းရည်ပါ အိတ်နဲ့ ထည့်ပေးနေတာ။ ကျွန်တော်က ကလေးတွေလဲပြန်ထွက်သွားရော ” အဒေါ်ကြီး ၁၀ဝ ဖိုးကလဲ များလိုက်တာ ” လို့ပြောလိုက်တာပေါ့။ ” အန်တီတို့ကလဲ တစ်ပွဲကို ၂၀၀ ရောင်းတာပါ။(အခြား အသုပ်ဆိုင်တွေ တစ်ပွဲကို သုံးရာကနေ ငါးရာအထိ ဈေးရှိပါသည်) […]
ပို့စ်တွေ မတင်တာကြာလို့ လာတင်ပြဇေ ကျွန်တော်ငယ်ငယ်က အ.လ.က(၉) ထောက်ကြန့်မှာ တက်ခဲ့ရတာ။ အဖေက ဝန်ထမ်းဆိုတော့ အိမ်ခဏခဏပြောင်းရတာ။ ထောက်ကြန့်မှာ ၆တန်း၊ရ တန်း တက်ခဲ့ရတာလေ။ အဲဒီကျောင်းကို သိတဲ့သူတွေလဲရှိပါလိမ့်မယ်။ ထောက်ကြန့်မရောက်ခင် ကျောင်းဂိတ်ဆိုတဲ့ ကားဂိတ်ကပါ။ ကျောင်းရဲ့ လိုကေးရှင်းလေးကိုလဲ နဲနဲမိတ်ဆက်ပေးပါရစေ။ ကျောင်းရဲ့ အနောက်ဖက်မှာတော့ စွန့်ပစ်သွားတဲ့ အနူဆေးရုံကြီး ခင်ဗျ။ လူလဲ တစ်ယောက်မှ မရှိဘူး (အခုတော့ သင်တန်းကျောင်းဆိုလား ဘာလားဖြစ်သွားပြီဆိုပဲ)။ ပြီးတော့ ဘောလုံးကွင်းကြီးရယ်။ တစ်မြို့လုံးကို မြင်နိုင်တဲ့ ရေစင်ကြီးလဲရှိတယ်။ ကျောင်းရဲ့ ဘေးမှာတော့ ကွင်းပြင်ကြီးတွေ (တစ်ခါတစ်ရံ ပန်းတွေ ဘာတွေလာစိုက်ကြသည်) ရယ် ပြီးတော့ ကျွန်းတောကြီးတစ်တောရှိတယ်။( အခုတော့ ကျူးကျော်တွေလားမသိ တောထဲအိမ်ဆောက်ထားကြတာ ကျူးတော ဖြစ်နေပါပြီ)။ အဲ့တုန်းက ကျွန်းတောကြီးဟာ လူသူမရောက်ပါဘူး။ အရမ်းထူထပ်တယ်။ အဲဒီကျွန်းတောကြီးနဲ့ သိပ်မကွာဝေးတဲ့နေရာမှာ ချောက်ကြီးရှိပြီး အောက်မှာ စမ်းရေတွေ ထွက်ပြီး ကြည်စိမ်းနေတာ။ ရေကလဲ လူတရပ်လောက်နက်တော့ ကျောင်းသားတွေ ရေသွားသွားကူးတဲ့ အိုအေစစ်လေးပေါ့။ ကျွန်တော်တို့ ရတန်းတက်တော့ ခေတ်စားတာက ဟယ်ရီပေါ်တာ ဇတ်ကား။ အဲ့ကားကို ကလေးတွေ အကုန် […]
ကျွန်မနာမည်လား မိချမ်းလေ မွေးတာကတော့ ဧရာဝတီတိုင်းက မြို့တစ်မြို့ပေါ့။ ပညာလား . . . သင်ခဲ့တယ်လေ ၆တန်းလောက်ထိ။ အဖေက တံငါလုပ်တယ် အမေကတောင်သူလုပ်တယ်ပေါ့။ အဖွားတို့ဘာတို့လဲရှိတယ်။ မောင်နှမကလဲ ၈ ယောက်ဆိုတော့ ကျောင်းကလဲ အဆင်ပြေတဲ့နှစ်တက်တယ် အဆင်မပြေတဲ့နှစ်တော့ မတက်ပဲ အိမ်မှာဝိုင်းကူပေါ့။ ၆ တန်းရောက်တော့ အသက် ၁၅ နှစ်ဖြစ်နေပြီလေ။ အင်း အခုအငယ်ကောင်လေးတစ်ယောက်တော့ ၁ဝ တန်းဆိုလားပဲ။ အိမ်ထောင်လားကြနေပြီလေ။ ကလေးတင်သုံးယောက်နဲ့ တစ်ဗိုက်။ ယောက်ျားက ပန်းရံနောက်လိုက်။ ရွာက ဘုန်းကြီးကျောင်းကို ပန်းရံလာလုပ်ရင်းနဲ့ ညားကြတာ။ အခုနေတာက လှိုင်သာယာမှာ။ တဲငှားနေတယ်လေ။ မထူးဆန်းပါဘူး တစ်ချို့ဆိုမိသားစု နှစ်စုလောက် အဲဒီတဲလေးကို ငှားပြီးနေကြတာ။ အော် ကျွန်မရဲ့ တစ်နေ့တာကို သိချင်တယ် ဟုတ်လား။ […]
အထိုင်များခြင်း။ အထိုင်များတာဟာ အသည်းကိုထိခိုက်စေတဲ့အပြင် သွေးတိုး၊ဆီးချိုနဲ့ နှလုံးသွေးကြောကျဉ်းတာတွေ ဖြစ်စေတာမို့ သတိထားသင့်ပါတယ်။ သုံးနာရီလောက်ထိုင်ပြီးသွားရင် ငါးမိနစ်လောက် လမ်းလျှောက်ပေးပါ။ အထိုင်တော့မများဘူး ဒါပေမယ့် တစ်ချို့အလုပ်တွေ၊ နေထိုင်မှုပုံစံတွေဟာ လှုပ်ရှားမှု အရမ်းနည်းပါတယ်။ တောင်ကိုရီးယားနိုင်ငံက လေ့လာမှုတစ်ခုအရ အရက်နဲ့ဆေးလိပ်တွေ၊ဆေးတွေ ကြောင့်ဖြစ်တဲ့ အသည်းရောဂါပြီးရင် လှုပ်ရှားမှုနည်းတာကလဲ အသည်းအတွက် ထိခိုက်စေတဲ့ အချက်တစ်ခုပါ။ အသည်းရောဂါဆိုင်ရာ ထုတ်ဝေတဲ့ ဂျာနယ်တစ်ခုမှာ လူတစ်ယောက်ဟာ တစ်နေ့ကို ၁ဝ နာရီထက်ပိုပြီး ထိုင်ခဲ့တယ်ဆိုတရင် သူဟာ အသည်းရောဂါဖြစ်နိုင်ခြေ ၉ ရာခိုင်နှုန်းပိုများပါတယ်။ တခြားရောဂါတွေ မပါသေးဘူးနော်။ အသက် ၄ဝ နီးပါး တောင်ကိုရီးယား အမျိုးသား၊အမျိုးသမီး တစ်သိန်းလေးသောင်းကျော်လောက် ဒီလေ့လာမှုမှာ ပါဝင်ခဲ့ကြပါတယ်။အဲဒီထဲကမှာ လေးသောင်းကျော်လောက်ဟာ အထိုင်များခြင်းကြောင့် အသည်းစတင်ထိခိုက်နေကြပါတယ်။ ဒေါက်တာ ဆောင်ဟိုရူးရဲ့ ပြောကြားချက်အရ ဒီထဲမှာ ပါဝင်ခဲ့တဲ့လူတွေဟာ […]
ကိုရီးယားဆိုရိုးပုံပြင်လေးတစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ တစ်ခါတုန်းက လူစည်ကားတဲ့ ဈေးလမ်းမကျယ်တစ်နေရာမှာ ခွေးချေးပုံတစ်ပုံ ကျနေသတဲ့။ ခွေးချေးပုံက လမ်းလယ်မှာဆိုတော့ ဈေးထဲကို လာကြတဲ့ လူတွေ၊ကြက်တွေနဲ့ အခြား ခွေးတွေပါမကျန် ခွေးချေးပုံလဲ မြင်ရော ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ရှောင်သွားကြတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ခွေးချေးပုံက သူ့ကိုယ်သူပြန်စဉ်းစားတယ်။ ” ကြည့်စမ်း ငါဟာလောကကြီးမှာ အလွန်ကြောက်ဖို့ကောင်းတဲ့ အရာပါလား။ ငါ့ကိုတွေ့သမျှ လူတွေ၊ တိရစာ္ဆန်တွေ အကုန်လုံး ငါ့ကို ကြောက်လို့ ရှောင်ကွင်းသွားကြတာပါလား” ဆိုပြီးတွေးနေတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ခွေးချေးပုံဟာ ကြုံးဝါးလိုက်တယ်။ ” ငါဟာ ဒီလောကမှာ ကြောက်စရာ အကောင်းဆုံးအရာဖြစ်တယ် ” ဆိုပြီးတော့ပေါ့။ ဒီအချိန်မှာ အနားမှာ ဟိုသွားဒီသွား လုပ်နေတဲ့ ကြက်တစ်ကောင်က အနားကပ်လာတယ်။ ” ဒီမယ် ချေးပုံ မင်းကို ဒီလူတွေ တိရစာ္ဆန်တွေ […]