•*¨နန္းေတာ္ရာသူ •*¨တရုတ်စာသင်ရိုး ၃တန်း ပထမနှစ်ဝက် ဖတ်စာအုပ်ထဲမှ စာပိုဒ်လေးတစ်တစ်ခုကို ဖတ်မိရာက ရေးစရာလေးတွေပေါ်ထွက်လာပါတယ်။ ရေးချင်တာလေးမရေးခင်မှာ စာပိုဒ်လေးကို အရင်ဘာသာပြန်ရရင် “စားပွဲခုံနဲ့ကုလားထိုင်တို့ အပြန်အလှန်ပြောစကား” ကျောင်းဆင်းပြီ။ကျောင်းသား/သူတွေအားလုံး အိမ်ပြန်ကုန်ကြပြီ။စားပွဲခုံနဲ့ကုလားထိုင်တို့လည်း အနားယူလို့ရပြီ။ “အိုက်”(အာမေဋိတ်အသံ) ကုလားထိုင်တစ်လုံးက ခါးဆန့်လိုက်ကာ သူ့ဘေးက စားပွဲခုံကိုပြောလိုက်သည်။ “မင်းသိလား? ရှောင်မင် က နေ့တိုင်းငါ့ပေါ်မှာထိုင်ပြီး နှဲ့နှဲ့နေတယ်..ငါ့ပေါင်တွေဆိုတာ တကယ့်ကိုနာနေတာပဲ” စားပွဲခုံက ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နဲ့ပြောတယ်။ “ဟုတ်တယ်..သူက ဓားလေးကိုသုံးပြီး ငါ့မျက်နှာပေါ်မှာ လျှောက်ခြစ်တယ်..ငါ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးအရမ်းကြည့်ရဆိုးကုန်ပြီ” တစ်ခြားသော စားပွဲခုံနဲ့ကုလားထိုင်တွေကပြောတယ် “ငါတို့ရဲ့ပိုင်ရှင်ကတော့အရမ်းကောင်းတယ်..ငါတို့ကိုအရမ်းတန်ဖိုးထားတယ်” သင်ခန်းစာလေးက ဒါပါပဲ။ဒါလေးကိုဖတ်ခြင်းအားဖြင့် ၃တန်းအရွယ် ၉နှစ်ခန့် ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ဦးနှောက်ထဲကို ကုလားထိုင်တွေကိုမနှဲ့ရ၊စားပွဲတွေကို လျှောက်မခြစ်ရ၊ပစ္စည်းများကို တန်ဖိုးထားရမည်အစရှိသည်ဖြင့် ဆောင်ပုဒ်ဆန်ဆန်၊အမိန့်ဆန်ဆန် သင်ရိုးတွေနဲ့ အာဂုံဆောင် ရိုက်သွင်းနေမယ့်အစားယုတ္တိမရှိစေဦးတော့ သူတို့ဉာဏ်နဲ့လက်လှမ်းမီသလောက်သူတို့စိတ်ဝင်စားစေလောက်မယ့် ဒီလိုပုံတိုပတ်စ၊စာပိုဒ်လေးတွေကသာ ပိုထိရောက်မယ်ထင်ပါတယ်။သူတို့ရဲ့စိတ်ဝင်စားမှုကနေမှတဆင့် “ခုံလေးတွေ သနားပါတယ်..ငါနှဲ့ရင်ဖြင့် သူ့ခြေထောက်လေး နာလိမ့်မယ်..စားပွဲလေးသနားပါတယ် ငါလျှောက်ခြစ်လို့ ရုပ်ဆိုးသွားရှာမယ် […]
Pakistan သွားရမယ် ဆိုတဲ.order ရချိန်မှာ ဝမ်းသာမိတယ်။ Google ခေါက်ထားတာမို့ Pakistan ဟာ သိပ်လှတာ သိနေလို့ပါ။ စက်ာပူလို၊ထိုင်းလို ရုပ်အသားပေးနိုင်ငံတွေထက် တောတောင်ကုန်းမြင့် သဘာဝအလှအပရှိတဲ့နိုင်ငံ၊လူတိုင်းသွားနေကျမဟုတ်တဲ့နိုင်ငံတွေကို သဘောပိုကျမိတယ်။ သို့ပေမယ့် မြန်မာဆိုတော့ မြန်မာပီပီအာရှအလယ်ပိုင်းနိုင်ငံတွေကို လန့်မိတာတော့ငြင်းမရ။ မုတ်ဆိတ်မြင်တာနဲ့ အလာ့ဂျစ်ထတတ်တဲ့လူတွေထဲမပါပေမယ့် အတွေးပေါင်းများစွာကြောင့် အပူတွေဖြစ်ခဲ့ရတာတော့အမှန်။ ထိုင်းထရန်စစ်ကနေ လေယာဉ်ကူးသွားလောက်ပြီ ဆိုတဲ့အချိန်တည်းက အိပ်မရနိုင်ပဲ Islamabad ရောက်လို့ internet သုံးပြီးပြန်ဆက်သွယ်မယ့် reply message မရမချင်း မအိပ်ချင်။ ဒါပေမယ့် အိပ်ပျော်သွားခဲ့ပါတယ်။ မနက်စောစောမှာ ပြည်ပမှာအခြေချနေတဲ့ မြန်မာအဖော်တစ်ယောက်နဲ.hotel မှာဆုံဆည်းမိတယ် ဆိုတဲ့ စာ၊ဓာတ်ပုံတင်မက Video file ပါ မြင်တွေ့ရမှ စိတ်ချလက်ချဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ အစည်းအဝေးအချိန်ဇယားတွေမှာနိုင်ငံစုံမှဖိတ်ကြားခံတွေနဲ့အတူ ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်မြင်တွေ့ရမှကျေနပ်ခဲ့ရတယ်။ လေ့လာရေးအချိန်ဇယားတွေထဲက ရေမြေသဘာဝအလှအပတွေမြင်မှ ကိုယ်မျှော်မှန်းတဲ့အတိုင်း အတည်ပြုမိရတယ်။ […]
ဟိုရက်ပိုင်းက Facebookbတစ်ခွင် လှုပ်လှုပ်ရှားရှားဖြစ်သွားတဲ့ ဂျပန်ရောက် ရွှေမြန်မာတွေထဲက အနုပညာလောကမှာ နေရာတစ်ခုရနေတဲ့ မိုရီဆာကီဝင်း(သူများတွေအပြော ကျော်သူဝင်း) ဆိုတဲ့ J popper လေးပါဝင်တဲ့ PrizmaX J pop Band လေးကို မြည်းစမ်းမိတယ်။ အဝင်းတို့အဖွဲ့အကြောင်းမပြောခင် ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်ပြောချင်တာက.. ကိုယ်က ဂီတအမျိုးအစားတွေ၊ဂီတဆိုင်ရာပညာရပ်တွေကို လုံးဝနားမလည်သူပါ။ ပညာရပ်ပိုင်းကိုနားမလည်ပေမယ့် သီချင်းတွေကိုနက်နက်နဲနဲခံစားနှစ်ခြိုက်တတ်သူလားဆိုတော့လည်းမဟုတ်ပြန်။ တစ်ချို့တွေလို ရော့ခ်တွေ၊ဟဲဗီးမက်တယ် ဆိုတာမျိုးတွေကို ရူးရူးမူးမူး ခိုက်တယ်ဆိုတဲ့မျိုးလည်းမရှိ။ ပေါ့ပ်သီချင်းကောင်းလေးတွေ ၊MV ကြည့်လို့ကောင်းတာလေးတွေဆို MV ကြည့်ပါများရင်းနဲ့ကြိုက်သွားတာမျိုးပဲရှိပါတယ်။ ဂီတသံစဉ်တွေထဲမှာတော့ တရုတ်သံစဉ်လေးတွေကိုအထူးနှစ်ခြိုက်တယ်။ တရုတ်သီချင်းလေးတွေနားထောင်ရင်း တရုတ်သိုင်းကားတွေထဲမှာမြင်နေကျ ရေမြေတောတောင်သဘာဝအလှတွေကို မြင်ယောင်လာစေပြီး သာယာငြိမ့်ညောင်းအိပ်ပျော်မြန်စေတဲ့အတွက် အိပ်ခါနီးရင်နားထောင်လေ့ရှိပါတယ်။ လမ်းကြောင်းလေးပြန်တည့်ရရင် အဝင်းတို့ရဲ့ PrizmaX band လေးက Jpop ဆိုတဲ့အတိုင်း Kpop လိုမျိုး ပေါ့ပ်သီချင်းမြူးမြူးလေးတွေထဲမှာ Rap […]
Facebook ပေါ်မှာ့ကျင့်ဝတ်ဆိုတာ ဘယ်မှာလဲ။ ကျင့်ဝတ်ဆိုပြီး တွင်တွင်အော်နေတဲ့ နာမည်ကြီးတွေမှာတောင် ရှေ့ဖုံးနောက်ပေါ်အဖြစ်ရယ်ပါ။ လူတွေဟာ ဖြစ်ပျက်သမျှအရာရာတိုင်းကို FB ဆိုတဲ့ ကမာ္ဘကြီးတစ်ခုထဲ မှတ်ချက်တွေကောင်းအပေးခံရဖို့ အချိန်နှင့်တစ်ပြေးညီ အလုအယက်တင်နေကြတယ်။ ပြုလုပ်သမျှ အရာတိုင်းကလည်း FB တင်ဖို့ချည့်သက်သက်ဖြစ်နေတယ်။ (ဥပမာ တရားနာနေသူ၊တရားထိုင်နေသူ တစ်ယောက်ဟာ ဘယ်လိုစိတ်နဲ့ တရားနှလုံးသွင်းပြီး တရားနာနေဟန်၊တရားထိုင်နေဟန်ကို ဓာတ်ပုံအရိုက်ခံပါသလဲ။) ပရဟိတအဖွဲ့တွေ၊နာရေးကူညီမှုအသင်းတွေဟာ နာရေးပုံတွေ၊အနိဌာရုံတွေ ခွင့်ပြုချက်မဲ့ တင်ခွင့်ရနေကြတယ်။ မီးလောင်၊ရေကြီး စတဲ့ ဘေးအန္တရာယ်တစ်ခုခုကျရောက်လိုက်တာနဲ့ ဆင်းရဲ၊ချမ်းသာ ဘယ်လူတန်းစားမဆို ဒုက္ခသည်တွေအသွင် လူတကာ စုပ်တစ်သပ်သပ်နဲ့ အသနားခံဘဝရောက်ကုန်ရှာတယ်။ လူတိုင်းဟာ မိမိတို့ပြုမူနေထိုင် သွားလာမှုတိုင်းမှာ မိမိကိုယ်မိမိမပိုင်သလိုဖြစ်လာကြတယ်။ မိမိတို့ရဲ့ကိုယ်ပိုင်ပြဿနာတွေကို လူအများရဲ့ဆုံးဖြတ်၊သုံးသပ်၊အမိန့်ချ၊ဝေဖန်မှုတွေကြားအလဲထိုးခံနေကြရတယ်။ အမှန်တကယ် တတ်ကျွမ်းနားလည်တဲ့လူတွေဟာ ဟိတ်ဟန်ကြီးကြီး ဆရာကြီးအသွင်ယူထားသူများရဲ့အာဘော်တွေနဲ့ ယှဉ်ပြောနေကြရတယ်။ တစ်ခါတစ်ရံ အတုအယောင်များရဲ့ဝေဖန်မှုကို အစစ်အမှန်တွေက ခံနေကြရတယ်။ ကောသလမင်းရဲ့ […]
လိင်အင်္ဂံါပြောင်းလဲထားသူတွေဟာ နိုင်ငံသားမှတ်ပုံတင်ရောအပြောင်းအလဲရှိပါသလား သာမန်လူတွေမှာတောင် ထင်ရှားတဲ့အမှတ်အသားကိုထည့်ဖော်ပြရတဲ့အတွက် ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ပြောင်းလဲထားတဲ့ အကြီးမားဆုံးပြောင်းလဲသွားသူတွေရဲ့ နိုင်ငံသားစိစစ်ရေးကဒ် အခြေအနေက ဘယ်လိုရှိပါလဲ သိချင်လို့ပါ
နိုင်ငံ့အကြီးအကဲတစ်ယောက်ရဲ့ပုံရိပ်ကို အသုံးပြုလျက် အလှူခံခြင်း အလှူပြုုခြင်း ထုတ်ကုန်ကြော်ငြာခြင်း ကုန်ပစ္စည်းများထုတ်လုပ်ခြင်း(ယပ်တောင် အကျႌ အစရှိ) စသည့်လုပ်ငန်းစဉ်များကို မိမိတို့သဘောဆန္ဒအလျောက် ပြုလုပ်ခွင့်ရှိပါသလား (နိုင်ငံအသီးသီးရောက် ရွာသူ/သား များရဲ့ ဗဟုသုတကို သိမ်းဆည်းမှတ်သားချင်ယုံသက်သက်ပါ)
သီးကင်းလေးတွေ တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေ—- !!!!!!!!!! သီးကင်းလေးတွေ တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေနေ့ကြပြီ နေ့မြင်ညပျောက် ကျွန်မအနီးတဝိုက်တွေမှာ သီးကင်းလေးတွေဘာ့ကြောင့်အရင်ကြွေ မိုးဒဏ် လေဒဏ် ပတ်ဝန်းကျင်ဒဏ် မခံနိုင်ကြလို့ကြွေ လူငယ်လေးတွေဟာ အရာရာကို အလေးအနက်မထားတတ် ပေါ့ပေါ့နေ၊ ပေါ့ပေါ့တွေး။ အိုရခြင်း၊ နာရခြင်းရဲ့ ဒုက္ခကြီးမှုကို လက်တွေ့ရင်မဆိုင်ကြရသေးတာမို့ စိုးရိမ်ကြောက်ရွံ့ ့ခြင်း ကင်းကာ နေ့စဉ် နေထိုင်စားသောက်တဲ့ပုံစံမှာ အဆင်အခြင်ကင်းကြပါတယ်။ အပြင်စာ- လမ်းဘေးအစားအစာ၊ ပြင်ပအစားအစာမှန်သမျှ ကြိုက်တတ်တာလည်း လူငယ်တွေပါ။ အစာလည်း အဆိပ် အဆိပ်လည်းအစာဆိုသလိုဖြစ်နေရတဲ့အရပ်မှာ လမ်းဘေးအစားအစာတွေဟာ ပိုဆိုးရွားတဲ့ရလာဒ်တွေကိုပေးပါတယ်။ လူကြီးတွေအဖို့ကတော့ ပါးစပ်အလိုမလိုက်ခြင်း၊ ပြင်ပအစားအစာကို အိမ်အစားအစာလောက်ခုံမင်မှုမရှိခြင်း တို့က ကျန်းမာရေးအတွက် အားသာချက်(၁)ဖြစ်စေပါတယ်။ ကူးစက်ရောဂါ- လူကြီးတွေအဖို့က နေရာတကာ မဖြစ်မနေသွားလာရမယ့်နေရာလောက်သာ အသွားအလာရှိ၊ မိတ်ဟောင်းဆွေဟောင်း ဆွေမျိုးညှာတကာတို့နဲ့သာ ဆက်ဆံစရာများတာမို့ အများနေတဲ့နေရာ အများသုံးပစ္စည်း အစရှိသည်တို့နှင့် […]
ယနေ့ခေတ် မြန်မာနိုင်ငံသား အမျိုးသား၁ဝယောက်မှာ ၉ယောက်ခန့်ရဲံ့ ခန္ဓာကိုယ်အရွယ်အစားဟာ အလွန်မှ အားမရစရာလေးတွေ တွေ့တွေ့နေရပါတယ်။နိုင်ငံတကာအားကစားပြိုင်ပွဲတွေမှာ ဝင်ရောက်ယှဉ်ပြိုင်နေတဲ့ အားကစားသမားတွေတောင်မှ တောင့်တောင့်တင်းတင်းသန်သန်မာမာ အရွယ်အစားမရှိတာမို့ သာမာန်အမျိုးသားတွေအနေနဲ့ ပြောဖွယ်ရာမရှိပါ။ ဒါပေမယ့် ယခုနောက်ပိုင်းခေတ်မြန်မာလူငယ်တွေဟာ စာသင်ကျောင်းမှာတည်းကိုက သေးသေးညှက်ညှက်အရွယ်အစားတွေကို ပုံမှန်အရွယ်အစားလို့ခံယူထားကြပြီး အတန်းထဲမှာ အရပ်အမောင်းကောင်းတဲ့လူပါလာပြီဆို လောရှည် လောရှည်နဲ့စနောက်ကြတဲ့အစဉ်အလာတောင် ဖြစ်နေကြပါပြီ။ မိန်းကလေးတွေထဲမှာဆိုလည်း ကျွန်မတို့လို သာမာန်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ရှိသင့်တဲ့အရပ်အမောင်းရှိတဲ့လူတောင် အတန်းထဲမှာ အရပ်ရှည်ထွက်နေမှာစိုးလို့ ဒူးကွေးထားရလောက်အောင် ရှက်စရာတစ်ခုဟု ခံယူလာခဲ့မိတာအမှန်ပါ။ လူငယ်လေးတွေစိတ်မှာ ဘာလို့ရှက်စရာတစ်ခုလိုလှောင်ပြောင်ကြလဲ၊ဘာလို့ ရှက်စရာတစ်ခုဟုခံယူကြလဲဆိုရင် မြန်မာလူငယ်တွေအများစုဟာ သေးသည်ထက်သေးငယ်လာကြတဲ့အတွက် အများဖြစ်နေတာကိုပဲပုံမှန်လို့လက်ခံကုန်ကြလို့ပါပဲ။ အရင်းကိုစစ်ရရင် အစိုးရမကောင်းခဲ့လို့၊တိုင်းပြည်ဆင်းရဲမွဲတေလို့ ဆိုတဲ့ခေါင်းစဉ်အောက်ပဲပြန်ရောက်ရမှာပါ။ မှားယွင်းမှုပေါင်းများစွာနဲ့ပညာရေးယန္တရားကြီးဟာ လူငယ်တွေကို တုံးအ ညံ့ဖျင်းစေရုံမက ဖွံ့ဖြိုးကြီးထွားမှုကိုပါဖိနှိပ်ပစ်ခဲ့ပါတယ်။ အစိုးရစာသင်ကျောင်းတွေမှာ အားကစားကိုလောက်လောက်လားလားအားပေးမှုမရှိခဲ့ခြင်း၊ကစားရန်နေရာလုံလုံလောက်လောက်မရှိခြင်း၊ ကာယအချိန်တွေမှာ ခြေမြှောက်၊လက်မြှောက်၊အမှိုက်ကောက်လောက်သာ အဖြစ်သဘောလုပ်ဆောင်စေခြင်း […]
မိန်းမသားမို့မလေးစားကြတာလား။ အရုပ်ကြီးထင်ပြီး လိုရာကစားနေကြတာလား။ ပြည်သူကိုလှည့်စားနေတာတွေ ရပ်ကြပါတော့လား။ ရာစုနှစ်ဝက်စာရိက္ခာတွေနဲ့ဆယ်ဘဝစားကြပါတော့လား။ စတေးခံရတဲ့ငယ်သားတွေနဲ့ပြည်ထောင်စုဖွားတွေအစား သင်တို့သားငယ်လေးဓားရှရင်တောင်ခံစားရက်ရဲ့လား။ အလိုရှိရှိရာအထုပ်တွေပိုက်ပြီးသွားကြပါတော့။ ပြည်ထောင်စုအတွက်တစ်ခုပဲထားခဲ့ပေးပါ ငြိမ်းချမ်းရေးဂျိုးကူသံသာ……
ကျွန်မအမျိုးသားဟာ သူ့အလုပ်ထဲမှာဝန်ထမ်းတွေထပ်ခန့်ဖို့လိုအပ်တိုင်း ဘယ်ရာထူး၊ဘယ်တာဝန်အမျိုးအစားကိုခန့်အပ်ဖို့ခေါ်တယ် လျှောက်လွှာများလာရောက်ထုတ်ယူနိုင်တယ်ဆိုပြီး ကြေငြာလိုက်တယ်။ လက်ရှိမြို့ပေါ်ကကော၊နီးစပ်ရာရွာလေးတွေကပါလာလျှောက်ကြတယ်။ အင်တာဗျူးတယ်။(အင်တာဗျူးတဲ့အခါ ကလေးတွေရဲ့အပြင်ဗဟုသုတဟာ အကုန်အတူတူနီးပါးအားနည်းကြတယ်လို့လည်းသိရတယ်။ ဘာသင်တန်းမှတက်ထားတာမရှိကြလို့ အလုပ်ဝင်ပြီးမှ ကျွန်မဘက်ကတစ်တပ်တအားပရဟိတအနေနဲ့ကွန်ပျူတာ့သင်ပေးခဲ့ရတာမျိုးရှိတယ်။) ဘယ်ဝန်ထမ်းကိုမှ ဘယ်နေရာအတွက် ဘယ်လောက်ပေးရမယ်ဆိုပြီး ဌာနဆိုင်ရာတွေရဲ့ထုံးစံတွေ၊ကြေးသတ်မှတ်တာတွေ၊မသမာမှုတွေ တစ်ခုမှလက်မခံပဲ အားလုံးတန်းတူလျှောက်လွှာတွေကိုူတင်ပေးတယ်။ အရည်အချင်းတွေတန်းတူနီးပါးထဲမှာမှ မရှိနွမ်းပါးပုံရပြီး တစ်ခြားဌာနတွေမှာဝင်ကပ်ဖို့မလွယ်လောက်သူတွေပိုငဲ့ပေးတယ်။ အခုနှစ်ကျွန်မညီမအငယ်ဆုံးလေးဘွဲ့ရတယ်။ကွန်ပျူတာလည်းတက်ထားတယ်။ အစိုးရအလုပ်အတွက်လိုက်စုံစမ်းတော့ ဘယ်နေရာဘယ်လောက်၊ဘယ်ဌာနဘယ်လိုအကပ်နဲ့မှ ဆိုတာချည့်ဖြစ်နေတယ်။ ကျွန်မတို့ကိုယ်တိုင် တကယ်ဝမ်းကျောင်းဖို့အတွက်အလုပ်လိုချင်လွန်းလု့ိလာလျှောက်တဲ့သူတွေအပေါ် ရေနစ်သူဝါးကူထိုးလိုစိတ်အလျဉ်းမရှိတာမု့ိ ကိုယ့်ဖက်လည်း ပေးကမ်းပြီးဝင်ရမယ်ဆိုတာမျိုးကိုမလုပ်စေချင်ပါ။ အဲ့လိုမလုပ်ပါဘူးဆိုပြီးလမ်းရိုးအတိုင်းအလုပ်လိုက်လျှောက် ထောက်ခံစာပေါင်းစုံ၊အင်တာဗျူးစာမေးပွဲစုံအတွက် အချိန်ကုန်၊ငွေကုန်၊လူပမ်းအဖက်တင် ကိုယ့်လျှောက်လွှာချောင်ထိုးခံရမှာသိသိကြီးနဲ့ပဲဆက်ကြိုးစားနေရမလား။ ကျွန်မညီမအတွက် ကျွန်မကိုယ်တိုင်လည်းလမ်းမညွှန်ပေးတတ်တော့ပါဘူး။
မြန်မာပြည်မှာ ကျေးလက်နဲ့မြို့ပြရှိလူတွေရဲ့ ပညာရေးကအစပြုလို့ အတွေးအခေါ်၊အသိအမြင်၊ဗဟုသုတတွေဟာ ကွာခြားချက်အရမ်းကိုမြင့်မားလှပါတယ်။ အဓိကတရားခံကတော့ ဆင်းရဲကြလို့ပါ။ဆင်းရဲခြင်းရဲ့နောက်မှာ ထမင်းစားဖို့အရေးထက် ဘာကိုမှပိုအရေး မပေးနိုင်ကြတာပါပဲ။ ၅နှစ်၊၆နှစ်အရွယ် အိမ်မှာထိန်းကျောင်းရလည်းသက်သာအောင် ကျောင်းကိုစပို့လိုက်ကြပေမယ့် ၈နှစ်ကျော် ၉နှစ်လောက်ကစလို့ ပိုက်ဆံရမယ့်အလုပ်တစ်ခုခုမှာကူစေချင်နေပြီ။ဒီလိုမှမဟုတ်ရင်တောင် အိမ်အလုပ်တွေမှာအားတစ်ခုအနေနဲ့ထည့်သွင်းအသုံးချဖို့တွေးလာပြီ။၁ဝနှစ်လောက်ကျော်ပြီဆိုတာနဲ့ ကလေးတွေကိုယ်တိုင်ပိုက်ဆံရှာပေးနိုင်မယ့်နေရာတစ်ခုခုကိုပို့ချင်လာကြပြီ။ပညာရေးဟာ ဝါဝါဝင်းဝင်းအရောင်တင်ထားတဲ့ ၁၃ပဲရည်ရွှေတိုရွှေစလေးတွေလောက်မက်စရာလို့မထင်နိုင်ကြဘူး။တရုတ် ဆိုင်ကယ်ကနေ ယိုးဒယားဆိုင်ကယ်ပြောင်းစီးနိုင်တာမှဘဝလို့ထင်နေကြရှာတယ်။ နောက်တစ်ချက် ကျေးလက်နေကလေးတွေဟာ ရှိရင်းစွဲမှတ်ဉာဏ်အားကြောင့် စာတွေမှာထက်မြတ်ထူးချွန် ရင်ထူးချွန်လာမယ် မြို့နေကလေးတွေအခြေခံကိုမမှီကြဘူး။ အခြေခံကတော့ နည်းပေးလမ်းညွှန်နိုင်မှုကွာခြားချက်ကြောင့်ပါပဲ။သင်ကြားပုံနည်းစနစ်မကောင်းတာရယ် ဆရာ၊ဆရာမတွေရဲ့ တတ်ကျွမ်းမှုအခြေခံမတူညီကြတာရယ်တွေကြောင့်ပါ။ တတ်ကျွမ်းမှုအခြေခံဆိုတာကလည်း မြို့မှာပညာသင်ကြားပြီး ဆရာဖြစ်လာသူတွေဟာ ကျောင်းပညာကစေ့စေ့ငှငှနားလည်မှုကိုမပေးစွမ်းနိုင်တောင် အပြင်ကျူရှင်ကောင်းကောင်းတွေ ကြောင့်အားသာအောင်ထောက်ပံ့ပေးနိုင်ပါတယ်။မြို့ကဆရာမတွေဟာကျေးလက်ကျောင်းလေးတွေမဆင်းချင် ကြပါဘူး။မဖြစ်မနေသွားရရင်တောင် မြို့ပေါ်ပြန်ရောက်အောင်ကြိုးစားယူတတ်ကြတယ်။ ဒီတော့ ကျေးလက်ကျောင်းလေးတွေရဲ့အမာခံဆရာတွေဟာ ရွာခံဆရာ၊ဆရာမတွေပဲဖြစ်နေတတ်တယ်။ သင်ကြားရည်မဝသေးတဲ့၊ကိုယ်တိုင်သိမြင်တတ်ကျွမ်းမှုအားနည်းသေးတဲ့၊ အဝေး့သင်လေးပြီးလို့ လူရိုသေရှင်ရိုသေအလုပ်ကလေးတစ်ခုရရင်တော်ပြီဆိုတဲ့ ဆရာ၊ဆရာမလေးတွေနဲ့သာနှစ်ပါး သွားရပါတော့တယ်။ မြန်မာပြည်မှာ ထူးချွန်ထက်မြတ်တယ်လို့သတ်မှတ်ခံရတဲ့လူတန်းစားဟာ ကျောင်းဆရာအလုပ်ကို လုပ်ဖို့စိတ်မကူးကြပါ။ မိဘကလည်း ငါ့သားသမီးကြီးလာရင်ထူးချွန်တဲ့ကျောင်းဆရာ၊ဆရာမဖြစ်ရမယ် ဆိုပြီးရည်မှန်းတာမျိုးတွေမရှိသလောက်ရှားလှပါတယ်။ဆယ်တန်းပွတ်ကာသီကာလေးအောင်ပြီး […]
မတရားခံနေရဆဲတိုင်းပြည် အခုမှတကယ်ကြွေရတဲ့ဦးကိုနီ လက်ရုံးတစ်ဖက်ပေးဆပ်လိုက်ရရှာလို့ နှလုံးသားတွေတဆတ်ဆတ်နာနေတာတောင် ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ထိုင်ငေးနေရတာက မြတ်မာတာ
မြူခိုးတွေ တောတောင်သဘာဝအလှတွေနဲ့ ချမ်းအေးသာယာလှပနေတဲ့ မြို့ငယ်လေးတစ်မြို့ပါ။ သံတောင်ကြီးဒေသဟာ ကရင်ပြည်နယ် သံတောင်မြို့နယ်မှာတည်ရှိပါတယ်။ ကရင်ပြည်နယ်အတွင်းမှာရှိတဲ့ တခြားမြို့နယ်တွေနဲ့ တဆက်တည်းသွားလာရန် အဆင်မပြေပဲ ပဲခူးတိုင်း၊တောင်ငူမြို့မှ တဆင့်သွားလာရပါတယ်။ တောင်ငူမြို့မှ အရှေ့ဘက် စစ်တောင်းတံတားကိုကျော်ကာ ၁၃မိုင်ခန့် ကားလမ်းအတိုင်းသွားလျှာင် ကရင်ပြည်နယ် သံတောင်မြို့ကိုရောက်ရှိပြီး ထိုမှတဆင့် သံတောင်ကြီးအထူးဒေသ တောင်စခန်းမြို့သို့ ၁ရမိုင်ခန့် ဆက်တက်ရပါတယ်။ သံတောင်ကြီးတောင်စခန်းမြို့သို့ တက်ရန် အတက်လမ်း၊အဆင်းလမ်း ဆိုပြီး ၂လမ်းရှိပါတယ်။ သံတောင်ကြီးတောင်စခန်းမြို့ပေါ်မှာ ရိုးရိုးလူနေရပ်ကွက်များနဲ့၊ဘုရင့်နောင်တပ်မြို့ ဆိုပြီး ၂ပိုင်းရှိပါတယ်။ သံတောင်ကြီးတောင်စခန်းမြို့လေးဟာ ပင်လယ်ရေမျက်နှာပြင်အထက် ၄၅၀ဝကျော်အမြင့်မှာတည်ရှိပြီး သံတောင်ကြီးမြို့ရှိ ကရင်ဒဏ္ဍာရီလာ ပုံပြင်ထဲက နော်ဘူဘောဆုတောင်းတော်ဟာ ယခုအခါ လူသိများလာပါတယ်။ နော်ဘူဘောတောင်တော်က ပင်လယ်ရေမျက်နှာပြင်အထက် အမြင့်ပေ ၄၈၂၄ပေ မှာတည်ရှိပြီး တောင်ခြေမှာ တောင်ပေါ်သို့ လှေကားထစ်အရှည် ၅၆ဝပေ တက်ရောက်ရပါတယ်။ နော်ဘူဘောတောင်ထိပ်မှ ပတ်ဝန်းကျင်တခွင် […]