ဒါနဲ့ မဟာဗန္ဓုလလမ်းက ဖြိုး ကြေးအိုး၊ ဆီချက်ဆိုင်သွားတယ် အပြန်မှာ ပန်းဆိုးတန်းဂိတ်ကပဲ ကားစီးပြန်တော့မယ်လေ ဒီလိုနဲ့ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တယ် အဲဒီမှာ ဒုတိယမြောက် အတင်းတုပ်စရာမိန်းကလေးတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့လေသတည်းပေ့ါဗျာ ———————————————————————- ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ဘယ်နားထိုင်ရမလဲဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ ဆိုင်အတွင်းဆုံးခုံမှာ လွတ်နေတာနဲ့ဝင်ထိုင်လိုက်တယ် စားပွဲထိုးလေးလာတော့ ကျနော်လည်း ဘာစားရင်ကောင်းမလဲစဉ်းစားရင်း ဆီချက်တစ်ပွဲမှာလိုက်တယ် မှာထားတဲ့ဆီချက်မလာခင် ဆိုင်ထဲကိုလျှောက်ကြည့်မိတော့ ကျနော့်ဘေးဝိုင်းမှာ ကောင်မလေးတစ်ယောက်တွေ့တယ် အော်..သူတစ်ယောက်တည်း လာစားတာကိုး ကားပေမှာတွေ့လိုက်ရတဲ့ ဂျီးပေမလေးကြောင့် ဒီတစ်ခါတော့သေချာဂျီးပေမပေ ကြည့်မိတယ်ဗျ လက်သည်းလေးတွေ၊ ခြေသည်းလေးတွေလည်း ခပ်တိုတိုညှပ်ထားတဲ့အပြင် အသားအရည်လည်း ဖွေးတယ်ဗျ ဆံပင်လေးလည်း ဖြောင့်စင်းနေပြီး နောက်ကိုအကုန်စုစီးထားတာ ရှင်းရှင်းလေး ပြီးတော့ ကတ္တီပါဖိနပ်အပါးလေးမှာလည်း ဘော်ခြယ်ထိုးတာလေး စီးထားတယ် ဖိနပ်ကလည်း ခုပေါ်နေတဲ့ဒီဇိုင်း ကတီ္တပါနှစ်ရောင်စပ်၊ အဖြူနဲ့အနက်လေး အဖြူရောင်ကတီ္တပါတောင်စီးရဲတယ်ဆိုမှတော့ သင်းလေးသန့်သန့်ပြန့်ပြန့်နေတတ်တာ သိသာတယ် အော်…..သန့်ချင်တိုင်းသန့် လှချင်တိုင်းလှနေတာပေ့ါလေ မှန်း………သူစားတာဘာပါလိမ့် […]

သဂျီးရဲ့ ဝန်ခံခြင်းအနုပညာကို ဒီကနေ့ချသုံးလိုက်ပါပြီ သူများပဲလက်ညိုးထိုးနေတဲ့ ကျွန်မ၊ ကျန်တဲ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်ထိုးနေတယ်ဆိုတာ သတိမထားလိုက်မိဘူး ဘာလဲဆိုတော့ ခုတလောရွာထဲခေတ်ထနေတဲ့ အဝတ်အစားကိစ္စပဲ ဒီကနေ့ ကျွန်မဝတ်ထားတာ ဂျင်းစကတ်အတို(ဒူးအထက်)နဲ့ တီရှပ်၊ တီရှပ်ကလည်း ဆယ်ကျော်သက်တွေဝတ်တဲ့ sport ဒီဇိုင်းတီရှပ် ဖိနပ်ကတော့ ကြိုးမှာသစ်သားစေ့လေးတွေ ပြည့်နေအောင်စီထားတဲ့ ဖန်စီဖိနပ် ဘယ်သွားတယ်မှတ်လဲ၊ ရုံးတက်တာ ဘာပြောကောင်းမလဲ၊ ကို့ရိုးကားယားပေ့ါ အဲဒါပြောတာလေ၊ သူ့နေရာနဲ့သူ သင့်တင်လျောက်ပတ်အောင်ဝတ်ဖို့ဆိုတာ ကိုယ်တိုင်တော်တော်လုပ်နေရတယ် ဒါကဒီကနေ့တစ်ရက်ပဲ ဒီလိုဝတ်တာလား၊ အရင်နေ့တွေကရော သိပ်တော့မကွာဘူး၊ အရင်နေ့တွေလည်း ဂျင်းရှော့ပင်၊ ဂျင်းအရှည်ဘောင်းဘီ၊ တခါတခါစတိုင်ဘောင်းဘီပေ့ါ အဲဒီစတိုင်ပင်ကလည်း ရုံးကချုပ်ပေးထားတာ 😀 ကိုယ့်မှာရှိတာကလည်း အဲလိုကလေးကလားတွေဆိုတော့ ထမီတော့ဝတ်ပါတယ်၊ တခါတလေပေ့ါ အရပ်ကပုပု လူကောင်သေးသေး ဘာအလုံးအထည်မှမရှိတော့ အဒေါ်က ကျွန်မထမီဝတ်ထားရင် ဝါးခြမ်းပြားလေးအဝတ်ပတ်ထားသလိုပဲလို့ ချီးမွမ်းရှာတယ် ပြီးတော့ ကျွန်မက […]

    ဟဲလိုဆိုတာ အင်္ဂလိပ်စကား၊ နှုတ်ဆက်တာ။ တယ်လီဖုန်းကောက်ကိုင်ရင် ဟဲလိုလို့စပြောကြတယ် တရုတ်တွေက “ဝယ်” (ကြားတဲ့အသံအတိုင်းရေးလိုက်တာ၊ အသံထွက်လွဲမလားမသိ) ကိုရီးယားကျတော့ “ရောပုချယ်ရော” (ဒါလည်းကြားတဲ့အသံအတိုင်းရေးလိုက်တာ၊ အသံထွက်လွဲမလားမသိ) ဂျပန်ကတော့ “မိုရှိ မိုရှိ”တဲ့ (ဒါကတော့ မလွဲတော့ဘူး၊ သေချာတယ်) မြန်မာတွေကတော့ ဟဲလိုအသုံးများကြတယ် ကျွန်မအတွေးနဲ့ စပြောပါတော့မယ် အင်္ဂလိပ်တွေလာရောက်အုပ်ချုပ်ပြီး တယ်လီဖုန်းတွေအသုံးပြုခဲ့ကြတယ် မြန်မာနိုင်ငံကလူတွေလည်း တယ်လီဖုန်းစသုံးဖြစ်ကြတယ် တယ်လီဖုန်းကို ခုချိန်ထိ အင်္ဂလိပ်စာလုံးအသံထွက်အတိုင်းပဲ ခေါ်ဝေါ်ကြတယ် တယ်လီဖုန်းကိုင်လိုက်ရင် အင်္ဂလိပ်လူမျိုးတွေက ဟဲလိုလို့စပြောတော့ အဲဒီအတိုင်းလိုက်ပြောဖြစ်ကြတယ် တရုတ်တို့၊ ကိုရီးယားတို့၊ ဂျပန်တို့မှာတော့ ဖုန်းကိုင်လိုက်ရင် စပြော(ပြန်ထူး)တဲ့စကားက သူ့ဟာသူ သပ်သပ်ရှိပြီး ဘာလို့မြန်မာတွေကျတော့ ဟဲလိုပဲပြောနေရတာလဲလို့ အဲဒါကြောင့်တွေးမိတယ် မြန်မာစကားနဲ့ဆိုရင် ဟဲလိုအစားထိုးသုံးစရာ ဘာစကားနဲ့အဆင်ပြေမလဲ “မင်္ဂလာပါ” (နည်နည်းအူကြောင်ကြောင်နိုင်သလားလို့) “ဟုတ်ကဲ့၊ အမိန့်ရှိပါ” (ဟုတ်ကဲ့ကြီးကိုမကြိုက်ဘူး၊ […]