မြသဲ ( 17082011 )ကိုယ်ပြန်လာပြီ :528: ခေါင်းကျန်ခဲ့သည် ရွာထဲပြန်ဝင် ဘလာဘလာလုပ်ပါမည် တကယ်တန်းကျ ဒဂျီးဆီကပိုက်ပိုက်ပြန်လာနှိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည် တသိန်းပြည့်လျှင်မုန့်ကျွေးပါမည် :k:
ကျွန်မမှာ စိတ္တဇ တခုရှိတယ်။ သားယောက်ပဲမွေးထားတဲ့မိခင်တယောက်အနေနဲ့ အသက်ကြီးလို့ အိုမင်းမစွမ်းဖြစ်လာတဲ့အချိန်မှာ ဘယ်လိုအိုရမလဲ၊ ဘယ်လိုနာရမလဲ၊ ဘယ်နေရာမှာနေရမလဲ ဆိုတဲ့အတွေးပါ။ အဲ့အတွက်လဲ ကျွန်မက အသက်ကြီးကြီးအမှီခိုကင်းနေတဲ့ ဂီလာနအဘိုးအဘွားတွေတွေ့ ရင်အရမ်းစိတ်မကောင်းခဲ့မိပါဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့်လဲ ကျွန်မအရင်က တလကို အဘိုး၊ အဘွားခြောက်ယောက် ကို တယောက်ငါးထောင်နှုန်းနဲ့လမ်းမှာလှုဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခုတလော တကယ်အိုမင်းမစွမ်း ခိုကိုးရာမဲ့တာတွေမဟုတ်ပဲ သားတွေသမီးတွေရှိပါလျှက် တမင်တောင်းရမ်းနေတာတွေတွေ့တော့ မလှုချင်မိ တော့ပြန်ဘူး။ နောက် ဆရာမ ဒေါ်သန်းမြင့်အောင်ဖွင့်ထားတဲ့ ဆည်းဆာရိပ်ဘိုးဘွားရိပ်သာကိုလဲ ခက်ခက်ခဲခဲရှာဖွေလှုဒါန်းခဲ့ပါတယ်။ အဲ့တုန်းကဆို တရားလဲမဝင် နေရာထိုင်ခင်းလဲခက်ခဲတော့ အဘိုး ( ၁ဝ ) ဦး၊ အဘွား ( ၁၈ ) ဦးနဲ့တုန်းက စတင်လှုခဲ့တာပါ။ အခုတော့ တရားဝင်ဖြစ်သွားပြီမို့ပြည့်စုံနေလောက်ပြီမို့ အသွားကျဲနေမိတယ်။ ဒါပေမဲ့ အမှီခိုကင်းနေတဲ့ ဂီလာနအဘိုးအဘွားတွေအပေါ်စာနာစိတ်ကတော့ […]
တရံတခါဆီကပေါ့ရှင် ကျွန်မမှာ အကသင်ဖို့ကိစ္စဖြစ်လာပါတယ်။ မှတ်မှတ်ယယ ခြောက်တန်းနှစ် ( ၁၉၈ရ ) ရာတန်တွေ ( အဲ့ အစိတ်တန်လား ရာတန်လားသေချာမမှတ်မိ ) တရားမဝင်ကြေငြာလိုက်တော့ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတွေဆန္ဒပြလေတော့ ကျွန်မတို့ကျောင်းလေးတွေလဲ တလခွဲ နှစ်လလောက် ရောယောင်ပိတ်တဲ့ထဲပါသွား သပေါ့။ နဂိုကမှ ညနေကျောင်းပြီးတာနဲ့ အိမ်တန်းမပြန်ပဲ တောတိုးခြုံဝင်ရွာပါတ်ဆော့တဲ့အမျိုးမို့ ဒီတခါကျောင်းပိတ်တာကတော့ ကျွန်မအတွက်ဆုလာဘ်တပါးဖြစ် သလို မိဘများအတွက်တော့ အင်မတန်ခေါင်းခဲစရာပေါ့ရှင်။ အဲ့အချိန်မှာပဲ မြို့က အနုပညာဝါသနာရှင် ဆရာဝန်မတယောက်က ပတ ္တလားသင်တန်းနဲ့ အကသင် တန်းဖွင့်ပါလေကော။ ကျွန်မလိုမိန်းမပီသသူအတွက်ကတော့ ဘုန်းကြီးနဲ့ဘီးလို လားလားမှမဆိုင်တဲ့သင်တန်းပေါ့။ သို့သော် အိမ်ကတော့ ဗိုင်းကောင်းကျောက် ဖိဖြစ်အောင် အကသင်တန်းကိုပို့လိုက်တယ်။ :p: မြင်ကြည့်ကြပါအရပ်ကတို့ရယ်။ လမ်းလျှောက်တာတောင် ကားယားကားယား ဇာတ်တောက် ဇာတ်တောက် လျှောက်တဲ့သူက အကသင်တန်းရောက်သွားတဲ့အခါမယ် အတော်လေးကို […]
အန်တီဒုံကျေးဇူးနဲ့ ဆရာမကြီးဒေါက်တာဒေါ်ခင်နွယ်ဝင်း ဆေးနည်းတွေ သိရှိခွင့်ရခဲ့ပါတယ်။ ပထမဆုံးနှစ်သစ်လက်ဆောင်အဖြစ်အန်တီဒုံတင်တုန်းက ဟင်းရွက်ဆယ်မျိုး ကို စိတ်အလွန်ဝင်စားခဲ့ပါတယ်။ ပိုစ့်ကိုလဲ ကော်ပီကူးသိမ်းထားခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ လိုက်လုပ်ဖို့ပျင်းနေတာနဲ့မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ နောက်ပိုင်းနောက် ဆက်တွဲပိုစ့်နှစ်ခုလုံးကိုလဲသိမ်းထားဖတ်ရှု့ပြီး လုပ်မယ်လုပ်မယ်နဲ့မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ နောက်တခုက Blender နဲ့မရပဲ Fruit Juicer နဲ့မှရမယ်လို့လဲထင်ခဲ့မိပါတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ Fruit Juicer ဈေးသွားမေးတော့ တသိန်းရှစ်သောင်းကနေ နှစ်သိန်းငါးသောင်းအထိရှိ တာမို့ နောက်မှ ဝယ်တော့မယ်ဆိုပြီး မလုပ်ဖြစ်ပြန်ဘူး။ နောက်မှ လွန်ခဲ့တဲ့ တလခွဲ၊ နှစ်လလောက်ကမှ အခွေကြည့်ဖြစ်တော့မှ အတော်လေးကိုစိတ်ဝင်စားသွားပြီး Blender နဲ့ပဲရတယ် ဆိုတာနဲ့ နောက်နေ့ချက်ချင်းအကောင်အထည်ဖော်သောက်ဖြစ် ခဲ့ပါတယ်။ ပထမတော့ အတိုင်းအတာတွေ မမှန်းတတ်တော့ ပျစ်ခဲကြီးဖြစ်လိုက် များသွားလိုက်နဲ့။ အိုးနင်းခွက်နင်းဖြစ်ခဲ့ပါသေးတယ်။ နောက်အန်တီဒုံ ကိုသောက် ဖြစ် ကြောင်းပြောပြတော့ အန်တီဒုံက မှတ်တမ်းယူထားဖို့ပြောတာနဲ့ ထူးခြားချက်တွေကိုမှတ်သားထားခဲ့ပါတယ်။ […]
ဟုတ်ကဲ့ ရေးမယ်လို့ရည်ရွယ်တာကတော့ ပထမဆုံးချက်ဖူးတဲ့ဟင်းလေးတခွက်အကြောင်းပါ။ ဟင်းတခွက်ထဲနဲ့တော့ စာကဘာမှမရှိနိုင်တာမို့ အစာပလာလေးနဲနဲထည့်ပရစေ။ 😆 ဟုတ်ကဲ့ အရင်ကတော့ ကျွန်မဟာ အိမ်ကဖူးဖူးမှုတ်၊ 🙂 စာကလွဲလို့ဘာမှမလုပ်ရဘူးပေါ့ရှင်။ ထမင်းပွဲရှေ့ရောက်ပေါ့။ အဲ့ဆယ်တန်းလဲပြီးရော မှန်းချက်နဲ့နှမ်းထွက်မကိုက်ပဲ ဂုဏ်ထူးတဘာသာနဲ့ပဲအောင်တော့ အမျက်တော်ရှခံရတာပေါ့ရှင်။ :b: အိမ်မှာ မျက်နှာမရဖြစ်နေတုန်း အမှတ်စာရင်းထွက်လာတော့ အမှတ်တွေအားလုံး နှစ်မှတ်၊ သုံးမှတ်နဲ့ချည်းကပ်ပြုတ်ပြီး ဂုဏ်ထူးထွက်တဲ့ဘာသာကလဲ ၁၀ဝ နားနီးဆိုတော့ အရင်နှစ်အမှတ်အရ သွားဆေးတက္ကသိုလ် ဝင်တယ်ပေါ့။ :buu: ( ကြုံတုန်းလေးကြွား 🙂 အဲ့ဟုတ်ပေါင် ) နဲနဲမျက်နှာလေးပြန်ရလာမလိုလိုပေါ့ရှင်။ :boss: ဟုတ်ကဲ့ ကံဇာတာများ ဘယ်လောက်မျက်နှာသာမပေးသလဲဆိုတော့ ကျွန်မအောင်တဲ့နှစ်မှ ဂုဏ်ထူးတွေများလို့ အမှတ်တွေမြင့်သတဲ့။ သွားဆေးကပြုတ်ပြီး တိမွေးကုရောက်သွားသပေါ့ရှင်။ :b: အိုက်မှာ မျက်နှာမရခြေထောက်ရပေါ့ရှင်။ အခြေအနေတွေပိုဆိုးသွားသပေါ့။ အဲ့တုန်းက ခုခေတ်လို တိရိစ္ဆာန်တွေကို တယူတယမွေးတဲ့ခေတ်လဲမဟုတ်၊ […]
TNA ဆိုတဲ့ကျွန်မဟာ အတော်ကို မိန်းမမဆန်တဲ့မိန်းမတယောက်ပါ။ ဝါသနာပါတာကိုပဲကြည့်ဘောလုံးပွဲ။ ကမ္ဘာ့ဖလားများဆို တလလုံးညမအိပ်တန်း အားပေးရတာအမော။ ဘယ်လောက်ထိအားပေးခဲ့သလဲဆို အရင်က စလောင်းရှိတဲ့အိမ်မှာ ပိုက်ဆံနဲ့ပြတာကို သွားကြည့်ခဲ့တာ။ ယောင်္ကျားတွေကြားထဲ ကိုယ်ကမိန်းမ တယောက်ထဲ။ 😀 အဲ့လောက်။ အဲ့မှာ ဘုန်းကြီးကလဲလာကြည့်တော့ VIP တန်းမှာ ကျွန်မနဲ့ ဘုန်းကြီးပေါ့။ အဲ့လောက်ထိကြည့်တာ။ မင်္ဂလာဆွမ်းကျွေးတော့ အဲ့ဘုန်းကြီးကမှတ်မိတယ် ငါနဲ့ဘောလုံးပွဲအတူတူကြည့် တဲ့ ဒဂါမမဟုတ်လားတဲ့။ တင်ပါ့ဘုရားဆိုပြီး သတို့သားမျက်နှာ မကြည့်တော့ပါဘူး။ :b: အဲ့လောက်ပါဆို။ ဒီဘောလုံးပွဲကြည့်တာလဲ ရာဇဝင်နဲ့မို့ ခု ကမ္ဘာ့ဖလား ပွဲလေးအပြီးမှာ စာတင်ပရစေတော့ရှင်။ ၁၉၉၃ ဆယ်တန်းအပြီးမှာ တက္ကသီလာကျောင်းတော်မဟာကလဲ ကိုယ့်အလှည့်မကျသေးလေ တော့ အိမ်မှာ များလားများလားပေါ့ရှင်။ မာရီယိုဂိမ်းလေးဆော့လိုက် ဈေးကပို့တဲ့ ဟင်းလေးချက် လိုက်နဲ့။ အဲ့မှာ ဘာနဲ့သွားတွေ့သလဲဆိုတာ့ English […]
အခုတလော ပြောချင်နေတဲ့အကြောင်းလေးရှိနေပါတယ်။ ပြောချင်တာကတော့ ကလေးတွေရဲ့အချိန်ခိုးခံ နေရတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းလေးပါပဲ။ ခိုးယူသူတွေကတော့ ကလေးတွေရဲ့မိဘတွေကိုယ်တိုင်ပဲဖြစ်နေပါတယ်။ :cryy: ကျွန်မတို့ငယ်ငယ်တုန်းက ကျောင်းဆိုတာ တခုတည်းပဲရှိခဲ့ပါတယ်။ အစိုးရကျောင်းပေါ့။ အပြင်ကျောင်းဆိုတာ အိပ်မက်တောင်မမက်ဖူးပါဘူး။ အဲဒီအစိုး ရကျောင်းမှာတက်နေတာဟာ အရမ်းကိုပျော်စရာကောင်းပါတယ်။ စိတ်ဖိစီးမှု့ဆိုတာကလေးနဲ့မဆိုင်ပါဘူး။ ကလေးဆိုတာလွတ်လပ်ပျော်ရွှင်ရမယ်ဆိုတဲ့ လူကြီးမိဘဆရာသမားတွေရဲ့ခံယူချက်နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် အပူအပင်ကင်းကင်းကြီးပြင်းခဲ့ရပါတယ်။ မနက်ကျောင်းသွားရင်လဲ လူကြီးမပါပါဘူး။ နီးစပ်ရာ အိမ်နီးချင်းတွေစုပြီးလမ်းလျှောက်ကျောင်းသွားကြပါတယ်။ လမ်းမှာထင်ရာမြင်ရာဆော့ရင်း ( အင်္ကျ ီအဖြူပေမစိုးလို့ အရမ်းတော့မကမြင်းရဲပါဘူး ) ကျောင်းကိုရောက် အောင်သွားကြပါတယ်။ အဲကျောင်းဆင်းပြီဆိုရင်တော့ အိမ်ကိုခွင့်တောင်းခဲ့တဲ့နေ့ဆိုရင်အိမ်မပြန်ပါဘူး။ ကျောင်းမှာပဲ လွယ်အိပ်ကလေးဘေးချလု့ိဆော့ကြပါတယ်။ ခွင့်မတောင်းခဲ့တဲ့နေ့ဆိုလဲ ပြန်ရင်းလမ်းတလျှောက်ဆော့သွားပါတယ်။ ပွဲဈေးရှိရင်လဲ တဆိုင်ဝင်တဆိုင်ထွက် ဝယ်ခြမ်းစားသောက်ပြီးမှပြန်ပါတယ်။ ဘာမှမရှိတဲ့နေ့ဆိုရင်တော့ အိမ်ရောက်တာနဲ့ လွယ်အိပ်ကလေးဘုန်းဆိုချ၊ အိမ်နားကကလေးတွေနဲ့ ဆော့ပါ တယ်။ အေးတဲ့ဒေသဆိုတော့ ကျောင်းဆင်းရင်ရေချိုးစရာမလိုပါဘူး။ နောက်ညစာစားပြီးမှ ကျောင်းကအိမ်စာလုပ်၊ စာကျက်ပါတယ်။ စနေတနင်္ဂနွေလဲထိုနည်းလည်းကောင်းဆော့ပါတယ်။ […]
ပန်းပြပွဲက နှစ်သက်ခဲ့တဲ့ပုံလေးတွေထပ်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ခုတလော စာရေးဖို့ အချိန်မရလို့ ပန်းအိုးနာမည်တွေတောင်ရေးမပေးလိုက်နိုင်လို့ ပုံထဲကပန်းအိုးနာမည်လေးတွေပဲဖတ်ကြည့် လိုက်ပါနော်။ ကွန်နက်ရှင်ကောင်းတဲ့နေရာရောက်နေလို့ ပုံတွေကို အလုအယက်တင်လိုက်ရပါတယ်။
ဟိုတနေ့က ရောက်ခဲ့တဲ့ပန်းပြပွဲလေးက ပုံလေးတချို့တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။
မြန်မာလူမျိုးတွေရဲ့ ကျန်းမာရေးအတွက် Food Safety ဟာလဲ တထောင့်တနေရာ ကနေလိုအပ်တယ်လို့ထင်မိပါတယ်။ ကျွန်မတို့မြန်မာလူမျိုးတွေဟာ Food Safety လုပ်ရမယ်လို့ပြောလိုက်တာနဲ့လန့်သွားတတ်ကြပါတယ်။ အရမ်းလဲကုန်ကျစရိတ်များ မယ်လို့ပြောတဲ့သူကလဲပြောပါတယ်။ တကယ်ကတော့ Food Safety ဆိုတာ သေးသေးလေးကနေစရတာပါ။ ဒါပေမဲ့ ကြုံသလိုအသားကျနေတဲ့ နှမျောတတ်တဲ့ ကျွန်မတို့အဖို့ကတော့ အဲဒီသေးသေးလေးကိုတောင်လိုက်နာဖို့ခက်နေပါတယ်။ ကျွန် မကိုယ်တိုင်သင်တန်းတက်၊ သင်ကြားရေးတွေမှာပါဝင်နေပေမဲ့ ကိုယ်လဲလစ်ရင်လစ် သလိုချိုးဖောက်မိပါရဲ့။ အခုဒီပိုစ့်ကလေးကတော့ တနိုင်တပိုင် မိသားစုအတွက်ပဲဖြစ် ဖြစ်၊ ဆိုင်မှာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျန်းမာရေးနဲ့ညီညွတ်စွာ အစားအသောက်ပြင်ဆင်နိုင်အောင် ဗဟုသုတရစေဖို့ရည်ရွယ်ပြီး သိသမျှအချက်အနည်းငယ်တင်ပြပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်မကိုယ်တိုင်လဲ အများကြီးမသိပေမဲ့ သိသလောက်ကလေးကိုတော့ အပိုင်းလိုက် ခွဲခြားတင်ပြပေးလိုက်ပါတယ်။ 1. Personal Hygiene ပထမဆုံးအနေနဲ့ကတော့ Personal Hygiene လို့ခေါ်တဲ့ တကိုယ်ရေသန့်ရှင်းမှု့ပါ။ ဒါကတော့ အားလုံးသိပြီးသားဖြစ်ပေမဲ့လဲ သူသတ်မှတ်ထားတဲ့ အဆင့်လေးတွေ တင်ပြပေးလိုက်ပါတယ်။ […]
ကျွန်မရဲ့ ရာပြည့်ပိုစ့်ကိုတော့ မှတ်မှတ်ရရလေးရေးချင်တာကြောင့် အခုမှစောင့်ပြီး တင်ရတာပါ။ တကယ်တန်းတော့တင်ချင်တာကြာပါပြီ။ ကျွန်မတို့မိသားတစ်စုလုံး သေဘေးကနေလွတ်လာတာလေးတင်ချင်တာပါ။ တခြားသူတွေလဲ သတိထားလို့ရ အောင်လဲရည်ရွယ်ပါတယ်။ မေ့ထားချင်တဲ့ဖြစ် ရပ်ပြန်မတွေး ချင်တဲ့ဖြစ်ရပ်မို့ မေ့ထား ဖို့ကြိုးစားခဲ့ပေမဲ့ ဟိုတလောက Wholesale မီးလောင်လို့ ဝန်ထမ်းခုနစ်ယောက်ဆုံး ပါးသွားတာကို ကြားလိုက်ရတော့ ပြန်မတွေး ချင်ပေမဲ့ပြန်သတိယလာပါတယ်။ ဒါကြောင့်လဲ မှတ်မှတ်ရရဖြစ်အောင် ရာပြည့်ပိုစ့်အနေနဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ဒုတိယအသက်ကို ဂုဏ်ပြုပြီးတင်လိုက်တာပါ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ရှစ်နှစ်၊ ကိုးနှစ်လောက်ကပေါ့။ ၂၀၀၃၊ ၂၀၀၄ ခုနှစ်လောက်မှာပေါ့။ ကျွန်မတို့မိသားစုဟာ တိုက်ခန်းကျဉ်းလေးမှာနေပါတယ်။ ကံကောင်းတာက ဘေး ကလမ်းဖြစ်နေတော့ ခေါင်းရင်းဘက်အခြမ်းက ပြတင်းပေါက်အပြည့်ရပါတယ်။ လေ ဝင်လေထွက်ကောင်းတယ်ပေါ့။ ကျွန်မသားကလေးကလဲ အဲတုန်းက ၁ နှစ်ခွဲ ကျော် နှစ်နှစ် မပြည့်သေးဘူးပေါ့။ အဖေကလဲ အလည်ရောက်နေပါတယ်။ ကျွန်မတို့မိသား စုကအခန်းထဲမှာအိပ်ပြီး […]
ကျွန်မတို့ နိုင်ငံမှာ ဘိုးစဉ်ဘောင်ဆက် မပြောမဖြစ်လက်ဆင့်ကမ်းသယ်လာတဲ့ စကားရပ်တွေ ဓလေ့တွေ အများကြီးရှိပါတယ်။ အဲဒီအထဲကမှ မပါမဖြစ် မလိုက်နာရင် မဖြစ်တဲ့စကားလေးကတော့ “ အိုစာမင်းစာ၊ တုံးလုံးစာ၊ ရှေ့ရေး ” ဆိုတဲ့ စကားလေးပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဘယ်လောက်အလုပ်ရှိရှိ ဘယ်လိုအလုပ်ရှိရှိ နိုင်ငံသားတစ်ယောက်ရဲ့ဘဝကို ဘာအာမခံချက်မှမပေး နိုင်တဲ့ဒီလိုနိုင်ငံမှာ လူဖြစ်လာတဲ့သူတွေအဖို့ ကိုယ့်အထုပ်ကိုထုပ်ကြရပါတယ်။ ပိုလျှံသမျှ မသုံးမစွဲရက်ပဲ နောင်ရေးဆိုပြီးစုကြဆောင်းကြရ တာ ခေတ်အဆက်ဆက်ပါပဲ။ သူများနိုင်ငံတွေကတော့ တလစာတလအကုန်သုံးလဲဘာမှ မဖြစ်၊ နှစ်ကုန်ဘောနပ်ရရင် ကမ႓ာတောင်ပါတ်လိုက်ကြသေး။ ကျွန်မတို့မှာတော့ တိုင်းထွာ ချွေတာ စုဆောင်းရင်း ဘယ်မှရောက်ဖြစ်ကြပါဘူး။ ဒါတောင် ဒီဖက်ခေတ်လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေးကောင်း၊ ကားတွေများ၊ အခက်အခဲတွေနဲ သွားလို့ ပြည်တွင်း ခရီးတိုလေးတွေထွက်နိုင်လာပါတယ်။ နိုင်ငံတော်ကစောင့်ရှောက် လို့မဟုတ်ပါဘူး။ အခုပြောမယ့်ဖြစ်ရပ်ကလေးက ဒီအခြေအနေကို ဘယ်လောက် တောင်ထင်ထင် ရှားရှားသက်သေပြနေသလဲဆိုတော့ ဒီနိုင်ငံမှာ […]
Everywhere are my friends. I have a lot of friends. Among of them Mg Mg is my best friend. I love him so much and he also loves me too much. My mother also loves him. He is my neighbor. ************* ************ ************ ********* ********** *********** ************* ************************** *********** ********** ************* ****************** ************ ******** ************* […]