*ချစ်သူကို စိတ်ကောက်တတ်သော သူငယ်ချင်းများအတွက် …………………..* (၁) အကြင်နာမဲ့တဲ့ အထင်လွဲမူတခုက ပျော်ရွှင်ခြင်းဆီကို လှမ်းနေတဲ့ ကျွန်မတို့ရဲ့ ခြေလှမ်းကို ပျက်စေခဲ့တယ်။ ကံကြမ္မာရဲ့ အထုံးတခုကို ဖြည်လိုက်နိုင်ချိန်မှာတော့ အရာအားလုံးဟာ နှောင်းသွားခဲ့ပါပြီ။ လက်ထပ်ပြီး နှစ်နှစ်အကြာ ရွာက မောင့်မေမေကို ကျွန်မတို့နဲ့ အတူလာနေ စေခြင်းက ပူဆွေးသောကရဲ့ အစပေပဲလား….. ငယ်ငယ်ကတည်းက အဖေ မရှိတော့တဲ့ မောင့်ကို အမေတယောက်တည်းပဲ ပင်ပန်းရုန်းကန်ပြီး ဘွဲ့ရ ကြီးပြင်းတဲ့အထိ ပြုစုပျိုးထောင်ခဲ့တာပါ။ ယောက္ခမကို ခေါ်ဖို့ကိစ္စ ကျွန်မသဘောတူခဲ့ပြီး မောင့်မေမေအတွက် နေပူစာလဲ လှုံနိုင်အောင်၊ ပန်းတွေလဲ စိုက်နိုင်အောင် အိမ်တောင်ဖက်က ဝရန်တာပါတဲ့ အခန်းကို ကျွန်မရှင်းလင်းနေခဲ့တယ်။ နေရောင်ခြည်နဲ့ နွေးထွေးနေတဲ့ အခန်းထဲကို မောင်ဝင်လာပြီး အခန်းရှင်းနေတဲ့ ကျွန်မကို ကိုင်မြှောက်ပြီး ပတ်ချာလှည့် […]

တခါတုန်းက မြို့ရွာနဲ့ မနီးမဝေး တောတွင်းတနေရာမှာ သစ်ခက်တဲလေးထိုးပြီး တရားအားထုတ်နေတဲ့ ရသေ့ကြီးတပါးရှိသတဲ့။ ဒီသစ်ခက်ကျောင်းသင်္ခမ်းလေးနားကို ခွေးပိန်မလေးတကောင်က လာပြီးတော့ ရသေ့ကြီးဆွမ်းစားပြီး ကျန်တဲ့ ဆွမ်းကျန်ဟင်းကျန်လေးတွေစားလေ့ရှိပါတယ်။ ဒီ ထမလေစား (ထမင်းလုံးအလေအလွင့်ကိုစားသော)ခွေးမလေးဟာ နေ့စဉ်နဲ့အမျှ ဆွမ်းကျန်လေးတွေ လာလာစားနေတာကြာလာတော့ ရသေ့ကြီးဟာ ခွေးမလေးကို သနားတဲ့အပြင် သံယောဇဉ်ဖြစ်လာပြီး … လူအဖြစ်ကို ဖန်ဆင်းပေးလိုက်သတဲ့။ (အဲဒီမှာ ရသေ့ကြီး စမှားတာပဲ) ထမလေစား ခွေးမလေးဟာ အရှင်လတ်လတ် လူမိန်းကလေးဘဝကို ပြောင်းသွားတာပေါ့။ ရသေ့ကြီးဖန်ဆင်းထားတဲ့ မိန်းကလေးဆိုတော့လဲ ရုပ်ရည်ရူပကာက လှတပတ ရှိပါသတဲ့။ ဒီလိုနဲ့ ခွေးမလေး တဖြစ်လဲ မိန်းကလေးဟာ ရသေ့ကြီးရဲ့ ဝေယျာဝစ္စတွေ လုပ်ပေးရင်း တောထဲမှာ နေလာလိုက်တာ တနေ့တော့ … တောကစားထွက်လာတဲ့ ဘုရင်ကြီးတပါးက တွေ့သွားပါလေရော။ ဒီမိန်းကလေးကိုတွေ့သွားတဲ့ ဘုရင်ကြီးဟာ […]

သမ္ဗန်သမားတယောက်သည် ကူးတို့ဆိပ်မှာ ခရီးသည်ကို မျှော်နေသည်။ ခဏအကြာတွင် သားသားနားနားဝတ်စားပြီး လက်ဆွဲအိတ်တလုံးဆွဲထားသော လူတယောက် ရောက်လာသည်။ တဖက်ကမ်းသို့ပို့ပေးဖို့ ငှားရမ်းသည်။ သမ္ဗန်ထွက်ခွါစတွင် ထိုသူကမေး၏။ “မင်း အင်္ဂလိပ်စာ တတ်သလား” သမ္ဗန်သမားက “ရက်စ်နဲ့ နိုးကလွဲရင် ဘာမှ မတတ်ဘူးခင်ဗျာ” ခရီးသည်က ခေါင်းကိုယမ်းခါလိုက်ပြီး “အင်း ခုခေတ်မှာ အင်္ဂလိပ်စာ မတတ်ရင် လူဖြစ်ရှုံးတာပဲကွ” မြစ်လယ်သို့ ရောက်သောအချိန်မှာပင် ကောင်းကင်တပြင်လုံး အုံ့မှိုင်းပြီး နီရဲ လာတာတွေ့ရ၏။ သမ္ဗန်သမားက … “မုန်တိုင်း တိုက်တော့မယ်ဗျ” ခရီးသည်လည်း ထိတ်လန့်တကြား “ဒုက္ခပါပဲ၊ ငါရေမကူးတတ်ဘူးကွ၊ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ” သမ္ဗန်သမားက ကောင်းကင်ကို မော့ကြည့်ပြီး “လေမုန်တိုင်းက အင်္ဂလိပ်လိုမတတ်တော့လည်း ခက်သားကလားဗျ” ဟု ရေရွတ်လိုက်၏။ *** ယုတ္တိဗေဒသမားတယောက်သည် ဘတ်စ်ကားစောင့်နေ၏။ သူစီးရမည့် […]

မရှိသောဘဝ လောကမှာမိဘမရှိသောသားသမီးရယ်လို့မရှိပါဘူးဒါပေမဲ့ သားသမီးမရှိသောမိဘတွေတော့အများကြီး…ရှိပါသည်။ ထို့ကြောင့်သားသမီးမရှိသောမိဘတွေအတွက်အရမ်းကို အခက်အခဲကြုံတွေကြပါသည်။ဒါကြောင့်သူငယ်ချင်းတို့ အသက်ကြီးရွယ်အိုအဘိုးအဖွားတွေတွေ့ရင်ကိုယ်ရဲ့မိဘတွေ လိုပြုစုစောင့်ရှောက်ပေးကြပါလို့ကျွန်တော်..ဒီကနေတောင်း ဆိုပါရစေ။ပစ္စည်းဥစ္စာလယ်လောက်ပဲရှိရှိသားကောင်းသမီး တယောက်နဲ့မလဲနိုင်ပါဘူး…ငါတို့လည်းတနေ့အိုကျမှာပဲသူငယ် ချင်းတို့တို့တွေလည်းကြုံနိုင်တဲ့အတွက်..အခုထဲကမိအိုဘအိုတွေ ကိုပြုစုသင့်တယ်..ထင်ပါတယ်..နော်…တခိူဆိုသားသမီးတော့ရှိ ပါတယ်..ဒါပေမဲ့သားဆိုးသမီးဆိုးတွေနဲ့လာကြုံရတော့မရှိသလိုပဲ ခံစားရပါတယ်..ကျွန်တော်အတွေ့အကြုံလေးပြောပါရစေ..ကျွန် တော်မြိုကဘုရားမှာ..အဖွား..အိုတယောက်ပန်းရောင်းနေပါတယ်.. ကျွန်တော်ကသူကိုသနားတာနဲ့ပိုက်ဆံ(၃၀၀၀)ထုတ်ကန်တော့ပါ တယ်.အဖွားအသက်ဘယ်လောက်လဲလို့မေးတော့ေ(၇၀)တဲ့ဗျာ အဖွားသားသမီးမရှိဘူးလားမေးတော့ရှိတာပေါ့တဲ့..ဒါပေမဲ့မိဘမှန်း မသိဘူးတဲ့ပြစ်ထားတယ်တဲ့သူကချမ်းသာတယ်လေတဲ့..ဒါပေမဲ့အ ပြစ်မမြင်ပါဘူးတဲ့..အမေကချမ်းသာဖို့ကံမပါတာတဲ့…မိဘဗျာ.. ဘယ်လောက်ကောင်းလိုက်လဲဟင်..ကျွန်တော်တွေးပါတယ်..ဒီအ မေကြီးမှာပိုက်ဆံထက်လိမ္မာတဲ့သားကောင်းသမီးကောင်းသာရှိရင်ဒ ဒီလိုနေရမှာမဟုတ်ဘူးလို့တွေးမိပါတယ်..ပိုက်ဆံရှိပါပြီ…သားသမီး မရှိရင်မလွယ်ပါဘူးဗျာ..အခြွေအရံဆိုတာခြွေနိုင်မှရံတာပါ..သူငယ်ချင်း တို့ဒါကြောင့်မရှိသောဘဝမှာပိုက်ဆံမရှိတာထက်သားကောင်းသမီး ကောင်းမရှိတာပိုဆိုးပါတယ်ဗျာ…ဒါကြောင့်အခုထဲကသူများကိုအရင် ဆုံးပေးထားပါ..ဒါမှကိုယ့်အလှည့်ရောက်ရင်အစဉ်ပြေမှာပါ..သူငယ်ချင်း တို့…မိဘတွေကိုပြုစုပါ…စောင့်ရှောက်ပါလို့…ဆန္ဒပြုပါရစေ….နော်… (ဟန်သုတနှင့်မိဆူး)ရေးပါသည်။

ပန်းသီးပင် ………… ဟိုးရှေးရှေးတုန်းက ပန်းသီးပင်ကြီးတစ်ပင် ရှိသတဲ့။ အဲ့ဒီ ပန်းသီးပင်ကြီးဆီကို ကောင်လေးတစ်ယောက်က နေ့စဉ် လာလာ ကစားနေကျပေါ့။ အပင်ပေါ်တက်၊ ပန်းသီးတွေကို ဆွတ်ခူး စားသောက်၊ သစ်ပင်ရိပ်မှာ တစ်မှေးအိပ်၊ ကောင်ကလေးအတွက် သစ်ပင်ကြီးဟာ အဖော်ကောင်းလို့ပဲ ဆိုကြပါစို့။ ကောင်ကလေးဟာ သစ်ပင်ကြီးကို သိပ်ချစ်သလို ပန်းသီးပင်ကြီးကလည်း ကောင်လေးကို အဖော်လုပ်ပေးနေရတာ သိပ်သဘောကျသပေါ့။ အဲလိုနဲ့ အချိန်တွေလည်း တရွေ့ရွေ့ ကုန်သွားရော… ကောင်ကလေးလည်း အရွယ်လေး မသိမသာ ရောက်လာတာနဲ့အတူ ပန်းသီး ပင်ကြီးဆီကိုလည်း ခါတိုင်းလို နေ့စဉ် မရောက်ဖြစ်တော့ဘူး။ တစ်နေ့ကျတော့ ကောင်ကလေးဟာ ပန်းသီးပင်ကြီးဆီကို မသာယာ လှတဲ့ မျက်နှာနဲ့ ရောက်လာတယ်။ “လာလေ… ကောင်လေး၊ ငါနဲ့ ကစားရအောင်ကွာ.. ” ပန်းသီး ပင်ကြီးက […]

လောကကြီးမှာ သင်မြင်တွေ့ခဲ့တာတွေတိုင်းက အမှန်တရားမဖြစ်နိုင်ဘူး။ တချို့က သင့်ထင်မြင်ချက်တွေသာဖြစ်တယ်။ ဥပမာအနေနဲ့ပြောရရင် တစ်နေ့မှာ လမ်းကြားထဲက ရုတ်တရက်ပြေးထွက်လာတဲ့ ခွေးတစ်ကောင်က သင့်ကိုတိုက်မိမတတ်ဖြစ်ခဲ့လို့ သင်လန့်ဖျပ်သွားတယ်ဆိုပါစို့။ အဲဒီအချိန်မှာ သင့်ရဲ့အတွေးက “ဒီခွေးစုတ်.. ငါ့ကို ကိုက်မိတော့မယ်”ဆိုပြီး ဒီနေ့ကံမကောင်းဘူးလို့ သင်ထင်လိမ့်မယ်။ အဲဒီအခါမှာ သင့်စိတ်ခံစားချက်ကလည်း ကောင်းတော့မှာမဟုတ်ဘူး။ တကယ်လို့ သင်သာ “တော်သေးတယ်… ရုတ်တရက်ထွက်လာတာ ကားတစ်စီးမဟုတ်ဘဲ ခွေးတစ်ကောင်ဖြစ်နေလို့”လို့ တွေးမိခဲ့ရင် သင့်ကိုယ်သင် ဒီနေ့ကံမကောင်းဘူးလို့ ထင်တော့မှာ မဟုတ်ဘဲ ဒီနေ့ကံကောင်းတယ်လို့ပဲ ထင်မိလိမ့်မယ်။ တူညီတဲ့အဖြစ်အပျက်မှာ မတူညီတဲ့ခံစားချက်နဲ့ ခံစားကြည့်တော့ မတူတဲ့အဖြေကိုရတယ်။ အကြောင်းက ကိစ္စတစ်ခုအပေါ်ကြည့်တဲ့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ထင်မြင်ယူဆချက်ပေါ် မူတည်နေလို့ဖြစ်တယ်။ ဆေးရုံတစ်ခုရဲ့ လူနာဆောင်မှာ လူနှစ်ယောက် မတော်တဆကားတိုက်မူနဲ့ ရောက်နေတယ်။ လူနာတစ်ယောက်က စိတ်ပျက်ဝမ်းနည်းနေပြီး တစ်ယောက်က ပြုံးရွှင်တည်ငြိမ်နေတယ်။ စိတ်ပျက်ဝမ်းနည်းသူက “ဒီလိုအဖြစ်နဲ့ကြုံရတာ သိပ်ကံဆိုးတာပဲ”လို့ […]