စိတ်ရင်းနဲ ့ခင်မင်မှုမှန်သမျှက ဘယ်တော့မှ၊မဟောင်းသွားပါဘူး။ စိတ်ထဲမှာပုံရိပ်စစ်စစ်တွေက…အမြဲသစ်နေဆဲပါဘဲ။    

တစ်ရက်မှာတော့ နေ ့လည်ခင်း၊ထမင်းစားချိန်လေးမှာ၊ကိုယ်နေတဲ့နေရာနဲ ့သူ နေတဲ့နေရာက သိတ်မဝေးလှလို ့၊ထမင်းသွားစားဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ သူကတော့၊တာလော့မှာလည်းနေထိုင်ပါတယ်။ တာလော့ဆိုတာ၊တာချီလိတ်မြို ့ပေါ်က၊အထင်ကရရှိလှတဲ့ရပ်ကွက်တစ်ခုပါ။ အရင်ရောက်ဖူးတဲ့နေအိမ်ကတော့၊ပါလျံမှာရှိတဲ့သူ ့နေအိမ်ခြံဝန်းကိုရောက်ဖူးတာပါ။ သူနေထိုင်တဲ့ပါလျံရပ်ကွက်လေးက၊ကျွန်မတာဝန်ဆောင်ရွက်နေတဲ့ရုံးနဲ ့လည်း အတော်လေးနီးပါတယ်။ အဲဒီအချိန်တုန်းကတည်းက၊ သူကတာလော့ရပ်ကွက်မှာရှိတဲ့ သူ ့ရဲ ့အိမ်ရှေ့မှာ၊ ကျောက်ဘီဒိုဆိုင်လေးဖွင့်ထားပြီးဈေးရောင်းပါတယ်။ ကျွန်မတာဝန်ကျတဲ့နေရာနဲ ့က၊နီးနီးလေးပါဘဲ။ တစ်ခါတစ်ရံမှာ၊ကျွန်မသူ ့ကိုသတိရတဲ့အခါ၊သူ ့အိမ်မှာထမင်းစားဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မရောက်တဲ့အချိန်မှာ၊သူကဇောင်းလျားသီးတွေကိုသကြားရည်စိမ်ထားတာတွေကို ဆရာတော်ဘုရားဆီယူသွားဖို ့အတွက်ပြင်ဆင်နေတာတွေ ့ရပါတယ်။ ကျွန်မကမေးတော့၊ဆရာတော်ဘုရားရဲ ့ကျန်းမာရေးအတွက်၊လုပ်ပေးတာလို ့ပြောပြပါတယ်။ ကိုယ်တိုင်အပင်ပန်းခံပြီး၊စေတနာထားဆောင်ရွက်နေတာကို၊ကိုယ်တိုင်မြင်လိုက် ရပြန်တော့၊သူ ့စေတနာကို လေးစားမိရပြန်ပါတယ်။ တစ်ညနေခင်းမှာ ပါလျံမှာရှိတဲ့သူ ့အိမ်လေးကိုသွားဖို ့အတွက်၊ကျွန်မနဲ့အတူ အလုပ်လုပ်ဖော်သူငယ်ချင်းကခေါ်တာမို ့ ကျွန်မလိုက်သွားဖြစ်ပါတယ်။ သူ ့ခြံဝန်းလေးထဲရောက်တာနဲ ့၊လူအနည်းငယ်တွေ ့မြင်ရပြီး ခြံဝန်းနောက်ဖက်မှာ၊သူစိုက်ထားတဲ့၊ကန်ဇွန်းပျိုးခင်းထဲမှာအလုပ်ရှုတ်နေကြတာကို တွေ ့မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်မတို ့လာတာမြင်တော့၊သူကဝမ်းသာအားရစွာနဲ ့ လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်ပါတယ်။ သူ ့စိုက်ခင်းထဲရှိရာလာဘို ့အတွက်နဲ ့၊ကန်ဇွန်းရွက်တွေဝိုင်းကူခူးပေးဘို ့ သူက၊အကူညီတောင်းပါတယ်။ ကျွန်မကို၊သူက ဝေယျာဝစ္စ ကုသိုလ်မှာပါဝင်ရစေချင်လို ့သာ၊ အကူညီတောင်းတယ်ဆိုတာကို၊ကျွန်မကသိလိုက်ပါတယ်။ ဘုန်းကြီးကျောင်းအတွက်၊သူ ့ရဲ ့ ခြံထွက် အသီးအနှံတွေနဲ ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေကို သွားလှူဒါန်းပါတယ်။ သူ ့နေအိမ်ခြံဝန်းထဲမှာလည်း၊ စားပင်တွေ အတော်လေးစုံလင်အောင် စိုက်ပျိုးထားတာတွေ ့ရပါတယ်။ ကျွန်မစိတ်ထဲမှာတော့၊သူ […]

လူဆိုတာ ကိုယ့်ထက်တော်နေပါလျှင်၊ မလေးစားပဲမနေနိုင်တာအမှန်ပင်။ ကျွန်မအနေနဲ ့သူ ့ကို၊  စတင်သိကျွမ်းခင်မင်ခဲ့စဉ်က သူ ့အိမ်သိုု ့အလယ်ခေါ်သဖြင့် လိုက်သွားခဲ့ပါတယ်။ သူဆိုတာက၊ကျွန်မ၏မိတ်ဆွေ ဇဗ္ဗူတော်ဝင်လှပါ။ ကျွန်မအနေဖြင့် သူ ့ကိုစတင် သိကျွမ်း ခင်ခဲ့စဉ် နေ ့ကတည်းကပင်၊ သူ ့အိမ်ခေါ်လယ်သဖြင့် အလယ်ရာက်သွားခဲ့ပါတယ်။။ သူနေသည့် နေအိမ်ခြံဝန်းကအတော်ပင် ကျယ်ဝန်းလှတာ တွေ ့မြင်ရပါတယ်။ အိမ်၏ ညာဖက်ခြမ်း၊ မြေကွက်လပ်တွင် ကြံပင်တွေကို ကိုယ်တိုင်စိုက်ထားပြီး ကြံများကရင့်မှည့်နေတာ တွေ ့ရပါတယ်။သူခေါ်လယ်တဲ့အချိန်က၊  နေ ့လည်ခင်း အချိန်မို ့သူရဲ ့ နေအိမ်မှာ ချက်ထားတဲ့ ထမင်းဟင်းတွေ နဲ ့ဧည့်ခံလို ့ ခင်မင်မှအရ သူနဲ ့အတူလက်ရည် တစ်ပြင်တည်း၊ ထမင်းလက်ဆုံစားဖြစ် ကြပါတယ်။ ထမင်းစား နားနေပြီး ၊စကားစမည် ပြောဆိုဖြစ်ကြပါတယ်။ ညနေခင်း (၃)နာရီလောက် မှ ပြန်ဖို ့လည်း […]

ဒီနေ ့ကနှစ်တစ်နှစ်အတွက် နှစ်တစ်နှစ်ရဲ ့၊နောက်ဆုံးရက်နေ ့လေးပါ။ ကျွန်မအတွက်တော့၊  ပစ္စုပ္ပန်လို ့ဆိုပါရစေ။ ကျွန်မအတွက် အကောင်းဆုံးအဖော်မွန်ဖြစ်တဲ့ နှစ်သစ်လက်ဆောင်က၊ ကျွန်မရဲ ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ အမြဲရှိနေတဲ့ “ကံ,ဉာဏ်,ဝီရိယ”တွေပါ။ လူတိုင်းက ချမ်းသာချင်ကြပါတယ်။ ဆင်းရဲတာကို မနှစ်မြို ့ကြပါဘူး။ ကျွန်မလည်း ဒီအတိုင်းပါဘဲ။ ချမ်းသာချင်ပါတယ်။ ချမ်းသာချင်တယ်ဆိုပေမယ့်လည်း၊ကျွန်မပြုလုပ်နေတဲ့အလုပ်က၊ ကောင်းမှသာလျင် ကောင်းကျိုးခံစားရမယ်ဆိုတာ အလိုလိုနားလည်မိပြီးသားပါ။ ကျွန်မပြုလုပ်တဲ့ “အလုပ်”(“ကံ”)မရှိဘူးဆိုပါလျင်၊ အကြောင်းတရားလည်း မရှိ၊ အကျိုးတရားလည်း မရရှိနိုင်တော့ပါဘူး။ ကျွန်မမှာ ပြုလုပ်ချင်တဲ့ “”စိတ်စေတနာ” တစ်နည်းအားဖြင့် ဆိုရပါလျင် “ကံ”ရှိရပါမယ်။ ကိုယ်ပြုလုပ်လိုက်တဲ့အလုပ်က အကျိုးရှိလား၊မရှိလားဆိုတာ၊စဉ်းစားဆင်ခြင်တဲ့ဉာဏ်ရှိရပါမယ်။ အကျိုးရှိတယ်,အကျိုးမရှိဘူးဆိုတာ၊ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ် ရှိဖို ့လည်း လိုအပ်ပါတယ်။ အကျိုးရှိတာကိုသိပြီး၊လုံ ့လဝီရိယ(ကြိုးစားအားထုတ်မှု)မရှိပါလျင်၊ မလုပ်ပဲနေနေပါလျင် မချမ်းသာနိုင်ပါဘူး။ ဒီအတိုင်းဘဲနေနေရင်တော့ ၊ ဒုံရင်း,ဒုံရင်းဖြစ်နေမှာလို ့(စကားအရ) ပြောပြချင်မိပါတယ်။ အခုဆို လူတိုင်းအတွက်၊အားလုံးအတွက် နှစ်တစ်နှစ်ရဲ ့ ပြီးဆုံးသွားတော့မယ့်၊ နောက်ဆုံးနေ ့ရက်လေးကို  […]

ဒီနေ ့မနက် မိုးလေဝသအခြေအနေအရ အအေးဓတ်လေးနဲနဲလွန်ကဲနေသော်လည်း၊ အိပ်ရာမှထသည်နှင့်ရေနွေးအိုးလေး တည်ထားခဲ့ပြီးမှ၊ အောက်ထပ်မှာ ရေချိုးဖြစ်သည်ပင်။ ပုံမှန်အိပ်ရာထချိန်၊ နံနက်၃နာရီခွဲပါ။ ရေချိုးပြီးမှသာ၊ဒုတိယထပ်မှာ၊ဘုရားသောက်တော်ရေချမ်း,ဆွမ်း,ပန်းကပ်လှူရန်ပြင်ဆင်ပြီး အမေ့အတွက်၊ကော်ဖီ,မုန် ့အရံသင့်လုပ်ထားပေးရသည်။ပြီးလျင်တော့ အပေါ်ထပ်ဘုရားကျောင်းဆောင်မှာ၊ဘုရားဝတ်ပြု,ငါးပါးသီလခံ,မေတ္တာပို ့သပြီးမှသာ အလုပ်သွားကြမည့်သားတွေအတွက်၊မနက်စာပြင်ဆင်ပေးရတာ ကျွန်အတွက် နေ ့စဉ်ပုံမှန်ပါပဲ။ မနက်ကဘုရားရှိခိုးပြီး၊ညက ကပ်ထားသည့်၊သောက်တော်ရေချမ်း စွန် ့ရန်အောက်ထပ်သို ့ ယူဆင်းလာပီး၊ဘုရားသောက်တော်ရေခွက်ပန်းကန်တို ့အား၊ကိုယ်တိုင်ဆေးကြော သန် ့ရှင်းပြီးသည်နှင့်ညီမလေး ဖြစ်သူအား၊ ဘုရားကျောင်းဆောင် အပေါ်ထပ်၌ သွားထားပေးရန်ခိုင်းမိလိုက်ပါတယ်။ ခိုင်းမိပြီးကာမှ၊ ချက်ခြင်းပြန်သတိရလိုက်မိသည်။ ညီမလေးကသူ၏ ဒူးခေါင်း သိတ်မကောင်းသဖြင့်၊ အပေါ်ထပ်နှင့်အောက်ထပ်သို ့ ခဏခဏ အတက်အဆင်းလုပ်ဖို ့မလွယ်ကူတာကို စဉ်းစားမိပြီးမှ၊ ညီမလေးအား မထားတော့ရန်နဲ ့၊သားတွေအိပ်ရာမှနိုးလာတဲ့အခါမှသာ ထားခိုင်းတော့မယ့် အကြောင်း ပြန်ပြောပြလိုက်မိပါတယ်။ ညီမလေးကတော့၊သူ ့စိတ်၏ ခံစားချက် ထင်မြင်မှုအရ ကျွန်မကို ချက်ခြင်း ပြန်ပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့်၊ကျွန်မပြန်ရှင်းပြရမယ့် အနေအထားဖြစ်သွားပါတယ်။ ကျွန်မကို-ညီမလေးက၊ ဒုတိယအစ်မဖြစ်နေလို ့၊ ယီကြည့်လို ့ဘဲခေါ်ပါတယ်(တရုတ်လိုပါ)။ ယီကြည့်က ညီမကို အပေါ်ထပ်မတက်ခိုင်းတာဟာ၊ […]