မန်းလေး တက္ကသိုလ်ကြီး၏ ဆောင်းနံနက်ခင်းလေးတခု……လေပြေတို့ ကအေးမြလတ်ဆတ်လျက်….. ညောင်ပင်ဝိုင်းအကွေ့……..လေလေးချွန်ရင်း….ဖွန်လေးကြောင်ရင်း……မနက်ခင်းက …သစ်လွင်နေခဲ့ပါသည်… “‘ဝူး…..သောက်ပလုတ်တုတ် ” ဖြတ်ကွေ့လာသော ဆိုင်ကယ် အနက်လေးကြောင့်….ခုန်ရှောင်လိုက်သည်… မညီညာသောမြေပြင်မို့……ခြေကျင်းဝတ်ကမျက်ကနဲ……..ဒေါသက အလိပ်လိုက်…အလိပ်လိုက်…… ” ဟင်..မျောက်မူးသေမ ….လူမမြင်ဘူးလား……” ပက်ကနဲပြောမိပြီးမှ ….လှည့်ကြည့်မိသည်….ရှည်လျားဖြောင့်စင်းနေသော …ဆံနွယ်လေး.ဘောင်ခတ်ထားသော…မျက်နှာချွန်ချွန်လေးက…လပြည့်ဝန်းလေးသဖွယ်…ဖြူဝင်းနေသောအသားရောင်နှင့် .. .ကျွန်တော့်လမင်း…(ထိုအချိန်က မသက်ဆိုင်သေးပါ..အဟီး ) ..” အလန်းဟ…” ဟု အသိအမှတ်ပြုမိသော်လည်း…ဒေါသကမပြေသေး…..ပြင်ဦးလွင်သားများ စိတ်ကြီးလျှင်လိုက်မမှီ…အဟီး ” အစ်ကို..ဆောရီးနော် ” ဆိုင်ကယ်ရပ်ရင်းကပြောသည်….. ”ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ….ကျိုးပဲ့သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ…..မိန်းမကရသေးတာမဟုတ်ဘူး…..တခုခုဆိုငါ့ကိုယူရမယ်….” ”အဲ့ချိန်ကျ အသကုန် ဂျီကျမယ်…ဟိုဟာမစားချင်ဘူး…ဒီဟာမစားချင်ဘူးလုပ်မယ် ”..ပြူးကျယ်နေသည့်သူ့မျက်လုံးလေးများက.. .ကက်စက်ဖွင့်လိုက်သလို..အကျွန်ုပ်ကဲ့သို့ခန့်ညားသားနားသော….ယောက်ျားတစ်ယောက်ထံမှ….ကတ်ကတ်လန်ရန်တွေ့သံကို…မျှော်လင့်ထားဟန်မတူ…… ရဲတက်သွားသော ..မျက်နှာလေးက ….ဝင်းမှည့်နေသော…ပန်းသီးလေးသဖွယ်…နမ်းသတ်ချင်စရာအတိ…အဟီး… ——————————————————————— ” အင်…ဘာမှလဲမဖြစ်ပဲနဲ့ ” ခေါင်းငုံ့ရင်း ရှက်ရွံ့နေသည့် လေသံလေးက…အဟိအဟိ ပိကျိပိကျိ …ကျလိကျလိ ..ခွိခွိ… ” တောင်းပန်တယ်နော်…အဆောင်ပြန်ပို့ပေးမယ်လေ ” […]