တိမ်တွေပေါ်လမ်းလျှောက်ရင်း နေမင်းကို မျှော်ကာကြည့်မယ်။ အတောင်ပံတွေ ဖြန့်တန်းရင်း စွန်ရဲတွေကို စိန်ခေါ်လိုက်မယ်။ နံရံကို မှီထားတဲ့ ငါ့ဦးခေါင်းထဲမှာ ကမာ္ဘကြီးတစ်ခုလုံး ရှိတယ်။ ကမာ္ဘကြီးကို မကျေနပ်လို့ တိုင်နဲ့ခေါင်းနဲ့ ပြေးဆောင့်ဖို့ စဉ်းစားချင်လည်း စဉ်းစားမယ်။ အတွေးမုန်တိုင်းကကြီးလို့ မျက်ဝန်းထဲမှာ ပင်လယ်ရေတွေ ဘောင်ဘင်ခတ်နေတယ်။ ကောင်းကင်ကြီးအောက်မှာ လူတိုင်းကတော့ ခပ်သေးသေးပဲ သေးတာနဲ့ ကွေးတာနဲ့က ဘယ်လိုတွဲဖက်မိသွားသလဲတော့ ကျွန်တော် တကယ် မသိလိုက်ဘူး။ တစ်ခါတစ်လေ ခါးအောက်ကို ငုံ့ကြည့်ရင် ဘွားခနဲ့ တွေ့လိုက်မိတယ် ငါ့မှာ ခြေထောက်တွေ ရှိပါလားလို့ပေါ့ ဖိနပ်ကလည်း ပြတ်ခါနီးနေပြီလေ ခြေဆီတွေထွက်ပြီး သားရေစော်လည်းနံလို့။ အိပ်လိုက်တိုင်း မျက်စိမှိတ်တာ အပြစ်လား အိပ်မက်ထဲမှာ ချောက်ထဲပြုတ်ကျတိုင်း ကုတင်ပေါ်က ပြုတ်ကျစရာလိုလို့လား ကုတင်ပေါ်က ပြုတ်ကျတိုင်းရော အား ခနဲ့ အော်မိကြရဲ့လား။ […]

ကျွန်တော်ကတဲ့ဇာတ် မနိုင်လည်း ရေးရတဲ့ဇာတ် ဖတ်ကောင်းမလား အထပ်ထပ်လှန် ပေါင်းခန်း ကိုရှာမိ ခုထိလည်း…..တစ်ခန်းမရပ်သေးဘူး “၀” လုံးကနေစမယ် ဂျနက်တစ် က အလယ် ပရီရောဒစ် တေဘယ် မှာဆုံး အဲဒီမှာလည်း…..အရှုံးပဲပြတယ် အမေ မှာတဲ့ ဆန်တစ်ခွဲ သားဘယ် “အ” မလဲ အမေရယ် သုံးစိတ်နဲ့ လဲဖို့ကြိုးစားတော့ သူတို့ ကတ္တားတွေ က…..ပျက်နေတယ် တရားသော ကိုယ်ကျင့် မြင့်အောင်သာထား ကျန်တာဖြစ်သွားလိမ့်မည် ရိုးသားမှု သာကိုယ့် အရင်း အင်း…..ဒါလည်းတစ်ပြားမှမရှိဘူး ကြိုးစားရှာ ချွေတာ သုံး ဥစ္စာကို မဖြုန်းတီး ကပ်စီးပါကုပ်တော့ လူလုံးမလှတာပဲ… အဖတ်တင်တယ် အကြံနက်တော့ ဆားပြောင်းချက် သွက်သွက်ခါ ဖတ်ဖတ်မော အတောလေး တစ်ပိုဒ်အပြီး သမီးတို့ဒိုင်က……မဝယ်တာကြာပြီ ဦးတဲ့ ချောင်းကိုပြစ် မြစ်ဆီ […]

တစ်ညလုံးမအိပ်လိုက်ရဘူး ဘယ်ဘက်ရင်ဘတ်ပေါ် တိမ်တွေပြိုကျနေလို့လေ။ အသဲပုံသကြားလုံးလေးတွေနဲ့ ကော်ဖီမစ်(စ်)နှစ်ထုပ်ရဲ့ရာဇဝင် ငါဟာ သမိုင်းမကျေခဲ့သူပါ ကလေးရဲ့။ ကိုယ်တစ်သက်လုံး ရင်အုပ်မကွာ စောင့်ရှောက်ပေးချင်မိတဲ့ သစ်ပင်ဟာ မင်းပဲကွဲ့။ ကလေးရေ ဘဝဟာ တစ်ခါတရံ မင်းထင်တာထက်ပိုပြီး ရက်စက်တတ်ပါတယ်။ ရိုးသားချင်ရင်ရိုးသားလိုက်… လူတော်ကြီးဖြစ်ချင်ရင်ဖြစ်လိုက်စမ်း… ဘာလုပ်ရမှန်းမသိရင် ဘာမှမလုပ်နဲ့ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ အဖွဲ့အစည်းတွေနဲ့နေကြတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ပန်းပြားပင်ရဲ့အနုပညာကို မင်းလေ့လာရလိမ့်မယ်။ လေယူရာယိမ်းဖို့ မသင်ကြားချင်နေ မုန်တိုင်းတွေထဲမှာတော့ မင်းအသက်ရှင်ကျန်ရစ်ရမယ်ကွဲ့။ ကျေးဇူးပြုပြီး မနာကျင်လိုက်ပါနဲ့ကလေးရေ မင်းရဲ့ဝမ်းနည်းတဲ့မျက်လုံးတွေကိုကြည့်လိုက်ရင် တစ်ကမ္ဘာလုံးနဲ့ငါ စစ်တိုက်လိုက်ချင်လို့ပါ။ “ပြီးတော့လဲပြီးတာပါပဲ” ဆိုတဲ့ ဟိုစာရေးဆရာကြီးရဲ့စကားလိုပေါ့ တချိန်မှာပြီးခဲ့တာတွေက…အကုန်ပြီးသွားမှာပါ။ နာကျင်ခဲ့ရမှုတွေကိုပြုံးပြီးပြန်ကြည့်နိုင်တဲ့တစ်နေ့ မင်းမတွေ့ဘူးလို့ဘယ်သူပြောသလဲ။ ကလေးရေ ဘယ်သူမှားတယ်၊ ဘယ်သူမှန်တယ် မင်းမတွေးပါနဲ့ ကမ္ဘာဦးထဲက ဒီနေ့အထိ “အသက်ရှင်ကျန်ရစ်ခြင်း” ကသာ အမှန်တရားကွဲ့။ ကလေးရေ ဘယ်သူရှုံးတယ်၊ ဘယ်သူနိုင်တယ် မင်းမတွေးပါနဲ့ ဘယ်သူမှ […]