” ဒို႔အေရး… ဒို႔အေရး… “

” စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ရရွိေရး… ဒို႔အေရး… ဒို႔အေရး… “

 

ဂဇြတ္ေက်းရြာအုပ္စုသူၾကီးမင္းကေတာ္… အတင္းႏိႈးသျဖင့္ သူၾကီးမင္းဦးခိုင္ အိပ္မံုစံုမြားႏွင့္ထလာသည္…

ဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္ သူၾကီးသမီးေလးခ်ာခ်ာ အိပ္ေနေသာအခန္းကို ေျပးသြားသည္…

“ငါ့သမီးေလးမွရွိေလစ… ဘယ္ေကာင္အလစ္သုတ္သြားျပီလဲမသိ…”

သူၾကီးမင္းကေတာ္ေနာက္မွ နားရြက္လွမ္းဆြဲမွသတိျပန္၀င္လိုက္၏…

 

” ဒီမွာ ဦးခိုင္… အခုကိုင္လႈပ္ေနတာ ရွင့္သမီးခ်ာခ်ာကို မဟုတ္ဘူး… ရွင့္ထုိင္မယ့္ထိုင္ခုံကို ကိုင္လႈပ္ေနတာ… “

 

” ဘယ္လို… က်ဳပ္ထိုင္ခံုကို ကိုင္လႈပ္ေနတယ္… ဘယ္သူေတြတုန္း… ရြာထဲက ဟိုစပ္စပ္ဒီစပ္စပ္နဲ႔ လက္သမား… ေမာင္ဇာလား…”

 

” ဒီမယ္ ဦးခိုင္… ရွင့္မလဲတစ္ေန႔တစ္ေန႔ အအိပ္ပဲမက္ေနတယ္… ရွင္အအိပ္မက္လို႔ ရွင့္သမီးရြာကို အိမ္သာနက္ၾကီးစီးျပီးလာလည္တဲ့ တစ္ရြာသားေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္သြားတာမမွတ္ေသးဘူးလား… “

 

” အာ… မင္းမလဲ… ငါ့သမီးခ်ာခ်ာလင္ေနာက္လိုက္တဲ့အေၾကာင္းပဲ ခ်ီးေျခာက္ေနရႏွဴးေနတာပဲ… ဒါထက္ ဘယ္မွာတုန္း လက္သမားေမာင္ဇာ…”

 

” အခု ရွင့္ထိုင္ခံုကိုင္လႈပ္ေနတာ လက္သမားေမာင္ဇာမဟုတ္ဘူး… ရွင့္ရဲ႕ သူႀကီးရာထူးျပိဳင္ဘက္ေဟာင္း ကိုရင္ခဲ…”

 

” ကိုရင္ခဲတဲ့လား…”

 

ကိုရင္ခဲဆိုတာ… တျခားလူမဟုတ္… သူႀကီးမင္းနဲ႔ ငယ္ဘ၀တုန္းက မိန္းမပိုးေဖာ္ပိုးဘက္… သူႀကီးကေတာ္ကို အျပိဳင္ပိုးရာကေန

သူႀကီးဦးခိုင္က အခ်စ္ပန္းကို လက္လွမ္းႏိုင္လို႔ ကိုရင္ခဲက အသဲကြဲရာကေန ေရျခားေျမျခားကို သေဘၤာစီးထြက္သြားျပီး

အ၀ီစိတြင္းမ်ားတူးေဖာ္ေရးအလုပ္ကိုလုပ္ကိုင္ရင္း ႀကီးပြားခဲ့ရာမွ အသဲကြဲရြာေတာ္ကို ျပန္လည္ေျခခ်ျပီး ငယ္ၾကင့္မေပ်ာက္ေသးေသာေၾကာင့္

သူႀကီးမင္း ဆယ္အိမ္ေခါင္းဘ၀ကတည္းက လိုက္လံျပိဳင္ဆိုင္ေနေသာသူျဖစ္ပါသည္…

 

သူၾကီးဦးခိုင္ အိမ္ေရွ႕သို႔အေျပးဆင္းသြားသည္…

အိမ္ေရွ႕တြင္ ရြာ့မ်က္ႏွာဖံုး ကိုရင္ခဲႏွင့္ ရြာတြင္းမွ စာေပ၀ါသနာပါၾကေသာ လူငယ္လူရြယ္… လူလတ္… လူႀကီးမ်ားအစံုအလင္…

လူတိုင္းတြင္လဲ ရြာအမွတ္တံဆိပ္ၾကက္ဆင္ၾကီးမ်ားရိုက္ႏွိပ္ထားေသာ ႏွဖူးစည္းမ်ား၊ လက္ပတ္မ်ားႏွင့္…

 

” ေဟ့ေကာင္ေတြ ဘာလုပ္ေနတာလဲကြ… မင္းတို႔က… ရြာေအးခ်မ္းသာယာေနတာကို ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီးကြာ…”

ရြာ့သပိတ္ေခါင္းေဆာင္ ကိုရင္ခဲက… ႏိုင္ငံျခားမွျပန္လာသူပီပီ ေႏြေခါင္ေခါင္ ကုတ္အကၤ် ီကိုလက္ေခါက္၀တ္ထားျပီး… ေျခေထာက္တြင္ေတာ့ ႏိုက္ကီးဖိနပ္ႏွင့္

သူၾကီးေရွ႕ကို ဟန္ပါပါထြက္လာသည္…

” ဒီမယ္သူၾကီး… က်ဳပ္နာမည္… ခဲ(စ)… ေက်ာက္ခဲ ခင္ဗ်ားသိတယ္ေနာ္… “

 

” ေဟ့ေကာင္ ငခဲ… မင္းကိုငါသိတယ္… အခုမွသိတာမဟုတ္ဘူး… ငယ္ငယ္ကတည္းကသိတာ…”

 

” သိရင္လဲျပီးေရာဗ်ာ… ဒါေပမယ့္သူႀကီးရယ္… ခင္ဗ်ားျပသနာကို ခင္ဗ်ားရွင္းသင့္ပါတယ္… “

 

” ေဟ… ဘာကိုရွင္းရမွာတုန္း ကိုရင္ခဲ…”

” ဒီလိုဗ်…”

ကိုရင္ခဲ စကားကိုျဖတ္ထားျပီး အိပ္ကပ္ထဲက ဂေလဘီေဆးလိပ္ကိုထုတ္ခဲလိုက္သည္…

ေဘးမွ ဂ်ေလဘီေဆးလိပ္ခံုပိုင္ရွင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးဦးဆာမိမွ မိမိစပြန္ဆာေပးထားသည့္ေဆးလိပ္အားၾကည့္ျပီး ခပ္ၾကြားၾကြားေခါင္းေမာ့လိုက္သည္…

“ေျပာမွသာေျပာစမ္းပါ ငခဲရာ…. မင္းႏွယ္… သိပ္ဟန္လုပ္…”

” ဒီလိုပါသူၾကီး… သူႀကီးပဲ… ရြာ့လူထုအတြက္ စာေပက႑ဖြံ႕ျဖိဳးေရးဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ၾကီးနဲ႔ အထက္ကိုအစီရင္ခံလို႔ေကာင္းေအာင္ ရြာ့သတင္းစာထုတ္ေ၀ခြင့္ ေပးထားတယ္… ဟုတ္တယ္ေနာ္…”

” အင္းေလ… အဲ့ဒါဘာျဖစ္လို႔တုန္း…”

” အခုက်ေတာ့ သူၾကီးမင္းက ရြာ့ထိပ္မွာ သေရာ္စာကင္းမဲ့ဇံု ဆိုတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ကို အာဏာသံုးျပီး ခ်ိတ္ထားေတာ့… ဆိုစမ္းပါဦး… ဒါက ဘယ္လိုသေဘာမ်ားတုန္း…”

” မဟုတ္ဘူးငခဲ… က်ဳပ္သတင္းစာထုတ္ခြင့္ေပးတယ္ဆိုတာ……..”

” ရပါျပီ… သူႀကီးရယ္… ရပါျပီ… သူႀကီးပဲေျပာခဲ့တာေလ… ငါမယားငယ္ထားရင္ ငါ့ကိုေရး… ငါ့မိန္းမလင္ငယ္ေနရင္ငါ့ကိုေရး ဆို… အခုက်ေတာ့ သေရာ္စာကင္းမဲ့ဇံုဆိုေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္းေျပာစမ္းပါဦး…”

ကိုရင္ခဲေနာက္မွ ခပ္လ်ိဳလ်ိဳလိုက္လာေသာ ကာလသားေခါင္းကိုမတ္စိန္က လက္ေျမွာက္ျပီး ဒို႔အေရး… ဒို႔အေရး… ႏွစ္ခါေအာ္လိုက္သည္…

ဆႏၵျပရာသို႔လိုက္ပါလာေသာ ေဘထုတ္သည္ ေၾကာင္၀တုတ္မွ သူစပြန္စာေပးဖို႔ယူလာေသာ ၾကက္ဆင္တံဆိပ္ရိုက္တီရွပ္မ်ားအား ေနာက္မွထပ္၀ိုင္းလာ သူမ်ားကို ေ၀ငွလ်က္ရွိသည္…

ထန္းေတာပိုင္ရွင္ကိုေအာင္ပုမွ လိုက္ပါလာသူမ်ားအား ေနပူခံေရငတ္ေျပေစရန္… ထန္းေရေအးမ်ား လိုက္လံတိုက္ေကၽြးလ်က္ရွိ၏…

ထုိစဥ္ ရြစိရြစိျဖင့္ ရြာ့ကာလသမီးမ်ားအဖြဲ႔လဲ သူႀကီးအိမ္ေရွ႕သို႔ေရာက္လာေလေတာ့သည္….

ေရာက္လ်င္ေရာက္ျခင္း…

ရြာကာလသမီးေခါင္းေဆာင္ ဆြာေတးတုန္ႏွင့္ လက္မေႏွးၾကည္ျပာတို႔မွ…

” ဒီမယ္သူႀကီးမင္း… ရြာ့အလွဴဆိုလဲ လက္မေႏွးရေအာင္ ကၽြန္မတို႔ ကြမ္းေတာင္ကိုင္ ပန္းေတာင္ကိုင္ခဲ့တာပဲ… ရြာနာေရးဆိုလဲ… ၀ဋ္ရြတ္ဖို႔အသင့္… အခုလို… ရြာ့စာေပအေရးၾကျပန္ေတာ့လဲ ကၽြန္မတို႔ လက္မေႏွးဘူး… သေရာ္စာေရးတာကို ကန္႔ကြက္မယ္ဆိုရင္ျဖင့္… ကၽြန္မတို႔ကန္႔ကြက္ရပါလိမ့္မယ္… “

 

” ေနၾကပါဦးဟယ္… ဘယ္လိုျဖစ္ၾကတာတုန္း…. က်ဳပ္လဲဘာမွမသိရပါလား…”

ဇာတ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ျငိမ္ေနလာေသာ ေမာင္ဇာအသံထြက္လာသည္…

” ဒီမယ္သူၾကီး က်ဳပ္ရြာမွာ ရြာ့ကာလသားေခါင္းကိုမတ္စိန္နဲ႔ လက္သမားလုပ္လာတာ သူႀကီးမင္းအသိ… က်ဳပ္ေမတၱာရွိရတဲ့သူႀကီးမင္းသမီးေလးခ်ာခ်ာ… အိမ္သာနက္ကေကာင္ေနာက္ပါသြားကတည္းက ကိုမတ္စိန္နဲ႔က်ဳပ္ ရိုးရိုးသားသား လက္သမားလုပ္လာတာ တစ္ရြာလံုးအသိ…”

သူၾကီးဦးခိုင္ သမီးအေၾကာင္းပါလာေတာ့စိတ္မရွည္ေတာ့…

“ဘာလဲကြ… မင္းနဲ႔ မတ္စိန္ လက္သမားလုပ္လာတာ အခုကိစၥနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔တုန္း… “

 

“ဆိုင္တယ္သူၾကီး… က်ဳပ္တို႔ရြာမွာ… ကာရာအိုေကဆိုင္မရွိဘူး… အႏွိပ္ခန္းမရွိဘူး… ျပည့္တန္ဆာရံုမရွိဘူး… အေျခာက္ကပြဲမရွိဘူး… က်ဳပ္တို႔ဘ၀အေမာေျဖစရာဆိုလို႔ ဒီေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာေလးပဲရွိတယ္…”

 

“အင္း… ဆက္စမ္းပါဦး….”

 

” အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔သတင္းစာေလးမွာ သေရာ္စာဆိုတဲ့ဟာေလးမရွိရင္… က်ဳပ္တို႔သတင္းစာ ဘာအဓိပၸာယ္မွမရွိေတာ့ဘူး… သူၾကီးလဲရြာသူၾကီးလုပ္မေနနဲ႔ေတာ့…”

ရြာသားေမာင္ဇာ ေျပာလဲေျပာ မ်က္ရည္မထိန္းႏိုင္ျဖစ္ျပီး… ရြာ့အပ်ိဳေတာ္ဆြာေတးတုန္၏ ရင္ခြင္ၾကား ေခါင္းေခြ႔၍ငိုခ်လိုက္သည္…

 

” ျဖန္း….”

အသံအက်ယ္ၾကီးတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ျပီးသည္ႏွင့္ သူၾကီးအိမ္ေဘးနားသစ္ပင္က ငွက္ႏွစ္ေကာင္လန္႔ပ်ံသြား၏…

ေဆးဆရာၾကီးၾဆာခ လူၾကားထဲမွာေျပးထြက္လာျပီး… ေမာင္ဇာကို ေျပးေပြးလိုက္သည္…

“လက္သံေျပာင္လွခ်ည္လား တူမၾကီးရယ္… ကံသီလို႔အသက္မထြက္သြားတာ… သူၾကီးမင္းေရ… ခင္ဗ်ားျပန္စဥ္းစားသင့္ျပီ… ရြာသူရြာသားေတြရဲ႕… သေဘာထားကို…”

သူၾကီးဦးခိုင္ အသံတစ္ခ်က္သာထြက္ႏိုင္သည္…

“ခင္ဗ်ာ…”

သူၾကီးဦးခိုင္ ေခါင္းကုတ္စဥ္းစားလိုက္သည္…

ရြာသားမ်ားအသံ က်ယ္သတက္က်ယ္လာသည္…

” ဒို႔အေရး… ဒို႔အေရး… စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ရရွိေရး… ဒို႔အေရး… ဒို႔အေရး…”

သူႀကီးဦးခိုင္ အိမ္တြင္းသို႔၀င္လိုက္၏… ႏွစ္လံုးျပဴးကို ထုတ္ျပီး ရြာထိပ္ဆိုင္းဘုတ္ရွိရာသို႔ သုတ္ေျခတင္ေလသည္…

ရြာသူရြာသားျငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပသူမ်ားလဲ သူႀကီးဦးခိုင္ေနာက္ ထပ္ခ်ပ္မကြာလိုက္သြားၾကသည္…

ရြာထိပ္ ဆိုင္းဘုတ္သို႔အေရာက္၀ယ္…

 

ဘားမန္ ျပည္

အိမ္သာပ်က္ ခရိုင္

ဂဇြတ္ေက်းရြာစု

(သေရာ္စာ ကင္းမဲ့ဇံု)

 

သူႀကီးမင္း မ်က္ႏွာၾကီးနီလာသည္…

ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္လိုက္ၾကည့္သည္…

ေတြ႔ပါျပီ…

သူႀကီးမင္း၏ သားေထြး ဓားအာဂ…

မိန္းမရျပီး ကဗ်ာဆရာေယာင္ေယာင္ စာေရးဆရာေယာင္ေယာင္လုပ္ေနလို႔…

ရြာ့အေခ်ာအလွ ခပ္က်ိတ္က်ိတ္ဆံုးမတတ္သူ ကြမ္းေထာင္ကိုင္ပင္ပင္ႏွင့္ေပးစားျပီး ရြာအတြင္း ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ကို ႏြားႏွစ္ရွင္းေရာင္းျပီးေထာင္ေပးထားသူ…

တစ္ေန႔ႏွစ္ေယာက္ခန္႔ ပံုမွန္အိမ္မွေန၍ ေလ်ာ္ေၾကးေပးေနရသူ… သားေတာ္ေမာင္အား ဆိုင္းဘုတ္ေဘး ႏြားလွည္းလမ္းအနီး ပိုးလိုးပက္လက္အိပ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရေတာ့သည္…

” ပင္ပင္… သမီး….”

” ရွန္… အေဖ့…”

ပင္ပင္မွာ လူအုပ္ေနာက္မွ မသိမသာအေျခအေနၾကည့္ေနရာမွ ေျပးထြက္လာ၏…

” နင့္ေယာကၤ်ားသြားေခၚခဲ့စမ္း…”

“ဟုတ္စ္”

ပင္ပင္မွာ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ အာဂအား ေျပးအထူ….

သူႀကီးဦးခိုင္လဲ ထန္းေတာပိုင္ရွင္ကိုေအာင္ပုဆီက ထန္းရည္ပုလင္းဆြဲယူျပီး ဓားအာဂ ပါးစပ္ထဲသို႔ထန္းရည္မ်ားေလာင္းထည့္ရင္း…

” ငါက အသက္ၾကီးလို႔ မ်က္စိမေကာင္းလို႔ ပါးစပ္နဲ႔ေခၚေပးတာကို မွန္ေအာင္လိုက္မေရးႏိုင္တဲ့သား… စာလံုးေပါင္းကို မွားေအာင္ေရးတဲ့သား… ငါ့ကိုဒုကၡေပးတဲ့သား… မေအေပး… @#$^%&”

သူႀကီးဦးခိုင္မွာ ျမည္တြန္ေတာက္တီးလ်က္ သားျဖစ္သူဓားအာဂကို ဂုတ္မွဆြဲကာ ရြာအတြင္းသို႔ ျပန္၀င္ေလေတာ့သည္…

ထိုအခ်ိန္တြင္ ရြာလူႀကီးမ်ား အေျပးအလႊားေရာက္ရွိလာေသာ္လဲ…

သူႀကီးဦးခိုင္မွ…

“ မမီေတာ့ဘူး… အကုန္လံုးကေမာက္ကမျဖစ္ကုန္ျပီ… အကုန္လံုးျပသနာတက္ကုန္ျပီး….” ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ရြာလမ္းအတိုင္း အိမ္သို႔ျပန္ေတာ့သည္…

သားျဖစ္သူဓားအာဂမွာလဲ ေခါင္းကိုတြင္တြင္ရမ္းလ်က္ ထန္းရည္ပုလင္းျဖင့္ ပါးစပ္ဆို႔ထားေသာေၾကာင့္ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးသာ ေအာ္ႏိုင္ေပသည္…

ေရာက္လာၾကေသာ ရြာ့လူၾကီးမ်ားလဲ ျပသနာကူညီေျဖရွင္းရင္း… ရြာသူရြာသားမ်ားကို ႏွစ္သိမ့္လ်က္ က်န္ေနခဲ့ေတာ့သည္…

 

အျဖစ္အပ်က္အစအဆံုးအား ေဘးမွထိုင္ၾကည့္ေနေသာ ပံုပံုစတိုးပိုင္ရွင္ ေၾကာင္၀တုတ္ ေကာက္ခ်က္ခ်သည္ကား…

သူၾကီးသားဓားအာဂကပဲ မူးမူးနဲ႔မွားျပီး ဒီဆိုင္းဘုတ္ကိုေရးသလား….

သူၾကီးမင္းကိုယ္တိုင္ပဲ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ေရးျပီး… သားေတာ္ေမာင္ငမူးဓားအာဂကို အလီဘိုင္ျပသလားဆိုတာေတာ့….

သူႀကီးမင္းကိုယ္တိုင္သာ သိေပလိမ့္မည္…

ဘာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးမွာ မေတာ္တဆျဖစ္တယ္ဆိုတာ မရွိဘူးဆိုလား… ၾကားဖူးခဲ့ဖူးပါသည္…

ေၾကာင္၀တုတ္သည္… ရြာအမွတ္တံဆိပ္ၾကက္ဆင္မ်ားရိုက္ႏွိပ္ထားေသာ အကၤ်ီမ်ားကိုင္လ်က္ ရြာအတြင္းသို႔၀င္သြားသူ…

သူၾကီးမင္းအား ေငးၾကည့္လ်က္သာရွိေပေတာ့သည္…

 

ခင္မင္လ်က္-

ဖက္ဖက္ကက္

 

 

 

About ေၾကာင္၀တုတ္

ေၾကာင္၀တုတ္ has written 104 post in this Website..

တစ္ခါတစ္ေလ... ေလာကၾကီးအား ေျပာင္းျပန္ၾကည့္တတ္ေပသည္...