ကျားကြောက်လို့ ရှင်ကြီးကိုး ရှင်ကြီးကျားထက်ဆိုး(၁)

ကျမ အစားသောက်ပျက်တာ တော်တော်ကြာပြီလေ … ခံတွင်းပျက်တယ် ထင်ပါရဲ့ .. စားကောင်းမယ်ထင်တာလေးရွေးစားကြည့်တယ် … နည်းနည်းပဲ စားရသေးတယ် ဗိုက်ထဲပြည့်အင့်လာသလို ခံစားရတယ်… ။ ရင်ထဲမှာလည်း မောကြပ်နေတယ်…. ညနေကျမှ ရွာက ဆေးမှူးနဲ့ သွားတိုင်ပင်ရဦးမယ် … ။

” အရီးလေးဒေါ်ကျင်ပါလား  လာပါ လာပါ … အလည်သက်သက်လား ၊ နေမကောင်းလို့လား … အရီးလေးကို ကြည့်ရတာ ပိန်သွားသလိုပဲ ”

” အေး ဟုတ်တယ် ငါ့တူရေ … အစားသောက်ပျက်နေတာ ကြာနေပြီ အရီးလေးက ခံတွင်းပျက်တာ မဟုတ်ဘူး …  စားလိုက်လျှင် ပြည့်ပြည့်လာတာ … ဗိုက်ထဲမှာလည်း လေလုံးကြီး ပြည့်နေသလိုပဲ … အဲ့လိုဖြစ်နေတာကွဲ့ …. ”

” ဒါဆိုလျှင် အစာအိမ် တစ်ခုခုဖြစ်တာဖြစ်မယ် ….. ကျွန်တော် စမ်းကြည့်ပါဦးမယ် … ”

” အစာအိမ်ယောင်တာတော့မဟုတ်ဘူး ….. သေချာအောင် လိုအပ်တာတွေ တော့ စစ်ဆေးဖို့လိုတယ်… မြောင်းမြဘက် တက်ပြီး ဆေးခန်းတွေမှာ စစ်ဆေးလျှင်တော့ ရနိုင်ပါတယ် ”

” မယ်ကျင် ဆေးမှူးအိမ်သွားတာ ပြန်လာပြီလား … သူက ဘာပြောလိုက်လဲ ”

” တော်ကလည်း မောလို့ ခဏထိုင်ပါရစေဦး ရောက်တောင် မရောက်သေးဘူး မေးတော့တာပဲ … ”

” သိချင်စိတ်တွေ များသွားလို့ပါကွာ ကဲကဲ ထိုင် …. အကြမ်းရေလေးသောက်လိုက်ဦး ”

ဆေးမှူးအိမ်နှင့် ဒေါ် ကျင် ဧ။်အိမ်သည် မဝေးလှသော်လည်း ခြေလျှင် လမ်းလျှောက်သွားရသဖြင့် မောပမ်းနေပေသည် ။ ရောက်ရောက်ခြင်း ဆီးကြိုကာ မေးလိုက်သော ဦးတင် ကြောင့် အမောစို့သွားပြန်သည် ။ ရေနွေးကြမ်း အမောပြေ သောက်ပြီးမှ ဒေါ်ကျင်က …

” ကိုတင်ရေ … ဆေးမှူးက ကျုပ်ကိုပြောတယ်တော့ မြောင်းမြဘက်တက်ပြီး လိုအပ်တဲ့ စစ်ဆေးမှုတွေ လုပ်ရမယ်တဲ့ … ။ ပိုက်ဆံတော့ နည်းနည်းကုန်မယ်တဲ့ … ”

” အေးလေ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲကွာ သွားပြီး ဆေးစစ်ရတော့မှာပေါ့ …. မင်းလည်း တရှောင်ရှောင်ဖြစ်နေတာ ကြာပြ ီပဲ ”

ဒေါ်ကျင်နှင့် ဦးတင် တို့ လင်မယားသည် မြောင်းမြမြို့ အနောက်ဘက်ရှိ ရွာငယ်လေးတစ်ခုတွင် နေထိုင်ပြီး စိုက်ပျိုးရေးဖြင့် အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းပြုသူများဖြစ်ကြသည် ။ အသက်ကြီးသော်လည်း သားသမီး မထွန်းကားသဖြင့် တူ၊ တူမများကိုသာ မွေးစားထားခဲ့ကြသည် ။ လယ်စိုက် ၊ ယာစိုက် စိုက်ပျိုးရေးလုပ်သူများမို့ မရှိမရှား အခြေနေမျိုး နေနိုင်သူများဖြစ်သည် ။ ဒေါ်ကျင်သည် အသက် (၆၅)နှစ်ဖြစ်ပြီး ဦးတင်သည် အသက် (၇၂) နှစ်ဖြစ်သည် ။ လယ်ပိုင်ရှင်များဖြစ်သော်လည်း အသုံးစွဲ ခြိုးခြံ ချွေတာသည် ။

** **** ****** ****** * *****

” မယ်ကျင်ရေ … မနက်ဖြန် မြောင်းမြသွားဖို့ အဝတ်စားတွေ ထည့်ပါဦး နှစ်စုံလောက်ဆို ရပါပြီ… တညအိပ်ပြီး ပြန်လာမှာပဲ ”

” တော်လည်းပိုက်ဆံလေးဘာလေး အပိုလျှံ ထည့်လာဦးနော် ”

” အေးပါ … ငါသိပါတယ် ဟ… ”

** ** ** **

အန်တီတို့ ခဏစောင့်ဦးနော် …. ဆရာဝန်ကြီး မကြာခင်လာပါတော့မယ် … ။

ဟုတ်ကဲ့ …..ဟုတ်ကဲ့

အော… ဝင်လို့ရပါပြီ … ။တယောက်ပဲ ဝင်ပါ… ဦးလေးကတော့ အပြင်က စောင့်ပေးပါနော် … ။

ဗျာ… အင်း … ဟုတ်ကဲ့

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

“ဒီဘောက်ချာလေး အတိုင်း ပိုက်ဆံအရင် သွင်းပေးပါ … ဆေးစစ်ချက်အဖြေကိုတော့ မနက်ဖြန်  နေ့လည်လောက်မှ လာယူပါနော် ”

အသံဆာဆာနှင့် သူနာပြုမလေးရဲ့ စကားအဆုံးမှာတော့ ကျွန်တော့ အိတ်ထဲမှ ဆင်လေးများ ၊ ခြင်္သေ့လေးများ တစွစွပြေးထွက်ကာ သူနာပြုဆရာမလက်ထဲ တိုးဝင်သွားကြောင်း မြင်လိုက်ရသည် … ။ အံ့ဩလှသော အဖြစ်ပျက်ကြောင့် ရင်တုန်သွားမိသည် … ။

” ကိုကပ်စီးရယ်… ကျမတို့ အလကား သုံးဖြုန်းတာမှ မဟုတ်ပဲ … တန်သလောက်တော့ ပေးရမှာပေ့ါရှင် … ။ ”

” သိပါတယ်ကွာ …. ဒါပေမဲ့ ထင်ထားတာထက် ပိုများနေလို့ အံ့ဩသွားတာပါ …. ကဲကဲ ပြန်ကြရအောင် ဆေးစစ်ချက်က မနက်ဖြန်မှ ရမှာဆိုတော့ ငါတို့ မမြအေးတို့ အိမ်မှာ ဝင်တည်းကြမယ်ကွာ … ”

” ကောင်းတာပေါ့ တော် မမြအေးနဲကလည်း မတွေ့တာကြာတော့ စကားလေးဘာလေး ပြောချင်နေတာ …. သူ့သမီးလေးတောင် ရန်ကုန်သွား အလုပ်လုပ်တာ လေးနှစ်လောက်ရှိပြီနော် … ”    ” ကိုတင်ရေ မမြအေးအိမ်က ဒီကနေဆက်သွားလျှင် မဝေးဘူးမို့လား … ကျုပ်တော့ လမ်းမလျှောက်နိုင်တော့ဘူး ဆိုက်ကားလေး စီးသွားကြမယ် … ”

xxxxxxxxxxxxx

” ဪ ဘယ်သူတွေများလည်း မှတ်တယ် ဒေါ်ကျင် နဲ့ ဦးတင်တို့ပါလား … ကြွပါရှင် ကြွပါ ကြွပါ …. ”