နီဗားဒါးပြည်နယ်လပ်စ်ဗေးဂတ်စ်မြို့မှ အင်ကြင်းခိုင်

အသက်၉နှစ်အရွယ်တွင်မြန်မာနိုင်ငံမှထိုင်းနိုင်ငံသို့ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့ပြီး ၂၀၀၄ခုနှစ်ဒီဇင်ဘာလ ၁ရက်နေ့တွင် ထိုင်းနိုင်ငံမှအမေရိကနိုင်ငံ လပ်စ်ဗေးဂတ်စ်မြို့သို့ပြောင်းရွှေ့အခြေချနေထိုင်ခဲ့သည့် အင်ကြင်းခိုင်(စာရေးဆရာမောင်သာရ၏မြေး)အား ၂၀၁၁မေလ၌တွေဆုံမေးမြန်းခဲ့ပါသည်။

နာမည်၊မွေးရာဇာတိ၊ယုံကြည်ကိုးကွယ်တဲ့ဘာသာနဲ့မိဘမောင်နှမအကြောင်း…
သမီးနာမည်ကအင်ကြင်းခိုင်။ အဖေဦးအောင်၊ အမေဒေါ်အိမ့်။မွေးချင်း၄ယောက်ရှိတယ်။ အကို၂ ယောက်မောင်တယောက်ရှိပါတယ်။ မြန်မာလူမျိုး၊ ဗုဒ္ဓဘာသာပါ။ မွေးရပ်ဇာတိက မနဿတလေးပါ။အသက်၁၈နှစ်ပြည့်ပြီးပါပြီ။

မြန်မာပြည်ကနေဘယ်အချိန်မှာထွက်လာခဲ့တာလဲ၊ဘယ်အတန်းထိကျောင်းတက်ခဲ့သလဲ၊
သမီးကမနဿတလေးမှာသူငယ်တန်းကနေ၃တန်းအထိတက်ခဲ့ပါတယ်။ ရန်ကုန်မှာ၄တန်းတက်တယ်။ ထိုင်းနိုင်ငံမှာ၃နှစ်ကျောင်းဆက်တက်တယ်။ အမေရိကားရောက်တဲ့အချိန်မှာရတန်းကိုစတက်ပါ တယ်။ အခုCollege of Southern Nevada မှာ Business Management  နဲ့ Administration
ဘာသာကိုအဓိကယူထားပါတယ်။ပထမနှစ်ပြီးပါပြီ။

အမေရိကရောက်စကဘယ်လိုအခက်အခဲတွေကြုံတွေ့ခဲ့သလဲ၊
ထိုင်းမှာနေတုန်းက အဂင်ဿလိပ်စာသင်ခဲ့ရပါတယ်။ အရေး၊အဖတ်၊ရတယ်။ ပြောရင်နားလည်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် တကယ်တန်း အမေရိကကိုရောက်လာတော့ ဒီကလူတွေပြောတာတွေနဲ့ ကိုယ့်ရဲ့အသံထွက် တွေကွဲလွဲနေတော့သူများပြောတာနားလည်ပေမယ့် သမီးကစကားပြောမထွက်ဘူး။ သမီးပြောတာကိုလဲသူတို့သိပ်နားလည်ပုံမရတော့ အစမှာတော်တော်လေးစိတ်ညစ်ရတယ်။ နောက်ကျောင်းတက်တော့လဲမြန်မာပြည်နဲ့ထိုင်းမှာကစာသင်ခန်းတခုထဲမှာဘဲထိုင်နေရုံပဲ။ ဆရာ/ ဆရာမတွေကသူ့အချိန်နဲ့သူဝင်လာသင်ကြတယ်။ အမေရိကမှာကကျောင်းသားတွေကစာသင်ခန်း တွေပြောင်းတက်ရတယ်။ စာသင်ချိန်ပြောင်းခေါင်းလောင်းတီးတဲ့အခါ ကျောင်းသားတွေအားလုံးထ ထွက်သွားကြတော့သမီးကကြောင်သွားတယ်။ ကျောင်းဆင်းသွားပြီလားပေါ့၊ဖြစ်တော့လဲမဖြစ်နိုင် ဘူး၊ ကျောင်းတက်တာမှမကြာသေးဘူး၊ ကျောင်းဆင်းသွားတော့မဟုတ်လောက်ဘူးပေါ့လေ။ သူများနောက်လိုက်ကြည့်တော့စာသင်ခန်းပြောင်းနေကြတာဖြစ်နေတယ်။ သမီးကျောင်းစတက်တုန်းကပေးထားတဲ့စာရွက်ကိုကြည့်တော့အခန်းနံပါတ်တွေရေးထားတယ်။ ဒီတော့သမီးကစဉ်းစားတယ်။ အင်း…ဒီအခန်းတွေကိုများသွားရမလားမသိဘူးပေါ့။ ကျောင်းမှာ ဘယ်အခန်းတွေကဘယ်မှာရှိမှန်းလဲသမီးကမသိ။ ဒါနဲ့အနားမှာတွေ့တဲ့ ကျောင်းသား တယောက်ကို မေးရတယ်။ သူညွှန်မှပဲအခန်းရှာတွေ့တယ်။ နောက် မုန့်စားဆင်းတော့လဲအချိန်ခွဲထားတယ်။ သမီးကဘယ်အချိန်မှာဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ နောက်ရက်မှာဘေးနားကကျောင်းသားကိုစာရွက်ပြပြီးမေးရတယ်။ ငါနားမလည်လို့ရှင်းပြပါဆို တော့သူကသေချာရှင်းပြတယ်။ ထမင်းစားချိန်ကိုဘယ်အချိန်ကိုယူရတယ်။ ဘယ်နေရာမှာသွားစား ရတယ်ဆိုတာကိုပြောပြပါတယ်။ စားသောက်ဆိုင်ထဲရောက်တော့လဲသူတို့ပြောတာကိုယ်နားမလည်။ကိုယ်စားချင်တာကိုပြောလို့လဲ သူတို့ကနားမလည်ဆိုတော့ကောင်တာမှာတင်ထားတဲ့ဟာကိုပဲလက်ညှိုးထိုးပြီးစားရတယ်။ သမီးတို့မြန်မာပြည်မှာကနို့ကိုပုလင်းနဲ့ခွက်နဲ့ဘဲမြင်ဘူးခဲ့ပေမဲ့အမေရိကမှာကစကဿကူဗူးနဲ့ဆိုတော့ သမီးကလဲတခါမှမဖွင့်ဘူးတော့ ဗူးမှာရေးထားတဲ့အတိုင်းလိုက်ဖေါက်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့်သမီးက ပါးစပ်နဲ့ကိုက်ဖြတ်ပြီးဖေါက်တာတွေ့တော့ သူငယ်ချင်းကနင်ဖေါက်တာကြည့်ရတာ ပင်ပန်းလိုက် တာ။ ဒီလိုဖေါက်ရတယ်ဆိုပြီးဗူးလေးကို ဟိုဘက်ကဆွဲဒီဘက်ကလှည့်ပြီးဖေါက်လိုက်တော့ အလွယ် လေးပါလားဟဆိုပြီးသူပြတဲ့ အတိုင်းနောက်ပိုင်းမှာလိုက်လုပ်ရတယ်။ စာပိုင်းအနေနဲ့ကတော့သမီးရဲ့အဂင်ဿလိပ်စာအရေးအသားတွေကကောင်းပါတယ်။ သမီးရေးထား တာတွေတောင်ဘေးကကျောင်းသားတွေကြည့်လို့သမီးကတော့ပြလိုက်တာပဲ။ သခင်ဿျာဆိုရင်လဲဒီလိုပဲ။ဆရာမကကျောက်သင်ပုန်းမှာရေးနေတယ်။ သမီးကအောက်ကလိုက်တွက်တယ်။ သမီးကမြန်မာပြည် ကနည်းအတိုင်း တွက်ချလိုက်တာ ခဏဆိုအဖြေထွက်နေပြီ။ ဆရာမက ပြီးရင်လက်ထောင်ဆိုတော့ သမီးအရင်ဆုံးလက်ထောင်နိုင်တော့ဆရာမကသိပ်မသကင်ဿာဘူး။ သမီးကကျောင်းသားသစ်၊ ခုမှ ဒီနိုင်ငံကိုရောက်တယ်ဆိုတာကိုလဲသိနေတော့ခိုးများချသလားပေါ့လေ။ ဆရာမကအမြဲလာလာကြည့် တယ်။ နောက်ပိုင်းသမီးစာကြိုးစားတာသိတော့မှဆရာမလဲသမီးကိုယုံကြည်လာတယ်။ဆရာမက သမီးရဲ့တွက်နည်းကအရမ်းမြန်လို့ သမီးကိုအတန်းရှေ့ထွက်ခိုင်းပြီး နင့်တွက်နည်းနဲ့တတန်းလုံးကိုရှင်း ပြလိုက်ဆိုတော့သမီးအရမ်းစိတ်ညစ်သွားတယ်။ သမီးကတွက်ဆိုရင်တွက်ချလိုက်လို့ရတယ်။ဒါပေ မယ့်အတန်း ရှေ့ထွက်ပြောဆိုကိုယ်တိုင်ကစကားအရမ်းမပြောတတ်တာရယ်၊ ရှင်းပြတဲ့အလုပ်ကို လုံး ဝဝါသနာမပါတာရယ်ကြောင့်မလုပ်ချင်ပေမယ့်လဲဆရာမပြောခိုင်းတော့သမီးတွက်ပြလိုက်ပြီးစကား ထစ်ငေါ့ထစ်ငေါ့နဲ့ရှင်းပြနေတော့ဆရာမကနောက်ကနေထောက်ပြီးဝိုင်းရှင်းပြပေးပါတယ်။ ကွန်ပျူတာအခန်းမှာကျတော့သမီးကသိပ်မသိဘူးလေ။ဒါကြောင့်ကွန်ပျူတာဆိုရင်သူငယ်ချင်းတွေကိုအကူအညီတောင်းရတယ်။

လပ်စ်ဗေးဂတ်စ်မှာနေတာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ၊ဘယ်ကျောင်းကနေ၁ဝတန်းအောင်သလဲ၊
လပ်စ်ဗေးဂတ်စ်မှာနေတာ၆နှစ်ရှိပါပြီ။ွမညေအ ှတေပနမကျောင်းမှာ ၉-၁ဝတန်းတက်ခဲ့ပြီး ၁၁-၁၂ တန်းကိုတော့ ီနျနမအ ဥေျငျ ကျောင်းမှာတက်ခဲ့ပါတယ်။ ဘ

ယ်လိုအနုပညာမျိုးကိုဝါသနာပါပါသလဲ၊
သမီးအဆိုအကဝါသနာပါပါတယ်။အဆိုကပွဲကြီးတွေဘာတွေမှာဆိုတာတော့မဟုတ်ပါဘူး။သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အပျော်ဆိုတာလောက်ပဲရှိပါတယ်။ အကကိုတော့ပွဲတော်တော်များများမှာကခဲ့ဘူးပါတယ်။ ြ

မန်မာအကကိုဘယ်မှာသင်ခဲ့သလဲ၊ဘယ်ပွဲတွေမှာကခဲ့သလဲ၊ဘယ်နေရာ၊ဘယ်လိုပွဲမျိုးတွေမှာကဖြစ်သလဲ၊
အကကိုအမေကသင်ပေးတာပါ။ ထိုင်းမှာနေတုန်းကအသက်၁၂နှစ်လောက်မှာ သမီးတက်တဲ့ ကျောင်းကခရစ်စမတ်ကပွဲမှာ မင်းသမီးအနေနဲ့ ပထမဆုံးအငြိမ့်ကခဲ့ပါတယ်။ တခြားမြန်မာကျောင်း သားတွေက လူရွှင်တော်လုပ်ကြတယ်။ ၂၀၀၄-၂၀၀၅နယူးယောက်မှာလုပ်တဲ့သင်္ကြန်ပွဲတွေမှာလဲကခဲ့ပါတယ်။ လပ်စ်ဗေးဂတ်စ်မှာလုပ်တဲ့မြန်မာပွဲတွေ၊ နောက်၂၀၁၁မေလ၂၅ရက်နေ့လပ်စ်ဗေးဂတ်စ်မှာ ဗျငညေ ဗာနမငခညေ ံနမငအေါန ဩညအ့ ဃနူနဘမအေငသည မှာလုပ်တဲ့ အာရှရိုးရာကပွဲမှာ ကိုရာပြည့်ရယ် သမီးရယ် နောက်ကလေးအတွဲ၂စုံတွဲ စုစုပေါင်း၃စုံတွဲက မြန်မာ့ရိုးရာအကကိုကခဲ့ကြပါတယ်။ အရင်နှစ်တွေတုန်းကလဲကခဲ့ကြပါတယ်။ နောက်လော့စ်အိန်းဂျလိစ်က၂၀၀၉သင်္ကြန်လှယဉ်ကျေးမယ်ပြိုင်ပွဲမှာဝင်ပြိုင်ခဲ့ဘူးတယ်။ လော့စ် အိန်းဂျလိစ်သင်္ကြန်ပွဲတွေမှာသမီးတို့လပ်စ်ဗေးဂတ်စ်မြန်မာလူငယ်အုပ်စုကခဲ့ကြတာ၃နှစ်ရှိပါပြီ။

သင်္ကြန်လှယဉ်ကျေးမယ်ဝင်ပြိုင်ခဲ့ရတဲ့အတွေ့အကြုံလေးပြောပြပေးပါဦး၊ဘာဆုရခဲ့သလဲ၊
အယ်လ်အေမှာလုပ်တဲ့၂၀၀၉သင်္ကြန်မယ်ရွေးပွဲကိုသမီးနဲ့လပ်စ်ဗေးဂတ်စ်ကသူငယ်ချင်းတယောက် ဝင်ပြိုင်ခဲ့ကြပါတယ်။ သမီးတို့ကအဝေးမြို့ကဆိုတော့ကြိုတင်လေ့ကျင့်တာတွေကို တခြားပြိုင်ပွဲဝင် တွေနဲ့အတူတူလေ့ကျင့်ခွင့်မရခဲ့ပါဘူး။ ဒီတော့သမီးတို့သူငယ်ချင်း၂ယောက် ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းမသိသေးဘူး ။ကြောင်တောင်တောင်တော့ ဖြစ်နေတာပေါ့။ ဒီလိုမျိုးမယ်ရွေးပွဲတွေဆိုတာလဲတခါမှမပြိုင်ဘူးတော့ နဲနဲတော့စိတ်ပူတာပေါ့။ ပထမအကျော့လမ်းလျှောက်ကြတဲ့အခါမှာလဲဘေးကရှေ့ကလူအတိုင်းလိုက်လျှောက်ခဲ့တယ်။ နောက် ဒုတိယကျော့ထွယ်မယ်ဆိုတဲ့အချိန်မှာသမီးရဲ့ကတဿတီပါဖိနပ်ကရုတ်တရက်ပြတ်ထွက်သွားတယ်။ သမီး အရမ်းစိတ်ညစ်သွားတယ်။ သမီးပူထူသွားပေမဲ့သူငယ်ချင်းရဲ့ဖိနပ်ငှားစီးပြီးပြိုင်ပွဲဝင်ခဲ့ရတယ်။ သမီးကမယ်ရွေးပွဲတင်မကဘူး၊ လပ်စ်ဗေးဂတ်စ်အကအဖွဲ့နဲ့အတူကဖို့လဲရှိနေတယ်ဆိုတော့ ပွဲက လိုက်၊ မယ်ရွေးပွဲအတွက်အကျင်ဿီပြန်လဲရနဲ့၊ ရာသီဥတုကလဲပူရတဲ့အထဲ အကျင်ဿီကို ွှနညအ ထဲမှာလဲရတယ်ဆိုတော့လူတကိုယ်လုံးချွေးတွေပျံနေတာပဲ၊အကျင်ဿီလဲရတာတော်တော်ဒုကဿခရောက်ခဲ့တယ်။ အိုက်တင်တွေလမ်းလျှောက်တာတွေကိုအိမ်မှာကိုယ့်ဟာကိုယ်ရှိုးတွေကြည့်ပြီးလေ့ကျင့်ထား တာပေါ့။ အမေရိကမယ်ပြိုင်ပွဲဝင်တွေလမ်းလျှောက်သလိုသမီးလဲသူတို့လိုလျှောက်ကြည့်တယ်။လေ့ကျင့်တယ်။ အမေတို့ကအိုက်တင်တွေဘာတွေကိုလာသင်ပေးပေမယ့် သမီးကကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ လုပ်ချင်တယ်လို့ပြောပြီးကိုယ့်စိတ်ကူးနဲ့ကိုယ်အိုက်တင်ပြင်ပါတယ်။ နောက် ွှေူနညအ ှ့သတ ကိုသမီးကအမေနဲ့တိုင်ပင်တယ်၊သမီးကမြန်မာအကလဲကနိုင်တယ် ။ဘိုအက၊ဘဲလေးအကလဲကတတ်တယ်။ ဟာဝိုင်ယီအကလဲကျောင်းမှာသင်ထားတယ်ဆိုတော့ အကကို၃မျိုးလောက်ရောပြီး ကချင်တယ်ဆိုတော့ အမေကသဘောတူပါတယ်။ ဒါနဲ့သမီးလဲသီချင်း၃ပုဒ်ကို၂မိနစ်စာကိုယ်ကြိုက်တဲ့အပိုင်းတွေဖြတ်ညှပ်ပြီးအမေ့ကိုဖွင့်ပြတယ်။ အမေကမြန်မာအကပိုင်းမှာအချိန်နဲနေတယ်။ ကိုယ်ကမြန်မာဖြစ်တဲ့အတွက်မြန်မာအကကိုအချိန်နဲနဲပိုထည့်၊ တခြားအကတွေလျှော့ဆိုတော့လိုတိုးပိုလျှော့လုပ်ပြီး အမေကြိုက်သွားတော့မှသမီးကကွက် ကိုထွင်တယ်။မြန်မာအကမှာအမေက သမီးကတာကြည့်ပြီးအကြံပေးပါတယ်။ ဆုပေးတဲ့အချိန်မှာ ဆုတွေအမျိုးအစားအများကြီးခွဲပြီး ပေးသွားတာတွေ တွေ့ရတယ်။ဘာတွေပေးမှန်းတော့မသိဘူး။ တယောက်ပြီး တယောက်ဆုခေါ်ပေးတာတောင်တော်တော်ကုန်သ လောက်ဖြစ်နေပြီ၊ငါ့နာမည်လဲအခေါ်မခံရသေးဘူး။ ငါတော့ဘာဆုမှမရဘဲပြန်ရတော့မယ်ထင်တယ်၊ ဘာမှမရရင်တော့ အမေစိတ်ညစ်တော့မှာပဲဆိုပြီးတွေးပူနေမိတယ်။ ဒုတိယဆုရတယ်လို့ကျေညာ လိုက်တော့မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်သွားတယ်။ အမေ့ကိုလှမ်းကြည့်တော့ အမေပြုံးနေတာတွေ့တော့ သမီး လဲစိတ်အေးပြီးပျော်သွားတယ်။ စိတ်ထဲမှာသိပ်မမှန်းထားပါဘူး။ ပျော်ရမလိုလို၊ငိုရမလိုလိုဖြစ်သွား တယ်။ ပထမဆုမရခဲ့ပေမဲ့အရမ်းတော့ပျော်သွားပါတယ်။ဂုဏ်လဲယူပါတယ်။ ြ

မန်မာစာနဲ့စကားပြောတတ်သေးသလား၊
ပြောတတ်ပါတယ်။မြန်မာပြည်မှာ၃တန်းထိဘဲနေခဲ့ရပေမယ့်အရေးအဖတ်လဲရပါတယ်။

မြန်မာပြည်ကိုပြန်ချင်လား၊ပြန်ရင်ဘာလုပ်မယ်စိတ်ကူးသလဲ၊
အရမ်းပြန်လည်ချင်ပါတယ်။ သမီးမရောက် ဘူးတဲ့နေရာတွေသွားလည်ချင်တယ်။ မြန်မာ ပြည်အနှံ့ ဘုရားဖူးထွက်ချင်တယ်။ ဈေးဝယ် ထွက်ချင်တယ်။ သမီးကငယ်ငယ်ကတည်းကမြန်မာပြည်ကထွက်လာတာဆိုတော့အဲဒါတွေမလုပ်ခဲ့ရတော့လုပ်ချင်တယ်။ ေ

ကျာင်းတက်ရင်းအလုပ်လုပ်သလား၊အားလပ်ရက်မှာဘာလုပ် သလဲ၊။
သမီးအခုကျောင်းတက်ရင်းအလုပ်လုပ်နေပါ တယ်၊တပတ်ကို၂၂နာရီလောက်လုပ်ပါတယ်။ ဏူညေနအံသူပတသသိ မှာလုပ်နေပါတယ်။ ကျောင်းတက်ရင်းအလုပ်လုပ်နေတဲ့အတွက်ခု နောက်ပိုင်းမှာ အားလပ်ရက် သိပ်မရှိတော့ပါ ဘူး။ အရင်ကတော့ အားရင်တီဗီတွေဘာတွေ ကြည့်နိုင်သေးတယ်။ ခုတော့ အလုပ်မရှိရင် ကျောင်းစာတွေကိုလုပ်နေရလို့သိပ်အားချိန်မရှိတော့ပါဘူး။ ဘယ်လိုတီဗီအစီအစဉ်မျိုးတွေကိုကြည့်သလဲ၊ သမီးအများဆုံးကြည့်ဖြစ်တာတွေကတော့ ီညေခငညါ တငအ့ အ့နှအမျေယ ဗာနမငခညေ ညနထအ အသစာသိနူယ ဗာနမငခညှေိုသူ.

ဘယ်လိုအစားအစာတွေကိုကြိုက်သလဲ၊
မြန်မာစာကြိုက်တယ်။ချဉ်ငံစပ်တွေပါ။ငါးပိကြော်၊ငါးပိရည်၊အထူးသဖြင့်ငရုတ်သီးမပါလို့ မရဘူး။သမီးကအစပ်အရမ်းစားတယ်၊ဆရာဝန်ကပြောတယ်၊ ငရုတ်သီးလျှော့စာရမယ်တဲ့။သမီးကကြိုးစားပါ့မယ်လို့ပြောလိုက်ပါတယ်။

ဘာကားမောင်းနေသလဲ၊ဘာမော်တော်ကားကြိုက်သလဲ၊ဘာ ကွန်ပျူတာသုံးသလဲ၊ဘာဆဲလ်ဖုံးသုံးသလဲ၊
သမီးအခုလက်ရှိစီးနေတာက၂၀၀ရတိုယိုတာ ကိုရိုလာ။ စီးချင်တဲ့ကားကမာစီးဒီးဒါမှမဟုတ် ဘီအမ်ဒဗလျူ…ကွန်ပျူတာကီနူယ ဆဲလ် ဖုံးကှေျာကညါ ကိုသုံးပါတယ်။ ဘ

ယ်ရုပ်ရှင်မင်းသားမင်းသမီးအဆိုတော်ကိုကြိုက်သလဲ၊
မင်းသားမင်းသမီး အကြိုက်ကြီးတော့ မရှိ ဘူး။ အဆိုတော်ထဲမှာအယ်လ်ဇိုင်းဆီ၊ရေဗက္ကာ ဝင်း၊ ရဲလေးနဲ့ စိုင်းစိုင်းခမ်းလှိုင်တို့ကိုကြိုက် ပါတယ်။ကြိုက်တဲ့သီချင်းအမျိုးအစားကံငစံသစယွှနခ့ညသ နဲ့အဆွေးသီချင်း။ ဘ

ဝရည်မှန်းချက်ကဘာလဲ၊ဘာဖြစ်ချင်သလဲ၊
သမီးက စားသောက်ဆိုင်ဖွင့်ချင်ပါတယ်။ ကျောင်းပြီးပြီးချင်းကိုယ်ပိုင်လုပ်ငန်းလုပ်ဖို့ဆို တာ မလွယ်ဘူးထင်တာပဲ။ ဒါကြောင့် တခုခု အ ရင်အလုပ်လုပ်ရင်းပိုက်ဆံစုမယ်၊ ပြီးမှကိုယ်ပိုင် ဆိုင်ဖွင့်နိုင်အောင်ကြိုးစားမယ်လို့စဉ်းစားထား ပါတယ်။

အဖိုးလိုစာရေးဆရာဖြစ်ချင်သလား၊
စာရေးဆရာတော့မဖြစ်ချင်ဘူး။ကဗျာလေး တွေကိုအပျော်သဘောနဲ့ရေးဖြစ်တာလောက်ပဲရှိပါတယ်။အားရင်ပန်းချီဆွဲပါတယ်။

ဘဝမှာမေ့မရတဲ့အမှတ်တရနေ့တွေရှိခဲ့သလား၊
ဘာမှမစဉ်းစားပဲနဲ့ ခေါင်းထဲရောက်လာတာ ဆိုရင်တော့ အဖိုး(စာရေးဆရာမောင်သာရ)နဲ့ နယူးယောက်ကိုရထားနဲ့သွားကြတာ။နယူး ယောက်ကို လေယာဉ်နဲ့သွားလို့ ရပေမယ့် အဖိုးကရထားနဲ့ဘာလို့သွားရတာလဲလို့အဖိုးကို မေးတော့နင့်ကိုဗဟုသုတရစေချင်လို့တဲ့။ လမ်း တလျှောက်မှာ တွေ့သမျှတွေကို ရှင်းပြတယ်။ ပြောပြတယ်။ အဖိုးက အရမ်းကို ဗဟုသုတနဲ့ ပြည့်ပြီးအရမ်းသင်ပြတတ်တယ်။

ရတနာပုံနေပြည်တော်သတင်းစာကိုဘယ်လိုမြင်သလဲ၊
သမီးအနေနဲ့တလတစောင်ထွက်တာကိုကြိုက် ပါတယ်။ သတင်းစာတစောင်ဖြစ်ဘို့ မလွယ် ဘူးဆိုတာကို သိပေမယ့်လဲ လစဉ်မှန်မှန်ဖတ် ချင်တယ်။ သမီးသိချင်တာလေးတွေကို အမြန်ကြည့်နိုင် တယ်ပေါ့နော်။ လခြားနေတော့သမီးအနေနဲ့ဖတ် ရတာအားမရဘူး။ ရတနာပုံနေပြည်တော်သတင်းစာရဲ့ဘယ်ကဏ္ဍတွေကိုကြိုက်သလဲ သမီးကသတင်းစာရရင် အလှပန်းကဏ္ဍကို အရင်ဖတ်တယ်။ ပြီးရင် ဘယ်နေရာမှာဘာပွဲ တွေလုပ်သလဲဆိုတာကိုကြည့်တယ်။ပြီးတော့ ကြော်ငြာတွေကိုကြည့်တယ်။ သမီးသိချင်တဲ့ စားသောက်ဆိုင်တွေ၊ အလှပြင်ဆိုင်တွေ၊ ဘယ် သူတွေ ဘာလုပ်နေကြသလဲ ဆိုတာတွေကို ဖတ်တယ်၊ နောက်မှအချိန်ရရင်ရသလိုတခြားဟာတွေကိုဖတ်တယ်။

မှတ်ချက်။  ။ ၂၀၁၁ ဩဂုတ်လထုတ် မန္တလေးဂေဇက် အလှပန်းကဏ္ဍတွင် ပုံနှိပ်ဖေါ်ပြပြီးဖြစ်ပါသည်။