စဆရ ႀကီးနေတစ်စင်း သူ့ချည်းပဲထွန်းလင်းနေလိုက်တာ သတ္တလောကကြီး ထိန်ထိန်ညီးလို့ အလျှံအဝါတွေတောက်ပ ကွယ်.. သူ့ချည်းသာလော။ အလင်းတွေဆောင် အပူတွေဖြန့်ဝေလို့ ဒီမြေကမ္ဘာကြီး လှုပ်ရှားသက်ဝင်စေလို့ ကွယ်.. သူ့ကြောင့်ချည်းလော။ တစ်ချိူ့များသူ့ကြောင့်ကြွေ တစ်ချို့ကသူ့ကြောင့်ဝေလို့ သူမရှိရင်ပဲ လူတွေခမျာ နေရေးနဲ့ သေရေးခက်သလိုလို ကွယ်.. သူမရှိရင် တစ်နေ့မရှိသလော။ အမှောင်ကိုဆောင်ကျဉ်း တစ်နေ့တာ အပူတွေငြိမ်းစေတော့မှ လမင်းရယ် ထွန်းလင်းပေလို့ လူသားတွေ အနားရယ်ယူလို့ သက်ရှိတွေ အိပ်တန်းဝင်လို့ လတစ်စင်းရဲ့ပွေ့ဖက်ခြင်းမှာ ငါတို့တစ်တွေ အိပ်စက်ပျော်လို့ သူ့ချည်းရယ်နဲ့မှ မပြည့်စုံပေတာလို့။
တစ်ချို့တွေမှာ မပေါ့မပါး မနိုင်ဝန်ခံစားချက်ကြီးများ တစ်နင့်တစ်ပိုးထမ်းလို့။ တစ်ချို့များမှာတော့ သူတို့ပိုင်ဆိုင်ခြင်းတစ်ချို့ကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ လက်စွဲတော်များအား စွဲကိုင်စေလို့။ ကျွန်ုပ်နှင့် မရိုးနိုင်သော တစ်နေ့တာကြီးမှာတော့ သူက ထမ်းခိုင်းလိုက်၊ ကျွန်ုပ်က ပစ်ချလိုက် သူက ပေးကိုင်ခိုင်းလိုက်၊ ကျွန်ုပ်က ပစ်ချလိုက်နှင့် .နေ့ရက်အသစ်တစ်ခုတိုင်း ရန်ဖြစ်နေရင်း နေ့ဟောင်းများလိုပင် ခုတိုင်အောင် ချစ်ခင်လှစွာသော ရန်သူကြီးဖြစ်နေတုန်း။ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ (၁) ထိုနေ့က ဘာရယ်မဟုတ်၊ ကျွန်ုပ်၏ တစ်နေ့တာအား ပုံမှန်ခုတ်မောင်းခြင်းတစ်ခုဖြင့် အိပဲ့အိပဲ့ ဖြတ်ကျော်နေတုန်း၊ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်၏ သက်ဆိုင်သူမှ ဖုန်းဆက်လာပါ၏။ သူနှောင့်ယှက်နေသည် ဆိုလာ၏။ အဘယ်သို့များဟု စုံစမ်းသောအခါ (ထို)သူမအား ကုလားတစ်ကောင်နှင့် သမုတ်နေသည်ဟူသတတ်။ ကျွန်ုပ်အဖို့လည်း သိကျွမ်းခင်မင်သူများဖြစ်နေရာမှ စနည်းနာကြည့်သောအခါ ကျွန်ုပ်၏ မိတ်ဆွေမှ မဟုတ်တမ်းတရားများ စွတ်စွဲနေခြင်းကို သိလာသည့်အားလျော်စွာ သူမအား များစွာနှစ်သိမ့်ခြင်းများအလို့ငှာ […]
“ဘာ” အဖြေမရှိသော မေးခွန်းတစ်ခုကို ကျွန်တော်မေးခွန်းထုတ်မိသွားသည်။ အားလုံးအတွက် ဖြေရှင်းချက်တစ်ခွန်းတစ်လေမှ မရှိပါ။ သူ့အကြောင်းနဲ့ သူသာ ဖြစ်လာပါသည်ပေါ့။ ဒီတော့ မဖြစ်ချေဘူး။ တစ်ခွန်းချင်းစီ မေးခွန်းထုတ်မှ ဖြစ်တော့မည်။ မူရင်းဇစ်မြစ်မှ မေးမှ ဖြစ်လေတော့မည်။ ကိုရင်ရှူံးတစ်ကောင် ဖြစ်စဉ်အစမှ တစ်ခွန်းချင်းစီ မေးခွန်းထုတ်ရတော့သည်။ မထုတ်လို့လဲမရ၊ ပြဿ နာရယ်လို့ဖြစ်လာမှတော့ အဖြေရှာရတော့မည်။ ရှူံး း “ဘာကြောင့် ဒီလိုဖြစ်ရတာလဲဟင်” သူမး “ရှင် ဂရုမစိုက်လို့” ကိုရင်ရှူံးတစ်ယောက် ခေါင်းကုတ်မိသည်။ ငါဘာများ ဂရုမစိုက်သလဲပေါ့? အလုပ်သွားလျင် ဖုန်းခေါ်သည်။ ဖယ်ရီပေါ်တစ်လျှောက်လုံးဖုန်းပြောနေသဖြင့် ကားအတူတူစီး မန်နေဂျာမှ မကြိုက်သဖြင့် ဖုန်းမပြောနှင့် အဟောက်ခံရဖူးသည်။ အလုပ်ပြန်ချိန် မှန်းဆက်တော့ အလုပ်ကနောက်ကျနေတာ ဘာလို့ ဒီလောက်ဖုန်းခေါ်နေသလဲ အငေါက်ခံရဖူးသည်။ အိမ်ပြန်ချိန် ဖုန်းခေါ်လိုက်ပြန်တော့ လုပ်စရာတွေရှိနေတာ ဖုန်းချည်းပဲ […]
မေမြို့သားဆိုတာ ဘာများကြောက်စရာကောင်းလဲလို့ ဖတ်လိုက်တော့ တစ်ချို့နေရာတွေ လွဲနေတယ်ထင်တယ်.. တစ်ကယ်တန်း မန္တလေးမှာ နာမည်ကြီးတာ ကိုယ်တို့ခေတ်အခါတုန်းကတော့ တစ်မျိုးပေါ့လေ.. လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅ နှစ်ကျော်ကျော်က ပြောပါတယ်.. ပြောရမယ်ဆို နည်းနည်းတော့ ရှည်လမျောကြီးဖြစ်နေမပေါ့ကွယ်.. ဖတ်ရင်း ဘတ်လဘိုင်လိုက်သွားရင်တော့ မသိဘူးပေါ့ ဆိုတော့ကာ.. ကိုယ်တို့မှီလိုက်တဲ့ ကိုယ်တို့သိလိုက်တဲ့ ခေတ်တုန်းကပေါ့ အဲ့ဒီတုန်းက (ခုတစ်ခေါက်ပြန်ရောက်ခဲ့တုန်းကလို) မေမြို့သားတွေက ဖင်ကြားမှာ အင်ဂျင်တုန်းကြီးတွေ မညှပ်နိုင်သေးတော့ ပိုက်ဆံအနည်းငယ်တတ်နိုင်သူများက ဖီးဆင့်ဘီးကို နောက်ကယ်ရီယာဖြုတ်ပြီး နင်းတာကကို စမတ်ဂွမ်နေတာလား… မတတ်နိုင်သူများကတော့ ဆိတ်ငါးကောင်ဘီးကို နောက်ကယ်ရီယာခုံဖြုတ်၊ လူတင်ချင်တင်လို့ရအောင်ရယ်၊ အရေးကြုံလာရင် ဆော်ပလော်တီးရအောင်ရယ် သစ်သားဘားတန်းကို စက်ဘီးထိုင်ခုံတန်းမှာ ထိုးရင်း မေမြို့တစ်ခွင်ပါတ်နေရတာ။ စာမေးပွဲနောက်ဆုံးရက်တွေမှာတော့ ချိန်းဖုံးကြားမှာ ချိန်းကြိုးတွေပါ ပါတာပေါ့နော..
သူမမျက်နှာအား သေသေချာချာငုံ့ကြည့်နေမိသည်။ သူမအား တစ်ခါဖူးမျှ မမြင်ဖူးခဲ့ပေ။ တစ်ရံတစ်တစ်ခါများသော်မျှ ရင်းနှီးဖူးသည်ဟု ခံစားမိခြင်း အလျဉ်းမရှိ။ အဘယ်သို့နည်းနှင့်များ သူမအား သူငုံ့ကြည့်နေမိပါသနည်း??? သူမသည် သူ၏ရှေ့မှောက်သို့ မဖိတ်ခေါ်ပါပဲနှင့် ရောက်လာလေသော မုန်တိုင်းတိုက်ပြီးစ လေပြေလေညှင်းလေအလား။ အေးမြစေအောင် တိုက်သော်လည်း လေ ဆိုသည်နှင့် ကြောက်နေသူများအား ခြောက်လှန့်နေသော တစ္ဆေတစ်ကောင်လေအလားပင်။ သူစိမ်းနှစ်ယောက် သူစိမ်းဆန်စွာတွေ့ဆုုံခြင်းများမှာ အနည်းငယ်တော့ လောကဝတ်လေးတော့ ရှိသင့်ပေသည်မလား။ ခုများတော့ အရင်းနှီးဆုံးသူစိမ်းတွေ တွေ့ဆုံခြင်းမှာ စိမ်းစိမ်းကားကားနှင့်..။ ” ရော်…. ခက်လိုက်တာ အပြုံးတစ်ပွင့်သာရယ်ပ ခပ်ဟဟ သူ(မ)ရယ်ပြတာ ဘဇာကြောင့်များ တုန်ခြောက်ခြားလဲ မျက်နှာမှာ အပြုံးတွေ ခိုတွဲနေတာပဲ အဓိပ္ပါယ်တွေ ဖွင့်မနေပါနဲ့တော့ ဟက်တက်ကွဲရင်ကြီးကိုဖွင့်ပြီးပဲ ရဲရဲကြီး ကြိုလိုက်ပါကွယ် လွမ်းရမယ့်သူတွေမှ မဟုတ်ပဲ “ ++++++++++++++++++ ရှူံ […]
တစ်ကျိုက်ခန့်မျှသော ရွှေဝါရောင်အရည်တစ်ချို့ ကြမ်းရှရှ လည်ချောင်းတစ်ယောက် စီးဝင်သွားသည်။ မနေ့က တစ်နေ့သည် ယနေ့တစ်နေ့နှင့် အနည်းငယ်မျှ ထပ်တူမကျနိုင်သော်ငြား မနက်ဖြန်တစ်ရက်နှင့် အတော်လေး တစ်စိမ်းဆန်နေသေးသည်။ ကျွန်တော်သည် မသိခြင်းအချိန်အပိုင်းအခြားတစ်ခုတွင် မသိမသာ ပျော်ဆင်းနေသည်။ အိမ်မက်မှာ မမွေ့လျော်နိုင်သူတစ်ယောက်အနေနှင့် မသိခြင်းတွေကြားမှာ မူးယစ်နေခြင်းသည် မတန်တစ်ဆ မနိုင်ဝန်ထမ်းပိုးထားရသော ရင်နင့်ရှိုက် ငိုကြွေးမြည်တမ်းနေကြသော အချစ်ဒုက္ခသည်များထက်တော့ အနည်းငယ် သာလိမ့်မည်ထင်။ ရည်ဝေဝေ ခြေလှမ်းတွေကြားမှာ အရှေ့မျှော်ကြည့်တော့ ဝိုးတစ်ဝါးအနာဂါတ်တစ်ခုရှိရာသို့ တိုင်နှင့်ခေါင်းဆောင့်လိုက်၊ လေးဘက်ထောက်သွားလိုက်နှင့် သွားနေရင်း ပက်လက်လန်သွားသောအခါတွင်မတော့ ရှေ့ဆက်မတိုးနိုင်ပဲ ပြီးဆုံးခဲ့ခြင်းများကို မျက်မှောက်ပြုလျက်သားနှင့်။ မျက်ဝန်းထဲမှာတော့ အလျှံတစ်ငြီးငြီးတောက်လောင်နေသော တစ်ချိန်ကအိမ်မက်၊ တစ်ခါက ဘဝ၊ တစ်ချို့အချိန်များက အနာဂါတ်ဟုထင်မှတ်ထားသည်များ မမျှော်လင့်ထားပါပဲ မြင်ကွင်းမှာ ထင်ထင်ရှားရှား။ လဲကျနေတာမှ ကောင်းသေး၏။ ထသွားလျင် ကျိုးနေမှန်းသိတော့ပေမည်။ လက်ခုပ်သံများကြား တောင့်မခံနိုင်ကြသူတွေအကြောင်းကြားမိသောအခါ […]
ကျုပ် လက်မောင်းနှစ်ဖက်ဖြင့် မျက်လုံးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်သပ်မိလိုက်သည်။ ဘာကြောင့်များ အဲ့ဒီစောက်မျက်ရည်တွေက အလိုလိုထွက်လာရသည်မသိ။ ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ် ယောကျာ်းကြီးစစ်စစ်ဖြစ်လှပြီထင်နေရာကနေ ကြွက်သားများဖြင့် အဖုဖုအထစ်ထစ်ထနေသော ထိုလက်မောင်းကြီးဖြင့် ကိုယ့်မျက်ရည်ကိုယ်သုတ်နေရသည်။ အကြောင်းပြချက်ကတော့ မယ်မယ်ရရမဟုတ်ပါ။ “မိသားစု” ဆိုတာလေးကို ကြုံကြိုက်သဖြင့် ပြောမိခြင်းဖြစ်သည်။ အဲ့ဒီစကားစုလေးသည် ကိုရင်စိုင်းရင်ထဲ အဝေးပြေးလမ်းမမှ ကားကြီးတစ်စင်း ဝင်ဆောင့်လိုက်သလိုပင်၊ အောင့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်တစ်ချို့ အဆီးအတားမရှိပါပဲနှင့် ရုတ်တစ်ရက်ပြုတ်ကျသွားသည်။ ပါးပြင်မှာတော့ ရွှဲရွှဲကိုစိုလို့။ ထိုလက်မောင်းကြီးများနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိသုတ်လိုက်မိသည်။ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ တားမနိုင်၊ စီးမရပင် ကိုရင်စိုင်း ငိုကြွေးနေမိသည်။ ငယ်ငယ်ကတည်းက အတန်းစဉ် Top 10 မဟုတ်ပါပဲ Top 3 အဖြစ် နေလာခဲ့သည့် ကိုရင်စိုင်း ဆယ်တန်းအောင်တော့ ဂုဏ်ထူးတစ်ခုမှမပါပဲ အောင်စာရင်းတွင်ပါလာသောကြောင့် ဝမ်းနည်းပက်လက် ရင်ကွဲမှောက်ခုံဖြစ်ပြီး နာမည်စာရင်းမပါလာသော သူငယ်ချင်း၏ […]
ကိုရင်စိုင်းသည်ကား အဝေးပြေးကားကြီးတစ်စီးပေါ်တွင် တစ်ငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့်လိုက်ပါလာသည်။ ဘေးနားတွင်မတော့ မနေ့တစ်နေ့ကပင် လက်ထပ်ပြီးကာစ ချစ်ဇနီးအသစ်စက်စက်လေးဖြင့် ကိုရင်စိုင်းဇာတိဟု ခေါ်ဆိုနိုင်မည့် ပြင်ဦးလွင်သို့ ဦးတည်လျက်သား။ တစ်ချိန်တုန်းကများ၊ ပြောရလျင် လွန်ခဲ့သည့် ၁၅ နှစ်ခန့်ကဆိုလျင်မူ ပြင်ဦးလွင်ပြန်ဖို့အရေး ကျွဲဆည်ကန်ထိ ကားစီး၊ ထိုမှတစ်ဆင့်ကားငှားပြီး ၂၆ ဘီလမ်းကို သွားလိုလျင်သွား၊ သို့မဟုတ် ၃၅ လမ်းမှတစ်ဆင့် စောင့်စီးချင်စီးဖြင့် ပြန်ရမည်ပင်။ ယခုတော့ နှစ်တွေပြောင်းသွားသဖြင့်ထင်၊ မေမြို့ကို တန်းတန်းမတ်မတ်ရောက်လေသည့် အဝေးပြေးကားများရှိနေပြီဖြစ်သည်။ကိုရင်စိုင်းနေခဲ့တုန်းကဆိုမူ ဈေးကြီးနားမှ ထွက်ရှိသည့် M.M.T.A၊ ယုဇနရုံဘေး နာရီစင်နားမှ ထွက်သည့် H.M.V၊ ရ.က.က (၁) ဉာဏ်တောအဝိုင်းနားမှ စတင်ထွက်သည့် စစ်ပြန်ကားစုတ်ကြီးများသာရှိသည်။ ကျောက်ချောကျော်သည်နှင့် လူတင်လူချမနားတမ်းလုပ်ကြသည်မှာ ၂၆ ဘီလမ်းရောက်မှ လူတင်၊ လူချရပ်နားခြင်းပြုတော့သည်။ ထိုစဉ်က မေမြို့ကားများမှာ ခေါင်မိုးပေါ်တွင် လေညှင်းခံရင်း […]
“အပြုံး”ဟုတ်သည်။ ဒီအပြုံးတစ်ခုနဲ့ လူ့ရင်ထဲ ရောက်နိုင်လွန်းလှပါဘိ။ သူ့နှုတ်ခမ်းမှာ သူ့ဖာသာ ပြုံးချင်းသက်သက်သာ။ တစ်ခြားသူတစ်ယောက်အဖို့ ရင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်၏။ ထိုအပြုံးတစ်ချက်သည် ကေသရာဇာ တစ်ထောင်အားကို စွမ်းဆောင်နိုင်သော မဟာပုရိသယောကျာ်းကြီးတစ်ယောက်ကို ဒူးထောက်ခစားနိုင်စေလေ၏။ အပြုံးသည် နှုတ်ခမ်းတစ်ချက်ကွေးခြင်းသာတည့်။ ထို့ထက်ဘာမှမထူးဆန်း။ တစ်ကယ့်တစ်ကယ်မှာတော့ အပြုံးတစ်ချက်၏ စွမ်းဆောင်ရည်များသည်ကား ရေးပြမကုန်။ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ အပြုံး(၁) သူ ပြုံးပြလိုက်သည်။ ရင်ထဲ၊ အသည်းထဲမှလာသောအပြုံး၊ ကြည်နူးကျေနပ်သောအပြုံး။အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ယနေ့အဖို့ ဖောက်သည်တစ်ယောက် (မြန်မာလိုတွေးလျင် ရိုင်းသောကြောင့်) Customer တစ်ယောက်ရလေပြီ။ သူသည် ထမင်းရှင်ဖြစ်သည်၊ သူသည် သူ့အတွက် အလုပ်ရှင်ဖြစ်သည်၊ သူသည် ကိုရင်စိုင်းတို့ ကုမ္ပဏီအတွက် ကျေးဇူးရှင်ဖြစ်သည်။ သူ့အား ကောင်းမွန်စွာ ဝန်ဆောင်မှုပေးလိုက်ပါ၏။ သူဝယ်သွားသည်မှာကား ၁၂ ကျပ်ဖိုး။ ကိုရင်စိုင်းအတွက်မူ ယောကျာ်းသုံးရေမွှေးတစ်ပုလင်းစာသာဖြစ်၏။ ဘာမှမထူးဆန်း။သို့သော်… ထိုသို့သောသူများကြောင့် တစ်နိုင်ငံလုံး […]
ဆေးလိပ်ကို ခပ်ပြင်းပြင်းရှိုက်သွင်းလိုက်ပြီးနောက် မီးခိုးလုံးများကို အားပါးတရ မှုတ်ထုတ်ပြစ်လိုက်သည်။ မနေ့က မန်နေဂျာအလုပ်ပိတ်သည့်အတွက် ၁၄ နာရီအလုပ်ဆင်းရပြီး ဒီနေ့လဲ သူအစည်းအဝေးသွားသဖြင့် ၁၄ နာရီဆင်းရပြန်သည်။ စုစုပေါင်းမှ နှစ်ယောက်ပဲအုပ်ချုပ်သူရှိသည့်ဆိုင်တွင် တစ်ရက် ၁၈ နာရီဆိုင်ဖွင့်သောကြောင့် တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်တော့ ရှိရပေမည်။ ထို့အတွက်ကြောင့် ကိုရင်စိုင်းလဲ ယနေ့ အိပ်ရေးမဝတစ်ဝဖြင့် ထလာပြီး ဆိုင်တွင် ငုတ်တုတ်ကြီး နေရလေသည်။ လုပ်ငန်းသဘာဝအရ ကုန်ကြမ်းပစ္စည်းတစ်ချိူ့မှာ ည ရးဝဝ တွင် သက်တမ်းကုန်လေသည်။ ကိုရင်စိုင်းလဲ ၆း၅၅ မိနစ်တွင် လိုက်စစ်ပြီး သက်တမ်းကုန်ပစ္စည်းများကို ကျွတ်ကျွတ်အိတ်တွင်းထုပ်ပိုးပြီး စွန့်ပစ်ခိုင်းလိုက်၏။ ပန်ချာပီကောင်လေးမှလဲ ကိုရင်စိုင်းရှေ့တွင်ပင် ကျွတ်ကျွတ်အိတ်ထဲထည့်လေသည်။ ကျန်တာတော့ အရင်နေ့များလိုပဲ စွန့်ပစ်စရာရှိတာ စွန့်ပစ်ပါစေဆိုပြီး ကိုရင်စိုင်းလဲ ဆိုင်ထဲ လှည့်ပါတ်ကျပ်မတ်နေလေ၏။ ည ၈းဝဝ တွင်မတော့ […]
“……………………” ပြောစရာစကားများကို ဒေါသတစ်ကြီးအမူအရာဖြင့် ပြောပြီးနောက် ကိုရင်စိုင်းတစ်ယောက် ကျေနပ်သွားလေ၏။ ဆိုင်ရှိဝန်ထမ်းများမှာလည်း ကိုရင်စိုင်းတို့ပြောနေကြသည်ကို ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့် နားထောင်နေကြရင်း။ ဆူပါဗိုက်ဆာနှင့် မန်နေဂျာ အချီအချ ပြောနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ မန်နေဂျာဖြစ်သူမှ သူသည် မန်နေဂျာဖြစ်ကြောင်း၊ မန်နေဂျာဖြစ်သည့်အတွက် ဆူပါဗိုက်ဆာဖြစ်သူ ကိုရင်စိုင်းမှ မန်နေဂျာဖြစ်သော သူပြောသည့်အတိုင်း လိုက်နာရမည်ဖြစ်ကြောင်း။ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှ အထွန့်မတက်သင့်ကြောင်းကို အော်ဟစ်ပြောဆိုလေ၏။ ကိုရင်စိုင်းလဲ ငယ်စဉ်က စစ်ရေးပြကွင်းတစ်ခုလုံးကြားအောင် အမိန့်ပေးခဲ့ရသည့်အသံအတိုင်း တိုးတိတ်ညင်သာစွာပင် လိုက်နာပါမည့်အကြောင်း၊ သို့သော် လက်မခံနိုင်ကြောင်း၊ ဖြစ်လာခဲ့လျင် မန်နေဂျာဖြစ်သည့် မန်နေဂျာမှသာ အစစအရာရာ တာဝန်ယူရန်ဖြစ်ပြီး ကိုရင်စိုင်းမှ ဘာမှတာဝန်မယူမည့်အကြောင်းပြောလေ၏။ အားလုံးထိုအခါမှ ကြားမိသဖြင့် ဝိုင်းအုံကြည့်ကြလေ၏။ သူသည်လည်း ငါမန်နေဂျာဖြစ်တဲ့အတွက် ငါပြောသလိုသာလုပ်၊ ငါပြောတာအမှန်၊ ငါ့စကားထပ် အထွန့်မတက်နဲ့ဆိုသည့်အတွက် အသာလေးနေလိုက်၏။ ဘာပဲပြောပြော ဝန်ထမ်းအားလုံးရှင်းသွားလေ၏။ မန်နေဂျာဖြစ်သောသူမှ ဆူပါဗိုက်ဆာသာဖြစ်သော […]
အခန်းထဲမှ လေအေးစက်၊ အတော်လေးကိုဆိုးသည်။ တစ်ကိုယ်လုံး ခိုက်ခိုက်တုန်လာသည်ထိ အေးနိုင်သည်။ လက်ထဲမှ ရီမုဒ်ကို ကိုင်လက်စနှင့် ပြန်ချလိုက်ရသည်။ မနေ့ကပင် အလုပ်မှ ဆူပါဗိုက်ဆာနှင့် စကားများပြီးပြီ။ သူမမှာ အနွေးထည်ဖားဖားကြီးကို မကြိုက်သဖြင့် မဝတ်ချင်သောကြောင့် ယူနီဖောင်းကိုသာ ဝတ်ထားရာ အအေးဒါဏ်သည် အရိုးတွင်းစိမ့်လောက်အောင် အေးလှသဖြင့် ပိတ်လိုက်မိရာမှ စကားတွေအများကြီးပြောရသဖြင့် ဒီနေ့တော့ ပြောလဲမပြောချင်တော့၊ ပိတ်လဲမပိတ်ချင်တော့။ အေးသမျှကို လှချင်စိတ်ကပိုသဖြင့် အံကြိတ်ပြီးသာနေတော့သည်။ အလုပ်ကအပြန် ကားပေါ်အရောက်တွင်မတော့ မေးမှာ အောက်ချမရတော့။ ခင်ပွန်းထံမှ ဖုန်းလာသည်ကိုသော်မှ မနည်းပြောယူရသည်။ လှချင်သည်မို့လား၊ ဒီလောက်တော့ သည်းခံရပေမည်။ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ဒေသခံတစ်ယောက်၊ အသက်ကြီးကြီးတစ်ယောက်၊ တုတ်ကောက်ကို အားပြုရင်း ထော့နဲ့ ထော့နဲ့နှင့် ဆိုင်ထဲဝင်လာသည်။ ဆိုင်တွင်ဝယ်နေကျဖောက်သည်ဖြစ်သဖြင့် သူမမှလဲ အပြုံးဖြင့် ဆီးနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဆိုင်တွင်းလှည့်ပါတ်သွားလာပြီးနောက် သူမထံတွင် […]
ကားတစ်ချက်ဆောင့်သွားသည်။ တင်ပါးတစ်ခုလုံးကြိမ်းသွားသည်။ တစ်ခြမ်းလေးနဲ့ထိုင်လာပါတယ်ဆိုမှ နောက်တစ်ခြမ်းကိုလာထိဖြစ်အောင်ထိသေးသည်။ မုံရွာ-ရေဦးလမ်းတစ်လျှောက် ခြေထောက်ချမရသော အဝေးပြေးကားကြီးကို စီးရင်းနှင့် ကိုရင်စိုင်းတစ်ယောက် တန့်ဆည်သို့ တစ်ရွေ့ရွေ့ချီတက်လျက်သား။ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ကိုရင်စိုင်းတစ်ယောက် ညာဘက် ခြေသလုံးကို အသာဆန့်လိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်တွင်ကား ပလိုင်ယာကိုကိုင်လျက်သားနှင့်..။ ဟော… တွေ့ပါလေပြီ။ ဒီသကောင့်သားကို။ ဖြူလွလွနှင့် လူကို စပ်ဖြီးဖြီးကြီးကြည့်နေသည်။ ကိုရင်စိုင်းတစ်ယောက်လဲ ပလိုင်ယာကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ရင်း အားပါးတရ ဇွတ်ကနဲ ထိုးထည့်လို်က်သည်။ တစ်ချက်လွတ်သွားသည်။ နောက်တစ်ချက်တွင်မတော့ တစ်ပိုင်းတစ်စပါလာသည်။ နောက်ဆုံးအနေနှင့် အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ပြီး ပလိုင်ယာကိုဇွတ်ထိုးထည့်လိုက်ပြီး ဘယ်/ညာလှည့် မွှေလိုက်သည်။ နောက်ဆုံးတွင်မတော့ ပလိုင်ယာအသွားနှစ်ခုကြားတွင် သကောင့်သား ဖြူစုပ်စုပ်စပ်ဖြီးဖြီးကြီးနှင့်ပါလာသည်။ ခြေသလုံးတွင်မတော့ အခေါင်းပေါက်ကြီးဖြစ်ကျန်ရစ်သည်။ တပ်တွင်းဆေးခန်းမှတောင်းထားသည့် မြူဇောပါတ်တီးစကိုထိုးထည့်ပြီး ပလာစတာနှင့် ပိတ်ထားလိုက်သည်။ တစ်ကယ်ပါ။ မနေ့က ကိုရင်စိုင်းတစ်ယောက် ဒင်းကြောင့် အရှက်လုံးလုံးကွဲခဲ့ရလေသည်။ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++ […]