Mr. MarGaဟိုတစ်ရက်က ဘာရယ်မဟုတ် ကျောင်းကိုရောက်သွားတယ်။ သူငယ်တန်းကနေ ဆယ်တန်းအထိ တက်ခဲ့တဲ့ကျောင်းပါ။ ကျောင်းကိုရောက်တော့ ငယ်ငယ်က သူငယ်ချင်းတွေကိုလွမ်း၊ ဆရာမတွေကိုလွမ်း၊ စာသင်ခန်းတွေကို လွမ်း နဲ့ အလွမ်းတွေ များလာတာမို့ အလွမ်းပြေ ပုံတွေလျှောက်ရိုက်လာတာဗျ။ ကျနော်တက်ခဲ့တဲ့ ကျောင်းကတော့ အရင်က တော်ဝင်သံတဲ၊ နောက် ဒိုင်အိုစီဇင်၊ ထပ် ပြောင်းတော့ အမှတ် (၁၀) အခြေခံပညာအထက်တန်းကျောင်း ပေါ့ဗျာ။ မင်းတုန်းမင်းလက်ထက်မှာ ဒေါက်တာမတ် ကို ဆောက်ပေးခဲ့တဲ့ကျောင်း ပါ။ သီပေါမင်းနဲ့ မင်းညီမင်းသားတချို့ ဒီကျောင်းက ထွက်ခဲ့သပေါ့ ဘာရယ်မဟုတ် အလွမ်းပြေလေး တင်တာပါဗျာ။ အသေးစိတ်ကို နောက်ပိုင်း စိတ်ပါမှ ပြန် မွှေပြီး တင်ပါဦးမယ် လောလောဆယ်တော့ အမြည်း လို့သာ မှတ်ပေါ့ :loll: စုံတော့ မစုံသေးဘူးဗျ နိုင်သလောက်ပဲ ပတ် ရိုက်ထားတာ အဲ.. ဆရာမတွေအကြောင်းတော့ လာမမေးနဲ့နော့ အတန်းဖော် မိန်းကလေးတွေတောင် နာမည်မေ့လုလုဖြစ်နေလို့ […]
ညဟာ ဆူညံလွန်းလှတယ်။ အမြဲလိုလို အိမ်ပြန်နောက်ကျတတ်တဲ့သူတစ်ယောက်အတွက် ညဟာ ဘယ်တော့မှ တိတ်ဆိတ်စွာ စောင့်ကြိုမနေခဲ့ဘူး။ ကားသံ ဆိုင်ကယ်သံတွေ ဆူညံနေတဲ့လမ်းမတွေဟာ တိတ်ဆိတ်ခြင်း ဆိုတာကို ရှိတယ်လို့တောင် ထင်ပုံမရ။ ဆူညံရှုပ်ထွေးတဲ့ လမ်းမတစ်လျှောက် ဆိုင်ကယ်ကို အသော့နှင်လာရင်းနဲ့ မြို့လယ်ကို ဖြတ်ကျော်ပြီး အသွားအလာ တဖြည်းဖြည်း ကျဲပါးလာတဲ့ ဆင်ခြေဖုံးဘက်ကို ရောက်လို့လာတယ်။ ဒီအချိန်ဟာ ကိုယ့်အတွက်တော့ အတိတ်ဆိတ်ဆုံး လို့ ပြောရမယ့် တစ်ဒင်္ဂ အချိန်လေးပါပဲ။ အဓိက လမ်းမကြီးတွေကနေ ဖဲခွာပြီး နေထိုင်ရာ ရပ်ကွက်လေးဘက်ကို ချိုးဝင်လိုက်တာနဲ့ ကားသံ ဆိုင်ကယ်သံတွေ လျော့သွားပြီး လက်ဖက်ရည်ဆိုင်၊ ဘီယာဆိုင်နဲ့ အိမ်တွေက အသံတွေဟာ ထပ်ပြီး လွင့်ပျံလာလေရဲ့။ တစ်နေကုန် မောပန်းလာသူအတွက်တော့ ဒီအသံတွေဟာ သာယာသံထဲမှာ မပါဝင်တာ […]
ဇွန်လ…… မိုးရာသီထဲ ဝင်နေပြီဖြစ်သော်ငြားး မိုးမရွာချိန်တွင်တော့ ပူပါသေး၏။ မန်းမြေမို့ နေမင်းသည် သူ့အင်သူ့အားကို အစွမ်းကုန် ထုတ်လွှတ်ပေးနေသည်ကိုး။ ထို နေပူပူတွင် မောင်မာဃတစ်ယောက် လေပူအတိုးခံကာ ဆိုင်ကယ်ကို အသော့နှင်နေချေ၏။ လက်မှ နာရီကိုလည်း မကြာမကြာ ကြည့်နေပေသည်။ အတော်ကို ကသောကမျော ဖြစ်နေပုံ ပေါက်ပါ၏။ ထိုကဲ့သို့ ကသောကမျော ကပြာကယာ သွားနေရခြင်း အကြောင်းရင်းကို လင်းရမည် ဆိုပါလျှင် ယမန်နေ့ညကို ပြန်လည်သွားရောက်ရချေမည်တမုံ့။ ယမန်နေ့ညက…... မောင်မာဃ ကဘာ့ဖလားပွဲကြည့်ရန် အားတင်းနေချိန်မို့ စောစောအိပ်ရန်ပြင်နေမိသည်။နှစ်ပွဲဆက် ကြည့်မည်ဟု အားခဲထားသည်ကိုးး။ ထိုသို့ဖြင့် မှေးတေးတေး ဖြစ်နေခိုက်ဝယ်…. အနားမှာချထားသောဖုန်းက ထ. ကာ မြည်ပါတော့သည် သို့ဖြင့် အိပ်ချင်မူးတူး ဖုန်းထကိုင်ချိန်ဝယ် တစ်ဖက်မှ ဆက်လာသူကား ဖတ်ရွေး ဥက္ကဋ္ဌကြီး မစ္စတာကြီးမိုက် […]
ခုတလော ဦးမာဃ အကျင့်ဖြစ်နေတာလေး တချို့ကို ပြန်တွေးမိ သတိထားမိနေသဗျာ။ ပထမဆုံး သတိထားမိတာကတော့ ထုံးစံအတိုင်း စီးတော်ယာဉ် မော်တော်ဆိုင်ကယ်အကြောင်းပေါ့ ဦးမာဃ ဆိုင်ကယ်စီးရင် ပုံမှန်မရှိဘူးရယ် တစ်ခါတစ်ခါကျ အေးအေးဆေးဆေးလေး၊ တစ်ခါတစ်ခါကျ စိတ်ပါလက်ပါ လီဗာကုန်ဆွဲရင်ဆွဲ တစ်ခါတစ်ခါကျပြန်တော့ စိတ်ပါတာ မဟုတ်ပါဘဲနဲ့ နောက်ကျနေလို့ တက်သုတ်ရိုက် နှင်လိုနှင် ပေါ့။ တစ်လ ကိုးသီတင်း အလုပ်သွား အလုပ်ပြန် လမ်းတစ်ခုတည်း သုံးတာကြောင့်မို့လားတော့ မသိဘူး ဘယ်လိုသွားသွား ဘယ်နားမှာ ဘာရှိသဟဲ့ ဆိုတာလေးကိုတော့ သိ သိ နေတတ်တယ်။ အဲ့လို သိနေတတ်တော့ ကိုယ်က သတိမထားမိတောင် ယာဉ်ကြောရှုပ်တတ်ရင် အရှိန်လျှော့မိတာမျိုး တို့ ကွေ့ခါနီးမှာ အချက်ပြမိတာမျိုး တို့ သူ့အလိုလို လုပ်ဖြစ်နေရော။ လုပ်နေကျ ဆိုတော့ […]
စကားးး………. ဘာသာစကား ဆိုတာက ဟိုးးအရင် လူသားတွေ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဆက်သွယ်ဖို့ ကြိုးစားရင်းနဲ့ ပေါ်ထွက်လာတဲ့ ဆက်သွယ်ရေးနည်းလမ်းတစ်ခုလို့ ပြောရမယ်။ အခုအချိန်အထိလဲ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဆက်သွယ်ပြောဆိုရာမှာ အရေးပါတဲ့ အခန်းကဏ္ဍက ပါဆဲပါ။ လူတစ်ယောက်ရဲ့ ပြောပုံဆိုပုံကိုကြည့်ပြီး သူ့ရဲ့ အမူအကျင့်ကို ခန့်မှန်းနိုင်တယ်လို့ ပြောရလေမလား။ စကား စကား ပြောပါများ စကားထဲက ဇာတိပြ ဆိုသလိုပေါ့ ပြောတာ ကြာလာလေလေ အတွင်းသဘောကို ပို သိလာရလေလေပါပဲ။ ဒါကြောင့် လူတစ်ယောက်အကြောင်းကို သိချင်ရင် စကားပြောဆိုကြည့်တာက အကောင်းဆုံးလို့ ဆိုချင်မိတယ်။ (အဲ…ဒါပေမင့် ဦးမာဃကတော့ ခဏတဖြုတ် စကားပြောကြည့်ရုံနဲ့ မခန့်မှန်းတတ်သေးပါကြောင်း) လေသံနဲ့ ဟန်ပန် စကား ပြောမယ် ဆိုပြန်တော့လဲ…….. ပြောရုံနဲ့တင် မပြီးဘဲ လေယူလေသိမ်း၊ […]
ဖေဖော်ဝါရီ……….. ဆောင်းလ တစ်လမို့ အအေးဓာတ် လွှမ်းခြုံထားတတ်တဲ့ လလေးတစ်လပါပေ။ နှာရည်စိုရွှဲ တပို့တွဲ လို့ ပြောစမှတ်ပြုရတဲ့ လတစ်လ ဆိုပြန်ရင်လဲ မမှား။ ဖေဖော်ဝါရီလ(မြန်မာရာသီအရမူ တပို့တွဲလ) တွင် မြန်မာ့သမိုင်းအတွက် ကမ္ဗည်းတင်နိုင်သည့် အဖြစ်အပျက်များ ဖြစ်ပွားခဲ့ပါသည်။ လက်လှမ်းမီသလောက် ဖော်ပြရလျှင်…….. ဖေဖော်ဝါရီလ တစ်ဆယ့်နှစ်ရက်နေ့ တွင် ပြည်မနှင့်တောင်တန်း ပေါင်းစည်းရေးအတွက် ပင်လုံစာချုပ်ကို ချုပ်ဆိုနိုင်ခဲ့သည်။ ဖေဖော်ဝါရီ တစ်ဆယ့်သုံးကမူ နိုင်ငံလွပ်လပ်ရေးအတွက် ဦးဆောင်ကြိုးပမ်းခဲ့သော လွပ်လပ်ရေးဖခင် ဗိုလ်ချုပ်၏ မွေးနေ့ ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ၁၃၀ဝပြည့် အရေးတော်ပုံတွင်ပါဝင်ခဲ့သော မန္တလေးမြို့မှ အာဇာနည် (၁၇)ဦးသည်လဲ ဖေဖော်ဝါရီလ အတွင်းတွင် ကျဆုံးခဲ့ကြပါ၏။ (ထိုအရေးတော်ပုံတွင် မန္တလေးမှ သံဃာ (၇)ပါး၊ ကျောင်းသား (၃)ဦးနှင့် အရပ်သား (၇)ဦး ကျဆုံးခဲ့ပါသည်။) ကျနော့် အမြင်ဖြင့် ဆိုရလျှင် ဖေဖော်ဝါရီလကို လွပ်လပ်ရေး ကြိုးပမ်းမှုသမိုင်းတွင် ရှေ့တန်းမှ တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့သော လတစ်လအဖြစ် […]
ဒီတစ်ပတ် အားချိန်တုန်းကပေါ့ဗျာ မောင်မာဃ ပြည်သူ့ခေတ်က ဖွဲ့စည်းပုံ အခြေခံဥပဒေ ဆွေးနွေးဝိုင်းကိုဖတ်ပြီး နိုင်ငံသား နဲ့ တိုင်းရင်းသား ကို ပြန်သတိပြုမိသွားတယ်။ အဲ့မှာတင် သမ္မတ ဖြစ်ခွင့်ကို နိုင်ငံသားကိုပေးသင့်လား တိုင်းရင်းသားကိုပေးသင့်လား တွေးမိလိုက်တာ မဆုံးတော့ဘူး……………… နိုင်ငံသား နဲ့ တိုင်းရင်းသား ကို ဘယ်လိုစတွေးမိလဲ ဆိုတော့ နိုင်ငံသား ဆိုတာက နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံရဲ့ နယ်နိမိတ်အတွင်းမှာနေထိုင်သူ၊ နိုင်ငံသားဖြစ်ခွင့် တောင်းခံလာသူ၊ စည်းမျဉ်းစည်းကမ်း အရ နိုင်ငံသားဟု သတ်မှတ်ခံရသူ လို့ ကောက်ချက်ချတယ်။ အဲ…တိုင်းရင်းသား ကိုကျတော့ နိုင်ငံတစ်နိုင်ငံရဲ့ နယ်နိမိတ်အတွင်းမှာ မူလနေထိုင်သူ၊ ပင်ရင်းနိုင်ငံအဖြစ် အမြဲနေထိုင်ခဲ့ကြသော မျိုးနွယ်စုများ လို့ ကောက်ချက်ချတယ်။ တိုင်းရင်းသား ဆိုတဲ့အထဲမှာ နိုင်ငံသားပြုခွင့်ရသူတွေ၊ ဧည့်နိုင်ငံသားတွေ မပါဘူးပေါ့။ အဲလိုကောက်ချက်ချပြီးသကာလ နားလည်လက်ခံလိုက်တာကတော့ နိုင်ငံသားဖြစ်ခွင့်ကို လျှောက်ထားလာသူ မည်သူ့ကိုမဆို ပေးနိုင်တယ် ပေးလို့ရတယ်။ ဒါပေမင့် တိုင်းရင်းသားတော့ ဖြစ်မလာနိုင်ဘူး ဆိုတာကိုပေါ့။ ဆက်ပြောရရင် နိုင်ငံတစ်ခု တိုးတက်ဖို့ ဖွံ့ဖြိုးဖို့အတွက် […]
ရန်ကုန် ရန်ကုန်ဟာ မွှေးကြိုင်သင်းပျံ့တဲ့ ပန်းတွေနဲ့ နင်းချေကျိုးပဲ့နေတဲ့ ပန်းတွေကို ပန်တယ်။ ရန်ကုန်ဟာ နှစ်ပေါင်း ၂၅၀ဝ သက်တမ်းရှိပြီဖြစ်တဲ့ စင်ကြယ်မြင့်မြတ်ခြင်းကိုပြတဲ့ ရွှေတိဂုံစေတီတော်နဲ့ လွပ်လပ်စွာကိုးကွယ်ခွင့်ကို ပန်တယ်။ ရန်ကုန်ဟာ နိုင်ငံ့ရတနာ အနုပညာသမားပေါင်းများစွာနဲ့ သူတို့ရဲ့ ဖန်တီးမှုတွေကို ပန်တယ်။ ရန်ကုန်ဟာ ပင်လယ်လေ ကောင်းကင်ပြာနဲ့ စိတ်ထားကောင်း အမြဲဆင်ယင်ထားတဲ့ ပရဟိတဂေဟာ လူအိုရုံတွေကို ပန်တယ်။ ရန်ကုန်ဟာ ဒဏ်ရာတွေပြည့်နေတဲ့ ဖိနပ်ပေါင်းများစွာ လမ်းမတွေပေါ်ကျန်ရစ်ရတဲ့ အဖြစ်တွေကို ၁၉၆၂ က ယခုချိန်ထိ ပန်တယ်။ ရန်ကုန်ဟာ ပြည်သူ့အရေးအခင်းတွေကို သွေးခင်းလို့ ကျည်ဆံပေါက်တွေနဲ့ သင်္ကန်းကို ပန်တယ်။ ရန်ကုန်ဟာ နေ့စဉ်နေ့တိုင်း လမ်းလျှောက်ထွက်ပြီး ညစ်ပတ်နံစော်နေတဲ့ ကန်တော်ကြီးကို ပန်တယ်။ ရန်ကုန်ဟာ လူကျပ်၊ ကားကျပ်၊ အနေကျပ်နဲ့ လက်ဝါးရိုက်စားနေတဲ့ […]
မိသားစု တစ်ခု ဆိုတာ သူစိမ်းနှစ်ယောက်ကနေ အစပြုတာ။ မိသားစု တစ်ခုဖြစ်ဖို့ သာယာတဲ့မိသားစုဘဝတစ်ခုကို တည်ဆောက်ဖို့အတွက် နားလည်မှုတွေ၊ ဂရုစိုက်မှုတွေ၊ တန်ဖိုးထားမှုတွေ၊ ယုံကြည်မှုတွေ အချိန်တွေကို အခြေခံအုတ်မြစ်အဖြစ် သုံးခဲ့ရတယ်။ ကွန်ဆာဗေးတစ်လို့ပဲပြောပြော လစ်ဘရယ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် မိသားစု ဆိုတဲ့ အသိုက်အမြုံလေးတစ်ခုဖြစ်ဖို့အတွက်တော့ ထိုက်တန်တဲ့ တန်ဖိုးထားမှု၊ နားလည်မှုတွေ ပေးရတာပဲ။ မတူညီတဲ့ဘဝနှစ်ခုကို တသားတည်းဖြစ်အောင် ပေါင်းစည်းဖို့ဆိုတာ လွယ်တဲ့ကိစ္စမှ မဟုတ်တာကိုး အိမ်ထောင်တစ်ခု ခိုင်မြဲဖို့၊ သာယာဖို့မှာ အချစ်ထက် ယုံကြည်မှု၊ နားလည်မှုတွေဟာ ပိုအဓိကကျလိမ့်မယ်။ အချစ်မပါတဲ့ အိမ်ထောင်ရေးဟာ ဆားမပါတဲ့ဟင်းလို ပေါ့ပျက်ပျက် နိုင်တယ် ဆိုနိုင်ပေမင့် ဟင်းတစ်ခွက်ဖြစ်ဖို့ ဆားကအဓိကနေရာမှာ မပါဘူး။ သံယောဇဉ် ဆိုတာကတော့ အရေးကြုံလာရင် ချစ်ခြင်းမေတ္တာထက် ပို အသုံးဝင်ပါတယ်လေ။ အဲ…..ပိုပြီးတော့လည်း တည်မြဲလိမ့်မယ်။ […]
တစ်နေ့က ဦးမာဃ မဖတ်ဖြစ်တာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ မှတ်စုစာအုပ်ကို ပြန်လှန်ဖြစ်တယ်။ မှတ်ထား တို့ထားတာလေးတွေ ဖတ်ရင်း တွေးစရာ အစကလေးတွေကို ဆက်တွေးရင်း ပေါ့။ အဲဒီမှာ ကဗျာလေးတစ်ပုဒ်ကို သွားတွေ့တယ်။ စ ဖတ်ရကတည်းက ကြိုက်မိလို့ မှတ်စုထဲကို တို့ထားမိတဲ့ ကဗျာလေးတစ်ပုဒ် ပေါ့ အခုအချိန်အထိလဲ ရှားရှားပါးပါး အလွတ်ရနေဆဲဖြစ်တဲ့ ကဗျာတစ်ပုဒ်ဆိုလဲ မမှားဘူးပေါ့လေ။ အတော်များများလဲ ဒီကဗျာကို သိကြမယ် ထင်ပါရဲ့။ ကဗျာ နာမည်က “ပတ္တမြားရွှေဂူ” တဲ့။ မန်လည်ဆရာတော် ရေးခဲ့တဲ့ ကဗျာပေါ့။ ပတ္တမြားရွှေဂူ ပြစ်မရှိ ပြစ်ရှာ။ လမင်းကို ခွေးဟောင်လို့ ရွှေလရောင် ပြောင်မပျက်တယ် ထွန်းလျက်ပင်သာ။ မြရွှေဂူ ပတ္တမြားကိုလ ဝက်များက ငြူစူစွာ ညွှန်လူးကာ တိုက်နဲ။ ပွတ်လေလေ ဂူရွှေမှာ […]
အဲဒီညက သန်းခြောက်ဆယ်လုံး စောင့်ကြည့်မနေခဲ့ပေမယ့် သန်းလေးဆယ်လောက်တော့ စောင့်ကြည့်နေခဲ့မှာပါ…။ ပရိသတ် သုံးသောင်းနီးပါး က ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ အားပေးခဲ့တဲ့ ပွဲ…။ ကိုယ့်မြေ ကိုယ့်ရေမှာ ကိုယ့်ဂုဏ်သိက္ခာကို ပြန်ဆယ်ခဲ့တဲ့ ပွဲ…။ ရင် တထိတ်ထိတ် နဲ့ ဘုရား တ’ ကာ ကြည့်ရတဲ့ ပွဲ။ မိနစ် ၁၂ဝ အပြည့် ရသ ကိုးပါးနဲ့ အသုံးတော်ခံသွားတာ အချိန် ကုန်လို့ ကုန်မှန်း မသိလောက်အောင်ပဲ…။ စက္ကန့် မလပ် တိုက်ပွဲ ဝင်နေတဲ့ သူတို့ဟာ… နှလုံးသွေးတွေ ပွက်ပွက်ညံနေတဲ့ အားမာန် နဲ့ အအေးဒဏ်ကို အံတုခဲ့ကြတယ်…။ Waraporn Boonsing က မန္တလေးမြို့ကြီးကို ပုတ်ထုတ်လိုက်တယ်။ အဲဒါ ဘောလုံးတစ်လုံး […]
ကျနော် အသက် (၂၀) တုန်းက … အားအင်အပြည့်နဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်ပေါ့။ ကျနော် အသက် (၂၀) တုန်းက … ကျောင်းသားဘဝကို အဆုံးသတ်ခဲ့တယ်။ ကျနော် အသက် (၂၀) တုန်းက … လုပ်ငန်းခွင်ကို စ ဝင်ခဲ့တယ်။ ကျနော် အသက် (၂၀) တုန်းက … ပြင်ပလောကကြီးကို အမြင်တစ်မျိုးနဲ့ ကြည့်တတ်နေပြီ။ ကျနော် အသက် (၂၀) တုန်းက … မထင်မှတ်တဲ့နေရာတွေက ထင်မှတ်မထားတဲ့သူတွေနဲ့ ခင်မင်ခွင့်ရခဲ့တယ်။ ကျနော် အသက် (၂၀) တုန်းက … သူတို့ဆီကနေပဲ အကူအညီတွေ၊ အားပေးစကားတွေ၊ လောကအကြောင်းတွေကို သိခွင့်ရခဲ့တယ်။ ကျနော် အသက် (၂၀) တုန်းက … ဘဝရည်မှန်းချက် ဝေဝါးဝါးကို ပို […]
တာဝတိံသာက ရည်းစားစာ ရည်းစားစာ ပေးဖူးကြပါသလားဗျာ ကြားဖူး၊ ဖတ်ဖူးတာ တစ်ခုကတော့ ရည်းစားစာ ဆိုတာ ဖွင့်မပြောရဲတဲ့ ကောင်ကလေးတွေ တခြားနည်းလမ်းကြံကြရင်းနဲ့ ထွက်လာတယ် ဆိုလား။ ဒီနေ့ ဟိုတွေး ဒီတွေး တွေးရင်းနဲ့ ရည်းစားစာအကြောင်း ရောက်သွားတော့ ပေးဖူးတဲ့ စာကလေးတွေအကြောင်း သတိရလာလို့ အတိတ်ကို နည်းနည်း ပြန် တူးဆွကြည့်မိတယ်။ ကိုယ့်ပေါင်ကိုယ် လှန်ထောင်းရမှာ ခပ်ရှက်ရှက်ပဲ အဟီး။ မှတ်မှတ်ရရ ပထမနှစ်ကပေါ့ ရည်းစားစာ ပေးဖူးတယ်။ အတိအကျ ပြောရရင်တော့ ပေးတာမဟုတ်။ ရည်းစားစာ ပေးတယ် ဆိုလို့ သူများတွေလို အချစ်ဝတ္ထုတွေလိုက်ရှာ၊ စကားလုံး အနုအရွလေးတွေကို လိုက်ကူး၊ လက်ရေး အလှဆုံးဖြစ်အောင် ရေး အဲလိုမျိုး မမှတ်နဲ့ဗျ။ ကျွန်တော် ပေးတဲ့ ရည်းစားစာကို လက်နဲ့တောင် […]