ဟိုရက်တွေက မမကြီးခင်ဇော်တင်တဲ့ပို့စ်မှာ အားလုံးဝိုင်းဆွေးနွေးနေကြတာလေးကို ကြည့်ပြီး ရေးမယ်ဆိုပြီး မရေးဖြစ်တဲ့အကြောင်းလေး ရေးရင်ကောင်းမလားလို့။ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ခံစားချက်ဆိုတော့လည်း ရေးရမလား၊ မရေးရဘူးလားဆိုပြီး ဒွိဟဖြစ်နေလို့ပါ။ ရွာထဲက သူတွေအကုန်လုံး စာဖတ်အားကောင်းပြီး ဆွေးနွေးငြင်းခုံနိုင်တဲ့ အသိပညာတွေနဲ့ပြည့်နေလို့ အားကျစိတ်တွေလည်းဖြစ်မိပါရဲ့။ အဲဒီတော့ သူမအတွက် အကြံဉာဏ်ကောင်းတွေပေးနိုင်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပြီး ရေးပါရစေနော်။ အရင်တင်ထားဖူးတဲ့ပို့စ်တခုမှာလည်း အဖေနဲ့ပတ်သက်ပြီး ရေးပြချင်ပါတယ်လို့ ဆိုထားခဲ့ဖူးလို့ အဖေ့အကြောင်း သူမရဲ့အမြင်ကို အရင်ရေးပြချင်ပါတယ်။ အဖေနဲ့ပတ်သက်ရင် သူမရဲ့အမြင်က အဆိုးမြင် ဝါဒီ ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်နေပါတယ်ဆိုတာတော့ ဝန်ခံထားပါရစေ။ အမှန်တော့ အဖေက လူရိုးလူကောင်း အညာသားတစ်ယောက်ပါပဲ။ မှတ်မိသလောက်ဆိုရင် အမျိုးတွေထဲမှာ ရန်ကုန်ကို တက်ပြီး စီးပွားဖြစ်ထွန်းခဲ့တဲ့အထဲမှာ အဖေက ဦးဆောင်သူပါပဲ။ ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ အဖေက ရေခဲမုန့်ဗုံးလေး လွယ်ပြီး ရပ်ကွက်တကာပတ်ပြီး ပစ္စည်းတွေနဲ့အလဲအလှယ်လုပ်ပြီး ဈေးရောင်း […]

သူမများ ဘယ်တော့မှ အကြွေးနဲ့အကျိုးမပေးဘူးထင်ပ။ သူမက ချေးလိုက်တဲ့ပိုက်ဆံမှန်သမျှ ပြန်မရတဲ့အပြင် ဒီလိုလေးပြောသွားတာတောင်ခံလိုက်ရသေး။ အဟေးဟေး………..နင်တို့အိမ်က အဆင်ပြေတယ်လေဟာတဲ့။ ကိုယ့်အိမ်တွင်းရေး သူသိတာကျလို့။ အိမ်မှာ အပြင်ထွက် အလုပ်လုပ်တာ ဆိုလို့သူမတစ်ယောက်တည်း။ ရတဲ့လစာကလည်း လေးသောင်းစွန်းစွန်းသာရယ်။ အောက်က အငယ်တွေအကုန်လုံးကကျောင်းသား။ အဖေအမေကိုယ်တိုင်လုပ်တဲ့ မိသားစု စီးပွားရေးကလည်း ကိုယ်ရမယ့် အကြွေး သိန်းဆယ်ချီရှိတာတောင် တခါသွားတောင်း ၂သောင်း၊ ၃သောင်းပဲပေး။ ကိုယ်ပေးရမယ့်အကြွေးကျတော့ ချက်ချင်းလက်ငင်းရှင်းနေရတဲ့ဘဝ။ အဲလို ပြောတဲ့သူကလည်း အခြားမဟုတ် ကိုယ့်အမျိုးအရင်းကြီးရယ်။ အစ်ကို ၄ယောက်လောက် ရှိတာတောင် သက်ရှိကျန်နေတဲ့ အမေကို မထောက်ပံ့နိုင်ကြ။ သူ့ခမျာ မိန်းကလေးတန်မဲ့ အမေအိုကြီးကို တင်ကျွေးထားလို့ ဘာမှမပြောတော့ပါဘူးလေ။ အဲဒီတုန်းကတော့ သူ့အတွက်ဆိုပြီး ကိုယ့်နာမည်ခံချေးပေးထားတဲ့ ၄သောင်းကို အတိုးပါဝိုင်းဆပ်ပေးလိုက်ရတာ တစ်နှစ်ကြာလောက်မှ ကြေပါလေရော။ ဒါက တပိုင်းပေ့ါ။ နောက်တစ်ယောက်ကျန်သေးတယ်။ […]

ကားဂိတ်တွေမှာ ကားစောင့်နေတာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ကားလမ်းကူးချိန်မှာ တဖက်ယာဉ်ကြောမရှင်းသေးလို့ လမ်းလယ်မှာ ရပ်စောင့်နေရတာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ လမ်းသွားနေရင်း ကားမလွတ်လို့ လူကရှောင်ပေးရချိန်မှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ နှပ်နှပ်တွေညှစ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုယ်သွားတဲ့လမ်းမှာ ဓါတ်တိုင်လို ကိုင်စရာတွေ့ရင် သူမတို့ လူတတွေကတော့ အမှု့မဲ့အမှတ်မဲ့ လှမ်းကိုင်မိကြတာပါပဲ။ ဒီနေ့တောင် လမ်းထိပ်မှာ ရုံးဖယ်ရီစောင့်နေတဲ့သူတစ်ယောက်က ဓါတ်တိုင်ကို အသေအချာမှီပြီး ကျကျနန ဖုန်းပြောနေတာ ကို တွေ့လိုက်ရတော့ လောလောလတ်လတ်ဖြစ်ထားတဲ့ အဖြစ်အပျက်လေးကြောင့် စိုးရိမ်စိတ်တွေဖြစ်သွားတာတော့ အမှန်ပါပဲ။ သူမတို့ သံလမ်း လမ်းမကြီးရဲ့စည်ကားချက်ဆိုတာကလည်း မသိတဲ့သူများမြင်ရင်တော့ ပွဲဈေးကျင်းပနေတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ကားတွေ၊ စက်ဘီး၊ ဆိုက္ကားတွေအပြင် လူတွေနဲ့ပါ ကြိတ်ကြိတ်တိုးနေတဲ့ လမ်းဆိုတော့ လူလူချင်းရော၊ ကားတွေ ဆိုက္ကားတွေ ရှောင်ရတဲ့အချိန်မျိုးမှာ အနားမှာရှိတဲ့ ဓါတ်တိုင်တွေကို ကိုင်မိတတ်ကြတာပါပဲ။ ကလေးတွေဆိုလည်း ဓါတ်တိုင်ကိုဖက်ပြီးဆော့နေတတ်ကြတာပါပဲ။ အခုတော့ ေမေလ (၃၁)ရက်က လမ်းထဲက ကလေးတစ်ယောက် […]

သူမကိုတော့ ရုံးကသူတွေက မခိုင်လို့ပဲ အလွယ်ခေါ်ကြသည်။ သူမက ရုပ်ရည်ချောတဲ့အမျိုးထဲမှာမပါပေမယ့်လည်း သူမရဲ့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်၊ အရပ်အမောင်းနဲ့ တော်ရုံမိန်းကလေးမထားနိုင်တဲ့ ဆံပင်အရှည်ကြောင့် သူမနားမှာ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတဲ့ ယောကျင်္ားတွေလည်း မနည်းပါဘူး။ ဒါ့အပြင် ပြေလည်တဲ့အသိုင်းအဝန်းဖြစ်တာကြောင့်လည်း သူမရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း ရွှေတွေညွှန့်နေအောင် ဆင်ထားတော့ သွားလေရာမှာ မိတ်ဖွဲ့ချင်တတ်တဲ့ ငနဲသားတွေလည်း ခဏခဏကြုံဖူးလို့ ရိုးအီနေပါပြီ။ သင်တန်းကျောင်းတစ်ခုမှာ Reception အနေနဲ့ အလုပ်ဝင်နေတဲ့သူမအတွက်ကတော့ စကားအပြောအဆိုမှာလည်း ညက်ညောနေတာ အမှန်ပါပဲ။ သူမဆီသင်တန်းစုံစမ်းဖို့ ဖုန်းနဲ့မေးမြန်းသူတိုင်းကို တဖက်သူထပ်မေးစရာမလိုအောင် သင်တန်းအကြောင်းကို မလွတ်တန်းရှင်းပြနိုင်တာလည်း သူမရဲ့အရည်အချင်းတစ်ခုပါ။ ဒီကြားထဲ သူမကို အရမ်းချစ်ပြီး အလိုလိုက်တဲ့ ရည်းစားတစ်ယောက်ကလည်း ရှိသေးတော့..သူမအတွက် အရာရာဟာ ကြွားလုံးထုတ်ချင်စရာတွေပါပဲ……………… အဲလိုကြွားလုံးထုတ်ခဲ့တာတွေက တချိန်ချိန်မှာ သူမအတွက် လူရယ်စရာ လှောင်စရာဖြစ်ခဲ့မယ်မှန်း သူမ မှ ကြိုမသိနိုင်ခဲ့တာပဲလေ…. ကြိုသိလို့မရတဲ့ကံကြမ္မာကြောင့် […]

အိမ်မှာ အဖေက အမြဲပြောပါတယ်…ငါ့သမီး “မအ” နဲ့တဲ့….အဲလိုပြောနေဆုံးမနေတဲ့ကြားထဲက တုံးလွန်းတဲ့သူမ အလိမ်ခံရဖူးပါတယ်.. အိမ်ကိုတော့ ပြန်မပြောရဲပါဘူး……ပြောလိုက်ရင် အပြင်ထွက်ခွင့် ပါမစ်ပိတ်သွားမှာစိုးလို့ရယ်…… တက္ကသိုလ်ပထမနှစ်တက်တုန်းဆိုတော့ ၂၀၀၂ ခုနှစ်လောက်ဖြစ်မယ်ထင်ပါတယ်။ အဲဒီနေ့က အမေခိုင်းလို့ မင်္ဂလာဒုံဈေးထဲသွားပြီး…လုပ်ငန်းရစရာငွေတွေယူပြီး အိမ်ကိုပြန်လာတဲ့အချိန်ဖြစ်တာပါ။ အရင်နေ့တွေတုန်းကလည်း ဒီလိုပဲ သွားလိုက် လာလိုက်လုပ်နေကျပါပဲ……သူမအကျင့်ကလည်း ပိုက်ဆံအိတ်မကိုင်တတ်တော့ ဆိုင်ကပေးလိုက်တဲ့ ပိုက်ဆံ ၃သောင်းကို ကြွတ်ကြွတ်အိပ်လေးထဲထည့်ပြီး လက်ထဲလုံးပြီးကိုင်လာတာပါ။ သံလမ်းထိပ်ရောက်တော့ ဆံပင်တွေဝယ်တဲ့အစ်မကြီးက (သူ့ကိုလည်း ရပ်ကွက်ထဲလာတိုင်း မြင်ဖူးပါတယ်) သူမကို လက်တို့ပြီး “ညီမလေးရေ အစ်မ ပိုက်ဆံလဲချင်လို့ …ထောင်တန်တွေပါသလား ” ဆိုပြီး မေးပါတယ်။ သူမကလည်း “ထောင်တန်တော့ မပါဘူး အစ်မရေ…အကြွေတွေပဲပါတယ်” ဆိုပြီး ပြန်ပြောမိပါတယ်……”အဲဒါဆိုရင်လည်း အကြွေလဲပေးပါတဲ့”… အဲဒီအစ်မကြီးက ဘယ်လိုကြီးလဲလို့ပေ့ါ.မေးတော့ထောင်တန်ပါလားဆိုပြီး အကြွေပဲရှိတယ်ဆိုတော့ အကြွေလဲမယ်ဖြစ်သွားတယ်ဆိုပြီး သူမစိတ်ထဲမှာတွေးနေမိပါသေးတယ်….သူတို့လည်း အရောင်းအဝယ်လုပ်နေတော့ […]

ဦးသိန်းစိန်အစိုးရလက်ထက်တုန်းကပေ့ါ…ရွှေဟင်္သာကွန်ဒိုမှာ ကျောင်းသားတစ်ယောက်ကို ကွန်ပျူတာအိမ်လိုက်သင်ပေးဖူးပါတယ်။ တစ်ရက်တော့ အဲဒီကျောင်းသားက ဆရာမကို ကျွန်တော် ဒီနေ့တော့ အပြင်မှာ အကျွေးအမွေးနဲ့ ဧည့်ခံပါရစေဆိုပြီး ပြောလာပါတယ်။ နောက်ဆုံးငြင်းမရတော့ လက်ခံလိုက်ရပါတယ်။ ကွန်ဒိုရှေ့ကနေ ဖြတ်လာတဲ့ တက္ကစီတစ်စင်း တားပြီး ပါရမီလမ်းကို ငှားပါတယ်။ ကားဆရာကို ရှေ့နားကလမ်းတိုလေးကနေ သွားခိုင်းတာကို ကားသမားက မသွားဘဲ ပြည်လမ်းပေါ်ကနေ တဆင့် ဓမ္မာရုံလမ်းကို သွားဖို့ ပြင်ပါတယ်။ အဲဒီမှာ ဇာတ်လမ်းစတော့တာပါပဲ။ တက္ကစီဆရာကို သွားခိုင်းတဲ့လမ်းအတိုင်းမသွားလို့ဆိုပြီး ကားပေါ်မှာ ဗျစ်တောက်ဗျစ်တောက်လုပ်ပါတော့တယ်။ ကားဆရာက နားညည်းတယ်ဗျာ။ ပိုက်ဆံလည်းမပေးနဲ့တော့ ခင်ဗျားအခုဆင်းဆိုပြီး ပြည်လမ်းပေါ်မှာ ကားကိုထိုးရပ်လိုက်ပါရော။ ဟိုကျောင်းသားကလည်း စိတ်ဆတ်တဲ့သူဆိုတော့ ကားပေါ်ကချက်ချင်းဆင်းပြီး နောက်က တက္ကစီကိုတားပြီး တက်ကော။ ပထမစီးတဲ့ကားဆရာကလည်း တက္ကစီခပေးဆိုပြီးတောင်းကော။ ကိုယ်တော်ချောကလည်း မပေးနိုင်ဘူးဆိုပြီး တင်းခံနေပြီး နောက်စီးတဲ့ကားဆရာကို အတင်းမောင်းခိုင်းပါလေရော။ […]

ဟိုတနေ့က ကြည့်မြင်တိုင်မှာ ကလေးကို ဓါးစာခံလုပ်ပြီး သိန်း (၅၀) ယူသွားတဲ့သတင်းမှာ ရဲတွေကားနဲ့လိုက်တာတောင် မျက်ခြည်ပြတ်သွားတယ် ဆိုတဲ့ သတင်းကို ဖတ်မိပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ အရင်တုန်းက တပည့်မတစ်ယောက်ကြုံဖူးတဲ့ အကြောင်းလေးကို ပြန်ပြီး သတိရသွားလို့ စာလေးဝင်ရေးပါဦးမယ်။ ၂၀၀ရခုနှစ်ကလို့ ထင်ပါတယ်။ ထောက်ကြန့်ကနေ သင်တန်းလာတက်တဲ့ တပည့်မလေးတစ်ယောက်က အဲဒီနေ့က မနက် (၉)နာရီ တက်ရမယ့်အတန်းကို (၁၁)နာရီနီးနီးမှ ရောက်လာပါတယ်။ ဘာလို့နောက်ကျတာတုန်းမေးမလို့ရှိသေး…ဆရာမရယ် ရေလေးအရင်သောက်ပါရစေတဲ့…..ရင်တွေတုန်လွန်းလို့ပါဆိုတော့…ဟယ်..ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲဆိုတာမေးမှ ဇာတ်လမ်းအကြောင်းစုံသိရပါတော့တယ်။ အဲဒီနေ့က မှော်ဘီကားသေးလေးနဲ့ သင်တန်းကိုလာတုန်း ခရေပင်လမ်းခွဲအရောက်မှာ မော်တော်ပီကယ်က ကားကိုလှမ်းတားတဲ့အချိန်  ကားကရပ်ပေးမလိုလိုနဲ့ အနားရောက်မှ တဟုန်ထိုးဆောင့်ထွက်ပြီး ထွက်ပြေးပါလေရောတဲ့။ မှော်ဘီကားသေးလေးတွေဆိုတော့ သိကြတဲ့အတိုင်း အမိုးပေါ်မှာ ထိုင်စီးတဲ့သူတွေနဲ့ ခြေနင်းခုံမှာ တွယ်စီးတဲ့သူတွေနဲ့ လူတွေအားလုံး  ကားအရှိန်ကြောင့် ကားပေါ်မှာ ဝရုန်းသုန်းကားဖြစ်ကုန်ကြပါလေရော။ အားလုံးကအချင်းချင်း တန်းကို […]

သူမရဲ့ဘဝမှာ အားအကျဆုံးက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ Management ပိုင်းမှာ အလုပ်လုပ်နေနိုင် ကြတဲ့သူတွေပဲ။ တခါတလေကျတော့လည်း အဲလိုရာထူး အဲလိုနေရာမျိုး သူမအခုထိ ဘာလို့ မရောက် နိုင်လဲဆိုတာ စဉ်းစားနေမိတယ်။ သူမကပဲ အရည်အချင်း မပြည့်ဝခဲ့တာလား။ ဒါမှမဟုတ် သူမလုပ်ခဲ့တဲ့ လုပ်ငန်းတွေက အဆက်အစပ်မရှိလို့လားပေါ့လေ။ သေချာတာတခုကတော့ သူမ အလွန်ညံ့နေသေးတယ် ဆိုတာပါပဲ။ ဒီနှစ် 2016 ဆိုတော့ အလုပ်လုပ်ခဲ့တာ ဘာလိုလိုနဲ့ ဆယ်နှစ်ကျော်သွားခဲ့ပြီပေ့ါလေ။ ရပ်ကွက်ထဲက ဆေးခန်းလေး တစ်ခုမှာ အချိန်ပိုင်း ဝိုင်းကူပြီးအလုပ် လုပ်နေတဲ့အချိန်၊ အမျိုးမကင်းတဲ့ အစ်မ တစ်ယောက်က သူမရဲ့အလုပ်မှာ အလုပ်ခေါ်တယ်။ အလုပ်လာလျှောက်ပါဆိုပြီး စာလွှာပါးလိုက်တော့ ဝမ်းသာအားရနဲ့ သွားလျှောက်ပါလေရော။ အလုပ်သာသွားလျှောက်တာ ဘာအလုပ်အတွက်ခေါ်မှန်း မသိ။ သူများတွေလိုလည်း လည်လည်ဝယ်ဝယ် မမေးတတ်။ အစ်မကတော့ ပြောပါတယ်။ […]

ဒီနေ့တော့ အသဲကွဲချင်သလိုလို ရောဂါထနေတာနဲ့ Google မှာ Broken Couple ဆိုပြီး ရိုက်ရှာလိုက်တာ အခုတင်ထားတဲ့ ပုံလေးတွေတွေ့တော့တာပါပဲ။ သဘောကျလွန်းလို့ မန်းဂဇက်မှာ တင်ပေးလိုက်ပါတယ်နော်။ ပုံလေးတွေတွေ့တော့ အသဲကွဲချင်သလိုလိုဖြစ်နေတဲ့ရောဂါတောင် ဘယ်ရောက်မှန်းမသိဖြစ်သွားတယ်။ Amazon.com မှာတွေ့တာ တစ်ခုကို $၅ဝလောက်ရှိတော့ ကိုယ်တိုင်လည်း မဝယ်နိုင်။ V Day ကလည်း ရောက်တော့မယ်ဆိုတော့ကော ရွာထဲက ခင်သူမင်သူတွေဆီကပေါ့လေ…..Precious Moments Couple အရုပ်လေးများ ယောင်ယမ်းပြီး လက်ဆောင်လေးများရမလားလို့ ရည်ရွယ်ရင်း…..(အမှန်တော့ သူများတွေလို စာရေးတတ်ချင်တာရယ်…မရေးတတ်တော့လည်း ပုံလေးတွေတင်လိုက်တာပါ) .  

သူမ                         သူမစိတ်တွေလွတ်လပ်ပေ့ါပါးနေသည့်နေ့တစ်နေ့။ သူမအတွက် ကမ္ဘာလောက ကြီးနှင့် ပြန်လည်ဆုံဆည်းရသည့်နေ့တစ်နေ့။ သူမ ကာလအတန်ကြာ အကျဉ်းကျခဲ့သမျှ ဒီနေ့မှာတော့ အတိုးချလျှောက်လည်ရင်း ချစ်ခြင်းကိုကိုယ်စားပြုမှည့်ဆိုထားသော ရွာလေးတစ်ရွာသို့ အလည်သဘောမျိုးရောက်ရှိခဲ့။ သူမအတွက် အဆက်ပြတ်နေတဲ့ကမ္ဘာကြီးရဲ့ သတင်းတွေနဲ့အတူ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ရွာသူလေးတွေရဲ့ ဟန်ပန်ကလည်း သူမအတွက် ဆွဲဆောင်မှု့တစ်ခုဖြစ်ခဲ့။ ဒီလိုနဲ့ သူမ ရွာသူတစ်ယောက်ဖြစ်လာရော။ ရွာတွေအများကြီး ရှိသည့်အနက်မှ သူမသဘောကျလွန်းလို့ ရွေးချယ်ခဲ့သော ရွာလေးမှာတော့ သူမ အပျော်ဆုံးဖြစ်မယ်ထင်ပါရဲ့။ သူမဆိုသည်က ခပ်ကြောင်ကြောင်လို့ပြောလို့လည်းရမည်ထင်တဲ့သူတစ်ယောက်၊ သူမ ကြိုက်တတ်သည့်အရာက ခပ်ရှားရှား၊ သူမဆီမှာ သူကိုယ်တိုင်ဝယ်တဲ့ပစ္စည်းရယ်ဆိုလို့ မရှိစလောက်၊ အကြောင်းသိတွေက လက်ဆောင်ပေးရင်တောင် သူမအတွက်နော် ဆိုပြီး သေချာမှာပြီး ပေးရတဲ့အထိ ဇီဇာကြောင်တဲ့သူ။                         ဇီဇာကြောင်တဲ့သူမတစ်ယောက် ရွေးချယ်လိုက်တဲ့ ဒီရွာလေးမှာတော့ အားလုံးက သူတို့အိမ်လေးတွေကို အမျိုးမျိုး […]