fattyကျနော်မြန်မာ့အသံကထွက်ပြီးပြီးချင်း ထုံးစံအတိုင်း အလုပ်လက်မဲ့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင် ပွဲစားလိုလိုဘာလိုလိုပေါ့ဗျာ ..။ ွှဲအဲ နေအုံး မြန်မာ့အသံကမထွက်ခင် လူတယောက်ကို အကူအညီပေးခဲ့ဘူးတယ် ။ သူက နောက်ပိုင်းမှာ အရေးပါလာသူဖြစ်မှာမို့အခုကထဲက အစပျိုး ထားပါရစေ။ အဲးဒီလူက မြန်မာနိုင်ငံကနေ UNV နဲ့ ပြည်ပထွက်သွားလိုက်တာ အနည်းဆုံး၃ လ နေမှပြန်ဝင်ရမယ်ဆိုတဲ့ Rules ကို နားမလည် ဘဲ အရေးအခင်းဖြစ်ခါနည်းတော့စိတ်ပူပြီးပြန်ချလာပါရော ..။ လေဆိပ်ကနေ သူ့ ပတ်စ်ပိုစ် ကိုသိမ်းလိုက်ရောဆိုပါတော့ ..။ အဲဒီလူ ပျာနေပြီ ပြန်ထွက်လို့မရတော့ဘူး ။ ခွင့်တပါတ်နဲ့ ခဏပြန်လာတာတဲ့ ..။ ထိုင်ပြီးငိုရုံကလွဲလို့ဘာမှ မတတ်နိုင်ဘူးပေါ့ ..။ ကျနော်ကူညီလိုက်ပါတယ် ..။ အဲဒီတုန်းက အလုပ်ထဲမှာ ဦးအေးကိုရဲ့သား ကိုခင်မောင်ဆန်းရှိတယ် သူက ရိုးရိုးအေးအေးကြီး။ နောက်ပြီးဥိးစန်းယု […]
naywoon niမဆုံးတဲ့…..သီချင်း—၃၇ အဲဂလို နေဝန်းနီတို့ သုံးယောက်သားအရက်သောက်နေကြတုန်း အခန်းတံခါးကို ဖြတ်ကနဲ ဆွဲအဖွင့် ဘကြီးသန်းကလည်း အရက်ပုလင်းကိုအောက်အချ…။ တံခါးဝကို ကြည့်လိုက်တော့ တံခါးဆွဲဖွင့်လိုက်တဲ့သူက အဆောင်ပိုင်ရှင်ရယ်…။ ကွိုင်ပြီ လို့ထင်လိုက်တယ်…။ ဒါပေမဲ့ အခန်းထဲမှာ သုံးယောက် လုံးကို ပြုံးကြည့်နေတယ်..။ ပြိးတော့ “ ငါ့တူတို့ ဘယ်ကလာခေါ်ခေါ် မလိုက်နဲ့နော်” တဲ့..။ ဘာကိုပြောလိုက်မှန်းမသိသေးဘူး..။ သုံးယောက်သားအူကြောင်ကြောင် ဖြစ်သွားကြတယ်..။ သူကပဲဆက်ပြီး ……… “ အေး…။မင်းတို့ မသိသေးရင်ပြောပြထားရဦးမယ်..။ မြို့ထဲမှာ ပိုက်ဆံ သိမ်းတာ မကျေနပ်လို့ စုရုံး ဆန္ဒပြဖို့ လူစုနေတယ်..။ ကျောင်းကလည်း ပိတ်ဖို့ သေချာသွားပြီ..။ စောစောက ကောင်စီရုံးက ခေါ်ပြီး အဆောင်မှာ နေတဲ့ ကျောင်းသားတွေကို အဆောင်ပိုင်ရှင်က စုရုံးဆန္ဒ ပြတဲ့အထဲမပါဖို့ တာဝန်ယူပြီး လက်မှတ်ထိုးထားပေရတယ်..။ […]
လူကြီးတွေနှင့်ကျနော်စိတ်ပူတီးနှင့် ကျေနော် ကျနော်ဘဝမှာ ပထမဆုံးကျဆုံးခြင်းဆိုတာကို စတွေ့ဘူးတော့အရှေ့တိုင်းသားပီပီ ဗေဒင်ဆရာဆီကိုရောက်ခဲ့ပါတယ် ..။ ဗေဒင်ဆရာက နက္ခတ်နဲ့တွက်ပါတယ် ဆန်းကျမ်းနဲ့ညှိပါတယ် မဟာဘုတ်နဲ့လဲ ကြည့်ပါတယ် ..။ ဘာပြောလဲဆိုတော့ ..။ ခင်ဗျားအလုပ်ကနားထားသလားတဲ့ ….။ ဟုတ်ပါတယ် … မြန်မာအသံကနေ အရေးအခင်းပြီတော့ ကဒ်ပြားအပ်ပြီးထွက်ခဲ့တာပါ ….။ ဒီဇာတာမျိုးဟာ … အတွေ့အကြုံများခဲ့တယ်လို့ပြောရမှာဘဲဗျ။ ကျနော်ပြောချင်တာက ဘဝမှာ အတက်မြန်တတ်တယ် အဲသလိုဘဲ အကျလဲရှိတယ် ..။ ဆိုလိုတာက မင်းစိုးရာဇာထိပေါက်ရောက်တတ်တယ် … ။ ကျရင်လဲ ကျသွားတတ်တယ်ပေါ့ဗျာ ..။ ကျနော်မေးပါရစေဆရာ ….။ ကျရင်ဘယ်လောက်ထိကျသွားမှာလဲ …။ အင်း ခင်ဗျားဇာတာက ကျပေမဲ့လို့ ကျနော်ဆိုလိုတာက ဇီးရီုး ဆိုတဲ့အခြေအနေကိုပြောတာမဟုတ်ပါဘူး။ ခင်ဗျားကိုကယ်မဲ့မမဲ့သူတွေရှိတယ်ဗျ။ ခင်ဗျား ယုံတာမယုံတာအပထား မမြင်နိုင်တဲ့ပုဂိ္ဂုလ်များက လည်းစောင့်လျှောက်ပေးနေတယ် နောက်တော့သိလာမှာပါ […]
ကမာရွတ်လှည်းတန်းတော့ရစ်ပြီးပြီ။ အစာကပြောသလို ကျနော်ကအစွဲအလန်းကြီးတတ်တယ်နော် ဆယ်တန်းအောင်တော့ DSA သုံးခါဖြေတယ် မရဘူး။ တင်သန်းဦးရဲ့စစ်တက္ကသိုလ် ကအကြောင်းတွေဖတ်ပြီးရူးခဲ့တာလေ ..။ သူနဲ့လဲဆုံမယ်လို့မထင်ခဲ့ဘူး ဖြစ်ချင်တော့ ကျနော်မြန်မာ့ရုပ်သံရောက်တော့ သူတို့က သူတို့ကဆိုတာ သူရယ်မြသန်းဇံရယ် ……………..။ ကျနော်တို့ဆီလာပြီးတပည့်ခံကြရတယ် အဟဲနောက်တာပါ လာလေ့ကျင့်တာပေါ့ ..။ အဲတုန်းက သူက ဒုဗိုလ်မှုးကြီး ကျနော်က ကြိတ်ပြီးအားကျတာပေါ့ ၈၈ မတိုင်ခင်အထိပေါ့ ကျနော်စမ်းချောင်းမြေနီကုန်းက မိုးနတ်မယ်ဆိုင်မှာ သွားသွားသောက်ဖြစ်တယ် …။ တကာကတော့ တင်သန်းဦးပေါ့ …။အဲဒီမှာ စမ်းချောင်းစခန်းက ဒုရဲအုပ်တယောက် နဲ့ ခင်နေတယ် သူကလဲ ညနေတိုင်းလာသောက်တယ် ..။ ကျနော်ကနဂိုကထဲက ယူနီဖေါင်းဝတ်ချင်နေတဲ့ကောင် သောက်ဖြစ်မရှိလို့မဖြစ်တာလေ (မဖြစ်တာဘဲကျေးဇူးတင်ရမယ် ) ဥိးလေးက ဆက်သွယ်ရေးက ဒုတပ်ရင်းမှုး နောက်ဦးလေးက စခန်းမှုးလေဗျာ ..။ သွေးပါတာပေါ့နော …။ […]
ငါးဆယ်ဒီဘက်စွန်းလာပြီဆိုတော့ နောက်ကြောင်းပြန်လှည့်ကြည့်တဲ့သဘောပေါ့ ……။ ကျနော်အရင်က မြန်မာ့ရုပ်မြပ်သံကြားမှာလုပ်ခဲ့စဉ် အတွေကအကြုံတွေလဲအတော်ရေးခဲ့ပြီ။ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားဘဝအတွဲချောင်းခဲ့ပုံလဲ ရေးပြီးပြီ အီးတုန်းက အတူတူချောင်းခဲ့တဲ့တယောက်အခု ပါမောက္ခတောင်ဖြစ်နေပြီလေ …..။ အော်ဖြတ်သန်းလာခဲ့ရသော ဘဝတွေ …. ဘဝတွေ ….။ အထက်တန်းကျောင်းသားတုန်းက ကျနော်ရယ် ဗိုလ်ကြီးရဲညွန့် ( ယခုနတ်မောက်ကျောင်း ) ပြီးတော့ ဦးမောင်တင် ယခု ညွန်မှုး စက်မှုလယ်ယာ ကျနော်တို့သုံးယောက်သား တစ္ဆေဆိုတာ တွေ့ဘူးချင်လို့ ညဘက်ကြီးသချင်္ိုင်းကုန်းသွားပြီးရှာကြတာ ငယ်တုန်းကတော့ ဘာသိမှာလဲ အရူးထပြီး အကုန်လျှောက်လုပ်တာပေါ့ အဲ အဲဒီအကြောင်းတွေရေးပြီးထင်ပါတယ် …….။ အခုဒီတခါတော့ ကြီးမှ အရူးထပုံရေးချင်လို့ပါ …။ ကျနော် အရက်သမားဖြစ်ခဲ့စဉ်ကဆိုပါတော့ …..။ အရက်သမားဆိုပေမဲ့ ကျနော်က နေ့စဉ်သောက်နေတာတော့မဟုတ်ဘူးဗျ၊ တခါတလေမှသောက်ပါတယ် …။ အဲဒီတခါတလေသောက် ရင်လဲပြသနာမီးထွန်းရှာတတ်တဲ့ကောင်ကိုးဗျ …။ ကျနော်ပြောပြပါရစေအုန်း […]
အမေ ဟင်းချိုသောက်ဖို့လက်လှမ်းပြီး ဇွန်းဖြင့်ဟင်းချိုခပ်ိလိုက်သည်ကို ကျနော်ငေးကြည့်နေမိသည်။ အမေဟင်းချိုပူပူကိုမှုတ်သောက်နေသည်။အမေ့ပါးစပ်က မလုံတော့သဖြင့် ပါးစောင်ထဲမှ ဟင်းချိုများအချို့ပြန်စီးကျလာသည်။ အမေသည်စိုးရိမ်ဟန်ဖြင့်ကျနော့်ဘက်ကိုလှမ်းပြီးကြည့်ရှာသည် …။ စီးကြပါစေအမေရယ် …..။ ဒီလိုမျိုးတွေက နောင် ကျနော်တို့လဲမလွှဲမသွေကြုံကြရအုံးမဲ့ကိစ္စတွေပါ …။ ကျနော် တစ်ရှုးတစ်ရွက်အမေ့ကိုလှမ်းပြီးပေးလိုက်သည် ..။ အမေသည့်သူ့ချွေးမ ကျနော့မိန်းမဘက်သို့ မသိမသာလေးကြည့်လိုက်သည်ကို သတိထားလိုက်မိပါသည်။ ရပါတယ်အမေ … ကျနော်စားလက်စ ဇွန်းခရင်းကိုချပြီး …. စဉ်းစားနေလိုက်မိတော့သည် …။ တချိန်က ကျနော်မှီခိုခဲ့ရသောအမေ ……။ ကျနော်မှီခိုခဲ့ရစဉ် ဘယ်သူ့မျက်နှာကိုမှကြည့်စရာမလို … ကျောင်းလခမှန်မှန်နောက်မကျအောင်ပို့ပေးသည်။ အမေကပို့ပေးပြီးအမေကျွေးသည့်ထမင်းစားနေရသော်လည်း အမေ့မျက်နှာ ကိုကြည့်နေစရာမလို ..။ အခု အမေ့မှာ ဘာမှမရှိတော့ပြီ …။ ကျနော်ကျွေးသည့် ထမင်းစားနေရသော်လည်းအမေသည် သူများမျက်နှာတွေကြည့်နေရပြီ …။ ဟင်း ………လို့သာ သက်ပြင်းချမိသည် ….။ ဒီနေ့ သားရဲ့မွေးနေ့မို့ […]
နေဝန်းနီကလည်း နေဝန်းနီပေပဲလေ….။ မူးလာရင် ဇောက်တိ ဇောက်ထိုးနဲ့ ဆိုတော့ မူးလာရင် သူတို့တွေ ဆော့စရာအရုပ် …။ အဲဒိလောက်ထိသောက်ခဲ့တာ…။။ ကိုယ်ခံအားကလည်း ကောင်းတုန်းကိုး….။ အဲဒါနဲ့ ကိုကိုဦး ငှဲ့ပေးတဲ့ အရက်ခွက် ကိုယူသောက်လိုက်မိတော့ ရင်ထဲက တစ်ချက်ပျို့လာသေးတယ်…။ ကမန်းကတန်း မော့ချလိုက်ပြီးတော့ ရေသောက်ချလိုက်တော့မှ နဲနဲသက်သာသွားတယ်..ကိုကိုဦးက “ လဒ ဒီအတိုင်းသာ ဆက်သွားနေလို့ကတော့ နောက်ဆယ်နှစ် တောင်နေရမှာမဟုတ်ဘူး…။ အရက်မသောက်ခင်ရေလေးဘာလေးလည်း ခံသောက်ဦး ဟကောင်ရ” တဲ့…။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်တယ်..။ နေဝန်းနီ အရက်သောက်ခဲ့တဲ့ သက်တမ်း တစ်လျှောက်လုံး အရက်နဲ့ ရေ ရောသောက်တာ နဲပါတယ်…။ ပေါ့သွားမှာ စိုးလို့ပါ…..။ အရက်ရဲ့ အရသာကို ဒီအတိုင်းသောက်တာက ပိုသိပါတယ်……။ နောက်ပိုင်းသောက်တဲ့ မီးတောက် ချက်အရက်တောင် ဒီအတိုင်းသောက်ခဲ့တာပါ……။ နောက်ပိုင်းကျတော့ […]
မဆုံးတဲ့….သီချင်း—၃၅ စက်တင်ဘာ-၅ ရက်နေ့ မိုးတွေလည်း အုံ့ပြီး အိုက်ပြုတ်ပြုတ်ကြီး ဖြစ်နေတယ်…။ အဆောင်မှာ ကိုကိုဦးဆိုတဲ့ ကောင်က သီချင်းလေးတစ်အေးအေးနဲ့ အဆောင်ပေါ်ကိုတက်လာတယ်..။ သူများတွေက ပိုက်ဆံတွေ သုံးမရတော့ လို့စိတ်ညစ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ဒီကောင်မို့ သီချင်းလေးတစ်အေးအေးနဲ့လို့ နေဝန်းနီ အခန်းဖေါ် ကပြောတယ်..။ ကိုကို ဦးရဲ့ အသံက တစ်ဖြေးဖြေးနီးလာတော့ နေဝန်းနီတို့ အခန်းဘက်လာနေတာဖြစ်တယ်..။ အဆောင်က မျက်နှာချင်းဆိုင် အခန်းတွေ ကြားမှာ လမ်းကကျဉ်းမြှေင်မြှောင်လေး ….။ မျက်နှာကျဉ်းကျဉ်း နောက်ဘက်ခပ်ကျယ်ကျယ် နဲ့ မန္တလေးရဲ့ ခြံမြေဖွဲ့စည်းပုံအတိုင်းး …..။ “ အေ့….။ နေဝန်းနီ ဆိုတဲ့ ကောင် ရှိလား အေ့” မမူးသေးဘဲနဲ့ မူးသယောင် အသံပေးပြီး အခန်းထဲဝင်လာတဲ့ကိုကိုဦးကိုကြည့်ပြးီ….။ “နေဝန်းနီနော် ဘယ်လဒ မှ ငှက်မထင်ဘူး…။” […]
ဒီနေ့တော့ ကဗျာက ပေးတဲ့ အတွေးလေးတွေ အကြောင်းပြောချင်ပါတယ်…။ တစ်ချိန် မဂ္ဂဇင်း ခေတ်က ဖော်ပြ ခံခံရတဲ့ ကဗျာ နှစ်ပုဒ်နဲ့ စလိုက်ရအောင်….။ ဒီကဗျာ နှစ်ပုဒ် နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပြောချင်တာက ကဗျာ ရေးသူ တစ်ယောက်က ကဗျာချည့် တစ်စိုက်မတ်မတ် ရေးဖွဲ့သူမဟုတ်ပါဘူး……။ ဒီနေ့ အဲဒိအကြောင်းကို သိသူလည်း နဲပါလိမ့်မယ်….။ ကဗျာကောင်းတစ်ပုဒ် ဆိုတာ ဒီလိုနည်းနဲ့ တိမ်မြုပ်သွားမှာ အင်မတန် နှမြောစရာကောင်းပါတယ်…။ ကဗျာရေးတဲ့သူကိုတော့ ကြိုမပြောတော့ဘူး …။ ဖတ်ရင်းနဲ့တွေ့လာပါလိမ့်မယ်….။ ကဗျာ ခေါင်းစဉ်က “ ဖြေထားသင့်ရင် ဖြေထားနှင့်” တဲ့…။ 1984 ခုနှစ် နိုဝင်ဘာလထုတ် ရုပ်ရှင်အောင်လံ မဂ္ဂဇင်းမှာ ပါခဲ့တယ်လို့ မှတ်စုထဲမှာ မှတ်ထားမိတာပဲ…။ ကဗျာက —– “ […]
အောက်ပါသတင်းလေးတပုဒ်ဟာ မြန်မာလိုရေးထားတဲ့ ယနေ့နာမည်ကြီးဂျာနယ် တစ်စောင်က သတင်လေးတပုဒ်ပါ။ ပထမဆုံး စဖတ်ဖတ်ခြင်း အတော်လေး အူ သွားတယ် နောက်တခါထပ်ဖတ်ပြန်တော့ လည် နေပြန်ရော …။ မကြေနပ်သေးလို့ထပ်ထပ်ဖတ်ကာမှ ချာလပါတ် လည် သွားတော့ သဗျို့ …….။ ကဲ …. ကိုယ့်ဆရာတို့လဲဖတ်ကြည့်ပြီးရောပေါ့ … ဘယ်လိုများခံစားရပါသလဲ။ သတင်းရေးတယ်ဆိုတာ တိုတို လွယ်လွယ် ထိထိမိမိ ရေးမှကောင်းပါမယ် ….။
နောက်ဆုံးကျန်တာကတော့ အိမ်ရှင်လင်မယားရဲ့ မိဘတွေပဲ…။ သူတို့က အိမ်အပေါ်ထပ် အိမ်ဦးခန်းမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် နှစ်ခန်းယူထားတာ…။ ကြားထဲမှာ ဘုရားခန်း ရှိတယ်..။ အဲအိမ်နောက်ခန်းမှာတော့ ညီအမ သုံးယောက်အိပ်တယ်…။ ထမင်းချက်တဲ့ ကောင်မလေးရယ်….. ချဲရောင်းတဲ့ ကောင်မလေးရယ်… . ဈေးဆိုင်မှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ကောင်မလေးရယ်လေ………။ သူတို့က နေ့ခင်းဆို အိမ်ပေါ်မှာ တက်တာမဟုတ်ဘူး….။ ထမင်းချက်တဲ့ ကောင်မလေးကလည်း တစ်နေကုန်အောက်မှာပဲ ချက်ပြုတ်လျော်ဖွတ်နဲ့…။ အဲ….သူတို့အခန်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ အိမ်ရှင်လင်မယား ရဲ့အခန်းရှိတယ်…။ သူတို့လည်း မနက်လင်းကတည်းက ထွက်သွားလိုက်တာ ညမိုးချုပ်မှ ပြန်ရောက်တာများတယ်…။ ကျောင်းသားနှစ်ယောက်ကတော့ အရက်သမားနဲ့ ကပ်ရက် အောက်ထပ်က အခန်းထဲမှာ အိပ်စေတယ်…။ ငယ်သေးလို့ သူတို့ အတွက် သီးခြားအခန်းကန့်မပေးသေးဘူးတဲ့…။ အဲဒိတော့ အိမ်ကြီးပေါ်မှာ အဘိုးကြီးနှစ်ယောက်နဲ့ အဘွားကြီးနှစ်ယောက်ပဲ ရှိနေတတ်တာများတယ်……။ အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ သူတို့ […]
အဲ တတိယ ဇာတ်ကောင်က နှစ်ယောက် …..။ ကျောင်းတက်နေတဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်…။ တစ်ယောက်က မိန်းကလေး…။ သုံးတန်း..။ တစ်ယောက်ယောက်ျားလေး….။ သူက ငါးတန်း…။ မနက်ဆို .. …..အမဖြစ်တဲ့သူ စီစဉ်ပေးတာစား………။ ပြီးရင် မိဘတွေ ထားခဲ့ မုန့်ဘိုးကိုယူ………..။ ကျောင်းသွား…။ ထမင်းစားချိန်ပြန်လာ….။ နေ့လည်ကျောင်းဆက်တက်……..။ ညနေပြန်လာ…….။ အမှန်တစ်ကယ် ကျောင်းသွားသလားမသွားဘူးလား …ဘယ်သူကမှ ဂရုတစ်စိုက် စစ်ဆေးမနေဘူး…။ အရေးတစ်ယူလည်း အမေးမခံရဘူး…။ ဒီနေ့ဘာသင်လိုက်သလဲ… ။ဘယ်နေ့စာမေးပွဲ ရှိတယ်…။မေးလိမ့်မယ် မထင်နဲ့…။ ဘယ်သူကမှ မမေးဘူး…။ ယုတ်စွ အဆုံး ကျောင်းပိတ်ရက်လားကျောင်းဖွင့်ရက်လား ဆိုတာတောင် ဂရုတစ်စိုက်မရှိဘူး…။ သူတို့ အိမ်မှာမရှိတဲ့ရက် ဟာကျောင်းဖွင့်ရက်ပဲ…။ အိမ်မှာ ဆော့နေပြီ ဆိုရင် ကျောင်းပိတ်လို့ပဲ…။ စာကျက်ဖို့လည်း ဘယ်သူကမှ သတိပေးမနေဘူး…..။ ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်သိတဲ့…။ စာကျက်ချင်ရင် […]
ေၾကာင္ေလးကိုသစ်မင်းရဲ့ သည်အလှူ ပို့စ်ထဲမှာ မျက်စေ့မမြင်တဲ့သူတစ်ယောက်လမ်းလျှောက်လာတယ် ဆိုတဲ့အကြောင်းလေးတွေ့လိုက်တယ်၊ဘေးမှာတွဲတဲ့တဲ့အဖော်ပါလာတယ်လို့ရေးထားတာအတွေ့တော့ ငယ်ငယ်က မျက်မမြင်တစ်ယောက်အကြောင်းသတိရသွားပါတယ်။ ပုသိမ်မြိ်ု့၊ဘုရားကြီးကုန်းလမ်း (အခုမဟာစေတီလမ်းလို့ခေါ်ပါတယ်) နဲ့ ရထားသံလမ်းနဲ့ဆုံတဲ့နေရာကရပ်ကွက်တစ်ခုမှာပါ။ ပပဝတီကွက်သစ်ကိုမရောက်ခင် ဒီဘက်က ရပ်ကွက်တစ်ခုပါ၊ အဲဒီရပ်ကွက်မှာကျွန်းတောကုန်း ဘုန်းကြီးကျောင်းရှိပါတယ်၊ဟိုတုန်းကတော့ ကျွန်းတောကုန်းကျောင်းအနီး၊မရမ်းချိုဖျားရပ်ကွက်လို့ ခေါ်ပါတယ်။အခုတော့ဘယ်လိုခေါ်သလဲမသိပါ။ ကျွန်တော် ၆တန်းကျောင်းသားဘဝမှာအဲဒီရပ်ကွက်ထဲကိုရောက်တာပါ။ အဲဒီရပ်ကွက်မှာမျက်စိမမြင်တဲ့ သူတစ်ယောက်ရှိပါတယ်။ ငယ်ငယ်ကအကောင်းလို့ပြောပါတယ် ရောဂါတစ်ခုကြောင့်ကွယ်သွားတယ်လို့ မှတ်မိနေပါတယ်။ ဆင်းရဲတဲ့အသိုင်းအဝိုင်းဆိုတော့မကုနိုင်ဘူးပေါ့။ သူ့နာမည်က ဦးထူးမ လို့ခေါ်ပါတယ်။ သူ့အမေ နာမည်ကဒေါ်အေးစောပါ၊အခုတော့မရှိကြတော့ပါဘူး။ ဦးထူးမ နှစ်ယောက်ရှိပါတယ်။ တစ်ယောက်ကမျက်စေ့မြင်ပါတယ်။ မျက်မမြင်ထူးမဟာ ရပ်ကွက်ထဲမှာ တစ်ယောက်ထဲလမ်းလျှောက်သွားလို့ရပါတယ်။ သူ့လမ်း ထဲက ထွက်လာပြီး ရထားလမ်းနေရာကိုရောက်ရင် သူ့ဟာသူကွေ့တာပါ။ (ကျွန်တော်တို့ရပ်ကွက်နဲ့ မရမ်းချို ရပ်ကွက်ကို ရထားလမ်းကြီးခြားထားပါတယ်။ ရထားလမ်းရဲ့တဖက်မှာရေကြည်မင်္ဂလာ ကျောင်းတိုက် ရှိပါတယ်။) ရထားဝင်လာရင် ရထားကိုဝင်ဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီဆိုတဲ့အမှတ်အသားပြတဲ့ အလံဆိုတာ ရှိပါတယ်။ အဲဒီအလံကနေရထားလမ်းလွှဲတဲ့နေရာကမောင်းတံအထိသံကြိုးနဲ့ဆက်ထားတာပါ။ လမ်းလွှဲအဆင်သင့်ဖြစ်ရင်မောင်းတံကိုဆွဲပြီးအလံကိုတင်ရတာပါ။ […]