weiweiကိန်းဂဏန်းများကို ကျွန်မအလွန်ကြောက်ပါသည်။ မကြားချင် မပြောချင်လောက်အောင် စိတ်ပျက်မိပါသည်။ ဘာလေးပဲဝယ်ဝယ် ဈေးမေးလိုက်တာနဲ့ ကိန်းဂဏန်းကြီးကြီးတွေ ကြားရတာ နားဝင်ဆိုးလှသည်ဟု ထင်မိလေ့ရှိပါသည်။ အစားအသောက် အဝတ်အထည် အသုံးအဆောင်ဘာလေးပဲဖြစ်ဖြစ် ကောင်းတာကိုမှ ကြိုက်တတ်တော့လည်း ကိန်းဂဏန်းကြီးကြီးတွေနဲ့ပဲ ထိတွေ့ဆက်ဆံဖြစ်ပါတော့သည်။ ကျွန်မသည် ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အတွက် ဝင်ငွေကိန်းဂဏန်းက ကိန်းသေဖြစ်ပါသည်။ ထွက်ငွေက အမြဲတမ်းပုံသေမရှိ ဂဏန်းမငြိမ်သက်သည့်အခြေအနေဖြစ်ပါသည်။ လောဘစိတ်ကိုလျော့၊ ပီတိကိုစား၊ ပစ္စုပ္ပန်တည့်တည့်ကြည့်ပြီး စိတ်ချမ်းသာအောင် နေရသည့် အခြေအနေဖြစ်ပါသည်။ ပတ်ဝန်းကျင် အပေါင်းအသင်းများနှင့် အဆက်ဖြတ်ပြီး အလုပ်နဲ့အိမ်မှာသာ အချိန်ကုန်နေစဉ်မှာ ကိန်းဂဏန်းများက ဒုက္ခပေးလေ့မရှိသော်လည်း အပြင်လောကကို ထွက်လိုက်သည်နှင့် ကျွန်မ၏စိတ်ကို တိုက်ခိုက်ကြပါတော့သည်။ ဒီအပတ်ပိတ်ရက် အလုပ်ထဲကမိတ်ဆွေတစ်ယောက်က သန်လျင်ဘက်မှာ ခြံသွားဝယ်ဖို့ အဖော်လိုက်ခဲ့ပေးဖို့ခေါ်ပါသည်။ သန်လျင်နဲ့ရင်းနှီးတဲ့ကျွန်မက အကြံပေးအနေနဲ့ကူညီရန် လိုက်သွားပေးလိုက်ပါသည်။ မြေကြီးဈေးတက်နေသည်ဟု ကြားထားပြီးဖြစ်သော်လည်း ကိန်းဂဏန်းအတိအကျကို ကျွန်မမသိခဲ့ပါ။ စိတ်လဲမဝင်စားခဲ့ပါ။ […]
သူငယ်ချင်းရေ … ငါအခုတလော ရူးချင်ချင်ဖြစ်နေပြီ။ မကြာခင် တကယ်ပဲရူးတော့မလားတောင်မသိဘူး။ ငါတစ်ယောက်ထဲတော့မဟုတ်ဘူး ငါတို့ဌာနက ဝန်ထမ်းအားလုံးနီးပါး ရူးကြောင်ကြောင်ဖြစ်နေကြတာ။ ငါမရှိခင်အချိန်တွေတုန်းက သူတို့တွေဘယ်လိုနေကြသလဲမသိဘူး။ ငါပြန်ရောက်လာပြီးကထဲက တစ်မျိုးပြီးတစ်မျိုး မကျေနပ်တာတွေ ပေါ်လာကြတယ်။ ငါ့ကို ဖိုက်တာလို့ ထင်ပြီးတော့များ အားကိုးတကြီး လာပြောကြတာလား မသိပါဘူး။ ဝန်ထမ်းဖွဲ့စည်းပုံအရ ငါရဲ့အထက်မှာ အရာရှိကြီးတွေအများကြီးရှိနေပြီး ငါ့ရဲ့အောက်မှာလဲ အရာရှိငယ်တွေ အများကြီးရှိတယ်လေ။ လူတွေအများကြီးဆိုတော့ အလုပ်မှာအဆင်ပြေတဲ့သူတွေရှိသလို အဆင်မပြေတဲ့သူတွေလဲ ရှိတာပဲ။ ကြိုးစားတဲ့သူရှိသလို ပျင်းတဲ့သူလဲရှိတယ်။ ပညာတော်တဲ့သူရှိသလို ညံ့တဲ့သူလဲပါတာပဲ။ ငါက ဝန်ထမ်းတွေကို အုပ်ချုပ်တဲ့အပိုင်းကို စိတ်မဝင်စားဘူး။ စာရွက်စာတမ်းကိစ္စတွေလဲ ဝင်မပါဘူး။ တစ်ယောက်ထဲအခန်းတစ်ခန်းထဲမှာ ကွန်ပျူတာတစ်လုံးနဲ့ နေနေတာပဲ။ အလုပ်လုပ်စရာရှိရင်လုပ်ပြီး မရှိရင် စာထိုင်ဖတ်လိုက်၊ စာရေးလိုက်နဲ့ အပြင်လောကနဲ့ အဆက်အသွယ်ပြတ်နေလေ့ရှိတယ်။ အေးအေးဆေးဆေးနေချင်လို့ ဝင်မပါချင်ကာမှ မပါလို့မရတဲ့အနေအထားတွေ ခဏခဏဖြစ်လာတယ်။ […]
ရေးလဲမရေးချင်ဘူး … မရေးပဲလဲ မနေနိုင်အောင် စိတ်ထဲမှာ ကလိကလိဖြစ်တာနဲ့ ရေးလိုက်ပါတော့တယ်။ ဒီကနေ့ မနက်အာရုံမှာ ကျွန်မအိမ်မှာ သံဃာတော် ၅ ပါး ပင့်ပြီး ဆွမ်းကပ်ဖို့ စီစဉ်ခဲ့ပါတယ်။ ဆွမ်းကပ်ဖြစ်ပုံက … ကျွန်မက ရန်ကုန်မှာ တိုက်ခန်းတစ်ခန်းနဲ့ တစ်ယောက်ထဲနေဖြစ်တာများပါတယ်။ အိမ်လဲမဟုတ် အဆောင်လဲမဟုတ်ပဲ အဆင်ပြေသလိုပဲနေနေခဲ့တာဆိုတော့ တစ်ခါမှ ဘုန်းကြီးဆွမ်းကပ်တဲ့အလုပ်ကို မလုပ်ဖြစ်ခဲ့ဘူး။ အလုပ်ရှုပ်စရာတွေကိုတွေးကြောက်ပြီး မလုပ်ပဲနေခဲ့တာ တော်တော်ကြာပါပြီ။ ဒီအပါတ်မှာ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ကျွန်မနေတဲ့အိမ်ယာဝင်းအတွင်းမှာ အိမ်ယာကော်မတီကကြီးမှူးပြီး ဆွမ်းသိမ်းပွဲလုပ်မှာမို့ ဘုန်းကြီး အပါး (၂၀၀) ပင့်ဖိတ်ထားပြီး အာရုံဆွမ်းကပ်ချင်တဲ့အိမ်က အပါးအရေအတွက် စာရင်းပေးသွင်းရင် အိမ်တိုင်ယာရောက် သံဃာတော်များကို ပို့ဆောင်ပေးမယ့်အစီအစဉ်တွေ့လိုက်မိတယ်။ ကျွန်မလဲ စိတ်ပါသွားမိပါတယ်။ ကျွန်မကိုယ်တိုင်ချက်ပြီးဆွမ်းကပ်ချင်တဲ့ ကုသိုလ်စိတ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာတာနဲ့ (၅) ပါးကပ်ချင်တယ်လို့ စာရင်းသွားပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျွန်မ […]
အခုတလော ခရီးသွားပို့စ်တွေ တော်တော်များများဖတ်ဖြစ်ပြီး ကျွန်မ သတိထားမိတာတစ်ခုက ကျွန်မက ခရီးစဉ်တော်တော်များများကို ရောက်ဖူးပြီးသားဖြစ်နေပြီး တစ်ချို့နေရာတွေကို ထပ်ခါထပ်ခါ သွားဖူးပြီးသားလဲဖြစ်နေပါတယ်။ ကွန်မန့်တွေကို ဖတ်ကြည့်ရသလောက် ခရီးသွားတဲ့အလုပ်ကို ရွာသူရွာသားတွေ အားနဲကြတာကို သတိပြုမိတာနဲ့ ခရီးသွားခြင်းအတတ်ပညာအကြောင်း တစေ့တစောင်း ရေးချင်စိတ်ပေါ်လာပါတော့တယ်။ ခရီးသွားတယ်ဆိုတာကလဲ ဝါသနာကို အရင်းခံတဲ့ အတတ်ပညာတစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ တကူးတက သင်ယူလေ့လာထားတာမဟုတ်ပေမယ့် လူတိုင်းအလွယ်တကူလုပ်လို့မရနိုင်ပါဘူး။ လူတော်တော်များများက ခရီးသွားရမှာကို ကြောက်ကြတယ်။ ပိုက်ဆံကုန်မှာ၊ ပင်ပန်းမှာ၊ ကျန်းမာရေးအဆင်မပြေဖြစ်မှာ စသဖြင့်ပေါ့။ ကျွန်မကတော့ ခရီးသွားကံဇာတာပါလာသူဖြစ်မယ်ထင်ပါတယ်။ ၄ တန်းအရွယ်ကစပြီး နှစ်စဉ် နွေကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာ တစ်မိသားစုလုံး ခရီးထွက်တဲ့အလေ့အကျင့်ကို ဖေဖေက ဦးဆောင်စီစဉ်ပေးခဲ့ပါတယ်။ တစ်နှစ်ပတ်လုံး ဈေးရောင်းရတဲ့ဖေဖေ၊ မီးဖိုချောင်ထဲက မထွက်ရတဲ့မေမေနဲ့ စာသင်ကျောင်းနဲ့အချိန်ကုန်နေရတဲ့ သားသမီးတွေကို ထွက်ပေါက်တစ်ခုဖြစ်စေတာက ခရီးထွက်ခြင်းပဲဖြစ်ပါတယ်။ ကျောင်းစာထဲမှာပါတဲ့ ပထဝီနဲ့ သမိုင်းကို […]
ရေးချင်ခဲ့တာကြာပါပြီ။ ရေးဖို့စဉ်းစားရင်းစဉ်းစားရင်းနဲ့ မရေးဖြစ်ခဲ့ဘူး။ တော်ကြာ အထင်လွဲပြီး နိုင်ငံတော်အကြီးအကဲတွေနဲ့ ဆွေမျိုးတော်ပေးလိုက်မှာလဲစိုးရိမ်ခဲ့လို့ … 😛 ကျွန်မတစ်သက်တာမှာ သင်တန်းတွေအများကြီးတက်ခဲ့ရဖူးပါတယ်။ သင်တန်းတွေကို အလွန်မုန်းပါတယ်။ ကျွန်မက ဆရာတစ်ယောက်ကသင်နေတာ ထိုင်နားထောင်ရတာကို အလွန်ပျင်းပါတယ်။ အတတ်ပညာတော်တော်များများကို ကိုယ့်ဟာကိုယ် လေ့လာရတာကို နှစ်သက်ပါတယ်။ သင်တန်းတွေကို မုန်းပေမယ့်လည်း ဘဝအကျိုးပေးကိုက တပည့်လုပ်ဖို့ဖြစ်လာတာဆိုတော့ စာသင်ခန်းတွေကြားထဲမှာပဲ ဘဝအတွေ့အကြုံတွေတိုးရင်း ကျောင်းသားတို့၏ လူလည်ကျနည်းမျိုးစုံကိုလဲ တတ်မြောက်ခဲ့ပါတယ်။ အခုပြောချင်တဲ့ သင်တန်းကတော့ အားလုံးထဲမှာ အထူးခြားဆုံးသင်တန်းလေးတစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ ဗဟိုဝန်ထမ်းတက္ကသိုလ် (ဖောင်ကြီး) ဖြစ်ပါတယ်။ တက်ဖူးတဲ့သူတွေရှိသလို မတက်ဖူးတဲ့လူတွေလဲရှိမှာပါ။ တက်ဖူးရင်တော့ အလွမ်းပြေဖြစ်နိုင်ပြီး မတက်ဖူးသူများအတွက်တော့ ဗဟုသုတပေါ့။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၂ နှစ်လောက်က ဖောင်ကြီးသင်တန်းကို တက်ရောက်ဖို့အကြောင်းဖန်ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်မက ဘွဲ့ရပြီး ကွန်ပျူတာတွေနဲ့အလုပ်ရှုပ်နေချိန်၊ ကျန်းမာရေးသိပ်မကောင်းဖြစ်နေတဲ့အချိန်၊ ဖောင်ကြီးသင်တန်းဆိုတာ အတော်ပင်ပန်းပြီး […]
အခုလထဲမှာ ကျွန်မအလုပ်လုပ်တဲ့ဌာနကို အလုပ်သင်ခန့်ထားတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ရောက်လာပါတယ်။ တော်ရုံနဲ့ ကျွန်မတို့ဌာနအတွက် ဝန်ထမ်းအသစ်ခန့်လေ့မရှိတော့ နဲနဲတော့ အံ့ဩမိတယ်။ နောက်တော့မှ သူကလေးက ဘောစိနဲ့အမျိုးတော်တယ်တဲ့ (တူမဘယ်နှစ်ဝမ်းကွဲလဲတော့မသိ)။ ကျွန်မက ဌာနအတွင်းမှာတော့ လူကြီးပေမယ့် စည်းကမ်းပိုင်းမှာတော့ ခပ်ညံ့ညံ့ပါပဲ။ ခေါင်းဆောင်ကိုယ်တိုင်က စည်းကမ်းဖောက်နေတော့ တပည့်တွေကိုလဲ မပြောရဲဘူးပေါ့။ ဒါပေမယ့် အလုပ်အဆင်ပြေနေတော့ အေးဆေးပါပဲ … ကျွန်မတို့ဌာနကို အလွယ်တကူ ဒီဇိုင်းဌာနလို့ နံမည်တပ်ထားပေမယ့် တကယ်လုပ်တာက mechanical design ပါ။ စက်ရုံထဲမှာ အသစ်ထွင်စရာရှိရင်ဖြစ်ဖြစ်၊ အဟောင်းကို ပြင်ချင်ရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် လိုအပ်တဲ့အချက်အလက်တွေကို ရှာဖွေပေးရတဲ့ ပင်မနေရာတစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အခုတလော စီးပွားရေးအခြေအနေက သိပ်မကောင်းတော့ ကျွန်မတု့ိကို အလကားလခပေးထားရသလိုဖြစ်နေတယ်။ ဘေးမဲ့လည်းပေးထားလေသတည်းပေါ့။ ဂိမ်းကစားလိုက်၊ အတင်းပြောလိုက်၊ ကော်ဖီသောက်လိုက်၊ မုန့်စားလိုက်နဲ့ ပျော်သလိုနေနေကြတာပေါ့။ ကောင်မလေးက […]
ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ဘွဲ့နှင်းသဘင်ခန်းမထဲမှာ မဟာသိပ္ပံဘွဲ့ဝတ်စုံကြီးနဲ့ ပူလောင်အိုက်စပ်တဲ့ မိတ်ကပ်မျက်နှာနဲ့ ထိုင်နေရင်း ဦးနှောက်က ဘွဲ့တစ်ခုအတွက် တွက်ချက်နေမိပါတယ်။ အကြောင်းရင်းကိုပြန်စဉ်းစားလိုက်တော့ B.Sc တုန်းက qualify ဖြစ်အောင် လိုက်ခဲ့မိတာက စမှားခဲ့တာပဲ။ အဲဒီတုန်းက ဘာသာစုံယူခဲ့တဲ့ ကျူရှင်လခ၊ စာမေးပွဲဖြေပြီး အမှတ်ကောင်းကောင်းရအောင် နည်းမျိုးစုံနဲ့လိုက်ခဲ့တဲ့ အကျိုးကျေးဇူးတွေကြောင့် မဟာဘွဲ့ဆက်တက်ခွင့်ရခဲ့တာဆိုတော့ … ဆက်တက်ခွင့်ရပေမယ့်လည်း တက်ချင်မှ တက်လို့ရတာကို ဆက်တက်မိတာကလဲ ဂုဏ်မက်မိလို့လား၊ အလုပ်ရဖို့ ပိုသေချာအောင်လား၊ ဘာမှလုပ်စရာမရှိလို့ မိဘပိုက်ဆံထိုင်ဖြုန်းတာလား၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အလကားအိမ်မှာနေရမယ့်အတူတူဆိုပြီး ဆက်တက်ခဲ့မိတယ်။ နေ့စဉ်ကျောင်းသွားခဲ့တဲ့ လမ်းစရိတ်၊ စားစရိတ်တွေဖယ်ထားပြီး စာတမ်းအတွက် ဆရာမကို ပေးခဲ့ရတာက အသားတင် ရှစ်သိန်းတောင်၊ ဆရာမပြောတော့ research လုပ်ခ ဈေးကြီးလို့တဲ့။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူလုပ်ပေးခဲ့လို့ စာအုပ်တစ်အုပ်ဖြစ်ခဲ့တာပဲလေ။ စာအုပ်ရိုက်ခ၊ ကူးခ၊ ချုပ်ခတွေကလဲ တစ်သိန်းနီးနီးကုန်ခဲ့တယ်။ […]
ဒီကနေ့ ဥပုသ်နေ့မှာ အလုပ်ထဲမှမိတ်ဆွေတစ်ယောက်အလှူကို သွားခဲ့ပါတယ်။ အလှူလုပ်တဲ့နေရာက ဗဟိုလမ်းမပေါ် သမိုင်းကုန်းကျော်အနီးက မေတ္တာဝါဒီပရဟိတဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ နေ့ဆွမ်းဖြစ်ပါတယ်။ ငါးထပ်ကျောင်းဆောင်တစ်ခုနဲ့ ၉ ထပ်ကျောင်းဆောင်တစ်ခုတွေ့ခဲ့ပါတယ်။ ဆရာတော်ဆွမ်းဘုန်းပေးရာနေရာနဲ့ ရေစက်ချအမျှပေးဝေတဲ့နေရာက ငါးထပ်ကျောင်းဆောင် ပထမထပ်မှာ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့လဲ ရေစက်ချချိန်အမှီရောက်သွားပြီး နဲနဲပါးပါး စပ်စုခဲ့ရသလောက် မိဘမဲ့ကျောင်းသား ၄၀ဝ ကျော်ရှိတယ်လို့သိရပါတယ်။ အငယ်ဆုံး ၂ နှစ်ကနေ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားအရွယ်အထိ ရှိပါတယ်။ ယောက်ျားလေးများကိုသာတွေ့ခဲ့ရပြီး မိန်းကလေးလဲလက်ခံပါတယ်တဲ့။ အနီးအနားက သီလရှင်ကျောင်းတစ်ကျောင်းမှာ ထားလို့ ကျွန်မတို့မတွေ့ခဲ့ရပါဘူး။ မိန်းကလေး အယောက် ၅ဝ လောက်ရှိပါတယ်။ ဘုန်းကြီးနဲ့ကျောင်းသားအားလုံးစာအတွက် အာရုံဆွမ်း တစ်သိန်းခွဲ၊ နေ့ဆွမ်း နှစ်သိန်းခွဲနဲ့ ညနေစာ ကလေးတွေအတွက် တစ်သိန်းသတ်မှတ်ထားပါတယ်။ နေ့ဆွမ်းအတွက် ရေစက်ချတရားချီးမြှင့်ပြီး ဆရာတော်၊ ဦးဇင်း၊ ကိုရင်နဲ့ ဧည့်သည်များကို အရင်ကျွေးမွေးပါတယ်။ ကိုရင်ကလေးများ […]
“တီချယ် မင်္ဂလာပါ” ကျွန်မအနောက်ဘက်ကနေ နှုတ်ဆက်သံကြားလိုက်ချိန်မှာ ကျွန်မတော်တော်လေး အံ့ဩသွားပါတယ်။ တီချယ်လို့ခေါ်မယ့်သူ အရေအတွက်နဲနဲလေးသာရှိတဲ့ ကျွန်မအတွက် ဘယ်သူများဖြစ်မလဲလို့ ချက်ခြင်းနောက်ပြန်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ် ….. “ဟယ် … နှင်းနှင်းပါလား။ ဘယ်လိုလုပ် ဒီမှာရှိနေတာလဲ?” “သမီး ဒီမှာ အလုပ်လုပ်နေတာ တီချယ်” နှင်းနှင်းကို ရုံးယူနီဖောင်းနဲ့ အစိုးရရုံးတစ်ရုံးမှာ တွေ့လိုက်ရခြင်းဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မက အဲဒီရုံးမှာ သူငယ်ချင်းရှိလို့ သူ့ဆီဝင်တွေ့ရင်း လှေခေါးအထက်အဆင်းမှာ မမျှော်လင့်ပဲ တွေ့လိုက်ရတာဆိုတော့ အံ့ဩနေတာနဲ့ ဘာမှတောင်မမေးဖြစ်လိုက်ဘူး။ နှင်းနှင်းက အလုပ်ရှိပုံနဲ့အောက်ကိုဆင်းသွားတယ်။ ကျွန်မကတော့ အပေါ်ထပ်ကသူငယ်ချင်းဆီတက်သွားရင်း တွေးသွားလိုက်ပါတယ်။ နှင်းနှင်းဆိုတာက ကျွန်မရဲ့တပည့်ကျော်များထဲက တစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မ မကြာခင်က ရေးခဲ့ဖူးတဲ့ ဆဲတတ်သောအိမ်နီးနားချင်းများပို့စ်ထဲမှာ ကျွန်မစာသင်ပေးခဲ့သော ၉ တန်းကျောင်းသူလေးတစ်ယောက်ပါ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၆ နှစ်က သူက ၉ တန်းဆိုတော့ […]
၃၈ ဖြာ မင်္ဂလာတရားတော်တွေထဲမှ နံပါတ် ၂၃ မြောက် မင်္ဂလာတရားတစ်ခုဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မလက်ရှိ ကျင်လည်နေရတဲ့ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းမှာ မာန်မာနထောင်လွှားတက်ကြွသူတွေ၊ ရာထူးမာန်၊ ဥစာမာန်၊ ပညာမာန်၊ သားသမီးမာန် စသဖြင့် မာန်မာနအမျိုးမျိုးရှိသူတွေကို မြင်နေတွေ့နေရတာများနေပါတယ်။ ယုတ်စွအဆုံး ဘယ်သူဘယ်ဝါမှန်းမသိရတဲ့ အွန်လိုင်းလိုနေရာမှာတောင်မှ မာန်မာနတွေတလူလူတက်နေကြတာကို မြင်မိတော့ ဘေးကနေ သံဝေဂယူမိတဲ့အချိန်တိုလေးမှာပဲ ဒီပို့စ်ကို အမြန်ရေးလိုက်ပါတယ်။ ဘယ်လိုလူမျိုးတွေက မာန်မာနထောင်လွှားလေ့ရှိပြီး ဘယ်လိုလူမျိုးတွေက နှိမ့်ချစိတ်ရှိသလဲဆိုတာ လေ့လာကြည့်မိတယ်။ မပြည့်တဲ့အိုး ဘောင်ဘင်ခတ် ဆိုတဲ့ စကားပုံလေးက သိပ်မှန်ပါလားလို့ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်မသူငယ်ချင်းရဲ့အစ်ကိုတစ်ယောက်က အလွန်ချမ်းသာသော သူဌေးတစ်ဦးဖြစ်ပါတယ်။ သူ့ကို အပြင်မှာ ဒီအတိုင်းတွေ့ရင် ချမ်းသာတယ်လို့ ထင်စရာအကြောင်းမရှိလောက်အောင် ရိုးရိုးသားသားနဲ့ နှိမ့်ချလေ့ရှိသူတစ်ဦးဖြစ်ပါတယ်။ လမ်းဘေးမှာ ဈေးရောင်းရတဲ့ဘဝကနေ သူဌေးကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်လာအောင် လုပ်နိုင်ခဲ့တဲ့ သူ့အရည်အချင်းတစ်ခုထဲမှာ ရိုးသားကြိုးစားမှုနှင့် နှိမ့်ချဆက်ဆံတတ်ခြင်းက […]
ကျွန်မတို့တွေ ကလေးဘဝကထဲက ဖြစ်ချင်တာတွေကို စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ကြပါတယ်။ အိမ်မက်မက်ခဲ့ကြတယ်။ တစ်ချို့အိမ်မက်တွေကို အကောင်အထည်ဖော်နိုင်ခဲ့ပေမယ့် တချို့ကတော့ ဝိုးတဝါးနဲ့ ပျောက်ပျက်သွားလေ့ရှိပါတယ်။ ကျွန်မကတော့ စိတ်ကူးယဉ်တတ်သူဖြစ်လေတော့ အိမ်မက်တွေနဲ့ အကျွမ်းတဝင်ဖြစ်နေခဲ့ပါတယ်။ မွေးရာပါဗီဇစိတ်ထဲက အနုအရွအလှအပလေးတွေနဲ့ အသန့်အပြန့်ကြိုက်တတ်တဲ့ကျွန်မက တစ်အိမ်လုံးကုန်ခြောက်တွေ လှောင်ထားပြီး ဈေးရောင်းထွက်ရတဲ့ မိသားစုထဲမှာ မွေးဖွားခဲ့ပါတယ်။ မီးသွေးလဲရောင်းလို့ အိမ်ဘေးကပ်လျက်ဂိုဒေါင်ထဲမှာ မီးသွေးတွေအပြည့်လှောင်ထားလေ့ရှိပါတယ်။ ခြေထောက်တွေ အမြဲတမ်းမဲနေသလို အသားအရည်တွေတောင် မီးသွေးအရောင်ဓါတ်ကူးလို့ မဲနေတာများလားလို့တောင် ထင်ခဲ့ဖူးတယ်။ ကျွန်မရဲ့ကလေးဘဝ ပထမဆုံးအိမ်မက်က အလွန်သန့်ရှင်းလှပပြီး မွှေးကြိုင်နေတဲ့ အိမ်ကလေးတစ်လုံးထဲမှာနေချင်ခဲ့တယ်။ အလယ်တန်းကျောင်းသူအရွယ်ရောက်တော့ တီဗီလဲပေါ်နေပြီးနေ့စဉ်ကြည့်နေရတဲ့အချိန်မှာ နိုင်ငံခြားဇာတ်လမ်းတွဲတွေထဲက အဝတ်အစားဒီဇိုင်းတွေကို စိတ်ဝင်စားခဲ့ပါတယ်။ ဘိုမတွေဝတ်တဲ့အဝတ်အစားတွေ အဲဒီခောတ်တုန်းက မြန်မာပြည်မှာ အဝတ်အစားအဆန်းမရှိသေးတဲ့အချိန်ပေါ့။ ကျွန်မရဲ့ ဒုတိယအိမ်မက်က ဂါဝန်လေးတွေ၊ ဘောင်းဘီအတို အရှည်လေးတွေကို အရောင်စုံ ဒီဇိုင်းလှလှလေး ဝတ်ချင်ခဲ့တယ်။ အသက် ၁၄ […]
ကျွန်မအရင်တုန်းကနေတဲ့ရပ်ကွက်ထဲမှာ အခြေခံလူတန်းစား (ဆင်းရဲသား) အများစုနေထိုင်ကြပါတယ်။ ကျွန်မနေတဲ့တိုက်ခန်းရဲ့ဘေးချင်းကပ်လျက်တိုက်မှာ အလွန်ဆဲဆိုတတ်သောမိသားစုများနေထိုင်ကြပါတယ်။ မိုးလင်းပြီဆိုတာနဲ့ သူတို့အချင်းချင်း အဆဲလေးတွေနဲ့နှုတ်ဆက်ကြတယ်။ ကလေးတွေကိုလဲ ယုတ်ညံ့တဲ့စကားတွေနဲ့ ဆူပူကြိမ်းမောင်းပြီး နံနက်ခင်းကို စတင်နှုတ်ဆက်လေ့ရှိလို့ ကြားခါစမှာ ကျွန်မစိတ်ထဲ တော်တော်လေး တုန်လှုပ်ခဲ့ဖူးပါတယ်။ သူတို့အသံကြားတာနဲ့ကြောက်လို့ ပြူတင်းပေါက်တံခါးကိုတောင် မဖွင့်ရဲခဲ့ဘူး။ ဒေါ်လှဆိုတဲ့အဖွားကြီးကတော့ အဆိုးဆုံးပါပဲ။ ၆ ထပ်တိုက်ရဲ့ အောက်ဆုံးထပ်မှာနေပြီး အိမ်ရှေ့ထွက်ပြီး ထမီတိုတိုနဲ့ ခါးထောက်လို့ တစ်တိုက်လုံးကို အော်ဆဲနေတာ မကြားချင်မှအဆုံးပါပဲ။ အပေါ်မှာနေသူတွေကလဲ စည်းကမ်းမရှိ နောက်ဖေးလမ်းကြားကို အမှိုက်ပစ်ချကြတယ်။ ဒေါ်လှကလဲ မိသားစုများလွန်းလို့ မီးဖိုကို နောက်ဖေးလမ်းကြားအထိ ကျူးကျော်ပြီး ချက်ရတယ်ဆိုတော့ အပေါ်ထပ်နဲ့ အောက်ထပ်ဇာတ်လမ်း မကြားချင်မှအဆုံး ငယ်ကျိုးငယ်နာအကုန်ဖော်လို့ပဲ။ သူတို့တွေ တည့်နေကြတဲ့အခါတွေမှာ ချစ်စနိုးနှုတ်ဆက်ပြောဆိုနေတာကလဲ အဆဲလေးနဲ့ပဲ။ အိမ်ရှေ့မှာထွက်ထိုင်ပြီး သန်းရှာ၊ ဆံပင်ဖြူနှုတ်၊ သူများအတင်းပြောနဲ့ လောကကြီးကိုကျေနပ်နေလိုက်ကြတာများ […]
ကျွန်မကို အခုတလော ဘာတွေအလုပ်ရှုပ်နေလို့ ပို့စ်လဲမတင် အွန်လိုင်းမှာလဲမတွေ့တာလဲလို့ မေးကြတယ် .. ဘာတွေများဒီလောက်တောင် အလုပ်ရှုပ်နေတာလဲဆိုတော့ … အလုပ်ချိန်ကတော့ အလုပ်ရှုပ်ရှုပ် မရှုပ်ရှုပ် တာဝန်ချိန်ဆိုတော့ ရုံးခန်းထဲမှာ မိန့်မိန့်ကြီးထိုင်ပြီး အလုပ်လုပ်ရတာ သက်တောင့်သက်သာရှိပါတယ်။ အလုပ်ချိန်ပြင်ပ ကိုယ်ပိုင်အချိန်များကတော့ ဘယ်လိုမှ သက်တောင့်သက်သာမရှိလောက်အောင် အလုပ်ရှုပ်ပါတော့တယ် … ကျွန်မကို ကုမ္ပဏီက စက်ရုံနဲ့နီးတဲ့နေရာမှာ တိုက်ခန်းတစ်ခန်းပေးပြီးနေခိုင်းထားပါတယ်။ ၄ လွှာ အပေါ်ဆုံးထပ်မှာနေရပြီး အခန်း စုစုပေါင်း ရ ခန်းပါတဲ့ တိုက်ခန်းဒေါင့်ခန်းဆိုတော့ ပြတင်းပေါက် ၂ဝ ကျော် ပါပါတယ်။ ကျွန်မနဲ့အတူလိုက်နေပေမယ့်သူမရှိတော့ တစ်ယောက်ထဲပဲ နေလိုက်တယ်။ နွေရာသီတုန်းက သိပ်မသိသာပေမယ့် မိုးတွင်းရောက်တော့ ရေကြီးပါလေရော။ အနောက်ဘက်က ပြူတင်းပေါက်တွေကနေ ပက်လိုက်တဲ့မိုးရေတွေ ဂေါ်ပြားနဲ့တောင်ကော်ထုတ်ရပါတယ်။ စောင်အဟောင်း မျက်နှာသုတ်ပုဝါ အဟောင်းတွေနဲ့ မိုးရွာတိုင်း […]