ကျွန်တော်..၊ ကျွန်တော့် ချစ်သူနှင့် ကျွန်တော်..ချစ်သော ကဗျာ….

ဘယ်သူက မှ ပျော်ရွှင်စေရမယ်လို ့ အာမခံ မထားပေမယ့်…

ဘဝ မှာ အပျော်ကလေး…တစ်ချက်တော့ ရချင်မိသည်။

ချစ်သူဆိုတာနဲ ့ ဆုံခဲ ့ရတုန်းကလည်း….ချစ်သူ၏ အပြုံးလှလှကလေးများကို မက်မော တွယ်တာ ခဲ့ဖူးပါသည်။

ထို အပြုံး နုနုကလေးများကြောင့် ကျွန်တော့် ဘဝ ကြီးဟာ သိပ် အဓိပါယ်ရှိတာပဲ..ဟု မှတ်ထင်ခဲ့ဖူးသည်။

ချစ်သောသူ၏ အပြုံး တစ်ချက်ကြောင့် ကျွန်တော့် (လဲကျ..ပြိုကွဲ လုလု ) ခပ်နိမ့်နိမ့် ဘဝ တစ်ခုလုံးကို ပြန်တည်ဆောက်ခဲ့သည်။

သို ့သော် …..ကျွန်တော် ရေးခဲ့ဖူးသော ကဗျာ..စာသား ထဲကလိုပင်..ကံကြမ္မာက ဓါး ထမ်းပြီး လာခဲ့ပြီ…။

ဘဝသည် အပြီးအစီး ရေးထားပြီးသော စာအုပ်တစ်အုပ်..တဲ့ ။ ဒါပေမယ့် တစ်နေ ့ကို တစ်မျက်နှာပဲ..ဖတ်ခွင့်ရှိသည်။

ကြိုတင် သိခွင့်ရှိခဲ့လျှင်.တော့ သိပ်ကောင်းမှာပဲ…။

အဲဒါါဆိုလျှင် … မဆုံနိုင်အောင်ခွဲ ခြားပစ်မည့် စည်များကို ကြိုတင် ဖျက်ဆီးထားနိုင်မည်။

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ဘာပဲ..ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့လေ..။ လူဆိုတာ ကိုယ့် လိုအင် ဆန္ဒတွေကိုပဲ..ပို ဦးစားပေးမိမှာပေါ့။

ဒါပေမယ့် အခုအချိန်မှာ..ကျွန်တော် သည် ကျွန်တော် အတွက် အသက်ရှင်နေတာ မဟုတ်တော့ပါ။

အချစ်စိတ်အတွက် ရှင်သန်နေတာလည်း မဟုတ်.။

အသက်ရှင် ဖို ့အတွက် အသက်ရှင်နေတာလည်း မဟုတ်။

*******************************************************

ဒါဖြင့် ကျွန်တော်…..ဘာအတွက် အသက် ဆက်ရှင်နေမှာလဲ..?????

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

တစ်ခါတုန်းကတော့ ကျွန်တော်…အလင်းစက်ကလေး တစ်စက် ဖြစ်ချင်ခဲ ့သည်။

အခုတော့ ကျွန်တော်……အလင်းတွေ..နှင့် ဆက်သွယ်ပေးသူ ဖြစ်ချင်လာပါ သည်။

ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်က အလင်းတစ်စုံတစ်ရာ ပိုင်ဆိုင်ထားမှ ဖြစ်မည်။

အလင်းတွေ ပိုင်ဆိုင်ဖို ့ ကျွန်တော် ကြိုးစားရပါလိ်မ့်မည်။

ကျွန်တော်…အလင်းတွေနှင့် ဆက်သွယ်ပေးချင်ပါသည်။ အပူတွေကိုတော့…ကျွန်တော် ့ရင်ထဲမှာပဲ..စုစည်း..သိမ်း ထုပ် ..ပြီး… ဆက်လက် ရပ်တည်ပါမည်။

ကျွန်တော် လမင်းကြီး ကို အားကျပါသည်။

နေ၏ အပူတွေကို ပူသည့်အတိုင်း ခံယူ ပြီး….. အေးမြ လင်းလက်သော.. အလင်းအေးအေးများကို..

ပြန်လည် ဝေ ငှ ပေးချင်ပါသည်။

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ကျွန်တော်……………..

ကဗျာ.ရေးသူ တစ်ယောက်…ဖြစ်လာပါသည်။

******************************

ကျွန်တော်..ရေးသော ကဗျာများကို တချို ့က နားမလည်..ဟု ဆိုကြပါသည်။

တချို ့ ကတော့… လိုလား တောင့်တ စွာပင်..ခံစားကြပါသည်။

ဘာပဲ..ဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်ကတော့..ကဗျာတွေ ဆက်ရေးနေမည် ဖြစ်သည်။

____________________________________________________________

ကျွန်တော် ့ အသက် ခပ်ငယ်ငယ် (ချာတိတ်) အရွယ်ကတည်းက

စွဲလမ်း နှစ်ခြျိုက် ခဲ ့ ဖူးသော….ကဗျာ တစ်ပုဒ် ရှိပါသည်။

1996 / 97 လောက်က တာရာမင်းဝေ ရေးခဲ့သော ကဗျာလေး ဖြစ်ပါသည်။

ဘာကို ဆိုလိုမှန်း မသိခင်ကတည်းက စွဲလမ်းနေခဲ့မ်ိပြီး….ဘာက်ို ဆိုလိုမှန်း သိသွားသော အခါ..

ပြောမပြ တတ်အောင် ထပ် ထပ် စွဲလမ်း ခဲ့ရသော ကဗျာ ဖြစ်ပါသည်။

ကျွန်တော်..ကဗျာများကို ရေးချင်စိတ်…ဖြစ်လာအောင်..တွန်းပို ့ ပေးခဲ့သော ကဗျာဟု ဆိုလျှင် မမှား ပါ။

ကဗျာ ၏ အမည်မှာ ** နေကြပ်ချိန်..**..ဖြစ်ပါသည်။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

** အဂါ င်္ဆိုတဲ့ နေ ့တစ်နေ ့က…

ငါ့ကို အကုန်..ယူ သွားတယ်။

ငါ့မှာ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်နေရတဲ ့အထဲ..

ဝေါ ခနဲ..ပျောက်ဆုံးလိုက်ရ.။

** ဘယ် ဆောင်းဥတုကမှ

လက်သင့်မခံတဲ့ ဆီးနှင်းတစ်စက်လို..

နွေရာသီတွေဆီ လှည့်ထွက်ခဲ့ရ။

** အရှင်လတ်လတ် လွမ်းလိုက်ရတာ..

ဘာနဲ့မှကို မတူတော့ဘူး။

မပွင့်ပဲ..ဖူး ခဲ့ရတဲ့ကောင်မို ့

… … … မှောင်တယ်။

** လွမ်းလွမ်းဆွတ်ဆွတ် ငါတွေးမိရဲ ့။

ကျောက်တုံးပေါ်..တင် အသွေးခံရတဲ့ ဓါးလို

ငါလည်း..အစားခံနေရချိန်…လို ့။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

လေးစားစွာ…

အလင်းဆက်

alinsett.art@gmail.com