“ဂွဒ် မောနင်း ကလပ်စ်” “ဂွဒ် မောနင်း မစ္စတာကျောက်စ်” ဘုံဘဝမှာ အခုတခါကြုံရတာက ကျောင်းဆရာဆိုတော့ ကျနော်မောင်ကျောက်ခဲလည်း ပါလာတဲ့ အထုပ်ကလေးကို စားပွဲပေါ်တင် ၊ လည်ပင်းက ကြောင်လျှာသီးလို့ မြန်မာလို နာမည်ပေးထားတဲ့ နက်ခ်တိုင် ကို နေရာချရင်း ဟန်ပါပါနဲ့ ချောင်းကလေးဟန့်လိုက်ရတာပေါ့ဗျာ ။ အမှန်ပြောရရင် အခုလို ဟန်ကြီးဂွကျ ဟန်မူပိုရတဲ့ အလုပ်မျိုးကို မောင်ကျောက် မလုပ်ချင်ပါဘူး ။ ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း အလုပ်သမား အင်ဂျင်နီယာ တရုန်းရုန်းနဲ့ တောထဲ ဆိုက်ထဲက ပရောဂျက်အင်ဂျင်နီယာ ဘဝမှာပဲ ပျော်ရှာတာပါ ။ ဒါပေမယ့် စီမံကိန်းပြီးသွားလို့ နောက်ထပ်အလုပ်သစ်ကလည်း မရသေး ၊ ကျောင်းတော်ဟောင်းကဆရာ ပရော်ဖက်ဆာကလည်း သူ့လက်အောက်မှာ သူ့ကိုကူဖို့ အလုပ်ကမ်းလှမ်းတော့ ပရိယေန ဝမ်းရေးရှိပြန်တာမို့ ဒီအလုပ်ကို […]

ပြီးခဲ့တဲ့ နိုဝင်ဘာလ က ဗျာ… ဦးကျောက်ခဲ စာ တစ်ပုဒ်မှ မရေးခဲ့နိုင်ပါဘူး။ နှစ်ကုန်ခါနီးတော့ အလုပ်မှာ စာရင်းတွေချုပ်ရတဲ့အပြင် ဝန်ထမ်းတွေကို လစာတိုးဖို့၊ ဆုကြေးပေးဖို့ အရည်အချင်း အကဲဖြတ်ရတာဆိုတော့ မအားလပ်ခဲ့ရသလို၊ စိတ်ညစ်ညူးစရာ ကိစ္စတွေပေါ်လာလို့ ဂဇက်မြို့ထဲတောင် အလည်အပါတ် မထွက်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ဒီကြားထဲ စိတ်ပြေလက်ပျောက် ရန်ကုန်အိမ်ကို ဖုန်းခေါ်တော့ မွေးသမိခင်က “သားရေ… မင်းအကို မောင်ဇော်တို့ သားအဖ ရောက်နေတယ်…. ရော့ စကားပြောလိုက်ပါဦး…” ဆိုပြီး ဖုန်းခွက်ထိုးပေးပါတယ်။ ဦးကျောက်လည်း မတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ ဝမ်းကွဲညီအကိုတွေမို့ ပဋိသဒ္ဒါရစကား ဆိုမိပါမှ… “…ညီလေးရေ… မင်း အမ လှရီတော့ မနက်လင်းအားကြီးကပဲ ပန်းလှိုင်ဆေးရုံမှာ ဆုံးသွားလို့၊ အကိုတို့သားအဖ နေ့တွင်းချင်း ထိန်ပင်သုသာန်မှာ သင်္ဂြိုဟ်လိုက်တယ်ကွာ…။ အင်း… လှရီကတော့ ဝေဒနာခံစားနေရတာ […]

ဦးကျောက်ခဲ စာမရေးတာလည်းကြာပြီဆိုတော့ ရှေးဖြစ်ဟောင်း အောက်မေ့ဖွယ်ကလေးနဲ့ လက်ပြန်သွေးလိုက်ဦးမယ်ခင်ဗျ။ ဒီလိုပါ… ၈၈ အရေးတော်ပုံကြီးပြီးသွားတော့ မောင်ကျောက်ခဲ တက်ကြွတဲ့ကြက်ဖလုပ်လိုက်တာ ကံကောင်းလို့ အင်းစိန်တောရမှာ ဝါမဆိုရတာခင်ဗျ ။ ဒါတောင် အခုကော်ဖီဆိုင်ဖွင့်ထားတဲ့ ဘဘထောက်ချုပ်ဟောင်းကြီးရဲ့ တပည့်တွေ အတော် ထုထောင်းလွှတ်လိုက်တာတော့ ခံခဲ့ရသေးတာပေါ့။ သူ့စကားအရဆိုရင်တော့ ဥပဒေချိုးဖောက်တဲ့ ရာဇဝတ်သားတွေပေါ့ဗျာ ။ ပြန်စဉ်းစားမိရင် အဟောင်းတွေက အသစ်ဖြစ်လို့ မစဉ်းစားချင်ပေမည့် သင်းကိုတော့ ဘယ်လိုမှ မေတ္တာလည်းထားမရ ၊ ဥဒါန်းလည်းမကြေနိုင်ပါဘူး။ အနှီ ထောက်လှမ်းရေးများနှိပ်စက်လို့ ပျက်ခဲ့ရတဲ့ဘဝတွေ မရေတွက်နိုင်သလို ၊ သန်း၆ဝသော မြန်မာပြည်သားများရဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေကို ရိုက်ချိုးသွားတဲ့ စာဖတ်နေတဲ့ ဘဘကြီးနဲ့အဖွဲ့ကိုလည်း အတော် မေတ္တာတုံးပါတယ်။   ထားပါတော့ဗျာ၊ အဲသည့်လို အငြိမ်မနေတတ်လေတော့ မာတာမိခင်စိတ်တွေပူပြီး မွေးသဖခင်ရဲ့ ဇာတိချက်ကြွေမွေးရပ်မြေကို ပို့လိုက်တယ်ခင်ဗျ။ […]

ဒီရက်ထဲမယ်ဗျာ စာရေးမယ် ရေးမယ်နဲ့ မရေးဖြစ်ဘူး… စိတ်ကလည်းလေလွင့်၊ အဖော်မွန် လက်ပကျွတ်လေးကလည်း နာမကျန်းဖြစ်လို့ ဆေးခန်းပို့ထားရတာမို့ စိတ်သွားတိုင်းလက်ကမပါ လိုရာဆန္ဒကို မပြည့်နိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။ အဟဲ… အခုတော့ သူကလေးလည်း ဆေးခန်းကပြန်လာပြီမို့ အရင်လိုပဲ ရေးမိရေးရာ ပေါက်ကရစာတွေရေးပြီး စိတ်အပန်းဖြေပါရစေ… လွန်တာရှိရင် ဝန္ဒာမိပါခင်ဗျ။   အခုရက်ထဲမယ် လွမ်းလွမ်းဆွတ်ဆွတ် တမ်းတမ်းတတ ရှိနေမိတာကတော့ ဘဝတကွေ့မှာ ဆုံခဲ့ရဖူးတဲ့ ဘူမိဗေဒ ချစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်ကိုပါ။ အကိုကြီးနဲ့ ဦးကျောက်က အသက်အတော်ကွာသလို၊ အမိတက္ကသိုလ်ချင်းလည်း မတူပါဘူး။ ဒါပေသည့် မောင်ကျောက်ဘဝ ကျောင်းပြီးစ စင်ကာပူရောက်လို့ အလုပ်ဝင်တော့ ကုမ္ပဏီ အတူတူမို့ စီနီယာအကိုကြီးပေါ့ခင်ဗျာ။ အကိုကြီးက၊ ကျောင်းပြီးတည်းက “ဘူမိဗေဒနှင့် ဓာတ်သတ္တုရှာဖွေရေး” (ဘ.ဓ.ရ) ဋ္ဌာနမှာ အလုပ်ဝင်လိုက်တာ ၁၉၈၈ ခုနှစ်အထိ မြန်မာနိုင်ငံ တနံတလျား […]

တက္ကသီလာ မြကျွန်းသာက ပညာရည်နို့ သောက်စို့လို့အပြီး အစိမ်းဝတ်များကြီးစိုးတဲ့ ရွှေပြည်ကြီးကို မောင်ကျောက်ခဲ စွန့်ခွာလာတာ အခုဆိုရင် နှစ်နှစ်ဆယ်နီးနီးရှိပြီခင်ဗျ။ မစွန့်လို့ကလည်း မဖြစ်ဘူးလေ။ တိုင်းပြည့်တာဝန် ထမ်းဆောင်ချင်ပါတဲ့ အမျိုးကောင်းသားများကို မတတ်တာဘာမှမရှိ၊ ရေဗူးပေါက်တာမလိုချင် ရေပါတာပဲလိုချင်တဲ့ ဒေါ်စိန်အေးကျောင်းတော်ဆင်း အစိမ်းဝတ်များက အထက်စီးကနေ နှိပ်စက်ကလူပြုနေကြတဲ့ အမှောင်ခေတ်ဆိုတော့ ဝေးရာကိုပြေးရတာပေါ့။ မောင်ကျောက်လိုပမွှားမပြောနဲ့ မောင်ကျောက်ရဲ့ဆရာ အမေရိကားပြန်ပညာရှင်ကိုတောင် သွားလေသူ အစိမ်းဝတ်ဘဘကြီးတစ်ဦးက လူပုံအလယ်မှာ လက်ညှိုးငေါက်ငေါက်ထိုးပြီး ဆဲတာဆိုတော့ အနေအထိုင်မတတ်ရင် နံရံလေးဖက်ကြားမှာ လုံးတီးဆန်ကြမ်းနဲ့ ငပိပုပ်ကို ကိုယ်တိုင် ဝါးတီးပေးနေရမယ်။   စကားစပ်မိလို့ ဆရာကြီးအဖြစ်ကို ပြန်ဖောက်သည်ချရရင်တော့… တစ်ရက်သား အစိမ်းဝတ် ဝံမင်းတစ်ပါးက လိုအပ်သည်များကို စီမံညွှန်ကြားဖို့ ရွှေပုထိုးလုပ်ကွက်ကို ရောက်လာပါသတဲ့။ စခန်းရဲ့တာဝန်ခံ ဘူမိဗေဒပညာရှင် ဆရာကြီးက ရွှေကြောရဲ့ အခြေအနေ၊ ခန့်မှန်းထွက်နှုန်း […]