ေမာင္ဘလိူင္ တစ်ခုသော ညနေတွင် ကျွန်ုပ်တို့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်သည် ညနေစာထမင်းကို အိမ်တွင်မစားမူဘဲ ထမင်းကြော်သုပ် သွား၍စားကြပြီးနောက် လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ဘက်သို့ စက်ဘီးကလေးတစ်စီးဖြင့် ကမ်းနား လမ်းအတိုင်း နင်းလာကြလေသည်။ မကြာမီတွင် မည်းနက်သော ကောင်းကင်ပြင်၌ လျှပ်စီးများ ပြိုးပျက်လျက် ချက်ခြင်းလိုလိုပင် အေးစိမ့် လာပြီး မိုးပေါက်များ ကျဆင်းလာလေသည်။ ဗြုန်းစားကြီး ရွာချလိုက်သော မိုးကြောင့် ထီးအကာ မ ပါသော ကျွန်ုပ်တို့နှစ်ဦးသည် မိုးလွတ်ရာကို အသည်းအသန်ရှာကြရာ အိုမင်းဟောင်းနွမ်းနေသော အဆောက်အဦးကြီး ဘေးတွင် အဖီချထားသော ဈေးဆိုင်လော၊ လူနေအိမ်လော မပီပြင်သည့်နေရာ မှ မှေးမှိန်သော ဘက်ထရီ မီး ချောင်းအလင်းရောင်ကို သတိပြုမိကြလေ၏။ ပထမတွင် ကျွန်ုပ်တို့နှစ် ဦးသည် တံစက်မြိတ်အောက်တွင် ခိုကပ် နေရာမှ အဖီအတွင်းသို့ကဲကြည့်ရာ […]
Foolish Girl“ထွန်းကျော်ဆေးရုံတင်ထားရတယ်” မင်းနိုင်ကျောင်းရောက်ရောက်ခြင်းနှင်းထံသတင်းပို့သည်။ ရွက်သစ်က “ကောင်းတယ် ဒီလိုကောင်သေရမှာ သူများကိုစိတ်ထိခိုက်အောင်လုပ်ထားတာ” “ကိုမင်းနိုင် ထွန်းကျော်ဘာလို့ဆေးရုံတင်လိုက်ရတာလဲ” “ကျောက်ကပ်မကောင်းလို့တဲ့ နှင်း။ မွေးရာပါကျောက်ကပ်အားနည်းတာလေ။ တစ်နှစ်တစ်ခါ ကျောက်ကပ်ဆေးနေရတာ။ ကျောက်ကပ်ဆေးရမယ့်ရက်မရောက်သေးပေမယ့် စိတ်ကြောင့်ထင်တယ် ရောဂါဖောက်လာတယ်လို့ပြောရမှာပေါ့” “အဲဒါကကုလို့မရဘူးလား၊ မပျောက်တော့ဘူးလား” နှင်းတစ်ယောက် မိမိချစ်သူရောဂါဝေဒနာခံစားနေရသည်ကို ကြားရရုံဖြင့် ဘယ်လိုမှမခံစားနိုင်တော့ပါ။ “ပျောက်ဖို့အလားအလားမရှိဘူး အခြေအနေကပိုဆိုးနေတယ်တဲ့။ ကျောက်ကပ်အစားထိုးမှရမှာတဲ့။ အခုသူ့အမေတို့က ကျောက်ကပ်အလှူရှင်စုံစမ်းနေကြတယ်” နှင်း ….မျက်ရည်များက အသိမပေးခြင်းမရှိပါပဲ မျက်ဝန်းအိမ်ထဲကနေအလိုလို စီးကျကာနေတော့သည်။ ရင်ထဲတွင်လည်း အမည်ဖော်၍မရသော ခံစားချက်များ ဗျောင်းဆန်ကာနေလေတော့သည်။ ×××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××× နှင်းသူငယ်ချင်းများကို မပြောဘဲ တစ်ယောက်တည်းဆေးရုံကိုထွက်လာခဲ့သည်။ ထွန်းကျော်အခန်းရှေ့မှထွန်းကျော်ကိုချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ထွန်းကျော်တစ်ယောက်နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်မောကျနေလေသည်။ ထို့နောက် ထွန်းကျော်၏ ဆရာဝန်ထံထွက်လာခဲ့သည်။ “သမီးရဲ့ကျောက်ကပ်က လူလေးအတွက်အဆင်ပြေပါတယ်သမီးရဲ့ ဒါပေမယ့် ……” “ဒါပေမယ့်….ဘာဖြစ်လဲဆရာ” “ဒါပေမယ့် သမီးမှာ ကျောက်ကပ်ကတစ်ခုပဲရှိတာတွေ့တယ်။ သမီးငယ်ငယ်ကကျောက်ကပ်လှူဖူးတာရှိလား” “ဟင့်အင်းတစ်ခါမှမလှူဘူးပါဘူးဆရာ” […]
“တောက်ကွာ” ထွန်းကျော်၏ တောက်ခေါက်သံကြောင့် မင်းနိုင်တစ်ယောက်လန့်ဖြန့်သွားသည်။ “ဘာဖြစ်တာလဲထွန်းကျော်ရ” “ဘာဖြစ်ရမှာလဲကွ နှင်းပေါ့ နှင်း ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့ထွက်သွားတယ် ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှာ ကားလည်းဖက်ထားလိုက်သေးတယ်” “လူမှားတာနေမှာပါကွာ” “မမှားဘူး လုံးဝမမှားဘူး ငါကမနက်ဆိုကျောင်းသွားဖို့ဝင်ခေါ်နေကျလေကွာ ဒီမနက် သူတို့အဆောင်ကနေအဲ့ကောင်နဲ့ထွက်လာတာ ငါ့မျက်လုံးနှစ်လုံးနဲ့ တပ်အပ်မြင်ခဲ့တာ သူကလည်းပြုံးလို့ပျော်လို့” “သူ့မောင်လေးရောမဖြစ်နိုင်ဘူးလား” “မဖြစ်နိုင်ဘူး သူငါ့ကိုသက်သက်အပျော်ကြံတာ၊ အဲဒါငါ့ကို ချိုးလိုက်တာကွ ငါသူ့ကိုအရမ်းမုန်းတယ်ဟာ ဟောဟိုမှတွေ့လား သူတို့သူငယ်ချင်းတစ်သိုက်နဲ့ ရယ်ရယ်မောမော စကားပြောနေကြတာ” ကိုယ်တိုင်တွေ့လိုက်ရပြီမို့ မင်းနိုင်လည်း မဖြေရှင်းပေးတတ် ပြီးတော့ သူကိုယ်တိုင်ပင် ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားသည်။ ကောင်လေးကခပ်ချောချောလေးပင် နှင်းနှင့်ပင်ခပ်ဆင်ဆင် ။ နှစ်ဦးသားကလည်းလိုက်ဖက်သည်။ ချစ်ချင်လည်းချစ်ချင်စရာ ကောင်လေးကချောသည်။ ယောကျာ်းချင်းမနာလိုစရာ ကောင်မလေးများကြွေချင်စရာ ဘော်ဒီလည်း ပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ သို့ပေမယ့်သူငယ်ချင်းကိုအားပေးရပြန်ဦးမည်။ “ထွန်းကျော်မင်း နှင်းကို သေချာဆွေးနွေးသင့်တယ်လို့ငါထင်တယ်ကွာ” “ဆွေးနွေးစရာ ဟုတ်လား မင်းနိုင် ဒီလောက်လက်ပူးလက်ကြပ်မိနေတဲ့ကိစ္စ ငါ […]
“ရွက်သစ်နင်ဘယ်လိုပုံဆွဲပေးလိုက်လို့သူတို့ခေါင်းချင်းဆိုင်သွားရတာလဲ” “လွယ်လွယ်လေးပါနှင်းရယ် သူစကားစပြောကတည်းက လိပ်စာတောင်းမှာ သိနေတာနဲ့ ငါရယ် မိုးစက်ရယ်တိုင်ပင်ပြီး ဆွဲလိုက်တာ ဒီလိုလေ” “ဟုတ်ပနင့်ပုံကဘာပုံကြီးမှန်းမသိဘူး” “ဘာကြီးမှန်းမသိအောင်ဆွဲတာပါဆို” “အခုနင်တို့ညွှန်ထားတဲ့အိမ်က …..” “မသိဘူးလေ ငါတို့လည်းဆွဲရင်းနဲ့ ဘာတွေမှန်းကို မသိတော့ဘူး” “ကောင်မအစုတ်ပလုပ်လေးတွေ သူများကို ဒုက္ခရောက်အောင်” “ဟဟ ဘာမှတောင်မဖြစ်သေးဘူး အဖြစ်သဲနေလိုက်တာ မိုးစက်ရေ ပြောဦးနင့်ယောင်းမကို” “ဟုတ်ပ ယောက်မနင်ငါ့အစ်ကို ကို မယူတော့ဘူးလား” “နင့်ကိုလည်းယောင်းမတော်မယ်လေဟာ” “မရဘူး နှင်း နင်မျက်နှာမများနဲ့နော် ငါ့အကိုနဲ့တိုင်ပြောမယ်” “နှင်းကလည်းအဖြစ်သည်းနေတာကတည်း ယောက်ကျားလေးတစ်ယောက်သူသလောကျတဲ့ကောင်မလေးအဆောင်ကို သူကိုယ်တိုင်စုံစမ်းနိုင်ရမှပေါ့ သူတကယ်စုံစမ်းချင်ရင်လွယ်လွယ်လေးပါ ငါတို့ကိုမေးစရာတောင်မလိုဘူး ကောင်မနော် မခူးခင်ကတည်းညွှတ်ချင်မနေနဲ့” “မဟုတ်ပါဘူးအေ၊ ပြီးတော့ ငါတို့ ကအဆောင်မှာ နေတာမှမဟုတ်တာ ရှာရလွယ်မယ်မထင်ဘူးလေ” “ရော်ခက်ပြီ နှင်းရယ် ငါတို့ ferry ကားပေါ်ကဆင်းတာနဲ့ သူတို့လိုက်ကြည့်ရင်သိတာပဲကို” “ဟုတ်သားပဲ ငါ့သူငယ်ချင်းကအကွက်မြင်တယ်” […]
alinsett ”လူ” ဤမြို့ကလေးထဲမှာ ”အမှောင်ထုချင်း သတ်ပုတ်ရင်း နက်ရှိုင်းသည်ထက် ပိုနက်ရှိုင်းနေသည့်အချိန်”တွင် သူ. . . ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ အဝေးပြေးကားကြီးပေါ်မှ ဘုတ်ခနဲ ဆင်းလိုက်သည်နှင့် သူ့ကို လှမ်းနှုတ်ဆက်လိုက်သမျှမှာ. . . ၁။ ရိုးတွင်းချဉ်ဆီထဲထိ စိမ့်အေးသွားစေသော လေထု ၂။ မနီးမဝေးရှိ ခွေးတစ်ကောင်၏ ဆွဲဆွဲငင်ငင် အူသံ ၃။ စိမ်းရွှင်ရွှင် ရနံ့တစ်ခုခု ၄။ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ အေးစက်စက်(သို့သော် မကြာခင် တစ်စုံတစ်ခု ဖြစ်ပျက်သွားတော့မလိုလို ခံစားရစေသော) ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်ခြင်း . . . စသည်တို့ ဖြစ်သည်။ အမှန်တော့ […]
နှင်းစက်လေးရဲ့ဂရုဏာ ထွန်းကျော်တစ်ယောက် အတန်းထဲတွင် သင်နေသောစာများကို ဂရုမစိုက်မိပေ။ ရှေ့တစ်တန်းကျော်တွင်ထိုင်နေသော မျက်ဝန်းလေး၏နောက်ကြောကို သာငေးကြည့်နေမိသည်။ ပုခုံးပေါ်ဝဲကျနေသောဆံပင်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ မဝ မပိန်ပဲကြည့်ကောင်းသူဖြစ်သည်။ သုံးဦးစလုံးမှာ အလှကိုယ်စီနှင့် လှကြသည်။ ထိုအထဲတွင် မျက်ဝန်းလေးမှာ အလှဆုံးဟုထင်မိသည်။ မင်းနိုင်ကတော့ ရွက်သစ်ကို ပိုလှသည်ဟုထင်သည်။ မင်းနိုင်ဘေးမှ စိုးငြိမ်းကတော့ မိုးစက်ကို မဲပေးသည်။ ဟုတ်တော့လည်းဟုတ်သည် အကြိုက်ခြင်းတူလျှင်ရန်ပွဲတွေများနေမည်ဖြစ်သည်။ ထွန်းကျော်မည်မျှအတွေးလွန်နေသည်မသိ ဆရာမကြည့်နေသည်ကို ပင်သတိမထားလိုက်မိပေ။ “ဟေ့ဟိုတစ်ယောက်” ဟုဆရာမကထွန်းကျော်ကို လက်ညှိုးထိုးရင်းခေါ်လိုက်သည်။ သို့သော်ထွန်းကျော်ကမကြားသဖြင့် မင်းနိုင် ၏လက်တို့ မူကြောင့်ဘုမသိဘမသိ ထရပ်လိုက်ရသည်။ “မင်းနာမည်ဘယ်လိုခေါ်သလဲ” “ကျွန်တော့နာမည် ထွန်းကျော်ခင်မျ” “မင်းငါစာသင်နေတဲ့အချိန် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ” ထွန်းကျော်မဖြေနိုင်တော့ချေ။ “ခုနကငါရှင်းပြတဲ့စာ ပြန်ပြောပြစမ်းပါ” “ဟုတ်ကဲ့” ဟုဆိုကာ ထွန်းကျော် ခပ်တည်တည်နှင့် အတန်းရှေ့ထွက်လာသည်။ မင်းနိုင်ခမျာလည်း ထွန်းကျော်အတွက်ပူပန်နေရသေးသည်။ “ပြောခုနကငါရှင်းပြတဲ့စာတွေ” “ကျွန်တော်မသိဘူးဆရာမ […]
“အဲဒါပဲကွာ ငါလည်းရှက်ရှက်နဲ့အဲဒီမှာလည်းကြာကြာမနေချင်တာနဲ့ထွက်လာခဲ့တာ” မင်းနိုင်စကားဆုံးသွားတော့ ထွန်းကျော်တစ်ယောက်မနေနိုင်အားရပါးရရယ်တော့သည်။ “ယောက်ဖမင်းကပါငါ့ကို ဟားတယ်ပေါ့ ဟေ့ရောင်” “မဟုတ်ပါဘူးကွာ သဘောကျလို့ပါ” ပြောရင်းထွန်းကျော်တစ်ယောက်ခွက်ထိုးခွက်လန်ရယ်နေပြန်တော့သည်။ “ယောက်ဖ မင်းကပါငါ့ကိုဟားတယ်ပေါ့ လေဟေ့ကောင်” “မဟုတ်ပါဘူးကွာ သဘောကျလို့ပါ။” ပြောရင်းထွန်းကျော်တစ်ယောက်ရယ်နေပြန်သည်။ “အခုကတည်းက ကိုယ်နဲ့ဘာမှမဆိုင်သေးတဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်အတွက် သူငယ်ချင်းအရင်းကို ဟားတယ်ပေါ့လေ” ဟုဆိုကာ မင်းနိုင်တစ်ယောက် ထထွက်လာခဲ့သည်။ “ဟေ့ကောင် ယောက်ဖ မင်းကလည်းကွာ မိန်းမကျနေတာပဲ ရယ်စရာပါလို့ရယ်တာပေါ့ကွ မင်းကွာ ယောကျာ်းကြီးတန်မဲ့ စိတ်ကောက်ရတယ်လို့ အဲဒါကြောင့် ဟိုကောင်မလေးတွေ ကပိုင်းလွှတ်လိုက်တာ” ထွန်းကျော်ပြောနေသည်မှာ ဟုတ်လည်းဟုတ်နေပြန်သဖြင့် မင်းနိုင်တစ်ယောက် မိန်းမဆန်သွားသော အမူအယာကို ရုတ်သိမ်းကာထွန်းကျော်ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ထွန်းကျော်လည်း ဆက်ပြီးရယ်မနေတော့ဘဲ တစ်ခြားရောက်တတ်ရာရာများပြောရင်းအချိန်ဖြုန်းနေကြတော့သည်။ × × × ×× × × ×× × × ×× × […]
ကျွန်တော်၏နှင်း………….. ညှို့စွမ်းအင်အပြည့်ရှိသော မျက်ဝန်းတစ်စုံကို ထွန်းကျော် ရင်ခုန်မိသည်။ သူမနာမည် ကိုမသိသော်လည်း “မျက်ဝန်းလေး” ဟုအမည်ပေးခဲ့သည်။ စာသင်ခန်းထဲသို့နောက်ကျမှရောက်၍ ဆရာရှိမရှိ ခိုးကြည့်သောမျက်ဝန်းလေးကို တွေ့မိလိုက်သည့် ထွန်းကျော် တစ်ယောက် မျက်ဝန်းတစ်စုံ၏ ညှို့ယူခြင်းကိုခံလိုက်ရပြီဖြစ်သည်။ “တောက်နာတယ်ကွာ ဒီလိုမှန်းသိအစောကြီးကတည်းကကျောင်းတက်ပါတယ်” ထွန်းကျော်တစ်ယောက်ကိုယ့်ဘာသာမကျေမနပ်နှင့် တစ်ယောက်တည်း ရေရွတ်နေမိသည်။ ကျောင်းကို လဝက်လောက်နောက်ကျမှတက်ခဲ့မိသည်ကို အလိုမကျဖြစ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ “ဟေ့ကောင်ဘာတွေစဉ်းစားနေတာလဲကွ” “လန့်လိုက်တာယောက်ဖရာ မင့်နှမ မုဆိုးမဖြစ်တော့မှာဘဲ” “မင်းအတွေးလွန်လို့ပိုလန့်နေတာ ငါသိသားပဲ ငါခေါ်နေတာကြာနေပြီကွ။ မှန်မှန်ပြောမင်းဟိုကောင်မလေးအကြောင်းစဉ်းစားနေတာမဟုတ်လား” မင်းနိုင်နှင့် ထွန်းကျော်တို့မှာ ပြောမနာဆိုမနာငယ်ပေါင်းကြီးဖော်သူငယ်ချင်းအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးတွေမို့ အတွင်းသိအဆင်းသိများဖြစ်သည်။ “မင်းကို ငါမလိမ်ပါဘူးကွာ မင်းကိုလိမ်လို့ ငါဘာမှမရဘူး။ ဒါနဲ့မင်းအဲကောင်မလေးနာမည်သိလား။ မင်းကကျောင်းစဖွင့်ကတည်းက တက်တဲ့ကောင်ဆိုတော့” “သူ့နာမည်က နှင်းဟန်ဖြိုးတဲ့ ဘုစပ်စပ်နဲ့ပါကွာ ဟိုတစ်ခါကတောင်ငါနဲ့ရန်ဖြစ်ကြသေးတယ်” “ငါ့တောင်မပြောဘူးကွာ” “ခွေးကောင်မင်းနဲ့ငါကမနက်ကမှတွေ့တာလေကွာ တွေ့တွေ့ချင်း သူ့အကြောင်းပြောရမှာလားကွ ဘာမှမဆိုင်ဘူး လာဘ်ပိတ်တယ်” “တောင်းပန်ပါတယ်ယောက်ဖရယ်ပြောပြပါ” […]
A mar nyoအလုပ်ဆင်းလို့ အိမ်အပြန်ရောက်ရောက်ခြင်းပဲ ချစ်တူမတော်ပေါက်စလေးက နို့ဘူးလွတ်ကျပြီး ကွဲသွားလို့ သွားဝယ်ပါဦးဆိုတော့ ဈေးထဲသွားဖို့ပြင်တော့ နှစ်ယောက်သားလိုက်ချင်လို့ တကဲကဲ အပြင်သွားရမှန်းသိတတ်နေသော အငယ်မက လသားအရွယ်ဆိုတော့ ချီသွားလို့ရပေမဲ့။ခုန်ပေါက် ပြေးလွှားကစားခြင်းနှင့် ပူဆာခြင်းတွင် တစ်ဘက်ကမ်းခတ်ကျွမ်းကျင်လှသော တူမတော်ကိုခေါ်သွားလျှင်ဖြင့် ဒုက္ခတွေ့နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့်လိုက်ချင်ရင် ဘာမှမပူဆာရ၊ မုန့်ဝယ်မကျွှေးခိုင်းရ၊ ပြောစကားနားထောင်ပါမည်ဟူသော အပေးအယူအရင်လုပ်ရသည်။ ဒါတောင်ဆိုင်ရောက်တော့ပီကေဝယ်ကျွှေးလိုက်ရသေး။ အိမ်ကထွက်ထွက်ခြင်း အကြောင်းသိနေသော တူမတော်အား အရင်မှာရသည် မပြေးရမလွားရဆိုတော့ ကျွှန်မကိုမော့ကြည့်ကာ တီလေးမလွားရဆိုတာဘာပြောတာလဲတဲ့။ ပြောမိသောကျွှန်မ ဘာဖြေရမှန်းမသိဖြစ်သွားသည်။ အဖြေကို အပြေးအလွားစဉ်စားကာ စိတ်ထဲထင်တဲ့အတိုင်း “သမီး ပြေးတဲ့အခါ လွားခနဲပြေးတာကိုပြောတာ”ဟုဖြေလိုက်တော့ ထပ်မမေးတော့။ ဆိုင်လည်းသိမ်းချိန်ဖြစ်နေတော့ နို့ဘူးဝယ်ပြီးကုန်းထိပ် အစ်မရှိသောဆိုင်အထိတက်သွားလိုက်သည်။ ဆိုင်သို့ရောက်လျှင် တွေ့သမျှအပေါက်နိုက်ကာ မြင့်သမျှပါးစပ်ထဲကောက်ထည့်တတ်သော တူမကိုဆွဲကာ ကားအသွားအလာမပြတ်တတ်သောလမ်းတွင် ဆော့နေသော မြန်မာပြည်ရောက် အမွေစိန်ကို တဟဲ့ဟဲ့အော်နေရတော့သည်။ ခဏနေတော့ အဒေါ်ပေါက်စနှင့် သမီးတော်နှစ်ပါးကို […]
ကျွှန်မအစ်မလတ် အိမ်ထောင်ကျပြီးသကာလ သျှောင်နောက်ဆံထုံးပါကာ သတု့ိသားနေအိမ်သို့လိုက်သွားလေသည်။သတို့သားနေအိမ်ဟုဆိုသော်လည်း ခဲအိုမှာမူ နိုင်ငံတာဝန်ထမ်းဆောင်နေသောအမှု့ထမ်းရဲဖြစ်သောကြောင့် ၈မို်င်ရဲဘော်ဟောင်းတွင်ရှိသော ဝန်ထမ်းအိမ်ရာတွင်နေထိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ လိုင်းခန်းတွင်တစ်နှစ်ကြာနေထိုင်ပြီး ခဲအိုမှာဝန်ထမ်းဖြစ်သည့် အလျောက် နေပြည်တော်သို့တာဝန်ထမ်းဆောင်ရန် အမိန့်ထွက်လာသောကြောင့် ကျွှန်မအစ်မနှင့်ချစ်လှစွာသောတူမတော် နောက်တိုးလေးနှင့် အိမ်သို့ပြောင်းရွှေ့လာကြလေသည်။ရောက်လာကာစတော့ ဆည်းလည်းလေးအတိုင်းပင် အင်မတန်မချစ်ဖို့ကောင်းသောကြောင့် အဒေါ်တွေ ဦးလေးတွေရဲ့ အသည်းနှလုံးလေးပင်ဖြစ်သည်။ တူမတော် ငိုသံကြားလျှင်ကို အပြေးအလွားချော့လိုက်ရသည်မှာ ဖတ်ဖတ်မော။ စကားစပြောကာစဆိုလည်းတတ်လိုက်သည်မှာ လည်လိုက်သည်မှာဆိုပြောစရာမရှိ။ မှားလို့ဆူရင်လည်းသူကဦးအောင်ပစ်ချွဲပြလေတော့ ဆူမည့်သူမှာမဆူရက်။ ဟောတဖြည်းဖြည်းနည်းနည်းကြီးလာတော့ ချစ်စရာတူမလေးမှာဆည်းလည်းလေးမှတဆင့် ခေါင်းလောင်းလေးသို့ တဖြည်းဖြည်းပြောင်းလဲအသံမြည်လာသည်။ပြောင်းလဲလာပုံကတော့ လိုချင်တာမရရင် ထိုင်ပြီး (၇)အိမ်ကြား (၈)အိမ်ကြားအော်ငိုသည်။ ဒါတင်မကဈေးခေါ်သွားလို့လမ်းမှာလိုချင်တာမရရင် တော်တော်နှင့်ပြန်ခေါ်မရ ပေပြီးရပ်နေ(သို့)လမ်းမှာငုတ်တုတ်ထိုင်နေတတ်သည်။ထိုသို့ဂျျီကျတတ်လာသော တူမတော်လေးကြောင့်ကျွှန်မတို့အဒေါ်တွေမှာ တူမကြောနပ်ကာ ဈေးသွားရင် ပိုက်ဆံအပိုမယူသွားတော့ချေ။ ပူဆာရင်ပိုက်ဆံမပါတော့ဘူးပြောကာ ပြန်ခေါ်လာခဲ့ရတော့သည်။ ပထမ တစ်ခေါက်နှစ်ခေါက်လက်ခံသော်လည်းနောက်ပို်င်းတွင် သူလူလည်ကျ ပုံကဘီးကုပ်လိုချင်ရင် ဘီကုပ်ဆိုင်ရှေ့တွင် ရပ်နေတော့သည်။ ဒီတော့လည်း ကျွှန်မတို့မှာ မဖြစ်မနေ […]
သစ်ရွက်တို့. . .လေတိုက်သောကြောင့် လှုပ်လှုပ်ခက်ခက် ဖြစ်သွားသည်။ တဖျတ်ဖျတ်အသံတို့ အဆက်မပြတ်။ လေက ဟူးဟူးရားရား။ မကြာသေးခင်ကမှ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေခဲ့သော တောအုပ်သည် ဗြုန်းခနဲ မျက်လှည့်ပြလိုက်သလို လှုပ်ရွဆူညံသော တောအုပ်တစ်အုပ် ဖြစ်သွားသည်။ မနီးမဝေးဆီမှ . . .ရေစီးသံ သဲ့သဲ့ ထွက်ပေါ်နေသည်။ သာမန် စမ်းချောင်းတစ်ခုဆီမှ ထွက်သည့်အသံလိုမျိုး တသွဲ့သွဲ့မဟုတ်။ ကုန်းမြေမြင့်ဆီမှ ထိုးဆင်းကျလာသည့် ရေစီးသံလိုမျိုး တဝေါဝေါအသံများပင် ကြားရသည်။ ဤတဲကလေး အနီးမှာတော့ တောအုပ်က ပို၍ နက်ရှိုင်းသည်။ ဤတဲကလေး ပတ်လည်တွင် သစ်သီးသစ်ဥအပင်တို့ နတ်စီခြယ်သလိုပေါက်ရောက်သည်။ ပေါက်ရောက်ရှင်သန်နေသမျှ အပင်တို့သည် ဤတဲကလေးကို တည်ဆောက်ခဲ့သော လူသားအတွက် […]
Courageသူချစ်တတ်သည် “ခလွမ်… … …” စက်ရာဆောင်အတွင်းမှ ပြုတ်ကျ ကွဲကျေသံများက ရာဝဏကို မနှစ်မျို့ဖွယ် စီးကြိုလိုက်သည်။ “သွား… ငါဒါတွေမစားချင်ဘူး” “ဒါ… ဒါဆို… သခင်မဖုရားအနေနဲ့ ဘယ်အရာကိုများ ပွဲတော်တည်ဖို့ အာသီသရှိတော်မူပါ သလဲ မိန့်ကြားပါ ဘုရား” “ငါ ဘာကိုမှလဲ မစားချင်သလို ဘာကိုမှလဲမသောက်ချင်ဘူး။ ပြီးတော့ နင်တို့တွေရဲ့ အသားနီမျက်နှာတွေကိုလဲ မမြင်ချင်ဘူး။ သွား… ထွက်သွား… ငါ့အနားက အခုထွက်သွားကြ။” ချိနဲ့တုံရင်နေတဲ့ ရွှေစာရဲ့ အသံနဲ့ဆန့်ကျင်စွာ ခက်ထန်သောအသံတစ်ခုကို ရာဝဏကြားလိုက်ရသည်။ ‘အလို… သီတာ… သီတာ… နှမတော်လေးရယ်။ မင်းရဲ့ နှင်းဆီဖူး နှုတ်ခမ်းနုနုလေးကနေ ဒီလိုစကားကြမ်းကြမ်းတွေ ဘာကြောင့်များ ထွက်ကျလာတာပါလိမ့်’ သူ့ရဲ့တစ်ကိုယ်ရေ ရေရွတ်မှုမဆုံးခင်မှာပဲ စက်ရာခန်းအတွင်းမှ ရွှေစာထွက်လာတာကို ရာဝဏတွေ့လိုက်ရသည်။ […]
ေအာင္ မိုးသူFinding Dory (2016) Finding Nemo (2003) ထွက်ပြီးနောက်မှာ ဇာတ်ကားရဲ့အဆက်ဟာ (၁၃)နှစ်အကြာမှာ ထွက်ရှိလို့ လာပါတယ်။ တနည်းအားဖြင့်ပြောရရင် ပထမဇာတ်ကားလောက် ကောင်းမလားပေါ့။ ပြောရရင်ဖြင့် ပထမကားကိုမီပြီး ပထမဇာတ်လမ်းနဲ့ ဆက်စပ်ထားတဲ့ အချိန်အဆက်တွေဟာ ကောင်းလွန်းတာကြောင့် ချီးကျူးမိပါသေးတယ်။ အသံစနစ်အသစ်တွေလည်း ပါလာတာကြောင့် ကြည့်ရတာတန်တဲ့ ဇာတ်ကားပါ။ ထူးခြားတာက ပထမကားမှာ မပါခဲ့တဲ့ ဇာတ်ကောင်းအသစ်တွေ ပါဝင်လာတာပါ။ ၁။ ရေဘဝဲ မျိုးနွယ်တစ်မျိုးဖြစ်တဲ့ Hank ၂။ ဝေးလငါးမန်းဖြူမျိုးဖြစ်တဲ့ ဝေလငါးမန်းမလေး Destiny ၃။ ငါးမန်းမျိုးစိတ်တစ်မျိုးဖြစ်တဲ့ Baeily ပါဝင်လာတဲ့ အသစ်သုံးကောင်လုံး အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းပြီး ပျော်ရွှင်ကြည်နူးဖွယ်ကောင်းတဲ့ ဇာတ်ကားပါ။ Animation ကားတွေရဲ့ […]