Kaung Kin Pyar“သစ်တောနဲ့သစ်ပင် ချစ်ခင်တဲ့လူမျိုး၊ သစ်ပင်ကို နှစ်စဉ်စိုက်၊ ရွှေတိုက်ကိုစိုး” အဟွတ်!!! လက်ခံပါတယ်…။ ရွှေတိုက်တွေလဲ စိုးကုန်တဲ့သူတွေ စိုးကုန်ကြပြီ… သစ်ကုမ္ပဏီမှာ လုပ်ခဲ့တုန်းက… သစ်ကွက်နင်းတာ၊ ကန်တော့ပွဲတင်တာက စလို့..ပြီးသွားပြီး ကောက်သင်းကောက်ထိ စာရင်းသွင်းခဲ့ဖူးလေတော့..ဘယ်သူဘယ်လောက်ရတယ် မှန်းမိပါတယ်…။ မားကတ်တင်းကိုကိုတွေများ အန်တာတေဘယ်လ်ထဲက အချိုးကျဘတ်ကီးပြတာတောင် ၆လ ၁နှစ်အတွင်း တိုက်ခန်းပစ်ဝယ်နိုင်ခဲ့ကြတာ..။ မှန်းသာကြည့်ပါတော့…. မြန်မာ့သစ်လုပ်ငန်း ရုံးသစ်ပြောင်းတုန်းက စပွန်ဆာပေးချင်နွန်းနို့ တန်းစီနေကြတာကလား….။ သူရို့ မျိုဖို့ကိုတောင် ခွံ့ကျွေးဖို့ တန်းစီကြသူတွေက မနည်း…။ သူရို့ကလဲ..ချေတာများ…….။ အိမ်သာထဲမှာတောင် အဲကွန်းတပ်ပေးရမတဲ့…. အဟက်.. ထားပါတော့လေ.. ဒါ..သူတို့ကုသိုလ်နဲ့ သူတို့… သစ်ပင်က ခုတ်တော့သာလွယ်တာ…စိုက်ပြီး အပင်ကြီးဖြစ်လာဖို့က ဆယ်စုနှစ်ချီပြီး ကြာတာ….. ဆရာမဂျူးပြောသလိုပဲ…သစ်ပင်ဆိုတာ..ကာဗွန်ဒိုင်အောက်ဆိုဒ်ကို ရှုပြီး အောက်ဆီဂျင်ကို ပြန်ထုတ်ပေးတဲ့ ကမ္ဘာကြီးရဲ့ အဆုတ်တွေ တဲ့…။ လူတွေကလဲ…ခုတ်တုန်းကသာ အပင်ကောင်းတွေရှိတဲ့အကွက်ကောင်းတွေရဖို့ […]
၂၀၁၅ သံဓိဌာန်ထဲမယ် တခြားဟာတွေကိုသာ မဖြည့်ဆည်းချင်နေမယ်..၊ ခရီးတိုလေးတွေ ခဏခဏထွက်မယ်ဆိုတာနဲ့ မစားဖူးသေးတဲ့ အစားအသောက်တွေ စားမယ်ဆိုတာကိုတော့ ပထမဦးစားပေးအဆင့်အနေနဲ့ စိတ်ပါလက်ပါ လုပ်ဖြစ်ခဲ့တယ်…။ မိသားစုနဲ့ နွေးနွေးထွေးထွေးနေမယ်ဆိုတာလဲ ပါခဲ့ပါရဲ့….ဒီ ၃ချက်လုံး တစ်ပြိုက်နက်ပြည့်နိုင်တာရော၊ ရာသီဥတုလေးကြောင့်ရောနဲ့ သွားဖြစ်ခဲ့တာရယ်…။ ၂၀၁၆ သံဓိဌာန်ထဲမတော့….တစ်ခု ထပ်ဖြည့်တော့မယ်…. ယောကျာင်္းယူမယ်….အငိငိ… : : : (နောက်ထှာ..အတည်) ဆိုတော့…သင်္ကြန်ပိတ်ရက်မယ်..တောင်ကြီးခရီးစဉ်သွားဖြစ်ပါတယ်…(ဖဘမှာ ဖလန်းလွန်းလို့ တစ်ရွာလုံးနီးပါးလဲ သိနေပါပြီ…။ ဒါက သူဂျီးဆီက ပိုက်ပိုက်ညာယူတာ…) တောင်ကြီးသွားမယ်ဆိုတော့ ရင်ခုန်ပါတယ်…အခြေသတင်းကြီးတဲ့ အမြန်လမ်းရယ်…အကွေ့အပတ်များတဲ့…. တောင်ကြီးလမ်းရယ်ပေါ့… တောင်ကြီးလမ်းသွားရမယ်ဆိုတော့… အရင့်အရင် စိတ္တဇက ထ ကြွလာပါရော…အဲ့တုန်းကဆိုများ…ဟံသာဝတီအဝိုင်းကို ကားပတ်ရင်တောင် ဘုရားတရား တ ခဲ့ရတာ… ခု တောင်ကြီးလမ်းကို စတက်တော့လဲ ထင်တဲ့အတိုင်း… အတိတ်ကအရိပ်တွေက တရေးရေးပေါ်တယ်… လွန်ခဲ့တဲ့ ၄နှစ်ကျော်တုန်းက […]
မနေ့ညက အမေ ဖုန်းပြောနေတာပါ…. ကျမက အမေ့ဘေးမှာ စာအုပ်ဖတ်နေတယ်…။ အမေ့ဖုန်းသံကလဲ အတော်ကြည်လေတော့ ဘေးကကျမက ဟိုဘက်က ပြောသမျှ အတိုင်းသားကြားနေရတယ်… “ဟယ်လို….ဆရာလေး..ဒေါ်———– ပါလား…” “ဟုတ်ပါတယ်….ဘယ်သူလဲ…..” “တင်ပ့ါဆရာလေး….တပည့်တော်က…မနေ့က ဆရာလေးကို သီလရှင်ဝတ်ဖို့ လာလျှောက်ထားတဲ့သူပါ…။ မနေ့က ဆရာလေး မအားလို့ အသေးစိတ်မလျှောက်လိုက်ရတာနဲ့….ဖုန်းထပ်ဆက်လိုက်တာပါ…။ တပည့်တော်..ဘာတွေများ…ပြင်ဆင်ဖို့ လိုမလဲ သိချင်လို့ပါ…ဆရာလေး….” “အင်းးးးး ကမ္ဘာလုံးတည်ရမယ်…..” ဟင်…စကားလုံးကအဆန်းကြီး…။ တစ်ခါမှ မကြားဖူးလို့ ကျမ..ဖတ်လက်စ စာအုပ်ကနေ အမေ့စကားသံကို အာရုံရောက်သွားတယ်….။ ဆရာလေးဆိုသူက ဒီစကားကို ပြန်ရှင်းပါတယ်…။ “ပဒေသာပင် သီးတာကို ပြောတာပါ…..” ဪ…ပဒေသာပင် သီးတာကိုး…..အင်းအင်းးး (ကျမစိတ်ထဲကပါ…) ဖတ်လက်စ သုခဘုံစာအုပ်ပေါ် မျက်နှာပြန်လွှဲလိုက်တယ်…။ “အဲ့ဒါ…သုံးသိန်းလောက် လှူပေါ့….” ငွေကြေးတန်ဖိုးတစ်ခုကို ဆရာလေး ပြောတာကြားလိုက်တော့ ကျမ မျက်မှောင်တော့ ကြုတ်လိုက်မိတယ်….။ […]
မိန်းခလေးတွေကိုသာ…သူတို့အကြိုက်ဆုံးပစ္စည်းစာရင်းဆိုပြီး…စစ်တမ်းကောက်ကြည့်မယ်ဆိုရင်…ဖိနပ်တွေနဲ့ အိတ်တွေက ထိပ်ဆုံးနေရာက ပါမှာပဲ…. ဆိုလိုတာက…မိန်းခလေး တော်တော်များများ…ဖိနပ်နဲ့ အိတ်တွေကိုသဘောကျကြတယ် ဆိုတာပါ…..။ ကျမရောပဲ…. ဒီမှာတော့ ကျမ … ဖိနပ်တွေအကြောင်း ပြောချင်တယ်… ဟိုးငယ်ငယ်အရွယ်ကနေ… ခုချိန်ထိ ကျမ ဖိနပ်တွေကို အရမ်းစွဲလမ်းတယ်…..။ ဘယ်အချိန်က စပြီး သတိထားမိသလဲဆိုရင် ကျမရဲ့ (၆)နှစ်ပြည့် မွေးနေ့မှာပါ… (၆)ရက်နေ့မှာ ကျရောက်တဲ့ ကျမရဲ့ (၆)နှစ်ပြည့်မွေးနေ့ကို မှတ်မှတ်ရရဆိုပြီး ကျမအဒေါ်က အဖွားခြံထဲမှာ မွေးနေ့ပွဲလေးလုပ်ပေးတယ်…။ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်မဟုတ်ပါဘူး။ ဘုန်းကြီးဆွမ်းကပ်ပြီး အနီးအပါးက အသိတွေကို အကျွေးအမွေးနဲ့ ဧည့်ခံတာပါ….။ မွေးနေ့ရှင်ကျမကတော့ လာပေးတဲ့ လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေထက် ဧည့်သည်တွေရဲ့ ဖိနပ်တွေကို ပိုစိတ်ဝင်စားခဲ့တယ်….။ အမေတို့က ကျမပျောက်သွားလို့လိုက်ရှာတိုင်း တခြားနေရာ ရှာစရာမလို….အိမ်ရှေ့ဖိနပ်ချွတ်နေရာမယ် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ဧည့်သည်တွေရဲ့ ဖိနပ်တစ်ရံချင်းကို လိုက်ကြည့်နေတဲ့ကျမကို တွေ့လိမ့်မယ်….။ အဲ့ဒီတုန်းက […]
ခုတစ်လော…အဆဲခံချင်စိတ် ပေါ်နေတာ…..။ ဘယ်သူ့ကို ပတ်တနာရှာရမှန်းလဲ … မသိဝူး….။ ဒါနဲ့ပဲ ရွာထဲက ခင်သူများကို ရန်စဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်….။ သည်းခံဂျဘာညှော်….. *********************************************************************** ဗိုလ်ချုပ်ရုပ်ရှင်ရိုက်မယ်တွေ ဂယက်ထနေတော့…ကောင်းကင်ပြာလဲ…ရုပ်ရှင်…ရိုက်ချင်စိတ်ပေါ်လာတယ်…။ မင်းသားမင်းသမီးတို့၊ ဇာတ်ပို့ ဇာတ်ရံတို့က မလိုပါဘူး…။ တစ်ရွာလုံး ရှိနေတာပဲဟာ…။ လူကြီးခန်းလိုမလား?…ရှိတယ်လေ..အရီးတို့..လေးခတို့…မွသဲတို့…၊ အာတီဒုံတို့… ဦးဘလက်တို့…ကျော်ဟိန်းနဲ့ ခပ်ဆင်ဆင်တူတဲ့ အူးကြီးမိုက်တို့…။ ကလေးခန်းဆိုရင်လဲ ကိုတိုက်သမီးလေးတို့…ညက်မှန်လေးတို့ ရှိသား…။ အရွယ်စုံ၊ လူစုံ၊ ဆိုဒ်အစုံပဲ….။ စစချင်းရိုက်မယ့်ဇာတ်ဆိုတော့လဲ ဇာတ်အိမ်ကျဉ်းကျဉ်းနဲ့ လူနည်းနည်းပဲ သုံးပ့ါမယ်….။ ဇာတ်လမ်းက ဗိုလ်ချုပ်ရုပ်ရှင်နဲ့ မတိမ်းမယိမ်းဖြစ်အောင်…လွတ်လပ်ရေးမရသေးတဲ့ကား….(သီဟတင်စိုး နောက်ကလိုက်တာ…) ဇာတ်လမ်းထဲ ပါမယ့် သရုပ်ဆောင်တွေကို ဒီလို ရွေးထားတယ်… ၁) မချွိ ၂) မဝေါင်း ၃) ကိုထွဋ် ၄) သိကြား ၅) လက်လက်ဆင် […]
“မွေ့….ညီမလေး ကလေးတွေကို ကျွေးပြီးပြီလား….” မနက်နိုးနိုးချင်း…အိမ်ပြင်က ငှက်တွေ အာဗြဲစိန်လုပ်နေတာ ပြတင်းပေါက်က လှမ်းကြည့်နေတဲ့…ကျမကို မြင်လိုက်လို့…အမြီးပြုတ်မတတ် လှုပ်ခါပြနေတဲ့ ခွေး လေးကောင်ကို မျက်နှာလွှဲလိုက်ပြီး မီးဖိုခန်းကို လျှောက်လာရင်း အိမ်က အမကို မေးလိုက်တာပါ…။ “အမလေး…ပြီးပါပြီတော်….လူတောင်မစားရသေးဘူး..သူတို့ကို ကျွေးပြီးပြီ….” “များများကျွေးနော်…၊ ကိုယ့်သမီးချည်းပဲ မကျွေးနဲ့။ ညီမလေး ကလေးတွေက ဗိုက်အိုး ပိုကျယ်တယ်….” “သိတယ်..သိတယ်…စားနိုင်တာကို သိတယ်…” အိမ်က အမကလဲ မခံဘူး…၊ ပြန်အော်တယ်…။ ကျမ ၃နှစ်သမီးအရွယ်ကတည်းက သူက အိမ်ကို ရောက်နေတာ…။ အမေနဲ့ ဆွေမျိုးမကင်းဘူး..ပြောတာပဲ…၊ တစ်အိမ်လုံးကိစ္စ အမေက အဲ့ဒီအမကို စိတ်ချတယ်…၊ ကျမတို့နဲ့ကလဲ ညီအစ်မလိုပဲ…။ နာမည်က မမြင့်မြင့်ဝေတဲ့…။ ကာလရွေ့လျားလာတော့ မွေ့ဖြစ်သွားတယ်…။ နာမည်အပြည့်အစုံခေါ်ရမှာတောင် ပျင်းလို့..အဲ့ဒီအမခမျာမှာ…မွေ့တစ်လုံးနဲ့ ကျေနပ်လိုက်ရရှာတယ်….။ သူ့အသဲကျော်က အိမ်က […]
(ပိတ်ရက်တစ်ရက်က ဆုံခဲ့တဲ့…အဒေါ်တစ်ယောက်နဲ့…ပြောခဲ့ဆိုခဲ့…ရီခဲ့..တာလေးတွေ တွေးမိရင်း…ဒီဇာတ်လမ်းလေး ရေးချင်လာလို့ ရေးလိုက်ပါတယ်…။) တခြားသူရဲ့အကြောင်းကို ကိုယ်တိုင်ပြန်ပြောသလိုပုံစံနဲ့ ဇာတ်လမ်းမျိုး တစ်ခါမှ မရေးဖူးသေးဘူး….၊ ဒီPost လေးမှာ ပထမဆုံးအနေနဲ့ အဲ့ဒီလိုပုံစံမျိုးလေး စမ်းရေးကြည့်ထားတာမို့…..ရွာသူားတွေ… ကောင်းကင်ပြာလိုအပ်တာလေးများရှိရင် အားပေဝေဖန် အကြံပေးကြပါအူး….. :D) အကြောင်းအရာက ဒီလို………. 🙂 ကျမနာမည် ဒေစီ… ကျမအသက် (၄၀)လဲ ကျော်သွားရော…ကျမနာမည်ရှေ့မှာ အပျိုကြီးဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်တစ်ခု အလိုလိုတိုးလာခဲ့တယ်…။ ဒီတော့ ကျမက အပျိုကြီးဒေစီ ပေါ့… ဟို….ချစ်ကောင်းသမီးလေး ဘယ်သူ….၊ သူ့နာမည်ကို….ပါးစပ်ဖျားတင် မေ့မေ့နေတယ်…… အိမ့်ချစ်….ဟုတ်တယ်…အိမ့်ချစ်.. သူဆိုထားတဲ့သီချင်းထဲကလိုပေါ့…. “လူတွေက ခက်ပါတယ်…...ကိုယ်…ထင်ရာ ပြောချင်တယ်…မဟုတ်ပါဘူးလို့…ငြင်းရင်…ပိုပြီးတော့တောင် ပြောကြတယ်…” အဲ့လို အဲ့လိုပဲ….။ လူတွေက ခက်ပါတယ်ရှင်……။ လွန်ခဲ့တဲ့ (၅)နှစ်ကျော်လောက်ကတည်းက ကျမရဲ့မိတ်ဟောင်းဆွေဟောင်းတွေ ကျမကိုများမြင်ရင် ဘယ်တော့စားရမလဲလို့ မေးကြတာအမော…။ […]
မနေ့ညနေက လမ်းလျှောက်နေတုန်း….ဘေးက အသံတိုးတိုးကြားတယ်…. အင်္ဂလိပ်ကားကောင်းတွေရမယ်၊ ရုံတင်ကားတွေ ရမယ်၊ အသစ်ထွက်တဲ့အခွေတွေ ရှိတယ်….တဲ့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့…. လူတစ်ယောက်…ပလပ်စတစ်ထိုင်ခုံလေးပေါ်ထိုင်နေရင်း…..သူ့နားက ဖြတ်သွားတဲ့လူတွေကိုလဲ တစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းကို လိုက်အကဲခတ်ပြီး ခပ်တိုးတိုး အော်နေတယ်…။ သူကသာ အဲ့ဒီလိုအော်နေတယ်….၊ သူ့ဘေးမှာရော ရှေ့မှာပါ ဘာအခွေမှ မရှိဘူးရယ်…။ ကျမ သူ့ကိုလှမ်းကြည့်တာ မြင်တော့…ညီမ ဟိုဆိုင်းဘုတ်ရှိတဲ့ ဘေးလှေကားက တက်သွားပါလို့….ပြောတယ်…။ ဘေးမှာပါတဲ့ သူငယ်ချင်း ၂ ယောက်ကလဲ အင်း…ငါတို့လဲ အခွေငတ်နေတာကြာပြီ…၊ Shopping Mall တွေမှာတောင် အခွေတွေ မရှိတော့ဘူး၊ ကြုံတုန်း သွားကြည့်ရအောင်တဲ့… ကျမလဲ ကြည့်ချင်တဲ့ကားလေးတွေရှိနေတော့….သူညွှန်ပြတဲ့ ဘေးလှေကားကနေ တက်သွားတယ်….။ သိပ်မတက်လိုက်ရပါဘူး……။ ပထမလှေကားတစ်ဆစ်ချိုး နေရာလေးမှာတင်….အခွေထည့်ထားတဲ့ခြင်းလေးတွေကို ပလပ်စတစ်ခုံပေါ်တင်ပြီး…အဲ့ဒီဘေးမှာ အခွေရောင်းသူ လူတစ်ယောက်ရပ်နေတယ်…..။ ကျမတို့မေးသမျှ အခွေတွေကို အမြန်ပဲရှာနေတယ်….။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ….. အသက် […]
ကလေးမြို့…. (၉)တန်းနှစ်…. တောင်တွေအများကြီးကြားမှာ..ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဝှက်ထားတဲ့မြို့လေး…၊ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၄နှစ် ကာလကျော်ကတည်းက မြို့လယ်ခေါင်မှာ လေယာဉ်ကွင်းနဲ့…၊ ဘုရားတွေနဲ့…၊ ဘဏ်တွေနဲ့….၊ ဆေးရုံနဲ့…..။ ရုပ်ရှင်ရုံနဲ့….။ ညဘက်တွေဆို လမ်းမီးရောင် မလင်းတလင်းအောက်မှာ ဇော်ပိုင်ရဲ့ မြို့အဝင်ညသီချင်းတွေ ခပ်တိုးတိုးဆိုရင်း စက်ဘီးတွေ အုပ်စုလိုက် ဖြတ်သွားကြတယ်…။ မြို့အလယ်တည့်တည့် ဗိုလ်ချုပ်ကြေးရုပ်နားက ပလက်ဖောင်းမှာ…ချက်နို့စီနဲ့ ခပ်ကျကျဖျော်ထားတဲ့ လမ်းဘေးလက်ဖက်ရည်ဆိုင်စစ်စစ်တွေလဲ ရှိတယ်…။ ကျွတ်ကျွတ်အိတ်ကို တစ်ဖက်ဖွင့်ပြီး မီးချောင်းမှာချိတ်ထားရင် ပလူတွေဖမ်းလို့ရတယ်ဆိုတာ အဲ့ဒီဆိုင်လေးတွေက သင်ပေးခဲ့တာပေါ့…။ တောင်က ဖီလာ၊ မြစ်က ပြောင်းပြန်၊ လူက ကန့်လန့်ဆိုပေမယ့်…ကလေးမြို့လေးက လူတွေကို တကယ်စိတ်ရင်းနဲ့ ပေါင်းကြည့်ရင် သဘောမဆိုးကြပါဘူး…။ မြို့ပြင်မှာဆိုလဲ ဂေါက်ကွင်းရှိသေးတယ်…။ မြို့လေးက ခပ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးပေမယ့် သူပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့အရာတွေနဲ့ သူဟာ မြို့ချမ်းသာကြီး တစ်ဦးလို…။ ရန်ကုန်မှာလို မဟုတ်ဘဲ […]
အာတီဒုံရဲ့ ၂၀၁၄ လည်ပြန်ကို ဖတ်ပြီး ကိုယ့်ရဲ့ ၂၀၁၄ ကို အလန့်တကြားပြန်ငဲ့ကြည့်မိတော့ စိတ်တိုင်းမကျတာတွေ၊ အချိန်ဖြုန်းခဲ့တာတွေ၊ ဒီလိုလေးလုပ်ခဲ့မိရင် ပိုကောင်းမှာလို့ တွေးမိတာတွေ အများကြီးပဲ…..။ ဒီနေ့က ကောင်းကင်ပြာရဲ့ မွေးနေ့ပါ…..။ အရီးပြောသလို Capricornဖွားပါ။ မကန်းတစ်ကောင်ပေါ့..…။ မွေးနေ့မှာ ပိုစ့်လေးတစ်ပုဒ်လောက်တင်မယ်ဆိုပြီး မှန်းထားပေမယ့် အပျင်းကထူနေသေးတယ်…။ လုပ်ရမယ့် ကိစ္စတစ်ခုကို နေ့ရွှေ့ညရွှေ့ ရွှေ့တတ်တာလဲ Capricorn တွေရဲ့ စရိုက်ပဲ ထင်တယ်…( ကွကိုယ်ပျင်းတာ ရာသီဖွားလိုက်ချီပြီး အဖော်ညှိလိုက်ဦးမယ်)။ မကာရတွေရဲ့ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ စရိုက်လေးတွေလဲ ကြားဖူးတယ်…။ မကာရတွေဟာ ညအိပ်ရင် ဖက်ခေါင်းအုံးရှိနေမှ အိပ်တတ်တယ်ဆိုတာမျိုးတို့…၊ စိတ်ညစ်စိတ်ရှုပ်လာရင် ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတွေဆီ ဖုန်းတဂွမ်ဂွမ်ဆက်တတ်တယ် ဆိုတာမျိုးတို့….။ တချို့ လူတွေအတွက် ပုံမှန်လုပ်နေ ဖြစ်နေ၊ တွေးနေတဲ့ သမားရိုးကျကိစ္စတွေကို လှောင်ပြောင်ဆန့်ကျင် ပျင်းရိတယ်ဆိုတာမျိုးတို့…။ […]
ဆောင်းညတစ်ညမှ….ရုတ်တရက်နိုးထပြီး ငိုကျွေးနေတဲ့ သားဖြစ်သူကို မိခင်ဖြစ်သူက မေးတယ်…. “အိပ်မက်ဆိုးတွေမက်လို့…ငိုတာလား ….သား..” “မဟုတ်ပါဘူး…မေမေ….” “ဒါဆို….ကြောက်စရာအိပ်မက်တွေ….မက်တာလား….” “မဟုတ်ပါဘူး…မေမေ…၊ အရမ်း ပျော်စရာကောင်းတဲ့….အိပ်မက်တွေကိုပဲ…မက်တာပါ…..” “ဒါဆို…သားက ဘာဖြစ်လို့….ငိုတာလဲ….” “အိပ်မက်တွေက……တကယ်မဖြစ်လာလို့ပါ……” Bitter Sweet အသက်အရွယ်လေးပဲရလာလို့…..သူငယ်ပဲပြန်ချင်တာလား မသိ….၊ ကောင်းကင်ပြာ ခုတစ်လော ကာတွန်းကားတွေ ခဏခဏကြည့်ဖြစ်နေတယ်….။ ကြည့်ရင်းနဲ့ ကာတွန်းတွေ၊ ပုံပြင်တွေရဲ့ လွတ်လပ်စွာ….ဖန်တီးနိုင်ခွင့်ကို သဘောကျနေတယ်….။ ဟုတ်တယ်လေ….. မင်းသမီးလေး တေးဆိုရင် တောပန်းလေးတွေကလဲ ပွင့်ချင်ပွင့်လာမယ်….၊ တောကောင်ငယ်လေးတွေကလဲ သီချင်းသံနဲ့ အတူ…..မြူးထူးကခုန်ကြမယ်….။ Tom ကြီး ဂေါ်ပြားနဲ့လိုက်ရိုက်လို့ Jerry လေးလဲ ပြားပြားကလေး ဖြစ်ကောင်း ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်….။ ကာတွန်းတွေဟာ…ဖန်တီးသူရဲ့ အတွေးနဲ့ လုပ်ပိုင်ခွင့်ဘောင်ကို ကန့်သတ်မထားဘူး…..။ ဖြစ်နိုင်တာတွေ မဖြစ်နိုင်တာတွေ အဓိပ္ပါယ်ရှိတာတွေ မရှိတာတွေ၊ […]
(၁) ကျနော်….အိပ်မက် မက်နေတယ်…. (၂) ကျနော်…အိပ်မက် မက်နေတယ်…. အိပ်မက်ထဲမှာ…ကျနော်…လျှောက်သွားနေတယ်…. ကျနော် ရောက်နေတာက…..ပင်လယ်ကမ်းစပ်တစ်ခုမှာ..… နိပ်ဟ!!!!! ပိုက်ဆံမကုန်ဘဲ…ဟာဝိုင်ရီများ ရောက်လာတာလား…. ဒါပေမယ့်…ဒီကမ်းခြေမှာ…လူသူ အတော်ရှင်းနေတယ်…ဟာဝိုင်ရီဆိုရင်တော့…လူတွေနဲ့ ရှုပ်ရှက်ခတ် ဆူညံနေရမှာပဲ…..။ ဒါဆို….ဒါ…ဟာဝိုင်ရီတော့ မဟုတ်လောက်ဘူး…. ရောက်နေတာ….ငပလီများလားလို့…ရေသူမရုပ်ကို ဟိုဟိုဒီဒီရှာကြည့်သေးတယ်….။ ရေသူမရုပ်တော့မတွေ့ဘူး….. အတော်ဝေးဝေးကို…လှမ်း မျှော်ကြည့်မှ…လူတချို့လိုလိုကို…ခပ်ဝါးဝါးလှမ်းတွေ့တယ်…. အင်းးးးး…ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လေ….. ရောက်တုန်းရောက်ခိုက်….တဝုန်းဝုန်းတက်လာတဲ့ ပင်လယ်ရေလှိုင်းတွေနဲ့ပဲ ငါဆော့ရင် ကောင်းမလား…၊ ခရုခွံလှလှတွေပဲ လိုက်ကောက်ရင် ကောင်းမလား…၊ သဲအိမ်ပဲ ဆောက်ကြည့်ရကောင်းမလား… ဟိုဟာလုပ်ရကောင်းနိုး၊ ဒီဟာလုပ်ရကောင်းနိုးနဲ့…ကျနော်ဘာမှမလုပ်ဘဲ ကမ်းခြေအတိုင်းပဲ လျှောက်နေတယ်…။ ဖိနပ်ကိုချွတ်လိုက်ပြီး…သဲမြေတွေထဲ…ခြေချောင်းတွေနဲ့ ထိုးဆော့လိုက်..၊ ခုန်ပေါက်လိုက်နဲ့…စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ပျော်မြူးနေတုန်း ရှိသေး “ဟိတ်ကောင်လေး!!!!….” ခေါ်သံကြောင့် ကျနော် လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်…..။ အမလေး!!!!! ကျနော်…တော်တော် လန့်သွားတယ်…. ဟင်….ဘယ့်နှာ မျက်နှာကြီးဒုန်း…. ကျနော့်ကို ခေါ်လိုက်တဲ့သူက … […]
မနက်ကမှ ကောင်းကင်ပြာရဲ့ ဖုန်းကို ပြန်ပေးရင်း ညီမဆီက သူမလုံမလဲ ပြောလိုက်တဲ့သတင်းကြောင့် ကောင်းကင်ပြာတော်တော်လေးကို ခြောက်ခြားသွားပါတယ်…။ ရွာပေါ်တက်ကြည့်လိုက်တော့ မျှော်လင့်ထားတာထက်တောင် အခြေအနေဆိုးနေတာပါ…။ အကိုတစ်ယောက်က ခဏတော့ စောင့်ပါဦးပြောခဲ့ပေမယ့်…ရွာကလူတွေ စိတ်ဆိုးနေမှာစိုးတာကြောင့် အမေအပြင်ထွက်တုန်း ခဏလစ်တဲ့အချိန် နေပူပူထဲ ထွက်လာခဲ့တာပါ…။ တချို့တွေ ကောင်းကင်ပြာအတွက် စိတ်ပူနေကြပြီး တစ်ချို့တွေ…ဒေါသထွက်နေကြတယ် ကြားပါတယ်…။ ကောင်းကင်ပြာ သံယောဇဉ်ရှိတဲ့ ရွာကလူတွေကို လှည့်စားဖို့ စိတ်နဲ့တောင် မကြံခဲ့ဖူးပါဘူး…။ ဟိုလင်းတ ရှုပ်ခဲ့တဲ့ အရှုပ်တွေ နေမကောင်းတဲ့ကြားက လာရှင်းတာပါ… နောင်ရိုး အရင်က ဘာပိုစ့်တင်တင်…သူ ဘယ်သူ့ကို ပြောတယ်ဆိုတာ သိမှာစိုးလို့…ပိုစ့်တွေမှာတောင် ကော်မန့်ဝင်မရေးခဲ့တာပါ…။ ခုတော့ ဝင်မလာလို့ မရတော့လို့ ကောင်းကင်ပြာ ရွာထဲ ဝင်လာပါတယ်..။ ဖြစ်သွားတဲ့ ကိစ္စတွေကို ရွာသားတွေ အမြင်ရှင်းအောင် ပြောပြချင်ပါတယ်….. ငယ်ငယ်က […]