ကျွန်မက အစိုးရပိုင်စက်ရုံတစ်ခုမှာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ အလယ်အလတ်အဆင့် ဝန်ထမ်းတစ်ဦးဖြစ်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ခေတ်က ဘွဲ့ရတာနောက်ကျတော့ လုပ်ငန်းခွင်ဝင်တာလဲ နောက်ကျနေခဲ့ပါတယ်။ အသက် ၂၅ ကျော်မှ အလုပ်စလုပ်ဖြစ်ကြတယ်။ လုပ်ငန်းခွင်ဝင်ခါစက အသက် ၅ဝ ကျော် ၆ဝ နီးပါး ဆရာသမားများနဲ့ တွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ အရမ်းတော်ပြီး စမတ်ကျသော ဆရာသမားများ၊ ပညာရည်ပြည့်ဝကြသော၊ နိုင်ငံတကာအဆင့်မီပညာတတ်များနဲ့ တွေ့ခဲ့ရပါတယ်။ အသက်အရွယ်ချင်း သိပ်ကွာနေကြလို့ သူတို့ဆီက ပညာယူဖို့ သိပ်မလွယ်ခဲ့ပါဘူး။ အနည်းငယ်သာ လေ့လာသင်ကြားခွင့်ရခဲ့ပြီး သူတို့ပင်စင်ယူသွားကြပါတယ်။ ကျန်ခဲ့တဲ့မျိုးဆက် အသက် ၅ဝ ပတ်ဝန်းကျင်များနဲ့ လုပ်ငန်းဆက်လုပ်ခဲ့ကြရပါတယ်။ အဲဒီမှာ ကွာခြားချက်တွေ အများကြီးရှိလာပါတယ်။ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုမှာ အရည်အချင်းတွေ အများကြီး ကွာခြားနေတာ တွေ့ရပါတယ်။ ယခု အသက် ၅ဝ ကျော်တန်းတွေက နိုင်ငံခြားပြန် ခေတ်ပညာတတ်ကြီးများ မဟုတ်ကြပဲ […]

သူငယ်ချင်းရေ … ငါတရားစခန်းဝင်စဉ်အတွင်းမှာ ဥပုသ်နေ့ဖြစ်တဲ့ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်နေ့နဲ့ကြုံခဲ့ရသေးတယ်။ ရိပ်သာမှာ ဥပုသ်နေ့ကို အထူးအစီအစဉ်အနေနဲ့ သီလပေးနဲ့ ရေစက်ချတရားဟောကြားတယ်နော်။ အပြင်က ဥပုသ်စောင့်ချင်တဲ့ ဧည့်သည်တွေလဲ လာကြတယ်။ မနက် ၉ နာရီမထိုးခင် ယောဂီအားလုံး ဓမ္မာရုံထဲကို စနစ်တကျဝင်ပြီး နေရာယူကြရတယ်။ အားလုံးရောက်လာတော့မှ တစ်ပတ်အတွင်း အလှူရှင်တွေရဲ့ရှေ့မှာ ရေစက်ခွက်တွေ လိုက်ချပေးတယ်။ ငါလဲ နှစ်သောင်းလှူထားလို့ ရေစက်ခွက်တစ်ခုရတယ်။ ငါက အိမ်မှာ ကလေးပဲဖြစ်နေသေးလို့ တစ်ခါမှ ရေစက်ခွက်နဲ့ ရေစက်မချဖူးသေးဘူးဆိုတော့ ပထမဆုံးအတွေ့ကြုံပေါ့။ အားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်ပြီဆိုတော့မှ ဆရာတော်တစ်ပါးသီလပေးဖို့ ကြွလာတယ်။ ငါက နောက်နားဘက်ကိုရောက်နေလို့ ဆရာတော့်မျက်နှာတော်ကို သေသေချာချာမမြင်ရဘူး။ သက်တော် ၄ဝ ကျော်လောက်ပဲ ရှိအုန်းမယ်ထင်တာပဲ။ ဘွဲ့နံမည်က အရှင်ရေဝတ (ဖားအောက်တောရ)။ အသံစပြီးကြားလိုက်ရချိန်မှာ နားထဲမှာ သာယာငြိမ့်ညောင်းသွားတာပဲ။ သောတအာရုံရဲ့အရသာဆိုတာ အဲဒီလိုအသံမျိုးဖြစ်မယ်လို့ […]

ဖားအောက်တောရမှာ ၉ ရက်တာ (၃) သူငယ်ချင်းရေ … ပထမဆုံးနေ့မှာ ည ၈ နာရီခွဲ တရားနာပြီးတော့ တစ်နေ့တာအလုပ်တွေရပ်ပြီး တရားအမှတ်နဲ့ အိပ်လို့ရပြီ။ ဒါပေမယ့် ငါက ညသန်းခေါင်မကျော်မချင်းမအိပ်တတ်တဲ့သူဆိုတော့ ဒုက္ခရောက်နေတယ်။ မနက် ၃ နာရီခွဲ တုံးခေါက်ရင်လဲ ပြန်ထရမယ်ဆိုတော့ အတင်းကြီးဇွတ်အိပ်ရတော့တာပေါ့။ ပင်ပန်းနေလို့ပဲလား တရားအမှတ်ကြောင့်ပဲလားတော့မသိဘူး ၁ဝ နာရီလောက်မှ အိပ်လို့ရသွားတယ်။ မနက်မနိုးမှာကို စိုးရိမ်တဲ့စိတ်ကြောင့် ခဏခဏနိုးပြီး နာရီကြည့်နေတာကြောင့် အိပ်ရေးတော့မဝဘူး။ တုံးခေါက်တာက မထမချင်းခေါက်နေသလိုပဲ။ မထချင်ထချင်နဲ့ထပြီး ၄ နာရီမတ်တင်းမှာ ဓမ္မာရုံထဲသွားပြီး တရားစထိုင်ရတယ်။ အချိန်စာရင်းထဲမှာကြည့်ထားတုန်းက ၄ နာရီကနေ ၅ နာရီခွဲအထိ တရားထိုင်လို့ပါလို့ ငါလဲ စိတ်လျော့ပြီး ထိုင်နေတာ။ အိပ်ပျော်ချင်လဲ အိပ်ပျော်ပါစေလို့ စိတ်ကိုလွှတ်ထားလိုက်တာ ထိုင်ရင်း အိပ်ပျော်သွားပါလေရော။ […]

သူငယ်ချင်းရေ … မနက်ကရေးထားတာလေး ဆက်အုန်းမယ် … ရိပ်သာမှာ စကားမပြောတာအကောင်းဆုံးပဲလို့ ဆရာတော်ကြီးက ပြောထားလို့ ငါလဲ စပ်စုချင်တာတွေ မစပ်စုခဲ့ရဘူး။ မြင်သလောက်နဲ့ ထင်သလောက်ပဲ ပြောပြတော့မယ်။ ငါ့မျက်စိထဲမှာ သတိအပြုမိဆုံးတစ်ယောက်က ကိုရီးယားမယ်သီလရှင်တစ်ပါးပဲ။ အသက် ၄ဝ နဲ့ ၅ဝ ကြားရှိမယ်လို့ ခန့်မန်းရတာပဲ။ ကြည်ညိုစရာကောင်းလွန်းတဲ့ အသွင်အပြင် အမူအယာရှိတယ်။ ငါအကြိုက်ဆုံးကတော့ သူဝတ်ထားတဲ့ဝတ်စုံပဲ။ အတွင်းက မီးခိုးရောင်အကျီနဲ့ဘောင်းဘီအပွခဲရောင်ဝတ်ပြီး အပေါ်ကနေ အညိုရောင်ဝတ်ရုံခြုံထားတယ်။ ရှောင်လင်ဘုန်းကြီးတွေနဲ့ခပ်ဆင်ဆင်ပေမယ့် အရောင်ကတည်ငြိမ်တယ်။ အမူအယာက လေးလေးနက်နက်ရှိပြီး တရားထိုင်တာ ငြိမ်သက်နေတာပဲ။ ဘယ်သူနဲ့မှ စကားပြောတာမတွေ့ခဲ့ရဘူး။ သူ့ကိုမြင်လိုက်တိုင်း အေးချမ်းလွန်းလို့ မကြည့်ပဲမနေနိုင်ဘူး။ နောက်တစ်ပါးက ခပ်ငယ်ငယ်သီလရှင်လေး … သူကတော့ မီးခိုးရောင်ဝမ်းဆက်ဝတ်တယ်။ အသက် ၂ဝ ဝန်းကျင်လောက်ပဲရှိပြီး ရုပ်ရည်က အရမ်းချစ်စရာကောင်းပြီး အပြစ်ကင်းတဲ့အပြုံးနဲ့ […]

တန်ဆောင်တိုင်မှာ အလုပ်ပိတ်ရက်တွေနဲ့ အလှူအတန်းတွေများနေတုန်း ခွင့်ယူပြီး သန်လျင်က ဖားအောက်တောရရိပ်သာမှာ ၉ ရက် သွားရောက်နေထိုင်ပြီး ရိပ်သာဝင်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အလှူဒါနအနေနဲ့ ဆွမ်းစရိတ်အတွက် အလှူငွေ ၂၀၀၀ဝ ကျပ်လှူဒါန်းခဲ့ပါတယ်။ သတ်သတ်လွတ်ဆွမ်းနဲ့ ၉ ပါးသီလကို ၉ ရက် ဆောက်တည်ခဲ့ပါတယ်။ သမထဘာဝနာကမ္မဌာန်း ၉ ရက်အားထုတ်ခဲ့ပါတယ်။ ဆရာတော်ကြီး၏ ဩဝါဒများကိုလဲ နာကြားခဲ့ပါတယ်။ ယခုကဲ့သို့ ္စ္ကပြုလုပ်ခဲ့ရသော ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာ အစရှိသော ကုသိုလ်ကောင်းမှုအစုစုတို့ကို ဂေဇက်မှ သူကြီးအား အမှူးထား၍ ရွာသူရွာသားအားလုံးအား အမျှပေးဝေပါတယ်။ အားလုံးအမျှရကြ၍ ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာ ကျန်းမာချမ်းသာကြသည် ဖြစ်ကြပါစေသော်ဝ် …… အတွေ့အကြုံလေးတွေလဲ မျှဝေပေးချင်ပါသေးတယ်။ လေးလေးနက်နက်ကြီး ငြင်းခုန်ကြမှာကိုလဲ မလိုလားတဲ့အတွက် ရင်းနှင်းပြီးသား သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ကို ပြောပြတဲ့ ပုံစံလေးနဲ့ ရေးပြမယ်လို့ စိတ်ကူးမိပါတယ်။ […]

၅ နှစ်လောက် ကြာခဲ့ပါပြီ။ ဒါပေမယ့် အခုပြန်တွေးလိုက်ရင် အခုချက်ခြင်းဖြစ်သလို အားလုံး အသေးစိတ်ပြန်မြင်ယောင်မိလောက်အောင် အမှတ်တရအဖြစ်အပျက်ဖြစ်နေပါသေးတယ်။ တစ်ရက်မှာ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ သန်လျင်က ရေကြောင်းတက္ကသိုလ်ကို သွားဖို့ အကြောင်းပေါ်လာပါတယ်။ ကျွန်မတစ်ယောက်ထဲမဟုတ်ပဲ နောက်ထပ် တစ်ယောက်လဲသွားရမှာဆိုတော့ သူ့အစီအစဉ်အတိုင်းပဲ သွားဖို့ စိတ်ကူးလိုက်ပါတယ်။ သူ့မှာ အသစ်စက်စက် မာစတာဂျစ်တစ်စီးရှိပါတယ်။ သူက ဒရိုင်ဘာနဲ့ အမြဲစီးနေကျပေမယ့် အဲဒီနေ့က သူ့ဒရိုင်ဘာက မအားဘူးဖြစ်နေတယ်။ အစည်းအဝေးကလဲ မသွားလို့မဖြစ်တာနဲ့ သူကိုယ်တိုင်ပဲ မောင်းသွားလိုက်မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပါတယ်။ ရန်ကုန်မြို့ထဲမှာ ဖြည်းဖြည်းပဲမောင်းလာတော့ ဘာမှအခက်အခဲမရှိပါဘူး။ သန်လျင်တံတားပေါ်ရောက်တော့ မိုးဖွဲဖွဲရွာနေပါတယ်။ သူက သန်လျင်ဘက်ကို အရင်တုန်းက ခဏခဏရောက်ဖူးကြောင်းနဲ့ လမ်းအခြေအနေတွေကို ပြောပြပါတယ်။ ကျွန်မတို့က ကောင်းမောင်းနေကျ မဟုတ်ရတဲ့အထဲ မိုးကလဲနဲနဲရွာနေတော့ အထူးသတိထားပြီး မောင်းလာကြပါတယ်။ ကျိုက်ခေါက်ဘုရားလမ်းအတိုင်းမောင်းလာပြီး ကျားဘုရားကုန်းထိပ်နားရောက်တော့ သူကပြောသေးတယ်။ […]

မာလာဆောင်ကိုတော့ ရန်ကုန်ကလူတိုင်းသိကြမှာပါ။ ပြည်လမ်းပေါ်က စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်အဆောင်ဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်တုန်းက ကျွန်မက ဂျီဟောလ်သူပါ။ ၁၉၉၅ လောက်ကပါ။ ပဉ္စမနှစ်စာမေးပွဲပြီးလို့ ကျောင်းပိတ်ထားချိန်မှာ စက်ရုံတွေကို လက်တွေ့တစ်လကွင်းဆင်းရမဲ့အချိန်မှာ ဂျီဟောလ်ဆောင်ကို မွမ်းမံပြင်ဆင်ချိန်ဖြစ်နေတာနဲ့ ကျွန်မတို့ အဖွဲ့ကို ပြင်ဆင်ပြီးခါစ မာလာဆောင်အသစ်မှာ တစ်လနေထိုင်ခွင့်ပြုထားပါတယ်။ နဂိုကမှ မိန်းကလေးကျောင်းသူနဲရတဲ့အထဲ တချို့ဘာသာရပ်တွေက လက်တွေ့ကွင်းဆင်းတာမပါတော့ ကျောင်းသူ ၄ဝ လောက်ပဲ မာလာဆောင်ကို သွားနေကြပါတယ်။ ကျောင်းပိတ်ချိန်ဆိုတော့ အဆောင်မှူးနဲ့ ဟောလ်ကျူတာပဲ ရှိတာပေါ့။ အဆောင်ကြီးက အကြီးကြီးနဲ့ ကျွန်မတို့က လူနဲနဲပဲဆိုတော့ တိတ်ဆိတ်နေပါတယ်။ အဆောင်နှစ်ခု တော်တော်လေးကွာခြားပါတယ်။ ကျွန်မတို့ဂျီဟောလ်က အဆောင်သေးသေးလေးပါ။ ကျောင်းသူ တစ်ရာကျော်လောက်ပဲ နေလို့ရပါတယ်။ အခန်းတစ်ခန်းကို ၄ ယောက်နေရပြီး ရေချိုးခန်း အိမ်သာ တွဲလျက်ပါပါတယ်။ အခန်းတွေက လုံခြုံပြီး အခန်းထဲကအပြင်ထွက်စရာမလိုလို့ ခိုးလုပ်လို့ရတာတွေ […]

ပြီးခဲ့တဲ့ တစ်ပတ်လုံးလုံး ခရီးထွက်ဖြစ်တယ်။ အလုပ်ကိစ္စမို့လို့ ရှုခင်းပုံတွေနဲ့ ခရီးသွားအတွေ့အကြုံ များများစားစားတော့ မရှိဘူး။ တရုတ်ပြည်တောင်ပိုင်းက ကွမ်ကျိုးမြို့ကို ရောက်ဖြစ်တုန်း ထူးဆန်းတာလေးတစ်ခုကို တွေ့လိုက်မိတယ်။ တခြားသူတွေအတွက် ထူးဆန်းချင်မှ ထူးဆန်းမှာပါ .. ကျွန်မက တောသူဖြစ်နေလို့ ထူးဆန်းတယ်ထင်နေတာဖြစ်ပါလိမ့်မယ် … ကားစီးရင်း ကားပေါ်မှာ တပ်ဆင်ထားတဲ့ GPS ကို သတိထားမိလိုက်တယ်။ GPS ကို မြင်ဖူးသိဖူးတာတော့ ကြာပါပြီ။ အရင်တုန်းကတော့ သင်္ဘောတွေမှာအသုံးများတယ်။ အခုတော့ ကားတွေမှာလဲ သုံးနေပါပြီ။ ကားရောက်နေတဲ့ တည်နေရာကို ပြပေးနိုင်တဲ့ ကိရိယာတစ်ခုအနေနဲ့ သိထားဖူးပါတယ်။ အခုတွေ့လိုက်တော့ အဲဒီဟာလေးက တော်တော်စွမ်းဆောင်နိုင်တာကို သိလိုက်ရတယ်။ ကွမ်ကျိုးမြို့က ခေတ်မီနေပြီး တော်တော်လည်း ကြီးပါတယ်။ ကျွန်မသွားချင်တဲ့နေရာကို ကားသမားကိုပြောလိုက်တော့ သူက GPS ကနေ အဲဒီနေရာကို […]